Relaties Relaties

Relaties

Verder na ontrouw - deel 8


Puinhoop schreef op 08-10-2022 om 17:34:

En ze tekenden het echtscheidingsconvenant en leefden nog lang en gelukkig Jullie bedoelen het ongetwijfeld allemaal heel goed, maar het is niet jullie leven wat er overhoop gaat. Ik was al opgehouden hier te posten, omdat het erg lastige materie is, narcistische persoonlijkheidsstoornis (want dat is het) en dan nog een geloof waar weinig mensen iets van begrijpen. Ik heb mensen gevonden die dit wel kennen en meer achtergrondkennis hebben van deze zaken, en daar ga ik mee verder.
Bedankt voor jullie medeleven, maar ik word een beetje moe van altijd die vingerwijzingen wat ik eigenlijk zou moeten doen.
Ik heb last van dat overspel, vond heel veel herkenning bij anderen die hiermee te maken hadden en ben daar dankbaar voor, maar anderen steeds vertellen dat je beter op kun stappen, vind ik vrij respectloos.
Eigenlijk komt het vaak over als wat ik thuis al ervaar: slecht luisteren en meteen met oplossingen lopen strooien.
Dus ik hou er hier mee op. Prettig weekend.

Puinhoop, het is nooit bedoeld om een oordeel over je te vellen, of respectloos te zijn. Het leven is na overspel, in welke vorm dan ook, al moeilijk zat! Zelfs als een man wel zijn uiterste best doet alles te lijmen.
Ik vind het oprecht naar voor jou, maar ook voor je kinderen, want het kan niet anders dan dat zij er ook last van hebben.

Je schrijft openlijk hoe het er aan toe gaat bij je jou thuis, er loopt zelfs ook nog een draadje over. 
En dan onaangenaam verrast zijn als er een kritische noot valt? 

Ik denk dat je het zelf ook wel weet allemaal. Maar je moet uiteraard doen waar jij je goed bij voelt. 


Puinhoop schreef op 08-10-2022 om 17:34:

En ze tekenden het echtscheidingsconvenant en leefden nog lang en gelukkig Jullie bedoelen het ongetwijfeld allemaal heel goed, maar het is niet jullie leven wat er overhoop gaat. Ik was al opgehouden hier te posten, omdat het erg lastige materie is, narcistische persoonlijkheidsstoornis (want dat is het) en dan nog een geloof waar weinig mensen iets van begrijpen. Ik heb mensen gevonden die dit wel kennen en meer achtergrondkennis hebben van deze zaken, en daar ga ik mee verder.
Bedankt voor jullie medeleven, maar ik word een beetje moe van altijd die vingerwijzingen wat ik eigenlijk zou moeten doen.
Ik heb last van dat overspel, vond heel veel herkenning bij anderen die hiermee te maken hadden en ben daar dankbaar voor, maar anderen steeds vertellen dat je beter op kun stappen, vind ik vrij respectloos.
Eigenlijk komt het vaak over als wat ik thuis al ervaar: slecht luisteren en meteen met oplossingen lopen strooien.
Dus ik hou er hier mee op. Prettig weekend.

Die mensen ( ervaring/religie) zitten hier ook, je situatie is echt niet uniek. 

Die mensen zijn niet respectloos dat is je pártner wél, maar het is voor jou makkelijker je grenzen op een forum te stellen of om weg te lopen als het lastig wordt dan in het echte leven. Deze mensen begrijpen als geen ander waar je doorheen gaat en willen voorkomen dat je steeds tegen diezelfde muur op blijft lopen en jezelf wijsmaken dat het oké genoeg is zolang je maar accepteert. Je doet die mensen tekort want ze je willen je helpen door de waarheid te zeggen ipv poetspraatjes. Je bent niets verplicht om te doen, je hoeft geen enkel advies op te volgen,  maar je houdt jezelf uit angst en leugen voor en dat weet je best.

Even in algemeen:

 Als iemand het gedrag van haar man ‘slikt’ is vaak toe te schrijven als bescherming van de thuiswonende kinderen. Als die kinderen de deur uit zijn, kan diegene  anders in relatie staan.  De verantwoordelijkheid om voor de kinderen klaar te staan of hen niet te belasten met de zorgen die hun ouders hebben daar de kinderen er niets te maken hebben, maakt dat mensen de tijd aankijken. 

Maar de vader heeft wel een zware last bij zijn dochter gelegd door de uitspraak over haar moeder; dochters kunnen heel beschermend zijn. Mogelijk dat ze om die reden nog een tijd bij haar moeder wilt blijven, als buffer.
Lastig.

