Relaties Relaties

Relaties

Isolde67

Isolde67

24-07-2018 om 12:35

Vraag aan vrouwen met een moeilijke man


Mari

Mari

30-07-2018 om 11:48

iets weggevallen en toevoeging

bij deze zin "ook een sterke binding met de gijzelnemers, ook een reden"

hoort nog: ook een reden om niet direct hulp voor zichzelf te zoeken.

-.-
toevoeging: Op de vraag 'waarom zoekt slachtoffer geen hulp voor zichzelf?" kan je zeggen dat dat logisch klinkt. Ware het niet dat als ze binnen een relatie zit, dat de partner het probleem is. Een andere complicerende factor dus.

De hulpverlening dient bijgeschoold te worden in (herkenning en interventies) bij narcisme. Laat de hulpverlening maar bijstaan zoals ze zwaar mishandelde partners bij zouden staan.
Pas als de mishandeling voorbij is, ga je als slachtoffer je wonden helen en vervolgens kijken hoe je hier in terecht kwam en hoe je het anders gaat doen. Als je met echte NPD te maken hebt, heeft het totaal geen zin om dat binnen de situatie te doen. Sterker nog: het zou je verzwakken en de positie van de narcist versterken.

Mari

Mari

30-07-2018 om 11:51

Doenja

Omgaan met emotionele flashbacks:


https://www.youtube.com/watch?v=Pl29G_Vq2CM

er is nog meer op Youtube, maar dit vind ik een hele goed

Romi

"Maar wat bedoel je dan met bijstaan? (van partner)
En waarom zoek je dan als partner van niet zelf hulp?"

Ik heb het over situaties waarbij allebei de partners opgeroepen worden voor een gesprek. En waarbij de partner van de narcist niet is ingelicht over het feit dat er nu met een speciaal doel niet wordt ingegaan op wat uitspraken en gedrag met haar doen. Dat daarmee niet bedoeld wordt dat dat niet belangrijk is. En waarbij dan wordt aangegeven dat dat later een keer (als zij alleen is) aan de orde kan komen. Waar ik voor pleit is dat dat dus allemaal wel wordt gecommuniceerd, daar ben ik duidelijk in geweest.

Bijvoorbeeld in mijn geval. Dat getreiter over de vergelijking met mij en mijn moeder. Hij gebruikt dat tijdens het gesprek. De hulpverlener heeft er alleen aandacht voor dat ik daarin een fout maakte. Als ik dan naar huis ga, zal hij denken dat hij dat gewoon kan doen, zelfs tijdens een gesprek met hulpverleners. En ik, als ik niet beter zou weten, door vele verhalen bijvoorbeeld hier op het forum, zou heel makkelijk kunnen denken, zie je wel, het komt door mij.

"Thera, ik lees in het artikel niets nieuws tav wat ik zeg."

Dus je bent het ook eens met:

Laat duidelijk merken dat jij het gedrag van een narcist niet leuk vindt. De narcist moet immers weten dat hij (of zij) over jouw grenzen gaat. Een narcist kan dit namelijk niet goed aanvoelen of zien. Jij zult deze feedback expliciet, heel duidelijk moeten geven.(Je moet dit wel met een niet aanvallende ik-boodschap doen, maar het moet wel!)

Reageer bij ieder vervelend gedrag ofwel direct, ofwel iets later, maar laat áltijd weten dat je bepaald gedrag niet prettig vindt.

