Verder na ontrouw deel 2
Meer dan 1 jaar geleden kwam ik er achter dat mijn man 0,75 jaar een relatie had met een ander. Het was heel intiem geworden. Ik kwam er achter door zijn telefoongebruik. Heb het dus zelf ontdekt. Al meteen wist ik dat ik zelf graag met hem verder wilde. Ondanks het grote verdriet en alle oneerlijkheid die je dan ervaart. Mensen kunnen fouten maken maar als je het recht op de man afvraagt en iemand liegt erover is dat in eerste instantie onverteerbaar. Nu na zoveel tijd en nu een nog fijne relatie samen blijft de behoefte op moeilijke dagen te "chatten" met lotgenoten. Het delen van tips/ideeen en "gewoon" een luisterend oor kan wonderen verrichten heb ik gemerkt. Face to face zo'n groep opstarten is heel moeilijk. Zelf zou ik dit best willen maar ik worstel enorm met de schaamte. Een aantal mensen in mijn omgeving weten het. Als ik met hun contact heb gehad (ook als we het er niet over hebben gehad) lig ik weer zo onderuit. Hoe dit te handelen. Dat vind ik erg lastig. Hoe doen jullie dit?
Lieve grt. GitteNN
SkiHappy
Ik denk dat ik wel begrijp wat je bedoeld met het stukje rondom de kinderen.
Misschien zit ik er naast hoor, voor een ieder is het weer anders.
Ik heb het hier ook als een soort ontrouw naar ons kind ervaren, tuurlijk is de relatie tussen vader en kind iets totaal anders dan tussen man en vrouw maar ik vond wel dat man zijn kind ernstig tekortschoot door zijn huwelijk op het spel te zetten voor een ander.
Hij wist dat als het uit zou komen er een enorme crisis zou uitbreken en dat dat ook gevolgen voor ons kind zou hebben.
Wij zijn gelukkig door gegaan maar ook ons kind heeft van de crisis wel wat meegekregen....tranen kun je niet altijd verbergen.
Vreemdgaan is niet goed te keuren en al helemaal niet als er kinderen in het spel zijn dan moet je echt gaan afvragen waar je mee bezig bent.
Ik begrijp echt wel dat als je niet meer van elkaar houdt en je ondanks pogingen om de relatie te redden het gewoon niet meer wil dat het dan voor iedereen beter is om goed uit elkaar te gaan!
Ik ben ook kwaad geweest op man dat ik vond dat als dan niet aan mij dacht tijdens zijn affaire hij maar aan zijn kind moest denken.
Maar zo werkt het niet en dat snap ik nu ook wel.
regenboog
ja zo iets is het inderdaad ongeveer.
ik moet dat deel nog helder krijgen voor mezelf. hoe het dan in zijn hoofd was. hoe ik er moet naar kijken. want die man ziet zijn kinderen doodgraag! hij zou ze nooit willen pijn doen! maar dat is idem naar mij toe.
hij kijkt zelf vol ongeloof naar alles wat hij deed en ik weet dat er ook veel pijn ligt bij hem als hij naar de kinderen kijkt. hij doet er nu dan ook alles aan om weer de vader en man te zijn die hij is en wil zijn. waar hij trots op kan zijn.
Misschien als Fay nog mee leest dat zij dit deel wat helder kan maken?
Van tijdelijke aard
En als het vreemd gaan van tijdelijke aard is, vraag je je af of dat nu de moeite waard was.
Gevalletje niet verder kijken dan je neus lang is.
Dat geldt ook voor de persoon waarmee iemand vreemd gaat. Ook die is kortzichtig bezig en haalt heel wat op het hoofd.
Ik lees nog mee!
Ik lees nog mee lieve skihappy en ik heb al 3x geprobeerd iets te typen, omdat ik je zo graag verder wil helpen. Maar ik heb er niet de rust voor en ben ook bang. Laatst typte ik hier vrij impulsief iets en vond ik het erg lastig dat het blijkbaar kwetsend of verkeerd was overgekomen. Dat wil ik niet. Daarbij is dit ook voor mij een gevoelig onderwerp.
Soms zou ik willen dat ik met een aantal van jullie privé berichten kon sturen of kan ik ga ik mee in Gitte's wens om een aantal van jullie in het echt te zien (hoe ondenkbaar ook in de realiteit).