Flanagan schreef op 08-10-2022 om 19:13:

Even in algemeen:

Als iemand het gedrag van haar man ‘slikt’ is vaak toe te schrijven als bescherming van de thuiswonende kinderen. Als die kinderen de deur uit zijn, kan diegene anders in relatie staan. De verantwoordelijkheid om voor de kinderen klaar te staan of hen niet te belasten met de zorgen die hun ouders hebben daar de kinderen er niets te maken hebben, maakt dat mensen de tijd aankijken.

Klopt, die fout heb ik gemaakt ( blijven voor de kinderen, blijven tegen beter weten in, uiteindelijk toch gegaan)en dat is voor niemand goed geweest. Gedrag van TS is verklaarbaar, maar ze is niet de enige die er aan onderdoor gaat. Alles wat ( ik kan alleen voor mezelf spreken) ik wil is dat TS er zo goed mogelijk door komt en haar kinderen ook. Maar wie weet vindt hij het zo saai tzt dat hij de beslissing maakt. Ik vind dat zo ongelofelijk triest te eten dat dat is gezegd en wat haar reactie er op is.

Angst en schuld zijn slechte raadgevers.

Of het fout is...
Aantal maanden geleden kreeg ik iets te horen wat mij op dat moment het gevoel bezorgde: ik ben, na al die jaren geloven in verbetering, op dit moment genegen hem te vragen te vertrekken. Maar één van de thuiswonende kinderen zat op dat moment in een belangrijke tijd van de opleiding. Dat was van invloed op mijn mening die info ergens te parkeren. Achteraf ben ik daar wel blij om; uit frustratie kan iemand soms hele stomme dingen zeggen die kwetsend binnen komen. Dat zegt veel over degene die de domme uitspraken doet, minder over jezelf.

Flanagan schreef op 09-10-2022 om 10:46:

Of het fout is...
Aantal maanden geleden kreeg ik iets te horen wat mij op dat moment het gevoel bezorgde: ik ben, na al die jaren geloven in verbetering, op dit moment genegen hem te vragen te vertrekken. Maar één van de thuiswonende kinderen zat op dat moment in een belangrijke tijd van de opleiding. Dat was van invloed op mijn mening die info ergens te parkeren. Achteraf ben ik daar wel blij om; uit frustratie kan iemand soms hele stomme dingen zeggen die kwetsend binnen komen. Dat zegt veel over degene die de domme uitspraken doet, minder over jezelf.

Fout in de zin van: ik bleef terwijl ik al jaren wist dat het nooit zou worden wat je minimaal moet hebben. Dat de kinderen opgelucht waren en bijna boos dat ik mezelf zo had weggecijferd(" wat voor voorbeeld ben je, dat zouden wij nooit doen). Het heeft jaren gebracht die ik had kunnen voorkomen, maar kiezen uit 2 kwaden is niet makkelijk en dat kost tijd. 

Wat die man heeft gezegd is erg schadelijk en geeft aan wie hij is, wat hij vindt, hoe hij doet en hoe zij er ondertussen aan toe is en wat ze allemaal accepteert. Maar goed, ze is vertrokken. Ik hoop dat ze af gaat bakenen, grenzen gaat stellen en zichzelf recht aan leert kijken zodat ze ziet wat ze waard is. 

Ow, nou, ik vind dat jullie wel erg lief reageren op mijn boze post. Ik ga me schamen😳 
Volgens mij moet ik ietsje meer info geven over deze of gene. Maar natuurlijk is mijn situatie niet uniek. Ik denk dat Flanagan wel goed verwoordt waarom iemand -tijdelijk- blijft. 
Ik moet nu weg, maar kom er later op terug. Bedankt voor jullie begrip.

Puinhoop schreef op 09-10-2022 om 12:01:

Ow, nou, ik vind dat jullie wel erg lief reageren op mijn boze post. Ik ga me schamen😳
Volgens mij moet ik ietsje meer info geven over deze of gene. Maar natuurlijk is mijn situatie niet uniek. Ik denk dat Flanagan wel goed verwoordt waarom iemand -tijdelijk- blijft.
Ik moet nu weg, maar kom er later op terug. Bedankt voor jullie begrip.

Ik denk dat de meesten hier ongeveer weten hoe je je voelt. Je partner is vast niet 100% slecht. Mijne ook niet, heel prettig mens ( voor anderen met name, maar geen beest, echt niet). Neem van iedereen mee wat je kunt gebruiken en laat de rest voor wat het is. Laat je er niet door kwetsen, want ik denk niet dat mensen in dit draadje daar op uit zijn. We kunnen hier niet alles zien en weten,  dus lees het gefilterd. Als blijven beter is, dan is dat zo. Je bent het waarom goed behandeld te worden. 🙂

RoodVruchtje schreef op 08-10-2022 om 16:15:

[..]

