Relaties Relaties

Relaties

GitteNN

GitteNN

10-02-2017 om 10:56

Verder na ontrouw deel 2


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Pennestreek

Pennestreek

05-11-2017 om 11:08

Benieuwd hoe het nu met je is

Heb je verder een goede week gehad? En leuke plannen voor het weekend? Belangrijk om samen ook leuke dingen te doen. Ook al is dat moeilijk. Tenminste, ik vind het vaak lastig, omdat er toch een 'lading' op zit. Maar over het algemeen kan ik dat tijdens een uitje wel loslaten. Afgelopen week ook samen weggeweest. Een stomme opmerking van man was aanleiding voor een goed gesprek, niet gepland dus en misschien wel daarom juist heel fijn. En dat heeft weer geleid tot een nieuw evenwicht en meer begrip. We maken nog steeds stappen. De een wat kleiner dan de ander, maar we gaan nog steeds vooruit. Jij hopelijk ook.

GitteNN

GitteNN

06-11-2017 om 15:05

penne streek

Het gaat best goed hier. lief dat je het vraagt. wij zijn heel ver man en ik. dit weekend voor mezelf 2 lastige momenten gehad; een keer met een film mannenharten 2, en een keer omdat het over een stel ging in ons dorp waar hij tijdens kanker van haar ook met een ander wipte. ja dan vl ik stil. komt alles boven. maar kan het best goed handelen. het begint langzaam te voelen alsof het over iemand anders gaat. Maar m'n gevoel laat me weten dat dat niet zo is. Kortom het komt goed. Maar moet ook zeggen dat het enorm veel te danken is aan hoe man mij helpt. Hij maakt geen stomme opmerkingen en zo ja word het (als het kan meteen besproken).

Door een terug val preventie plan te maken weet ik nu wat ik kan doen....want als je terug valt kan het hoofd niet altijd reeel meer denken en ik zak dan heel snel weg. Door het alleen al opgeschreven te hebben. Door alleen al te weten dat ik het er bij kan pakken, geeft het me rust dat het dal voorbij gaat. Ik kan het hierdoor gewoon laten zijn of denken " ja dit heb je nu al een keer allemaal gedacht en gedaan nu is het klaar..genoeg en stop' en hoe gek het mss ook klinkt ik zet mezelf sneller op de rit. En soms helpt een omhelzing of knuffel van man al.

ik voel me echt weer op veel momenten gelukkig. ik wil jullie graag ook helpen. Jullie woorden hebben mij ook zo vaak geholpen

xx GitteNN

GitteNN

Je laatste berichtje klinkt goed! Fijn voor je!

Hier laatst weer een flinke uitbarsting gehad. Ik reageer soms vrij heftig op man als ik niet lekker in mijn vel zit. Ik droom best veel en vooral over man met die truus. Als ik dan uit bed kom voel ik me neerslachtig. Ik kan die dromen niet sturen of weg laten blijven. Dus je zit erin vast ofzo. Maar als man dan 's morgens iets zegt wat verkeerd valt dan merk ik aan mezelf dat ik te sterk reageer. Hierdoor wordt man weer boos, die vind dat ik erin blijf hangen. En dat maakt mij op dat moment alleen maar nog bozer.

Waarom blijft "dat mens" zo in mijn hoofd zitten? Ik snap het niet... We proberen ons leven op de rit te krijgen en doen leuke dingen samen. En toch.. dat hoofd! Zijn daar goede tips voor. Om die gedachtegang te kunnen stoppen.

Pennestreek

Pennestreek

08-11-2017 om 14:50

Meditatie

In de zin van dat je jezelf een paar minuten per dag toestaat of misschien zelfs dwingt eraan te denken. En dan zo'n sessie positief afsluiten met het herinneren van een mooie mijlpaal/situatie/gebeurtenis, zodat juist dat positieve nieuwe beeld beklijft.

En daarnaast 'gewoon' accepteren dat het nu nog zo is. Ertegen vechten werkt contraproductief, omdat je er dan toch weer meer bewust mee bezig bent.

