Wie is er ook no contact gegaan met een narcist of cluster b partner?

En toch..vreemd draadje

En toch blijft het een vreemd draadje en ik kon er geen vinger opleggen.
De eerste keer in de openingspost waar reacties gedicteerd werden, daarna waarop Sally op een heel aparte manier terecht gewezen werd, de keer erop Jippox en nu weer het spreken over gebrek aan kennis en zelfs het schade toebrengen aan het slachtoffer, iets wat mij erg tegen de borst stuit en ik manipulatief en chanterend vind.
De manier waarop het draadje heel slim maar ook erg doorzichtig en cru naar de hand wordt gezet, waar geen ruimte is voor een andere blik,geeft mij veel meer aanwijzingen over waarom dat onderbuikgevoel zo sterk aanwezig was.

Dat doet niets af aan het zware bestaan met of na een narcist, niets aan de inderdaad storende Engelse termen.

Boink

Ik merk bij mijzelf ook steeds meer onderbuikgevoel en tegelijk steeds minder herkenning. Met alle respect voor de lotgenoten en wat ze hebben meegemaakt. Maar dit voelt niet prettig.

Thera offtopic

Als dat open en niet sarcastisch bedoeld is enkel dit: ik vond het onderwerp aanvankelijk heel interessant om mee te lezen en bepaalde postingen en linken zijn dat ook absoluut. Ga daarom gewoon door, want als het jou helpt of als je er anderen mee helpt, dan is het nuttig en dat meen ik oprecht. Ik vind het vreselijk als mensen dingen als dit hebben meegemaakt.

Ik wilde alleen al lezend dat gevoel toch even kwijt. En dat heeft niets met jou te maken maar met de uitlatingen naar of over anderen van TS. Ik wilde dat t.b.v. de aangesproken mensen even rechttrekken, want ik vond dat een behoorlijk staaltje dat riekt naar het onderwerp.

Boink e.a.

Rot dat je het zo ervaart... ik weet dat ik fel kan zijn.
Het doet me ook pijn, de dingen die je zegt. Je gaat op niets inhoudelijk in, wat ik steeds wel gedaan heb, maar je hebt het over een gevoel. Met dat gevoel suggereer je dat mijn inhoudelijke reacties manipulatief zijn en zelfs narcistisch.
En ja daar kan ik dan weer van zeggen: goh iemand aanvallen met 'ik heb een onderbuikgevoel (maar nergens met argumenten op in gaan) kan iemand een gevoel geven tegen de muur gezet te worden. Ik kan er niets mee, ik kan nergens op reageren want je geeft niets. Alleen je onderbuikgevoel. Ik zou zeggen: volg dat en lees niks meer van mij. Of ga er inhoudelijk op in. Want anders is het gewoon modder gooien.

Wat ik vaak gemerkt heb is de reactie bij mensen dat je niet én slachtoffer kunt zijn én ergens veel van weten. "Als je het allemaal zo goed weet, waarom moeten we het er nog over hebben dan" is dan de mening. En toch kan het. Weten hoe de dynamiek werkt. En vanuit de pijn van zo gepiepeld zijn door de reguliere hulpverlening dat alles wat in de zelfde slipstream meegaat een doorwrochte reactie teruggeven.

Ik vind het zeer pijnlijk dan ook de suggestie van narcisme te krijgen die niet inhoudelijk onderbouwd is.

Ik heb hier te veel pijn voor. Echt. Ik kan nu geen ongefundeerd niet-inhoudelijk moddergooien aan. dus wat mij betreft sluiten we het draadje en begint iemand anders een nieuwe over narcisme en psychopathologie.

Dit was nog voor Boink

bedoeld

Anki00

Ja een vreemd web van haat/liefde. Zo voelt het. Ik voel nu al meer rust komen. Dank je wel

Aangesproken

Eerlijk gezegd voelde ik me ook aangesproken door de reactie van Jippox, aangezien er geen indicatie werd gegeven tegen wie het specifiek gericht was. Aangezien ik de indruk krijg dat er toch behoefte bestaat om het te hebben over dit onderwerp en zaken die eraan raken, wil ik wel een andere draad openen.

Tja onderbuikgevoelens

Misschien omdat ik allerlei dingen herken, heb ik geen last van "onderbuikgevoelens". Bovendien denk ik: als je niets herkent en het je stoort, dan misschien beter niet in dit draadje lezen.

