Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Hallo lieve dames,
Ik heb gisteren voor de tweede keer contact gehad met de Truus. Reden was dat ik nog met veel vragen zat en er met mijn man niet uit kwam omdat hij door eerdere leugens voor mij niet meer geloofwaardig was. Ik bleef steken op een paar punten en zag geen andere oplossing dan haar te bellen. Net als de vorige keer nam ze de tijd en moeite om antwoord te geven. En daarbij merkte ik heel erg dat ze dit vooral doet om haar eigen schuldgevoel kleiner te maken en zich beter te voelen omdat ze me “helpt”. Daar had ik de vorige keer al een rottige nasmaak van, maar ik bleef netjes want anders kreeg ik niet de antwoorden die ik zocht. Gisteren voelde ik na het gesprek zoveel woede naar haar en was het ineens gedaan met mijn fatsoen. De woede moest eruit en ik heb haar een vreselijk lelijk bericht gestuurd waarmee ik haar wilde kwetsen waar ik maar kon. En dat voelde als de wraak die ik veel eerder had moeten nemen. Maar tegelijk voelt het ook zo tegen-natuurlijk. Ik ben nooit zo onaardig of lelijk en snap heus ook dat zij gewoon een mens is en niet alleen maar slecht. Hebben jullie de Truus wel eens geconfronteerd? En hoe voelen jullie je hierover?
Ik voel me dus enerzijds goed dat ik voor mezelf ben opgekomen en van me af “sla” en haar een rotgevoel heb bezorgd en tegelijk vind het ook kinderachtig dat ik lelijke dingen over oa haar dikke kont heb gestuurd om haar te kwetsen… (niet alles was van dat lage niveau trouwens).
Grutto, ik kan me het gevoel van wraak te willen nemen, wel voorstellen. Ik denk alleen achteraf dat het fijne gevoel niet zo lang duurt.
Toen het bij mij net aan het licht kwam, maakte ik haar in gedachte voor van alles en nog wat uit. Zij was het die mij steeds mailde, maar niet omdat ze zich schuldig voelde, maar juist om te stoken en een wig tussen mij en mijn partner te drijven. Maar toch bleef ik "netjes", want ik wilde absoluut niet dat zij door had dat ik er veel last van had. En daarnaast kun je zo ook aan de gang blijven over en weer.
Ik heb altijd gezegd tegen mezelf dat ik nooit om een man zou gaan vechten. En dat was het met dit ook, het was niet mijn gevecht. Ik vond haar een secreet eerste klas, ook al voordat ik erachter kwam dat ze dus wat hadden samen, maar het was hij die overstag ging en het mes in mijn rug stak.
En dat is in jouw geval ook zo. Bij jouw man heb je niet het gevoel dat je antwoorden zult krijgen, omdat ie niet eerlijk is. Vervolgens is zij kennelijk zo vriendelijk om jou wel van antwoorden te voorzien. Waarom dan nog een nasty mail sturen naar haar? Had zij die wel verdiend?
Haaika schreef op 17-08-2022 om 14:32:
Grutto, ik kan me het gevoel van wraak te willen nemen, wel voorstellen. Ik denk alleen achteraf dat het fijne gevoel niet zo lang duurt.
Toen het bij mij net aan het licht kwam, maakte ik haar in gedachte voor van alles en nog wat uit. Zij was het die mij steeds mailde, maar niet omdat ze zich schuldig voelde, maar juist om te stoken en een wig tussen mij en mijn partner te drijven. Maar toch bleef ik "netjes", want ik wilde absoluut niet dat zij door had dat ik er veel last van had. En daarnaast kun je zo ook aan de gang blijven over en weer.
Ik heb altijd gezegd tegen mezelf dat ik nooit om een man zou gaan vechten. En dat was het met dit ook, het was niet mijn gevecht. Ik vond haar een secreet eerste klas, ook al voordat ik erachter kwam dat ze dus wat hadden samen, maar het was hij die overstag ging en het mes in mijn rug stak.
En dat is in jouw geval ook zo. Bij jouw man heb je niet het gevoel dat je antwoorden zult krijgen, omdat ie niet eerlijk is. Vervolgens is zij kennelijk zo vriendelijk om jou wel van antwoorden te voorzien. Waarom dan nog een nasty mail sturen naar haar? Had zij die wel verdiend?
Hoi Haaika,
Ik begrijp je reactie. Mijn man is gelukkig altijd bereid om mijn vragen te beantwoorden. Hij heeft engelengeduld. En naar nu bleek, klopte ook wat hij zei. Er is alleen een moment geweest waarop hij het verhaal enorm heeft aangedikt, omdat ik maar vragen bleef stellen en dreigde haar te bellen. Ik heb toen gezegd; als zij dingen anders vertelt en je hebt gelogen, dan is het voorbij. Hij was bang dat zij uit woede het verhaal zou opblazen en heeft toen al hun contact beschreven alsof het al bij de affaire hoorde terwijl ze gewoon collega’s waren voor het mis ging. Gelukkig heb ik haar toen echt gebeld en bleek het allemaal mee te vallen. En ook nu bleek hij eerlijk. Het ligt aan alle gebeurtenissen dat ik hem niet meer geloof en voor een deel ook bij mezelf.
