Vakantie samengesteld gezin: ben ik de zeikerd?
Ik lat met mijn vriendin. Zij heeft twee kinderen (pubers), ik heb twee dochtertjes (van 6 en 7 jaar). We hebben het weleens over samenwonen gehad. Om verschillende redenen (als het niet werkt, moeten mijn kinderen daarna weer aan een nieuwe situatie wennen, met 6 in huis is wel druk, etc) huiverig. Vaak gezegd dat we eerst maar eens 'n vakantie moeten zien te overleven.
De vakantie hebben we gehad en die is me niet meegevallen. Ik schrijf maar even op wat me vooral heeft gestoord. Daardoor komt het misschien negatiever over dan het is.
Vooraf geen plannen o.i.d. gemaakt. Activiteiten e.d. zijn niet verplicht. Als iemand niet mee wil, dan is het verder prima als 'ie wat anders gaat doen. Dus niemand hoeft met tegenzin mee. Toch was dat wel vaak het geval bij haar kinderen. Ze wilden per se altijd overal mee naar toe. Maar daar zaten ze dan verveeld erbij. Lang gezicht, 'zeuren' dat ze terug naar het hotel willen...
Ik heb mijn kinderen geleerd dat ze 3 keer per dag eten, tussendoor fruit en soms snoep, chips of een ijsje. Op vakantie kan er wat meer, maar niet elke dag de hele dag door vette troep.
Haar kinderen zaten bij het ontbijt al aan de friet. Met mijn kinderen was het dan elke keer
discussie waarom zij dat niet mogen.
Haar kinderen beginnen ook direct na het ontbijt met snoepen, chips en snacken. Eigenlijk zo
ongeveer de hele dag door. Met mijn kinderen is het dan ook elke keer discussie waarom zij niet elke keer of zoveel mogen snoepen.
Met het avondeten was het ook elke keer gedoe. Haar kinderen lusten bijna niks. Ze lusten eigenlijk alleen friet, pizza en dingen die uit de frituur komen. Qua vlees verder alleen varkensvlees en kip, mits gefrituurd of in veel olie gebakken. Bij bv. de Burger King vragen ze zelfs nog of de sla van de burger af kan. Mijn kinderen lusten bijna alles. Ik ook. Mijn vriendin ook.
Als we het hadden over wat we gingen eten, wilden haar kinderen vooral naar de Mac, Burger King, Pizzahut. Elk restaurant waar geen friet of frituur op het menu stond, werd met veel misbaar door ze afgewezen. Ze liepen dan ook vaak demonstratief door. Gevolg was dat waar we gingen eten eigenlijk bijna elke keer werd aangepast op degenen die bijna niks lusten. Uiteindelijk vonden we dan altijd wel wat op de kaart, maar toch... ik vind het de omgekeerde wereld. Keer is niet erg, maar keer op keer. Haar kinderen hebben overigens allebei een BMI van (dik) boven de 30. Persoonlijk vind ik dat onverantwoord. Kreeg dan voortdurend commentaar dat ze niet hadden gedacht dat ik zo'n gezondheidsfreak was.
Ze wilden ook vooral naar restaurants waar het eten snel wordt geserveerd. Als ze zelf het hoofdgerecht op hadden, begonnen ze de rest al op te jagen, omdat ze weg wilden. Dat lieten ze dan duidelijk blijken. Ook "voor hun beurt" bij de ober om de rekening vragen of zeggen wat we geen desert willen, terwijl dat niet was besproken. Aan tafel zaten ze ook voortdurend (luidruchtig) op hun telefoon.
Ik, mijn vriendin en mijn kinderen vinden het gezellig om met mooi weer buiten nog wat te drinken. Maar haar kinderen zaten elke keer weer te jagen om zo snel mogelijk weer in het hotel te geraken. Persoonlijk hoeft het voor mij dan niet meer. Vaak dan maar naar het hotel gegaan en daar in de buurt met m'n kinderen nog wat gedronken of een ijsje gegeten.
