Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Ruud1971! schreef op 21-08-2023 om 08:52:
[..]
Heb wel het idee dat mannen makkelijker kunnen vergeten en het een plek kunnen geven dan een vrouw. Puur mijn eigen gevoel, verhalen die ik heb gehoord en zelfs op dit forum.
Ik weet niet of dit klopt. Dat een man makkelijker iets een plek kan geven want het hangt ervan af of hij de veroorzaker is of het slachtoffer.
Een man heeft ook zijn eer en zal dit stilletjes maar nog lang laten merken. Eigenlijk zullen de gekwetsten op gelijke wijze met die herinneringen om gaan; geeneen is van de herinnering los.
In mijn situatie waarin ik in een conflict zat met zijn moeder, was ik boos op man en hij weer op mij, uit loyaliteit voor zijn moeder. Zo zag hij zichzelf als slachtoffer want hij zat tussen twee vuren. Na haar dood, heeft hij mij kwalijk genomen dat ik het haar in haar laatste jaren het volgens hem moeilijk had gemaakt. Dat ik het anders zag, maakt niet uit. Ze is nu een paar jaar dood en nog hoor ik een enkele keer, tussen de woorden door, een minne opmerking voorbij komen.
Mannen zijn niet zo anders dan vrouwen. Ze kunnen doen alsof ze het een plek hebben gegeven. Maar dat is stille schijn.
Tuurlijk kost het met zo'n achtergrond even tijd om iemand te vertrouwen. Maar een nieuwe persoon is ook weer een nieuwe start met alles wat daarbij komt. Ik zie vaak dat mensen juist een veel bewustere keuze maken bij een volgende relatie. Je bent beiden volwassen en weet wie je bent en wat je wilt. Dat weet je gewoon niet met 18 of begin 20. Daardoor kan iemand juist ook beter bij je passen. Omdat jezelf veel meer kennis en ervaring hebt.
En de duur van een relatie zegt echt niets over hoe goed die relatie is. Gewoon echt niet. Zeker mensen van een vorige generatie blijven bij elkaar omdat er simpelweg geen andere keus was. Uit elkaar gaan was gewoon geen optie om tal van redenen. Maar vanuit met name de positie van vrouwen is hierin zoveel ongelijkheid en leed geweest. Ik ben blij dat tijden veranderd zijn op dit punt. Maar ook in deze tijd zie je nog genoeg mensen in langdurige relaties waar zaken echt niet goed zijn. Maar voor de buitenwereld wel zichzelf op de borst kloppen voor 25 of meer jaar. Ik heb daar niets (meer) mee. Het is geen prestatie. Zeker niet na vreemdgaan wat mij betreft.
Flanagan schreef op 21-08-2023 om 13:39:
[..]
Ik weet niet of dit klopt. Dat een man makkelijker iets een plek kan geven want het hangt ervan af of hij de veroorzaker is of het slachtoffer.
Een man heeft ook zijn eer en zal dit stilletjes maar nog lang laten merken. Eigenlijk zullen de gekwetsten op gelijke wijze met die herinneringen om gaan; geeneen is van de herinnering los.
In mijn situatie waarin ik in een conflict zat met zijn moeder, was ik boos op man en hij weer op mij, uit loyaliteit voor zijn moeder. Zo zag hij zichzelf als slachtoffer want hij zat tussen twee vuren. Na haar dood, heeft hij mij kwalijk genomen dat ik het haar in haar laatste jaren het volgens hem moeilijk had gemaakt. Dat ik het anders zag, maakt niet uit. Ze is nu een paar jaar dood en nog hoor ik een enkele keer, tussen de woorden door, een minne opmerking voorbij komen.
Mannen zijn niet zo anders dan vrouwen. Ze kunnen doen alsof ze het een plek hebben gegeven. Maar dat is stille schijn.
Ja maar dit is een heel ander voorbeeld. Als een man vreemdgaan ziet als niet erger dan 'je pikkie ergens anders in steken' tja, dan kan ik me voorstellen dat mannen gemakkelijker vergeven en vergeten, Ruud.
Izza schreef op 21-08-2023 om 13:57:
Tuurlijk kost het met zo'n achtergrond even tijd om iemand te vertrouwen. Maar een nieuwe persoon is ook weer een nieuwe start met alles wat daarbij komt. Ik zie vaak dat mensen juist een veel bewustere keuze maken bij een volgende relatie. Je bent beiden volwassen en weet wie je bent en wat je wilt. Dat weet je gewoon niet met 18 of begin 20. Daardoor kan iemand juist ook beter bij je passen. Omdat jezelf veel meer kennis en ervaring hebt.
