Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
@Krokus
In jullie situatie ben ik het eens met je denkwijze vwb het wel/niet andere baan zoeken. De verleiding ligt overal op de loer, niet enkel op zijn werkplek, dus eisen dat hij van werkgever veranderd zou enkel schijnveiligheid geven. Wel heel knap dat je het zo realistisch kunt zien, want de komende maanden (die je hem en jullie relatie geeft) zullen niet makkelijk worden.
Misschien goed om voor jezelf psychische hulpverlening te zoeken. Als hij daadwerkelijk narcistisch is of daar trekken van heeft heb jij echt hulp nodig om hiervan los te komen. Dat kan en gaat hij jou niet bieden. En wat hij zegt zijn slechts loze woorden. Nu zegt hij niets (heel makkelijk). Maar kijk of jij hulp kunt krijgen om sterker te worden en te werken aan je eigenwaarde. Wat jij over hem beschrijft is echt heftig.
Izza schreef op 14-03-2024 om 13:45:
Misschien goed om voor jezelf psychische hulpverlening te zoeken. Als hij daadwerkelijk narcistisch is of daar trekken van heeft heb jij echt hulp nodig om hiervan los te komen. Dat kan en gaat hij jou niet bieden. En wat hij zegt zijn slechts loze woorden. Nu zegt hij niets (heel makkelijk). Maar kijk of jij hulp kunt krijgen om sterker te worden en te werken aan je eigenwaarde. Wat jij over hem beschrijft is echt heftig.
Daar ben ik ook druk bezig mee hoor, om hulp voor mezelf te zoeken. Dat heb ik ook echt nodig. Ik wilde graag samen in therapie, maar ook daar staat hij niet voor open. Hij zegt namelijk dat het probleem bij hem ligt en niet bij mij, volgens hem hoef ik niet te veranderen en heb ik geen enkele schuld in het geheel. Ik weet dat alle slachtoffers van ontrouw dat misschien denken, maar ik weet voor mezelf zeker dat ik hem echt geen enkele reden heb gegeven om mij te verraden.
Gek genoeg zijn pas na het vreemdgaan mijn ogen geopend. Ik dacht echt dat we de perfecte relatie hadden. Ik was (voordat ik het vreemdgaan ontdekte) gelukkiger dan ik ooit in mijn leven ben geweest. Maar nu denk ik over zoveel dingen na en kom ik tot het besef dat het helemaal niet zo rooskleurig in elkaar stak allemaal. Misschien sloot ik mijn ogen voor zijn slechte eigenschappen. Verblind door liefde misschien?
Past deze relatie wel bij mij? Is er alsnog iets te redden en van te maken in de toekomst? Dat zijn vragen die alleen ik zelf kan beantwoorden. Hij geeft aan absoluut niet zonder mij te willen, hij is er van overtuigd dat we samen gelukkig kunnen gaan worden. Hij zegt heel hard aan zichzelf te werken, maarja, daar merk ik niks van, omdat er niet tot heel weinig over gepraat wordt. Af en toe wel hoor, en daar knap ik dan echt van op, maar daarna is het weer een poosje stil. De tijd zal het leren...
Krokus hij praat niet, wil niet in therapie. Op welke wijze werkt hij aan zichzelf? Loze woorden dus. Hij wil gewoon verder met zijn gemakkelijke leven. En die collega is ook nog gezellig in de buurt. De zaken die jij eerder beschreef over hem zijn echt niet ok. En als je slachtoffer bent van een narcist is goede hulp heel belangrijk (en die komt zo te lezen niet van hem). Hij bepaald nog steeds hoe het gaat. Zolang jij je daarvan niet los kunt maken zal er niets veranderen. Lees je eens in over narcisme. Jij gaat en kunt hem niet veranderen. Hij speelt in op jouw gevoel met mooie woorden en loze beloftes. Tot jij weer gerust bent gesteld.
Krokus, de laatste paar posten van jou... wauw het is alsof ik mijn en mans verhaal lees. De eerste maanden nadat de ontrouw uit kwam was het hier exact hetzelfde zoals jij het beschrijft.