Haar kinderen gingen dan op hun kamer liggen. Op hun telefoon en dergelijke. De moeder kreeg ook voortdurend verwijten en katterige opmerkingen omdat ze hun Playstation niet mee mochten nemen op vakantie.
Naar mijn kinderen vond ik ze vaak negatief. Op het strand bijvoorbeeld met banana boats e.d. De jongste mocht niet overal op en wilde op sommige dingen niet op. Haar kinderen zaten dan te 'zeuren' dat ik ook mee moest, de jongste maar even (voor je weer terug bent, ben je vaak 15 minuten verder) alleen moet laten. Geen haar op mijn hoofd die er aan denkt dat ik een 6-jarig kind alleen laat op een druk strand. Waarna ze dan vaak weer negatief reageerden op mijn jongste dochter, alsof door haar schuld dingen niet konden. Heb zelf toen tegen ze gezegd dat we met z'n alleen naar het strand gaan, het samen uit en samen thuis is en dat als het zo moet, ze de volgende keer meer alleen moeten gaan.
Een van haar kinderen heeft ook de "tic" om voortdurend op de hakken van zijn voorganger te lopen. Niet soms per ongeluk, maar als je er 10 minuten voor loopt, dan heeft hij 4-5 keer op je hakken gestaan. Dan wordt het gewoon irritant. Zo ook bij mijn kinderen. Als ze er wat van zeiden, dan reageerden haar kinderen ook weer erg negatief. Alsof mijn kinderen zeuren en zeikerdjes zijn. Hetzelfde met speelgoed. Hij heeft de neiging om speelgoed uit elkaar te draaien, te buigen, etc. Resultaat is elke keer dat het kapot is. Waarna je weer dezelfde discussie hebt.
Of bij de kermis. Zelf wilden ze uren hangen bij speelautomaten waar je punten kunt winnen voor knuffels of speelgoed. Als mijn kinderen ergens in wilden, dan reageerden ze meteen negatief, alsof daar geen tijd voor is. Of dat het kinderachtige attracties zijn, attracties voor baby's en meer van dat.
Richting het einde van de vakantie wat vaker met mijn kinderen alleen op pad geweest. Heb het er toen uiteraard met hen over gehad wat ze er van vonden. Aanvankelijk zeiden ze dat ze het leuk vonden. Toen gezegd dat als dat niet zo is, dat ze dat eerlijk mogen zeggen en dat dat geen probleem is.
Toen zeiden ze dat ze liever met mij alleen op vakantie gaan.
Overdrijf ik nu? Persoonlijk vind ik het echt verschrikkelijk zo'n vakantie met haar kinderen erbij. En mijn kinderen vinden het blijkbaar ook leuker met mij alleen. Wat voor mij dan weer het belangrijkste is, omdat ik vooral ga zodat mijn kinderen een leuke tijd hebben, wat anders zien dan Nederland.
Ik moet er niet aan denken eigenlijk om nog een keer in deze samenstelling op vakantie te gaan. Laat staan om 24/7 in zo'n situatie te zitten.
Wat ik niet snap aan dit verhaal, is
- hoe zijn die kinderen zo dik geworden door de jaren heen, terwijl moeder een bmi van zelfs onder de 20 heeft? Voor zo'n bmi moet je zeer gematigde eetgewoontes hebben (want vanaf <18,5 heb je zelfs ondergewicht), en voor een bmi van >30 juist slechte, en dat jaren achter elkaar. Waarom geeft ze haar eigen kinderen zo slecht te eten terwijl ze zelf zo goed (dan wel weinig) eet? (ook omdat je zegt dat zij alles lust en die kinderen alleen maar junkfood)
- hoe kan deze vakantie haar zo tegenvallen? Je hebt het al een beetje uitgelegd maar ze kent haar eigen kinderen blijkbaar slecht?