Misschien omdat ik dingen die o.m. Madelief schrijft herken (bij mijn man die niet gediagnosticeerd is en dat ook nooit zal worden, want hij is niet gek en het ligt altijd aan mij), wil ik het toch even voor haar opnemen.

Ik begrijp de pijn die Madelief beschrijft en waardoor ze af en toe fel (soms te fel zoals n.m.m. in het begin richting Sally) reageert.

Met mijn man heb ik al jaren echt van die "verbijsterende" situaties meegemaakt, die hier beschreven worden als "aan jezelf gaan twijfelen". Mijn man die dingen keihard beweert of keihard ontkent. Dat ik dacht "He, dat had ik toch wel/niet gedaan" etc. Vreselijk. Ik ben jarenlang onzekerder geworden, tot ik aan mijn zelfvertrouwen (en contact met mijn gevoel) gewerkt heb. Sindsdien weet ik "ik ben niet gek!" Nu weet ik, dat dingen echt bij hem zitten, en dat hij regelmatig maar wat zegt. Ik vertrouw inmiddels meer op wat ik weet, me herinner, zelf vind.

Maar in zo'n periode dat je heel onzeker wordt door iemand die vaak zo reageert, merk je dat als je al met mensen praat, ze zich niets kunnen voorstellen hoe het voor jou is. Ze denken dat je zeurt, overdrijft, het zal allemaal wel meevallen, het vast een reactie op jou of jouw reactie is. Dus waar je onzeker gemaakt wordt door het gedrag van, in mijn geval, mijn man, kan je omgeving daar soms nog een schep bovenop doen. Extra pijnlijk.

Op het moment dat je wat uit die onzekerheid raakt en je realiseert dat HIJ "anders/vreemd" doet, en je krijgt dat soort reacties, kan ik me voorstellen dat je soms fel reageert. Zelfs al doe je zelf af en toe ook niet handige/foute dingen (je bent een mensen nobody is perfect), je weet dat wat hij doet echt anders is. Het is vreselijk frustrerend dat het moeilijk is om het andere mensen duidelijk te maken, terwijl het echt ander gedrag is dan alleen onhandig.

Nou ja, ik kan het vast niet goed uitleggen, maar ik begrijp de frustratie van Madelief wel, zeker als je bij hulpverleners merkt dat ze hem niet doorzien, dat ze er te weinig van af weten (zelfde ervaring hier, zeer teleurstellend!). Mijn man pakte de therapeute in, ze zag het niet.

Boink, ik vraag me wel af: wat denk je dan van Madelief? Wat zou haar doel zijn met dit draadje? Maak je je zorgen om haar? Of denk je dat ze anderen (verkeerd) wil beïnvloeden?

Ik zie iemand die gekwetst is en tips wil hoe ze No contact goed kan volhouden.

Ff zo; zo ervaar ik t ook

Wat een goede observatie van Ff zo. Al lezende realiseerde ik me opeens waarom ik nu na jaren vaak zo fel en boos kan reageren. Thuis bij mijn geliefden, met vreemden, en ook hier. Exact zo gaat het. Het ongeloofelijke wat je is overkomen en wat je zijn, je ik en je eigen beoordelingsvermogen aangetast heeft wordt vaak in twijfel getrokken door mensen die dit nog nooit hebben meegemaakt.
Toen ik in de verwerking op zoek ging naar een therapeut die me kon helpen, moest ik een hulpvraag formuleren. 'Niemand gelooft mij' heb ik toen heel vaak gezegd. En dat omvat voor mij nog steeds de kern van de zaak: je voelt je zo alleen staan als je niet gelooft wordt. Als je zo vaak is verteld dat wat er gezegd is, je zelf gezegd hebt, gezien hebt door de narcist ontkent wordt. Je denkt echt dat je gek wordt. En dat is dus ook t doel vd narcist.
Meestal word ik er niet meer boos om als buitebstaanders het niet geloven. T is ook ongeloofelijk. Dat ik dat hier ook wel eens te horen heb gekregen leerde mij dat mensen mij dit niet recht in t gezicht zullen durven te zeggen, maar wel vanuit een schijnbare anonimiteit zoals hier op oudersoline. Ik snapte daarom waarom in mijn grootste nood en t moeilijkste moment in mijn leven velen mij zijn gaan mijden en vaak ook definitief de rug toegekeerd hebben. Soms heb ik nog de behoefte om het uit te gillen 'geloof me nou!'. Maar vaak laat ik mijn hoofd hangen en probeer te helen vanuit mijzelf. En dat gaat gepaard met het herkennen en begrijpen van wat narcisme inhoudt. Dit draadje helpt mij daarbij.

