Check onze 10 slimme tips om geld te besparen op je volgende gezinsvakantie
Relaties Relaties

Relaties

Hel, deel 3 - vervolg Help, zit muurvast!


moederziel

moederziel

22-12-2016 om 21:37 Topicstarter

Nee Floor

Ik probeer te reconstrueren. Maar ik heb geen info over uiteenlopende behoeftes. Dat is juist het punt. Ik probeer het vage 'er miste iets' betekenis te geven.

Verder was het ene bericht van de datingsite een reactie maar geen mailwisselin, laat staan dat er iets pikants werd uitgewisseld. Het was 1 (!) bericht. Maar ik leid daaruit wel af dat er bij man blijkbaar nieuwsgierigheid zat. Maar 1 mailbericht is nog geen aanleiding tot een soatest?!?

moederziel

moederziel

22-12-2016 om 21:40 Topicstarter

Daarbij vind ik

Met terugwerkende kracht vind ik overigens dat als ons liefdesleven een dreigend breekpunt voor man was, hij dat met mij had moeten bespreken. We zijn 2 volwassen mensen. Zoiets bespreek je. Je loopt niet weg en laat je partner maar gissen naar de reden. Of het nou de seks is of het dopje van de tandpasta.

Stip

Stip

22-12-2016 om 22:16

alles weten

om alles te willen weten. Ik herken het zo. Heb werkelijk alles tot in details ontrafeld. Het hielp mij vaak.
Maar er zijn ook dingen geweest die ik liever niet geweten had. Wat maar moeilijk van m'n netvlies gaat.
En ik heb ook vaak gedacht; beter dat ik de werkelijkheid weet dan dat ik allerlei scenario's ga bedenken. Die konden soms nog beroerder zijn dan de werkelijkheid.

Het gaf mij denk ik het gevoel dat ik daardoor grip op de situatie kreeg- wat totaal niet zo was. Ik vluchtte er soms ook in- doordat ik maar nadacht en ontrafelde hoefde ik op de een of andere manier op dat moment niet direct stappen te zetten. (ik bedoel helemaal niet te zeggen dat dat voor jou zo geldt hoor- geen idee).

Op een gegeven moment merkte ik dat ik 'verzadigd' was. Al die leugens- dat gedrag wat ik niet begreep en wat zover van mij af stond. Ik kon er niks mee. Toen drong het tot me door dat het zo ontzettend veel was. Dat er achter elk verhaal weer een ander naar verhaal zat. Dat was 't moment om al die 'mooie' jaren in twijfel te trekken. En dat deed ontzettend veel pijn. (en nog vind ik dat een lastige- zoek ik m'n weg hierin)

Daar moet ik steeds aan denken als ik je hoor praten over jullie fijne relatie, liefdevol, respectvol en warm.
Ik ben bang dat de mogelijkheid er heel stevig is dat er al langer een dubbele agenda is. Dat jullie relatie al langer bedreigd was.
Misschien zit ik er volledig naast- hoop 't. Maar als dit niet zo is- wat wil jij dan? Wil je op de hoogte zijn of liever niet? Wil je voor jezelf terug kunnen blijven kijken op jullie mooie relatie tot twee jaar terug of wil je die droom misschien opgeven voor de waarheid?
Dat kan nu nog een keus zijn. Ik koos vaak voor de waarheid- achteraf had ik liever niet alles geweten.

Ik zal aan je denken morgen- is geen makkelijk bezoek bij de huisarts. En dan nog weer wachten- ik hoop dat het je lukt het zolang te parkeren. De feestdagen komen eraan- je zult je handen al vol hebben aan je gezin. Keep strong.

moederziel

moederziel

22-12-2016 om 22:35 Topicstarter

Dankjewel Stip

Ik begrijp goed wat je schrijft, herken het ook. Toch heb ik het gelukkig al minder dan het was, die dwingende neiging om te analyseren en te reconstrueren. Grip krijgen, inderdaad, en hopelijk voorkomen dat er nieuwe klappen komen die ik niet zie aankomen.
Ik kan er niks aan doen, maar ik krijg maar geen logica in het verhaal. Maar tegelijk heb ik steeds het sterke gevoel dat het onder Mn neus ligt en ik het toch mis.

