Verder na ontrouw - deel 8

Izza schreef op 25-07-2025 om 16:58:

Ik schrik echt als ik lees dat je jaren na dato nog steeds zo bezig kunt zijn met de derde partij. Dat je iemand na 16! Jaar nog kapot wilt maken om iets uit een ver verleden. Dan ben je wat mij betreft geestelijk niet in orde... Met je partner is alles goed en vergeven. Want het is de schuld van die ander. Echt mensen ga door met je leven ipv zo te blijven hangen in een probleem uit vroegere tijden. Wat een trieste uitspraken lees ik soms.

Dan lees je wederom niet goed.

Ik schreef dat hij een nieuw gezin heeft en is weggegaan bij zijn overspelige partner (zij wilde hem terug)

 Mijn ex schoonzus is de moeder van zijn kind daar heeft hij nog mee te maken en om wille van hun kind zo goed en kwaad als dat kan maar het liefst ziet hij haar ook niet meer en vindt hij haar een noodzakelijk kwaad. 

Met die man die vanaf de kleuterschool af zijn beste vriend was, hoeft hij niets meer. En hij haat hem na al die jaren nog steeds idd. 

Dus ook al is hij doorgegaan met zijn leven, die wrok blijft bij hem en laat mij zien (met hem nog meer voorbeelden) dat scheiden niet altijd de problemen oplost

-dubbel-

snoepjeharibo22 schreef op 25-07-2025 om 17:45:

[..]

Welke vertrouwen ? Welke eigenwaarde? Als hij met haar bezig blijft, een jaar later het weer naar boven komt. Ik ben het eens met izza, bizar wat ik soms lees hier..

Ze vraagt of er mensen zijn die de situatie herkennen en advies. Geen mening waar ze niets aan heeft 

LifeEvent! schreef op 25-07-2025 om 14:18:

[..]

Zoals yessie zegt is het alleen te begrijpen als je het zelf hebt meegemaakt. Ja het is willens en wetens. Net als bij een one night stand is waarbij men ook heus weet dat ze een grens over gaan is dat niet anders als in langdurig overspel. Een point of no return, vastlopen in een web van leugens, schuldgevoel en toch weer voor de verleiding vallen, goedpraten voor jezelf, wegdrukken en gaan schakelen tussen beide levens, het zooo complex. Achteraf begrijpt mijn man niet dat hij dit heeft gedaan terwijl hij zielsveel van ons hield en trots was op zijn gezin en walgt nu van zichzelf en van die truus die het ook niet gestopt heeft Achteraf ziet hij ook hoeveel stress het hem heeft gekost tot lichamelijke problemen aan toe.

Weet je MRI, je hoeft het ook niet te begrijpen. Jij hebt een andere keuze gemaakt en dat is ook goed.

Vergeving is het onvergeeflijke vergeven en wel of niet verder gaan met diegene die jou liefheeft (ja ondanks de pijn die hij of zij je heeft gedaan) en die jij liefhebt en je trots opzij kan zetten (dat kostte mij heel veel moeite) ik moest er zelfs overheen. En dat laatste is echt nodig als je verder gaat.

En zoals men hier bv beschrijft, vooral zien wat het nu is en dat je weer toekomst kan zien met elkaar 💞 als je dat kan is het op zijn minst het proberen waard.

Over dat geduld hebben....het is gewoon net zo goed hard werken voor de vreemdganger. Die wil het liefst er niet meer aan herinnerd worden. Elke keer weer geconfronteerd worden met je afschuwelijke bedrog is niet fijn. Daarvoor rent menigeen hard weg. Het is niet onderdanig als je dat ziet als partner en daarover praat met elkaar

Maar wie zegt dat ik het niet begrijp? Ik niet.

Ja ook en juist bij het concept 'ik vergeef hem' vind ik iets hovaardigs zitten. Jij bent een beetje beter en daardoor mag en kan jij de ander vergeven. Ik kan meer uit de weg met 'ik accepteer dat hij een #$%&&* is op dat gebied, en dat zich dat kan herhalen". Of je accepteert dat niet. In beide gevallen  kom je bij je eigen pijn en wat jij kan accepteren. Niet omdat je een beter mens bent maar omdat je weet dat je een ander mens niet kunt vergeven. Je kan alleen jezelf vergeven omdat je dacht dat je minder waardevol was door de acties van de ander. 

MRI schreef op 25-07-2025 om 13:50:

En toch... denk ik dat we ook moeten oppassen om in een mindset van 'goeierik/slechterik' te komen. Ik begrijp het wel. De pijn van het verraad is zo diep dat je de ander ook een slechterik vindt. 'hoe kun je me zoiets aan doen' denk je dan, ik heb geen medelijden met je als ik jarenlang nog steeds af en toe hysterisch kan doen hierover. Maar als iemand in een dronken bui een one night stand heeft gehad is dat misschien toch niet in verhouding tot elkaar. Tien jaar lang een relatie ernaast vind ik een heel ander verhaal. Dan bedriegt iemand je tot het bot willens en wetens.

Ik lees hieruit dat je het niet begrijpt toch? . Je vergelijkt een one night stand met een langdurige affaire en dat vind je een heel ander verhaal want dan bedriegt je iemand wel willens en wetens 

LifeEvent! schreef op 25-07-2025 om 14:18:

[..]

