Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Titiv schreef op 13-02-2023 om 10:15:
Ik wil eik gewoon van hem af maar ik weet niet hoe en dan denk ik aan de kinderen, hun harten zullen breken en mijn ouders, zijn ouders (waar ik een hele goede band mee heb) ik besef dat mijn geluk op 1 moet staan maar toch vind ik t moeilijk... niet dat ik mij schuldig zou voelen want ik heb geen schuld maar dan denk ik hoe kan ik nog ooit gelukkig worden als mijn kinderen verdriet hebben.... is dit herkenbaar? Of moet ik t tijd geven en wachten tot mn gevoel weer terug komt... want ik voel wel iets maar niet genoeg en niet wat ik hiervoor voor hem voelde.
Ga tijdelijk uit elkaar of in ieder geval even apart wonen. Dan pas ervaar je het gevoel. Soms zijn dingen een gewoonte en vertrouwd. Heb ook het idee dat vrouwen moeilijker zijn in vergeven. Laat je man los. Ga je hem missen (in de liefde naar hem) cq krijg je vlinders in je buik als je hem na 1 maand weer ziet. Vecht er dan voor/vergeef en ga dan terug naar de basis. Is je gevoel kapot t.o.v. hem stop ermee en gaat ook niet goedkomen. Je bent al een jaar bezig. Je kan niet in de toekomst kijken maar nu blijf je in de cirkel zitten. Je moet de cirkel doorbreken en wat het gaat worden zal de tijd leren.
Ruud1971! schreef op 13-02-2023 om 10:57:
[..]
Ga tijdelijk uit elkaar of in ieder geval even apart wonen. Dan pas ervaar je het gevoel. Soms zijn dingen een gewoonte en vertrouwd. Heb ook het idee dat vrouwen moeilijker zijn in vergeven. Laat je man los. Ga je hem missen (in de liefde naar hem) cq krijg je vlinders in je buik als je hem na 1 maand weer ziet. Vecht er dan voor/vergeef en ga dan terug naar de basis. Is je gevoel kapot t.o.v. hem stop ermee en gaat ook niet goedkomen. Je bent al een jaar bezig. Je kan niet in de toekomst kijken maar nu blijf je in de cirkel zitten. Je moet de cirkel doorbreken en wat het gaat worden zal de tijd leren.
vet: ja denk je? Ik denk eerder dat vrouwen langer blijven soebatten om er toch wat van te maken bijvoorbeeld ten bate van de kinderen. En dat daarin zit dat ze goede komaf willen maken met de ontrouw: rouwen, verwerken, vertrouwen herstellen als dat mogelijk is. En dat kan natuurlijk gezien worden als niet vergeven. En dat mannen eerder hun plan trekken: een nieuwe vriendin zoeken. Hoewel ik in dit draadje het soms anders zie, heb ik dat vaak gezien in mijn omgeving.
Ik denk dat apart gaan wonen een opstap naar een scheiding is trouwens of dat je het na een maand nog niet weet. Trouwens, niet zo makkelijk te organiseren met kinderen en in deze tijd van woningnood.
Dat de cirkel doorbroken moet worden ben ik het mee eens.
MRI schreef op 13-02-2023 om 11:36:
[..]
vet: ja denk je? Ik denk eerder dat vrouwen langer blijven soebatten om er toch wat van te maken bijvoorbeeld ten bate van de kinderen. En dat daarin zit dat ze goede komaf willen maken met de ontrouw: rouwen, verwerken, vertrouwen herstellen als dat mogelijk is. En dat kan natuurlijk gezien worden als niet vergeven. En dat mannen eerder hun plan trekken: een nieuwe vriendin zoeken. Hoewel ik in dit draadje het soms anders zie, heb ik dat vaak gezien in mijn omgeving.
Ik denk dat apart gaan wonen een opstap naar een scheiding is trouwens of dat je het na een maand nog niet weet. Trouwens, niet zo makkelijk te organiseren met kinderen en in deze tijd van woningnood.
Dat de cirkel doorbroken moet worden ben ik het mee eens.
Dat denk ik ook ja. Ik weet in elk geval wel dat het moment dat mijn vrouw aangaf even afstand te moeten nemen en 1 het huis moest verlaten, ik voor mijn gevoel opgaf.