Manheeftmij rond de tijd van de test gezegd dat hij 'volledig onbetrouwbaar' was, dat hij ' donkere kanten' had, dat hij 'vergiftigde grond' was. Ik begreep er geen zak van toen, maar moet daar nu vaak aan terugdenken.

Verder gaat t wel hoor. Onrustig gevoel. Beetje bang. Wat komt er allemaal nog? En ergens ook medelijden met man. Wat een destructie. Ongelooflijk.

moederziel

moederziel

23-12-2016 om 09:34 Topicstarter

HA geen reden tot zorg

Bij de HA geweest. Die was duidelijk: er is geen reden tot zorg. Gelukkig, dat luchtte op.
HA verwees vriendelijk maar beslist naar man om te vragen wat de achterliggende reden is geweest van het soa-onderzoek. Heb dus maar een appje gestuurd met droge info dat ik een afrekening van de zorgverzekering heb gekregen (ca.175 euro), dat dit onderzoek valt onder eigen risico, dat ik weet welk onderzoek het was en bij de HA ben geweest en dat die mij naar hem verwijst. En de vraag wat dus de reden was van dit onderzoek.

Het kan me eigenlijk geen zak schelen wat hij antwoordt. Het feit dat hij nu weet dat ik van het onderzoek op de hoogte ben is genant en confronterend genoeg. Voor mij in elk geval.
Pfffffff. Hopelijk kan ik het nu achter me laten.

Pennestreek

Pennestreek

23-12-2016 om 09:49

He, gelukkig!

Dat is toch het belangrijkste, dat jij je over je gezondheid geen zorgen hoeft te maken. Ik slaak hier een opgeluchte zucht voor/met je! Zat toch wel een beetje over je in. Gek he, dat dat kan, over iemand die je eigenlijk niet kent .

Sally MacLennane

Sally MacLennane

23-12-2016 om 09:51

opgelucht!

Dat is in ieder geval een zorg minder!

Taruh

Taruh

23-12-2016 om 09:54

Pennestreek

Ik heb hetzelfde, opgelucht voor Moederziel,
Maar maak me een beetje zorgen om jou.
{{{{ dikke knuffel}}}}} dan maar.

Ik lees aan alle kanten dat je zo vreselijk je best doet om alle ballen maar omhoog te houden, maar je loopt jezelf voorbij.

En jij bent de belangrijkste bal om in de lucht te houden.
Als je het als nog niet ziet zitten om samen met as-ex gezellig te doen met kerstmis dan kun je dat ook nu nog uitspreken en veranderen.

(Je bent 1e kerstdag welkom bij mij op de bank, je weet ongeveer waar ik woon) Dan schuif ik kopjes thee en chocola en ga jij net als een andere vriendin wel eens doet gewoon een dutje doen en lees ik een boek.

Nou, zo'n gevoel dus voor je.

Pennestreek

Pennestreek

23-12-2016 om 10:06

Dankjewel Taruh

Ik denk dat ik blijf rennen om maar niet te hoeven voelen. Maar ik hou dat niet veel langer vol. Nou ja, zoals jullie allemaal zeggen moet ik er toch een keer doorheen, dan is dit niet eens zo'n gek moment. Op het werk relatief rustig, kinderen vrij, even niet op de klok hoeven kijken.

Man is vreselijk bezorgd over me, dat vind ik dan wel weer heel lastig. Als hij dat niet was, was het zeker ook niet goed natuurlijk. Maar ik begrijp nog steeds niet waarom hij alles wat er wel is/was (want hij blijft maar zeggen dat hij zoveel om me geeft, en het zo vreselijk vindt om me zo te zien) op wil offeren. Voor wat? Ik heb er enorm veel moeite mee om te accepteren dat mijn leven niet was wat ik dacht dat het was, en dat al mijn toekomstdromen en -plannen nu in duigen liggen. Laat staan dat ik er nieuwe voor in de plaats kan bedenken nu.

Leven in het hier en nu is nooit mijn sterkste kant geweest, en nu al helemaal. Het hier en nu is een plek waar ik helemaal niet wil zijn.