Ik vind het ook een rare reactie van haar om te zeggen 'voortaan gaan we wel zonder mijn kinderen', in plaats van dat ze gaat proberen om met haar kinderen te praten en/of haar opvoedstijl wat aan te passen zodat die kinderen nog wat leren (ja, ik weet dat het laat is daarvoor en heel moeilijk bij pubers, maar toch). Zoals betere eetgewoontes/rekening houden met anderen/actiever worden/niet op hakken van anderen stappen.
Kortom: uit deze vakantie blijkt voor mij vooral je vriendin's falen als moeder, zij staat er slecht op.
jenn55 schreef op 12-08-2022 om 07:47:
Wat ik niet snap aan dit verhaal, is
- hoe zijn die kinderen zo dik geworden door de jaren heen, terwijl moeder een bmi van zelfs onder de 20 heeft? Voor zo'n bmi moet je zeer gematigde eetgewoontes hebben (want vanaf <18,5 heb je zelfs ondergewicht), en voor een bmi van >30 juist slechte, en dat jaren achter elkaar. Waarom geeft ze haar eigen kinderen zo slecht te eten terwijl ze zelf zo goed (dan wel weinig) eet? (ook omdat je zegt dat zij alles lust en die kinderen alleen maar junkfood)
- hoe kan deze vakantie haar zo tegenvallen? Je hebt het al een beetje uitgelegd maar ze kent haar eigen kinderen blijkbaar slecht?
Ik vind het ook een rare reactie van haar om te zeggen 'voortaan gaan we wel zonder mijn kinderen', in plaats van dat ze gaat proberen om met haar kinderen te praten en/of haar opvoedstijl wat aan te passen zodat die kinderen nog wat leren (ja, ik weet dat het laat is daarvoor en heel moeilijk bij pubers, maar toch). Zoals betere eetgewoontes/rekening houden met anderen/actiever worden/niet op hakken van anderen stappen.
Kortom: uit deze vakantie blijkt voor mij vooral je vriendin's falen als moeder, zij staat er slecht op.
Uhh ik heb een bmi van 19 en eet echt niet weinig of super gezond. Best gebalanceerd juist; groentes maar ook zeker chips en chocola. Een ander zou daar dik van worden, ligt ook aan de genen.
Klinkt als echte pubers. Nog even en ze willen niet meer mee op vakantie, dan gaan ze met vrienden of passen ze op het huis. Blijf alsjeblieft lekker latten tot haar kinderen uit huis zijn of volwassener, daarna zien of jouw vriendin zin heeft in 24/7 jouw pubers om haar heen (geloof me, die worden ook zo ongeïnteresseerd en irritant tegen die tijd). Voordeel van LAT is dat je veel mindere ergernissen hebt en vooral de ongedwongenere, gezellige momenten met elkaar hebt. Minder kans op relatiebreuk, lijkt me.
Tja.... eigenlijk heeft de vakantie je heel veel gebracht. Je weet nu dat het niet goed is om samen te gaan wonen.
Het is altijd heel erg lastig als je het niet eens bent met de opvoeding van je partner, zeker bij een samengesteld gezin, want dan is het een lang ingesleten gewoonte.
Mocht je een open gesprek kunnen voeren met je vriendin over haar kinderen, dan zou ik gewoon aangegeven dat je best een keer een weekend met haar samen weg wil, maar dat je gewoon op vakantie gaat met je kinderen. Ze gaan immers maar tijdelijk mee op vakantie. Over een jaar of 12/14 willen jou kinderen wellicht niet meer mee. Al klinkt 10 jaar erg lang, het is nog steeds maar tijdelijk.
Zelf ben ik behoorlijk te zwaar. Helaas wordt er bij overgewicht nog teveel gekeken naar alleen wat je eet, niet het waarom. Zeker nu de kinderen van je vriendin nog relatief jong zijn, zou het goed zijn als daar naar gekeken gaat worden. Waarom snacken ze de hele dag? Is dat een emotioneel gat dat ze proberen te vullen met eten bijvoorbeeld (dat was bij mij het geval). Nu ben ik bijna 50 en heb ik mijn metabolisme flink om zeep geholpen. Ik eet gezond, snoep weinig en kies dan nog vaak voor fruit/yoghurt, drink voornamelijk water en thee zonder suiker en beweeg genoeg.
