Wat mag je van je man verwachten?
Gisteren zat ik met mijn man en zoon naar “Dit was het nieuws” te kijken. Daarin vertelde Peter Heerschop dat zijn vrouw eens midden op straat bij haar borst gepakt werd en hij, Peter, niet wist hoe te reageren. Pas toen de dader al een heel eind verderop was, riep hij hem -naar eigen zeggen- halfslachtig na: “doe eens niet joh!”
Hij vertelde vertelde het grappend, maar de strekking was dat zijn vrouw hem zijn niet-handelen nog lang had nagedragen.
Toen zei mijn man: “nou, ik snap het wel. Ik zou ook niks doen, straks krijg ik zelf nog klappen.” Mijn zoon (18 jaar en met vriendin) was het daar helemaal mee eens. Het voert te ver om hier de hele discussie die daarop volgde te herhalen, maar lang verhaal kort: Ik schrok enorm van de houding van de mannen in mijn gezin en we hebben er een knallende ruzie over gehad 😕
Mijn man voert aan (en ja, ik ga nu omwille van de lap tekst wat korter door de bocht):
-mannen die zoiets doen, zijn niet goed bij hun hoofd; wie weet waar ze nog meer toe in staat zijn en straks heb ik een mes tussen mijn ribben.
- ik ben geen gorilla; ik heb er het fysiek niet voor en ook niet het testosteron (klopt hoor, mijn man is type academische docent)
- dit mag je niet van me vragen, ik ben niet zo en dat wist je al toen we trouwden.
- ik doe wat ik kan op het gebied van vrouwenemancipatie: eerlijke verdeling huishouden, eerlijke verdeling carrièremogelijkheden, eerlijke verdeling tijd en geld. Maar ergens houdt het op.
En dat is allemaal waar. Maar toch voelde ik me door zijn knetterharde uitspraak dat hij er bij weg zou rennen en van een afstand de politie zou bellen, ontzettend onveilig. Dus: je neemt een man mee op straat voor de veiligheid (om je op te halen ergens laat in de stad/ ergens anders), maar als de punt bij de paal komt, heb je daar dus niks aan.
Wat in zijn verweer niet meehelpt: ik heb het helaas ook een keer meegemaakt met hem in een onveilige situatie. We zagen een groepje dronken/ ongure mannen. Hij liep al voor me, en in plaats van dat hij zijn tempo vertraagde om naast me te komen lopen, ging hij alleen maar harder lopen; waardoor de afstand tussen ons steeds groter werd en ik dus echt alleen was. Er gebeurde niets, maar ik heb hem dat lang nagedragen 🙃
Hoe kijken jullie hier naar, wat mag je van je niet-fysieke man verwachten in zo’n situatie? Ik hoor het heel graag, want we waren allebei zo boos en voelden ons allebei zo door de ander miskend/ verwaarloosd, dat meningen van een ander wellicht een opening bieden voor een nieuw gesprek.
Mmmh dit is een interessant dilemma.
Even ter verdediging van de mannen die niet ingrijpen in zo'n situatie. De kans is groot als iemand jou als vrouw bij de borst grijpt waar jouw man bij is, dat dit bedoeld is om jouw man uit te dagen. En dat hij waarschijnlijk heeft ingeschat dat hij jouw man wel aankan. Dus ik snap wel dat veel mannen, zeker het minder impulsieve en testosteron type, veiligheid kiezen. Iemand die dat doet, daar zit een steekje bij los en zoekt een vechtpartij....
Echt weglopen en jou alleen in zo'n situatie sten vind ik een ander verhaal. Maar niet 'zijn mannetje staan' snap ik eigenlijk wel.
Als mijn man een epilepsie-aanval krijgt, is dat bij stress, ook wordt hij al wat ouder (65+), dus ik weet niet hoe we uit een bedreigende situatie zouden komen.
Waarschijnlijk schieten we sowieso allebei eerst in bevriesmodus en als één van ons tweeën uit bevries- naar vechtmodus zou schieten, zou me het niets verwonderen dat ik dat eerder doe dan man. Maar wie weet gebeurt het omgekeerde, geen idee. Man weet het ook niet. Meestal weet je pas wat je doet als je het doet.