Zoals yessie zegt is het alleen te begrijpen als je het zelf hebt meegemaakt. Ja het is willens en wetens. Net als bij een one night stand is waarbij men ook heus weet dat ze een grens over gaan is dat niet anders als in langdurig overspel. Een point of no return, vastlopen in een web van leugens, schuldgevoel en toch weer voor de verleiding vallen, goedpraten voor jezelf, wegdrukken en gaan schakelen tussen beide levens, het zooo complex. Achteraf begrijpt mijn man niet dat hij dit heeft gedaan terwijl hij zielsveel van ons hield en trots was op zijn gezin en walgt nu van zichzelf en van die truus die het ook niet gestopt heeft Achteraf ziet hij ook hoeveel stress het hem heeft gekost tot lichamelijke problemen aan toe.

Weet je MRI, je hoeft het ook niet te begrijpen. Jij hebt een andere keuze gemaakt en dat is ook goed.

Vergeving is het onvergeeflijke vergeven en wel of niet verder gaan met diegene die jou liefheeft (ja ondanks de pijn die hij of zij je heeft gedaan) en die jij liefhebt en je trots opzij kan zetten (dat kostte mij heel veel moeite) ik moest er zelfs overheen. En dat laatste is echt nodig als je verder gaat.

En zoals men hier bv beschrijft, vooral zien wat het nu is en dat je weer toekomst kan zien met elkaar 💞 als je dat kan is het op zijn minst het proberen waard.

Over dat geduld hebben....het is gewoon net zo goed hard werken voor de vreemdganger. Die wil het liefst er niet meer aan herinnerd worden. Elke keer weer geconfronteerd worden met je afschuwelijke bedrog is niet fijn. Daarvoor rent menigeen hard weg. Het is niet onderdanig als je dat ziet als partner en daarover praat met elkaar

Dat kun je/algemeen niet zeggen,  want je weet niet wat de ander heeft meegemaakt. Je weet niet of de mensen die ( uiteindelijk) zijn gescheiden misschien wel langer gebleven zijn dan anderen ooit bij elkaar waren. 

Vergeven is iets wat je altijd kan doen, ook als je besluit weg te gaan. Of je samen verder kan hangt af van beide partijen. of je wil onderzoeken waarom je niet eerlijk durfde te zijn naar de ander (vaak zit er veel angst). Ik ben ervan overtuigd dat je op het moment dat je die drempel over gaat op pauze moet drukken en moet bedenken waarom je dit zou willen en wat je op het spel zet. Je moet dat moment herkennen als een kantel moment, een hele belangrijke. Als je een aandachtsprobleem hebt dan stap je eerder in deze valkuil. Eenmaal op die glijbaan, is het hek van de dam en ga je allerlei redenen bedenken om het recht te breien. Opbiechten wordt steeds moeilijker.

Om antwoord te geven op de vraag over wanneer je het nog een kans moet geven: lastig. In mijn geval was er 1 keer een kleine overtreding, jaar of 10 geleden. Toen ook crisis gehad maar te snel over heen gestapt. Daardoor geen verandering in patronen bij man en ja, dan gaat het gewoon door. 

Nu zegt hij heel stellig: ik zie wat ik jou aangedaan heb en de kinderen. En zie ook hoe het mijn eigen ontwikkeling heeft geblokkeerd. Door de leugens raakte hij ook vervreemd van zichzelf. Kreeg ook allerlei vage klachten, verloor stilaan zijn humor en werd steeds negatiever. Neerwaartse spiraal. Maar zien dat dit door het bedrog kwam, dat niet. Hij gaf iedereen de schuld, behalve zichzelf in die jaren. Daar heeft hij nu heel veel moeite mee als hij terugkijkt. Daar zit zijn grootste pijn. Het bedrog was hier zonder liefde, maar een verslaving aan shot aandacht. We kunnen hier samen uren over praten, hoe dat precies werkte. Hij wilde mij niet kwijt, daardoor was er al die jaren ook veel angst dat het uit zou komen. Snap nog steeds niet dat ik het niet gemerkt heb dat er iets speelde. Duurde wel jaren, maar minimaal fysiek contact. Beide vaste relatie, beide aandachtsjunkies. Geen echte interesse in elkaars leven.

Nee, je bent niet beter of slechter als je blijft. Het hangt af van 2 mensen, hoeveel liefde is er nog, hoeveel energie wil je erin steken. En dat kan alleen met 2. Trekken aan een dood paard heeft geen zin. En als je niet kan vergeven dan is het ook geen prettig leven. 

Anoniem26 schreef op 25-07-2025 om 17:38:

Zijn er hier mensen waarvan de partner een affaire heeft gehad met een collega en hoe ga je hier mee om? In het kort: verliefd geworden op elkaar, affaire kwam uit en daarna is er nog een jaar lang contact gebleven en zijn ze elkaar blijven zien. Daarna kwam het nóg een keer uit... Zouden jullie het oké vinden dat ze nog steeds bij hetzelfde bedrijf werken en elkaar dagelijks zien? Hoe bouw je weer vertrouwen op in zo'n situatie?

Ik denk eigenlijk dat dat niet kan, vertrouwen opbouwen terwijl ze elkaar wel blijven zien. Niet na 1x uitkomen, zeker niet na 2. 

Mijn man had ook affaire met een collega. Beide wilde/willen niet weg bij het bedrijf en ze werken nog altijd samen. Ik vond het ondoenlijk om vertrouwen op te bouwen, maar mijn man deed ook geen moeite dit te herstellen. Dus voor mij niet te doen. 

Alle podcasts/artikelen etc zeggen ook niet voor niks - een partner moet de derde 'amputeren". 0 contact niks. Dat is echt wel ergens op gebaseerd. 

Zeker met een 2e keer, zou ik niet kunnen zien hoe je vanuit daar dan vertrouwen opbouwt, want de 1e keer is het dus ook niet waar geweest dat ze waren gestopt?