Wat je ook nog kunt proberen is het direct bij wakker worden melden aan je man dat je weer gedroomd hebt. Dan kan hij je lekker even knuffelen om de dag positief samen te starten. En dan overval je hem in ieder geval niet met je eventuele bitse reactie, en hij kan extra rekening met jouw gemoedstoestand houden. Zo ben je een naar begin van de dag hopelijk voor.

Pennestreek

Pennestreek

08-11-2017 om 14:55

Gitte

Dat klinkt erg goed, zo'n terugvalpreventieplan! Mooi, die ga ik zelf ook gebruiken!

Ik blijf wel het gevoel houden dat je heel erg heen en weer slingert in je emoties. Nu weer behoorlijk positief en optimistisch, maar blijft dat ook zo? Ik hoop het heel erg voor je. Toch blijf ik bij mijn tips om eens te kijken of je de fysieke hormonale component niet in kunt dammen. Of dat nou met medicijnen via de arts is of voor mijn part Sint Janskruid. Als het maar werkt!

Hou je fijne gevoel vast!

GitteNN

GitteNN

09-11-2017 om 10:07

uptown

dat is toch heel normaal? ik vind het heel begrijpelijk dat je er over droomt als truus zo in je hoofd zit. heel herkenbaar. had ik ook en heb ik af en toe ook. het idd zeggen tegen man is heel goed. en het argument 'er in blijven hangen' is zeker een dood doener. dat is een veroordeling waar je niet op zit te wachten. zelf heb ik met mijn therapeute hier formulieren voor ingevuld. IBSR een gedachte per keer. mss helpt het je. en heb jij het boek ik hou van jou maar vertrouw je niet? mischa nog iets. heel veel herkenbaars. heel veel waar ik iig iets aan had. mss helpt het jou ook.

maar zeker ook het begrip en geduld van je man is een belangrijke.

het is gewoon een lange weg te gaan. met vooruitgang en terugval. en zeker ook hier praten met lotgenoten. hoe fijn is dat?!!

liefs GitteNN

GitteNN

GitteNN

09-11-2017 om 10:14

pennenstreek

je tips zijn heel waardevol pennenstreek. ik ga dat kriud eens kopen. maar moet zeggen dat door het invullen van het terugvalpreventieplan (tvpp) ik zaken benoemd heb, zwart op wit zie staan dat ik dat heb is het net alsof ik het wat meer kan erkennen en ietsje accepteren dat dat bij mijn persoontje hoort. daardoor laat ik het er even zijn...om vervolgens er overheen te durven stappen en me weer fijner te voelen.

liefs GitteNN

GitteNN

GitteNN

09-11-2017 om 13:36

st.janskruid

dit kruid is beter om niet te nemen als je al antidepressiva hebt. dat heb ik dus dat zal ik maar niet doen. toch een zeer lieve tip.

xx GittNN

Dankjulliewel!

Het lastige is dat ik echt boos kan worden als het de hele dag in mijn hoofd zit. Maar inderdaad, hoe meer je jezelf ertegen verzet hoe erger het wordt. Hopen dat het met de tijd minder wordt. Want ik gun het haar ook gewoon niet om ermee bezig te zijn... ze is het niet waard! Maar jemig wat kan je je rot voelen...

Iets voor jezelf

Opborrellende boosheid kan verminderen door iets voor jezelf te gaan doen. Als een soort van afleiding zodat er in je hoofd geen ruimte is om aan hen terug te denken. Dan denk ik aan een activiteit met andere mensen, andere gesprekken, andere onderwerpen. Een baan is veelal een 'moeten' , maar een hobby, sport of meehelpen bij een evenement kan je gedachten een wending geven zodat die pijnlijke dromen je minder frequent lastig vallen.
Ik denk dat afleiding effectiever is dan het gebruik van st. janskruid of welk pilletje dan ook.

