Ben jij eigenlijk voorbereid op het ouderschap en je baby? Dit kun je doen
Relaties Relaties

Relaties

Verder na ontrouw - deel 8


miss1984 schreef op 23-08-2022 om 15:19:



Maar Titiv heeft al hulp, dat had ze al vaker gepost. 

Klopt, en ze postte ook dat die therapeut vindt dat ze eigenlijk gewoon door een periode van rouw gaat naar aanleiding van een gebroken hart. Gebaseerd op de dingen die ze hier schrijft, denk ik dat die therapeut daar goed naast zit. Vandaar ook dat een andere poster (ik meen Max) schreef dat Titiv er goed aan zou doen de therapeut exact datgene te vertellen wat ze hier schrijft. Ik durf te wedden dat dat de therapie ten goede zou komen.

Het kan zijn dat Titiv door haar vriend op verkeerd spoor is gezet; wat als hij het helemaal niet zo prettig vindt om dagelijks te vrijen en op een lager libido zit dan zijn vriendin. We lezen ook dat hij aangeeft soms moe te zijn en dat hij dan wel meewerkt om Titiv een plezier te doen. Dat kan ook aanleiding zijn voor het lang hangen in een café; hopen dat ze reeds slaapt als hij in bed kruipt. Maar ook de uitvlucht bij een ander die een andere aanpak hanteert.
We lezen die problemen wel eens bij vrouwen ( hoofdpijn-excuus), maar waarom is het ondenkbaar dat dit niet ook hier op de stille achtergrond leeft. Het ligt voor een man best moeilijk toe te geven als een man zijn vrouw niet kan bij houden, maar als dit is wat speelt, is de relatie nog voor verbetering vatbaar.
Als hij niets zegt, als hij hoopt dat het vanzelf mindert, als dit de reden is dat hij ook niet naar een therapeut wilt, dat  schaamte de oorzaak kan zijn. Maar dat moet Titiv wel van te voren weten anders zit ze ook met de therapeut op verkeerd spoor.
Sorry voor hoog NIVEA- gehalte.

Persephone helemaal met je eens. 

Ach Flanagan... dat zou ik een mooie uitkomst vinden... maar ik denk dat dat een droom beeld is. 
Idd voor mij geldt hetzelfde hé, ik wil niet te veel vanuit mezelf projecten maar ik denk er heel anders over dan het beeld wat je nu schetst. Maar dat is mij blik en ervaring. Ik denk dat haar man het bloedheet onder zijn voeten kreeg en het daarom verteld heeft, anders had hij het met zijn houding toch nooit gedeeld met haar, of hij kickt op nog meer negatieve aandacht. Ik weet het niet. Ik vind het in ieder geval allemaal heel erg stinken...

Puinhoop lees je nog mee, hoe gaat het met jou??? Mocht je mijn berichtje voorbij zien komen  for you!

Haha je liet me wel even lachen met je theorie @flanagan maar dit is denk ik niet the case... 
Ik heb idd een hoog libido, altijd al, meer dan hij maar dit hebben we nooit als probleem gezien, het is ook niet dat ik me opdring ofzo, we hebben vaak wel allebei even veel zin maar t klopt wel dat hij soms te moe is, maar hij werkt ook erg veel (eigen bedrijf) en ik werk parttime. 
Wat ik wel weet is dat 't met die truus niet lukte... Hier heb ik ook bewijs van gezien, ik heb hem met hem daar ook over gepraat, hij gaf zelf aan dat hij niet opgewonden raakte van haar, dat ze wel veel moeite deed (kots kots) en tuurlijk hebben ze "sex" gehad maar t lukte hem niet om hem omhoog te houden. Ik heb dit ook gezien in berichten tussen hen dus 't is wel waar. Achteraf gezien als hij thuis van van die zaken reizen was hij zeer opgewonden zodra hij mij zag... Klinkt beetje raar maar dat is iets wat me achteraf enorm opviel. Zelf zegt hij dat dat kwam omdat hij mij had gemist, omdat 't met haar niet luktte maar ook omdat 't een soort van kick gaf, 2 vrouwen die hem wilde... 
Hij zei ook een keer tijdens de seks, dit voelt tenminste goed en fijn.... Toendertijd dacht ik wel huh??? Maar t drong niet door en hij zei snel ik bedoel ik ben zo blij dat 't fijn is met jou de seks.... Tja achteraf weet ik wel wat hij bedoelde natuurlijk.