En de duur van een relatie zegt echt niets over hoe goed die relatie is. Gewoon echt niet.
Zeker mee eens Izza maar dat hoeft niet te betekenen dat een andere partner de oplossing is. Zal je eerlijk zeggen ook ik dacht dat het schipje gemoedelijk door zou varen. Dat sluipt er gewoon in. In een huwelijk met jeugdgeliefdes moet je wel met elkaar doorgroeien. Elkaar bepaalde vrijheid geven om te ontplooien en aantrekkelijk blijven voor elkaar. Zeker ook elkaar respecteren. Stilstand is achteruitgang zegt men. Sommige van in de 50 zitten de dagen bij wijze van al af te tellen. Dat is niet goed tenzij beide dit oké vinden natuurlijk. Wil niet zeggen dat ze ongelukkig zijn.
Echt ik geloof erin dat je samen hier uit kan komen als de echte liefde er nog is ondanks ontrouw. Dan vind ik het gewoon zonde dat je iemand wel kan vergeven maar het niet kan vergeten. Een nieuwe partner geeft echt geen garantie dat het niet weer gebeurd. Sterker nog de kans is heel groot dat je nooit meer zo verbonden met iemand was. Ik investeer dan liever in iemand die er 32 (-1) jaar lang voor me was en op kon bouwen.
Ruud1971! schreef op 21-08-2023 om 16:14:
[..]
Zeker mee eens Izza maar dat hoeft niet te betekenen dat een andere partner de oplossing is. Zal je eerlijk zeggen ook ik dacht dat het schipje gemoedelijk door zou varen. Dat sluipt er gewoon in. In een huwelijk met jeugdgeliefdes moet je wel met elkaar doorgroeien. Elkaar bepaalde vrijheid geven om te ontplooien en aantrekkelijk blijven voor elkaar. Zeker ook elkaar respecteren. Stilstand is achteruitgang zegt men. Sommige van in de 50 zitten de dagen bij wijze van al af te tellen. Dat is niet goed tenzij beide dit oké vinden natuurlijk. Wil niet zeggen dat ze ongelukkig zijn.
Echt ik geloof erin dat je samen hier uit kan komen als de echte liefde er nog is ondanks ontrouw. Dan vind ik het gewoon zonde dat je iemand wel kan vergeven maar het niet kan vergeten. Een nieuwe partner geeft echt geen garantie dat het niet weer gebeurd. Sterker nog de kans is heel groot dat je nooit meer zo verbonden met iemand was. Ik investeer dan liever in iemand die er 32 (-1) jaar lang voor me was en op kon bouwen.
Helemaal eens hier met Ruud. Het lijkt mij onmogelijk om met een nieuwe partner zo vertrouwd te worden. Met mijn man heb ik zoveel meegemaakt. Niet alleen onze worstelingen in het leven, maar ook de hoogtepunten. Ons eerste huis, ons eerste koophuis, overlijdens van familie, ziekte van onszelf, onze trouwdag en natuurlijk de geboortes van de kinderen. Zo ontzettend veel gezamenlijke herinneringen, die ons ook zo gevormd hebben. Ik vind het heerlijk dat we vaak letterlijk hetzelfde antwoord geven, dat we aan een half woord genoeg hebben.
Natuurlijk is het voor mij intussen makkelijk praten, wij zijn eruit gekomen en onze relatie is nu beter dan voorheen. Maar we hadden dit niet bereikt als ik eerder op had gegeven. En ja, dat heeft mij enorm veel gekost maar het heeft ook heel erg veel opgeleverd. Op de eerste plaats voor onze kinderen die nu in hun kerngezin kunnen opgroeien. Zeker voor onze oudste was een scheiding desastreus geweest.
Hiermee wil ik zeker niet zeggen dat bij elkaar blijven altijd beter is, maar om nou te stellen dat uit elkaar gaan altijd een nieuwe kans op geluk, met een beter passende partner is vind ik ook geen recht doen aan alle individuele gevallen. Ik weet voor mijzelf zeker dat er geen ander zou zijn gekomen. Voor mij is die gezamenlijke geschiedenis heel belangrijk. En ik ben gewoon elke dag weer blij als ik mijn man zie en andersom.