Je houdt nog een reactie tegoed, maar ik wil er even de tijd voor nemen, goed?
Sterkte in ieder geval en alvast een dikke knuffel!
Prive
berichten versturen kan.
Je moet een mail naar 'contact met forum beheer' sturen en daarin je wens kenbaar maken met wie je zou willen mailen en dus het privé mailadres zou willen.
Naar aanleiding van de goedkeuring van de persoon om wie het gaat in het topic, krijg je het mailadres. Easy does it.
Ook Ervaring mee 
, werkt heel goed en is erg fijn!
XXXOE
Fay; lief dat je iets laat weten. Zie maar hoe het voelt! Je bent hier niks verplicht, is helemaal niet de bedoeling je te forceren. Zorg maar goed voor jezelf! Misschien moet ik gewoon ook aan man zeggen dat dit nog speelt en of hij dat nu wel al een stuk duidelijker heeft.
Flanagan; ik begrijp je reactie wel maar voor mij is die te zwart wit, ik wil leren er anders naar te kijken. Want "niet verder kijken dan je neus lang is" klinkt te eenvoudig . En hoe fout hij ook was, ik heb wel een héél lieve en geweldige man. Hij is zichzelf verloren, hield niet van zichzelf, zat vast, mega onzeker , voelde zich niet geliefd etc...ik wil nog meer het bredere perspectief kunnen zien. En dat vraagt een ruime blik en mildheid en geen vergrootglas op enkel het feit zelf. Volg je mijn kronkels beetje? 
anyway, zo voelt het voor mij!
Ik denk (wat betreft gezinsissue)
dat hier sprake is van een enorm gevalletje gevoel uitschakelen...
Gevoelens wegduwen, blokkeren, zoals ons 'Truusje' het aan mij uitlegde in ons korte mail contact. Zo ook sprak een vriendin van mij over haar kortstondige Truusrol.
'Maar', zegt ze, 'het is het allemaal totaal niet waard geweest'.
Prachtig mooi hoe alles áchteraf pas beredeneerd wordt.
Maar als je er middenin zit gelden er andere normen en waarden.
Op dat moment overheerst toch de plastic fantastic van het instant geluksgevoel van op deze manier weer even geliefd worden, de verslavingsdrang, noem maar op...
En dan wordt het gezin en alles wat je maar verder lief is opzij geschoven. Keihard, maar waar.
klopt
...zo denk ik het wel Ook ervaring... kei hard maar waar.
x
Gewoon email / offtopic
Je kunt ook even een emailadres aanmaken of eentje met vage naam die je al hebt gebruiken voor dit soort dingen.
Meer privacy omdat je niet je vaste adres gebruikt en minder gedoe voor forumbeheer.
Aanvulling
En ik denk dat er mensen op de wereld bestaan die dit gevoel wél kunnen uitschakelen (al dan niet eenmalig) en mensen die dit nooit zouden kunnen en zich ook niet kunnen inleven in de mensen die dit wel kunnen, of zoiets
XOE
Lang getwijfeld of ik dit zou schrijven
maar we zijn hier zo heerlijk open tegen elkaar dat ik het aandurf.
Ik ben ergens wel een heel klein beetje jaloers op jullie. Jullie mannen laten duidelijk merken dat ze spijt hebben en jullie niet kwijt kunnen. Hier ligt dat heel anders. Hij is zijn liefde voor mij echt kwijt. En er is zoveel gebeurd de afgelopen bijna 2 jaar dat ik ook echt heel erg twijfel over of die verschillen tussen ons te overbruggen zijn, of ik ooit echt ontspannen in de relatie kan staan (deed ik al heel lang niet meer, en nu is dat allemaal alleen nog maar moeilijker geworden natuurlijk).
SkiHappy, zoals jij je man beschrijft, dat ben ik. Maar in mijn geval ben ik dus niet vreemd gegaan, maar hij. Okee, dat was nadat hij hij had aangegeven dat hij wilde scheiden. Ik voel me een beetje alsof ik dubbel gestraft wordt. Ik heb al die tijd heel erg mijn best gedaan voor de relatie (pas later bleek dat mijn methode de verkeerde was), en ben wel heel erg veel van mijn man blijven al die tijd.