Je bent in deze situatie juist de verbinding nodig. En ik ben bang voor Titiv, dat als die er een jaar later niet is, of je niet kunt herstellen van wat er gebeurd is, dat de tijd daar is. Hoe verdrietig het ook is.
even uit mekaar is voor mij idd niet de oplossing nu, ik weet dat dan idd t einde zoiezo nabij is, zeker met 2 pubers en een eigen huis is dat niet iets wat je ff doet... het is idd een gebeurtenis die ik niet kan vergeten en vergeven, t verdriet is te groot, de schade is echt groot en ook al word ik nu niet meer kwaad zoals tijdens de eerste maanden na alles uitkwam, en kunnen we zelfs lachen samen en de rust is terug gekeerd maar van binnen ben ik zo verdrietig... mss is dat iets waar ik ook weer door heen moet, maar t lijkt zo oneindig nu... en scheiden wil ik wel maar tegelijkertijd vind ik t ook enorm eng en zooooo vreselijk voor onze kinderen die juist nu in hun puberjaren balans en rust nodig hebben en dan denk ik wat als t mis loopt met hen omdat ik zonodig wou scheiden omdat ik te verdrietig ben.... ik heb een top jeugd gehad en leuke tienerjaren, ook veel liefde gekent, ook met mn man veel liefde meegemaakt en mooie jaren, maar zij staan nog aan de start van hun leven en wie weet verpest ik dat door te scheiden, de enige die t verpest heeft is natuurlijk hij maar ja hij wil verder, t achter ons laten....
((((((Titiv))))))
Berouw komt na de zonde ...
Maar het kan te laat zijn.
Sterkte T
Xxx 😘
Titiv, heb jij al professionele hulp ingeroepen voor jezelf? Echt, doe dat als je dat nog niet gedaan hebt. Net wat je zegt, een scheiding maakt óók veel kapot, zeker voor je kinderen.
En naast hulp voor jezelf zou ik relatietherapie inzetten. Ik kan je uit ervaring vertellen dat dat een wereld van verschil kan maken.
Pennestreek schreef op 13-02-2023 om 16:59:
Titiv, heb jij al professionele hulp ingeroepen voor jezelf? Echt, doe dat als je dat nog niet gedaan hebt. Net wat je zegt, een scheiding maakt óók veel kapot, zeker voor je kinderen.
En naast hulp voor jezelf zou ik relatietherapie inzetten. Ik kan je uit ervaring vertellen dat dat een wereld van verschil kan maken.
Volgens mij heeft Titiv enige tijd geleden toch al aangegeven dat ze voor zichzelf professionele hulp zou inschakelen/ingeschakeld had?
@Titiv heb je dit nu wel of niet gedaan?
ja heb ik en zit ook opzich best ok in mn vel nu los van t verdriet wat konstant op de achtergrond aanwezig is...
Titiv schreef op 13-02-2023 om 18:19:
ja heb ik en zit ook opzich best ok in mn vel nu los van t verdriet wat konstant op de achtergrond aanwezig is...
Natuurlijk is dat verdriet er, dat is vrij logisch en hoort bij deze rouw. Kies nu voor jezelf en je eigen geluk, uiteraard met jullie kinderen, maar je hebt je best gedaan je gezin te behouden, maar soms is er helaas geen andere weg dan te kiezen voor jezelf. 
Titiv schreef op 13-02-2023 om 18:19:
ja heb ik en zit ook opzich best ok in mn vel nu los van t verdriet wat konstant op de achtergrond aanwezig is...
Dat is mooi. Maar een relatie heb je wel samen, niet in je eentje. Als je graag je gezin bij elkaar wil houden zou ik echt relatietherapie nog een kans geven. Scheiden kan altijd nog! En ook als blijkt dat het toch niet lukt kan relatietherapie jullie helpen om op een goede manier uit elkaar te gaan.
Ik weet dat jullie al een jaar verder zijn, maar voor dit soort situaties is een jaar niks. Bij ons heeft het minstens 2 jaar geduurd voor ik het gevoel had dat we weer enigszins terug waren op het oude niveau.
Natuurlijk kan het soms ook echt niet meer goed komen en ik vind ook zeker niet dat scheiden helemaal geen optie is, maar ik zou zelf nog niet het gevoel hebben dat ik er alles aan gedaan had zonder relatietherapie in te zetten. En dat zou ik voor mezelf wel een belangrijk punt vinden.
Ik zit vanaf morgenochtend voor werk op een externe locatie tot zaterdagochtend, dus ik heb aan m'n vrouw voorgesteld om die dagen dat ik er niet ben even helemaal geen contact te hebben, tenzij er een noodgeval is met onze dochter.
We zijn in de 8 jaar die we samen zijn nog nooit 24 uur gegaan zonder op z'n minst een paar berichten via WhatsApp te sturen. Maar als we uit elkaar gaan, waar de kans nu wel erg groot voor is, zullen we dat contact met elkaar toch moeten gaan verbreken. Ik ben niet het type die na een scheiding zou zeggen "laten we het nog eens proberen", helemaal na wat ze allemaal heeft gedaan.
Dus dit lijkt een soort proefseparatie te gaan worden. Om te zien of we ons slechter voelen en elkaar missen die periode. Of juist niet. Ze zegt dat ze van me houdt, maar ik merk het gewoon niet zo. Je doet zoiets niet als je echt van iemand houdt. Ik denk dat zij ook vooral bang is voor het co-ouderschap en de gevolgen van een scheiding op onze financiële situatie, en zichzelf dan maar wijsmaakt dat het liefde voor mij is.