Tops

Tops

23-12-2016 om 10:21

Pennenstreek

Die laatste alinea zijn regels die ik voorheen bij jullie beiden zag staan en nu nog meest bij jou.
Je mag wel in het hier en nu leven.
Het is eng maar niet ondoenlijk.
Zorg dat je een vangnet om je heen hebt, het ontbreken daarvan heeft mij niet eens opgebroken (kun je nagaan), maar heeft me wel extra energie gekost en ik denk dat jij daar niet zoveel meer van over hebt.
Je hoeft niet in die nepwereld te blijven leven.
Je bent welkom tussen ieder van ons hier.
Daar waar mensen getekend zijn door ervaringen, het leven zelf, innerlijke demonen hebben en het leven ook echt zo leuk niet altijd vinden.
Ik zei het laatst nog tegen iemand: ik vind het leven mooi, maar zwaar en angstig om te doorleven.
Laat het maar gebeuren, het moet een keer en dan beter met nog wat energie in de tank dan volledig opgedroogd.

Tops

Tops

23-12-2016 om 10:24

Moederziel

Mooi. Dat is een zorg minder op dat gebied.
Of je de echte reden zult horen, niets of een leugen blijft afwachten, maar in elk geval heeft de huisarts je wat dat betreft kunnen geruststellen (en dus blijkbaar toch onuitgesproken die informatie doorgegeven?Even vakmatig geinteresseerd)

moederziel

moederziel

23-12-2016 om 10:26 Topicstarter

Hier en nu

Dat zeg je mooi, Pennestreek: het hier en nu is een plek waar ik helemaal niet wil zijn.

Ik zal aan je denken, deze kerstdagen. Je bent sterk, je bent jezelf, je kunt dit, ook al doet het zo gruwelijk veel pijn. Het verdriet zal je verder stuwen tot een punt waarop je echt voor jezelf kan kiezen. Je man zal je zien, niet nu maar wel straks. Straks kan hij niet meer om je heen.

Dikke knuffels

moederziel

moederziel

23-12-2016 om 10:33 Topicstarter

Tops

De huisarts was meteen heel beslist dat ik me geen zorgen hoef te maken. In het gesprek drong HA verder aan dat ik bij man zou vragen wat de reden van de test is geweest. 'Dat moet je echt met hem bespreken'.

Ik verwacht dat de reden is geweest om met truus onbeschermd verder te kunnen. Dat zal hij zeker niet op die manier aan mij laten weten - want te direct en te confronterend, dus ik ben benieuwd welke vage variant ik ga krijgen

Het maakt me niet uit, ik vind het antwoord nu niet van belang. Ik vond het belangrijk om te weten of er voor mij (en de kinderen?) gezondheidsrisico's waren. Impliciet ook of er een ranzig dubbelleven aan de gang is/was... dat laatste denk ik niet. Kijk, dat moederzielman seksueel actief is met truus is evident. En er worden ook fantasieën uitgeleefd die hij naar mij weleens heeft benoemd maar waar het nooit van kwam. Dat hij vervolgens ook naar haar 'zorgzaam' is en een soa-test doet, maar mij daarin totaal vergeet, past helemaal in het plaatje van de verliefde ezel.
Dat was begin zomer. De verliefde ezel van toen is inmiddels nog wel een ezel maar de manische verliefdheid is er wel af, voor zover ik kan zien. Maar ook dat is gelukkig allemaal niet meer relevant voor mij.

Vesper Lynd

Vesper Lynd

23-12-2016 om 10:38

Logisch?

Ik denk dat hij het wel verteld zou hebben als hij wel een SOA had gehad, anders bega je nog een misdrijf ook als je vervolgens bewust anderen in gevaar brengt door onbeschermde seks. Maar dat hij niet heeft verteld dat hij zich liet testen vind ik niet zo vreemd. Dat hoorde bij die andere relatie, en niet bij jou.
(Maar nu zal ik wel weet te feitelijk en/of bot zijn).

moederziel

moederziel

23-12-2016 om 10:44 Topicstarter

Vesper Lynd

Nee hoor, niet te bot en feitelijk klopt het. Blijft voor mij alleen overeind staan wat ik hierboven benoem: dat wij voor zover ik kan overzien 22 jaar monogaam zijn geweest (en samen getest dus feitelijk gezien geen soa-risico). Dus waarom een test voor truus? Die logica zie ik niet.
En als tweede: de misplaatste 'zorgzaamheid' voor haar en mij daarin vergeten.