even

Ik heb alleen wat reacties gescand en wat ik zag was ik blij mee. Het grijpt me nogal aan allemaal.
Ik wil niemand afkappen of afserveren. Ik wil heel graag uitleggen hoe het werkt en ja dat doe ik wat heftig en daardoor overvleugelend. Excuses daarvoor. Ik laat het nu een dagje rusten want dat voelt beter.

en vooral nog even.

"dat doe ik wat heftig en daardoor overvleugelend" Ja ik besef me dat nogal van leer kan trekken verbaal gezien. Daar zit heel veel pijn achter. Maar ja, ik laat dan niet de pijn zien maar reageer vanuit een verdedigingsmechanisme inderdaad 'maar begrijp het dan'. Dat is niet slim en ja ook wat narcistisch. Ook dat is mij niet vreemd. Niemand natuurlijk en ik heb het nodig gehad om te overleven...
Dan komt mijn overlevingsdrang voor mijn gevoel mijn pijn te staan en dat voelen anderen ook natuurlijk. Vooral als ik met veel argumenten kom. Ja dat is onhandig van me. Ik kan beter zeggen wat iets me doet. zo nu even rust, morgen kom ik terug

Madelief

166 en mijn laatste post hebben elkaar gekruist omdat ik pas later op verzenden klikte.

Zoals je het daar verwoord is het ongeveer zoals ik bedoelde. Met dit soort woorden krijg je meer begrip denk ik, want hoeveel pijn een mens heeft gehad, het geeft je nimmer het recht dat bij een ander te doen. Zeker niet als die met pijn, herkenning en meeleven reageert. Die persoon had of heeft het net zo moeilijk en neemt de moeite om door pijnlijke herkenning te gaan om je te ondersteunen.
Ik ga eerlijk zijn, je kwam echt wat narcistisch over en daar schrok ik van.
Sterkte op het pad dat je moet gaan om rust te krijgen. Dat meen ik.

toch wil ik het graag uitleggen Boink

Waarbij het eerste wat ik moet zeggen is, dat Sally en ik het al lang 'bijgelegd' hadden,

Kijk, Sally vergeleek haar situatie met de mijne. En terecht denk ik.
Maar kijk je ook naar wat zij tegen mij zei?
" ja, we zijn beiden 15 jaar alleen geweest, en dan ga je vluchten in de armen van een narcist" of woorden van soortelijke strekking.

Dat heeft me ontzettend pijn gedaan want dat vond ik niet empathisch tov mijn situatie. Ik was weduwe geworden, na lang mijn man verpleegd te hebben, moest mijn kinderen alleen opvoeden en ook als enige voor narcistische en autistische ouders zorgen. Een kind had een geboortedefect waar ik ook alleen voor stond.
Dan kom je man tegen met wie je kunt lachen, muziek kan maken en fijne dingen kunt hebben. Dan denk je toch 'goh er is nu ook eens iemand voor mij" want nee er staat natuurlijk niet met grote letters 'narcist' op zijn voorhoofd geschreven. Daar kwamen we pas na jaren achter.
En dan gaat iemand zeggen 'ja maar ik ben ook zo lang alleen en vlucht je dan in de armen van een narcist?" Dat deed echt pijn. En ik vind dat je daar ook wel naar mag kijken.

Sally en ik hebben het al lang 'bijgelegd'. Later begreep ze hoe het in elkaar zat en zei dat en ik heb haar daarvoor bedankt...trof me diep, ik moest er zelfs om huilen (neem je die reactie ook mee in je oordeel?) we hebben nog wat uitgewisseld over autisme later...