Maar nee dat is dus niet 't probleem, was 't idd maar zo makkelijk.

@persphone je hebt deels gelijk hoor, hij zou mee moeten gaan naar therapie, ik denk wel dat 't schaamte is, hij is altijd al iemand geweest die niet heel open kan zijn, zo ken ik hem al vanaf de eerste dag, moeite met zichzelf zijn ook. 
Praten is dus altijd al moeilijk geweest met hem... Maar ja we hadden nooit zo' n zware crisis tussen ons... Het is nu een jaar geleden bijna dat hij alles opbiechtte en sinds vorige week wil hij er niet meer over praten. Hij gaf 't ook wel aan in april tijdens een ruzie dat hij niet voor altijd wil worden beschuldigd maar ik heb daar niet naar geluisterd en bleef m'n boze momenten uiten. Dit keer zwijg ik omdat ik even niet meer weet wat ik hem nog kan vragen te doen. De leugen over dat hij haar was tegen gekomen in juni (hij was daar voor werk en is haar tegen gekomen en ze hebben ruzie gemaakt en zij heeft dit vorige week ergens naar mij gesmst) en hij bleef 2 dagen ontkennen dat hij haar was tegen gekomen maar gaf 't toen toch toe... Heeft ook wel wat met me gedaan, weer een leugen snap je, en waarom??? Hij wilde me niet kwetsen zegt hij, want 't was gewoon een aanvaring en hij voelde er niks bij dus wrm moest ik 't weten... Ik zei maar wrm liegen, hij zegt ik schiet in paniek en ben bang dat ze ons blijft lastig vallen ofzo, dat ik nooit van haar afraak, ik ben de loser die haar in ons leven bracht. Ok maar liegen!? Waarom? En de dagen erna bleef ik boos natuurlijk en na een paar ruzie is hij boos geworden en wilde er absoluut niets meer over horen. Zijn woorden: ik weet wat ik heb gedaan en ik weet dat je verdriet hebt maar t maakt ons kapot als we erover blijven praten en dat ik haar tegen kom doet me niks dus wrm moet ik je dat zeggen, ik wil gewoon verder en wel nu. Ok weet je ik was 't toen ook zo zat dat ik sindsdien maar gewoon zwijg, ik heb er ook geen woorden meer voor en moet ook echt aan mezelf werken nu. Ik denk nu als ik aan mezelf werk en aan m'n eigen geluk denk dan zal dat vanzelf mss iets bij hem doen of teweeg brengen of dat hij opeens begint te praten want zo is hij, als ik zwijg begint hij er over, dan kan hij uit 't niets zeggen hey sorry ik voel me zo rot erover hoe is 't nu met je.... Zoiets weet je wel... Maja ik ga 't nu gewoon even tijd geven want ik kan echt even niet meer doen dan dit. 

Toevallig heeft hij een citytrip gepland zonder de kids voor dit wknd dus ik ben benieuwd. Had ik niet zien aankomen.... Dat zijn dan wel de kleine dingen die hij doet of bv gisteren opeens al gekookt hebben toen ik thuis kwam van werk. Zo'n dingen deed hij nooit voor 't vreemdgaan dus hij probeerd wel maar mss net niet genoeg.... 

@miss1984
Geloof me ik zal hem nooit meer vertrouwen, niemand zal ik ooit nog vertrouwen en ja 't zal zeker altijd iets blijven van hoe kon je dit doen? Dat hij t zelf opbiechtte verbaasd me wel enorm, ik had dit niet achter hem gezocht 't vreemdgaan maar zeker niet 't zelf opbiechten want zo is hij eik niet.... Ik blijf 't ook raar vinden dat hij dit zover heeft laten komen maar ga ik ooit een antwoord krijgen? Ik denk dat wij allemaal met deze vraag zitten... Waarom? Zoiezo stinkt er dan iets aan de hele situatie, aan de persoon... Zoiets doe je gwn niet je geliefden aan. Maar blijkbaar wel... En waarom? 

Titiv, ik hoop dat je alles wat je hier schrijft ooit ook laat lezen aan je behandelaar!

