Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Herkenbaar Peet, door vallen en opstaan ontwikkel je jezelf enorm, al is het natuurlijk ruk dat er ook zoveel pijn en verdriet aan vooraf gaat!
Ook ik ben “blij” dat ik al deze fases in mijn leven heb doorstaan, want uiteindelijk komt het heus wel goed.
En wat ik volgens mij hier al eerder schreef is een uitspraak van iemand destijds: “soms moet je de bodem vd put hebben geraakt om te kunnen doorvoelen wat écht gelukkig zijn is”. Ik denk heel vaak terug aan deze uitspraak, destijds vond ik het natuurlijk ‘wel makkelijk gezegd’, maar het is zo ontzettend raak.
Theekannetje schreef op 27-03-2025 om 14:37:
Ik moet daar altijd een beetje mee lachen, met dat belangrijk doen over bedrijfsmails. Het is een beetje dikdoenerig. Wat voor kwaad kan dat nu als je partner daar glimpen van opvangt, wat bijna niet anders kan als je samenleeft.
Blij dat ik je even heb kunnen laten lachen. Neem nu maar van mij aan dat er echt een hele hoop banen zijn waarbij het absoluut niet door de beugel zou kunnen als een partner mails zou gaan zitten lezen.
Voorbeelden:
- de psycholoog van een praktijk die zijn clienten een gespreksverslag en behandelingsplan mailt;
- de bedrijfsjurist van een beursgenoteerd bedrijf met geheimhoudingsplicht; lekken uit mails zouden kunnen leiden tot de verdenking van handel met voorkennis;
- de administratief medewerker van een webshop die in zijn/haar mails dus bankgegevens en persoonlijke gegevens van klanten heeft staan;
- de bankmedewerker die hypotheekaanvragen beoordeelt en dus de hele financiele doopceel van de klant in zijn/haar mails heeft staan;
- de leidinggevende die zijn medewerkers gesprekverslagen van beoordelingen mailt;
- de medewerker van Veilig Thuis die een rapportage terugkoppelt aan de wijkagent;
En zo kan ik nog wel even doorgaan. Dikdoenerij? Nee hoor, gewoon normale realiteit in het bedrijfleven. Dat de partner niet geinteresseerd is in de inhoud van de mails doet er trouwens helemaal niet toe. Al deze mensen hebben een fors probleem als uit zou komen dat zij thuis hun laptop open moeten klappen om hun partner hun mailbox te laten uitlezen. In sommige hierboven genoemde voorbeelden kan het zelfs tot ontslag leiden. Daar kun je om lachen en het dikdoenerij vinden, maar het is wel gewoon de realiteit.
Peet52! schreef op 27-03-2025 om 13:53:
Ja Gekke Henkie. Dat bedacht ik me ook vandaag.
Ik had mezelf nooit zo leren kennen als ik dit trauma nooit had mee gemaakt. Ik zat daarvoor zo vast in mijn gevoel. Er was echt iets nodig om dat te kunnen doorbreken bij mij. Idd de winst van alle ellende.
Ik had er niet aan moeten denken dat ik de rest van mijn leven zo geleefd had voordat man de biecht deed 4 jaar geleden. Daarom ook geen spijt dat ik een doorstart heb gemaakt. Gezien mijn ontwikkeling in gevoel en mijn kijk nu op het leven. Tja..32 jaar is natuurlijk wel heel erg lang. Dat had ik misschien wel anders willen doen. Maar ja dat lukt niet meer. Wel kan ik nu de eigen regie over mijn leven hebben.
Ik merk dit ook in gesprekken met mijn kinderen. Dat het goed is om je eigen behoeftes te leren herkennen en daarnaar te handelen. Geen dingen doen omdat een ander dit van je verwacht.
Wat goed om te lezen, Peet! Echt fijn.
Bevalt je huis nog steeds zo goed?
Persephone schreef op 27-03-2025 om 16:12:
[..]
Blij dat ik je even heb kunnen laten lachen. Neem nu maar van mij aan dat er echt een hele hoop banen zijn waarbij het absoluut niet door de beugel zou kunnen als een partner mails zou gaan zitten lezen.
In sommige hierboven genoemde voorbeelden kan het zelfs tot ontslag leiden. Daar kun je om lachen en het dikdoenerij vinden, maar het is wel gewoon de realiteit.