Ik vind het ook heel moeilijk dat hij geen spijt heeft van truus. Hij voelt hij zich heel wel erg schuldig over hoe het allemaal gelopen is, en vindt het heel naar dat hij mij zoveel verdriet en pijn heeft bezorgd, maar spijt van truus, nee. Hij was namelijk in zijn hoofd al van mij gescheiden op dat moment. Dat we in de praktijk nog niet eens aan het feitelijke proces begonnen waren maakt voor zijn gevoel niet uit. Voor mij maakt dat wel degelijk verschil. En bovendien had ik hem al heel veel eerder, en ook verschillende malen, duidelijk gemaakt dat ik ondanks dat ik die scheiding niet wilde, erg bereid was mee te werken om alles soepel te laten verlopen, maar op 1 voorwaarde: geen ander voordat wij echt daadwerkelijk uit elkaar zouden zijn, zowel op papier als fysiek. En hij heeft zich daar niets van aangetrokken.
Ik snap dat het voor hem ook een moeilijke tijd was. Maar ik vind het zo respectloos. Voel me zo 'ingeruild' voor een jonger en beter exemplaar. Bah.
Hij weet hoe ik me voel, maar denkt/vindt dat hij me daar niet in kan troosten omdat hij de veroorzaker is van de pijn en het verdriet...
Hopelijk komen we hier dmv relatietherapie uit. Want het is voor mij een enorme hoop ballast, waar ik moeilijk overheen kan stappen...
Skyhappy,
Ik volg je kronkels. Maar als iemand vreemd gaat maar niet de intensie heeft om met die persoon iets blijvends te willen bereiken, dan kan een ieder die daarbij betrokken is gaan puin rapen. Dat is in mijn ogen niet zwart wit maar een constatering.
Ik zeg niets over het karakter van die persoon. Je schrijft dat je een hele lieve man hebt. Dat geloof ik zonder meer. Klopt het dat hij je wilde sparen voor de emoties in hem?
Vaak is de truus iemand die de vreemdganger zo goed begrijpt. Juist omdat zij hem zo goed begrijpt, kan hij zonder remming zijn emoties delen. Zo spaart hij zijn vrouw.
Toevoging
Met vrouw sparen bedoelde ik het niet hoeven vertellen dat ze je niet gelukkig maakt.
Pennestreek,
Van begin tot de laatste alinea dacht ik dat jullie besloten hadden toch te gaan scheiden. De laatste alinea spreekt dit tegen. Aan jullie nu in therapie om op een goede manier uit elkaar te gaan of is er zicht op herstel?
Flanagan
Dan zou ik niet meeschrijven in een draadje 'Verder na vreemdgaan' .
Nee, man heeft aangegeven toch te willen kijken of we samen verder kunnen. We zijn allebei erg veraanderd in de afgelopen periode en hebben veel geleerd over onszelf, elkaar en onze relatie, en over de wisselwerking tussen ons. We hebben redelijk in beeld wat er mis ging, waar het scheef zat. We hopen dat we met die kennis een kans maken op een succesvolle doorstart.
Maar zoals ik al schreef hebben we wel heel veel hobbels te nemen...
Hij kon niet praten met mij, maar ook niet met Truus hoor. daar was het emotioneel en inhoudelijk zeer oppervlakkig. Gelukkig denk ik maar, voor mij. Nu praat hij wel, heel goed en wat heerlijk dat hij dat nu kan.Het ging hem om het gevoel van graag gezien worden en nog zo veel meer. Het ging niet om Truus. Helemaal zichzelf kwijt, nooit willen weg gaan en inderdaad puin gemaakt. Maar hij ruimt wel al die tijd dapper puin, liefdevol, is bereid om alle puin die geraapt is soms ook opnieuw te gaan oprapen. samen. want 1 slecht hoofdstuk maakt je hele verhaal niet slecht. ik heb in dat hoofdstuk even het slechte van hem gezien, en nu zie ik opnieuw het mooiste van hem. gaat het daar niet over ook? we hebben allemaal wel een duister kantje in ons, sommige gaan in hun leven over een grens. maar zijn daarom niet slecht. als je als partner dit kan zien en voelen dat je ondanks dat toch nog van elkaar kan houden, tweede kans geven, vergeven... want eerlijk is eerlijk, ik kreeg ook een tweede kans. man had best ook reden om bij mij weg te gaan.
pennenstreek, klinkt hard daar voor jou. goed dat je het kan neerschrijven. jullie hebben zoveel geleerd lees ik . dat is toch mooi? mis je de liefde? is die er niet meer? hoop dat je het vuur weer kan aansteken!
x
Pennestreek
Pennestreek, hier was man zijn gevoel voor mij ook kwijt en het heeft zeker wel een half jaar geduurd voordat het weer terugkwam.