Izza schreef op 20-08-2023 om 13:18:
Ik vind dat altijd zo'n dooddoener. Dat het wel goed komt als er liefde is. Soms is liefde namelijk niet genoeg. En komt het ondanks de liefde niet meer goed. En zelfs voor een ex kan je liefde voelen. Of voor meerdere personen. Dus hoeveel zegt dat nu?
En ik geloof zeker in vergeven. Maar vergeten is gewoon onmogelijk. Zelfs als je jaren verder bent weet je dit nog. En op de meest onverwachte momenten kan het naar voren komen. De vraag is kan je daarmee omgaan. En wil je een relatie waarbij dit er altijd aan zal kleven. Of wil je een verse start met een nieuwe partner. Of wellicht een relatie met meer openheid (indien hij of jij behoeftes heeft die de ander niet kan vervullen). Voor dit moment zou ik mij volledig op mijzelf concentreren.
En 40 tot 50% van de relaties gaat uit elkaar (1 op de 3 huwelijken maar nog veel meer samenwonenden, lat relaties etc). Dat er mensen zijn die bij elkaar zijn kan om tal van redenen zijn. Dat zegt weinig en is op zichzelf niet eens positief.
Het is maar de vraag of die nieuwe partner zich aandient. Bij mij niet dus, waar exman die direct wel had🤷♀️.
Pippeltje schreef op 21-08-2023 om 14:34:
[..]
Ja maar dit is een heel ander voorbeeld. Als een man vreemdgaan ziet als niet erger dan 'je pikkie ergens anders in steken' tja, dan kan ik me voorstellen dat mannen gemakkelijker vergeven en vergeten, Ruud.
Zou ik dan een ander geluid mogen vertegenwoordigen uit de hoek van de mannen? Afgaande op eerdere opmerkingen van hem durf ik namelijk wel te stellen dat Ruud maar een heel klein gedeelte van de mannen vertegenwoordigt.
Elpisto schreef op 21-08-2023 om 19:42:
[..]
Zou ik dan een ander geluid mogen vertegenwoordigen uit de hoek van de mannen? Afgaande op eerdere opmerkingen van hem durf ik namelijk wel te stellen dat Ruud maar een heel klein gedeelte van de mannen vertegenwoordigt.
Dat was mij al meer dan duidelijk hoor 😉, dus volkomen met je eens.
Elpisto schreef op 21-08-2023 om 19:42:
[..]
Zou ik dan een ander geluid mogen vertegenwoordigen uit de hoek van de mannen? Afgaande op eerdere opmerkingen van hem durf ik namelijk wel te stellen dat Ruud maar een heel klein gedeelte van de mannen vertegenwoordigt.
RoodVruchtje schreef op 21-08-2023 om 19:51:
[..]
Dat was mij al meer dan duidelijk hoor 😉, dus volkomen met je eens.
Misschien het gehele verhaal eens lezen ipv reageren op iemands reply. O nee jullie hadden me geblockt maar reageren wel daarop. #kansloos
Ruud1971! schreef op 21-08-2023 om 16:14:
[..]
Echt ik geloof erin dat je samen hier uit kan komen als de echte liefde er nog is ondanks ontrouw. Dan vind ik het gewoon zonde dat je iemand wel kan vergeven maar het niet kan vergeten. Een nieuwe partner geeft echt geen garantie dat het niet weer gebeurd. Sterker nog de kans is heel groot dat je nooit meer zo verbonden met iemand was. Ik investeer dan liever in iemand die er 32 (-1) jaar lang voor me was en op kon bouwen.
Precies dit!!! En wat het vetgedrukte betreft, dat was één van de belangrijkste redenen voor mij om opnieuw een relatie met mijn man aan te gaan.
Verder helemaal eens met wat Pennestreek schreef. Op die manier geldt dat ook voor mij, heb ik dezelfde zienswijze hierin.
Pennestreek schreef op 21-08-2023 om 17:49:
[..]
Helemaal eens hier met Ruud. Het lijkt mij onmogelijk om met een nieuwe partner zo vertrouwd te worden. Met mijn man heb ik zoveel meegemaakt. Niet alleen onze worstelingen in het leven, maar ook de hoogtepunten. Ons eerste huis, ons eerste koophuis, overlijdens van familie, ziekte van onszelf, onze trouwdag en natuurlijk de geboortes van de kinderen. Zo ontzettend veel gezamenlijke herinneringen, die ons ook zo gevormd hebben. Ik vind het heerlijk dat we vaak letterlijk hetzelfde antwoord geven, dat we aan een half woord genoeg hebben.