Ben ik met je eens hoor, ik kan jouw lijst nog wel met tig andere banen/bedrijven aanvullen zelfs. Het is nl ook niet voor niks dat regels omtrent AVG zo ontzettend zijn aangescherpt, zo nauw zelfs, dat het haast onmogelijk is je eigen dossier geheel opgevraagd te krijgen bij een arts of belastingdienst.
Heeft niets met dikdoenerij te maken al kan ik me best voorstellen dat iemand dit denkt als je nooit met privacygevoelige informatie te maken hebt. Als je partner bijv bij de AH werkt, zal het geen staatsgeheim zijn of er deze week 800 bloemkolen of komkommers te weinig ingekocht zijn.
Een vriendin werkt bijv bij het UWV en als je daar als medewerker een dossier opent (wat geregistreerd wordt bij openen) van een bekende/familie, dan betekent dit idd ontslag. Laat staan als je je partner je werkemail laat lezen!
Even wat nuance hoor van mijn kant, ik heb natuurlijk 0 interesse in de zakelijke e-mails, heb zelf ook gewoon een baan waarin ik zeer bekend ben met privacy/AVG etc, en ik weet door bepaalde omstandigheden ook best wel wat zaken van het bedrijf van mijn man die schadelijk genoeg zouden kunnen zijn en dat de leidinggevende weten dat ik dit, door dus verklaarbare omstandigheden (absoluut niet affaire-gerelateerd) weet. Nu is er een hele discussie over werk mails en dat was niet mijn bedoeling.
Ik schrik ook ergens van die discussie qua dat ik, juist door adviezen hier om openheid te eisen, nu mij een beetje klein voel dat ik die adviezen heb opgevolgd en alleen daarom wat over de werklaptop tegen man heb gezegd.. en nu staan de 'nieuwe' adviezen daar weer heel haaks op. Het gaat mij natuurlijk niet om de werk e-mails, het was meer dat ik daarmee mijn grens aan wilde geven bij man dat ik 'gewoon' openheid wil...
En die niet krijg. Niet uit man zelf en niet als ik het dus vraag of eis. Natuurlijk wil ik zo niet leven en weet ik heus wel dat dingen verwijderd kunnen worden... maar ik zit ook gewoon klem in dat mijn enige logische actie blijkbaar is om dan maar te vertrekken, als ik afga nu op adviezen om niet te moeten willen controleren etc. Want wat blijft er dan verder nog over om zelf te doen? Niks, snap ik rationeel wil, maar heb ook nog gevoel en dat kan ik dus niet echt kwijt in acties die ik zelf kan doen - behalve weggaan dan. En dat komt nu toch opeens wel heel dichtbij omdat ik niks anders zelf kan doen, en man doet niks of in ieder geval veel te weinig. En als ik dan nu denk aan over 2 weken koffers inpakken dan vind ik dat wel ook gewoon heel moeilijk en word ik daar verdrietig van (terwijl ik wel weet dat ik beter verdien).
En tuurlijk worden mijn wensen en eisen gevoed door boosheid en angst en niet per se door logica...
Buitenspel2024 schreef op 27-03-2025 om 17:27:
Even wat nuance hoor van mijn kant, ik heb natuurlijk 0 interesse in de zakelijke e-mails, heb zelf ook gewoon een baan waarin ik zeer bekend ben met privacy/AVG etc, en ik weet door bepaalde omstandigheden ook best wel wat zaken van het bedrijf van mijn man die schadelijk genoeg zouden kunnen zijn en dat de leidinggevende weten dat ik dit, door dus verklaarbare omstandigheden (absoluut niet affaire-gerelateerd) weet. Nu is er een hele discussie over werk mails en dat was niet mijn bedoeling.
Ik schrik ook ergens van die discussie qua dat ik, juist door adviezen hier om openheid te eisen, nu mij een beetje klein voel dat ik die adviezen heb opgevolgd en alleen daarom wat over de werklaptop tegen man heb gezegd.. en nu staan de 'nieuwe' adviezen daar weer heel haaks op. Het gaat mij natuurlijk niet om de werk e-mails, het was meer dat ik daarmee mijn grens aan wilde geven bij man dat ik 'gewoon' openheid wil...