Als jullie met z'n 2-en het gezellig hebben, dan lekker blijven latten. Hopelijk lukt het je vriendin om het met haar kinderen ook gezellig te hebben, zodat jullie uiteindelijk wel samen kunnen wonen.
Thy schreef op 12-08-2022 om 01:42:
Heel onaardig wat ik nu ga zeggen, ik weet het.
Dat gezegd hebbende; Dit is de zoveelste opmerking van een ouder van een ( startend/orienterend ) samengesteld gezin waarbij de kinderen van de andere ouder moeilijk te hanteren zijn/ondankbaar zijn/verwend zijn/verkeerde dingen eten/ verkeerde gewoontes hebben/onbeleefd zijn/te weinig respect hebben etc. tegenover het gezin dat het graag goed wil doen met de lieve, aangepaste kinderen die altijd luisteren en alles lusten, die niet brutaal of ongeïnteresseerd zijn etc.
Ik hoop dat je je realiseert dat jullie kinderen zich in een andere fase van hun ontwikkeling bevinden. Die puberteit, dat is nogal wat.
Als je alle signalen die thuis werden gegeven hebt gemist en totaal overvallen bent door wat je deze vakantie is overkomen met deze pubers, dan zegt dat wellicht meer over jou dan over hen denk ik.
Jouw kinderen zijn ( neem ik aan ) de liefste mensen in jouw leven. De liefste mensen in het leven van jouw vriendin, dat zijn háár kinderen. Jullie zitten misschien niet op één lijn, maar je mag er vanuit gaan dat zij doet wat haar het beste lijkt. Als je daar nu al zoveel moeite mee hebt, dan denk ik: kappen. Jullie relatie heeft geen schijn van kans, dit is zó bassaal...
Ik ben 't hiermee eens. Deze kinderen zijn de dupe van een samengesteld gezin. En ze waren al de dupe van een scheiding. Puber zijn en van deze 2 dingen de dupe zijn... Ik vind zelf als ik ooit in deze situatie zou zitten, mijn nieuwe man moet mijn kids erbij nemen, lukt dat niet, doei. En dat hoeft niemand z'n schuld te zijn hé maar als 't niet werkt werkt 't niet.
En je kan het je niet voorstellen als je kinderen 6/7 jaar oud zijn en je maakt 24/7 een stel lamlendige pubers mee, die hangen, snacken en netflixen, dat ze toch kunnen opdrogen tot leuke volwassenen.
"ik zou dat gedrag niet accepteren, mijn kinderen eten gezond, mijn kinderen zijn actiever, mijn kinderen passen zich prima aan enz".
Toen mijn zoon 7 jaar was speelde hij met de lego, knutselde, was veel in de speeltuin, at braaf wat ik voorschotelde, at met mes en vork en ik bepaalde de schermtijd. Ik heb me ook wel eens afgevraagd waar het met een jaar of 16 fout ging. Teveel snacks, teveel energiedrankjes, slordig eten wegwerken, vervelend gedrag en teveel schermtijd. Teveel zitten en teveel kilo's erbij.
Mijn opvoedstijl? Zou kunnen, soms heb je geen zin om dagelijks de strijd aan te gaan. Ik zag het wel, de ergernis was er ook. En toch is het nu een leuke sociale jongvolwassene.
Hier op OO leerde ik:"pick your battles".
Als deze vriendin de liefde van je leven is neem je iets afstand van haar opvoeding, ga eens met die jongens naar de film en eet een frietje mee, klets over hun interesses en ga niet 14 dagen met zijn allen op vakantie.
Ik vind je geen zeikerd hoor. Twee weken met andermans hangpubers op vakantie, ik denk dat ik er ook voor zou bedanken. Nu weet je in elk geval dat samenwonen geen optie is totdat deze, en misschien wel alle kinderen het huis uit zijn.