Nu kom jij met dit geabstraheerde voorbeeld waarbij alleen naar míjn eerste reactie wordt gekeken op 'je vlucht in de armen van een narcist wordt gekeken, niet naar mijn bedankje en het verhaal dat er achter zit en vervolgens vind jij mij narcistisch.... hoe denk je dat nu voor mij voelt Boink?

ik probeer me nader te verklaren

Ik wil niemand persoonlijk aanvallen, maar ik heb veel moeite met de Engelse termen, vooral omdat er vaak ook Nederlandse verklaringen voor zijn. Manipuleren (of emotioneel manipuleren) i.p.v. gaslighting, doodzwijgen i.p.v. silence treatment.
De vele (vaak Engelstalige) bronnen zijn absoluut nuttig, maar het is alsof er een boekenkast en enorm Youtube-archief over me leeg wordt gestort.

Toen mij duidelijk werd wat er mogelijk bij mijn ex speelde heb ik me er ook in verdiept, probeerde te begrijpen wat me is overkomen en waarom ik het zo lang heb toegelaten. Maar tegelijkertijd probeerde ik mijn leven op poten te krijgen, mijn eigen persoonlijkheid (die nul was geworden) te ontwikkelen en verder te gaan. Dat is moeilijk, nog dagelijks denk ik aan die man en ik zit vol vragen, maar ik weet dat veel vragen nooit beantwoord zullen worden, ook niet als ik het hele www rondsurf en alle youtubefilmpjes bekijk.

Dat betekent niet dat ik anderen met dezelfde problemen niet serieus neem, integendeel! Ik ben nu een paar dagen later ook best wel een beetje beledigd dat het me is verweten. Eigenlijk ben ik degene die zich gekwetst zou moeten voelen, maar ik doe niet aan dat soort gevoel. Ik heb geleerd, mede door mijn relatie met een man met mogelijk narcistische trekjes, alles bij mijzelf te houden en dóór te gaan. Ook in tijden dat bijna niemand me geloofde.

Madelief, je zegt dat ik ongeveer schreef: "" ja, we zijn beiden 15 jaar alleen geweest, en dan ga je vluchten in de armen van een narcist"
Nee, ik bracht het een stuk genuanceerder. Zie #32 en #35, berichten die ik helemaal niet aanvallend bedoelde, maar die jij als weinig empatisch beschouwde. Ik heb nooit gezegd dat we "gaan vluchten in de armen van een narcist", zoals je zegt, ik heb gezegd dat we in onze kwetsbaarheid een groter risico lopen/liepen om weer prooi te worden van een narcist. Dat is toch heel wat genuanceerder.

Je schreef, ik quote: "Maar van jou postings krijg ik het gevoel dat ik een heel dom vrouwtje ben... omdat ik verdriet voel. En dat helpt me op dit moment niet. Ik ben al nc dat ga ik volhouden maar het doet pijn."

Hoe meer ik er over na denk, hoe vreemder ik je reactie vind. Ik lees mijn berichten opnieuw en opnieuw, en kan nergens terugvinden dat ik (zoals je zelf zegt) de indruk wek dat jij een heel dom vrouwtje bent. Ik heb mijn verontschuldigingen aangeboden voor het feit dat je desondanks die indruk toch kreeg.

En nou kom je met een zogenaamde quote van me dat wij na 15 jaar vluchten in de armen van een narcist, terwijl ik het toch echt een stuk genuanceerder bedoelde!

Daar kan ik heel slecht tegen, ik voel me vervelend (dit is mijn gevoel en dus mijn verantwoordelijkheid dus voel je niet weer gekwetst) omdat ik wéér verkeerd word begrepen.

Je mag je verdriet erkennen en voelen, dat hoort bij het helingsproces. Maar verdraai mijn woorden niet, ook al ben je het niet met me eens (en je hoeft het echt niet met me eens te zijn, ieder doorloopt het proces op een eigen manier)

Eerlijk gezegd triggert dit oud zeer bij mij omdat mijn woorden vroeger ook verdraaid werden en verkeerd uitgelegd, waardoor de zwarte piet telkens bij mij kwam te liggen. Zo voelt dat nu ook een beetje. Vroeger kon ik daarom janken van machteloze woede, nu draai ik me om en zeg ik: "Het is goed verder, sterkte met alles en het beste ermee."

En daar wil ik het graag bij laten.

Sally

je schreef dit ""En onveranderlijk kwamen de therapeuten tot de conclusie: "maar Madelief, je bent te streng voor jezelf, het is gewoon heel MENSELIJK een arm om je heen te willen. Je doet al genoeg om het je zelf naar de zin te maken. Ik kan je eigenlijk niet meer adviezen geven. Je bent heel sterk.""

En wat doe je dan? In de armen van een narcist vluchten?