Het willen controleren, achterna rijden, detectives opzoeken, vrienden vragen te posten, je kunt het zo gek niet bedenken, paniek aanvallen, letterlijk zeggen ik weet dat het niet aan mij ligt en ook zo voelen zoals jij het post. Het openen van mijn ogen, het aankijken, gevoelens toelaten, Tegen mezelf dagelijks zeggen: ik ben toch niet gek? Dit heeft hij altijd gedaan, waarom zie ik het nu pas? Waarom deed ik wat ik deed? Alles met de mantel der liefde bedekt... en man profiteerde van mijn loyaliteit en liefdevolle aandacht.
En na een maand of 5 kwam bij mij pas de omkeer ( mede door het forum hier, goddank, en het openen van mijn ogen en stoppen met naïviteit) en de echte man met de hamer. Ik wilde ermee stoppen en toen ging man pas aan zichzelf werken. Misschien geef ik je onbedoeld hoop maar wat ik eigenlijk wil zeggen houd dat in gedachte zeker omdat je die bal constant onder water blijft duwen mede door mans aandeel ( niet praten, dan is het er niet en zolang je dat doet word het op den duur een explosie van gevoelens)
Zoek idd verder om een professional te vinden of ga desnoods tijdelijk naar de poh. In iedergeval iemand en houd contact met je omgeving... zoek lieve mensen op... sterkte
Izza schreef op 14-03-2024 om 14:46:
Krokus hij praat niet, wil niet in therapie. Op welke wijze werkt hij aan zichzelf? Loze woorden dus. Hij wil gewoon verder met zijn gemakkelijke leven. En die collega is ook nog gezellig in de buurt. De zaken die jij eerder beschreef over hem zijn echt niet ok. En als je slachtoffer bent van een narcist is goede hulp heel belangrijk (en die komt zo te lezen niet van hem). Hij bepaald nog steeds hoe het gaat. Zolang jij je daarvan niet los kunt maken zal er niets veranderen. Lees je eens in over narcisme. Jij gaat en kunt hem niet veranderen. Hij speelt in op jouw gevoel met mooie woorden en loze beloftes. Tot jij weer gerust bent gesteld.
Ik denk ook dat het loze woorden zijn, maar ik weet dat (nog) niet zeker. Daarom wil ik het ook nog wat tijd geven. Hij kwam bijvoorbeeld er zelf mee dat hij over narcisme heeft gelezen (ik had een boek geleend van de bieb en die heeft hij ook gelezen) en daarvan eigenschappen bij zichzelf herkend. Dat geeft me dan wel weer een soort van hoop. Er komt ook bij dat ik over 2 weken een redelijk grote operatie onderga waar ik daarna thuis een paar weken van moet herstellen. De operatie stond al voor februari gepland, maar die heb ik moeten afzeggen omdat ik een week van te voren zijn ontrouw ontdekte en ik dus compleet van slag was. Dat wil ik eerst achter de rug hebben, tijdens mijn herstel heb ik veel tijd om de situatie goed te overdenken.
Ook zijn we net 3 maanden geleden verhuist naar een nieuwbouwwoning, waar we de afgelopen 2 jaar keihard aan hebben gewerkt. Het is mijn droomhuis, ik weet dat het stom klinkt maar ook dat is voor nu nog wel een factor die meespeelt. Ik moet er niet aan denken om weer opnieuw te beginnen alleen ergens op een flatje. Voordat ik de knoop doorhak om de relatie te stoppen, wil ik mezelf in de spiegel kunnen aankijken en tegen mezelf kunnen zeggen dat ik er alles maar dan ook alles aan gedaan heb om het te proberen te laten slagen.
miss1984 schreef op 14-03-2024 om 20:21:
Krokus, de laatste paar posten van jou... wauw het is alsof ik mijn en mans verhaal lees. De eerste maanden nadat de ontrouw uit kwam was het hier exact hetzelfde zoals jij het beschrijft.
Het willen controleren, achterna rijden, detectives opzoeken, vrienden vragen te posten, je kunt het zo gek niet bedenken, paniek aanvallen, letterlijk zeggen ik weet dat het niet aan mij ligt en ook zo voelen zoals jij het post. Het openen van mijn ogen, het aankijken, gevoelens toelaten, Tegen mezelf dagelijks zeggen: ik ben toch niet gek? Dit heeft hij altijd gedaan, waarom zie ik het nu pas? Waarom deed ik wat ik deed? Alles met de mantel der liefde bedekt... en man profiteerde van mijn loyaliteit en liefdevolle aandacht.