Mijn nare bericht had ze zeker verdiend… natuurlijk is mijn man net zo schuldig en is hij degene die rekening met mij moest houden en niet zij. Maar als je wist wat zij heeft gedaan (wat oa geleid heeft tot het fysieke deel van het vreemdgaan en wat ook veroorzaakt heeft dat ik mijn baan verloor) en als je wist wat voor baan ze heeft zou je me misschien snappen. Ik wil daar alleen niet te gedetailleerd op ingaan omdat daarmee mijn privacy in het geding komt. Het ligt gecompliceerd.
Lieve groet!
Grutto schreef op 17-08-2022 om 13:40:
Hallo lieve dames,
Ik heb gisteren voor de tweede keer contact gehad met de Truus. Reden was dat ik nog met veel vragen zat en er met mijn man niet uit kwam omdat hij door eerdere leugens voor mij niet meer geloofwaardig was. Ik bleef steken op een paar punten en zag geen andere oplossing dan haar te bellen. Net als de vorige keer nam ze de tijd en moeite om antwoord te geven. En daarbij merkte ik heel erg dat ze dit vooral doet om haar eigen schuldgevoel kleiner te maken en zich beter te voelen omdat ze me “helpt”. Daar had ik de vorige keer al een rottige nasmaak van, maar ik bleef netjes want anders kreeg ik niet de antwoorden die ik zocht. Gisteren voelde ik na het gesprek zoveel woede naar haar en was het ineens gedaan met mijn fatsoen. De woede moest eruit en ik heb haar een vreselijk lelijk bericht gestuurd waarmee ik haar wilde kwetsen waar ik maar kon. En dat voelde als de wraak die ik veel eerder had moeten nemen. Maar tegelijk voelt het ook zo tegen-natuurlijk. Ik ben nooit zo onaardig of lelijk en snap heus ook dat zij gewoon een mens is en niet alleen maar slecht. Hebben jullie de Truus wel eens geconfronteerd? En hoe voelen jullie je hierover?
Ik voel me dus enerzijds goed dat ik voor mezelf ben opgekomen en van me af “sla” en haar een rotgevoel heb bezorgd en tegelijk vind het ook kinderachtig dat ik lelijke dingen over oa haar dikke kont heb gestuurd om haar te kwetsen… (niet alles was van dat lage niveau trouwens).
Ik heb ook zelf Kontakt opgenomen met de truus, mijn man gaf me haar nummer nadat hij alles had opgebiecht. Ik mocht haar bellen zei hij dus ja wie zegt daar nee tegen. Je wil alles weten en ook mijn man kon bepaalde dingen blijkbaar niet over z'n lippen krijgen. Zo zei hij dat ze enkel gekust hadden... Tja ik wist wel beter en zij vertelde mij dat 't dus meer dan kussen was. Verder had hij haar wijsgemaakt dat hij en ik in een scheiding lagen maar nog wel super goede vrienden waren en samen woonde... Achteraf zo hilarisch, hoe verzon hij 't en hoezo was zij zo dom om dan toch met hem om te gaan. Maar anyway ik bleef de eerste keer heel beleefd en zij ook en ik was kwaad want alles was vers, was mezelf niet en zei haar pfff ik zoek wel een betere man en zij zei ook zoiets..... Ik heb 't dan gelaten klaar ik wist wat ik moest weten. Dan heb ik haar gevonden op insta en haar dus gezien en heb ook toen gemene berichten gestuurd over hoe goedkoop en lelijk ze eruit zag en mannelijk want ze is heel groot, groter dan m'n man en zeer mannelijk in bewegen en al... Nou ja dat doet je idd ff goed maar je wil er niet mee doorgaan geloof me. Uiteindelijk voel je je enkel slechter maar ik snap je! Je wil alles weten. Dat mens zat aan je man, ze liet hem goed voelen! Bah en ongelofelijk.... Hier is 't Kontakt tussen haar en mij nu gedaan. We hebben mekaar uiteindelijk allemaal geblokkeerd en dat voelt zoveel beter. Ik was vooral kwaad op haar omdat ze heel goed wist dat ik in z'n leven was, bij hem woonde, dat we samen op vakantie zijn gegaan, ik heb ook een sms van haar aan hem gezien waar in ze zegt dat ze weet van mij enzo dus het is gewoon een trut. En daar heb ik 't ook mee afgesloten. Ze ging zelfs vreemd bij mijn man. Het is gewoon een hopeloos geval, even oud als ik maar geen man geen kids. Niet mijn tijd waard dus.
Pennestreek schreef op 17-08-2022 om 12:20:
Go Titiv!
Wat goed! Dat jij het gesprek weer aan gegaan bent, en duidelijk hebt kunnen maken dat hij echt aan de bak moet, dat jij klaar bent met de kar trekken in je eentje. En kijk, het heeft gewerkt! Hij zal best nog eens uit de bocht vliegen, en jij zal heus nog te triggers en je buien hebben, maar jullie weten nu naar welke basis jullie dan weer terug moeten! Hartstikke fijn.
