Relaties Relaties

Relaties

Verder na ontrouw - deel 8


Anna Cara

Anna Cara

22-05-2022 om 17:19 Topicstarter

Summer schreef op 22-05-2022 om 15:31:

begin december heeft mijn man bekend verliefd te zijn geworden op een collega. Er is verder niets gebeurd Zij is vertrokken bij het bedrijf. Half maart ben ik er achter gekomen dat ze toch weer contact hebben door zijn whatsapp berichten op zijn ipad (hoe stom van hem). De berichten logen er niet om, ze waren stapel op elkaar. Maar waren (nog) niet met elkaar naar bed geweest. Ik heb haar (zij zit in een geweldadige relatie) gelijk gebeld dat ik bij volgende contact haar man gelijk informeer. Heel veel met mijn man gepraat die zich heel lang heel down voelde omdat hij al tijden niet lekker in zijn vel zit en zo gelukkig van haar werd. Onze relatie is sltijd hoed geweest. Nu ruim 2 maanden verder. Hij is heel lief voor mij, zegt dat het over is, hebben ongelofelijk veel sex waar we beiden van genieten. Ik heb ook contact met haar en ook zij zegt dat het echt over is.
ik blijf echter twijfels houden. Hoe kom ik van dat malen in mijn hoofd af.

Eh... Jouw man was (of is) verliefd geworden. Dat poets je echt niet weg met twee maanden. Lees eens op internet of in blogs over wat je moet doen als je verliefd bent geworden op een ander maar je relatie wil voortzetten. Daar staan tips in voor hem en jou. 

Je vriend heeft dus ná het betrapt zijn of zelf bekennen in december, in maart (twee/drie maanden later) alweer stomend contact. 

Dat gaat niet goedkomen als je denkt dat je met leuk hebben en goede sex dit overwint. 

En eens met Max, je gaat niet snel van je twijfel afkomen en van het malen. En verliefdheid is niet in een keer stop te zetten rationeel. 

Mijn tip: ga serieus het gesprek aan. Vraag door. Neem geen genoegen met dat hij van jou houdt. Hij vooruit wil kijken. 

Juist door het neet te pakken, in te zoomen op wat voelde hij voor haar. Wat voelt hij nu voor haar. Wat trok hem aan? Wat mist hij in jullie relatie? Praat. Praat. Praat. 

Hoop dat het je helpt. 

En wees kritisch. Je hoeft niet bij elkaar te blijven als hij er niet aan gaat /wil werken. Toch? 

Hoi Summer,

Ik herken en begrijp ergens wel je gevoel, twijfels en malen.

 Ik ga niet altijd uit van het slechtste in iemand en vind het te prijzen dat hij zelf als eerste dit heeft opgebiecht. Het kan natuurlijk altijd dat iemand ooit verliefd wordt op een ander.Maar wat doet je er dan mee?
Dat (WhatsApp) contact is vervolgens echter not done als hij respect heeft voor jou en de relatie wil behouden.

Nu 2 maanden verder schrijf je dat het goed gaat maar twijfels blijven. 

Weet niet hoe het met jou is, maar veelal ga ik op intuïtie en het bekende onderbuikgevoel af. Ik ben daar steeds meer op gaan leunen in de afgelopen 10 jaar en is heel vaak terecht gebleken. (Zo kwam ik erachter dat er iets gaande was tussen m’n man en een dame, maar hoewel intuïtie me nu zegt ik kan hem vertrouwen, vind ik toch lastiger).

Weet hij van je twijfels? Zou hij bereid zijn om bv alle apps en telefoon gesprekken overzicht open te stellen voor je?
Wat zegt jouw intuïtie je?
Zijn er momenten dat hij weg is die je niet vertrouwt? Of voel je intuïtief dat het nu wel goed zit?

Verder: zorg dat jezelf goed in je vel zit. Met de dagelijkse dingen die je doet, met leuke afspraken, sporten, er goed uitzien. Hopelijk leidt dit af van gepieker en vergroot je je zelfvertrouwen.  

Je kan in geen enkele relatie zeker weten of iemand helemaal trouw is. Helaas hebben we daar mee te dealen. 

Hoewel op dit forum fors overspel voorbij komt, vraag ik me wel af of er ook voorbeelden zijn dat na overspel mannen heel zeker voor hun relatie hebben gekozen. 

Anna Cara

Anna Cara

22-05-2022 om 18:02 Topicstarter

Annemarie64 schreef op 22-05-2022 om 17:35:

Hoi Summer,

Ik herken en begrijp ergens wel je gevoel, twijfels en malen.

Hoewel op dit forum fors overspel voorbij komt, vraag ik me wel af of er ook voorbeelden zijn dat na overspel mannen heel zeker voor hun relatie hebben gekozen.