En die niet krijg. Niet uit man zelf en niet als ik het dus vraag of eis. Natuurlijk wil ik zo niet leven en weet ik heus wel dat dingen verwijderd kunnen worden... maar ik zit ook gewoon klem in dat mijn enige logische actie blijkbaar is om dan maar te vertrekken, als ik afga nu op adviezen om niet te moeten willen controleren etc. Want wat blijft er dan verder nog over om zelf te doen? Niks, snap ik rationeel wil, maar heb ook nog gevoel en dat kan ik dus niet echt kwijt in acties die ik zelf kan doen - behalve weggaan dan. En dat komt nu toch opeens wel heel dichtbij omdat ik niks anders zelf kan doen, en man doet niks of in ieder geval veel te weinig. En als ik dan nu denk aan over 2 weken koffers inpakken dan vind ik dat wel ook gewoon heel moeilijk en word ik daar verdrietig van (terwijl ik wel weet dat ik beter verdien).
En tuurlijk worden mijn wensen en eisen gevoed door boosheid en angst en niet per se door logica...
Leg de maildiscussie naast je neer. Deze ondersneeuwde je eigenlijk doel, en dat is nu niet waar het om moet gaan in jouw situatie.
Je bent radeloos en schopt wild om je heen naar je man, en je zegt of doet dan eens dingen met als doel hem wakker te schudden, voor jezelf op te komen. Dat wil daarom niet zeggen dat je grenzen omtrent zijn bedrijf wil overschrijden. Tussen zeggen en doen....
Laat dit los meis. Spaar je energie voor jezelf om recht te blijven. Trek je niet aan van deze discussie. Je moet nu enkel, inademen, uitademen en de dag doorkomen.
Ik heb vannacht wakker gelegen en aan je gedacht. Zou hij gsm op het plankje gelegd hebben....
Het was eens iets anders, wakker liggen van de troubles in uw relatie ipv mijn eigen troubles.
Hele warme, welgemeende knuffel
En loslaten. Dat is ook zorgen voor jezelf xx
excuses Buitenspel, mijn discussie over die werkmail was eigenlijk een reactie op Theekannetje en vergat jou daarmee te ontzien, nogmaals, was niet mijn bedoeling 😔
Persephone schreef op 27-03-2025 om 16:12:
[..]
Blij dat ik je even heb kunnen laten lachen. Neem nu maar van mij aan dat er echt een hele hoop banen zijn waarbij het absoluut niet door de beugel zou kunnen als een partner mails zou gaan zitten lezen.
Voorbeelden:
- de psycholoog van een praktijk die zijn clienten een gespreksverslag en behandelingsplan mailt;
- de bedrijfsjurist van een beursgenoteerd bedrijf met geheimhoudingsplicht; lekken uit mails zouden kunnen leiden tot de verdenking van handel met voorkennis;
- de administratief medewerker van een webshop die in zijn/haar mails dus bankgegevens en persoonlijke gegevens van klanten heeft staan;
- de bankmedewerker die hypotheekaanvragen beoordeelt en dus de hele financiele doopceel van de klant in zijn/haar mails heeft staan;
- de leidinggevende die zijn medewerkers gesprekverslagen van beoordelingen mailt;
- de medewerker van Veilig Thuis die een rapportage terugkoppelt aan de wijkagent;En zo kan ik nog wel even doorgaan. Dikdoenerij? Nee hoor, gewoon normale realiteit in het bedrijfleven. Dat de partner niet geinteresseerd is in de inhoud van de mails doet er trouwens helemaal niet toe. Al deze mensen hebben een fors probleem als uit zou komen dat zij thuis hun laptop open moeten klappen om hun partner hun mailbox te laten uitlezen. In sommige hierboven genoemde voorbeelden kan het zelfs tot ontslag leiden. Daar kun je om lachen en het dikdoenerij vinden, maar het is wel gewoon de realiteit.
En ik zeg dan nogmaals.. dat zij dan een fors probleem hebben ligt alleen aan henzelf. Zij hebben zichzelf onbetrouwbaar gemaakt, niet alleen ten opzichte van hun partner, maar eveneens ten opzichte van het bedrijf. Want wie er een relatie op nahoudt binnen het bedrijf die het daglicht niet mag zien, kan gechanteerd worden. Door de bedrogen partner die het op dat moment worst kan wezen. Of door het lief op het werk die zich tekort gedaan voelt. Of door eender wie die er lucht van krijgt. De voorbeelden die jij opnoemt, waarom ga je er vanuit dat ik die zelf niet kan bedenken eigenlijk? 😄
RoodVruchtje schreef op 27-03-2025 om 17:50:
excuses Buitenspel, mijn discussie over die werkmail was eigenlijk een reactie op Theekannetje en vergat jou daarmee te ontzien, nogmaals, was niet mijn bedoeling 😔
Daar sluit ik me bij aan.