Maar dat man mij niet ziet, is me al tijden duidelijk. En dat moet maar eens gaan veranderen. Hij kan potdorie niet door me heen en me ook niet negeren. Hij heeft wel degelijk ook een verantwoordelijkheid naar mij.

Vesper Lynd

Vesper Lynd

23-12-2016 om 10:59

Nu niet meer toch?

Jullie zijn nu uit elkaar dus hij hoeft geen rekening met je te houden, afgezien van zijn afspraken na te komen over financiën en de zorg voor de kinderen. Andersom geldt dat natuurlijk ook. Jij kunt doen wat je wilt, met wie je wilt, en hoeft hem daarover niet te informeren. Op een gegeven moment kom je ook in het stadium dat je al helemaal niets meer wilt delen omdat dat een inbreuk op je privacy is. En dan wordt hij 'gewoon je ex, met wie je kinderen hebt'.
Het is allemaal vreselijk naar zoals het gegaan is, en het was beter geweest als hij eerst had gezegd dat hij het elders zou zoeken voor hij het deed. Maar dat zou aan de situatie zelf niets veranderen. Hij wilde van alles spannends en jij niet, en dat is nu net een onderwerp waar je niet zo makkelijk een compromis in vindt.

moederziel

moederziel

23-12-2016 om 11:11 Topicstarter

Rare conclusie

Uh... 'Hij wilde van alles spannends en jij niet, en dat is nu net een onderwerp waar je niet zo makkelijk een compromis in vindt.'
Wie zegt dat? Die conclusie kan ik niet trekken. Misschien was ik wel in geweest voor allerlei fantasievolle dingen, maar dat is niet op die manier tussen ons besproken. Ik wist dat niet. Weet ook niet of het zo werkt. Ik tel alleen mijn bevindingen bij elkaar op.

Dat man geen verantwoordelijkheid meer voor mij heeft, ben ik niet met je eens. Hij kan inderdaad doen en laten wat hij wil, maar we zijn nog steeds formeel getrouwd. Daarbij vind ik het zelf een kwestie van goed fatsoen om na 22 jaar wel degelijk nog voor elkaar te zorgen. Dat dit langzaamaan ontmanteld raakt, is een feit. Maar in dit geval betaal ik bijvoorbeeld ook gewoon nog mee aan zijn soa-test. Dat is op z'n zachtst gezegd cru.

Stip

Stip

23-12-2016 om 11:24

Moederziel

Je wordt zo heen en weer geslingerd;

"Impliciet ook of er een ranzig dubbelleven aan de gang is/was... dat laatste denk ik niet."
Gister dacht je daar wel aan. Zo ga je van hot naar her. Het is zo moeilijk om bij de feiten te blijven. Ik hoop van harte dat je langzaamaan bij hem gaat laten wat van hem is. Dat je je weer meer kunt focussen op jezelf en jullie kinderen. Hij maakt er een bende van en hoe groot die bende is weet je niet. Als hij zelf zegt dat hij vergiftigde grond is en donkere kanten heeft kunnen er meer verrassingen komen. Maar ze horen bij hem- gevolg van zijn keuzes.

Ik kan me voorstellen dat dit gedoe met die test je uit 't lood geslagen heeft. Nu weer verder waar je gebleven was! Vallen en opstaan. Noodzakelijk en uiteindelijk de moeite waard.

moederziel

moederziel

23-12-2016 om 11:35 Topicstarter

Ja Stip

Ik doe hard m'n best, echt!
Maar wat maar blijft knagen is het zinloze, het onnodige, het destructieve, het vluchten. Dat is zo ontzettend moeilijk bij hem te laten omdat het alles raakt wat in mijn leven van waarde is. Echt alles: mijn liefde, mijn waardigheid, mijn gezin, mijn kinderen, mijn huwelijk. Alles waar ik trots op was en wat met liefde is opgebouwd, breekt af. En dus raakt het zo aan mij, aan mijn wezen, aan wie ik ben en wat ik liefheb. In die zin zijn de keuzes die hij maakt een aantasting van mijn persoonlijke en emotionele vrijheid. Zijn 'vrijheid' is mijn onvrijheid. Dat is zo ontzettend moeilijk manoevreren. En afschuwelijk pijnlijk.