RoodVruchtje schreef op 23-08-2022 om 20:11:

Titiv, ik hoop dat je alles wat je hier schrijft ooit ook laat lezen aan je behandelaar!

Ik heb haar al heel veel verteld wat ik hier ook op schrijf. Ben er nog niet maar zal uiteindelijk alles wel ter spraken brengen. Maar mag ik vragen waarom je dat zegt? Denk niet dat de verhalen hier veel van mekaar afwijkende op details na uiteraard. Denk dat we allemaal wel hetzelfde bespreken in therapie als op dit forum. 

Persephone schreef op 23-08-2022 om 16:37:

[..]

Klopt, en ze postte ook dat die therapeut vindt dat ze eigenlijk gewoon door een periode van rouw gaat naar aanleiding van een gebroken hart. Gebaseerd op de dingen die ze hier schrijft, denk ik dat die therapeut daar goed naast zit. Vandaar ook dat een andere poster (ik meen Max) schreef dat Titiv er goed aan zou doen de therapeut exact datgene te vertellen wat ze hier schrijft. Ik durf te wedden dat dat de therapie ten goede zou komen.

Titiv schreef op 23-08-2022 om 21:01:

[..]

Ik heb haar al heel veel verteld wat ik hier ook op schrijf. Ben er nog niet maar zal uiteindelijk alles wel ter spraken brengen. Maar mag ik vragen waarom je dat zegt? Denk niet dat de verhalen hier veel van mekaar afwijkende op details na uiteraard. Denk dat we allemaal wel hetzelfde bespreken in therapie als op dit forum.

Oa door hetgeen ik hier al eerder heb gepost en tevens wat Persephone schreef.

Hulp heb ik zeker en ik vertrouw erop dat zij me op weg kan helpen en kan ondersteunen. 

Op 't. Moment ben ik stil, gewoon ook echt vrijwillig stil gevallen. Ik weet eik niet meer wat te zeggen. Eik voel ik niet meer die houden van voor hem nu... 't afgelopen jaar is zo snel gegaan lijkt wel en het is alsof ik alleen maar heb lopen vechten en hopen. Ik heb ook 't gevoel dat hij niet meer naar me kijkt zoals vroeger. 't leek alsof hij echt wel z'n best wilde doen en koste wat 't kost samen verder wou maar ik heb 't gevoel dat de liefde gewoon over is gegaan van zijn kant en daardoor vreemd ging en nu is 't van mijn kant ook over. Weet niet goed hoe ik 't moet verwoorden en of dit waar is weet ik ook niet. Ik denk dat ik 't ga aankijken en vooral mijn eigen weg in ga nu. En dan zien we wel... 

@Titiv, je bent gewoon doodmoe. Ga een paar avonden extra vroeg naar bed om je hersenen rust te geven. 

Flanagan schreef op 24-08-2022 om 21:22:

@Titiv, je bent gewoon doodmoe. Ga een paar avonden extra vroeg naar bed om je hersenen rust te geven.

Ga ik idd doen. Rust. 

Titiv, je hebt het gevoel dat de liefde van zijn kant over was en hij daarom vreemd ging. Vervolgens wilde hij er juiste koste wat het kost voor vechten. Heb je gevraagd wat voor hem houden van, en dan ook echt houden van jou, inhoudt? Wat voelt hij? Is het meer een gewoonte, angst om alleen achter te blijven, de makkelijkste weg of wel echt houden van? Als hij dat voor jou kan beantwoorden op een eerlijke, open en concrete manier, kan je hem dan geloven? Geloof je dan dat hij wel echt eerlijk van je houdt? Ik begrijp als geen ander je vertwijfeling, ik herken het ook!

Dat jouw liefde voor hem weg lijkt te zijn, is logisch. Je bent kapot en kunt bij hem eigenlijk niet echt terecht voor antwoorden, troost en verlichting. Daarnaast maakt je hoofd overuren. Ga die eerst eens rust geven en zorg dat je samen bij een therapeut terecht kunt als hij zo niet naar je wil of kan luisteren. Daarna kan je altijd uitzoeken of de liefde echt helemaal weg is, of eerder verdoofd is door alles wat er op dit moment gaande is. Het heeft echt tijd nodig om dat voor jezelf helder te krijgen, is mijn ervaring. 

