Te weinig tijd voor grootouders op verjaardag zoon?

Limi

Sinds dat ik ze ken (17 jaar) zijn ze altijd wel min of meer zo geweest, maar het wordt erger en het richt zich meer op ons in plaats van op de rest van de wereld (die zijn ze al kwijt).

Sinds dat onze oudste geboren is (nu 13), is het eigenlijk al een gedoe om uurtjes, bezoekjes, vergelijking met andere opa's en oma's, en dat is soms erger dan andere keren; afhankelijk van wat ze eisen, mogen en krijgen.

Nu wij al steeds meer jaren ons eigen gezin draaien en dat steeds meer op onze eigen dingen gericht wordt (kinderen worden ouder en hebben ook hun eigen sporten en daardoor verplichtingen en keuzes) wordt dat steeds erger. Daarbij komt dat hun wereldje steeds beperkter wordt, door ouderdom, en de beperkingen die dat met zich meebrengt, maar ook door eenzijdige focus van hun kant op hun eigen problemen en het opeisen van aandacht daarvoor, waardoor er steeds minder eigen vrienden en contacten overblijven voor hun.

Het is niet zo dat wij onze serieuze onderwerpen met hun bespreken, alsjeblieft zeg, juist niet. Geen enkele toegevoegde waarde (ze weten de helft van de afwegingen niet, hebben geen deskundigheid) en bij ons geen behoefte om hun nog meer aanleiding te geven zich te bemoeien met onze keuzes.

Het gaat juist om hun problemen, acties , bezigheden en verontwaardiging naar de rest van de wereld. Dat willen ze graag met ons bespreken , maar vooral om bijval, tegengeluid valt niet in goede aarde. Volledige aandacht dus en inderdaad ook bijval (je noemt het onderdanigheid, dat vind ik nog een stapje verder)....

Ik kon...

...even niet op een geschikt woord komen toen ik aan het typen was. Bijval, ja.

Ik herken wel het een en ander, al is dat vooral wat er zou kúnnen gebeuren hier als... Ik vind de schoonouders hier ook altijd zo negatief, eigenlijk vooral 'petty'. Ze betrekken alles op zichzelf en zijn erg kinderachtig. Als je iedere keer zo heftig reageert op mensen hou je niemand meer over en dat hebben zij dus ook bijna niet. Mijn kant van de familie wil eigenlijk al niet meer komen als mijn schoonouders op een verjaardag komen.

Ik ben geen pleaser dus ik heb me ook nooit overmatig sociaal ingespannen. Het houdt ze enigszins op afstand. Ik zie wel een afname in het aantal pogingen om ons te 'sturen' en verwachtingen dat ik bijvoorbeeld altijd thuis ben als zij bedenken om langs te gaan.

Oh jee

Ik heb net de eerdere draadjes over jouw relatie met deze illustere medemensen gelezen. Sjonge jonge, ik raak het alleen maar meer met mezelf eens : heel kort houden. En ik voeg daar nog aan toe: geen emoties laten zien. Emoties bij iemand kunnen veroorzaken is ook macht uitoefenen. Foeter tegen jan en alleman maar níet tegen je schoonouders. Gedraag je neutraal en vriendelijk maar wijk geen milimeter van je eigen plannen af als je daar zelf niet 100% vrede mee hebt en ga onder geen enkele voorwaarde met ze in discussie. Vaar gewoon rustig je koers en als zij dan afhaken is dat heel jammer voor ze. Volgens mij was je heel mooi op weg, toch?
En jouw man moet volgens mij dringend iets onder ogen zien. Die doet ook aan powerplay, met de zweep van zijn vader op zijn rug. Want hij moedigt jou aan om je gevoelens en behoeften opzij te schuiven omdat zijn vader niet te hanteren is. Hij is kennelijk zwaar door die situatie beschadigd want het is volstrekt niet normaal om zo ver mee te gaan met iemand die zo destructief is dat je gemoedsrust en zelfvertrouwen eraan gaat. Dat hij dat kan, is tot daarentoe maar hij kan het van jou niet vragen. En hij zou je ook in bescherming moeten nemen. Hij zou het dus zo moeten regelen dat jij buiten schot blijft, in plaats van jou onder druk te zetten je te schikken.
Veel kracht gewenst, je hebt het nodig! Jo Hanna