Ik merk dat ik het erg triest vind als ik zo’n post lees. Je vindt getrouwd blijven ‘gezelliger’, maar hoe dat zo vraag ik me dan af? (...) Getrouwd blijven omdat het gezelliger is dan voor jezelf te kiezen?

(....) Iemand met nog enige vorm van zelfliefde en eigenwaarde zou gaan! (...) 

Ik kan me er wel wat bij voorstellen hoor. Iedereen zei tegen mij "wat stoer", "wat goed dat je voor jezelf kiest" en dat soort blabla. En ja, er zijn zat situaties waarin het beter is om te gaan, maar ik heb ervaren dat het gescheiden leven helemaal niet zo'n rozengeur en maneschijn hoeft te zijn. Wat denk ik belangrijker is voor Puinhoop - en waarschijnlijk voor iedereen in een slecht huwelijk - is om meer naar jezelf te luisteren. Een slecht huwelijk kan inderdaad gezelliger zijn dan alleen wonen, mits je binnen dat slechte huwelijk leert om je eigenwaarde niet zo afhankelijk van je partner te laten zijn. Das niet alleen goed voor jezelf, maar waarschijnlijk ook voor de relatie. Ik had tijdens de lockdown gráág een slecht huwelijk gehad, want bijna twee jaar 24/7 alleen zitten vond ik echt erger dan dagelijkse ergernis aan een ander. Nu ja, zo is er altijd wel wat en voor elke situatie wel wat te zeggen🤷

elledoris schreef op 09-10-2022 om 19:47:

[..]

Ik kan me er wel wat bij voorstellen hoor. Iedereen zei tegen mij "wat stoer", "wat goed dat je voor jezelf kiest" en dat soort blabla. En ja, er zijn zat situaties waarin het beter is om te gaan, maar ik heb ervaren dat het gescheiden leven helemaal niet zo'n rozengeur en maneschijn hoeft te zijn. Wat denk ik belangrijker is voor Puinhoop - en waarschijnlijk voor iedereen in een slecht huwelijk - is om meer naar jezelf te luisteren. Een slecht huwelijk kan inderdaad gezelliger zijn dan alleen wonen, mits je binnen dat slechte huwelijk leert om je eigenwaarde niet zo afhankelijk van je partner te laten zijn. Das niet alleen goed voor jezelf, maar waarschijnlijk ook voor de relatie. Ik had tijdens de lockdown gráág een slecht huwelijk gehad, want bijna twee jaar 24/7 alleen zitten vond ik echt erger dan dagelijkse ergernis aan een ander. Nu ja, zo is er altijd wel wat en voor elke situatie wel wat te zeggen🤷

Dat kreeg ik ook te horen idd, wat stoer enz. Maar er waren alleen verliezers, niets stoers aan. Die lockdown had ik dan weer liever niet in een slechte relatie doorgebracht🙈, maar eenzaam is en was het, ja, en gedoe ook. Vreselijk ook om je eigen beste vriend te zijn. Heb je je dag niet, moet je jezelf opbeuren terwijl je niet in die mood bent.

Oke, even wat duidelijkheid scheppen. Iemand vroeg hoe ik er met mijn man over gesproken had, nadat ik van dochter gehoord had dat hij haar toevertrouwd had dat hij niet wist of hij het wel uit zou houden thuis, als zij het huis uit zou zijn.
Nou, niet. Als ik dat had gedaan, wist hij meteen dat zij het aan mij had doorgebriefd en daar zou hij haar niet dankbaar voor zijn. Hij vertelt het haar in vertrouwen. Overigens hebben zij en ik ook regelmatig met elkaar in vertrouwen gesproken en ga ik er van uit dat dat ook niet bij hem terecht komt. Zij maakte zich alleen zorgen en vroeg zich af hoe ik erin stond, w.b. echtscheiding.

Ander misverstandje wat hardnekkig blijft, is dat de kinderen ook liever zouden willen dat ik ging scheiden. Zoon zegt daar nooit iets over, maar dochter gunt mij ook een prettiger, stresslozer leven dan dit. Desondanks heeft ze me zelf dringend verzocht niet eerder te scheiden dat dat zij haar diploma heeft. Ik kreeg een beetje tabak van het vooroordeel dat ik me achter de kinderen zou verschuilen. Ik denk dat als je zelf ooit met een narcist te maken hebt gehad, je wel weet -uit de literatuur ook- hoe die kunnen reageren als je scheiden wilt. Zoiets moet je liefst in het geheim voorbereiden . Het is namelijk een enorme slag in hun ego. De huisarts van mijn moeder heeft haar vroeger ook aangeraden: wacht tot hij zelf het initiatief neemt. Dan kan hij je nadien niets verwijten en is hij waarschijnlijk eerder bereid de boel netjes en eerlijk te verdelen. Een narcist die je vertelt dat je scheiden wilt, gaat de poot op alle mogelijke manieren dwars zetten. Dat is ook iets wat ik de kinderen niet wil aandoen voordat ze zelf een eigen veilige plek hebben. De een gaat er over ene half jaar uit, de ander kan bij mij komen wonen.