Ik hoop het voorlopig niet mee te maken.
De 2 keren dat ik te maken had met tasjesdieven heb ik 1x gevochten en ben ik 1x gevlucht. Maar ik was toen alleen en een stuk jonger dan nu, beter in vechten of vluchten.
kaatjecato schreef op 05-09-2025 om 15:59:
Mmmh dit is een interessant dilemma.
Even ter verdediging van de mannen die niet ingrijpen in zo'n situatie. De kans is groot als iemand jou als vrouw bij de borst grijpt waar jouw man bij is, dat dit bedoeld is om jouw man uit te dagen. En dat hij waarschijnlijk heeft ingeschat dat hij jouw man wel aankan. Dus ik snap wel dat veel mannen, zeker het minder impulsieve en testosteron type, veiligheid kiezen. Iemand die dat doet, daar zit een steekje bij los en zoekt een vechtpartij....
Echt weglopen en jou alleen in zo'n situatie sten vind ik een ander verhaal. Maar niet 'zijn mannetje staan' snap ik eigenlijk wel.
Dit is exact wat mijn partner zei toen ik hem vroeg wat hij ervan vond.
Ik snap dat man misschien niet in staat is een aanvaller te vloeren, maar dat hij gauw wat harder gaat lopen om uit de buurt te zijn (zoals iemand noemde) is wel het andere uiterste.
Ik heb het ooit meegemaakt met een vriendin, die meteen een stap opzij deed toen een vent mij lastigviel. Die is bij mij wel in een ander vakje gegaan. Vrouw of man, het is gewoon niet zo fraai om zelf meteen uit de gevarenzone te gaan en de ander daar achter te laten.
Er is trouwens een interessante film over, Turist. Over een man die wegrent als er een lawine komt en zijn gezin laat zitten. En over de nasleep in de relatie.
Mijn man zou meteen reageren, dat zit in zijn karakter. Niet alleen als ik naast hem loop, ook als hij met een vrouwelijke collega op straat loopt of een onbekende vrouw belaagd wordt. Hij heeft wel aan karate gedaan en ook nog een andere vechtsport. Ik ben niet anders gewend, maar nu ik erover nadenk, voel ik mij hierdoor ook veilig bij hem.
Hoe we deze mannen kunnen helpen? Stimuleren om op een verdedigingssport of vechtsport te gaan. Dan leert de man van TO niet zo bang te zijn voor klappen. En misschien ook een goed tegenwicht voor dat academisch hoofd. Onze dochter heeft ook gekickbokst, mijn man stimuleerde dat. En ik weet dat ik vroeger als student met een stelletje vrouwelijke studenten verdedigingslessen ging volgen.
Temet schreef op 05-09-2025 om 15:41:
[..]
Ik ben ook wel eens voor de grap onverwacht aan beide schouders tegelijk van achteren vastgepakt door een vriend. Die had mijn elleboog in zijn ribben voor hij er erg in had, want ik haalde instinctief naar achteren uit. Dus ik kan me de actie van die karateka wel voorstellen: bedreiging zien en meteen handelen.
Wat een kinderachtige vrienden dat ze je zo moeten laten schrikken tijdens het begroeten. Je bent geen 10 meer.
Wij hebben een keer een situatie gehad waar een man dreigend naar mij deed, alsof hij me wilde slaan. Tot mijn verrassing ging mijn vriend direct voor me staan en keek dreigend naar die vent. Ik moet zeggen dat ik er zelf van schrok. De andere kerel werd vervolgens door zijn eigen vrouw meegesleept, dus het liep met een sisser af.
Ik heb me wel vaker met ruzies van anderen bemoeid, maar zou dat eigenlijk niet meer moeten doen. Die anderen zijn altijd groter en sterker. Gek genoeg was ik dan weer overdonderd en heb ik niet gereageerd toen een ‘vage kennis’ ineens zijn hand op mijn bil legde. Hij zei ‘sorry’, dus dat zou natuurlijk ook echt per ongeluk kunnen zijn gegaan (wel raar, maar het kan).