Opborrellende boosheid op zich is niet zo vreemd. Als je een rottijd mee maakt, leer je dat niet ieder perfect is en het ook niet zal worden. Laatst deed zich iets voor waar ik boos om werd, zo in lijn met het die rottijd.
Nu ik ondertussen geleerd heb dat niet ieder perfect is, heb ik ook minder verwachtingen. Het beeld van perfectie is wat bij gesteld. Voor mij is belangrijk dat ik mijzelf niet verlaag. Afleiding en mensen ontmoeten helpt mj daarbij.
Voor mijn werk moet ik pietluttige kleine dingetjes uitknippen. Dat vraagt veel concentratie. Als ik veel aan mijn hoofd heb, neem ik een deel mee naar huis. De ene doet aan meditatie, de ander doet aan ontspanning dmv het inkleuren van mandela's of het roeien op een roeiapparaat. Het gaat erom dat je iets doet zodat je minder aan die tijd terug denkt.

GitteNN

GitteNN

10-11-2017 om 12:27

kunst

het is idd de kunst;'hoe ga je er mee om'. valt niet altijd mee. zeker als je in de boos modus zit zorgt dit ervoor dat je er niet uit komt. mss het boek dat ik pas nog aanraadde hier. het is een feest van herkenning maar ook zeker een eyeopener om het anders te doen om het anders te willen en kunnen doen. mss kan dat je helpen. als ik boos was/ben wil ik er een soort indompelen. niet om zielig gevonden te worden maar er mee bezig zijn. het lezen helpt me. zit er helemaal in maar heb ook het gevoel dat iemand iets zegt tegen me (de tekst die ik lees) wat me helpt. nou ik heb niet het gevoel het helpt echt. ik kan het je aanraden.

de schrijfster heeft het ook meegemaakt. ze is therapeute en helpt dus mensen die een groot verraad hebben meegemaakt. dit kan op allerlei gebied zijn.

mss helpt dat voor je. ik hoop het

xxGitteNN

GitteNN

GitteNN

14-11-2017 om 11:09

iedereen

hoe gaat het met jullie allemaal? het is stil hier. Ik hoop het dat het bij jullie naar omstandigheden wel gaat.

liefs GitteNN

Heel blij voor jou Gitte

Het is hier idd heel stil maar ik hoop dat dat betekent dat het met iedereen relatief goed gaat.
Ik denk dat we allemaal nog wel wat ups en downs kennen en het is inderdaad de kunst om goed om te gaan met die downs en ze te voelen aankomen. Ik vermoed idd zoals iemand hier al eerder zei dat de hormonen toch ook een rol spelen.
Misschien zou het goed zijn, Gitte, moest je hier een korte versie of beknopt plan kunnen geven van je "terugvalpreventieplan ". Misschien kan het een hulp zijn voor velen die het op de donkere momenten kunnen gebruiken. Want hoe goed het ook gaat, het blijft toch altijd een zwarte vlek op het eens zo witte laken. Zo blijft het voor mij althans een beetje aanvoelen. Echt een heel fijne relatie nu maar dat zere plekje blijft toch af en toe een beetje jeuken.
Maar alleszins heel blij dat het zo goed met je gaat, echt waar.

Ook Ervaring

Ook Ervaring

14-11-2017 om 16:30

Stabiel

Hier is alles best stabiel aan het worden. De hele toestand is steeds verder naar de achtergrond aan het verschuiven, verdwijnt langzamerhand het universum in.
Dan denk ik: hé, tijdje niet aan gedacht...
Soms een speldenprikje door externe dingen die voorbij komen.
Bij mij waren/zijn het ook heel erg de hormonen die maandelijks opspelen; waardoor ik weer achterdochtige gedachten, danwel wantrouwende gevoelens had. Maar, door het te bespreken kon ik ze afvinken van het riedeltje gevoelens die er allemaal bij komen kijken.

Ik heb zo'n app op mijn telefoon die je cyclus bijhoudt: "mijn kalender" (icoontje van een rood dagboekje met een bloemetje er op) heet die. Daarop kun je ook bijhouden hoe je je per dag voelt en dan begint het wel een beetje op te vallen dat er een patroon in zit
Vroeger had ik ook last van de hormonen en kon ik ook met vlagen ongelukkig zijn en me wentelen in mijn eigen (schijn) ellende.
Nu is het soms 'de toestand', maar ook dat wordt steeds minder.