Ik lat al een heel aantal jaar en wij hebben ook altijd deze afspraak gehad (zelfs al zijn die van ons toch wel een stuk aangepaster).
Een volgende zomervakantie zou ik anders aanpakken: laat de pubers thuis of ga alleen met je eigen kinden op vakantie. Dat is wel zo prettig voor iedereen.
Dus als ik het goed begrijp is je vriendin de hoofd-opvoeder van haar pubers. En blijkbaar volgens jouw mening heeft ze de opvoeding in vele opzichten niet goed gedaan en heeft ze tijdens de vakantie niet genoeg op haar kinderen gezeten om ze bij te stureng.
Waarom reken je dit die pubers aan? Het is toch haar verantwoordelijk om haar kinderen te sturen? En dat valt je nu pas op dat zij de regie niet in handen heeft?
Daarnaast is het sowieso niet een goed idee om op vakantie te gaan met 2 jonge kinderen en 2 pubers die elkaar helemaal niet kennen en ook nog eens met een vreemde partner. Als ik jou was zou ik de relatie of afbreken of op een heel laag pitje zetten. En ga NIET samenwonen. Ik zou zelf wachten tot jouw 2 dochters volwassen zijn/een plek voor zichzelf hebben om samen te wonen.
Ik lees hier veel de tip om de pubers thuis te laten. Maar hoe oud zijn de pubers en kan dat wel? Persoonlijk ging ik niet 2 weken naar Verweggistan en liet mijn 14/15 jarige dan alleen thuis in zijn zomervakantie.
We gingen dan bewust naar iets met hippe zwembaden, overal Wifi (onmisbaar 😉) en gingen geen kastelen bezoeken. Weer wat ouder bleef hij, zelf voor gekozen, wel thuis.
Weer wat ouder willen ze soms wel weer mee, lekker gratis met pa en moe als de beurs nog niet zo groot is. En plotseling eten ze liever sushi en salade's dan patat en zijn ze heel gezellig aan tafel.
Een vakantie met kinderen in heel verschillende leeftijdscategorieën die het niet gewend zijn om zich aan te passen aan oudere/jongere kinderen lijkt me sowieso al een uitdaging. Maar het gedrag van deze pubers dat jij beschrijft vind ik niet klinken als 'normaal' pubergedrag. Pubers zetten zich af, zijn soms brutaal en hangerig, eten graag ongezond, maar als ouder hoef je echt niet alles te accepteren. Kom op zeg, friet bij het ontbijt (heb ik nog nooit gezien bij een hotel trouwens), alleen maar fastfood omdat ze niks lusten (dan eten ze maar een keer niet, dat kunnen ze best hebben), bij elk tankstation/automaat stoppen voor snoep. Wie betaalt dat allemaal?
Ik denk dat de moeder, misschien uit schuldgevoel/compensatie, teveel toe laat en accepteert van haar kinderen. En als die kinderen later wel opgroeien tot normale volwassenen, dan denken ze waarschijnlijk ook 'waar de fuck waren we mee bezig en hoezo vond mama dit allemaal goed'?
Als jullie leefwijze en opvoedstijl zo afwijkt, nooit gaan samenwonen. Want je kunt niet de pubers heel de dag laten snoepen en jouw kinderen niet. Of de pubers elke dag uit de frituur laten eten en jouw kinderen moeten wel groenten eten.
Wat vind jouw vriendin eigenlijk van de leefwijze van haar kinderen? Ik vind het nogal tekenend dat ze ze twee weken ergens wil dumpen om op vakantie te gaan. Ik ken ook niemand die zijn kinderen zo lang ergens onderbrengt. Hooguit voor een weekendje een stedentrip of zo, en dan jonge kinderen die dat nog niet leuk vinden. Als kind zou ik me daar echt niet prettig bij voelen, eerder ongewenst/afgedankt/te veel.