En na een maand of 5 kwam bij mij pas de omkeer ( mede door het forum hier, goddank, en het openen van mijn ogen en stoppen met naïviteit) en de echte man met de hamer. Ik wilde ermee stoppen en toen ging man pas aan zichzelf werken. Misschien geef ik je onbedoeld hoop maar wat ik eigenlijk wil zeggen houd dat in gedachte zeker omdat je die bal constant onder water blijft duwen mede door mans aandeel ( niet praten, dan is het er niet en zolang je dat doet word het op den duur een explosie van gevoelens)
Zoek idd verder om een professional te vinden of ga desnoods tijdelijk naar de poh. In iedergeval iemand en houd contact met je omgeving... zoek lieve mensen op... sterkte
Gek he, dat je je door zoiets als ontrouw gaat beseffen dat de rest van je relatie eigenlijk ook niet goed zat. Bij mij is er bijvoorbeeld nooit interesse in mij, hij vraagt nooit hoe het met me gaat. Dat soort dingen vallen me nu pas op. Ook het flirten met andere vrouwen in mijn bijzijn zag ik altijd als iets onschuldigs, ik ben niet jaloers aangelegd dus kon daar altijd wel om lachen, maar nu besef ik me pas dat de jacht bij hem altijd was geopend. Ik ga zeker hulp voor mezelf inschakelen en ik weet zeker dat het met mij dan helemaal goed gaat komen. Zijn jullie er uiteindelijk sterker uitgekomen? Of is je vertrouwen nog steeds niet hersteld?
Krokus schreef op 15-03-2024 om 07:56:
[..]
Voordat ik de knoop doorhak om de relatie te stoppen, wil ik mezelf in de spiegel kunnen aankijken en tegen mezelf kunnen zeggen dat ik er alles maar dan ook alles aan gedaan heb om het te proberen te laten slagen.
Om een relatie te laten slagen, zijn 2 mensen nodig. Hij wil niet praten, hij wil niet in therapie, hij heeft nauwelijks interesse in jou - wat doet HIJ precies om de relatie te laten slagen?
Persephone schreef op 15-03-2024 om 09:01:
[..]
Om een relatie te laten slagen, zijn 2 mensen nodig. Hij wil niet praten, hij wil niet in therapie, hij heeft nauwelijks interesse in jou - wat doet HIJ precies om de relatie te laten slagen?
Tot dusver nog niet zoveel, tenminste.. niet zichtbaar. Maar de komende maanden zullen dan duidelijkheid geven of en hoe hij met zijn problemen aan de slag gaat.
Krokus schreef op 15-03-2024 om 09:19:
[..]
Tot dusver nog niet zoveel, tenminste.. niet zichtbaar. Maar de komende maanden zullen dan duidelijkheid geven of en hoe hij met zijn problemen aan de slag gaat.
Okay, misschien zou het handig zijn, met jezelf een termijn af te spreken? En het echt voor jezelf op papier te zetten, als in: - over een half jaar is hij uit zichzelf naar een therapeut gegaan en werkt hij actief aan zijn en ons herstel, - na mijn operatie heeft hij oprechte zorg en empathie voor me getoond, - onze gesprekken hebben zich verdiept en hij is bereid ook te praten over wat mij dwarszit - hij is gaan beseffen wat een en ander met mij heeft gedaan.
Zeg niet tegen hem dat je deze grens stelt, want dan komt het niet uit hemzelf maar om je terug te krijgen en als hij je eenmaal weer heeft kan hij terug in de kussens zakken. Maar blijf wel af en toe aangeven dat je om te herstellen zijn inzet nodig hebt. Houd een dagboekje bij van de vorderingen of de stilstand. Dan kan je na een half jaar (of minder of meer, wat jij kiest) een weloverwogen beslissing nemen en hoef je je hoop niet te halen uit kleine vage acties van hem. Hoop is mooi, als het enigszins wortels in de realiteit heeft, maar als het hardnekkig vasthouden aan een illusie wordt om de realiteit niet onder ogen te zien wordt het toxisch. Heel veel sterkte.
