Was het maar altijd 'de jaren 80'.
Herkennen jullie dit.....
Dat je de 'tijd van nu' met al die 'vooruitgang qua technologie onder andere' en het 'snelle leven', dat je dan bij jezelf denkt dat je dit juist 'achteruitgang' vindt?
Dat je de tijdsgeest mist van de jaren 80 en vooruit, ook de jaren 90. De gezelligheid, de kneuterigheid, de kleding, de muziek, niet zo gehaast, de tv programma's, het buitenspelen, gezelschapsspellen. Eigenlijk het gehele sentiment. Opgroeien in die tijd was gewoon anders door de tijdsgeest van toen
Wat missen jullie uit deze tijd?
Ik heb ook een nostalgisch gevoel bij de jaren '80. Ik was toen van 10 t/m 20, voor het eerst naar de middelbare school, wat ik een leuke tijd vond. Maar veel van wat ik doen wilde is nu gratis en kostte toen veel van mijn zakgeld; hitkrant of andere bladen kopen, plaatjes verzamelen, kan nu gratis op de computer, wilde je een bepaald muziek nummer vaker horen, dan moest je het proberen op een bandje op te nemen of je moest het singletje kopen, kostte toch weer 5 gulden. Soortgelijk voor de videotheek v.s. netflix (oneindig veel meer aanbod en je hoeft er de deur niet meer voor uit) En de encyclopedie heb ik ook van voor naar achter gelezen, of je moest naar de bibliotheek en dan in de kaartenbakken zoeken naar het boek wat over het onderwerp ging waar je iets over wilde weten. Allemaal enorm tijdrovend. Ik kijk nu ook veel tutorials; ja daar kon je dan vroeger ook een plaatjes boek over halen in de bibliotheek (als je geluk had) Dus ja, veel van nu vind ik toch ook wel heel fijn.
Oh en googlemaps/routeplanner (ookal was ik een fietser in de jaren '80) toch kan ik dit ook niet meer missen 
'Allemaal enorm tijdrovend.' concludeert 1968 over allerlei jaren 80 bezigheden. Klopt. Al voelde al dat 'zelf moeten doen' wel meer als 'eigen werk' waar je je voldaan over kon voelen als het gelukt was. Heb ook heel wat cassettebandjes opgenomen, met smart wachtend op de mooiste nummers en daarbij geïrriteerd rakend als de presentator te vroeg door de muziek heen tetterde.
Nu hebben we andere tijdrovende klussen. Ga maar eens de strijd aan met allerlei chatbots en keuzemenu's als je ergens 'buiten het systeem' een vraag hebt. De man met de paarse krokodil was ook vervelend, maar dan was er in elk geval een méns met wie je de strijd aanbond.
Ginevra schreef op 07-02-2024 om 09:01:
ah, de tijd zonder mobiele telefoons en social media en zo.
Eveneens de tijd dat er gepest werd en kindermisbruik was zonder dat daar hulpverlening voor was, dat homo’s vieze aidslijders waren die je geen hand moest geven, en dat mensen met een voedselintolerantie zich maar moesten redden omdat nog niemand van lactosevrij of glutenvrij gehoord had.
Elke tijd heeft zijn eigen voordelen en problemen. Vergis je niet in wat nostalgie doet.
Maar nostalgie is helemaal niet erg. Je kunt best nostalgisch zijn en tegelijkertijd weten hoe het staat allemaal.
Gebruikersnaaminvullen schreef op 07-02-2024 om 20:01:
Ik vond de jaren 80 geweldig, uitgaan, de muziek, vooral de muziek. Ook uitgaan vond ik veiliger dan nu, maar ja er zijn ook 30.000 inwoners bijgekomen sinds die tijd en er lijkt meer agressie voor te komen. Internet ben ik ook blij mee, behalve dan influencers en de invloed die ze hebben op tieners/pubers. De meeste vooruitgang heeft voordelen, maar soms ook nadelen, zoals medisch. Mobiele telefoon vind ik handig, maar bij veel mensen storend in gebruik.
30.000? Eerder 3 miljoen
Annaniem2023 schreef op 08-02-2024 om 18:09:
[..]
30.000? Eerder 3 miljoen
In mijn stad.