Nog een paar tips, kijk maar of je er wat mee kan. Ik heb met mijn man een afspraak gehad, dat we eens in de week een avond voor onszelf hadden. Om wat leuks te doen of voor een goed gesprek. In ieder geval verplicht tijd voor elkaar. Dingen die in de loop van de week naar boven kwamen bij mij (triggers, gedrag van man, herinneringen, pijn, verdriet) schreef ik in een schriftje en die bespraken we tijdens die avonden. Grote voordelen: doordat het even heeft kunnen bezinken is de ergste emotie eraf bij mij (jou) en kun je veel beter echt in gesprek met elkaar erover. Ook zorg je dan dat je niet iedere dag, soms meerdere keren per dag, in een negatief gesprek terecht komt. En soms blijken dingen na een nachtje slapen de moeite niet waard. Ook dat kan.
Verder: zeg ook tegen je vriendinnen wat je concreet van ze nodig hebt. Verhalen over dat je 'van hem af moet', die heb je zeker niet nodig. Je wil kunnen uithuilen, je hart luchten en je wil dat ze je hoe dan ook steunen in jouw keuzes. Jij wil vechten voor je gezin. Dat is echt hartstikke sterk! Want het vraagt ook van jou wat. Jij wordt ook gedwongen kritisch naar jezelf en je eigen gedrag te kijken. Hoewel het nooit de schuld is van de bedrogen partner, is er aan die kant meestal ook wel verbetering mogelijk. Vriendinnen die dat niet op kunnen brengen zijn op dit moment niet de juiste vriendinnen. Ik gun je een paar echte lieverds die jou door de moeilijke momenten kunnen slepen. En hier kun je natuurlijk ook altijd terecht!
Tot slot: compliment aan je man (mag je best doorgeven. Hij moet alleen wel loslaten dat het 'al' 10 maanden geleden is. Het verwerken kost jou wel een jaar of 3. Dus jullie staan pas aan het begin. Hier is het alweer 4 jaar geleden dat we toch kozen voor samen verder, en wij hebben het er ook nog regelmatig over. Het gaat nooit meer weg. Maar het kan uiteindelijk wel op een rare manier een verbindende factor worden. Een diep dal, waar je samen toch maar mooi doorheen gekomen bent. Zoals Haaika vanochtend ook al schreef. Het vanzelfsprekende is eraf, maar dat is niet alleen maar slecht. Het zorgt ervoor dat je allebei heel actief aan de relatie blijft werken, omdat je allebei weet hoe kwetsbaar die is.
Ja hij ziet 't idd als AL 10 maanden maar ik uiteraard niet, dat ziet hij nu ook wel in, hoop ik toch, die indruk kreeg ik nu wel igg.
Ja we moeten idd open en eerlijk zijn vanaf nu, vooral hij dan, ik heb nog nooit gelogen en idd lief zijn voor mekaar, af en toe gewoon samen zijn, dat wil hij ook graag hoor, vanaf dat hij t opbiechtte pland hij vaak een eetentje of dagje weg dus dat zat al goed maar gwn begrijp heb ik nodig, we kunnen niet blijven leven in 't verleden dat weet ik ook wel maar ik zal nog lang verdriet hebben en voor altijd zal 't een wond zijn en hij moet daar maar voor opdraaien.
Die vriendinnen ze bedoelen 't goed, natuurlijk weten ze ook niet beter tot 't hen overkomt denk ik. Hun mannen reageerde dan weer met niemand is monogaam... Tja... Ik denk dat ze gewoon niet weten wat ze moeten zeggen ook..maar tis jammer, ze hadden er meer voor me moeten zijn dat besef ik echt wel... 't Kontakt is ook echt anders nu
Gelukkig is dit forum er🥰
Ik ben ook blij eik dat hij alles zelf opbiechtte, dat hij leugens toch telkens opbiechtte, dat hij toch hier is en niet koos voor haar, dat zegt veel en moet ik ook voor ogen houden ondanks alle pijn.dankjewel voor je uitgebreide reactie ❤️
Titiv schreef op 17-08-2022 om 14:48:
[..]
Ik heb ook zelf Kontakt opgenomen met de truus, mijn man gaf me haar nummer nadat hij alles had opgebiecht. Ik mocht haar bellen zei hij dus ja wie zegt daar nee tegen. Je wil alles weten en ook mijn man kon bepaalde dingen blijkbaar niet over z'n lippen krijgen. Zo zei hij dat ze enkel gekust hadden... Tja ik wist wel beter en zij vertelde mij dat 't dus meer dan kussen was. Verder had hij haar wijsgemaakt dat hij en ik in een scheiding lagen maar nog wel super goede vrienden waren en samen woonde... Achteraf zo hilarisch, hoe verzon hij 't en hoezo was zij zo dom om dan toch met hem om te gaan. Maar anyway ik bleef de eerste keer heel beleefd en zij ook en ik was kwaad want alles was vers, was mezelf niet en zei haar pfff ik zoek wel een betere man en zij zei ook zoiets..... Ik heb 't dan gelaten klaar ik wist wat ik moest weten. Dan heb ik haar gevonden op insta en haar dus gezien en heb ook toen gemene berichten gestuurd over hoe goedkoop en lelijk ze eruit zag en mannelijk want ze is heel groot, groter dan m'n man en zeer mannelijk in bewegen en al... Nou ja dat doet je idd ff goed maar je wil er niet mee doorgaan geloof me. Uiteindelijk voel je je enkel slechter maar ik snap je! Je wil alles weten. Dat mens zat aan je man, ze liet hem goed voelen! Bah en ongelofelijk.... Hier is 't Kontakt tussen haar en mij nu gedaan. We hebben mekaar uiteindelijk allemaal geblokkeerd en dat voelt zoveel beter. Ik was vooral kwaad op haar omdat ze heel goed wist dat ik in z'n leven was, bij hem woonde, dat we samen op vakantie zijn gegaan, ik heb ook een sms van haar aan hem gezien waar in ze zegt dat ze weet van mij enzo dus het is gewoon een trut. En daar heb ik 't ook mee afgesloten. Ze ging zelfs vreemd bij mijn man. Het is gewoon een hopeloos geval, even oud als ik maar geen man geen kids. Niet mijn tijd waard dus.