Kalm

Ik kon me vroeger ook weleens opwinden over apart gedrag van andere ouders. Vaak heeft dat toch te maken met een andere achtergrond, andere manieren van doen, natuurlijk ook andere karakters. Maar ik zou me er niet meer zo over opwinden. Inderdaad kalm en neutraal reageren. Het is hun eigen perspectief waarmee ze zaken op scherp zetten. Maar het helpt ook niet echt om dan je man te laten kiezen tussen jou en zijn ouders. Dat vind ik ook niet respectvol. Relativeer en accepteer, deze mensen zijn nou eenmaal zo. Misschien is het nog wel heel leuk als het je wel lukt om goed met ze om te gaan al krijgen ze niet altijd hun zin van jou, je man heeft al zijn handen vol om het goed te houden, het zijn wel zijn ouders.

Oef….

het lijken wel mijn schoonouders zeg. Schoonmoeder die uitermate manipulatief is. Dat doet ze en daarmee heeft ze altijd succes gehad omdat mijn man er middenin is opgevoed en alles maar wil sussen om escalaties te voorkomen. Als schoonmoeder tegengas krijgt, kan ze uitermate zielig doen (echt tot huilen en hysterisch gedrag aan toe) waardoor schoonvader gigantisch uit zijn stekker gaat…..(die maar een half woord hoort van een telefoongesprek).

Man heeft dat al van kinds af aan zo gehad. Man is iemand die de boel altijd rustig wil houden en ook ik moest me maar aanpassen want dat voorkwam escalaties. Ik kon daarmee niet leven. Schoonmoeder die werkelijk alles wilde weten, waarom en wanneer we weg waren etc….of we particulier verzekerd waren, hoeveel ons huis waard was….allemaal zaken wat haar geen ene moer aangaat. Man verteld dat gewoon uit een soort van automatisme.

Schoonmoeder weet dat man bespeelbaar is en dat probeert ze….nou ja, probeerde ze, tot voor kort dan. Ik heb lang met man gepraat want geloof me, iets wat iemand vanaf kind al zo gedaan heeft, dat krijg je er niet zomaar uit. Maar stapje voor stapje kom je er wel.

Ze probeert het soms nog steeds, maar we houden vast aan onze mening en inderdaad, niet het hoe en waarom aangeven als dat haar niet aangaat. Vriendelijk, maar vastberaden blijven. Vindt ze zeker niet leuk, jammer dan.

Schoonmoeders (van vrouwen)

Ik had van de week toevallig een leuk gesprek met mijn collega (m, 64) over schoonouderschap van schoondochters. Zijn vrouw is er af en toe verdrietig over dat ze zich 'buitengesloten' voelt van het gezin van haar zoons. Hun vrouwen hebben goed contact met hun moeder en die is daar ongeveer kind aan huis. Dat is met je eigen moeder toch vaak een stuk prettiger/vertrouwder omdat je die door en door kent en ook eens tot de orde kunt roepen als ze te lastig wordt. Ik ken dat ook van mijn moeder, nogal van de zeurderige, dan roep ik 'jaja mam, wil je nog koffie of ga je gelijk weer?' Dat kun je dus niet zo snel zeggen tegen je schoonmoeder. En doordat schoonmoeder zich afgewezen voelt en gaat zeuren, ga je misschien nog meer je territorium afbakenen.
Ik vond het wel sneu voor hun. Zij willen ook graag veel bij hun zoon en de kleinkinderen zijn, maar die zoons kiezen (begrijpelijkerwijs) er toch voor om hun vrouw te steunen.

