Uithuisplaatsing Hansje

Ik erger me kapot

aan de hypocrisie in onze samenleving.

Iedereen wil dat kinderen beschermd worden. Liefst geen gevallen meer als Savannah, ouders die hun kinderen misbruiken in vechtscheidingen etc. Zijn er dan mensen die er wat aan doen,is het weer niet goed. En ja, fouten zullen er gemaakt worden, dat kan niet anders. Als niemand ooit een fout mag maken houden we geen arts meer over, geen politieagent, geen politicus, geen bestuurder etc.

lastig

Dit soort gevallen zijn altijd lastig. Het is niet wit, het is niet zwart. Wat is de juiste beslissing?
Ik houd altijd mijn jeugdvriendin voor ogen. Haar ouders gingen uit elkaar toen zij in de brugklas zat. Haar moeder had allerlei rare verhalen over haar vader. Zij wilde op een gegeven moment niet meer bij haar thuis afspreken. Heel af en toe gingen we naar haar en dan was haar moeder heel aardig tegen haar en de sky was the limit, vond ik wel leuk want mijn ouders waren het tegenovergestelde. Mijn vriendin zat altijd wat rusteloos heen en weer te schuiven, dat viel wel op. Ze was altijd aan het leren, wilde absoluut geen jaar over doen. Ik dacht dat dat door ambitie kwam. Later bleek dat ze geen minuut langer "thuis" wilde zijn, dan nodig.
Ze is meteen na de middelbare school op kamers gegaan, echt meteen na de diplomauitreiking.
Pas in de loop van 30 jaar heb ik haar verhaal gehoord, stukje bij beetje. Wat een ellende was het bij haar. Manipulatie, geestelijke mishandeling, altijd maar slechte verhalen over vader want die wilde haar niet zien (later bleek dat hij haar heel graag wilde zien maar dat het contact zo dwarsgezeten werd dat hij, uit belang van mijn vriendin (en nog wat broertjes en zusjes) er uiteindelijk van afgezien heeft. Gelukkig is dat contact helemaal hersteld maar wel ten koste van 15 jaar. Ze heeft zich zo alleen gevoeld, kon (of wilde of dacht dat ze) met niemand erover praten, toen. De kinderbescherming is wel eens geweest maar moeder kon mooi praten. Speelde mooi weer voor de buitenwereld. Ze zijn ook wel eens van school gewisseld, later bleek dat die moeder teveel op de huis zaten. Huisarts, zelfde verhaal.
Vriendin heeft altijd een wantrouwen gehouden, is zelf nooit aan een gezin begonnen uit angst, net als nog een paar van broertjes en zusjes. Heeft nooit echt haar plekje gevonden. Ze heeft het contact verbroken met moeder. Nog niet zolang geleden is bij moeder borderline geconstateerd.
Ze heeft vaak gezegd dat ze maar al te graag door de kinderbescherming was weggehaald. Ze wilde rust, geen vernedering, manipulatie etc Tja.
Zo zijn er heel veel verhalen over een slechte jeugd en de gevolgen daarvan. Dit is er 1 van.

Inderdaad Mussie

Dankjewel. Het rakelt wat op. En dat zou je andere ouders en kinderen willen besparen.

Miek

Dat zijn ook moeilijke verhalen. Geweldig dat dit meisje zich eruit geknokt heeft door school. Maar dat is niet alle kinderen gegeven.
Je moet je alleen wel afvragen of een UHP zaken had verbeterd. De kansen om ongeschonden door het leven te komen zijn na een UHP niet heel groot.
Je zou wensen dat daar de kwaliteit van zorg verbeterd zou worden. Thuis maar ook uit huis. Wat kun je aan zorg bieden aan kinderen die zo in de knel zitten.
Vroeger had je het JAT. Ik weet niet waarom dat weg is. Ik had er wel goede ervaringen mee, hoewel ze echt niet altijd kind lieten freewheelen maar dan had je nog een uitweg als puber zijnde met verstandige mensen.

Mussie

Dank je wel.