Natuurlijk is een arm om je heen willen heel menselijk. Je bent sterk, daar twijfel ik niet aan, maar een mens kan nou eenmaal niet altijd krijgen waar hij/zij behoefte aan heeft. Een arm om je heen is zoiets."

Ja ik kreeg de indruk uit die postings heel erg dat je me een dom vrouwjte vond. Dat ik verdriet had om het no contact gaan en terugwilde Want jij was ook 15 jaar alleen en was wel no contact.
De hele tijd schreef je dat jij hetzelfde meemaakte als ik maar er wel voor koos geen contact te hebben. Nou ja dat je ex daarvoor gekozen had.

Ja je zal het ongetwijfeld veel liever bedoeld hebben dan ik het in mijn pijn heb kunnen opvatten. Maar voor mij kwam het heel belerend en mij niet begrijpend over.

Ik had al volkomen de beslissing genomen nc te gaan, ik hoefde niet overtuigd te worden. Ik had en heb gewoon pijn. Ik vond je heel streng naar iemand die het net uit had moeten maken waarvan ze toch ook veel houdt.

Jij had het zelfde meegemaakt en was ook flink dus moest ik dat ook zijn. 'begrijp dan toch dat je rust krijgt' Zo las ik het. Als ik dat verkeerd heb gelezen, spijt me dat. Ik wil je geen pijn doen en geloof oprecht dat jij het ook voor je kiezen hebt gehad.

Sally2

'Eerlijk gezegd triggert dit oud zeer bij mij omdat mijn woorden vroeger ook verdraaid werden en verkeerd uitgelegd, waardoor de zwarte piet telkens bij mij kwam te liggen."
Dito

Precies

We (degenen met vergelijkbare ervaringen) zijn denk ik overgevoelig geworden. Zo vaak, zo zwaar (diep/in je "bestaan") gekwetst, dat je snel in de verdediging kunt schieten. Niet altijd (gelukkig), maar af en toe schiet je door in je reactie.

Misschien goed om je dat te realiseren en daarom wat milder naar elkaar te reageren als iemand even heftig of -onterecht- negatief reageert.

@Sally, ik vind het best heftig om te lezen hoe jij nu op Madelief reageert, terwijl jij in mijn ogen altijd meer begripvol en milder (echt heel goed vind ik altijd) reageert. Geen verwijt, vanzelfsprekend, maar voor mij een teken hoe diep de pijn -nog steeds dus! - ook bij jou zit.

Volgens mij doe je het hartstikke goed, ik heb veel bewondering voor jou en heb altijd veel aan jouw postings, maar jouw reactie nu lezende, wens ik je sterkte voor alle momenten dat je het nog moeilijk hebt. Xxx

ffzo

Ik voel me gezien door jou.
Je hele posting hoor, maar vooral dit "Ik zie iemand die gekwetst is en tips wil hoe ze No contact goed kan volhouden."

ja dat is wat mijn doel was met dit draadje. Maar ik heb er wellicht onvoldoende rekening mee gehouden dat veel mensen gewoon echt niet weten waar ik in verstrikt ben geraakt. En dan word ik bozig en ga ik me me omhaal van woorden lopen verdedigen. Werkt niet. Niet slim

In online groepen die veel specifieker zijn wat betreft het onderwerp, (bijvoorbeeld 'empaths versus narcissitst' kom ik niet in deze dynamiek terecht. Niet dat mij daar naar de mond praat hoor. Integendeel, men weet haarscherp de vinger op de zere plek te leggen. Maar dat geeft niet want ik voel dat men begrijpt waar het over gaat.

Madelief

Ik heb dus wel ervaring met een man (ben nog steeds getrouwd), die narcistisch gedrag vertoont, maar heb geen ervaring met no contact. Het kan ook goed zijn dat jouw ex veel erger is dan mijn man.

Als wij ooit uit elkaar zouden gaan, dan geloof ik niet dat ik naar hem terug zal verlangen, maar juist erg zal genieten van een leven zonder iemand die steeds maar weer kritiek heeft op wat ik doe, zeg, denk, op wie ik ben. Het lijkt me heerlijk die rust.

Misschien zou ik het wel alleen vinden.

Ik vraag me echt af of je (af en toe) naar *hem* terugverlangt of gewoon naar *iemand* om niet alleen te zijn.

