Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Ik denk zelf dat het niet erg is om ook na langere tijd iets als pijnlijk te beleven. Mijn eigen visie daarop is eigenlijk dat hoe meer je inhoud geeft aan je eigen leven, hoe meer je ook herbelevingen van iets toe kunt laten en zo stukje bij beetje steeds ook iets meer kunt verwerken. Ingewikkeld eigenlijk zo'n proces, want dan is juist het pijn of verdriet erover voelen onderdeel van de verwerking. Misschien is dat nodig om juist later het wat lichter te kunnen laten voelen. Het alleen maar wegduwen is volgens mij juist geen verwerking. Zolang je er niet in blijft steken maar je leven (zonder hem) met je kinderen als waardevol op zichzelf kunt zien, is alles goed denk ik.
Wat ik ook wel denk is, dat als je pijn en verdriet voelt, dat iets zegt over het goede dat je toch jaren hebt gehad samen. Ook al klopte niet alles. Als je heel cynisch bent zou je kunnen zeggen, dat is alleen wat je er in je hoofd van maakte vroeger, het was eigenlijk nooit goed. Maar dat is te cynisch denk ik. En ook, stel dat dat zo zou zijn, dan is het verdriet en de pijn eigenlijk het afscheid nemen van die droom. Maar ik denk dat het dat beide is meestal.
Bir je hebt een heel leven samen gehad. Natuurlijk komen er op de meest onverwachte momenten herinneringen boven. Heel normaal is dat. Dat kunnen zowel mooie dingen zijn (die zijn er ook geweest) als vervelende. Ik sta er even kort bij stil maar blijf er niet in hangen. Verdriet is er soms ook nog en dat mag er zijn. Maar dan denk ik aan de positieve zaken in het leven. Of aan dingen die ik nog ga doen (ook iets kleins zoals een wandeling, sporten, tijd voor mijzelf, de lente etc).
Onderdeel van de verwerking.
Inderdaad, Bir, ik denk ook dat dit een normaal gedeelte van verwerking is. Ik herken het ook van die eerste periode na mijn scheiding; flashbacks noemde ik ze. Die kwamen en gingen, en net als ik dacht dat ik eindelijk op de goede weg was, kwam er met een knal weer zo'n flashback waarna ik dan dacht dat ik weer wat stappen achteruit had gezet. Wanhopig werd ik er soms van.
Nu, ruim 12 jaar later, zie ik dat het inderdaad verwerking was. Ik liet die flashbacks op enig moment wel gewoon toe: ze verdringen en direct afleiding ervan zoeken, heeft volgens mij alleen maar tot resultaat dat het op enig moment weer in je kont komt bijten. Erdoorheen dus maar.
Maar ook hiervoor geldt: het wordt minder. Ik merkte op enig moment dat ik niet meer zo onderuit ging door die flashbacks, en op weer een later moment realiseerde ik me dat het voornamelijk fijne herinneringen waren waar ik met een glimlach naar kon kijken.
Want ook dat komt op een gegeven moment weer: ik heb mijn ex-man en zijn bedrog gehaat, ik heb hem veracht voor wat hij zijn kinderen aandeed (hij keek namelijk niet meer naar hen om) en ik heb me afgevraagd of mijn hele huwelijk een leugen was etc., maar tegenwoordig voel ik die pijn niet meer en kan ik met plezier en zelfs liefde terugkijken naar wat er WEL goed was, toen het nog goed was. Overigens gaan er ook weken voorbij dat ik helemaal niet aan hem denk, dat ook 
.
Dat wens ik jou ook toe.
Hoi allemaal
Ik zou willen dat ik dit topic eerder had ontdekt. Mijn man heeft me helaas ook bedrogen, we zijn nu ruim 1,5 jaar verder . Wat een heftige periode is dit geweest zeg 😪. Het bedrog heeft een half jaar geduurd met 1 persoon.
Het gaat met ups en downs tussen ons. Hij heeft zijn best gedaan op zijn manier maar ik merk dat het me nog steeds erg raakt iedere keer .
Een hele stome vraag misschien maar ik loop er al een tijdje mee . Ik heb sterk de drang om ook eens vreemd te gaan . Iets in mij zegt dat ik het dan makkelijker los kan gaan laten . Als ik er over na denk vind ik het eigenlijk belachelijk waar ik aan denk.
Ik weet wel dat ik dit nooit een andere vrouw aan zou willen doen, dus zou met iemand moeten zijn die alleen is .
Ik merk dat als ik uit ga ik meer geniet van de aandacht van andere mannen . Maar voel me daar dan weer schuldig over.