Maar Gitte, goed om te lezen dat het je beter gaat!
XX---OE---XX

Bobbie

Bobbie

14-11-2017 om 17:40

go with the flow

Ik neem het zoals het komt, heb diverse gevoelens in een week, minder op 1 dag. Af en toe overvalt het me en kan ik even intens verdrietig zijn of teleurgesteld of gewoon pislink. Het mag, ik val er niemand mee lastig; ik woon natuurlijk alleen dus dat is in mijn geval ook niet erg als ik een dagje wil vloeken.
Het blijft denk ik een zwakke plek, zoals zoveel andere gebeurtenissen in je leven dat kunnen doen. Ik daar wel vrede mee, wat niet inhoudt dat ik vergeet, puur omdat het niet uit te wissen is.

Kwetsbaar

Precies wat Bobbi zegt:'dat niet inhoudt dat ik het vergeet'. Voor mij werkt het als een veiligheidsbarrière: dit laat ik mij geen tweede keer gebeuren, dus ik ben mij minder kwetsbaar gaan opstellen.

Pennestreek

Pennestreek

14-11-2017 om 22:05

Hier gaat het ook goed

Maar ik zie heel erg vooruit naar de dag dat ik oprecht kan zeggen dat ik er vertrouwen in heb dat het goed blijft gaan.
Van de week was er weer een moment dat ik de 'fout' in ging; niet lekker in m'n vel, moe, stress, en dan een dwarse puber, dat trok ik niet. En dus schoot ik erg uit mijn slof. Daar schrik ik nu heel erg van, ten eerste had ik me heilig voorgenomen dat nooit meer te doen, dacht dat ik genoeg geleerd had de afgelopen jaren om dat soort uitbarstingen te voorkomen, dus erg teleurgesteld in mezelf. Ten tweede baalde ik dat ik puber zo behandeld heb, dat wil ik nietnietniet, maar het gebeurde toch. Ook al hebben we het later weer goedgeknuffeld. Kind was erg begripvol, en ook berouwvol (en ook wel terecht hoor . En ten derde was ik heel erg bang voor de reactie van man. Echt, ik verwachtte dat hij direct de mediator zou bellen om de handtekening alsnog onder het convenant te zetten. Dat deed hij niet, sterker nog, hij reageerde heel lief en begripvol. Maar toch, dat gevoel van paniek, naast schuldgevoel en teleurstelling, was echt heel naar.

Tja, en dat niet vergeten, ja dat speelt ook mee. Op heel veel momenten steekt het de kop op. Alles wat ooit vanzelfsprekend was is dat nu niet meer. Zo'n draadje over kiftende bejaarden, dan zie ik ons voor me, later. Stel dat ik wat ga mankeren? Is dat dan reden voor hem om alsnog zijn biezen te pakken? Ik zie het zo gebeuren. Terwijl ik vroeger zo zeker wist dat we voor elkaar zouden zorgen als dat nodig zou zijn.

Ik heb maar weer een sessie met mijn coach gepland, want ik merk dat ik toch vaak weer in oud gedrag en vooral oude gevoelens verval. En dat wil ik niet. Ik wil niet afhankelijk zijn, ik wil niet onzeker zijn, ik wil gewoon mezelf zijn en me daar goed bij voelen. En niet nadenken bij wat ik doe of zeg, of dat dan niet net hetgene is waardoor hij alsnog vertrekt. Dat is zo fnuikend, dat soort gedachten! En ik heb echt 0 reden om te twijfelen aan hem, maar ja, dat gevoel en die gedachten trekken zich daar niets van aan.