Ik denk dat als je het moeilijk vindt, je inderdaad maar in je schrift met "vreselijke voorbeelden" moet lezen. Dan ben je snel genezen. En inderdaad bedenken dat je niet voor niet voor no contact hebt gekozen.

Ik denk wel dat de momenten dat je het moeilijk hebt met de tijd zullen kinderen. Hou dat ook voor ogen.

Tot slot: ik hou het al jaren met hem vol, omdat ik o een gegeven moment de keuze voor *mezelf* heb gemaakt. Waar ik van nature of uit gewoonte (door opvoeding of wat dan ook) erg erop gericht was het anderen naar de zin te maken (therapeuten hebben mij "een helper" genoemd), ben ik meer voor mezelf gaan doen: met vriendinnen, sporten, vrijwilligerswerk en vasthouden aan mijn baan, ook al is het vaak erg zwaar geweest. En hoewel ik me soms zo "egoistisch" voel, probeer ik dat vaker te zijn/doen, hoe moeilijk ik dat ook vind. Ik denk dat voor mensen die dat niet van nature hebben, dat een grote uitdaging is. Voor jezelf kiezen. Doen wat goed voor je is. Maar daar heb je - verstandig - al voor gekozen.

Sterkte.

Paasei

Ook bij jou heb ik het gevoel dat je me begrijpt. Aan de ene kant het (te) wanhopige 'begrijp me nou' ook naar aanleiding van de heilloze tochten door psychologenland.
Aan de ander kant dit "Dat zoeken naar antwoorden herken ik ook.. pas toen ik mij na de scheiding ging realiseren wat er allemaal was gebeurd ben ik gaan zoeken en lezen. Alles gelezen (boeken, internet) wat ik kon vinden. En vond zoveel uitleg en herkenning.. en kwam er achter hoe erg de situatie en zijn ziektebeeld eigenlijk was! Toch kan ik er, tot de dag vandaag zoveel jaren later, nog steeds niet goed over uit.."

Ja, onderzoek doen helpt me het in een perspectief te zetten. Het werkt nu al, het is nog niet eens een week...

Die heimwee die ik wel heb en jij niet: tja we hebben echt hele mooie dingen meegemaakt. Heel vaak gehad ook dat onbekende mensen in het openbaar naar ons toe kwamen en zeiden 'wat hebben jullie een mooie energie samen' e.d. En dat was echt niet gespeeld. Het was alleen heel kort... haha.
Mijn narc was een zogeheten covert (dus verhulde) narcist. Dat betekent dat je nooit zeker wist 'is dit nou misbruik of niet". Ik denk nu 'had hij maar geslagen of gescholden, dan was het duidelijker geweest'. Maar goed, ook dat weet je niet.

ff zo2/ Sally

"We (degenen met vergelijkbare ervaringen) zijn denk ik overgevoelig geworden. Zo vaak, zo zwaar (diep/in je "bestaan") gekwetst, dat je snel in de verdediging kunt schieten."

Ja dat is zo waar, ik ben zo gekwetst geraakt dat ik te snel te heftig reageer. En soms zaken niet in perspectief zie (Sally)

Dat spijt me

ffzo3

Ja ieder geval is ook weer anders. Mijn ex had geen (openlijke) kritiek op me. Hij droeg me op handen, zogenaamd.

Je schrijft " ik hou het al jaren met hem vol, omdat ik o een gegeven moment de keuze voor *mezelf* heb gemaakt. Waar ik van nature of uit gewoonte (door opvoeding of wat dan ook) erg erop gericht was het anderen naar de zin te maken (therapeuten hebben mij "een helper" genoemd), ben ik meer voor mezelf gaan doen: met vriendinnen, sporten, vrijwilligerswerk en vasthouden aan mijn baan, ook al is het vaak erg zwaar geweest. En hoewel ik me soms zo "egoistisch" voel, probeer ik dat vaker te zijn/doen, hoe moeilijk ik dat ook vind. Ik denk dat voor mensen die dat niet van nature hebben, dat een grote uitdaging is."