Ik ging daar eerst nooit op in want vond dat dat niet kon. Maar merk dat mijn grens verlegt is omdat hij ook de fout is in gegaan.
Herkenen mensen dit gevoel ? Je mag me ook privé antwoorden.
Hoi M1985, dat is een normale reactie. Het kan je zeker helpen. Het neemt niet alle pijn weg en zeker niet het verraad. Je hebt dan je eigen geheim en je gaat beseffen dat er meer is dan (het lichaam) van je man. Je kan het dan ook beter een plek geven wat je man heeft gedaan. Doe het wel eenmalig en zorg dat je niet verliefd wordt want merk zelf dat je daar wel gevoelig voor bent als je zo iets hebt meegemaakt.
Schuldig hoef jij je niet te voelen dat heeft hij ook niet gedaan.
Ik zou het niet doen. Het achterliggende gevoel is waarschijnlijk dat je je man wil straffen. "Voel jij nu maar wat ik heb gevoeld". Dat is een funest uitgangspunt. Als je wil vreemdgaan moet je dat doen omdat jíj en alleen jíj intrinsiek die behoefte hebt. Als het handelen van je man de grondslag voor jouw handelen is, dan maak of blijf je ongelooflijk afhankelijk van hem. Doe alleen dingen waar je zelf, vanuit jezelf, achter staat.
Als je het verwerpelijk vindt wat je man jou heeft aangedaan, dan denk ik niet dat je je beter gaat voelen als je hetzelfde ook doet. Met voorbedachte rade en al. Is dat wie en hoe je wilt zijn?
elledoris schreef op 21-03-2024 om 09:29:
Ik zou het niet doen. Het achterliggende gevoel is waarschijnlijk dat je je man wil straffen. "Voel jij nu maar wat ik heb gevoeld". Dat is een funest uitgangspunt.
Dat is een verkeerde insteek. Je moet het niet doen uit wraak. Je kan het doen vanuit jezelf om sterker te worden. Een man die jou eenmalig de aanraking geeft waardoor dit je meer zelfvertrouwen kan opleveren. Zal niet zo'n gast uit de kroeg nemen maar huur iemand in. Misschien dat naakt tegen elkaar aan liggen je al voldoening geeft. Iemand die zegt dat je mooi bent enz enz . Je kan op deze manier je eigenwaarde vergroten.
Uit eigenwaarde en respect voor jezelf, niet toegeven aan die gedachte omdat je anders net van zulk zwak vlees bent.
Je kunt dit natuurlijk ook gewoon met hem bespreken. Dat jij behoefte hebt aan de aandacht van iemand anders en dit eenmalig wilt gaan verkennen. Je bent niet zijn eigendom en het staat jou vrij deze verlangens te onderzoeken of hier met hem over te praten. Misschien heft het de ongelijkheid tussen jullie op. Ik zou het dus niet in het geheim doen. Ook kan je bespreken eens met anderen te zoenen om te kijken hoe dat is voor jou. Of wellicht is het openen van de relatie iets voor jullie? Hij heeft die stap niet zomaar gezet. Er is een behoefte bij hem. En nu wellicht ook bij jou. Dat kan je samen verkennen. Veel mensen willen wel eens een uitstapje in een langdurige en ingezakte relatie. Daarin is communicatie erg belangrijk! Je kunt tijdelijk openen en daarna weer sluiten.
Hou trouwens op met je schuldig voelen over mannelijke aandacht. Flirten is geen vreemdgaan. Je lijkt erg vast te zitten in hoe het hoort etc. Terwijl je gewoon je eigen persoon mag zijn.
M1985, ja zeker, na het bedrog had ik ook zin om zelf eens de bloemetjes buiten te zetten. Ik heb dat hem dat ook gewoon eerlijk gezegd.
Mijn partner begrijpt dat en vindt dat ik daar nu ook gewoon recht op heb nu. Het is aan mij de keus of ik deze "joker" ooit in zal gaan zetten. Tot op heden heb ik er geen behoefte aan gehad en misschien komt die behoefte ook wel helemaal niet meer.
Ik zou het zelf niet stiekem doen, anders creëer je zelf opnieuw geheimen binnen de relatie. En als je verder wilt, moet je daar juist vanaf.
Ruud1971! schreef op 21-03-2024 om 09:43:
[..]
Dat is een verkeerde insteek. Je moet het niet doen uit wraak. Je kan het doen vanuit jezelf om sterker te worden. Een man die jou eenmalig de aanraking geeft waardoor dit je meer zelfvertrouwen kan opleveren. Zal niet zo'n gast uit de kroeg nemen maar huur iemand in. Misschien dat naakt tegen elkaar aan liggen je al voldoening geeft. Iemand die zegt dat je mooi bent enz enz . Je kan op deze manier je eigenwaarde vergroten.