In de jaren 80 zat ik op de basisschool, ik vond de eighties fantastisch want ik was kind en veel heftige dingen kreeg ik niet mee of lang niet alles. Wel dat mijn ouders erg veel zorgen hadden met de Tjernobyl ramp en dat de muur viel, en ipv naar de 3e klas ging ik ineens naar groep 5. Voor mij waren the eighties; de popmuziek die ik fantastisch vond, madonna nadoen met de klos van mijn springtouw, de miniplaybackshow waar ik niet naar toe mocht van mijn ouders dat vond ik heel oneerlijk, met z'n allen naar de soundmixshow kijken, mijn kinderfeestje naar de film The Goonies ( die ik nog steeds elk jaar kijk op dvd), mijn my little pony verzameling en troelie woelies, popples en mijn lots of legs rups, dat we een puppy kregen( die ik nog steeds mis), the cosby show, Family Ties, who's the boss, en nog tig series want ik was gek op familieseries (misschien ook wel omdat ik als kind begon te beseffen dat mijn ouders nogal vreemd en nare mensen waren) als mijn moeder naar yoga was met mijn vader naar The A team kijken wat van mijn moeder niet mocht. The Freggels, ik wilde Jet zijn. Dat we pizza gingen eten en dat mijn lievelingseten werd. De eerste keer naar het theater naar Andre van Duin. Met enorme waterpokken een week ziek in bed liggen maar daardoor wel de olympische spelen in Calgary kunnen kijken; 3 gouden plakken voor Yvonne, we werden Europees kampioen megafeest bij ons in de stad, dat een dag na onze eindmusical in groep 8 onze meester plotseling overleed en dat ik Youp van 't Hek ging luisteren en voor mezelf zijn liedje " Niemand weet hoe laat of het is" ( uit 92 net na the eighties) als levensmotto heb aangehouden, nog steeds, ook nu ik 47 ben.
https://youtu.be/qrvgasCJfJM?si=k5EcJ0GexvBRVlS6
Annaniem2023 schreef op 07-02-2024 om 13:10:
[..]
In 1974 is het ontslagverbod bij zwangerschap in de wet ingesteld, dus de moeders die in de jaren tachtig niet werkten, deden dat waarschijnlijk vanwege de slechte economie, weinig banen en de sluitingen van grote bedrijven.
Hier opgegroeid in de jaren 80 en een moeder die flink afgaf op andere moeders die wel werkten want je hoorde de hele dag thuis te zijn voor de kinderen (ook al kwamen die pas 15:45 thuis van school). Toen ik in groep 5 zat ging ze wel werken ik denk dat dat toen rond 1988 was. Ze was binnen een half jaar "ziek" overspannen want huishouden en 3 keer 5 uurtjes in de week werken was wel.erg veel. Overigens werd het huishouden grotendeels door ons kinderen gedaan.
Mijn moeder is in die tijd arbeidsongeschikt geworden en in die tijd werd je vrij makkelijk voor je leven afgekeurd zeker als.je echt niet meer wilde werken.
Er was geen mobiele telefoon dat vond ik wel een voordeel, want als je nu de telefoon niet opneemt wordt je door (familie vaak) nogal verweten dat je niet opneemt
Decembermamma schreef op 08-02-2024 om 21:15:
[..]
Hier opgegroeid in de jaren 80 en een moeder die flink afgaf op andere moeders die wel werkten want je hoorde de hele dag thuis te zijn voor de kinderen (ook al kwamen die pas 15:45 thuis van school). Toen ik in groep 5 zat ging ze wel werken ik denk dat dat toen rond 1988 was. Ze was binnen een half jaar "ziek" overspannen want huishouden en 3 keer 5 uurtjes in de week werken was wel.erg veel. Overigens werd het huishouden grotendeels door ons kinderen gedaan.
Mijn moeder is in die tijd arbeidsongeschikt geworden en in die tijd werd je vrij makkelijk voor je leven afgekeurd zeker als.je echt niet meer wilde werken.
Er was geen mobiele telefoon dat vond ik wel een voordeel, want als je nu de telefoon niet opneemt wordt je door (familie vaak) nogal verweten dat je niet opneemt
Kun je het gedrag van je moeder nu een plek geven? Hoe heftig ook, ze is psychiatrisch patient...een leven waar ze niet bewust voor gekozen heeft wellicht. Daarmee wil ik het absoluut niet bagetaliseren want je frustratie erover is heel terecht en herken ik ook van mijn eigen jeugd. Probeer ook de leuke dingen te herinneren, waar je blij van kunt worden.
