Wat mag je van je man verwachten?
Gisteren zat ik met mijn man en zoon naar “Dit was het nieuws” te kijken. Daarin vertelde Peter Heerschop dat zijn vrouw eens midden op straat bij haar borst gepakt werd en hij, Peter, niet wist hoe te reageren. Pas toen de dader al een heel eind verderop was, riep hij hem -naar eigen zeggen- halfslachtig na: “doe eens niet joh!”
Hij vertelde vertelde het grappend, maar de strekking was dat zijn vrouw hem zijn niet-handelen nog lang had nagedragen.
Toen zei mijn man: “nou, ik snap het wel. Ik zou ook niks doen, straks krijg ik zelf nog klappen.” Mijn zoon (18 jaar en met vriendin) was het daar helemaal mee eens. Het voert te ver om hier de hele discussie die daarop volgde te herhalen, maar lang verhaal kort: Ik schrok enorm van de houding van de mannen in mijn gezin en we hebben er een knallende ruzie over gehad 😕
Mijn man voert aan (en ja, ik ga nu omwille van de lap tekst wat korter door de bocht):
-mannen die zoiets doen, zijn niet goed bij hun hoofd; wie weet waar ze nog meer toe in staat zijn en straks heb ik een mes tussen mijn ribben.
- ik ben geen gorilla; ik heb er het fysiek niet voor en ook niet het testosteron (klopt hoor, mijn man is type academische docent)
- dit mag je niet van me vragen, ik ben niet zo en dat wist je al toen we trouwden.
- ik doe wat ik kan op het gebied van vrouwenemancipatie: eerlijke verdeling huishouden, eerlijke verdeling carrièremogelijkheden, eerlijke verdeling tijd en geld. Maar ergens houdt het op.
En dat is allemaal waar. Maar toch voelde ik me door zijn knetterharde uitspraak dat hij er bij weg zou rennen en van een afstand de politie zou bellen, ontzettend onveilig. Dus: je neemt een man mee op straat voor de veiligheid (om je op te halen ergens laat in de stad/ ergens anders), maar als de punt bij de paal komt, heb je daar dus niks aan.
Wat in zijn verweer niet meehelpt: ik heb het helaas ook een keer meegemaakt met hem in een onveilige situatie. We zagen een groepje dronken/ ongure mannen. Hij liep al voor me, en in plaats van dat hij zijn tempo vertraagde om naast me te komen lopen, ging hij alleen maar harder lopen; waardoor de afstand tussen ons steeds groter werd en ik dus echt alleen was. Er gebeurde niets, maar ik heb hem dat lang nagedragen 🙃
Hoe kijken jullie hier naar, wat mag je van je niet-fysieke man verwachten in zo’n situatie? Ik hoor het heel graag, want we waren allebei zo boos en voelden ons allebei zo door de ander miskend/ verwaarloosd, dat meningen van een ander wellicht een opening bieden voor een nieuw gesprek.
ShannonOnline schreef op 05-09-2025 om 22:25:
Stuur je man naar brazilian jijitsu!
ja en ga zelf ook mee
Krav magna schijnt heel erg op zelfverdediging gericht te zijn.
Mijn partner heeft de bruine band en oefent voor zijn zwarte band, hij zou wel ingrijpen. Of in ieder geval er wat van zeggen, in de wetenschap dat als het escaleert, hij zijn mannetje staat.
Partner heeft zijn dochters met de gedachte aan zelfverdediging ook op een vechtsport. Ze kunnen het heel prima inmiddels.
Toch vraag ik me af of dat de oplossing is.
Ginevra schreef op 05-09-2025 om 16:01:
Ik snap dat man misschien niet in staat is een aanvaller te vloeren, maar dat hij gauw wat harder gaat lopen om uit de buurt te zijn (zoals iemand noemde) is wel het andere uiterste.
Ik heb het ooit meegemaakt met een vriendin, die meteen een stap opzij deed toen een vent mij lastigviel. Die is bij mij wel in een ander vakje gegaan. Vrouw of man, het is gewoon niet zo fraai om zelf meteen uit de gevarenzone te gaan en de ander daar achter te laten.
Er is trouwens een interessante film over, Turist. Over een man die wegrent als er een lawine komt en zijn gezin laat zitten. En over de nasleep in de relatie.
Nou dit inderdaad. Mijn man is fysiek ook zeker niet de sterkste, maar hij komt wel voor me op en loopt niet zonder mij snel weg.
Ik droomde vannacht dat ik in een stad liep en terwijl ik mij omdraaide zag dat een zakkenroller mijn telefoon uit mijn zak aan het halen was. Ik greep mijn telefoon nog net, maar hij hield hem ook nog vast. Ik probeerde hard te roepen (herinnerde mij toen ook dit topic) en gelukkig kwam er op een gegeven moment een man aan. De zakkenroller liet los. De man liep ook weer weg. Ik voelde mij nog niet veilig want de zakkenroller was nog in de buurt. Toen zag ik Jort Kelder op een bankje zitten. Ik vroeg aan hem of hij iemand is die helpt als ik beroofd wordt en hij knikte vriendelijk en enigszins geamuseerd. Opgelucht ging ik naast hem zitten.