Los van de maildiscussie ging het natuurlijk over een veel belangrijker iets en dat is de vraag of controle iets oplevert als tegelijkertijd je man niet echt in actie komt, wat daar dan ook de reden voor mag zijn. Ik snap je gevoel van machteloosheid heel goed, en vind het ook heel goed dat je grenzen trekt.
Zou je je man kunnen vragen om een paar weken te vertrekken? Dat hij bij zijn ouders (als hij die nog heeft) of andere familie gaat slapen of desnoods op een vakantiepark in een chalet gaat zitten? En dat de boodschap dan is: ik wil werken aan onze relatie, maar dat kan ik niet alleen en jij doet niets, en daarom wil ik nu tijd om na te denken over onze toekomst; ik laat je wel weten wanneer ik eruit ben?
Zodat je dat gevoel van machteloosheid om kan zetten?
Buitenspel2024 schreef op 27-03-2025 om 17:27:
Even wat nuance hoor van mijn kant, ik heb natuurlijk 0 interesse in de zakelijke e-mails, heb zelf ook gewoon een baan waarin ik zeer bekend ben met privacy/AVG etc, en ik weet door bepaalde omstandigheden ook best wel wat zaken van het bedrijf van mijn man die schadelijk genoeg zouden kunnen zijn en dat de leidinggevende weten dat ik dit, door dus verklaarbare omstandigheden (absoluut niet affaire-gerelateerd) weet. Nu is er een hele discussie over werk mails en dat was niet mijn bedoeling.
Ik schrik ook ergens van die discussie qua dat ik, juist door adviezen hier om openheid te eisen, nu mij een beetje klein voel dat ik die adviezen heb opgevolgd en alleen daarom wat over de werklaptop tegen man heb gezegd.. en nu staan de 'nieuwe' adviezen daar weer heel haaks op. Het gaat mij natuurlijk niet om de werk e-mails, het was meer dat ik daarmee mijn grens aan wilde geven bij man dat ik 'gewoon' openheid wil...
En die niet krijg. Niet uit man zelf en niet als ik het dus vraag of eis. Natuurlijk wil ik zo niet leven en weet ik heus wel dat dingen verwijderd kunnen worden... maar ik zit ook gewoon klem in dat mijn enige logische actie blijkbaar is om dan maar te vertrekken, als ik afga nu op adviezen om niet te moeten willen controleren etc. Want wat blijft er dan verder nog over om zelf te doen? Niks, snap ik rationeel wil, maar heb ook nog gevoel en dat kan ik dus niet echt kwijt in acties die ik zelf kan doen - behalve weggaan dan. En dat komt nu toch opeens wel heel dichtbij omdat ik niks anders zelf kan doen, en man doet niks of in ieder geval veel te weinig. En als ik dan nu denk aan over 2 weken koffers inpakken dan vind ik dat wel ook gewoon heel moeilijk en word ik daar verdrietig van (terwijl ik wel weet dat ik beter verdien).
En tuurlijk worden mijn wensen en eisen gevoed door boosheid en angst en niet per se door logica...
Buitenspel, je krijgt inderdaad tegenstrijdige boodschappen. Ik vind dat het het goed recht is van de bedrogene om openheid te vragen, zelfs als het de laptop van de vreemdganger betreft. De problemen die hij/zij daarmee kan krijgen, hebben ze volledig aan zichzelf danken. Het is gewoon een gevolg van hun ondoordachte acties.
@buitenspel eigenlijk komt het erop neer dat hij openheid en inzet moet tonen, laten merken dat hij verder met je wilt. Telefoon gewoon open op tafel of overhandigen. Is nog steeds schijnveiligheid want er zijn tegenwoordig genoeg trucjes om alles te verbergen ( als voorbeeld de 'vergrendelde chats' in whatsapp- gesprekken die niet te zien zijn in de gewone lijst maar verborgen zijn) maar het feit als hij alles open op tafel legt en inzet toont zal voor jou al schelen denk ik. Ik zou nu ook geen ingrijpende beslissingen nemen in verdriet en boosheid. De therapie sessie is nog geen week geleden, nu ligt de bal bij hem. Ik wens je wel veel sterkte, denk vaak hoe het met je gaat
Theekannetje schreef op 27-03-2025 om 18:12:
[..]