Deze Truus heeft zelf ook een gezin met jonge kinderen en dus een man die zij bedroog. Ik ben in mijn nare bericht heel duidelijk geweest tegen haar dat ik nooit meer van me zal laten horen en haar ga blokkeren. Ik wil het ook laten bij deze ene keer lelijk doen. Alles is gezegd en geschreven. Ik was redelijk volledig in mijn woede 🙈 Want ik vind ook dat het niet meer om haar moet gaan, maar om ons.
Ik heb geen spijt van mijn bericht aan haar, maar voel me toch ongemakkelijk omdat ik nooit zoiets doe…
Peet52! schreef op 16-08-2022 om 20:00:
wat fijn al die herkenbare emoties. Dat ik niet de enige ben.
Dat bij ons het vreemdgaan uitkwam vertelde ik het tegen iedereen. Ik had immers niets te verbergen. Ik was er immers ook van overtuigd dat wij gingen scheiden.
En dat heb ik nog steeds. Het gevoel. Ik heb niets te verbergen. Ik heb geen geheimen. Dit heb ik ook tegen mijn man verteld dat we wel samen verder gingen. Ik ga niets verbergen.
Wij hebben 3 maanden appart gewoond. Eerst 6 weken geen contact.
Denk dat dit wel goed is geweest. Als je partner vreemd gaat is het alsof er een mes in je rug gestoken wordt. Het is zo heftig en pijnlijk. Het hielp mij heel erg om erover te praten.
Ik had een vriendin die me opving. Elke avond belde. Een vriendinnengroep waar ik me kon uiten.
Maar ik heb weken ook verdoofd / verdwaasd rond gelopen...ik stond ermee op en ging ermee naar bed. Ik praatte de hele dag tegen mezelf. Hele verhalen had ik.
Maar er is natuurlijk ook een keerzijde. Ik was bang voor alle oordelen toen ik toch een poging wilde doen om samen verder te gaan. Vooral omdat ik zo stellig was naar iedereen dat we gingen scheiden.
Eigenlijk iedereen reageerde positief.
Mijn moeder was wel boos...reageerde met " het is jouw leven". Was ook haar eigen trauma.
En idd dat gevoel dat het mijn leven is. Dat heeft dit alles mij wel doen inzien.
Ik heb ontzettend veel geleerd. Geleerd om me te uiten..open te zijn. Confrontaties wat meer aan te gaan. Voor mezelf op te komen.
En dat is soms het dubbele .
Als dit niet gebeurd was...dan was ik nooit in deze crisis beland. Was ik nooit wakker geschud. Ik had dit nodig om mijn gevoel weer te voelen. Ik hield me voor dat ik altijd maar sterk was voor die tijd. Huilen...dat deed ik bijna nooit meer.
Wat bij mij vooral naar boven kwam is ..ik ben geen slachtoffer.
Als dit niet gebeurd was. Hadden mijn man en ik nooit zulke mooie intense momenten mee gemaakt.
Want dat zeggen we regelmatig tegen elkaar. Ook al zijn er ontzettend veel moeilijke momenten. Ik had dit jaar deze verbinding nooit willen missen.
Had dit gekund zonder deze crisis..ik.weet het niet. Denk het eigenlijk van niet. Soms is er zoiets schokkend nodig om je wakker te schudden. Maar dat vind ik wel een moeilijke conclusie.
Daarom als ik weer in mijn emotie zit..zeg ik altijd...wil je dan weer dat ik net als vroeger wordt...dat ik het niet uit..nee dus ja dan gaan we het gesprek weer aan. Als we dat niet doen...blijf ik ermee lopen en gaat de verbinding weg.
Peet52! schreef op 16-08-2022 om 20:00:
wat fijn al die herkenbare emoties. Dat ik niet de enige ben.
Dat bij ons het vreemdgaan uitkwam vertelde ik het tegen iedereen. Ik had immers niets te verbergen. Ik was er immers ook van overtuigd dat wij gingen scheiden.
En dat heb ik nog steeds. Het gevoel. Ik heb niets te verbergen. Ik heb geen geheimen. Dit heb ik ook tegen mijn man verteld dat we wel samen verder gingen. Ik ga niets verbergen.
Wij hebben 3 maanden appart gewoond. Eerst 6 weken geen contact.
Denk dat dit wel goed is geweest. Als je partner vreemd gaat is het alsof er een mes in je rug gestoken wordt. Het is zo heftig en pijnlijk. Het hielp mij heel erg om erover te praten.