Waarom vind ik dan toch dat het goed gaat? Omdat man zo begripvol is, we het kunnen hebben over wat er gebeurt, over wat er bij mij gebeurt. En dat is nieuw. En het voelt heel goed. We vormen een team, een goed team, op het vlak van het runnen van het huishouden, het begeleiden van de kinderen en nu in het weer op poten zetten van onze relatie. Samen werken aan een doel kunnen we heel goed. En het is weer gezellig en ontspannen, we lachen samen, dus ik heb goede hoop dat ik op een dag echt weer vol vertrouwen de toekomst samen tegemoet kan zien.

tante Sidonia

tante Sidonia

14-11-2017 om 22:14

pennestreek

Ten eerste valt me op dat je je 'heilig ' hebt voorgenomen om uitbarstingen te voorkomen. Prima voornemen, maar is een uitbarsting af en toe niet heel normaal, heel oke en soms zelfs gewoon even nodig? Het klinkt alsof je perfect wil worden...dat wordt een teleurstelling...

Waarom ben je bang voor de reactie van man als je ruzie hebt gehad met puber?

Je loopt wel erg op je tenen, je loopt te pleasen vrees ik. Probeer jezelf te zijn hoor. Als hij niet van je kan houden zoals je bent, dan gaat het toch niet goed komen.

Victoria

Victoria

14-11-2017 om 23:22

Yep

Exact wat tante Sidonia zegt. Pennestreek, de aard van het beestje verandert niet, nooit. Je kunt hoogstens je gedrag wat aanpassen. Je man moet jou gewoon accepteren zoals je bent, en.....jij moet jezelf accepteren zoals je bent.

En, sorry dat ik het zeg, je hebt heel veel redenen om aan je man te twijfelen. Hij is vreemd gegaan, hij wilde scheiden, etc. Je zegt nu zelf ook dat je het ziet gebeuren dat je man zijn biezen pakt als jou iets zou gaan mankeren.

Ik vind dat je veel te hoge verwachtingen hebt van jezelf. Zoals ik het zie ben je heel erg bang om 'fouten' te maken.
En dan maar die angst hebben dat je man alsnog vertrekt. Die angst is gewoon reëel. Want hij is weg gegaan en jij hebt er alles aan gedaan om hem weer terug te krijgen. En daarbij wil je maar bewijzen dat je 'het waard' bent.
De enige echte vraag is m.i. of hij het wel waard is.

Ook Ervaring

Ook Ervaring

15-11-2017 om 07:37

***

Man zou je hemelhoog dankbaar moeten zijn dat jij bent gebleven.
Zijn ogen zijn ook geopend en na dit hele gebeuren zal hij jou juist méér nemen zoals je bent, na wat jullie allemaal hebben meegemaakt.
Maar, ik ken het hoor.
Die onzekerheid houdt je ook scherp, maar moet wel goed voelen en niet doorslaan.
Ik denk dat je toch op een gegeven moment terecht komt in een subtiel evenwicht van jezelf zijn en niet terugvallen in oude patronen, zelfs zonder dat je het merkt.