Ja die zijn er gelukkig ook! Vrouwen ook die vreemd zijn gegaan en die hier vertelden dat zij daarna trouw zijn gebleven.  En ook mannen die bewust kozen voor monogamie met hun eigen partner. 

Dus.... Het kan en hopelijk zijn het jullie mannen (ook) 🙃

Anna Cara

Anna Cara

22-05-2022 om 18:03 Topicstarter

miss1984 schreef op 08-05-2022 om 23:15:

Hallo Sisters,

Ik ben benieuwd hoe het met jullie gaat?

Hoe gaat het met jullie emoties?
Merken jullie dat jullie vooruit gaan samen?

Ik ben benieuwd 💋

Met mij gaat het buiten gewoon goed, veel nieuwe positieve ontwikkelingen in mijn proces. Een nieuwe baan en opleiding in het vooruitzicht in het najaar. Heb besloten om van mijn leerproces mijn werk te gaan maken en hoop dat ik andere kan gaan ondersteunen met levenslessen en hulpvragen.
Ik vind het enorm spannend omdat ik ook " voor een deel weer financieel afhankelijk word van man" maar ik durf de gok wel te wagen in het diepe te springen.
Afgelopen week kwam mijn radar hierdoor wel weer even in de knel maar na een goed gesprek is ook dat weer naar de achtergrond getreden.

Lieve groet

Miss, wat stoer! Ik wens je alle succes. 

Xxx

bedankt voor jullie luisterend oor.
Een relatie van ruim 35 jaar gooi je niet zomaar weg.
Mijn intuïtie zegt dat goed zit en dat had ik eerst absoluut niet. Er klopte zoveel niet. 
ik kan hem volgen waar hij is (dat weet hij). Ik kan en mag op zijn phone, weet wie hij belt (dat weet hij niet). Heb een I recovery stick (kan je verwijderde berichten van phone terughalen)maar krijg jammer genoeg steeds een error. 
Ik zit ook niet goed in mijn vel, 15 kilo afgevallen, nergens zin in. Mijn huis is een zootje (gelukkig heeft hij hier begrip voor).
Hij wil samen vooruit kijken en het verleden achter ons laten. Ik wil dat ook graag maar zo moeilijk.

Anna Cara

Anna Cara

22-05-2022 om 20:25 Topicstarter

Summer: neem je tijd. Het is nog zo kort geleden dat je het verraad ontdekte. Maar het is het verleden. Je leeft nu. Fijn dat jullie beiden willen én dat je goed gevoel hebt. 

Tijd gaf mij rust. Gewoon zeggen: ik geef het tijd. Je kan niet verwachten dat je nu hup hup door kan alsof er niks gebeurd is. Je mag onrustig zijn. Niemand verbiedt het je. Je legt zelf de lat neer. En je zal merken dat de jojo gevoelens stabieler worden. mits je man natuurlijk zijn belofte na komt. 

Toi toi!

Summer, wat een eerlijke reactie!! Het is ook ergens zo herkenbaar. 
Het klinkt alsof er toch niet veel reden is om hem momenteel te wantrouwen, klopt dat? Je kan zijn gangen nagaan, intuïtie is goed schrijf je, hij spreekt zich uit voor jou, het gaat afgelopen 2 maanden goed tussen jullie. 

Wordt het dan ook niet tijd om niet alles met argus ogen te blijven bekijken? 
Ben het wel eens met Anna Cara; blijf met regelmaat praten en zowel achteruit als vooruit kijken. Maar volgens mij moet dat ook niet iedere dag, want dan blijf je ergens in hangen en kom je niet vooruit. En inderdaad geef het de tijd! 

Je schrijft dat je 15 Kg bent afgevallen (chapeau!), dat moet toch ook iets doen met je zelfbeeld en zelfvertrouwen? Verwen jezelf, pep je op, kleed je leuk, puur voor je eigen gevoel. Geef jezelf een schop, als je er nu nog geen zin in hebt, en maak het gezellig. Doe dit in eerste instantie echt voor jezelf!! Maar ik hoop en denk dat dit een positieve uitwerking kan hebben om uit de cirkel te komen, en wellicht ook op jullie relatie.

Liefs..

bedankt Anna Cara, dat is het inderdaad dat ik het de tijd moet geven en accepteren dat ik soms een slechte dag heb. 
Ik kan niet meer doen dan vooruit gaan en proberen het verleden te laten rusten.
En dan maar hopen dat het goed blijft gaan. 

Annemarie64, bedankt voor je lieve reactie. Voel me een stuk beter en ga mijn best doen. Mijn zelfbeeld is echt zo laag terwijl dit niet nodig is. Zegt mijn man ook altijd. Ik doe inderdaad extra mijn best om er leuk uit te zien en gezellig te maken. Wil ook niet steeds “zeuren” tegen mijn man alhoewel dat echt wel van hem mag.