Klopt

" En doordat schoonmoeder zich afgewezen voelt en gaat zeuren, ga je misschien nog meer je territorium afbakenen. "

Ja, klopt. Maar wat doe je eraan?

Heb je dit voorbeeld ook aan je collega voorgelegd? Van het zeuren (/claimen/bemoeien/opdringen), bedoel ik. Ik ben benieuwd wat mensen in een schoonouderpositie daarvan vinden.

Zouden ze willen dat je ook tegen hén zegt "bemoei je er niet mee?" of ben je dan ook weer niet goed bezig als schoondochter?

Schoonmoeder

Verhalen over schoonouders lees ik meestal met belangstelling. Ben zelf al jaren schoonmoeder, en zit nog steeds te puzzelen hoe die rol goed te vervullen.

Ik denk dat kleinkinderen van een dochter anders aanvoelen dan kleinkinderen van een zoon - voor mij als moeder dan; gewoon omdat je je meer identificeert met een dochter dan met een zoon. Met als risico dat je je dan eerder geneigd voelt je er goedbedoelend mee te bemoeien.

Buitengesloten voelen... tja, de kunst is om jezelf nooit te vergelijken met de andere oma en wat die doet en meemaakt en dergelijke.

Ondertussen - al die soms zeer akelige schoonmoedermoppen zijn niet uit het niets ontstaan.

Evanlyn

Hier werkt dat ook niet. Als ik het aan man overlaat is er ook te weinig contact volgens hen, en daar krijg ik dan ook de schuld van. Man ook, maar ik ook.
Ik vind schoonmoeder zelf een best mens, alleen ze laat zich meeslepen door haar man. Zij was wel gekomen, ook voor die middag-avond, dat weet ik zeker. Alhoewel ze misschien ook teleurgesteld zou zijn. Maar hij is degene van de mails met uitroeptekens. Zij stuurt een paar dagen erna een normale mail over verlanglijstjes. Ik snap van haar ook niet dat ze hem niet terugfluit. Zij is nu ook de dupe van. Maar dat zullen ze binnen hun huwelijk moeten oplossen.

Ella2007

"En mijn schoonouders vinden denk ik dat zij als grootouders dezelfde rechten hebben op tijd van mij en de kids, als dat ik als dochter met kinderen aan mijn ouders besteed."

Oef dat kreeg ik een keer onomwonden voor mijn voeten gegooid door mijn schoonmoeder: "Jij zit vaker bij je moeder dan bij mij".
Tja, kon moeilijk zeggen waar iedereen bij zat: "Ja, want mijn moeder en ik hebben een hele fijne band met elkaar en dat heb ik met jou nu eenmaal niet!!". Heb ik niet gezegd hoor, maar het scheelde niet veel, want ze bleef maar doorzeuren op dat feit.

Geeft ook aan dat ze voorbij gaat aan het feit dat ik met schoonmoeder helemaal band heb, dat het bij hun altijd een gespannen sfeer is, kortom niet leuk! Zij vindt gewoon dat zij inderdaad dezelfde rechten hoort te hebben als mijn moeder en als zodanig ook behandeld wil worden.

Jammer, maar die vlieger gaat helaas niet (meer) op.

Nog dit….

Wat ik bedoel te zeggen is dit. Mijn schoonmoeder heeft nooit de moeite gedaan om een band op te bouwen met mij. Al van meet af aan werd ik met argusogen bekeken en elk dingetje die ik deed nauwlettend in de gaten gehouden of zelfs bekritiseerd.
Geloof me: nog voordat ik het mens gezien of gehoord had zei ze al tegen mijn man: "Het is toch niet weer zo'n slet als de vorige he". Nou, lekkere binnenkomer dan als iemand je bij voorbaat al zo benaderd. en dat is altijd zo gebleven. Ik heb in het verleden zelf van alles geprobeerd om haar op haar gemak te laten voelen, maar alles werd bekritiseerd. En nu gek opkijken dat ik nooit gezellig langskom zoals ik dat bij mijn moeder wel doe?!