Over de situatie van to, ik zou ook wel verbaasd zijn op zijn minst dat mijn man niet in een opwelling ìets gedaan had. Dat hij dat 'iets' gedaan zou hebben voordat hij een berekening kon maken of het wel verstandig zou zijn. Misschien dan niet bij een beroving, maar wel als iemand aan zijn vrouw zou zitten. Dat is nog niet gelijk een veroordeling, maar wel verbazing.
" dus je neemt een man mee op straat voor je veiligheid".
Aldus de emancipatie. Ik had hem overigens wel een klap op zijn smoel gegeven, je blijft met je poten van een vrouw af. Maar ik vond dit wel grappig. Dat zijn van die typische stereotyperingen waar vrouwen andersom over in de steigers hangen.
Elpisto schreef op 06-09-2025 om 11:56:
" dus je neemt een man mee op straat voor je veiligheid".
Aldus de emancipatie. Ik had hem overigens wel een klap op zijn smoel gegeven, je blijft met je poten van een vrouw af. Maar ik vond dit wel grappig. Dat zijn van die typische stereotyperingen waar vrouwen andersom over in de steigers hangen.
Ik ben van mening dat in verband met ieders veiligheid, geen man alleen over straat mag.
Je primaire reactie is vaak vechten, vluchten of bevriezen. En daar kun je blijkbaar ook niet zoveel aan doen. Toch zou ik het wel heel vervelend vinden als iemand waar ik mee ben, of dat nu mijn man is, of een andere man of een vrouw, niet zou ingrijpen en zelfs weg zou lopen. Dat zou voor mij onveilig voelen, in de steek gelaten.
Bij mezelf zit er vaak een vertraging in mijn reacties en dan ben ik achteraf pas boos of gefrustreerd over iets terwijl de situatie al lang voorbij is en iedereen verder gaat met zijn leven. Die frustratie kan ik dan ook moeilijk loslaten.
We zijn in onze maatschappij erg gericht op onszelf en onze eigen veiligheid. Dat wordt ons ook geleerd. Je moet niet een brandend huis inlopen, want grote kans dat je er dan zelf ook in blijft. Of zomaar in een wak springen als er iemand onder het ijs ligt.
Als iemand een wapen heeft, loop je als man zeker ook gevaar en ben je nergens.
Mannen zijn statistisch gezien veel vaker slachtoffer van geweld dan vrouwen.
Toch hoop ik wel dat we door hormonen ingrijpen als het om onze kinderen gaat.
En ik hoop toch ergens ook dat mijn man in ieder geval zichzelf beschermt als hij mij niet meer kan beschermen omdat er een wapen in het spel is of zo. Voor ons meisje.
MamaE schreef op 06-09-2025 om 12:29:
Je primaire reactie is vaak vechten, vluchten of bevriezen. En daar kun je blijkbaar ook niet zoveel aan doen. Toch zou ik het wel heel vervelend vinden als iemand waar ik mee ben, of dat nu mijn man is, of een andere man of een vrouw, niet zou ingrijpen en zelfs weg zou lopen. Dat zou voor mij onveilig voelen, in de steek gelaten.
Bij mezelf zit er vaak een vertraging in mijn reacties en dan ben ik achteraf pas boos of gefrustreerd over iets terwijl de situatie al lang voorbij is en iedereen verder gaat met zijn leven. Die frustratie kan ik dan ook moeilijk loslaten.
We zijn in onze maatschappij erg gericht op onszelf en onze eigen veiligheid. Dat wordt ons ook geleerd. Je moet niet een brandend huis inlopen, want grote kans dat je er dan zelf ook in blijft. Of zomaar in een wak springen als er iemand onder het ijs ligt.
Als iemand een wapen heeft, loop je als man zeker ook gevaar en ben je nergens.
Mannen zijn statistisch gezien veel vaker slachtoffer van geweld dan vrouwen.
Toch hoop ik wel dat we door hormonen ingrijpen als het om onze kinderen gaat.
En ik hoop toch ergens ook dat mijn man in ieder geval zichzelf beschermt als hij mij niet meer kan beschermen omdat er een wapen in het spel is of zo. Voor ons meisje.
Er worden meer vrouwen vermoord door een partner dan dat er mannen vermoord worden in de georganiseerde misdaad. Mannen worden voornamelijk gedood door andere mannen in het criminele circuit
MRI schreef op 06-09-2025 om 13:26:
[..]
Er worden meer vrouwen vermoord door een partner dan dat er mannen vermoord worden in de georganiseerde misdaad. Mannen worden voornamelijk gedood door andere mannen in het criminele circuit
Dat klopt. Ik had het over geweldsincidenten, niet per se met dodelijke afloop.