Even over alle veronderstellingen over nietwerkende moeders in de jaren '80. Jullie vergeten dat er toen heel weinig kinderdagverblijven waren. Op de meeste plaatsen moest je een lieve moeder in de buurt of een welwillende buurvrouw hebben. Die dan ook bereid was een paar keer op en neer te racen want en neer want het woord continurooster moest nog worden uitgevonden.
OmaVan2 schreef op 07-02-2024 om 10:09:
Ondanks de desinformatie en haat zaaien door het misbruik van sociale media, vind ik de ontwikkeling van het internet nog steeds fantastisch want ik kan heel makkelijk informatie vinden over allerlei andere zaken
Ik vind het ook dubbel. Het haatzaaien en de desinformatie worden wel steeds erger, vooral omdat dit ook moedwillig en zeer georganiseerd door buitenlandse mogendheden gebeurt zoals Rusland.
Echter, het is zo handig op zoveel manieren. Je kan ook veel makkelijker contact houden met leuke mensen die je in het buitenland ontmoet bijvoorbeeld.
Vroeger kon je bijna alleen muziek krijgen die in de platenwinkel lag en dat was heel beperkt.
Als je nu zin hebt om een obscure band uit Peru te beluisteren, dan heb je dat binnen een minuut gevonden.
elledoris schreef op 08-02-2024 om 11:26:
[..]
Zijn dat een grapjes, "effort... supporten" en "beledigt voeld"?
Mmm ja ,ongepaste ironie. Ik kon mijn innerlijke taalnazi in deze draad niet onderdrukken. Ik vind het jammer dat Nederlands verschrompelt tot een pidgintaal, omdat we er zo nonchalant mee omgaan. Ik vind het jammer dat woorden als uitdaging, worstelen, pijnlijk vervangen worden door Engelse verminkingen. Een hypercorrectie als hij veranderd snap ik nog, maar bij taalvondsten als hij heefd zakt mijn broek af. Maar goed, taal is een levend iets. Daar moet ik me bij neerleggen. Als ik in de jaren 30 had geleefd, had ik vast gezanikt bij de invoering van de spelling Marchant.😏
kenfan schreef op 09-02-2024 om 10:47:
Even over alle veronderstellingen over nietwerkende moeders in de jaren '80. Jullie vergeten dat er toen heel weinig kinderdagverblijven waren. Op de meeste plaatsen moest je een lieve moeder in de buurt of een welwillende buurvrouw hebben. Die dan ook bereid was een paar keer op en neer te racen want en neer want het woord continurooster moest nog worden uitgevonden.
Dat is zo Kenfan, het viel niet mee destijds voor vrouwen. En velen die toch wilden, knapten alsnog af omdat elke kindersnotneus uiteraard hun verantwoordelijkheid was, mooi niet dat manlief een keer thuis zou blijven. Ik vind dat heel erg voor vrouwen die ambitie hadden en graag iets met hun hersenen wilden doen. Maar anderzijds herken ik de mentaliteit die decembermama schetst heel erg. Toen het bedrijf waar mijn vader werkte reorganiseerde en dat voor sommigen tot ontslag zou leiden, en ik wilde weten hoe het dan verder zou gaan, zei mijn moeder met tranen in haar ogen 'dat zij dan misschien wel "uit werken" zou moeten gaan.' Mijn moeder vond een sollicitatieplicht voor vrouwen met kinderen, waarover destijds gesproken werd, werkelijk absurd. En tegen ons zei ze vaak 'dat wij het niet meer zo goed zouden krijgen, wij zouden wel moeten gaan werken.' Nou echt, wat een kruis. Mij werd ook vaak voorgehouden 'dat er een man zou komen die voor me zou gaan zorgen.' En toen ik tijdens mijn studententijd een bijbaantje had in een ziekenhuis, 4 uur op zaterdagochtend, was dat 'wel heel veel, en moest ik daarna zeker even uitblazen.' Ik ben overigens opgedroogd als behoorlijke workaholic. Allergisch voor die mentaliteit. En mijn man hoeft niet voor mij te zorgen, financieel of anderszins.
kenfan schreef op 09-02-2024 om 10:47:
Even over alle veronderstellingen over nietwerkende moeders in de jaren '80. Jullie vergeten dat er toen heel weinig kinderdagverblijven waren. Op de meeste plaatsen moest je een lieve moeder in de buurt of een welwillende buurvrouw hebben. Die dan ook bereid was een paar keer op en neer te racen want en neer want het woord continurooster moest nog worden uitgevonden.