Mussie

Je vergist je. Er zijn meer mensen die te maken hebben gehad met de kinderbescherming etc. en die ook heel erg geschrokken zijn van het amateursme, afgaan op obligate opvattingen die het goed doen op een verjaardagsfeestje bij de borrel, maar niet bij een professionele organisatie, die de angst kennen dat je niets meer te zeggen hebt over je kind etc. etc. Maar die mensen kunnen toch wat genuanceerder kijken en zien dat niet elke zaak hetzelfde is en niet overal dezelfde fouten worden gemaakt. En dat er soms iets moet gebeuren in het belang van kinderen. De vraag of een uithuisplaatsing in het belang van kinderen is is zwaar. Maar de andere kant is even zwaarder: is het in het belang van dit kind in deze specifieke situatie, dat het kind opgroeit bij moeder. Uiteindelijk weten we het niet en zijn alle grote uitspraken en oordelen daarover uit de lucht gegrepen.

Tsjor

ik verbaas me ook Tsjor

Vind je het dan niet erg dat de besluitvorming van jeugdbeschermers het niveau van een verjaarsfeestje niet overstijgt?
Je verbaast je wel over het amateurisme van jeugdzorg en anderen doen dat ook maar als ik of Emine me er over verbaas is het niet genuanceerd.
Ik verbaas me over je Tsjor.

Tweede vergissing

Er zijn ook meer mensen die een scheiding achter de rug hebben met een moeilijke partner (zacht uitgedrukt) Kind hartverscheurend huilend als ze naar vader moest. Alleen: ik zou zoiets echt nooit gaan filmen en op internet plaatsen. Ik ben er anders mee omgegaan, met andere resultaten voor alle partijen.
Er zijn zelfs mensen die het voor elkaar krijgen om heel rustig te blijven tegenover de kinderen als de kinderen uit huis worden gehaald. Niet dat dat veel oplevert: een regeltje in het verslag, alsof de kinderen het geen probleem vonden om mee te gaan; dus dat is ook niet goed. Maar voor de kinderen wel veel rustiger. Het zou mooi zijn als zoiets positief gewaardeerd werd: het vermogen van ouders om over hun eigen schaduw heen te springen en tegen zichzelf in te handelen in het belang van hun kinderen. Een grotere daad kunnen ouders niet doen, het is in feite de kern van ouderschap. En het gebeurt wel degelijk.

Tsjor

AnneJ

Ik kan wel onderscheid maken tussen verschillende situaties. Het verbaast mij juist dat jij en enkele anderen dat niet kunnen. Alsof het eventuele oordeel, dat in deze situatie terecht is ingegrepen met terugwerkende kracht zou betekenen dat er ook bij jullie eventueel terecht ingegrepen zou zijn. Dat is niet zo. Dat kun je los van elkaar zien.
Iets meer afstand, iets minder vereenzelviging, iet beter kijken naar wat bekend is en iets meer nuanceringen, dat maakt het voor jezelf gemakkelijker om te leven. En dan kun je je nog voor 100% inzetten voor betere jeugdzorg.

Tsjor

Verwijdering berichten

Geachte Forumbezoekers,

alleen discussie over het eigenlijke onderwerp is toegestaan. Persoonlijk aanvallen en berichten over de motieven van andere Forumbezoekers zijn en worden weggehaald.

Ik wens u nog veel plezier op de site en het Forum van Ouders Online.

Met vriendelijke groet,
Heidi Steven
Forumbeheerder Ouders Online
www.ouders.nl
[email protected]