Ik had een vriendin die me opving. Elke avond belde. Een vriendinnengroep waar ik me kon uiten.
Maar ik heb weken ook verdoofd / verdwaasd rond gelopen...ik stond ermee op en ging ermee naar bed. Ik praatte de hele dag tegen mezelf. Hele verhalen had ik.
Maar er is natuurlijk ook een keerzijde. Ik was bang voor alle oordelen toen ik toch een poging wilde doen om samen verder te gaan. Vooral omdat ik zo stellig was naar iedereen dat we gingen scheiden.
Eigenlijk iedereen reageerde positief.
Mijn moeder was wel boos...reageerde met " het is jouw leven". Was ook haar eigen trauma.
En idd dat gevoel dat het mijn leven is. Dat heeft dit alles mij wel doen inzien.
Ik heb ontzettend veel geleerd. Geleerd om me te uiten..open te zijn. Confrontaties wat meer aan te gaan. Voor mezelf op te komen.
En dat is soms het dubbele .
Als dit niet gebeurd was...dan was ik nooit in deze crisis beland. Was ik nooit wakker geschud. Ik had dit nodig om mijn gevoel weer te voelen. Ik hield me voor dat ik altijd maar sterk was voor die tijd. Huilen...dat deed ik bijna nooit meer.
Wat bij mij vooral naar boven kwam is ..ik ben geen slachtoffer.
Als dit niet gebeurd was. Hadden mijn man en ik nooit zulke mooie intense momenten mee gemaakt.
Want dat zeggen we regelmatig tegen elkaar. Ook al zijn er ontzettend veel moeilijke momenten. Ik had dit jaar deze verbinding nooit willen missen.
Had dit gekund zonder deze crisis..ik.weet het niet. Denk het eigenlijk van niet. Soms is er zoiets schokkend nodig om je wakker te schudden. Maar dat vind ik wel een moeilijke conclusie.
Daarom als ik weer in mijn emotie zit..zeg ik altijd...wil je dan weer dat ik net als vroeger wordt...dat ik het niet uit..nee dus ja dan gaan we het gesprek weer aan. Als we dat niet doen...blijf ik ermee lopen en gaat de verbinding weg.
Ik word wel blij van je bericht omdat ik dingen herken. Jemig wat voel(de) ik me verdoofd en verdwaasd. En wat duurt dat lang. Ik was juist altijd een heel open mens. Het hart op de tong, ook over moeilijkere dingen in mijn leven. Maar dit onderwerp wilde ik niet met iedereen delen en dat voelde heel rot. Want ineens “loog” ik voor mijn gevoel en speelde ik toneel. We hebben het wel een aantal mensen verteld en helaas ook gemerkt dat niet iedereen reageert op een manier die steunend is. Mijn schoonouders hebben zich heel vreemd opgesteld, alsof ze blij waren als ik het bijltje erbij neer zou gooien. Heel pijnlijk. En ook een vriendin, die deed alsof ik naïef was en begrijpt totaal niet dat ik blijf. Dan is het moeilijk om nog fijn contact te houden…
Maar wat me dus goed doet aan je bericht is dat ik net als jij nu begin te ervaren dat ik niet terug wil naar hoe het was tussen ons. We waren met onze kinderen een gezellig gezin, maar we steunden elkaar niet echt en waren uit verbinding geraakt als partners. Nu zijn we samen, denken we om elkaar, leven niet meer langs elkaar heen. We zijn dichtbij elkaar. Letterlijk en figuurlijk. Dat was nooit gelukt zonder zo’n heftige crisis. Alleen jammer dat die crisis nog zoveel pijn doet… en dat ik wel stukjes van mijzelf mis. Hopelijk herstelt dat met het verstrijken van de tijd en dankzij de liefde.
Grutto schreef op 17-08-2022 om 15:11:
[..]
Deze Truus heeft zelf ook een gezin met jonge kinderen en dus een man die zij bedroog. Ik ben in mijn nare bericht heel duidelijk geweest tegen haar dat ik nooit meer van me zal laten horen en haar ga blokkeren. Ik wil het ook laten bij deze ene keer lelijk doen. Alles is gezegd en geschreven. Ik was redelijk volledig in mijn woede 🙈 Want ik vind ook dat het niet meer om haar moet gaan, maar om ons.
Ik heb geen spijt van mijn bericht aan haar, maar voel me toch ongemakkelijk omdat ik nooit zoiets doe…
Ik ben normaal ook niet zo, maar t moest eruit, ik denk dat we dan ook gewoon even willen laten zien hey hallo kijk ik mag er ook zijn en je gaat hier niet even mijn man af pakken en mijn gezin kapot maken. Denk dat 't natuurlijk is dat we zo reageren. En idd 't moet niet meer om haar gaan, maar je man bracht haar in jullie leven, dat is heel zwaar, zelf kan ik vooral zo boos worden om de kleine dingen, dat hij met haar sliep, in een hotel zat, aan 't ontbijt zat... En dan bekeek ik haar op insta en dacht ik echt nee hoe dan!? Is dit serieus iemand waar hij op valt??? Ik kan er nog steeds heel boos om worden op de raarste momenten. Het kwelt me gewoonweg zo erg maar met haar wil ik echt niets meer te maken hebben. Gewoon haar naam alleen al geeft me echt de rillingen. Gelukkig woont ze in een ander land want anders was 't denk ik nog moeilijker.....