Volgens mij is er niemand die dat ontkent, toch? Wat jij beschrijft is juist wat er toen minder goed geregeld was, zowel praktisch als qua mentaliteit in de maatschappij. Ik zie de posts hier niet als een aanklacht tegen de thuisblijfmoeders van toen persoonlijk. Het is niet hun persoonlijke schuld dat zij niet werkten, maar dat maakt het nog niet een fijne en wenselijke situatie. Juist dat ontbreken van die opvang in combinatie met de gebrekkige emancipatie vind ik iets om niet naar terug te verlangen. Dat je als vrouw toen veel minder kansen had om je dmv uitdagend werk te ontplooien, als man minder kansen om je eigen kinderen veel te zien opgroeien en dat voor veel kinderen het gevolg was een altijd aanwezige maar uitgebluste moeder en veel afwezige vader (ja, heel zwart-wit gesteld, er waren uiteraard ook vrouwen die er heel gezellig onder bleven en vaders die wel veel thuis waren).
Nicole123 schreef op 09-02-2024 om 11:46:
[..]
Volgens mij is er niemand die dat ontkent, toch? Wat jij beschrijft is juist wat er toen minder goed geregeld was, zowel praktisch als qua mentaliteit in de maatschappij. Ik zie de posts hier niet als een aanklacht tegen de thuisblijfmoeders van toen persoonlijk. Het is niet hun persoonlijke schuld dat zij niet werkten, maar dat maakt het nog niet een fijne en wenselijke situatie. Juist dat ontbreken van die opvang in combinatie met de gebrekkige emancipatie vind ik iets om niet naar terug te verlangen. Dat je als vrouw toen veel minder kansen had om je dmv uitdagend werk te ontplooien, als man minder kansen om je eigen kinderen veel te zien opgroeien en dat voor veel kinderen het gevolg was een altijd aanwezige maar uitgebluste moeder en veel afwezige vader (ja, heel zwart-wit gesteld, er waren uiteraard ook vrouwen die er heel gezellig onder bleven en vaders die wel veel thuis waren).
Nou inderdaad! Het gaat niet alleen om vrouwen die de kans niet kregen om zich te ontplooien, maar evengoed om mannen die nauwelijks de kans kregen echt iets van hun opgroeiende kinderen mee te krijgen. Mooi punt. We leven zeker nog niet in verlichte tijden wat dit betreft, maar er komt meer aandacht voor dat zowel mannen als vrouwen in een keurslijf zitten wat betreft werk en taakverdeling thuis. Dus hoe leuk ik de nostalgie ook vind, ik ga toch maar niet terug naar de jaren '80.
Levina123 schreef op 09-02-2024 om 12:08:
[..]
Nou inderdaad! Het gaat niet alleen om vrouwen die de kans niet kregen om zich te ontplooien, maar evengoed om mannen die nauwelijks de kans kregen echt iets van hun opgroeiende kinderen mee te krijgen. Mooi punt. We leven zeker nog niet in verlichte tijden wat dit betreft, maar er komt meer aandacht voor dat zowel mannen als vrouwen in een keurslijf zitten wat betreft werk en taakverdeling thuis. Dus hoe leuk ik de nostalgie ook vind, ik ga toch maar niet terug naar de jaren '80.
En toch willen steeds meer mensen wel terug naar de jaren dat de vrouw thuis bleef en de man gaat werken voor de centen. Ik lees steeds meer over tradwifes bij de jonge generatie. Hun moeders waren feministen en stonden met BH in hun hand te strijden voor gelijke rechten. Hun dochters zeggen gelijke recht allemaal prima maar ik kies ervoor om fulltime bij mijn kinderen te zijn. Ik vind het wel boeiend om te lezen over tradwifes.