Wil jij iets van een narcist gedaan krijgen? Praat hem dan naar zijn mond, zo zegt een psychiater in Psychologie Magazine. Doe dat echt niet. Ook al lijkt dit op korte termijn prima te werken...hiermee houd je dit abnormale gedrag alleen maar in stand. Trek je grenzen als het gaat om abnormaal onvriendelijk gedrag. Laten we eens beginnen met het niet meer tolereren van abnormaal gedrag. (Daar zie ik niet het onderhandelen in wat jij noemt)

OokZo

OokZo

30-07-2018 om 12:17

Zelf hulp zoeken

Zelf hulp zoeken is hondsmoeilijk. Voordat je zo ver bent dat je beseft dat je hulp nodig hebt, ben je al heel ver heen. Sufgebeukt. Iedere keer dat mijn ex wist dat ik naar mijn eigen therapeut ging, dreigde hij zichzelf wat aan te doen. Voortdurend bellen, dreigen, boos worden, huilen, hou dat maar eens vol als je toch al zo zwak bent. Maar ik hield het vol. Zelfzorg is van levensbelang. Dat was natuurlijk uiterst egoïstisch van mij was, vond hij. De kinderen moesten op die momenten bij hem blijven en zij hadden natuurlijk ook te lijden onder die buien. Ik ging zoveel mogelijk onder werktijd, zodat hij het niet merkte, maar dat kon natuurlijk niet altijd. Het was bijna een zegen dat ik uiteindelijk een depressie kreeg, daar hulp voor kreeg, en AD waardoor ik me zijn buien ook wat minder aantrok. Ik kreeg heel concrete adviezen (lichaamsbeweging, hobby's, ontspanning, slaap, meer therapie) en die moest ik natuurlijk wel opvolgen. Die adviezen trokken me uit de depressie maar uiteindelijk ook uit zijn macht.
Ik ben geen deskundige, maar zouden AD meer slachtoffers kunnen helpen om uit de macht van zo'n partner te komen? Ik vraag me het gewoon even hardop af. Ik kan me nog levendig herinneren onder welke enorme stress ik voortdurend stond, altijd alert om de volgende mentale of fysieke klap op te vangen. Altijd op de puntjes van mijn tenenen lopend. Dat houdt niemand vol. De pillen haalden de scherpe randjes ook daar van af.

Romi

Romi

30-07-2018 om 12:20

Volgens mij

ga je niet snel 'samen' naar hulpverlening.
Dat blijft gewoon een moeilijk construct.
In hulpverlening moet je achter je patiënt staan, gaat het om vertrouwen, privacy, iets opbouwen.
Therapeutische relaties aangaan met 2 partijen tegelijk kan erg botsen.
Dan heb je het vaak over systeemtherapie, ook dan blijft het belangrijk als therapeut niet op stoel van rechter te gaan zitten.
Vaak in situaties waarin vooral plek van kinderen belangrijk is.
Kinderen moeten mi altijd beschermd worden.
Maar partners van, hoe wrang soms ook, mi niet.
We gaan uit van zelfbeschikking en verantwoordelijkheid. Dat is een belangrijke pijler waar je mi niet zomaar aan mag gaan tornen.
Zelfs in deze situaties niet. Als slachtoffer van is je grootste probleem juist het gebrek aan regie.
(hetzij om patronen in relatie te kunnen doorbreken, hetzij om te concluderen en uit te voeren dat de relatie beter verbroken kan.
Hulpverlening zou, idealiter, dat gebrek moeten signaleren en die regie juist sterker maken ipv verzwakken. (en in de praktijk wordt dat vaak gepoogd, niet altijd op de meest succesvolle manier)

Jij pleit in feite voor een wilsonbekwaamheidsverklaring voor de omgeving van een narcist.
Mij lijkt dat een bijzonder slecht en zelfs bizar plan.
En gezien het voorkomen van narcisme kun je dan bijna ook de hele maatschappij wilsonbekwaam verklaren.

Romi

Romi

30-07-2018 om 12:23

Berichten gekruist

Ik had de laatste berichten nog niet gelezen bij mijn laatste reactie, het is daardoor een beetje een warboel.

Romi

Romi

30-07-2018 om 12:26

Thera

Ik weet niet van iedereen hier de situatie precies, maar als ik het goed heb gaat het in jullie geval vooral over hulp voor de kinderen?
Het is belangrijk goed voor ogen te hebben wat precies de insteek is van een hulpverleningstraject.