Ilse, niet zo erg

Bij ons is het in principe wel goed begonnen Ilse, dus we hebben beidenecht wel geprobeerd een goede band op te bouwen. De problemen begonnen pas toen wij een aantal keer hebben aangegeven dat wij ergens geen zin in hadden, behoefte aan hadden. Het begon met een jaarlijks weeekndje weg. Een keer prima, maar geen behoefte om daar een traditie van te maken. En dat schiet dus in het verkeerde keelgat. Evenals een keuze om niet met kerst te komen. Van lieverlee zie je dus een patroon ontstaan: zij trekken harder, en wij trekken terug. Ik zie het ook wel gebeuren hoor. Maar wil ook mijn en onze grenzen bewaken. Als het aan hen lag zaten ze een vol weekend per maand in ons huis. Gezellig ! Dat ik als huismus en rustzoeker daar geen behoefte aan heb, daar gaan ze aan voorbij, dat snappen ze niet. En zij willen dus niet voor een middag of-avond heen en weer rijden. En combineren met iets anders willen ze ook niet, ze vinden dat wij ze gewoon moeten ontvangen, voor zolang als zij willen.

Merel: geldt ook voor mij

Merel, heel rot voor je moeder. Ik ken het gevoel heel goed van op eieren lopen en wachten totdat je weer commentaar krijgt of kritiek. Ik zou dat zelf nooit uiten of laten merken, daar ben ik dan weer te lief voor. Als mensen mij vriendelijk tegenmoet treden, ben ik echt wel aardig. Maar als mensen continu lopen te mopperen en kritiek uiten, ja dan klap ik dicht en laat ik ze niet meer toe, is het vertrouwen weg.
Ookvluchtgedrag, ik weet het, maar zo werkt het mechanisme bij mij.
Het is niet zo dat ze het nooit goed kunnen doen. Wij doen het nooit goed..

Goh ella

En jouw ouders, zie je die ook zo weinig?

Eerlijk gezegd kan ik me voorstellen dat je schoonouders het aanbod een beetje karig vinden. 400 km reizen voor een middag en avond is ook best heftig. Bij ons is het een uur enkele reis en wij gaan ook meestal voor een dag en een nacht. En mijn moeder zou het echt heel erg verdrietig vinden als wij ons gezicht niet minimaal eenmaal per maand zouden laten zien. En dan gaan wij dus meestal daar naar toe.

Je schoonouders zijn dus bereid om iedere maand naar jullie toe te komen, dat vind ik al heel wat. Is er niet een tussenweg mogelijk? Kan je man niet op z'n tijd met de kinderen naar z'n ouders toe bijvoorbeeld? Eerlijk gezegd bekruipt mij een beetje het gevoel dat er hier meer meespeelt en dat je schoonouders niet zomaar zo teleurgesteld zijn.

Het blijven toch de opa en oma van je kinderen!

Verstuurd met de Ouders Online iPad app

Knap ilse

Ilse, als jij de Ilse bent die telkens weer over schoonmama begon en toen bekritiseerd werd hier omdat je in hetzelfde cirkeltje bleef draaien, wil ik zeggen dat ik het knap van je vindt dat je nu wat steviger in je schoenen staat tegenover je schoonmoeder. Ik vond het toen zo hard dat mensen je hier zo aanvielen, maar blijkbaar is er toch iets veranderd bij je. Hoop dat jeje er ook goed bij voelt.