Ik ben van de week maar eens begonnen met mijn wintervacht scheren.. Oei, dat was wel nodig nu het zonnetje er weer af en toe is. 😅
Dus elke keer als ik douche een deel gedaan.
En èlke keer als ik mijn scheermesje pak, komt er een herinnering naar boven dat mijn ex-man zich met mijn scheermesje scheerde en ik zei dat ik dat goor vond en dat hij dat niet moest doen. Verder dacht ik er toen niet zoveel van dat hij zich ineens ging scheren. Dat bleek dus achteraf in de periode van vreemdgaan te zijn en hij deed dat dus voor haar. Overigens bleef hij het ook nog gewoon doen, ook al had ik aangegeven dat níet met mijn mesje te doen.
Ik heb het daar na het uitkomen ook over gehad met hem (boos!) en hij haalde zijn schouders op en wist niets te zeggen.
Zo heb ik in het dagelijks leven nog veel meer herinneringen. Ook van voor het vreemdgaan, dat ik nu denk.. huh? Dat is volgens mij niet normaal richting mij. Ik kan mezelf nu stoppen om een enorm denkspoor op te gaan van waarom deed hij zo en waarom zag ik dat toen niet?
Maar toch poppen ze steeds op. Wat moet ik toch met zulke herinneringen? Is het dan verwerken als ik ze van me af kan laten glijden of vluchtig voorbij kan laten gaan?
Bir_F schreef op 17-03-2024 om 09:09:
Ik ben van de week maar eens begonnen met mijn wintervacht scheren.. Oei, dat was wel nodig nu het zonnetje er weer af en toe is. 😅
Dus elke keer als ik douche een deel gedaan.
En èlke keer als ik mijn scheermesje pak, komt er een herinnering naar boven dat mijn ex-man zich met mijn scheermesje scheerde en ik zei dat ik dat goor vond en dat hij dat niet moest doen. Verder dacht ik er toen niet zoveel van dat hij zich ineens ging scheren. Dat bleek dus achteraf in de periode van vreemdgaan te zijn en hij deed dat dus voor haar. Overigens bleef hij het ook nog gewoon doen, ook al had ik aangegeven dat níet met mijn mesje te doen.
Ik heb het daar na het uitkomen ook over gehad met hem (boos!) en hij haalde zijn schouders op en wist niets te zeggen.
Zo heb ik in het dagelijks leven nog veel meer herinneringen. Ook van voor het vreemdgaan, dat ik nu denk.. huh? Dat is volgens mij niet normaal richting mij. Ik kan mezelf nu stoppen om een enorm denkspoor op te gaan van waarom deed hij zo en waarom zag ik dat toen niet?
Maar toch poppen ze steeds op. Wat moet ik toch met zulke herinneringen? Is het dan verwerken als ik ze van me af kan laten glijden of vluchtig voorbij kan laten gaan?
Zou zij nog met hem willen hebben zoenen als ze had geweten dat hij zich had geschoren met het mesje waar zijn vrouw zich mee van onder had geschoren? 
Bir_F schreef op 17-03-2024 om 09:09:
Maar toch poppen ze steeds op. Wat moet ik toch met zulke herinneringen? Is het dan verwerken als ik ze van me af kan laten glijden of vluchtig voorbij kan laten gaan?
Als je dat kan, is dat denk ik er een teken van dat je verder gekomen bent in je verwerking.
Pippeltje schreef op 17-03-2024 om 11:07:
[..]
Zou zij nog met hem willen hebben zoenen als ze had geweten dat hij zich had geschoren met het mesje waar zijn vrouw zich mee van onder had geschoren?
Nou, je weet het niet hè.. 😅 Ik begrijp sowieso niet dat ze de man van een ander zoende en meer. Maar eigenlijk vind ik haar en haar gedrag maar matig interessant.
Wat mij in die herinnering zo dwars zit is het willens en wetens met voorbedachte rade zich scheren met míjn mesje van mijn toen partner. Hoe respectloos!
Thera schreef op 17-03-2024 om 11:22:
[..]
Als je dat kan, is dat denk ik er een teken van dat je verder gekomen bent in je verwerking.
Ja, waarschijnlijk wel hè. Nou, dat geeft wat moed. 😇
Deze herinnering is wel een hardnekkige. Zo zijn er meer. En weer andere gaan iets makkelijker.
