Schuldgevoel bij vreemdgaan?

Beaver1984 schreef op 17-06-2023 om 12:01:

Ze heeft me gewoon zo vaak mixed feelings gegegeven. Met moederdag brak ze in tranen uit omdat ik haar een geluksarmbandje kocht voor de operatie. Op haar verjaardag de week erna leuke kado’s waardoor ze ook weer brak. Toen dacht ik het doet haar toch iets. Telkens als ik haar knuffelde toen ze emotioneel werd gaf ze een heel klein beetje terug. Toen ik dit vorige week zei dat ze me daar hoop mee gaf knuffelde ze me niet meer terug maar liet het wel toe. Zelfs een klein kusje in haar nek. Dan vraag ik me altijd af of haar affaire wel zo serieus is als ze dit toe laat. Ook haar boosheid als ik dingen nu anders doe dan toen we een relatie hadden geeft met mixed feelings. Waarom nog boos zijn? Je hebt toch een nieuwe liefde die je dit kan geven? Mijn praktijkondersteuner verteld me ook telkens dat ze nog gevoelens heeft door dit soort dingen allemaal, maar dat ze misschien te koppig is om ze op dit moment toe te laten/toe te geven. We hebben samen enorm veel opgebouwd. Familiebedrijf van haar ouder. Mooi huis, mooie auto. Dat ik de grootverdiener ben is ook nog best een dingetje. Dan zegt ze van ja dat zie ik dan wel allemaal. Ze doet alles zonder na te denken al maanden. Natuurlijk moet materialisme geen rol spelen, maar dat zijn wel dingen om over na te denken of je dat allemaal op wilt geven voor een tijdelijke nieuwe verliefdheid? Ook 3 kinderen die hier middenin zitten is niet niks. Maar goed als dat haar definitieve keuze blijft moet ik deze gewoon accepteren. Ze heeft wel iets van schuldgevoel want het kettinkje van haar nieuwe lover heeft ze na 2x discussieren uitgetrokken. Die kreeg ze voor haar verjaardag. Dat vond ik heel ongepast, dat ze dat in mijn bijzijn droeg. Draagt ze nog steeds niet. Mijn geluksarmbandje ligt wel op haar bed bovenop. Ze had het ook kunnen wegleggen in een kast. Maar goed dat zijn allemaal dingen die mij op een verkeerde spoor zetten. 10 dagen geleden appte ze me dat ik gezien was met 1 of andere griet. Vroeg ze meteen of ze nou ook dom moest gaan doen? Waarna ze meteen in de verdediging sloeg van wat maakt het uit, we zijn toch niet samen. Uiteraard heb ik dit nooit gedaan omdat ik alleen maar haar wou op dat moment.Dat zijn allemaal van die rare dingen. Maar goed voorlopig laat ik haar met rust ook omdat iedereen zegt maandag sta jij toch weer naast haar in het ziekenhuis, maar dat ga ik niet doen. En ze heeft de rust ff nodig. Blijft de moeder van mijn kinderen. Het lijkt ook dat ze totaal niet gelukkig is. Meer depressief soms. Dus ik vraag me steeds af maakt deze man haar dan zo gelukkig en waar wacht ze nog op? Ook dat stiekeme gedoe steeds en dat gelieg. Ga gewoon met hem ergens naartoe als je dat wilt en doe niet zo stiekem. Ze verstopt zich echt.

1. Mensen die verliefd zijn denken niet helder.

2. Ik ben liever gelukkig zonder geld da ongelukkig met geld als dat de enigste opties waren.

Je probeert jezelf vast te klampen aan elk strohalmpje. Maar wat als je het nu even helemaal loslaat? Even jezelf boven water gaan helpen en niet zo erg info uit "signalen" probeert te halen? Gewoon even Beaver zijn die staat voor zichzelf en zijn kinderen en het haar even uit laat zoeken? 

Ja het kan toch dat ze gemengde gevoelens heeft en toch voelt dat het tussen jullie niet meer lukt, van je houdt maar geen toekomst ziet? Bij scheidingen is zo'n minnaar/ minnares vaak een aanleiding om het te verbreken maar niet de oorzaak. Die kan veel dieper liggen. 

Beaver1984 schreef op 17-06-2023 om 12:38:

[..]

Ze dacht er wel vaker over na. Hoe moeten we dan verder na alles wat gebeurd is? En hoe kan ik ooit nog met je ouders door een deur? Dus ze dacht er wel al over na

Ja er waren dus al redenen voor haar en blijkbaar is daar niet iets mee gedaan (van haar kant, jouw kant, of beiden). En nu is het te laat. 