Tenslotte ben ik niet bang. Niet om alleen te zijn iig. Ik red mezelf wel, heb vrienden, voldoende bezigheden en hou er wel van om alleen te zijn. Het enige waar ik tegenop zie, is de vrees dat dit een vechtscheiding gaat worden en ik voor elke cent een advocaat moet inzetten. Hij heeft altijd al afgegeven op alimentatie, ik hoop dat hij kan uitkopen en hier blijven wonen, maar zelfs daarmee zal hij niet zo maar instemmen. Wetten zijn wetten, als het niet hoefde, dan niet, maar daar kom je echt niet onderuit.
Ik weet hoe erg hij het zou vinden dit huis te verliezen en weer op een flat te moeten gaan huren. Daarom hoop ik dat het wel kan, uitkopen. Ook voor onze zoon, die wel bij hem zal blijven wonen, want hij zit graag op zijn kamer hier, te gamen.

Mijn vader is een narcist, ik weet nog hoe hij dwars heeft gezeten en steeds weer een rechtszaak begon tegen mijn moeder. Haar zenuwen lagen aan flarden na jaren procederen. En hij probeerde de kinderen tegen haar op te zetten. Ik wil best scheiden, als dat niet anders gaat. Ik zie zelf ook wel in dat dit altijd al heeft gespeeld en nooit gaat veranderen. Maar zo'n totaal familiedrama, nee, mag ik daar tegenop zien? Ik zou graag alles zo snel en netjes mogelijk willen verdelen en klaar, dan gaan we elk ons eigen leven weer opbouwen. Ik gun hem ook een prettig leven, maar ben inderdaad wel bang dat die gunfactor niet wederzijds is.

Oja, nog een dingetje die ik veelvuldig las: Laat je eigenwaarde niet afhankelijk zijn van hem. Nee, als ik dat zou doen, zou er niets van me overblijven, duh. Dat heb ik lang geleden al losgelaten, toen ik besefte dat het zijn ontevreden karakter was, niet mijn tekort, waarom hij altijd wat te emmeren had. Ik loop niet meer te pleasen, dat is godsonmogelijk. Ik heb vrienden en vrijwilligerswerk, en een studie, wat hij allemaal liever niet had, maar waar ik dan zelf de poot stijf in hield. En is dat voor hem een reden om bij me weg te gaan? Nou, dan is dat maar zo. Maar na die toestand met dat overspel heb ik dit wel geleerd: Ik vertik het hem naar de pijpen te dansen, als hij maar bij me blijft. Ik denk dat hij zijn handjes dicht mag knijpen dat ik zelf niet eerder weg ben gegaan. Ik ben best een leuk mens, afgaande op mijn vrienden ook, dus zo triest als sommigen hier verwachten, is het gelukkig niet met me gesteld. En die verandering heeft hij ook wel gemerkt. 

Nou, enfin, ik hoop dat ik wat opgeklaard heb. Waar is die Russische Jannie eigenlijk gebleven? Heeft de redactie haar verwijderd?

Maak je niet druk om die Russische Jannie; haar bijdrage is m.i. niet op jou gericht.

Ach puinhoop, ik heb het gevoel je even heel primitief uit emotie reageerde in de laatste post? Sommigen hier mogen echt leren wat minder bot te reageren, mee eens, maar ik denk dat er wel een punt ter overdenking zit voor je? Narcisme bij een partner houdt voor jou in dat je veel moet accepteren wil je getrouwd blijven en je ook niet altijd ongelukkig wilt voelen. Het merendeel van ons zal dat niet op kunnen brengen. En als wij de posts van jou lezen schrikken we van wat je moet doormaken, naast de emoties van het overspel. Fijn om te lezen dat je toch weer hebt gepost. En hier mag je alles kwijt, weet je toch

Puinhoop, fijn dat je het voor jezelf duidelijk op een rijtje hebt. 

Hoe is het met iedereen? 

Reageer op dit bericht

Je moet je bericht bevestigen voor publicatie, je e-mailadres wordt niet gepubliceerd.