Romi

Romi

30-07-2018 om 12:28

Artikel Thera

In hetzelfde artikel staat ook dat je niet vanuit een onderpositie moet gaan werken, dat dat zinloos en zelfs gevaarlijk is.
Als hulpverlening zit je vaak al in een onderpositie omdat de patiënt het contact bepaalt.
Doe je niet wat de patiënt wil dan gaat deze weg. Zo simpel is het.

OokZo

OokZo

30-07-2018 om 12:35

Romi, wat doe jij een gruwelijk wrede uitspraak!

Romi, ik heb echt het idee dat je veel praat maar er eigenlijk bijzonder weinig van af weet. Je blijft de plank maar misslaan.

"Volgens mij ga je niet snel 'samen' naar hulpverlening. Dat blijft gewoon een moeilijk construct."

Ooit van relatietherapie gehoord? Weet je hoe ontzettend veel verschillende vormen er zijn? Ook vormen die je samen-apart doet?

"Kinderen moeten mi altijd beschermd worden.
Maar partners van, hoe wrang soms ook, mi niet."

Ik moest hierom huilen. Wat een ontzettend wrede, gruwelijke uitspraak. Je weet echt niet waar je het over hebt. Ik ben diep beschadigd uit mijn huwelijk gekomen, maar ik heb van begin tot einde nooit écht getwijfeld aan wie ik was (ben) en wat ik waard was. Ik ben gelukkig opgevoed door niet-narcisten die mij een gezond en stevig zelfbeeld hebben meegegeven. Toch ben ik in zijn slinkse val getrapt. Ik was mijn "zelf" grotendeels kwijt, maar niet helemaal. De meeste slachtoffers worden wel tot op de grond toe afgebroken en raken hun zelfvertrouwen én hun identiteit volledig kwijt. Die kunnen niet meer ontsnappen zonder hulp van buitenaf. Wat jij hier suggereert, is die slachtoffers maar gewoon te laten zitten. De oplossing die dan nog rest? Zelfmoord?

Romi

Romi

30-07-2018 om 13:00

Ik snap het wel

ergens, maar ik voel me binnen gezogen in een enorme emotionele warboel.
Nogmaals, dat snap ik ergens ook wel maar het lijkt me nu toch verstandiger hier te stoppen.
Ik krijg blijkbaar niet uitgelegd wat ik bedoel en heb echt de zin nog de energie me hier nu enorm te moeten gaan verdedigen.
Blijkbaar ben ik hier nu de narcist, soit.

Romi

Romi

30-07-2018 om 13:04

Laatste opmerking

Vergeet aub niet dat wat voor getraumatiseerde mensen geldt (ze kunnen weinig aan hun gedrag doen want ze zijn afgemaakt etc) echt net zo goed voor de narcist geldt. Ook de narcist is in feite slachtoffer van.

Mari

Mari

30-07-2018 om 13:10

Romi e.a.

Nee je bent niet de narcist, niemand zegt. Maar dat is het dus, wat jij zegt. Het ís een emotionele warboel die jij met het redelijke argumenten probeert te ontwarren. Maar wil je het begrijpen dan zul je eerst moeten herkaderen. Voor dat nieuwe kader zal je eerst wat dingen gewoon aan dienen te nemen. En als je dat zou doen, niet voor eeuwig maar gewoon als werkhypothese, zou het ineens niet zo'n warboel meer zijn.
Want voor de mensen die het mee hebben gemaakt: Doenja, Ookzo, Paasei, Kaaskopje, Isolde, Thera, ikzelf is het wel duidelijk waar wringt. (hoop dat ik niemand vergeet).

Enfin ik ben me er terdege van bewust dat alles rondom narcisme aan rap voortschrijdend inzicht onderhevig is.

Mari

Mari

30-07-2018 om 13:12

oh maar Romi

"ook de narcist is getraumatiseerd" Ja natuurlijk dat ontkent toch niemand? Sterker nog: dat heeft mij jaren in de toxische traumabond gehouden, omdat ik zag hoe gewond en kwetsbaar hij was en ik hem daardoor alles kon vergeven.