In het begin voelde ik juist hoeveel ik van mijn man hield, daarom deed het ook zo hartverscheurend veel pijn. Dat werd minder, ik voelde me steeds meer verdoofd en uiteindelijk voelde ik eigenlijk niks meer, ik wilde alleen maar rust. Therapie heeft goed geholpen en ik kan nu echt weer zeggen dat ik nog altijd ontzettend veel van mijn man houd. Het heeft zeker 1 jaar geduurd voor ik daar voor mezelf uit was. Ik kan ook echt weer kriebels voelen als ik naar hem kijk, ook dat heeft echt wel even geduurd. Andersom zegt hij dat al direct na zijn affaire weer te hebben gehad omdat hij zo keihard wakker geschud was en weer met heel andere ogen naar mij keek. Wij zijn er samen echt sterker uitgekomen, al zullen we altijd onze valkuilen hebben. Daar zijn we ons bewust van en dat is goed, die kunnen we ook gewoon met elkaar bespreken. Dat gun ik eigenlijk iedereen die dit heeft meegemaakt.

Sterkte Titiv en rustig aan! 

Seks is gewoon een lastig onderwerp na het uitkomen van bedrog. Er spelen zo ontzettend veel emoties mee... Ik denk niet dat er iets 'raar' is. Net als met rouw moet iedereen door zijn/haar eigen proces heen. Dus of Titiv hier nou iets mee moet, dat weet ik niet. Ik herken zeker wel dat ik in het begin heel veel wilde vrijen. Nu vind ik vrijen een wat breder begrip dan seks hebben. Vrijen doe ik met iemand van wie ik houd, gaat ook (vooral?) over de emotionele verbinding. Seks gaat wat mij betreft enkel om lust. Dat kan dus in theorie met iedereen. Dit even als uitleg, anders kan ik zomaar verkeerd begrepen worden.

Ik had dus veel behoefte aan vrijen. Ik wilde die verbinding weer voelen, ik wilde voelen dat ik ertoe deed voor man, en dat vrijen met mij echt iets anders was dan seks met die ander. In het begin gebeurde het vaak dat ik halverwege stopte. Omdat ik het gevoel had dat 'zij' nog teveel aanwezig was. In mijn hoofd in ieder geval en ik was bang ook in zijn hoofd. Bij mij speelde natuurlijk mee dat zijn gevoel voor mij echt weg was, dat hij puur rationeel wilde proberen ons huwelijk te redden. Dat maakte dat ik me vaak heel eenzaam voelde, ook tijdens het vrijen. Het heeft een goed jaar geduurd voordat hij over zijn verliefdheid heen was en hij zijn gevoel voor mij weer helemaal terug had. Vrijen deden we dat hele jaar erg veel. Dat heeft wel echt het lijntje tussen ons in stand gehouden, ook (zeker) in moeilijke tijden. Maar dat gold ook voor de periode van 1,5 jaar twijfel daarvoor. We zijn daar nooit mee gestopt. Dat heb ik dus ook altijd wel als dubbel ervaren. Als je weg wilt bij iemand, hoe kun je dan met die persoon vrijen? Want ik voel echt het verschil wel. Echt uitgebreid de tijd voor mij nemen, dat doe je niet als het puur lust is lijkt mij. Maar wat ik zeggen wil, die behoefte aan vaak seks/vrijen is op zich denk ik niet ongewoon. Wat ik wel vreemd vind is dat Titiv aangeeft ook daarvoor al zo vaak te willen, en dat die drang eerder psychisch dan fysiek lijkt te zijn. Maar dat is iets om met haar therapeut te bespreken.

Lentebloem, mooi wat jij schrijft. Goede vragen die je stelt. Maar ik weet niet of Titiv en haar man op dit moment antwoorden hebben. Ik heb het idee dat Titiv in ieder geval een soort van burnout heeft op dit moment. Het hele jaar hard gewerkt om overeind te blijven en dan kom je in een soort verdoofde stand uiteindelijk. Dat herken ik ook. Zolang je hard werkt blijf je overeind, maar als de ergste storm geluwd lijkt stort je alsnog in. Ik heb ook nadat het bij ons wel echt goed bleek te komen een terugval gehad. Enorm moe, lusteloos, boos, verdrietig, alles tegelijk. Ik had echt het gevoel dat ik de schade van de jaren ervoor in moest halen. Alsnog bij moest slapen. Dat is gelukkig ook weer over gegaan. Ik blijf erbij, tijd doet een heleboel.