Pennestreek

Pennestreek

23-12-2016 om 11:54

Moederziel

zo waar, je post hierboven. Ook al ontbreekt bij ons dat dubbelleven voor zover ik weet, de rest gaat ook hier helemaal op. Zo zinloos. Wat levert het hem op, dit afbreken van alles waar we samen voor geleefd en gewerkt en gezorgd hebben. Ik kan er zo niet bij dat hij ons gezin niet de moeite waard vindt om voor te vechten...

Stip

Stip

23-12-2016 om 12:01

en meer dan je best kun je niet doen.
Het doet verrotte pijn.
Je schrijft; alles waar ik trots op was en wat met liefde opgebouwd is breekt af. Dat raakt me; zo herkenbaar- ik ben me zelfs af gaan vragen of het wel met liefde opgebouwd was. Nog steeds vind ik dat ongelooflijk moeilijk; wat er was is aangetast.
Ik kan me een posting destijds van Anoniempje2 ( mijn rots in de branding destijds) herinneren waarin ze heel helder uitlegde hoe zij dat gedaan had. Ze kon zien dat het haar herinneringen en belevenissen waren; zij stond er destijds zuiver en liefdevol in. Dat hij dat bezoedelde lag bij hem. Maar de zuivere en liefdevolle herinneringen waren van haar. Dat hielp mij om te scheiden wat van hem was en van mij. Om toch vanuit mezelf naar het verleden te kijken en niet met de wetenschap dat hij ook toen al anders deed dan ik dacht. Poeh; ik merk dat dit pijnlijk blijft- ook na 4 jaar.

Zijn vrijheid is jouw onvrijheid. Zo heb ik dat ook ervaren. Hier niet alleen emotioneel maar ook fysiek. (voelde me 'onveilig' zodra ik buitenkwam omdat ik zomaar weer iemand tegen kon komen die meespeelde in dit drama). En toch denk ik; is dat zo? Is zijn vrijheid jouw onvrijheid? Ik denk nu hardop- hij beperkt jouw vrijheid- in wie je bent en wie je liefhebt. Die macht mag hij niet hebben. Dat ligt bij jou. Met enorm verdriet- jij geeft hem niet de macht om jouw vrijheid te beperken; je 'zijn' behoud je. Komt misschien wel beter uit de verf nu en in de toekomst. Neemt nioet weg dat hij het pad afsnijdt wat je graag bewandelen wil. Hij maakt veel stuk- maar niet jouw 'wezen'. Daar vecht je nu voor. En dat doe je goed- waardig. Daar heb ik enorm bewondering voor-( net als voor Pennestreek. )

En die afschuwlijke pijn is er. Moet je doorheen. Met dit schrijven ben ik er misselijk van- het is zo ..vernederend, verwondend. Ik kan het niet goed omschrijven.
4 jaar terug zat ik ook zo op de bodem. En nu ligt het meeste achter mij. Ik ben enorm gegroeid, heb vertrouwen in de toekomst doordat ik weet dat ik heel moeilijke omstandigheden handelen kan. (en misschien denk je; makkelijk praten- de uitkomst is goed). Het proces heeft mij veel geleerd over mijzelf en over de wereld waarin ik leef. Dat heeft mij rijk gemaakt. Ook al had ik het liever op een andere manier geleerd.

Lieve Moederziel; dat 'knagen' wordt vanzelf minder. In die zin is de tijd je vriend. In veel van mijn postings destijds blijkt mijn ongeduld- ik kon de tijd wel vooruit kijken. Werd er gek van- zo zwaar. Onvermijdelijk en het doorstaan. Net als veel vrouwen hier- je gaat een zelfde weg en je gaat het kunnen. Je raakt verwond- ook onvermijdelijk maar je gaat helen. Met littekens- wat er ook gebeurt.