regenboog

regenboog

15-11-2017 om 09:19

Ik weet het niet meer

Ik vind het heel fijn om te lezen dat het zo goed met GitteNN gaat. (En natuurlijk ook met de vele anderen)
GitteNN ik had er wel eens een hard hoofd in of je het wel zou kunnen volhouden maar petje af hoor dame, wat heb jij een vechtlust en kracht om door te gaan!
Helaas moet ik bekennen dat ik er de laatste tijd moeite mee heb om door te gaan met alles.
Met de relatie, mijn werk, hobby's, vrienden en het gevecht met mezelf.
Ik zit al wat langere tijd weer in een negatieve flow en heb overal weer veel last van, de affaire, achterdocht, wantrouwen,de beelden die dit mee brengt en ben weer veel met haar bezig. (Truus)
Laatst kwam ik haar tegen bij tandarts waar ik met ons zoontje heen moest, zij ging net weg en passeerde ons.
Nou als blikken konden doden dan was ik nu dood geweest.
Ik herstelde me gelukkig direct maar krijg echt de kriebels van haar.
Dan krijg ik s'avonds beelden van haar en man die zich samen creactief uitleven in hun stiekem geboekte hotelkamer en walg,huil en schreeuw ik diep van binnen om verlossing van deze hel.
Dan denk ik waren jullie maar samen verder gegaan,dan had ik nu rust gehad maar weet ook dat onwaarschijnlijk is.
Het klinkt nu misschien niet zo maar weer hebben nu echt een veel betere relatie, ik zou ook heel gelukkig kunnen zijn zoals het nu is maar ik ben het niet.
Ik twijfel nu vaak over mijn gevoelens voor man, weet soms niet meer zo goed wat ik voor hem voel.
Het lijkt wel te zijn ondergesneeuwd door alles.
Ik wil hem eigenlijk niet kwijt maar ik kan het hele gebeuren maar niet los laten.....
De ups en downs zijn er nog vaak en ook al neemt de heftigheid steeds meer af de pijn blijft wel.
Ik ben zo moe door alles, het vechten, het verwerken en doorgaan met het gewone leven, ik ben al die tijd maar door gegaan ook op het werk. De batterij is leeg en laadt niet meer goed op.
Een deadline op mijn werk en dus stress en ik vlieg tegen het plafond, vorige week zoontje ziek thuis die al mijn aandacht wilde, ik zat er na een halve dag gewoon doorheen en voelde me falen als moeder.
Ben ik alleen niet gewoon beter af?

Bobbie

Bobbie

15-11-2017 om 09:44

Regenboog

Je neemt jezelf overal mee naar toe, je kunt het niet ontvluchten door weg te gaan, dat is echt een misvatting, dat dat een makkelijkere weg zou zijn.
Je moet weer door deze dip heen en je gedachtes en gevoelens ordenen. Maar wat je ook kiest, vluchten kan niet xxx

ik begrijp je volledig Pennestreek

Je voornemen om niet meer uit te barsten is net een groei die je in jezelf probeert te setten. Dat heeft in mijn ogen niets te zien met perfect te willen zijn, want inderdaad niemand is dat. Het heeft er mee te maken dat het leven één grote leerschool is van processen en daar ben jij nu goed mee bezig.
Daarom ben ik het niet helemaal eens met wat Victoria schrijft
", de aard van het beestje verandert niet, nooit. Je kunt hoogstens je gedrag wat aanpassen."
Mijn persoonlijke mening is dat mensen wel veranderen, groeien, evolueren, leren, ontplooien.... Kijk naar de weg die we allen afleggen, die onze mannen afleggen, kijk rondom naar je naasten. Het leven is echt een groeien als je dat zelf wil inzien en toelaat en ernaar wil werken. Dus ik begrijp perfect wat Pennestreek bedoelt als ze schrijft dat ze niet meer zo wil uitvallen.
je moet echter niet bang zijn van reactie van man. Als hij er echt voor jou is na alles wat jullie hebben meegemaakt, dan zal hij daar zeer begripvol op reageren, wat ook zo was heb ik begrepen.
En wat Victoria verder schrijft:
"En, sorry dat ik het zeg, je hebt heel veel redenen om aan je man te twijfelen. Hij is vreemd gegaan, hij wilde scheiden, etc. Je zegt nu zelf ook dat je het ziet gebeuren dat je man zijn biezen pakt als jou iets zou gaan mankeren."
... klein beetje kortzichtig en scherp door de bocht.
Kijk... In elke relatie kan elk persoon op elk ogenblik de biezen pakken. Wij zijn allen vrije mensen en de realiteit leert ons dat, gezien het aantal echtscheidingen, dat ook dagelijks gebeurt. Dus daar waar twee mensen, ondanks hun problemen die ze gehad hebben, bereid zijn om voor elkaar te vechten en hierdoor te groeien, daar kan je alleen maar met grote bewondering naar kijken. Want uiteindelijk IS de man van Pennestreek er nog en werkt mee aan herstel. Het zou voor hem misschien veel makkelijker zijn geweest om weg te blijven en opnieuw te beginnen. Maar hij is er nog en werkt mee ... uit liefde voor Pennestreek. Dat wil toch wat zeggen.Dus ja, Victoria, hij is het waard!.
Iedereen verdient een tweede kans in het leven. Maar ik hou het ook daarbij. Zeker geen derde. Nooit!