Misschien dat als ze donderdag of vrijdag al een bericht stuurt met dat ze me teveel mist, ik het misschien weer een beetje ga geloven? Misschien stuurt ze niks en bevestigt dat m'n gevoel?
Het is een goede test voor mij, want dan weet ik zelf ook of ik haar mis of niet. Als ik haar totaal niet mis dan bevestigt dat voor mij misschien wel dat ik inderdaad niet meer van haar hou. Als ik haar wel mis, en ik denk ergens dat dat wel zo gaat zijn, dan zit er misschien nog wat liefde voor haar waar ik op door kan bouwen.
Maar ben ergens wel bang dat zij mij niet gaat missen en dat haar "ik hou van jou"tjes gewoon weer bovenop de enorme berg van leugens gegooid kunnen worden. Aan de andere kant, misschien gaat ze juist afstand houden omdat ik dit heb voorgesteld en ze zoiets denkt van "hij heeft tijd alleen nodig"? Hoe kan ik kenbaar maken dat dit een soort test gaat zijn zonder dat ik haar precies laat weten wat ze moet doen om mij weer wat vertrouwen in de relatie te geven?
Wat een kutsituatie is dit toch ook...
Die paar dagen zijn te kort om tot een echte conclusie te komen. Aangeraden wordt 1 maand om het echt te voelen. Wij zijn elke keer niet verder dan max 6 dagen gekomen.
Jij moet in de komende dagen in ieder geval niks sturen. Moeilijk is het zeker maar volhouden. Ga je maar even wandelen of boosheid creeeren.
die paar dagen gaan niet echt iets doen, zoiezo uit mekaar voor even of even geen contact werkt niet, ik spreek uit ervaring... juist nu moeten jullie samen leuke dingen doen, daar ben ik achter gekomen in t afg jaar, juist als je afstand neemt komt er meer afstand. Ik wilde ook afstand hoor om hem een soort van te testen maar hij stond erop dat we juist veel samen moesten doen en eerlijk dat hielp, hij deed niet alles wat ik wou van iemand die spijt moet tonen maar nu achteraf zie ik wel in hoe ontzettend hij mij bleef "zien", samen uit eten, weekendje weg ed, hij zorgde ervoor, toen dacht ik dit helpt niet en ja ik ben op dit moment eik best klaar met hem, t gevoel is gwn nu niet zoals voor t vreemdgaan maar ik voel nu wel pas hoeveel hij deed en doet om ons samen te houden. Afstand zorgt alleen maar voor meer afstand maar ik begrijp je wel hoor! Maar laat haar juist nu toe, je hoeft t niet te geloven of aan te nemen maar laat haar haar best doen op haar manier, ieder zegt sorry op zn eigen manier.
Pennestreek, relatie therapie wil hij absoluut niet, hij is gwn weg echt geen prater en voelt zich dan opgelaten. Ik heb zelf wel heel veel aan mijn therapie en hij vraagt er wel naar waar we t over hebben en wat t met me doet. Zoals ik hierboven al zei ik zie nu pas in hoeveel hij deed en doet om ons samen te houden alleen is mijn gevoel nu niet hoe t moet zijn... ik ben bereid om t tijd te geven, want... kinderen, alles, dat gooi je niet weg, hij gooide ons ook niet weg want hij kwam terug maja het is de ene dag ook makkelijker dan de andere, morgen kan ik bv weer heel boos zijn van binnen en overmorgen denken van ach geef t tijd... dat is ook een proces zegt mijn therapeut en dat vraagt idd tijd, jaren.
VerlorenVader, deze paar dagen gescheiden gaan jou natuurlijk geen duidelijkheid geven, althans, niet hetgeen wat jij hoopt. Denk dat het sowieso goed is dat jullie even een paar dagen alleen doorbrengen, maar het is echt te kort om daar conclusies als ‘hoeveelheid houden van’ uit te kunnen trekken. Ga daar dus ook geen hoge verwachtingen scheppen voor jezelf.
Daarbij, wat zij ook doet, het is nooit goed zo te lezen in je laatste post. Gaat ze je contacten, dan denk je dat het is omdat ze angst heeft voor het co-ouderschap/financieel alleen staan/etc. Contact ze jou niet, dan heeft ze gelogen over het houden van……Tja, wanneer zou zij het dan wél goed doen?
Probeer deze dagen, gescheiden van elkaar, voor jezelf op een rijtje te krijgen wat jij nog wilt (of kan), losstaand van haar. En mocht je het wel nog samen gaan proberen dan lijkt het mij geen overbodige luxe om samen therapie te volgen.