Hoi Summer, 
Wens je veel sterkte, zorg goed voor jezelf, probeer trots op te bouwen en laat maar eens horen hoe het je verloopt. En weet dat we je gevoel echt wel begrijpen. Hetgeen wat ik jou schreef was bijna ook een advies aan mezelf. En je kan altijd alert blijven op signalen die je niet vertrouwt en die dan bespreekbaar maken.  Liefs..

ik dacht, ga ook weer eens kijken of iedereen nog leeft . Welkom nieuwe dames, ook al is het niet om de leukste reden.

Hier echt geen jubelstemming, ook geen donkere wolken. Maar ik merk nu na 2 jaar dat het bij ons nooit meer 100% zal worden. En dat komt echt van mij uit. Doordat Truus nog steeds ons sociale leven en die van de kids doorkruist kan ik van te veel momenten niet genieten. En dat neem ik manlief kwalijk. Aan de andere kant heb ik zoveel geleerd dat ik van veel andere en nieuwe dingen kan genieten  omdat ik weet dat geluk niet van mijn huwelijk afhangt. En dat maakt me wrs ook meer afstandelijk. 

Deze maand begonnen met een nieuwe baan, wat in ieder geval weer energie geeft.

Anna Cara

Anna Cara

12-06-2022 om 10:39 Topicstarter

Mamame, ik deel jouw post. Ondertussen is het voor mij iets langer geleden en nee het wordt nooit meer zoals het was. En dat vind ik verdrietig maar is gewoon feit. Ook dat ik veranderd ben. Dat betreur ik zeer. Kan het alleen hem kwalijk nemen maar lost het niet op. Er zijn momenten van twijfel. Maar ook van (nieuw) geluk. Warme gevoelens. Laat die momenten maar overheersen en sterker worden, dan weet ik dat ik goed gekozen heb....

heel herkenbaar... hier anderhalf jaar geleden alles gaat goed, geen ruzies, maar ik heb steeds zo een rotgevoel wat er eigenlijk op neerkomt dat zijn houden van niet bij me binnenkomt... ik weet dat ik van hen houd en samen wil blijven maar het lijkt dat ik elke keer als hij, ik houd van je zegt ik denk hoe heb je dan kunnen doen wat je gedaan hebt... merk ook dat ik ontzettend moe ben... blijf het moeilijk vinden dat truus nog steeds op de zaak zit en ook dat blijft me irriteren. Zoals gezegd er is rust in de tent, we gaan netjes naar therapie, we zijn na alle ellende nog steeds samen maar wanneer kan ik me dan weer eens intens gelukkig gaan voelen?

🤔...vreemdgangers. Achter de rug van hun geliefden, waar ze vaak al jarenlang mee samen zijn, gaan ze dan toch maar eens 'op avontuur' met een ander. Wel stiekem hoor, want dat is spannender. Veel leuker ook dan het gesprek met je partner aan te gaan dat je behoefte hebt om te ontdekken hoe het zou zijn om eens met een ander te zijn. 

Flirten (en dat diegene ook met jou gaat lopen flirten) alleen al, waar het allemaal nog heel onschuldig is/lijkt te zijn, geeft dan wel een goed gevoel, zo van hé ik doe er nog toe, maar de grens om daarop verder te gaan is voor velen toch vaak maar heel dun..."Wat niet weet, wat niet deert..." etc. wordt dan (uit eigenbelang!) al heel gauw gedacht, net zoals ook dat ze er heel gemakkelijk ook weer mee kunnen stoppen, mocht de partner argwaan krijgen. Maar voor die tijd even lekker uit de band springen met iemand anders, iemand die je tenminste begrijpt en aan bepaalde (lang?) gekoesterde verwachtingen en/of behoeftes voldoet.

Maar o wee wanneer het toch uitkomt! Dan ineens willen ze de relatie van bijv 20+ jaar niet zomaar weggooien, dan ineens vinden ze het vreselijk dat ze hun trouwe geliefde zoveel pijn doen, door hun vertrouwen zo beschadigd te hebben door de escapades achter hun rug om, door zo tegen ze te liegen en zomaar hun eigen gang dachten te kunnen gaan, dán ineens is hun partner weer de liefste, de beste, de mooiste...enzovoorts. En stelde het niets voor, had het niets te betekenen en meer van dat soort bagatteliserende uitspraken, om het vooral maar niet te pijnlijk en te heftig te maken voor de bedrogen partij.