Ik denk dat je wat hulp moet zoeken om te bepalen hoe jij hier door heen komt. Heb je mensen waarmee je hierover praat? Vrienden of familie? Nou zijn die vaak bevooroordeeld dus een therapeut zou niet zo gek zijn

Jij was de 'grootverdiener"? 
Laat me raden: zij zorgde al die jaren voor de kinderen? 
Dan is het dus wel mooi zo dat zij voor jou werkte he.

Beaver1984 schreef op 17-06-2023 om 15:02:

[..]

Verwaarlozing is een groot woord. Ik heb altijd moeten werken om de kinderen groot te brengen. Dat ik in de avonden ging werken vond zij goed want uiteindelijk konden we hierdoor beter en luxer leven. Datgene dat zij wou. Uiteindelijk denk ik wat heb je aan een luxe leven als je daardoor te weinig bij je gezin bent. Ze heeft nooit gezegd stop eens met werken. Ze vond het allemaal prima. Het is echt niet zo dat ze continu verwaarloosd is, dat is wat overdreven. Vorig jaar zijn we er echt voor elkaar geweest. Toen zijn we naar elkaar toegegroeid. Helaas was dit niet voldoende. Ik ken mijn fouten en weet dat ik indirect schuld ben aan haar vreemdgaan, maar vreemdgaan is nooit goed te praten. Ik denk gewoon dat mijn smeken het alleen maar erger gemaakt heeft. Ze zegt ook steeds had me eens met rust gelaten misschien hadden we dan verder kunnen gaan. Maar goed das achteraf. Ik heb haar nu al 8 dagen niet gezien. Wel nog 1x gesproken. Heb haar aangeboden te helpen en dat heb ik de afgelopen tijd ook vaker gedaan. Misschien te laat. Ik denk dat dit nog wel te redden was met hulp van therapie voor beiden, maar zo lang er iemand anders in haar leven is wordt dat kansloos.

Daar ben je zelf bij toch, je had het niet hieven doen, wie wil er nou een grootverdiener die er nooit is....Je praat er over alsof bijna alles buiten jou ligt en af en toe geef je "wat" toe, om vervolgens weer naar haar te wijzen. Ga gewoon je leven leven en stop met dingen te zoeken; geef jezelf duidelijkheid en neem je verantwoording op je maar dan op een oprechte manier.

Beaver1984 schreef op 17-06-2023 om 15:02:

[..]

Verwaarlozing is een groot woord. Ik heb altijd moeten werken om de kinderen groot te brengen. Dat ik in de avonden ging werken vond zij goed want uiteindelijk konden we hierdoor beter en luxer leven. Datgene dat zij wou. Uiteindelijk denk ik wat heb je aan een luxe leven als je daardoor te weinig bij je gezin bent. Ze heeft nooit gezegd stop eens met werken. Ze vond het allemaal prima. Het is echt niet zo dat ze continu verwaarloosd is, dat is wat overdreven. Vorig jaar zijn we er echt voor elkaar geweest. Toen zijn we naar elkaar toegegroeid. Helaas was dit niet voldoende. Ik ken mijn fouten en weet dat ik indirect schuld ben aan haar vreemdgaan, maar vreemdgaan is nooit goed te praten. Ik denk gewoon dat mijn smeken het alleen maar erger gemaakt heeft. Ze zegt ook steeds had me eens met rust gelaten misschien hadden we dan verder kunnen gaan. Maar goed das achteraf. Ik heb haar nu al 8 dagen niet gezien. Wel nog 1x gesproken. Heb haar aangeboden te helpen en dat heb ik de afgelopen tijd ook vaker gedaan. Misschien te laat. Ik denk dat dit nog wel te redden was met hulp van therapie voor beiden, maar zo lang er iemand anders in haar leven is wordt dat kansloos.

En waar was jouw mening dan, je schuift het wel heel makkelijk op haar nu? Ook jij had kunnen weigeren nóg meer te gaan werken, omdat je er meer voor je kinderen had willen zijn, toch? Of als zij meer luxe wilde, zij meer had kunnen gaan werken en jij minder, zodat jullie beiden evenveel verantwoordelijkheid hadden kunnen nemen voor het gezinsleven, er een betere balans was?

Net zo min als dat het chique van haar is geweest vreemd te gaan, ben ook jij geen slachtoffer van haar eisen, omdat ze een luxe(re) levenstandaard wilde. 