Donna

Donna

30-07-2018 om 13:13

Manipulatief

Ik vind de reacties op Romi manipulatief. Zij doet geen gruwelijke uitspraken. Ze geeft alleen weer hoe een (goede) therapeut te werk gaat. Echt naar de manier waarop haar gehakt wordt, hoe ze verkeerd begrepen wordt en wat haar wordt toegedicht. En dat alleen omdat ze een andere kant laat zien.

Mari

Mari

30-07-2018 om 13:17

Donna

Nou zeg maar waar ik manipulatief ben dan. Want volgens heb ik volkomen open mijn mening op tafel gelegd. Ik vind haar ook niet gruwelijk of zo. Ik probeer steeds geduldig uit te leggen hoe dingen voor mij werken, uitgebreid en met redenen omkleed maar krijg niet tot nauwelijks reactie. Dat zou je ook een vorm van manipulatie kunnen noemn

Doenja

Doenja

30-07-2018 om 13:19

Weet ze t wel?

Romi zegt niet dat ze in het therapeutische werkveld bezig is. Alleen dat ze t zijdelings meekrijgt. Helaas krijg ik t idee dat ze er te weinig van weet en echt onware uitspraken doet. De stelligheid waarmee ze dat doet lijkt op de enige waarheid te berusten. Dat vind ik kwalijk. We hakken niet op Romi in, we laten haar zien wat ze zegt. Misschien moet ze niks zeggen over iets waar ze geen kennis van heeft. Lijkt mij beter.

Romi

Romi

30-07-2018 om 13:23

Mari

Ik reageer toch nog op je (zegt vast een hoop over mij dat ik het niet kan laten) omdat je zo kalm en redelijk klinkt maar het tegelijkertijd zo fout is in mijn ogen wat je zegt.

Je splitst de boel zo enorm op, in Slachtoffers en onwetenden. Daarmee kader je net zo goed vrij narcistisch.
Je negeert daarin ook voor het gemak dat narcisme diepgeworteld is in ons leven en dat daarmee helaas bijna, zo niet iedereen wel ervaringsdeskundige is op dit gebied.

Uiteraard is het veel ingrijpender als je in je naaste omgeving met ernstig narcistisch gedrag geconfronteerd bent.
Maar ik had al benoemd dat ik bijv Kaaskopje verhaal over haar vader sterk herken tov mijn eigen vader.

Dat je mijn verhaal niet kent of onthoudt maakt uiteraard niet uit. Maar dat je aanneemt mijn verhaal bij voorbaat te kennen (blijkbaar hoor ik bij de onwetenden, anders zou ik het wel snappen) vind ik niet oké.

Romi

Romi

30-07-2018 om 13:25

Weer reacties gekruist

Sorry Doenja, ik vind jouw posting echt vreselijk, kan er niets meer van maken en zal dat ook maar niet doen nu.

Romi

"pleit in feite voor een wilsonbekwaamheidsverklaring voor de omgeving van een narcist.
Mij lijkt dat een bijzonder slecht en zelfs bizar plan.
En gezien het voorkomen van narcisme kun je dan bijna ook de hele maatschappij wilsonbekwaam verklaren."

Dat is echt helemaal niet te concluderen uit wat ik schreef. Ik schreef dat de partner juist vaak al heel veel doet om aan de eigen regie te werken. En daarbij dan dat het niet vreemd is dat als ze dan hulpverlening krijgen ze daarbij gesteund worden. En niet dat die verwachting een bewijs is dat ze niet goed zijn in zelf regie nemen. Ik ben aan het herhalen, het wordt een beetje saai.

OokZo

OokZo

30-07-2018 om 13:26

Pardon Romi?

"Blijkbaar ben ik hier nu de narcist, soit."
Waar komt dat ineens vandaan? Wie zegt of suggereert dat?