Titiv schreef op 18-08-2022 om 10:23:
[..]
Ik ben normaal ook niet zo, maar t moest eruit, ik denk dat we dan ook gewoon even willen laten zien hey hallo kijk ik mag er ook zijn en je gaat hier niet even mijn man af pakken en mijn gezin kapot maken. Denk dat 't natuurlijk is dat we zo reageren. En idd 't moet niet meer om haar gaan, maar je man bracht haar in jullie leven, dat is heel zwaar, zelf kan ik vooral zo boos worden om de kleine dingen, dat hij met haar sliep, in een hotel zat, aan 't ontbijt zat... En dan bekeek ik haar op insta en dacht ik echt nee hoe dan!? Is dit serieus iemand waar hij op valt??? Ik kan er nog steeds heel boos om worden op de raarste momenten. Het kwelt me gewoonweg zo erg maar met haar wil ik echt niets meer te maken hebben. Gewoon haar naam alleen al geeft me echt de rillingen. Gelukkig woont ze in een ander land want anders was 't denk ik nog moeilijker.....
Heerlijk dat ze ver weg woont. Ik moet helaas 6x per week langs haar werk om bij mijn werk te komen en dat is natuurlijk rond dezelfde tijd dat zij naar haar werk of naar huis gaat. Ik merk dat het me helpt om daar minder last van te hebben doordat zij nu van mij gehoord heeft hoe ik over haar denk. Maar de keer dat ik haar tegen kwam was dat nog niet zo en dat heeft me toen behoorlijk van mijn stuk gebracht.
Ik heb gek genoeg minder moeite met de lust-dingen dan de andere dingen. Lust snap ik ergens wel, zelfs dat dit kan bij iemand die niet eens zo knap is. Maar dat ze zijn type was, snap ik ergens wel doordat ze wat weg heeft van mij. Maar dan natuurlijk de slechte b-versie 🤪 Ik vind het moeilijk dat ze gesprekken met elkaar hadden over zichzelf. En dat hij naast haar zat toen hij meereed naar de tweedaagse van hun werk. En de berichten die ik las, doen ook veel pijn.
Hoe gaat het nu Titiv? Merk je dat de boodschap goed is aangekomen bij je man? Toont hij beterschap en inzicht? Ik hoop het enorm voor jullie.
je kunt natuurlijk kijven en mopperen en akelige dingen zeggen tegen die andere vrouw. Maar het blijft je vent die de fout inging hoor. Met die vrouw had je niets afgesproken...
Het is niet raar dat een gekwetst iemand eerst de stoorzender van toneel schopt want drie is te veel. Maar dat betekent niet meteen dat de vreemdganger er gemakkelijk mee weg komt. Het herstelproces kan zomaar drie jaar of meer duren. Jaren waarin wantrouwen te pas en te onpas op zijn/haar bord belandt. De vreemdganger mag dan wel een zachtere aanpak ( overdenkingstijd) ontmoeten omdat herstel anders weinig kans maakt, juist die lange tijd van twijfel en herinneringen aan iemands gebrek komt harder aan dan een enkele schop van het podium.
Nee, een vreemdganger komt er niet zo gemakkelijk van af.
Grutto schreef op 18-08-2022 om 12:03:
[..]
Heerlijk dat ze ver weg woont. Ik moet helaas 6x per week langs haar werk om bij mijn werk te komen en dat is natuurlijk rond dezelfde tijd dat zij naar haar werk of naar huis gaat. Ik merk dat het me helpt om daar minder last van te hebben doordat zij nu van mij gehoord heeft hoe ik over haar denk. Maar de keer dat ik haar tegen kwam was dat nog niet zo en dat heeft me toen behoorlijk van mijn stuk gebracht.
Ik heb gek genoeg minder moeite met de lust-dingen dan de andere dingen. Lust snap ik ergens wel, zelfs dat dit kan bij iemand die niet eens zo knap is. Maar dat ze zijn type was, snap ik ergens wel doordat ze wat weg heeft van mij. Maar dan natuurlijk de slechte b-versie 🤪 Ik vind het moeilijk dat ze gesprekken met elkaar hadden over zichzelf. En dat hij naast haar zat toen hij meereed naar de tweedaagse van hun werk. En de berichten die ik las, doen ook veel pijn.
Hoe gaat het nu Titiv? Merk je dat de boodschap goed is aangekomen bij je man? Toont hij beterschap en inzicht? Ik hoop het enorm voor jullie.
Dat moet enorm pijnlijk zijn om haar zo veel tegen te komen.... Ook al is ze een slechte b versie van jou, dan nog ga je lopen vergelijken niet? Ik heb dat een tijdje gedaan en nog soms als m'n gedachtes weer op hol slaan... De truus van mijn man lijkt helemaal niet op mij kwa uiterlijk maar ze draagt bv wel dezelfde type kleding en ze deelde samen een playlist op Spotify en dat was ook echt mijn soort muziek... En omdat hij toch een klik met haar had ga je toch denken zij is leuker, maar wat is er dan leuker vraag ik me dan af en dan vind ik eik niets maar toch blijf ik dat dan denken.