Uit de lucht gegrepen inderdaad

Dat mijn rechtzaken succesvol bleken, de kinderrechter ging niet mee in de OTS en UHP verzoeken, kwam mij goed uit, maar ook dat besluit kwam op mij volstrekt willekeurig over. Een inschatting van de kinderrechter die net zo goed anders had kunnen uitpakken. Deze kinderrechter herkende mijn 'deskundigheid' op het gebied van autisme. Je zal ze de kost moeten geven die dat niet herkennen omdat dat niet vanzelf spreekt en het discours vaak tegen de publieke opinie ingaat. Daar verandert deze zaak voor mij niets aan.
Ik kan wel denken dat ik zaken goed aangestuurd en opgelost heb maar ik weet dat je daar in dit proces geen punten voor krijgt.
Het is volstrekt willekeurig.
Bovendien is de stress dat je kind mogelijk weggehaald wordt, kinderen met autisme die toch al afhankelijk zijn van routines en voorspelbaarheid en herkenbaarheid. En dan naar verzorgers die net als ikzelf nog moeten leren hoe je met autisme omgaat, en bij mij ging net dat lichtje branden.
Die stress, dat is onverdraaglijk. De jeugdzorg is juist vergeven van dwanghulp, nog steeds. Afijn, mijn kritiek wordt nog dagelijks bevestigd. Dat is wat er angstig aan is. Dat is geen vergelijking van mijn zaak met deze zaak, alleen herkenning dat dit niets zegt over de situatie van Hansje bij zijn ouders, maar alles over de geprotocolleerde en immorele werkwijze van jeugdzorg.
Dat het verschrikkelijk is om op deze manier met mensen om te gaan als je ziet in beide filmpjes.
Het deed me denken aan Temple Grandin, de professor in Amerika, zelf met autisme, die haar loopbaan wijdt aan het op diervriendelijke wijze dieren naar de slachtbank te leiden.
We hebben mensen nodig die de jeugdbeschermers helpen minder dwang uit te oefenen, net zoals nu weer de campagne om patienten uit de isoleercel te houden, dat is inhumaan, moeten we gezinnen zien heel te houden, daar zou de aandacht op gericht moeten zijn.
In plaats daarvan is alles erop gericht om het systeem van 'signaleren' te vervolmaken en uit te breiden, dat niet vol te houden is.
Dus wat verwacht je daar nou van.
Veel meer moet ingezet worden op samenwerking met ouders. Veel meer moet ingezet worden op kinderen binnen het netwerk te houden en thuis te houden.
En als er dan sprake moet zijn van uithuisplaatsing dan zou dat veel vaker moeten gebeuren met instemming van ouders die ook heus wel inzien dat hun kinderen soms beter af zijn als ze elders zijn, met de mogelijkheid dat de kinderen weer terug komen, of voor hun rust blijvend elders zijn. Met instemming van ouders.
Ingezet moet worden op humane begeleiding, maar de trend is precies andersom, nog steeds.
Men verschuilt zich achter woorden, jeugdbeschermers 'weten' hoe slecht een uithuisplaatsing is, dat kinderen bij hun ouders weggehaald worden, er was een jeugdbeschermer op tv met een bordje 'oost, west, thuis best'. Maar dat zijn holle woorden. Het zeggen betekent niets, men verbind er geen consequenties aan, het lijkt alleen maar minder erg omdat ze het zogenaamd 'weten'.
Dwang wordt ingezet bij onwillige ouders. Die ouders zijn niet zomaar onwillig, die hebben toch ook rechten?
Ja, opgroeien in gezinsverband kan ook beschadigend zijn, daar zijn romans vol over geschreven, het leven is verre van perfect, maar het alternatief is ook niet mals. Het verplaatsen van kinderen is een stap te ver, het gaat te ver zoals het nu gaat.
Het is onmenselijk.
Ik kan geen verschil maken tussen verschillende zaken omdat dat verschil er niet is. Het is subjectief en dan gelden onvoorspelbare argumenten.
Ik heb mijn gezin ook door zeer lastige situaties geloodst, zoals jij al aangeeft, Tsjor, er zijn meer mensen met moeilijke partners. Maar ik zou er in hindsight ook voor kiezen om zaken op het internet te zetten. Ik heb nog teveel meegebogen uit naiviteit.
Zo ga je niet met mensen om, dat mag iedereen weten, dan verandert er misschien eens wat. Je kent toch ook die verhalen over misbruik in de kerk? Zou je dat nog steeds stilletjes in een achterkamertje gladstrijken? Daar is pas verandering in gekomen toen men het naar buiten bracht. Zoals deze moeder nu de praktijk van de uithuisplaatsing naar buiten brengt. Frisse lucht!
Kan het zijn dat je zelf denkt dat door jou handelen jij in elk geval geen bemoeienis hebt gehad van jeugdbeschermers? Is dat het?
Terwijl je weet dat het om subjectieve beoordeling gaat, het dubbeltje kan bij jou gedrag ook net zo goed naar links of naar rechts vallen?
Hoe komt het dat je het nu nodig vind om je eigen zaak als 'beter' en 'veiliger' te presenteren?
Onderscheid. Het probleem is nu juist dat er geen onderscheid is, dat is kunstmatig, omdat een moeder schreeuwt en misbaar maakt is het een andere zaak dan mijn zaak waarin ik beleefd en gearticuleerd ben geweest? Dat is een vorm van klassejustitie Tsjor.