Normaal Regenboog

Ik ben het volledig eens met Bobbie... vluchten kan niet. Het laat ons nooit meer los, welke weg we ook inslaan.
Daarom denk ik dat het ook normaal is wanneer we soms slechte dagen of mindere periodes hebben. De kunst is om dat dan ook even gewoon zo te aanvaarden dat het even wat minder gaat ( is voor soms ook moeilijk hoor) maar het belangrijste... bespreekbaar maken met man. Voor mij blijft dat het belangrijkste... dat ik het kan bespreken, dat hij daar voor open staat, begripvol en liefdevol op reageert. Dat haalt me er telkens weer door.
Ook afleiding zoeken, doe iets leuks, herleg de focus, dat helpt echt.
Neem opnieuw wat literatuur ter hand die je misschien in de beginfase hebt gelezen. Helpt bij mij ook altijd.
En als het echt te zwaar wordt, zoek opnieuw hulp bij therapeut, psycholoog, iemand die er professioneel mee bezig is en waar je vertrouwen in hebt.
We zijn tenslotte allemaal mensen met onze sterke en zwakke momenten.Maar ook die zwakke momenten mogen er zijn en moeten we leren liefdevol omarmen en eruit leren. Moeilijk leerschool soms. Maar het lukt elke keer weer wat beter.
En dat trieste herfstweer en korte dagen helpen ook niet echt om alles positief te bekijken.
Misschien moeten we een therapeutisch reisje naar de zon organisren
wie gaat mee???????

Eens met Maete,

Zelfs echtparen zonder problemen, zie ik veranderen. De mensen die op je pad komen, de onderwerpen die je bezig houden, dragen bij aan een verandering van jezelf.
Dat kan betekenen dat mensen, wanneer de kinderen zelfstandiger worden, kiezen voor een groei in hun carrière zodat hun partners beleven dat deze behoefte aan groei tot gevolg heeft dat ze elkaar minder zien. Het vanzelfsprekende ondergaat een aanpassing van de tijd. Dat is op zich geen punt want we roepen toch heel hard dat het maar ouderwets is als je niet meegaat in het tempo van de vooruitgang en dat je op je toekomst moet zijn voorbereid.
Maar door die verandering kan je ook anders tegen het begrip relatie of familie gaan aankijken. Zelf ben ik meer egocentrisch in het leven gaan staan. Een balans vinden waar ik mee leven kan en waar ik mijzelf niet in wegcijfer.
Ergens ervaar ik dat als bevrijdend, ik heb nu meer tijd voor mijzelf en zit niet overal boven op. Ik hou de ander niet uit de wind,, ze zullen zelf ook hun boontjes moeten doppen en leren rekening te houden met een ander. Dat laatste kan geen kwaad. Ik ervaar dit proces als een vernieuwd evenwicht voor het gezin in totaliteit. Ik zou de stoorzender bijna dankbaar moeten zijn. Maandag ben ik niet want het heeft mij ook een rottijd bezorgd die ik liever aan mijn deur voorbij had laten gaan. Dus, nee vergeten, doe ik het niet. Mijn hart is gesloten voor ongewenste individuen.

Oef

Derde regel van onderen: Maandag = Maar dat

Kapper

Ondanks het druilerige weer, ga ik straks even naar de kapper om mij te laten verwennen. Goedkoper dan een reisje naar de zon en net zo effectief.

Regenboog,

'Als blikken konden doden, was je nu dood geweest'. Ja, En? Kan jou het wat schelen wat zij denkt.
Dat stuk vreten. Zij moet jou juist vrezen. Draai de boel om, al was het maar voor je zelfvertrouwen. Dan heb je mogelijk ook minder last van die naargeestige dromen.