Het is dus wel zeker mogelijk hoor!
Moet er wel zeggen dat wij gelijk na het uitkomen van de affaire van man in relatietherapie zijn gegaan en we ook om de week een gesprek hadden.
We volgden een zeer intensief traject dus waarbij het flink op en neer ging en uiteindelijk een bom moest barsten.
Dus weer een crisis hier en man wilde niet verder meer, zat er compleet doorheen maar toch ons beiden voor de allerlaatste keer bij elkaar geraapt en daarna als gezin op vakantie gegaan.
De vakantie is onze redding wel geweest, de rust en ontspanning, de andere omgeving en het zien genieten van ons kind heeft ons weer bij elkaar gebracht.
Ik hoop dat je gauw wat rust mag ervaren en dat de relatietherapie meer duidelijkheid brengt.
vanalles
oh dat verhaal van ontrouw aan de kinderen. wel eens tegen man gezegd; en wat als een van jou kinderen later zo behandeld wordt?? oh man ik kan er nog zo boos over worden als ik dat zeg. maar meer over dat hij dat deed. niet nu in het heden. hemel hoe raar klinkt dit?
volgens mij moet je idd in relatie therapie samen als het zo gaat als bij sommigen hierboven. t Lijkt me zo moeilijk als man's gevoelens zo overhoop liggen. Je wilt niet kwetsen maar ook je verhaal kwijt. Hoe moeilijk is dat. Ik zou denk ik ook doen wat Regenboog deed. Therapie samen.
Maar ik zie dat ook jullie allemaal dagelijks worstelen. Ja meiden ons leven is drastisch veranderd. Ook veel moois dat zeker. Wij durven veel tegen elkaar te zeggen. Vragen meer aan elkaar. Letten meer op elkaar's welbevinden. Dat is wel mooi.
Maar de boosheid is er nog steeds. Dat zou ik nog steeds wel uit willen schreeuwen naar hem. Maar onze kindjes wil ik daar geen getuigen van laten zijn...dus dat hou ik binnen.
Daar heb je het weer. De kindjes. Zij zorgen er ook voor dat ik langer doorzet hoor. Meer doorzet om er uit te komen. Dat is de andere kant van het bedrog van man naar de kinderen toe. toch?
groetjes GitteNN
ps: De 'vertaling' naar puinhoop scheppen van Skihappy vind ik werkelijk een hele mooie.
ps; hebben jullie ook al een keer gehad dat je bijna je eigen naam typte ipv je nickname?
leeg
herkennen jullie dat? je leeg voelen. niet weten waar je het zoeken moet. je wilt praten over je verdriet maar ja ik wil niets vertellen. dus daar kun je geen opluchting zoeken.
naar een hotelkamer? ja en dan alleen op je bed liggen?
naar huis? daar zijn de kinderen en kun je ook niet praten. (ik zit op mijn werk nu).
heeft iemand tips.
ook
Herkennen jullie het dat als je een meningsverschil hebt met man dat je daar soms zo anders in kan staan dan vroeger? man gaf eerst nooi tegen gas. nu wel . gelukkig. weet je als maar alles oke vinden klopt toch niet.
maar ik merk ook dat ik soms zo boos kan worden dat ik denk;dan zoek je toch een ander, kun je prima. en dat me dat dan ook werkelijk geen ene malle moer kan schelen.
of heeft het met instabiliteit te maken. ik weet het niet. ik voel me eigenlijk gewoon verdrietig. snif.
kga nog even door
en wat ik ook flik is kijken op dating sites. dat deed ik nooit. niet dat ik er iets interessants vind maar er zal toch maar die ene voorbij komen.
that's so not me. in welke modus zit ik eigenlijk?
archhhhh
nou GitteN
dat lijkt me helder; je zit in de wraak modus!