Theekopje schreef op 05-09-2025 om 15:59:
naja, politie gekomen, verhaal gedaan… conclusie: ja zegt politie, we kunnen hier niets mee. Weten van dit groepje af, niemand heeft t gezien verder of je hebt bewijs… we geloven jullie zeker. Maar we hebben elke dag met deze (niet specifiek deze groep) jongeren te maken. Het wordt er niet beter op in Nl. bedenk of je ze volgende keer weer wil aanspreken.
Vreselijke situatie. Maar wat bedoel je met 'het wordt er niet beter op in Nl?'
Levina123 schreef op 05-09-2025 om 16:37:
[..]
Vreselijke situatie. Maar wat bedoel je met 'het wordt er niet beter op in Nl?'
Dat zei de politie tegen ons over deze situatie en de jongeren waar ze constant mee te maken hebben en wat zij aanrichten. Apart he. Dat politie dit zo zegt.
Als ik aangerand wordt terwijl mijn man naast me loopt en hij doet niets, dan voel ik me niet alleen onveilig maar ook nog eens ontzettend in de steek gelaten. Dit zou echt iets stukmaken bij mij.
FruitMoeder schreef op 05-09-2025 om 14:57:
[..]
Dat is ook wel een rode vlag dat hij iedereen maar aanvalt ook al zijn het je vrienden. Maar hoe hield jouw oude vriend je dan aan? Je had vastpakken of stevig aan je arm trekken?
Ik liep links van mijn man en van achteren kwam een vriend, die mijn rechterarm pakte, de arm dus tussen mij en mijn man in. Gewoon zo van hé hallo! Man draaide zich half om en hoekte hem zo tegen de grond.
Theekopje schreef op 05-09-2025 om 16:47:
[..]
Dat zei de politie tegen ons over deze situatie en de jongeren waar ze constant mee te maken hebben en wat zij aanrichten. Apart he. Dat politie dit zo zegt.
Inderdaad, heel apart.
Ik verwacht van mijn partner en ook van familie of vrienden dat ze mij helpen en beschermen. En dat doe ik andersom ook. Het maakt niet eens uit of de ander een man of vrouw is. En ik kan mij prima zelf redden. Waar het om gaat is dat je partner er voor jou is. En laat zien jou te willen helpen. Ik hoef absoluut geen vechtersbaas. En bij problemen ga ik er niet op af (ik ga ze zelfs uit de weg). Maar als iemand mij of mijn vrienden zou lastig vallen (dus aanvallen, fysiek iets doen of seksueel lastig vallen) dan help ik.
Stel ik wordt in elkaar geslagen en mijn partner gaat snel weg en belt vanaf een hoekje de politie. Terwijl hij ook op dat moment had kunnen helpen? Dan ben je toch een absolute loser? Je laat iemand waar je om geeft toch niet alleen achter? En stel het is niet je partner maar je zoon van 16 die mishandeld wordt. Laat je dat dan ook gebeuren?
Jouw partner heeft laten zien dat zijn eigen belang voor gaat. En dat je niets van hem kunt verwachten. Ik zou hem echt als zwakkeling gaan zien.
Izza:
'Jouw partner heeft laten zien dat zijn eigen belang voor gaat. En dat je niets van hem kunt verwachten. Ik zou hem echt als zwakkeling gaan zien'.
Scheiden dan maar??
Joh, het is toch allemaal niet zo zwart wit. Misschien als puntje bij paaltje komt dat hij een oerkracht in zich voelt opkomen, misschien dat iemand die nu zegt er voor je te zijn in zo'n situatie op het moment supreme hard wegrent. Misschien is deze man just in andere situaties wel heel sterk en behulpzaam. Niet iedereen is altijd op alle gebieden maar volmaakt. Ik vind het ook best te waarderen hoe eerlijk hij is. Wat een onzin om iemand dan maar weer volledig af te serveren.
Stuur je man naar brazilian jijitsu!