Natuurlijk is het voor mij intussen makkelijk praten, wij zijn eruit gekomen en onze relatie is nu beter dan voorheen. Maar we hadden dit niet bereikt als ik eerder op had gegeven. En ja, dat heeft mij enorm veel gekost maar het heeft ook heel erg veel opgeleverd.
...
Hiermee wil ik zeker niet zeggen dat bij elkaar blijven altijd beter is, maar om nou te stellen dat uit elkaar gaan altijd een nieuwe kans op geluk, met een beter passende partner is vind ik ook geen recht doen aan alle individuele gevallen. Ik weet voor mijzelf zeker dat er geen ander zou zijn gekomen. Voor mij is die gezamenlijke geschiedenis heel belangrijk. En ik ben gewoon elke dag weer blij als ik mijn man zie en andersom.
Eens met bovenstaande reacties( pennestreek, Ruud ) het was een periode van een ware hel toen der tijd maar ik zou het zo weer over doen.... hem een kans geven.
Na twintig jaar samen zijn ( ja jeugdliefdes) hebben wij het fijner dan ooit omdat we beide gegroeid zijn, 24/7 geïnvesteerd hebben in elkaar maar ook afzonderlijk van elkaar in persoonlijke groei. Ik hoop oprecht dat andere dit ook zo mogen gaan ervaren, vooral de gene waarbij het nog vers is 
en ook wij zijn er nu 3 jaar later samen uitgekomen! Dus het kan echt!
Ook hier zijn we er, vooralsnog, uitgekomen. Toch wel wat prikkels de afgelopen 2 week op vakantie: het was hier dat mijn eerste vermoedens bevestigd werden. En nu weer vallen er zoveel dingen op, dat ik bij mezelf denk: hoe heb ik het kunnen missen, het was zo overduidelijk. Dat de hele avond 8/9 keer naar de wc gaan als we een terrasje pakken, en nu geen 1 keer en als ze dan al naar de wc gaat, expres de telefoon laten liggen, alsof ze zelf ook precies weet hoe het over komt.
gek eigenlijk, dat zoiets kleins dan toch een dingetje is. Voor de rest een heerlijke vakantie gehad wel.
Moet er altijd een probleem zijn in een huwelijk opdat een partij vreemd gaat volgens jullie? Mij lijkt dat als een relatie waterdicht is, geen enkele aanleiding van buitenaf iemand van beide er zou kunnen aanzetten om vreemd te gaan.
Tenzij man een probleem bij zichzelf had.
Stel mij de vraag omdat mijn man is vreemd gegaan terwijl wij een 'perfect' huwelijk hadden, hij me zei dat het enkel hem te verwijten was en mij niets. Het zou een puur sexuele relatie zijn geweest.
Als ik dan in eigen boezem kijk dan weet ik echt niet wat er zou gehaperd hebben in onze relatie dat man er zou toe gebracht hebben sex te gaan 'bijtanken' bij een extra vrouw.
@Ennei...Hier zegt man ook dat het alleen hem te verwijten is dat hij vreemd gegaan is. We hadden het echt heel fijn samen, deden veel dingen samen en hadden wel eens een meningsverschil maar eigenlijk nooit ruzie. Ook ik weet niet waarom hij iets bij een andere vrouw zocht. Of moest bijtanken zoals jij zegt.
Hij zegt dat als hij er op terug kijkt dat hij ook niet weet waarom hij dat gedaan heeft en zeker omdat hij van het begin af aan tegen haar gezegd heeft dat hij nooit voor haar zou kiezen. Hij zegt ook dat de seks een drijfveer is geweest en naarmate het langer duurde hij ook het gevoel had had hij gevangen zat. Een beetje als in een moeras zoals hier wel eens gezegd is.
Natuurlijk hebben hij en Truus zielig tegen elkaar zitten doen, over hoe niet leuk het thuis was. Hij zegt dat als je dat maar vaak genoeg zegt je dat zelf gaat geloven want je keert je steeds meer van je gezin af en de enige die je begrijpt is Truus want die zit in dezelfde situatie. Als hij er nu op terug kijkt zegt hij dat dat gewoon een vorm van rechtvaardiging is omdat hij echt wel heel goed wist dat wat hij deed heel erg fout was.
Ik vind het nog steeds erg moeilijk allemaal, maar als ik dan lees dat Elpisto, ToSweet1989 en Miss1984 er uit zijn gekomen dan hoop ik dat het ons ook gaat lukken.