Wat je zegt geeft wel te denken, dat je er echt iets mee moet als je een partner hebt die het altijd overal mee eens is.
mijn zus heeft een partner; hij komt al 2 x eerder uit een relatie waarin hij eerst zijn vrouw of vriendin bedroog. En ook bij hem zie ik een bepaalde mate van meegaandheid (mijn zus is vrij dominant) die ik wantrouw. Zou het een bepaald soort relatie ook zijn, waarin eerder voor vreemdgaan gekozen wordt?
Maar GitteN; pas op met waar je mee bezig bent. Je weet het vast zelf al heel goed, maar nu je laten gaan gaan en een reboundrelatie zoeken, is in velerlei opzichten heel onverstandig.
Wat is er anders aan t.o. van je man; heb jij nu wel het recht om dit te doen? En is het dan opeens naar de kinderen toe een rechtvaardig iets? En, is het naar jezelf toe eerlijk: heb je daarvoor al die pijn en verdriet doorstaan, om zelf daarna hetzelfde te doen? En is het eerlijk naar de persoon waarmee je dat zou doen?
Je weet het waarschijnlijk heel goed allemaal al, wat het antwoord is. Ik zou zeggen bespreek deze neiging met je man. Dat zal het ook relativeren.
tante sidonia
Ik heb hem verteld dat ik dat doe. ik bn altijd heel open. Ik doe het toch niet maar wil alleen aangeven dat (en dat zei ik ook tegen man) ik me anders voel. dingen doe die ik nooit deed. nu kijk ik veel meer naar andere mannen. dat deed ik voorheen ook maar nu met meer gedachtes; zou hij eerlijk zijn, lekker zijn, lief zijn. pfff vreselijk. nee aan mijn man had ik genoeg...maar dat overtuigende gevoel heb ik niet meer. waarschijnlijk omdat mijn vertrouwen niet volledig terug is. wat een shit levert het allemaal op.
Goh
Gitte,
Dit is wel weer heel grappig en herkenbaar!
Elke keer denk ik: ik kap met dit forom, want soms brengt het me weer terug bij af (en tóch blijf ik lezen) maar soms poppen er weer nieuwe dingen op waar ik op wil reageren omdat het zo herkenbaar is.
Dit ook weer, met die andere mannen in de weer zijn.
Ik vind het juist wel een grappige bijkomstigheid, maar dat is weer die ras-positivo in mij.
Soms bekijk iemand alsof dat een potentiële affaire voor mij zou kunnen zijn (ook om me in te leven in OE-man). En dan vraag ik mij net als jij vanalles af over die persoon (zeker als het ong zelfde leeftijd is met kinderen).
Niet dat ik daar iets mee zou willen doen in werkelijkheid want ik kom niks tekort en natuurlijk omdat ik weet wat het doet, maar ik speel met de gedachte, mag toch? Als het daar maar bij blijft en OE-man hoeft daar ook niets van te weten, zou denk ik voor onrust zorgen naast wat er weer is.
Dit is nu een reden voor ons om in de weer te zijn met met andere mannen en wie weet zijn die mannen van ons ook op een bepaalde manier getriggerd geraakt. Maar zij hebben er dan ook iets mee gedaan.
Gaandeweg is er dus een zaadje geplant op een andere manier en is het gaan groeien....
Maar altijd leuk om te kijken of wij nog goed in de markt liggen, maar ga geen wraak nemen, hou het bij oogcontact
Zoiets?
Relax girl.
Fijn weekend!
XXXOe
Ik snap wat je bedoelt maar ik bedoel t anders.
--
Hoe dan, serieuzer?
GitteNN
Ik herken het wel van je leeg voelen.....soms wil ik ook wel eens vluchten van alles.
Gewoon even helemaal alleen zijn, liefst zonder mijn gedachten en op en neergaande emoties.
Heerlijk me in een hotelkamer opsluiten en urenlang in de jacuzzi liggen bubbelen met een fles wijn binnen handbereik en daarna slapen, slapen en nog eens slapen. (Zonder die na te dromen)
En dan wakker worden en alles is weg, geen herinneringen meer aan wat er gebeurt is, geen onrust, er is niets meer wat je dwarsboomt in je relatie.
Helaas dat gaat niet lukken, dus zal er mee moeten handelen en dat lukt me gelukkig aardig.
Ik voel me nu vaker goed en weer wat happy dan slecht.