Bij mij hielp het dat ik in die tijd vaak dacht; als ik 80 ben denk ik vast; Ik heb een mooi leven gehad- liefde gekend en rond m'n 45ste een diep zwart dal van jaren. Maar wat zijn die jaren op m'n hele leven? Ik heb er van geleerd en het leven weer opgepakt. En hoewel het anders was was het ook daarna weer 'goed'.
Of het echt zo zal gaan weet ik natuurlijk niet'. Het hielp mij de uren, dagen, weken door.
Verwacht dat ik paar dagen off line ben- denk aan je. Als gezin steken we regelmatig een kaars aan waarbij we stil staan bij mensen die steun nodig hebben. Weet dat je genoemd wordt- net als Pennestreek. (zonder tekst en uitleg)

Pennestreek

Pennestreek

23-12-2016 om 12:04

En wat ik ook zo erg vind

is dat dat hele vertrouwde, dat je hebt met iemand met wie je al je leven lang samen bent (ik was 17 toen we verkering kregen), dat je dat kwijtraakt. Aan een half woord genoeg hebben, elkaars zinnen afmaken, van elkaar weten wat je lekker vindt en wat niet, ik kan me niet voorstellen dat ik dat ooit met iemand anders weer zo kan hebben. We zijn zo letterlijk vergroeid met elkaar, hoe krijg je ooit niet alleen de takken, maar ook de wortels uit elkaar? Ik zie dat gewoonweg niet voor me.

Tops

Tops

23-12-2016 om 12:04

Gezin

Ook al ervaar je het niet zo, toch zou je dat los van elkaar moeten zien.
Hij wil los van zijn partner, daarmee niet per definitie van zijn gezin/kinderen.
Dit is tussen jou en hem, al zijn de gevolgen er voor allemaal.

Ik ben ook weggegaan.
Van hem, niet van mijn kinderen, al gingen ze niet mee.
Mijn gevoel/beeld over het verleden is anders.
Van een blok gezin naar een cirkel met de kinderen in het midden en wij er omheen.
Mijn verleden blijft altijd mijn kerngezin, maar niet meer in de samenstelling die ik voor ogen had en zo graag had willen houden.

Vesper Lynd

Vesper Lynd

23-12-2016 om 12:05

Andersom

Kun je je andersom niet inleven? Hij heeft misschien al jarenlang niet het leven geleefd dat hij wilde leven. Dat breekt je op een gegeven moment op. Toevallig maak ik het momenteel van dichtbij mee bij een vriendin. Zij is degene die meerdere malen heeft geprobeerd het weer leuk te gaan vinden met haar man, maar als het gevoel weg is krijg je dat zomaar niet terug. Natuurlijk neem je die stap niet licht, maar als ze was door gegaan was ze er zelf misschien aan onderdoor gegaan. Ik begrijp haar helemaal. Het is vreselijk zuur voor haar man, maar het was niet zoals hij wilde dat het was, of misschien wel ervoer. Misschien wel vrouw-eigen is zij wel in rap tempo alle stappen gaan zetten kort na 'de mededeling', nog maanden zo doorsukkelen in een huis is voor niemand goed.

Stip

Stip

23-12-2016 om 12:05

En dit

alles is zo zinloos, destructief. Blijkbaar onvermijdelijk. Ik zie het net als ernstige ziekte; het komt op je pad en je moet ermee dealen. Dat is pijnlijk om onder ogen te zien; je hebt geen invloed op het gegeven. Enkel op de consequenties.

moederziel

moederziel

23-12-2016 om 12:09 Topicstarter

Dankjewel Stip

Ik voel wat je voelt. Door de letters heen. Ook hier kaarsjes de komende dagen. Voor jou, voor jullie, voor iedereen die een hart onder de riem kan gebruiken. In gedachten zijn we samen en steunen we elkaar! Dat voelt goed.

moederziel

moederziel

23-12-2016 om 12:17 Topicstarter

Andersom?

Nee, Vesper Lynd, ik kan me daar niet in inleven. Dat komt omdat het leven dat hij niet wilde leven niet zozeer een leven was met mij dat hij niet meer wil(de). Begrijp je?

Ik heb gisteren de briefwisselingen nog eens gelezen. Mooi om te merken hoe me nu dingen opvallen die ik eerder niet bewust las. Over het hoofd zag.
Man was teleurgsteld. In zichzelf in de eerste plaats. In het leven, in zijn verwachtingen én in mij. Allemaal en-en-en.
Dat is nou juist het moeilijk in mijn verhaal, denk ik. Dat man niet zozeer 'van mij af wilde', als wel van zijn eigen teleurstellingen af wil. En die liggen echt maar deels bij mij/in onze relatie. Hij is niet opgehouden van mij te houden. Dat heeft hij ook nooit gezegd. Hij is vooral opgehouden met geloven in het leven dat wij hebben opgebouwd.