Ik schrijf alleen dat je de plank steeds misslaat waardoor ik denk dat je er in feite bijzonder weinig van afweet, zoals veel hulpverleners (oh nee, je had alleen op je werk mensen gezien die... toch?). Ik schreef ook dat een specifieke uitspraak van je wreed was. Ik krijg een "beste stuurlui aan wal"-gevoel bij jou. Dat kan bij veel onderwerpen, maar nu kwets je mensen onnodig en diep met je uitspraken. Dit is een openbaar forum, je mag schrijven wat je wilt, maar wees je bewust van de gevolgen van je uitspraken voor mensen in zo'n precaire situatie. Als je geen zin hebt om je grondig in dit onderwerp te verdiepen of de emotionele warboel te begrijpen, is het misschien inderdaad beter om niet mee te schrijven in dit draadje. Ik lig hier niet nu niet wakker van, maar velen die meeschrijven zitten er nog midden in of zijn nog bezig met de verwerking (dat is misschien wel nooit klaar), en die verdienen geen extra mentale klappen.

Leerzaam

Ik vind het wel fijn dat Romi hier schrijft, want zo krijg ik meer inzicht in de ideeen die er leven in hulpverleningswereld. Kan ik dingen beter plaatsen. Ik krijg daardoor aan de ene kant meer begrip, aan de amdere kant meen ik duidelijker te zien waar het mis gaat.

Romi

"In hetzelfde artikel staat ook dat je niet vanuit een onderpositie moet gaan werken, dat dat zinloos en zelfs gevaarlijk is.
Als hulpverlening zit je vaak al in een onderpositie omdat de patiënt het contact bepaalt.
Doe je niet wat de patiënt wil dan gaat deze weg. Zo simpel is het."

Als een hulpverlener deze inschatting maakt, dan is een interessante vraag: wat dan? Ga je dan toch door met hulpverlenen of niet. Als je doorgaat, wat kan je dan nog doen? Als je niet doorgaat, hoe breng je dat dan?

Mari

Mari

30-07-2018 om 13:42

Romi

Je gaat op geen enkele manier op mijn postings over het stockholm syndroom en valide interventies in dat bedoel ik. Volgens mij kijk ook geen enkele vid of lees je een artikel van deskundigen die ik gelinkt heb.

Ja ik splits op in mensen die terdege weten hoe het werkt en zij die dat niet doen. Maar eigenlijk vooral bedoeld met betrekking tot de hulpverlening, ik dacht dat we het daar over hadden? Misschien heb ik dat niet duidelijk genoeg gezegd. En ja dat is wat ik meegemaakt heb: onkundige klunzige en schade berokkende psychologen, psychiaters, relatietherapeuten die van de hoed noch de rand weten maar toch doen of dat wel zo is versus wel wetende, deskundig interveniërende hulpverleners.
Is dat narcistisch dat ik dat zo stel? Dat vind ik te makkelijke conclusie en dat zou ik dan weer narcistisch kunnen noemen.
Natuurlijk noemde ik ook in mijn posting #163 het verschil tussen jou en de mensen die wel lijken te begrijpen dat de hulpverlening zich mag bij scholen. En daar sta ik nog steeds achter omdat ik denk dat als je in een relatie met een npd-er had gezeten, je het ook begrepen had. Natuurlijk iedereen kent wel een narcistisch iemand maar voordat ik dit meegemaakt had, dacht ik er ook heel anders over.
Maar om dan zeggen dat het zo fout is wat ik schrijf? En dat dat narcistisch is? Omdat ik dat onderscheid zie? Als dat jouw opvatting van narcisme is, hoeven we ook niet verder te praten. Ik laat het wat jou betreft hierbij.

Romi

Romi

30-07-2018 om 13:42

Ppfftt

Oké, ik snap wel dat dit onderwerp behoorlijk 'leeft' bij jullie.
Maar ik wordt aan alle kanten aangevallen.
En weet je, ieder hier heeft weer zijn eigen aanval op mij.
Dat maakt dat er zo'n beetje 5 verschillende draadjes door elkaar lopen, en ik kan onmogelijk op iedereen uitgebreid reageren.