Ach

Mijn schoonmoeder was een zeer moeilijke vrouw. Ik had het zo vaak gehad met haar. Zij mocht mij eerst ook niet. En toch, die laatste jaren van haar leven kwamen we veel dichter bij elkaar te staan. En nu ik wat ouder ben geworden zie ik de zaken toch wat anders. Nu mis ik haar zelfs. Het is ook een complexe relatie.
Overigens zou mijn man het echt niet geaccepteerd hebben als we haar niet net zo welkom hadden geheten bij ons thuis als mijn moeder. En terecht natuurlijk van zijn kant. Mijn man had echt niet geaccepteerd dat we bewust minder contact hadden gehad met haar.

Inmiddels ben ik zelf schoonmoeder, twee keer al. Van een schoonzoon en een schoondochter. Dus weer een hele andere positie.

Ginny

Gaan jullie dan echt iedere maand een dag en een nacht naar je moeder/ouders?

Bij ons is het 1,5 uur rijden en dan gaan we na een paar uur weer weg. En zo vaak gaan we ook niet. We hebben thuis ook nog dingen te doen. En van een langer bezoek zou ik gillend gek worden

Maar goed, ik ging toen ik op kamers zat ook nog maar zelden naar huis op het laatst. Werken, sporten, etc. En die frequentie heb ik niet ineens opgevoerd toen ik kinderen kreeg. Ik zou ook niet weten hoe. Trainingen, wedstrijden, afzwemmen....met kinderen komen er alleen maar meer activiteiten bij.

Maar ook zonder activiteiten zou ik iedere maand al erg veel vinden. Dan hoor ik echt niets nieuws meer.

Overigens missen de kinderen er niets aan, want die weten niet beter.

Frequentie eigen ouders

Die komen nog maar enkele keren per jaar. Ik ga iets vaker daarheen met kids, man gaat dan vaak niet mee. Heb al vaker tegen man gezegd dat hij dat ook naar zijn ouders kan doen, maar dat wil hij niet. Geen behoefte aan, geen zin om daar tijd voor te maken. Dus die frequentie ligt iets lager. Ze zijn net zo welkom bij ons als eigen ouders. Die komen wel voor een middag-avond met overnachting. Dus ja, als man geen behoefte heeft aan gezelschap van ouders, waarom moet ik dat dan gaan forceren? Of liever gezegd, de honneurs waarnemen? Want man is veel uithuizig. Ik ben de huismus, maar doe dan ook graag mijn eigen dingen. Het is niet dat ik, omdat ik het meest thuis ben, dan ook maar het bezoek moet onthalen en vermaken, als hij liever wat anders doet.

Mwjah, wel vaker maar niet perse beter

Relatie dochter-schoonmoeder versus moeder geldt niet altijd natuurlijk. Mijn schoonmoeder was een schat, veel te lief eigenlijk. Ik kan haar nog bijna het ergste missen van allevier (al onze ouders zijn overleden). Bij mijn moeder kwam ik wel vaker, dat wel, maar ze woonden dichter bij en nou ja, dat is inderdaad wel zo als dochter bij je moeder. Maar ze was wel moeilijker dan mijn schoonmoeder, veel meer verwachtingen en teleurstellingen naar mij toe.
Ook bij de vaders: op het eerste gezicht leek mijn schoonvader de moeilijke man, knorrig, mopperig, niet zo toegankelijk. En mijn vader vrolijk, beleefd, vriendelijk. Maar als je ze beter kende veranderde dat plaatje en bleek mijn vader de manipulator en eiser te zijn, en mijn schoonvader betrouwbaar altijd voor je klaar te staan en met een geweldig gevoel voor humor (dat mijn zoon geerfd heeft!). En kon mijn schoonzusje (vrouw van mijn broer) juist veel beter met mijn vader om te kunnen gaan toen hij moeilijker werd dan ik. Juist door de iets grotere afstand denk ik.