Dat je je emoties en boosheid naar haar geuit hebt is oké hoor, ik had ook spijt toen ik haar gemene berichten had gestuurd maar zij stuurde dan weer naar mijn man dat ik haar stalkte wat totaal niet waar is en dat weet hij ook heel goed dus ze probeerde echt even te stoken. Maar ik zat met veel vragen en in 't eerste gesprek beantwoorde ze die wel maar daarna niet meer en begon ze meteen te schreeuwen als ik haar belde en dan na die gemene berichten stuurde ze zelf ook weer gemene dingen terug naar mij dat ik dom was om bij hem te blijven etc en dat hij wel meer vrouwen had gehad maar naar hem stuurde ze als je vrouw niet bij je blijft kom dan aub terug naar mij. Alsof hij en ik die berichten niet aan mekaar lieten zien... Ze zijn mekaar ook weer tegen gekomen in juni en hij verzweeg dat voor mij maar zij liet 't me weten vorige week dus weer was er Kontakt, ze hebben enkel gesproken en dat was heel vijandig vertelde hij en zij was ook duidelijk klaar met hem en blokkeerde ons beiden en dan wij haar ook en nu hoop ik dat 't echt gedaan is. Maar ik ben heel bang dat ze mekaar weer tegen gaan komen ofzo en wie weet wat er gebeurd... Als iemand zoveel liegt wat kan je nog geloven en ik maak zoveel verhalen in m'n hoofd... Hij beloofd idd nu echt eerlijk te zijn en meer rekening met me te houden maar ik heb er nog een hard hoofd in... Eerst zien dan geloven. Vandaag voel ik me echt slecht, het gaat echt met ups en downs hé, de ene dag denk ik ohh ik kan dit aan en de volg dag zit ik helemaal in de put en denk ik aan alles wat ze samen deden, ook dat naast mekaar in de auto zitten steek ook bij mij, gewoon alles doet pijn, want 't had niet mogen gebeuren.
Ik heb soms 't gevoel dat hij gek was op haar en drm niet kon stoppen maar uiteindelijk besefte dat dit niet ok was en dus stopte hij 't en biechtte 't op aan mij maar ik denk vaak dat hij mss gewoon liever haar had gehouden als erbij weet je wel... Want een toekomst met haar op serieus niveau nee ik weet dat hij dat niet wou maar ik denk dat hij gewoon voor mij gekozen heeft om de kids en 't feit dat 't met haar nooit echt wat kon worden want ze is een zware drinker, feest veel, Date andere mannen, heeft sex met veel mannen dus hij was gewoon 1 van haar pleziertjes maar toch denk ik dit... Hij zegt ook dat ze huilde toen hij er een eind aan maakte en zij heeft mij gezegd dat hij huilde en toen hij 't mij opbiechtte huilde hij ook... En mijn man is geen huiler... Echt gwn niet. Hij zegt dat zijn huilen bij haar nep was maja daag... Wrm zou je nep gaan huilen!? Hij zei ook ik wil jullie beiden tijdens 't opbiechten maar daar kwam hij op terug toen hij thuis kwam, hij zei dat hij dat zei omdat hij niet wist of ik er nog zou zijn als hij thuis kwam, hij was namelijk toen bij haar thuis toen hij alles opbiechtte en ik zei toen ook ga je nu nog bij haar slapen en hij zei ja en morgen vlieg ik naar huis en zie ik haar nooit meer. Dat blijft steken bij mij. 't klopt gewoon niet. Kon hij die dag niet gwn in een hotel gaan... Moest hij nog ff afscheid nemen ofzo... Door daar te blijven slapen. Ik denk dat hij erg verliefd was... 't gekke is dat tijdens 't vreemdgaan hing hij enorm aan mij, hij wilde echt konstant knuffelen en seks, maar deed ook soms heel bruut... Alsof ik niet bestond maar dat was met name als hij bij haar was, telefoon was dan uit, hij belde niet terug etc... Tja ik heb nog veel vragen zoals je leest... Maar ja de echte antwoorden krijgen we denk ik nooit en we moeten door. Ik hoop gwn dat ze nu uit m'n leven blijft.
Pippeltje schreef op 18-08-2022 om 14:56:
je kunt natuurlijk kijven en mopperen en akelige dingen zeggen tegen die andere vrouw. Maar het blijft je vent die de fout inging hoor. Met die vrouw had je niets afgesproken...
In mijn ogen gingen ze beide de fout in. Dus mag ik op beide boos zijn.
Titiv schreef op 18-08-2022 om 15:24:
[..]
Dat moet enorm pijnlijk zijn om haar zo veel tegen te komen.... Ook al is ze een slechte b versie van jou, dan nog ga je lopen vergelijken niet? Ik heb dat een tijdje gedaan en nog soms als m'n gedachtes weer op hol slaan... De truus van mijn man lijkt helemaal niet op mij kwa uiterlijk maar ze draagt bv wel dezelfde type kleding en ze deelde samen een playlist op Spotify en dat was ook echt mijn soort muziek... En omdat hij toch een klik met haar had ga je toch denken zij is leuker, maar wat is er dan leuker vraag ik me dan af en dan vind ik eik niets maar toch blijf ik dat dan denken.