Pennestreek

Pennestreek

15-11-2017 om 11:06

De aard van het beestje verandert wel of niet

Ik weet niet of je kunt zeggen dat de aard van het beestje verandert, denk het niet, maar wat wel verandert (kan veranderen, bij mij is veranderd) is de manier waarop ik naar dingen kijk, en wat ik voel. En daardoor is mijn gedrag veranderd. De uitbarsting richting puber was iets dat vroeger met enige regelmaat voorkwam, maar de hele gedachtengang en de gevoelens die daartoe leidden dacht ik losgelaten te hebben. Nog niet helemaal, dus. En dat wil ik wel graag, omdat die gedachten (en dus de gevoelens) niet reëel zijn. Dat is waarom ik teleurgesteld ben in mezelf. Dat gaat dus niet over perfect willen zijn.
En bang zijn voor de reactie van man: het was een van de punten waar hij de meeste problemen mee had in onze relatie, mijn communicatie met de kinderen. En grotendeels terecht, vind ik zelf. Daarom ligt dit bij mij zo gevoelig. Gelukkig snapt hij nu wat eraan ten grondslag lag, en kan hij mij vaak helpen op het goede spoor te blijven. Dat is winst, voor mij, voor de kinderen en voor hem. Ook heeft hij geleerd dat af en toe een uitbarsting normaal is. Hij heeft daar overigens nooit last van, is uitzonderlijk gelijkmatig van humeur (of, als je het negatief wil stellen, emotie-loos). En kan zich daardoor heel moeilijk in mij verplaatsen. En dat soort dingen zie je nooit van een ander, dus hij dacht echt dat ik raar was. Hij weet nu beter, en zal dus echt niet meteen alsnog willen scheiden, maar dat is wel wat er door mij heen gaat. Onterecht, dat bleek ook wel, en dat is dus precies wat ik graag kwijt zou willen, dat gevoel van paniek, wat volkomen nergens op slaat.

Tja, of hij het waard is? Ik vind nog steeds van wel. In ieder geval is ons gezin het waard. En natuurlijk zou hij blij moeten zijn met het feit dat ik zo lang heb volgehouden en zo hard heb gewerkt aan mezelf. Maar ja, zijn gevoel voor mij was weg, het is niet zo dat dat er direct weer wel is natuurlijk. Dat moet weer groeien. Het is dus niet vanzelfsprekend dat hij zo begripvol reageert. Ik ben daar dus blij mee, al snap ik dat het overkomt als me afhankelijk opstellen.
Geloof me, dat is een van mijn grootste worstelingen. Ik vind namelijk ook dat hij in zijn handjes mag (zou moeten) knijpen, maar het is bij ons nu eenmaal niet zo als bij andere stellen waar er 1 is vreemdgegaan, daar enorm van is geschrokken en de vreemdganger degene is die hard moet werken om de fout weer goed te maken. Ik kan wel willen dat het bij ons ook zo was, maar zo is het nu eenmaal niet. Ik moet dus mijn eigen weg hierin vinden, een evenwicht zoeken, en dat is verdomd lastig. Maar het gaat steeds beter, gelukkig.

Pennestreek

Pennestreek

15-11-2017 om 11:09

Regenboog

Je geeft haar teveel 'eer'. Inderdaad, zoals Flanagan zegt, jouw blikken hadden haar moeten doden. Volgende keer steek je je neus in de lucht, je slaat je arm om je kind en je stapt met een overwinnaarslachje langs haar heen, en je kijkt haar triomfantelijk aan. En geniet daarna van hoe goed je je daardoor voelt .
Sterker nog, ik zou daar op aan proberen te sturen. Zoek haar op en voer bovenstaande uit. Volgens mij kan dat wonderen doen voor jouw gevoel van eigenwaarde.

En verder: probeer gas terug te nemen, op zoveel mogelijk vlakken. De dingen die we meegemaakt hebben kosten heel veel energie. En die moet weer aangevuld worden. Dat kost tijd. Leg de lat voor jezelf even lager. Wees lief voor jezelf.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.