Inderdaad

Als de man inderdaad het erbij laat zitten dan hebben je schoonouders je niks te verwijten. Je kan niemand kwalijk nemen dat ze liever bij hun eigen moeder zitten dan bij hun schoonouders. Als ze er een probleem mee hebben dat ze jullie te weinig zien moeten ze je man aanspreken en niet jou. Persoonlijk snap ik heel goed dat iemand liever bij zijn eigen moeder zit. Toen mijn dochter net bevallen was heeft ze ook 12 weken bij ons gelogeerd en niet bij haar schoonouders (ze is wel tussendoor een weekje daar heen gevlogen om de baby te laten zien uiteraard). Niet omdat ze haar schoonouders niet lief vindt maar omdat ze vertrouwder is bij ons. Afstand speelde ook wel wat mee. Wij wonen al niet naast de deur maar schoonouders wonen in een ander land. Als haar schoonouders bij haar in de buurt zouden wonen dan zou ze die vast wel vaker zien dan ze ons ziet. Nu is het natuurlijk een beetje schipperen met vakantie dagen. Andersom gaat mijn schoonzoon ongetwijfeld ook liever naar zijn eigen ouders toe . Dat snap ik heel goed.
Mijn schoondochter en zoon wonen bij ons in huis maar toen ze net was bevallen heeft ze ook bij haar ouders gelogeerd een paar weken. Niet zo lang omdat ze klein wonen en ze daar met de baby in de woonkamer moest slapen dus ze was het al wel gauw zat maar zo net na de bevalling is het voor zo’n meisje toch fijn om haar moeder in de buurt te hebben. Ze gaat nu ook vaak bij haar moeder langs en ongetwijfeld als ze straks een eigen huis hebben zal ze vaker bij haar moeder zitten dan bij ons. Mijn zoon is daarentegen weer liever bij ons. Hoewel ze ook de voordelen van ons huis wel inziet. Bij ons is het rustiger en heeft ze meer ruimte. Omdat ze niet werkt is ze overdag alleen met de baby thuis en aangezien wij werken/naar school gaan/studeren is ze dan vaak alleen met de baby. Dat is natuurlijk wat saai dus dan gaat ze meestal naar haar moeder. Is ook handig want als ze dan de stad in wil met vriendinnen kan haar moeder oppassen. En al haar vriendinnen wonen ook in die buurt dus dat is allemaal wat gezelliger. Daarentegen is ze ’s avonds weer liever bij ons omdat wij meer ruimte hebben en ze een eigen kamer hebben zodat ze zich terug kan trekken. Haar ouders wonen in een flat met veel andere mensen uit hetzelfde land dus dat is een constant in en uitgeloop van mensen dus vermoeiender. Ze gaan bij ons in de buurt wonen dus ongetwijfeld zullen we ze meer dan vaak genoeg zien maar ik snap heel goed dat mijn schoondochter liever een middag bij haar moeder op de bank hangt dan bij ons. Ik zou haar ook niet aanspreken als ik vond dat ik hun te weinig zag maar dan zou ik mijn zoon aanspreken.

Limi

Nou we zijn hier in huis met z'n 5en en verspreid door het jaar jarig, dus dat dekt al 5 maanden af want dan maken mijn ouders de barre tocht deze kant op. Ik vraag me echter af hoelang ze dat nog kunnen opbrengen, ze worden namelijk al een dagje ouder. De overige 7 maanden zijn we er in ieder geval minimaal eenmaal. Vroeger vaak een heel weekend en tegenwoordig ook weleens vaker alleen maar een dagje. Dat komt vooral omdat ik het te zwaar vind worden voor mijn moeder. En de logeerfaciliteiten wat te wensen over beginnen te laten.

Verstuurd met de Ouders Online iPad app

Ella

Ik dacht al zoiets, maar dat ligt inderdaad bij je man. Ik kan me voorstellen dat je schoonouders teleurgesteld zijn, maar dat moeten ze dus met je man regelen.