Ik zie hier, sorry, toch wel een soort van parallel met de grootse verwachtingen naar hulpverlening toe.

Alsof de hulpverlening de pijn die je is aangedaan ergens moet (kunnen) vergelden, een onmogelijke taak.
(en ja, er zijn bijzonder goede hulpverleners. De meeste hulpverleners zijn echter bijzonder middelmatig. Dat is een realiteit waar je het ook gewoon mee moet doen. Dat zal ook niet veranderen)

Ik sta symbool voor jullie voor 'hulpverlening', snap ik ook nog wel.
Maar maakt het het voor jullie anders als je me als mede slachtoffer gaat zien?

Romi

Nou je geeft veel uitleg over de hulpverlening. Ik krijg niet zo snel de kans om dan mijn vragen bij die hulpverlening te stellen. Maar doe rustig aan, een andere keer reageren mag ook.

Donna

Donna

30-07-2018 om 14:30

Doenja

Romi last juist duidelijk blijken dat ze wel weet hoe hulpverlening werkt en waar het mis gaat met verwachtingen. Maar als ze dat uiteenzet, wordt ze tot kop van jut gemaakt. Met allerlei heftige emotionele verwijten. En drogredenen. Het geeft mij het gevoel alsof er een hetze gevoerd wordt en dat ervaar ik als onaangenaam.

Donna

Mag ik weten op welke drogredenen je doelt?

Mari

Mari

30-07-2018 om 14:57

Donna

Ja daar ben ik eigenlijk ook wel benieuwd naar

Mari

Mari

30-07-2018 om 15:15

Hulpverlening

De hulpverlening hoeft en hoefde het mij aangedane leed niet te vergelden
Zien hoe zaken in elkaar staken en de bereidheid hebben te luisteren en te herkaderen in plaats van binnen de eigen niche-redenettes een arrogante houding aannemen was al heel wat geweest.
Er is een bepaald trekje in hulpverlenersland dat wat mij betreft best aan herijking toe is: als men zaken niet meer kan verklaren vanuit de opleiding die men gehad heeft, lijkt het een soort van not-done dat toe te geven. Een soort hulpverleners ego. En dat is ook nodig natuurlijk: je hebt een werkhypothese nodig om te kunnen analyseren als het psycho dynamiek betreft. Het is alleen jammer dat men daar zo moelijk over doet op het moment dat het niet werkt en daar dan toch coute que coute aan vast blijft houden.

Vroeger zag je dat ook heel sterk bij medici. Als iemand iets had wat men niet kon verklaren zei men al spoedig 'je somatiseert'. Het kon namelijk niet dat je iets had wat niet in hun handboeken stond. Ik heb dat gezien met mensen met de ziekte Lime. Heeft veel leed veroorzaakt. Willen die mensen dat het leed van de ziekte Lime door die artsen wordt vergolden? Welnee, ze willen gewoon gezien worden in het leed van de ontkenning. Dat geldt hier ook, en er zijn zelfs termen voor: secundaire en tertiaire gaslighting: wederom de realiteit van het slachtoffer van de narcist ontkennen, zoals ze al vaak heeft meegemaakt. Overigens maak ik in de medische wereld mee dat jonge specialisten gewoon de ruimhartigheid kunnen opbrengen om te zeggen over lichamelijke klachten die niet direct verklaard kunnen worden "ik ontken niet dat er lijden is, maar soms weten we het gewoon niet". Wat mij betreft een stuk professioneler.

Wat betreft narcisme: Ik zou nu al blij zijn met een welwillend geïnteresseerd houding van "goh, blijkbaar is dit een lacune in de hulpverlening, vertel, geef ons links etc. Dan gaan we kijken hoe het veld er mee kan dealen. Maar ik denk ook dat dat nog wel komt, over een aantal jaren.
Overigens zie ik niemand hier als vertegenwoordiger van die hulpverlening. Ik leg slechts mijn kant van de zaak en mijn mening uit.

Mari

Mari

30-07-2018 om 15:20

lime= lyme

hierboven

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.