En ik zeg dan nogmaals.. dat zij dan een fors probleem hebben ligt alleen aan henzelf. Zij hebben zichzelf onbetrouwbaar gemaakt, niet alleen ten opzichte van hun partner, maar eveneens ten opzichte van het bedrijf. Want wie er een relatie op nahoudt binnen het bedrijf die het daglicht niet mag zien, kan gechanteerd worden. Door de bedrogen partner die het op dat moment worst kan wezen. Of door het lief op het werk die zich tekort gedaan voelt. Of door eender wie die er lucht van krijgt. De voorbeelden die jij opnoemt, waarom ga je er vanuit dat ik die zelf niet kan bedenken eigenlijk? 😄
Blijkbaar had je ze zelf niet bedacht, anders zou je het geen lachwekkende dikdoenerij vinden. En dat het geheel aan degene ligt die het probleem gecreeerd heeft lijkt me evident, en dat was het punt ook niet. Het punt was dat je een dergelijke eis als bedrogen partner wel kunt stellen, maar dat daar een hoop andere belangen mee gemoeid zijn en dat zo'n eis dus niet erg realistisch is.
En nu houd ik erover op, want Buitenspel geeft aan het vervelend te vinden en dat wil ik niet.
Het gaat idd vooral om het gevoel wat het gebaar oproept.
Hoewel ik geen behoefte heb aan controleren of man nog met Truus appt of omgaat kon ik het wel erg waarderen dat man zijn telefoon weer op tafel liet liggen, mij er iets op liet lezen (werkgerelateerd) en mij ongevraagd alle "bewijsstukken" doorstuurde waar hij deze week verblijft voor werk.
In theorie zegt het niks over zijn al dan niet nog bestaande contact met Truus, maar het gaat om het gebaar.
Ik snap wel dat Buitenspel hopeloos wanhopig wordt van dat spastische gedoe van man.
De telefoon lag wel op het plankje afgelopen nacht. Hij heeft hem gister verder niet aan me gegeven (zei vanavond dat hij dacht dat ik hem zelf al had gepakt. Zou niet weten hoe, ik was de halve avond weg en daarna zat hij er de hele tijd mee in zijn hand - ook gezegd tegen man). Ook geen info over het contact met Truus. Laptop is nog altijd op werk.
Heb hem vanavond aangegeven nogmaals hoe en wat, dat als hij afspraken niet nakomt ik zowaar nog minder vertrouwen krijg. Ook aangegeven dat hij mij het gevoel heeft te wachten tot ik de stekker eruit trek, en dat deze er echt wel half uit hangt al. Hij gaf aan dat in de sessie al duidelijk te hebben begrepen. Dus aangegeven dat als hij het dus wel goed heeft gehoord, dat niks doen nu niet logisch is als je door wilt.
Nog wat meer geprobeerd aan te geven, maar hij vond 10 minuten gesprek al moeilijk. Nouja, voor vandaag kan ik niks meer doen en het zal ook moeten blijken.
Jullie hebben natuurlijk gelijk in schijnveiligheid, dat de acties en inzet vanuit man zelf moeten komen. Ik kan mijn wensen en grenzen aangeven en dan houdt het wel op. Die moeten nu echt duidelijk genoeg zijn dat man de komende anderhalve week (tot de volgende sessie) kan gaan bewegen. Of het nog écht te herstellen is, vind ik met elke voorbijgaande dag op deze manier wel lastig. Dat vindt man ook, dat hij geen stip ziet. Dat snap ik wel want ik zie hem ook moeilijk. Dat motiveert niet echt, maar de therapeut zei van de week ook al 'als je niks doet, dan weet je zeker wat de uitkomst is'.
Bedankt voor jullie lieve berichtjes mbt de mail-berichten.
Het is echt fijn om hier begrip te hebben sowieso maar ook over dit. Dus dankjullie 
Stresskipje schreef op 27-03-2025 om 18:54:
Het gaat idd vooral om het gevoel wat het gebaar oproept.
Hoewel ik geen behoefte heb aan controleren of man nog met Truus appt of omgaat kon ik het wel erg waarderen dat man zijn telefoon weer op tafel liet liggen, mij er iets op liet lezen (werkgerelateerd) en mij ongevraagd alle "bewijsstukken" doorstuurde waar hij deze week verblijft voor werk.
In theorie zegt het niks over zijn al dan niet nog bestaande contact met Truus, maar het gaat om het gebaar.
Ik snap wel dat Buitenspel hopeloos wanhopig wordt van dat spastische gedoe van man.
Ik vind dit positief van jouw man. Icm dat hij over Truus eigenlijk altijd wel een soort van eerlijk is geweest, klinkt dat eigenlijk heel kansrijk (als je het zelf nog wilt ook).