Vreemdgaan. Ik snap ergens wel dat het gebeurt maar er ontstaat ook zoveel leed door. Wellicht omdat je er bij het aangaan van een verbinding met een levenspartner er in principe van uitgaat, dat die verbinding voor altijd, of in ieder geval gedurende een lange tijd, in stand zal blijven. Dat je genoeg zult hebben aan elkaar, niet en nooit zult talen naar een ander. Je vertrouwt erop, dat dat voor de ander ook zo geldt. Je stemt dat met elkaar af, maakt daar samen afspraken over. En dat er dan toch zoveel mensen zijn die op een gegeven moment eenzijdig en stilzwijgend die verbinding verbreken, uit verbinding gaan, om zichzelf even eens iets anders te gunnen. Waarbij het vaak zelfs niet eens met de bedoeling is om de partner opzettelijk te kwetsen...

Ik praat vreemdgaan echt niet goed, maar het is iets wat complex kan zijn, of is. Het laat de nodige littekens achter, of je nou samen verder gaat na vreemdgaan of niet. Misschien worden de littekens minder opvallend als je niet verder gaat met degene die in de relatie is vreemdgegaan, omdat je het dan beter los kunt laten, je wordt immers niet steeds weer geconfronteerd met de veroorzaker ervan. 
Maar wel samen verder willen, omdat er nog genoeg (liefde) is om een doorstart te maken, vergt dat je de rest van de tijd samen, hoe dan ook af en toe toch die confrontatie aan zult moeten gaan en dat de littekens beter zichtbaar/voelbaar blijven. Dat ze af en toe 'jeuken', trekken, pijn doen. Maar buiten dat kan er ook weer/nog steeds heel veel liefde en geluk ervaren worden. Dat mag je jezelf echt gewoon ook toestaan! Alsof je het gebeurde niet steeds verder naar de achtergrond mag laten verdwijnen. Alsof je een ander nooit meer kunt vertrouwen. Waarom zou dat niet kunnen? Immers wie kun je wel echt altijd volledig vertrouwen? De buurman alleen? Of de receptionist aan de balie van het hotel? Of misschien dan toch enkel en alleen je collega('s)? 

Weet je, als er nog gevoelens zijn voor elkaar kan het geen kwaad om  op zijn minst een tijd te proberen of het nog wel of niet meer lukt. 
En dat kost tijd. Is niet gemakkelijk. Maar gun het jezelf vooral ook om met een positieve blik vooruit te kijken. Blijf er niet in hangen, wat je in feite wel doet wanneer je alle emoties van het gebeurde steeds blijft oprakelen. Het kan altijd voorkomen dat je ergens negatief door getriggerd wordt en daardoor teruggeworpen wordt in het moment, maar helaas is dat nu eenmaal het gevolg van het hele gebeuren (dat is immers ook het geval met vele positieve triggers 😊). 

Maar doe het vooral niet bewust, die negativiteit opzoeken. Kijk in plaats daarvan dan bewust naar wat het je geleerd heeft, wat het je aan nieuwe inzichten heeft gebracht, hoe je hiermee op een andere manier in het leven en in de relatie kunt staan. 

Veranderen doen we immers steeds weer, ons leven lang.

Tosweet, het gevoel van intens geluk komt zeker wel terug maar wel met een ander sausje... en daar bedoel ik mee dat het intense geluk niet in het huwelijk an sich meer zit maar meer in mezelf. Als ik voor mezelf spreek hoor. Ik ben nog steeds heel erg blij met ons, maar niet meer dolblij zeg maar. En eigenlijk ben ik daar nu iedere dag dankbaar voor. Dat ik als eigen powervrouw dit gedaan heb en zeer zeker weet dat ik niet gauw meer om waai.

Vandaag nam ik deel aan een training, ik was de " client " en hulpverleners gingen mij interviewen zonder dat ze iets van me wisten. 
Het verdriet is nu even op de voorgrond vanavond. En mijn oude systeem werd ook weer wat geactiveerd... 
Echt veranderen is hard werken en blijven terug koppelen. Ratio en gevoel zijn menselijk maar ook irritant.
Ik het liefst ging ik nu naar een onbewoond eiland waar niemand iets weet over mijn situatie. Omdat veel omstanders weten van ons doordat ze bericht zijn blijft er een soort schaamte omhoog komen bij mij. Dat zijn toch de laatste sporen. 
En ja ik weet het zo verdomd goed, ik kon het niet weten, het was hij die zo goed getraind was in het bedriegen. Maar toch hé dat afvragen, waarom zag ik het pas toen ik het " echt " zag?! 
En deed ik alsof er niks was.

Ik ben het monster verbond aan het lezen, en het is weer zo verhelderend. Vooral hoe mijn opvoeding deel heeft uitgemaakt naar in hoe ik deed wat ik deed.

Reageer op dit bericht

Je moet je bericht bevestigen voor publicatie, je e-mailadres wordt niet gepubliceerd.