Ik persoonlijk zou dat trouwens ook als antwoord geven. Ik vind dat Maylise gelijk heeft, zo werkt het hier namelijk ook. Maar mijn schoonvader is ook een man, dus die vindt het allemaal ook wel best en mijn schoonmoeder is al jarenlang dood.
En mijn man die bezoekt zijn vader met Kerst, met Pasen, en met z'n verjaardag. Tussendoor bezoeken komt er vaak niet van, maar ik bemoei me daar verder niet mee. Mogen de heren lekker samen uitzoeken.

Verstuurd met de Ouders Online iPad app

Regelen met man

Mijn man verstond onder dat "regelen met man" overigens dat hij dan wel de afspraken maakte, maar ondertussen zelf een groot deel van de tijd afwezig was. Hij sport veel in het weekend en dan maakte hij bijvoorbeeld de afspraak dat ze kwamen, en vervolgens ging hij trainen of training geven, en zat ik met het bezoek. Daar ga ik dus niet meer mee acoord: als hij met ze afspreekt dat ze komen, moet hij ook zorgen dat hij thuis is. En hij is gewoon veel weg. Maar dat zorgt er wel voor dat zowel hij als mijn schoonouders denken, maar we kunnen toch wel komen, Ella is er toch? Incidenteel en als het zo uitkomt heb ik er helemaal geen problemen mee als dat een keer een uurtje of wat het geval is, maar het werd eerder regel dan uitzondering dat ik de honneurs waarnam bij de logeerpartijen.
Daarnaast, juist omdat hij veel weg is, vind ik het ook belangrijk om nog wel gezinstijd samen te hebben, en hoef ik daar niet altijd anderen of familie bij te hebben. Ook mijn eigen ouders niet.

Ondertussen heeft man al weer naar zijn moeder gebeld en doet schoonmoeder gewoon normaal. Schoonvader zit op de achtergrond verwijten te roepen, maar goed, dat moeten we maar naast ons neerleggen. We hadden nogmaals uitgelegd wat de afwegingen en de keuzes waren, en de beslissing om niet te komen ligt bij hem. So be it.

Overigens zit ik op jaarbasis misschien drie keer meer bij mijn ouders dan bij hen, dus zoveel is dat ook weer niet. Maar ik bel wel wekelijks met mijn moeder. En dat doet mijn man met zijn moeder niet. Het heeft ook wel te maken met veranderde tijden denk ik: voorheen ging de vrouw over de sociale contacten en werd je dus geacht ook met je schoonmoeder dezelfde band te onderhouden. Ik verwacht dat mijn man zijn eigen familierelaties goed houdt, en ik wil dat niet van hem overnemen, dat zou hij wel fijn en gemakkelijk vinden, dan kon hij nog meer zijn eigen ding doen zonder rekening te houden met. Maar zo zijn we niet getrouwd!

juist ja

Ik maak uit jouw verhaal op dat de band met jouw ouders hechter is dan de band met je schoonouders. Ik denk dat je schoonouders dat ook weten en het daarom allemaal zo gevoelig ligt. Daarom lijkt het me juist zo belangrijk is om de zaken helder te houden: het is zijn familie, dus zijn pakkie an, ik denk namelijk dat jij het niet gauw goed kunt doen in deze familie.

Raar gedrag van je schoonvader om op de achtergrond zo te lopen mopperen.

Verstuurd met de Ouders Online iPad app

Ja,

gewoon consequent blijven en accepteren dat jij het toch nooit goed doet. Dan kan je er dus maar beter zo weinig mogelijk mee te maken hebben. Jij doet je plicht als schoondochter, want ze zien af en toe man en kinderen, jij belet dat niet. Misschien kun jij zelf af en toe zorgen dat je weg bent en je man de honneurs laten waarnemen? Ik ga nooit weg, maar zeg zo weinig mogelijk. Niet dat ik nou opzichtig ga zitten zwijgen, maar ik beperk me tot het weer en de vorderingen van de kinderen. Hoewel dat ook een explosief onderwerp kan zijn. Gelukkig doen die van hen een hoger schooltype, dat is wel veilig qua opscheppen.