Duidelijk dit matcht niet maar ik vind je keuze ook zeer slecht. Waarom in een hotel? Dan ben je dus inderdaad altijd afhankelijk van die buffets, patat bij het ontbijt, wie verzint dat? Ga lekker in een grote stacaravan voor 8 personen en zorg zelf voor het eten op een camping waar veel andere pubers zijn. En inderdaad neem ze niet mee op een uitje of stuur ze terug naar die hotelkamer.
En je wist dat het moeilijke eters waren en dat weet moeder zeker. Vreemd dat ze nu zonder kinderen op vakantie wil, is ze de laatste 5 jaar niet met ze weg geweest? Hoe oud zijn die kinderen eigenlijk?
Tja ik vind het toch altijd lastig dat als volwassen gescheiden mensen verliefd op elkaar worden, de kinderen maar leuk mee moeten spelen in de we 'kijk wat een leuk samengesteld gezin we zijn-mythe'. Zo werkt het gewoon vaak niet.
Alles wat je noemt ligt aan de opvoeding die je vriendin en haar ex kiezen/ hebben gekozen. Daar moet je de kinderen niet op aan zien.
Ik zou zeggen: blijf vooral latten en ga anders op vakantie. Niet meer samen bijvoorbeeld
Voor de mensen die friet bij het ontbijt raar vinden: wat voor een beetje puber ontbijt is, is voor een normaal mens lunch. Zojuist mijn lunch gegeten. Naast puberdochter, voor wie het haar ontbijt was, want die staat pas tegen de middag op.
Ik vond mijn eigen pubers al behoorlijk irritant tijdens onze weken weg. Stiefpubers zijn dan natuurlijk helemaal onverdragelijk, zeker als je eigen kinderen net in de makkelijkste leeftijd zitten (want je kan met ze praten en ze even alleen laten, maar ze zijn nog geen puber).
Temet schreef op 12-08-2022 om 12:33:
Voor de mensen die friet bij het ontbijt raar vinden: wat voor een beetje puber ontbijt is, is voor een normaal mens lunch. Zojuist mijn lunch gegeten. Naast puberdochter, voor wie het haar ontbijt was, want die staat pas tegen de middag op.
Ik vond mijn eigen pubers al behoorlijk irritant tijdens onze weken weg. Stiefpubers zijn dan natuurlijk helemaal onverdragelijk, zeker als je eigen kinderen net in de makkelijkste leeftijd zitten (want je kan met ze praten en ze even alleen laten, maar ze zijn nog geen puber).
Zoals ik het lees staat het gezin samen op en gaan naar het buffet. Ik vind het vreemd dat er in de ochtend al van alles uit de frituur staat, maar dat zal wel all-inclusive zijn of zo. Dan is het lastig om tegen je eigen kinderen telkens te zeggen 'nee, je mag geen friet als ontbijt' of 'je moet ook wat groenten eten' of 'nee, je krijgt nu geen snoep' als de andere kinderen dat wel allemaal mogen.
Die strijd wil je niet elke dag voeren. Daarom dus niet samenwonen.
Daarnaast vind ik het ook een vorm van verwaarlozing om toe te staan dat je kinderen alleen maar junkfood eten en de hele dag snacken. Als ouder heb je daar bij pubers natuurlijk nooit helemaal invloed op, maar er iemand die al die meuk voor ze koopt en ze niet terechtwijst als ze zich onaangepast gedragen, dus geen grenzen stelt.
Als niemand de vakantie leuk vond, is het wel duidelijk dat vakanties samen of samenwonen een erg slecht idee zijn. Ik zou me vooral focussen om tijdens je vrije tijd / vakantie zoveel mogelijk leuke tijd met je eigen kinderen door te brengen. Geniet volop van hun kindertijd en maak samen leuke herinneringen en een goede basis voor later. Dat je hierdoor wat minder tijd doorbrengt met je partner is jammer maar het weegt niet op tegen dat je anders waarschijnlijk later spijt gaat krijgen van gemiste tijd met jouw kinderen.
De manier waarop je partner met haar kinderen omgaat, is haar keuze en haar probleem. Ik zou daar gewoon niet teveel tijd en energie meer in steken.