Dat je je emoties en boosheid naar haar geuit hebt is oké hoor, ik had ook spijt toen ik haar gemene berichten had gestuurd maar zij stuurde dan weer naar mijn man dat ik haar stalkte wat totaal niet waar is en dat weet hij ook heel goed dus ze probeerde echt even te stoken. Maar ik zat met veel vragen en in 't eerste gesprek beantwoorde ze die wel maar daarna niet meer en begon ze meteen te schreeuwen als ik haar belde en dan na die gemene berichten stuurde ze zelf ook weer gemene dingen terug naar mij dat ik dom was om bij hem te blijven etc en dat hij wel meer vrouwen had gehad maar naar hem stuurde ze als je vrouw niet bij je blijft kom dan aub terug naar mij. Alsof hij en ik die berichten niet aan mekaar lieten zien... Ze zijn mekaar ook weer tegen gekomen in juni en hij verzweeg dat voor mij maar zij liet 't me weten vorige week dus weer was er Kontakt, ze hebben enkel gesproken en dat was heel vijandig vertelde hij en zij was ook duidelijk klaar met hem en blokkeerde ons beiden en dan wij haar ook en nu hoop ik dat 't echt gedaan is. Maar ik ben heel bang dat ze mekaar weer tegen gaan komen ofzo en wie weet wat er gebeurd... Als iemand zoveel liegt wat kan je nog geloven en ik maak zoveel verhalen in m'n hoofd... Hij beloofd idd nu echt eerlijk te zijn en meer rekening met me te houden maar ik heb er nog een hard hoofd in... Eerst zien dan geloven. Vandaag voel ik me echt slecht, het gaat echt met ups en downs hé, de ene dag denk ik ohh ik kan dit aan en de volg dag zit ik helemaal in de put en denk ik aan alles wat ze samen deden, ook dat naast mekaar in de auto zitten steek ook bij mij, gewoon alles doet pijn, want 't had niet mogen gebeuren.
Ik heb soms 't gevoel dat hij gek was op haar en drm niet kon stoppen maar uiteindelijk besefte dat dit niet ok was en dus stopte hij 't en biechtte 't op aan mij maar ik denk vaak dat hij mss gewoon liever haar had gehouden als erbij weet je wel... Want een toekomst met haar op serieus niveau nee ik weet dat hij dat niet wou maar ik denk dat hij gewoon voor mij gekozen heeft om de kids en 't feit dat 't met haar nooit echt wat kon worden want ze is een zware drinker, feest veel, Date andere mannen, heeft sex met veel mannen dus hij was gewoon 1 van haar pleziertjes maar toch denk ik dit... Hij zegt ook dat ze huilde toen hij er een eind aan maakte en zij heeft mij gezegd dat hij huilde en toen hij 't mij opbiechtte huilde hij ook... En mijn man is geen huiler... Echt gwn niet. Hij zegt dat zijn huilen bij haar nep was maja daag... Wrm zou je nep gaan huilen!? Hij zei ook ik wil jullie beiden tijdens 't opbiechten maar daar kwam hij op terug toen hij thuis kwam, hij zei dat hij dat zei omdat hij niet wist of ik er nog zou zijn als hij thuis kwam, hij was namelijk toen bij haar thuis toen hij alles opbiechtte en ik zei toen ook ga je nu nog bij haar slapen en hij zei ja en morgen vlieg ik naar huis en zie ik haar nooit meer. Dat blijft steken bij mij. 't klopt gewoon niet. Kon hij die dag niet gwn in een hotel gaan... Moest hij nog ff afscheid nemen ofzo... Door daar te blijven slapen. Ik denk dat hij erg verliefd was... 't gekke is dat tijdens 't vreemdgaan hing hij enorm aan mij, hij wilde echt konstant knuffelen en seks, maar deed ook soms heel bruut... Alsof ik niet bestond maar dat was met name als hij bij haar was, telefoon was dan uit, hij belde niet terug etc... Tja ik heb nog veel vragen zoals je leest... Maar ja de echte antwoorden krijgen we denk ik nooit en we moeten door. Ik hoop gwn dat ze nu uit m'n leven blijft.
Als ik je bericht lees, begrijp ik ook dat je blijft malen. Volgens mij herkennen we dat allemaal wel. En dat je jezelf vergelijkt is ook menselijk. Als je man met een ander gaat, op welke manier en om welke reden ook, denk je toch ook dat je niet (goed) genoeg bent. Dat maakt zo onzeker, naast alle andere emoties die het verraad losmaakt.
Overigens kan het best zijn dat je man bij haar huilde omdat hij het besef had wat hij fout deed… Het hoeft niet te zijn geweest omdat hij haar ging missen. De roes waarin eea gebeurt, doet gekke dingen met ze. Ze zeggen en doen dingen die eigenlijk ver af staan van wie ze werkelijk zijn en willen zijn. Dat maakt het zo ingewikkeld te begrijpen. Ook voor hunzelf.
Ik herken het dat je dagen zo wisselend zijn. Na een goede dag denk ik ook altijd dat het zo blijft en kan het de volgende dag weer ruk zijn. Doorademen, verdragen en mild zijn voor jezelf. Meer kun je niet doen. Houd moed.