Waarschijnlijk zit jij nu nog in een andere verwerkingsfase, volgens mij ben jij eigenlijk nog heel erg boos op je man.
Mis je iets van hem naar jou toe? Heb je het idee dat hij te weinig doet om je te helpen of steunen?
Ik heb ook wel gehad dat ik dacht ik ga ook een affaire beginnen om jou hetzelfde aan te doen als jij mij aan hebt gedaan.
Een koekje van eigen deeg geven.
Ben zelfs wel eens hevig opgetut in een wolk van parfum "even" weggegaan, man met vraagtekens achtergelaten om dan vervolgens gewoon wat rond te rijden en dan terug komen en vage antwoorden geven als man vroeg waar ik heen was geweest. Hahaha, nu moet ik erom lachen toen was ik bloedserieus.
Je zult er in de therapie wel meer achter gaan komen wat je nu zo plaagt en bezighoudt.
Bij ons kwam na enkele sessies ook de beerput los en konden we bezig gaan met puinruimen.
Man zei gisteravond tegen me dat ik niet moest twijfelen aan zijn liefde voor mij en dat hij me dit nooit meer zou aandoen.
Stilletjes heb ik een paar tranen laten gaan.
Vond het ontzettend lief en het raakte me heel diep....laat het duiveltje op mijn schouder het niet verpesten.
Iedereen een zonnige zondag gewenst!
Hier ook
Paar jaar geleden hetzelfde meegemaakt. Therapie gehad en er samen sterk uitgekomen.
Man zou mij dit nooit meer aan doen. Veel beloften en heel veel spijt. Mijn vertrouwen was weg. Groeide een klein beetje terug.
Paar weken geleden bleek hij opnieuw vreemd te gaan. Weer veel spijt.
Ik kan er niks mee. Voel me dood van binnen. Alles automatische piloot. Een impasse. En ik weet niet hoe het verder moet.
Zou t liefst voor eeuwig vertrekken.
Ophelia
Wat afschuwelijk voor je dat je man weer de fout in is gegaan en dat je dit weer opnieuw moet meemaken.
Waarom is je man weer vreemd gegaan?
Heeft hij niets geleerd van zijn fouten?
Ik neem aan dat hij nu heel goed weet wat voor een ellende hij er mee teweeg brengt en dat het heel wat bloed, zweet en tranen kost om het weer goed te krijgen.
Weet uit eigen ervaring dat een verhaal twee kanten heeft maar dit valt niet recht te praten omdat het voor de tweede keer gebeurt en je heel goed moet weten wat je doet en wat je ermee kapot maakt.
Ik kan dit niet begrijpen en ik vind het heel verdrietig voor je!!!
Kan nu makkelijk oordelen want sta niet in jouw schoenen maar als het mij weer zou overkomen dan is het exit en voorbij.
Ik weet hoe zwaar en moeilijk het is om te vechten om de relatie weer goed te krijgen, dat het zoveel van jezelf vergt en dat het kostbare vertrouwen maar langzaam weer groeit.
Nog een keer hetzelfde traject in zou ik niet trekken en ik zou man ook nooit meer kunnen vertrouwen.
Één keer de fout in gaan wil ik vergeven want we kunnen allemaal wel eens een grote fout maken maar dan nog eens dezelfde fout begaan, volgens mij heb je dan niets geleerd van de eerste keer.
Hoop dat je sterk bent en blijft en een gezonde keus gaat maken qua je toekomst!
Heel veel sterkte!
2 kanten?
Soms zit een pannenkoek gewoon vastgekoekt aan de koekenpan, heeft de situatie geen twee kanten en tref je een man of vrouw die het niet leert. Daarvoor hoef je niet in je eigen leven of gedrag te duiken. Die doen dat omdat het in ze zit, die leren niet van eerste keren.
Het is natuurlijk van de zotte om jezelf de schuld te geven van de uitvlucht van de ander, je zegt dan eigenlijk dat je het wel snapt en er zelfs begrip voor hebt. Dat een huwelijk niet loopt: prima, maar het vergoeilijkt niet wat fout is.
Dat je vergeeft...knap, ik kan het niet en wilde dat ook niet, maar bij de tweede keer jezelf mede schuldig laten voelen is in mijn ogen toch niet oké.