Het lijkt me handiger om je eigenwaarde uit jezelf te halen, in plaats van (weer) uit een ander. Ik geloof er precies niks van dat je zelfvertrouwen gaat halen uit de aanraking van iemand die je daar ook nog eens voor betaalt. Integendeel zelfs.
Bedankt voor alle eerlijke reacties . Het is heel dubbel allemaal. Echt nooit gedacht dat ik hier over zou nadenken .
Heb dit idd al een keer aan man voorgelegd, wat hij daar van zou vinden. Nou dat viel totaal verkeerd . Was geen gesprek onderwerp vond hij ,als we samen verder wilde.
Hij vond het belachelijk dat ik daar aan dacht . En zei dat we dan beter konden stoppen want hij wilde me niet delen. En dat hij graag de tijd terug zou willen draaien en niet in haar getrapt was zoveel spijt heeft hij. Maar ja hij was er toch echt zelf bij en ze dwong hem niet ...
M1985 schreef op 21-03-2024 om 08:42:
Hoi allemaal
Ik zou willen dat ik dit topic eerder had ontdekt. Mijn man heeft me helaas ook bedrogen, we zijn nu ruim 1,5 jaar verder . Wat een heftige periode is dit geweest zeg 😪. Het bedrog heeft een half jaar geduurd met 1 persoon.
Het gaat met ups en downs tussen ons. Hij heeft zijn best gedaan op zijn manier maar ik merk dat het me nog steeds erg raakt iedere keer .
Een hele stome vraag misschien maar ik loop er al een tijdje mee . Ik heb sterk de drang om ook eens vreemd te gaan . Iets in mij zegt dat ik het dan makkelijker los kan gaan laten . Als ik er over na denk vind ik het eigenlijk belachelijk waar ik aan denk.
Ik weet wel dat ik dit nooit een andere vrouw aan zou willen doen, dus zou met iemand moeten zijn die alleen is .
Ik merk dat als ik uit ga ik meer geniet van de aandacht van andere mannen . Maar voel me daar dan weer schuldig over.
Ik ging daar eerst nooit op in want vond dat dat niet kon. Maar merk dat mijn grens verlegt is omdat hij ook de fout is in gegaan.
Herkenen mensen dit gevoel ? Je mag me ook privé antwoorden.
Het is prima om te genieten van de aandacht die je van andere mannen krijgt. Dit zou toch bevestiging genoeg moeten zijn dat je aantrekkelijk bent. Dat je man vreemd is gegaan, dat ligt niet aan jou of aan hoe je eruitziet. Je maakt de fout van je man niet ongedaan door zelf vreemd te gaan. Wat hij heeft gedaan is fout! Maak jezelf alsjeblieft niet wijs dat je loslaat wanneer je hem hetzelfde hebt aangedaan. Het kan juist averechts werken, als hij zijn best probeert te doen, accepteer het en als je niet te vrede bent, laat hem gaan. Verlaag jezelf echt niet tot zijn niveau! Wat haal je eruit? Vraag jezelf dat eens. En als voor jou geen andere oplossing mogelijk is, wees in dit geval de betere persoon en zeg dit ook tegen hem. Ik wil vreemdgaan, dan staan we gelijk. Kijk dan hoe hij reageert.
M1985 schreef op 21-03-2024 om 15:43:
Bedankt voor alle eerlijke reacties . Het is heel dubbel allemaal. Echt nooit gedacht dat ik hier over zou nadenken .
Heb dit idd al een keer aan man voorgelegd, wat hij daar van zou vinden. Nou dat viel totaal verkeerd . Was geen gesprek onderwerp vond hij ,als we samen verder wilde.
Hij vond het belachelijk dat ik daar aan dacht . En zei dat we dan beter konden stoppen want hij wilde me niet delen. En dat hij graag de tijd terug zou willen draaien en niet in haar getrapt was zoveel spijt heeft hij. Maar ja hij was er toch echt zelf bij en ze dwong hem niet ...
Precies zoals je zegt, in haar getrapt bestaat niet. Hij heeft het mogelijk gemaakt en moet daar ook eerlijk over zijn. Ik ben toch echt benieuwd waarom jij dit zo graag wil? Wat gaat het jou opleveren? Ik keur echt niet goed wat hij heeft gedaan maar op dit punt snap ik zijn standpunt wel. Wat voor zin heeft het om verder te gaan als jij er zo in staat.