Daarnaast vind ik elke vorm van geweld verkeerd. En vind ik het belachelijk dat het niet altijd en overal veilig is om alleen over straat te gaan.
Elpisto schreef op 06-09-2025 om 11:56:
" dus je neemt een man mee op straat voor je veiligheid".
Aldus de emancipatie. Ik had hem overigens wel een klap op zijn smoel gegeven, je blijft met je poten van een vrouw af. Maar ik vond dit wel grappig. Dat zijn van die typische stereotyperingen waar vrouwen andersom over in de steigers hangen.
Over welke stereotypering van vrouwen heb je het?
Overigens ben ik het wel met je eens: je moet als vrouw je niet willen verlaten op de bescherming van een man. Ik heb nog nooit een man op straat meegenomen voor bescherming. Ik vind dat vrouwen zichzelf moeten beschermen en dat dat veel meer algemeen goed moet worden: door (hele harde) sirene signalen bij zich te dragen, door knop- camera's te dragen (tegen date rapes) door apps in het leven te roepen, of door van die knoppen te dragen die oude mensen wel hebben, dat er meteen een alarmcentrale wordt ingeschakeld. En ja een vechtsport kan ook helpen. Je bent dan wel niet meteen sterker dan een man, je straalt meer kracht uit en dat blijkt te werken. Toen ik op Tae kwan do zat werd ik ineens veel minder lastig gevallen dan daarvoor.
MamaE schreef op 06-09-2025 om 13:30:
[..]
Dat klopt. Ik had het over geweldsincidenten, niet per se met dodelijke afloop.
Daarnaast vind ik elke vorm van geweld verkeerd. En vind ik het belachelijk dat het niet altijd en overal veilig is om alleen over straat te gaan.
Maar voor geweld geldt hetzelfde. Aan femicide gaat meestal jarenlange mishandeling vooraf, op straat is er misschien minder fysiek geweld tegen vrouwen maar wel veel meer seksueel geweld. In die zin loop je wel minder gevaar als je met een man over straat gaat: agressors respecteren dat je al bezit van een andere man bent en als je alleen bent, ben je een soort vogelvrij voor hen.
Ja natuurlijk is al het geweld laakbaar, waarom wordt dat er toch altijd bij gehaald als het om geweld tegen vrouwen gaat?
MamaE schreef op 06-09-2025 om 12:29:
Je primaire reactie is vaak vechten, vluchten of bevriezen. En daar kun je blijkbaar ook niet zoveel aan doen.
Dit dus, en dat geldt, wat mij betreft in ALLE gevallen, ongeacht man/vrouw. Je weet pas hoe je reageert als je zelf in zo’n situatie komt.
Mijn toen-nog-man reageerde wel snel toen een dronken man mij lastig viel op de kermis. Waarop de dronken man inderdaad afdroop. Ik vond dat op een of andere manier ook vernederend: inderdaad, hij bleef wel van me af omdat ik het bezit was van een andere man. Afschuwelijk.
Ik moet dan altijd denken aan een verhaal over Golda Meir, premier van Israel, die na een lang debat over geweld tegen vrouwen concludeerde dat ze het eens was met de oplossing: een avondklok instellen.... voor mannen, voegde zij eraan toe. De avondklok is er niet gekomen.
Mannen mogen alleen maar de straat op als ze onder begeleiding zijn van een vrouw.... stel je voor wat een effectieve maatregel dat zou zijn.
MamaE schreef op 06-09-2025 om 12:29:
Je primaire reactie is vaak vechten, vluchten of bevriezen. En daar kun je blijkbaar ook niet zoveel aan doen.
Dit denk ik ook.
En daarnaast zijn er soms kleine signalen waardoor je (onbewust) aanvoelt wat de situatie is. Iemands oogopslag, houding, kan verraden dat het uitlokken van een reactie juist is waar het iemand om te doen is. Dat maakt volgens mij ook echt uit voor hoe je reageert, ook al is het onbewust.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik mij het meeste veilig voel bij iemand die gematigd reageert. Dus niet wegrennen uiteraard, maar ook niet direct aanvallend. Dus eerder deescalerend. Iemand die de boel onnodig escaleert met een opgeblazen reactie, daar zou ik mij ook niet veilig bij voelen. Of het nu een man of een vrouw is die bij mij is.
In het geval van een man die het voor je opneemt, dan is het eigenlijk nog erger als die man zich aangevallen voelt in zijn mannelijkheid als iemand in zijn bijzijn aan een vrouw durft te komen. En dat de verdediging meer gericht op het eigen ego is dan de situatie ontmantelen.
Mijn zus is van haar eerste man gescheiden, een zachtaardige man, die ervan uitging dat ze haar eigen boontjes kon doppen, ook toen een kerel vervelend tegen haar deed. Hij bleef overigens wel in de buurt.
De tweede man was precies het tegenovergestelde. Er hoefde maar een man naar haar te kijken, dan zei hij er al wat van. Zus voelde zich veilig bij hem. Jaren later is ze van hem gescheiden, omdat hij haar mishandelde.