Titiv, eens met Lentebloem. Laat het even zoveel mogelijk rusten. Kom even bij. Laat het stof neerdwarrelen. Het afgelopen jaar heeft het daar de kans nog niet voor gehad. Werk aan jezelf met je therapeut, en inderdaad, ga samen in therapie. Dat hij dat niet wil is jammer voor hem, als hij de relatie wil redden zal hij dat stapje ook nog moeten zetten. Houden van is een werkwoord. Een relatie hebben is (hard) werken. Altijd. Als je aandacht verslapt zit je zo weer in oude patronen. Wij merken het ook, we hebben eens in de zoveel tijd weer een reset nodig. Dat blijft. Je valkuilen blijven dezelfde, al leer je ze beter zien. Hij kan er maar beter vast aan wennen dat hij altijd eraan moet blijven werken. En zoals ik en anderen ook ervaren hebben: therapie is een cadeautje aan jezelf. Ook voor de mannen die vinden dat ze best zonder kunnen. In dit soort gevallen bepaalt degene die de zwaarste last draagt hoe die last verlicht kan worden. Dus als jij vindt dat jullie samen in therapie moeten, lijkt me dat hij daarin mee moet.

Succes!

Pennestreek schreef op 25-08-2022 om 15:03:



Een relatie hebben is (hard) werken. Altijd.

Zo ontzettend niet mee eens! Een relatie is investeren, maar als je beiden voldoende respect en aandacht hebt en van elkaar houdt, dan is het juist helemaal niet hard werken. Zodra het hard werken wordt is een relatie voor mij al zo goed als over juist.

RoodVruchtje schreef op 25-08-2022 om 17:56:

[..]

Zo ontzettend niet mee eens! Een relatie is investeren, maar als je beiden voldoende respect en aandacht hebt en van elkaar houdt, dan is het juist helemaal niet hard werken. Zodra het hard werken wordt is een relatie voor mij al zo goed als over juist.

Zo eens met RoodVruchtje. 
Als je steeds maar hard moet werken gaat er toch iets verkeerd?

Dan kunnen we beter allemaal vrijgezel blijven. Het leven is al zo kort en er zijn zoveel meer zinvolle bezigheden dan eindeloos wroeten in relatieproblemen. 
Vooral ook gewoon genieten! En je eigen scores (die we allemaal hebben) niet teveel bij de ander leggen. 

RoodVruchtje schreef op 25-08-2022 om 17:56:

[..]

Zo ontzettend niet mee eens! Een relatie is investeren, maar als je beiden voldoende respect en aandacht hebt en van elkaar houdt, dan is het juist helemaal niet hard werken. Zodra het hard werken wordt is een relatie voor mij al zo goed als over juist.

Wat ik bedoel is dat achteroverleunen en denken dat alles vanzelf gaat in de meeste gevallen niet werkt. Dan ontstaat al te gemakkelijk sleur en ga je langs elkaar heen leven. In een relatie moet je actief in verbinding blijven. Zeker met kleine kinderen en een druk leven is dat echt niet vanzelfsprekend.

Alleen maar respect voor elkaar hebben en van elkaar houden is volgens mij niet genoeg. Was dat maar zo, dan zouden er niet zoveel relaties stuklopen. Aandacht voor elkaar hebben is naar mijn idee dus bij uitstek iets dat je actief moet doen. Daar moet je tijd voor vrijmaken, je moet je eigen sores en activiteiten even stilzetten om bewust naar de ander te luisteren, door te vragen. Ik noem dat (hard) werken, jullie noemen dat blijkbaar anders. Maar volgens mij zitten we niet zover van elkaar af. En dat hard, dat is van toepassing in de dalen. Op de toppen gaat het inderdaad allemaal min of meer vanzelf, maar helaas (?) bestaat het leven niet alleen uit toppen.

Reageer op dit bericht

Je moet je bericht bevestigen voor publicatie, je e-mailadres wordt niet gepubliceerd.