Dáár zit ook mijn pijn en ongeloof. Precies zoals Stip en Pennestreek het schetsen. Want ik weet: zijn teleurstellingen neemt hij mee. Maar dat wat zo mooi en kostbaar was, laat hij achter.
En dat is zo verschrikkelijk dood- en doodzonde.

Even

"Hij is vooral opgehouden met geloven in het leven dat wij hebben opgebouwd."

En dat moederziel heb ik in een eerdere posting aangegeven met 'Het leven in een schijnwereld'.
Jouw man heeft een deel van zijn leven geleefd in een wereld waarin hij probeerde de trauma's uit de jeugd te bedekken met een gezin, vrouw en andere zaken. Uiteindelijk komt dit als een boomerang weer terug.

Ik denk dat hij nu in een situatie zit waarin hij beseft dat zijn leven met moederziel een dekmantel is geweest voor de trauma's uit verleden. Dat hij zo nederig doet in de appjes, contact zoekt is een vorm van schuldgevoel.
Moet en kan jij daar iets mee? Nee. Het is zijn pad die hij moet bewandelen.

Snap ook dat je walgt van de man zoals die nu is. En terecht. Daarnaast vind ik wel dat je jezelf niet gek moet maken met wilde scenarios die wel of niet mogelijk plaats hebben gevonden. Ik denk nog steeds dat jou man niet de 'fierefluiter' is die schuinmacheerders zijn.
Hij heeft een zeer onbeholpen manier gekozen om uit een mentale kooi te komen waarin hij vast zat en daarmee vele levens in meesleept.

Maargoed dat is even mijn gezichtspunt vanaf een andere zijde. Volg je eigen mening en gevoel daarin. Maar blijf scherp op wat anderen je aanreiken en laat je daar niet in meesleuren.

* Deze posting zal me niet veel 'likes' opleveren vermoed ik
(dames, deze opmerking is cynisch bedoeld)

Pennestreek

Pennestreek

23-12-2016 om 13:02

Andersom

Natuurlijk, dat geeft hij duidelijk aan, hij twijfelt al heel lang. Ik snap dat hij dat niet volhoudt. Maar als hij daar eerder wat mee had gedaan, had het niet op deze manier af hoeven lopen. Dat is wat ik er zo zinloos aan vind. En ik neem hem dat heel erg kwalijk, hoe goed ik ook begrijp waarom hij het (niet) heeft aangepakt zoals hij heeft gedaan.

Hij heeft een verantwoordelijkheid, zeker naar onze kinderen, maar ook naar mij, die hij niet nam en niet neemt. Namelijk zorgen voor een stabiel en liefdevol gezin. Niet als een stabiele en liefdevolle cirkel (sorry, kan me bij Tops voorstelling echt geen beeld vormen). Hij is een verplichting aangegaan op het moment dat hij met mij trouwde, en nog twee keer toen er twee kinderen kwamen. En die verplichting komt hij niet na. Eenzijdig. Heel erg eenzijdig. Als het om andere contracten gaat is dat strafbaar. Nu zijn de kinderen en ik het die de straf krijgen. Zonder mogelijkheid ergens tegen in beroep te gaan, genoegdoening te krijgen. En dat voelt echt heel erg niet goed.

moederziel

moederziel

23-12-2016 om 13:06 Topicstarter

Hé Mannetje!

Goed om weer even van je te horen

Dank ook voor je blik vanaf de andere kant. Ook dat is voor mij goed. Ik heb de wilde scenario's maar kort bedacht, en weet ook dat door alle vaagheid van man en het wantrouwen dat er is ontstaan een vruchtbare voedingsbodem voor allerlei aannames ontstaat. En natuurlijk ben ik doodsbang dat er nog veel méér is dat ik niet weet. Ik zou niets liever willen dan die angst bezweren. Ik heb zo'n doodklap gehad, 10 maanden geleden, ook dat had ik nooit voor mogelijk gehouden. Niets is meer zeker.

Man was nooit een schuinsmarcheerder. Maar ook nooit een vreemdganger. Tot nu dus. Tegelijk zie ik ook dat het niet een simpel 'il wil niet deugen-scenario' is, maar dat er veel dingen meespelen. Helaas.

Hoe gaat het met jou, Mannetje?

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.