Aanvulling: crosspost met Max, dat dus!

RoodVruchtje schreef op 17-06-2023 om 14:49:

https://www.viafora.nl/forum/relaties/overspel-door-vriendin?page=2

Ik kwam dit eerdere topic ook zojuist weer tegen en zag dat ik daarin ook al had gereageerd en sta daar nog steeds achter.

Jullie relatie is al langer over, maar dat wil of kun jij niet zien. Jij zegt dat de afgelopen 2 jaren al heel anders waren vwb jouw gedrag binnen het gezin, maar wat zijn nu 2 ‘betere’ jaren als daar 21 klotejaren van verwaarlozing richting jullie kinderen en moeder van je kinderen tegenover staat? Het is gewoon te laat en dat kan ik prima begrijpen, zeker als ik ook jouw vorige topic lees. Ook daar schreef je dat je na verloop van tijd weer verviel in je oude patroon, dus begrijpelijk dat ze hierin niet meer gelooft.

Je voert enkel een toneelstukje op, maar het komt niet automatisch vanuit je hart en gevoel. En nu is steeds de affaire/nieuwe vriend/je vrouw de oorzaak, maar waar is jouw eigen tekortkoming?
Lief zijn spelen is gebakken lucht, nergens op gebaseerd en zeker niets om op te bouwen, vooral niet als je dit pas doet nadat er een andere man bij betrokken is die haar wél ziet als de persoon die zij is!
En wéér ga je hiermee door, want co-ouderschap gaat niet lukken ivm JOUW werk?! Dus komt het wéér op haar schouders neer zoals deze 4 kinderen al 23 jaar enkel voor haar rekening komen. Zie je dit zelf nu echt niet zelf?

Stop met haar onder druk zetten, hoop houden dat jullie hier sterker uit komen, want daar gelooft zij niet meer in en ga verder met jouw eigen leven zonder haar icm een goeie omgangsregeling voor jullie 4 kinderen.

HELEMAAL MEE EENS

Hmm nou ik het draadje waar Roodvruchtje naar verwees (https://www.viafora.nl/forum/relaties/overspel-door-vriendin?page=2 ) heb gelezen vind ik eens te meer dat je een therapeut moet zoeken. Je wilt geen nee horen. Niet van haar en ook niet van de mensen hier die zeggen 'nee dat gaat hem niet meer worden". Het voelt stalkerig, alsof je niet kan geloven dat ze voor haar eigen leven kiest zonder jou. Zoek hulp en regel het goed verder. 

Lexus schreef op 17-06-2023 om 15:47:

Hmm nou ik het draadje waar Roodvruchtje naar verwees (https://www.viafora.nl/forum/relaties/overspel-door-vriendin?page=2 ) heb gelezen vind ik eens te meer dat je een therapeut moet zoeken. Je wilt geen nee horen. Niet van haar en ook niet van de mensen hier die zeggen 'nee dat gaat hem niet meer worden". Het voelt stalkerig, alsof je niet kan geloven dat ze voor haar eigen leven kiest zonder jou. Zoek hulp en regel het goed verder.

Exact! 

Beaver, zij heeft haar keuze al duidelijk gemaakt en door haar steeds maar lastig te blijven vallen stoot je haar nog verder van je af en bevestig je voor haar enkel maar duidelijker dat het de beste keuze is.

Dit speelt al vanaf januari en je schrijft dat je haar nu ‘al’ 8 dagen niet hebt gezien, wel gesproken. Alsof dit een gigantische overwinning is, maar dat is natuurlijk niet zo gezien de situatie.

Ik vind het een goed advies van Lexus, dat je professionele hulp voor jezelf zou kunnen gebruiken.

Ach, je hoeft niet ‘ je mannelijkheid’ te laten zien, als je maar je gezonde verstand gebruikt en je verdiept in plan B( hoe co-ouderschap) vorm geven.
Ondertussen even geen intimiteit als je niet weet of jullie straks nog samen zijn. 
Werk eerder aan goed na- huwelijk waarin ouderschap of het voor elkaar klaar staan tijdens medische hobbels uit liefde gebeurt want het lijkt mij dat je veel om haar geeft. Mogelijk dat de praktijkondersteuner je een aantal handvatten kan aanreiken.

Mannelijkheid laten zien? Wat heeft dat er nou weer mee te maken? Je verlies kunnen pakken en een nee accepteren in respect ja, maar daar hoef je geen man voor te zijn hoor.