Ja, daar heb ik bewondering voor. Ik heb ben wel dingen voor mijzelf gaan doen (we woonden niet samen) maar als we bij elkaar waren ging dat fout. Ik voelde me 'bezet' alsof hij me verlamde, energie aan me onttrok, heel naar. Maar... dat is iets wat ik bij andere mensen in een veel lichtere mate ook mee heb gemaakt, dus dat stuk ligt ook bij mij. Ik verdwijn een beetje in de nabijheid van een ander. Maar bij deze man werd het bijna karikaturaal... en ja allemaal ook terug te voeren op het feit dat hij door zijn moeder als een prinsje werd verwend terwijl mijn moeder narcistisch was en ik er niet mocht zijn als persoon.

Ja, ik lees mijn 'hele foute karaktertrekken-lijst'. Heel stom, ik kan zo in het verdriet van het verlies zitten om het mooie wat er ook was. En dan vergeet ik die lijst. Maar als ik er weer aan denk en hem lees, ben ik in vijf minuten 'om': oh nee, dat niet meer

Pas na #23 realiseerde ik mij dat nc de afkorting was van no contact. Ik vroeg mij steeds af welke tikfout men steeds maakte; np ( narcistisch persoon) of nu of no of ni ( narcistisch individu). Soms werken afkortingen verwarrend.

Zelf heb ik mij toegelegd aan een nc met iemand die mijn leven/huwelijk/gezin overhoop haalde door mij zwart af te schilderen als ondankbaar en hard om zo de actie van de ander uit de schijnwerper te halen.Mijn woorden werden verdraaid en familieleden beïnvloed om zo zichzelf als slachtoffer te proportioneren en anderen tegen mij opzette.
De keuze voor niet is niet gemakkelijk daar dit een familielid betreft en de directe gezinsleden getuige zijn van de verharding. Maar ik kan niet anders.

Wie vriendelijk en zorgzaam en daardoor best kwetsbaar is, lijkt dit bijna op zijn voorhoofd geschreven te hebben.
Het nc heeft ook als boodschap mij te zien als iemand die je niet hebt te manipuleren; er verstandig aan doen geen misbruik te maken van mijn grote hart.
Ik heb gelukkig nog steeds een groot hart voor mensen die het waard zijn. Ik ben wel verbaasd dat nooit eerder de schellen van mijn ogen zijn gevallen met betrekking tot die ene persoon.

Door de afstand, ben ik ook niet meer de persoon die vroeger regelmatig voor haar klaar stond. Nu anderen die plek hebben opgevuld, komen ze er zelf ook achter. Op een dag gaan ook hun schellen van hun ogen vallen en zullen ze begrijpen waarom ik bewust kies voor nc.

En de persoon met de manipulerende zwartmakende trekjes heeft op haar trouwdag ervaren dat al haar kinderen en kleinkinderen schitterden van afwezigheid. De eenzaamheid is de rekening van dergelijk gedrag. Vaak is eenzaamheid ook de aanstichter van dergelijk gedrag.

Ik heb mij door haar gedrag ook heel eenzaam gevoeld. Maar nu voel ik mij sterk omdat ik de nc weet vol te houden. Het volhouden aan nc doet een groot beroep op je eigen waarde als je, naast strijd met die persoon, ook nog eens in een spanningsveld komt te staan met directe naasten. Ik zou het mij en de directe naasten het zo gemakkelijker maken om de nc op te heffen. Maar dan neemt de ander je niet meer serieus en ben je weer kwetsbaar. Zo beleef ik het tenminste.

Doenja

Ja jij weet hoe het voelt. Het voelt zo alleen, zo onbegrepen, dat je (soms te snel) wantrouwend wordt.
"Niemand gelooft mij' heb ik toen heel vaak gezegd. En dat omvat voor mij nog steeds de kern van de zaak: je voelt je zo alleen staan als je niet gelooft wordt. Als je zo vaak is verteld dat wat er gezegd is, je zelf gezegd hebt, gezien hebt door de narcist ontkent wordt. Je denkt echt dat je gek wordt. En dat is dus ook t doel vd narcist."

Maar ik geloof echt dat er een kentering aan de gang is. Juist doordat mensen zoals wij samen komen en elkaar bevestigen in 'oh ja zo voelt het'. Daarom: validering van elkaar is belangrijk. Dat ontkennen en zeggen 'ja euh ga nou maar weer verder, het is voorbij,' kan echt schadelijk zijn en meer pijn opleveren.

Oeps

De persoon met de manipulerende trekjes is niet mijn man. Maar ik blijf mij wel verbazen dat het mijn nooit eerder is opgevallen anders had ik wel eerder een afstand gecreeérd.