veiligheid

AnneJ, hebben wij wel hetzelfde filmpje gezien? Jij zegt: "Zie het filmpje van het opvanghuis. Moeder moet alle moeite doen om kind te bewegen naar vader te gaan die een deur verderop zit.
Moeder moet dat doen, tegen haar gevoel in doet ze dat ook nog. Kind trachten te kalmeren en uit te leggen hoe het gaat."

Ik zie een moeder die geen enkele poging doet het kind te bewegen naar de vader te gaan. Integendeel. Ze schreeuwt dat het kind niet veilig is bij vader en dat ze niet wil dat hij daar heen gaat. Op een gegeven moment zegt ze tegen de jeugdzorgmedewerkers: neem hem dan maar mee, jullie zijn verantwoordelijk als het mis gaat. Het lijkt me niet dat een zesjarige dan rustig meegaat naar zijn vader. Dat is niet per se een teken dat het kind niet naar zijn vader wil omdat die hem mishandelt. Het is mij niet duidelijk of het bij dat bezoek de bedoeling was dat het kind met de vader mee naar huis ging of dat het bezoek onder toezicht was. In het eerste geval kan ik me de weerstand van de moeder voorstellen, in het tweede geval lijkt het mij dan voornamelijk om het dwarszitten van de vader te gaan.

Verder zeg je dat het kind niet veilig is bij zijn vader omdat hij daar geconfronteerd kan worden door bedreigingen uit het criminele circuit. De moeder heeft op internet verhalen gezet waarin zij aangeeft dat zij ook bedreigd wordt door die schuldeisers alsmede door de familie van de vader. Dan is het kind toch bij de moeder net zo min veilig? De moeder zegt dat ze steeds moet onderduiken op een geheim adres, maar publiceert haar adres wel op het internet. De ene avond laat schrijft ze dat ze op een geheim adres zit en niet bang is, de volgende ochtend vroeg schrijft ze dat ze doodsbang is. Als de moeder op een geheim adres zo bang is, denk ik dat de zoon op een lokatie die zowel niet bij zijn moeder als niet bij zijn vader het minst onveilig is.

In een verslag van Jeugdzorg dat de moeder op internet heeft gepubliceerd staat dat de vader graag wil dat als het kind niet bij zijn moeder woont, het bij hem komt wonen. De moeder geeft aan dat als het kind niet bij haar kan wonen, dat ze wil dat hij in de opvang woont. Dat kan je op twee manieren uitleggen: de moeder is zo bang voor de veiligheid van haar kind dat ze liever een uhp heeft dan dat het kind bij de vader is, of dat ze geheel het bijbelverhaal van het Salomonsoordeel denkt: ik het kind niet, dan jij ook niet.

Brazella: "Volgens mij geeft ze aan iemand te willen bellen of even een buurman/vrouw te willen halen om Hansje te bedaren, maar daar wordt geen gehoor aan gegeven, terwijl ik niet begrijp wat hier zo erg aan zou zijn, als er even iemand gehaald word?" Ik snap heel goed dat de politie het niet goed vindt dat er nog meer mensen bij deze situatie betrokken worden. De politie weet niet wie er dan bij komt, is het inderdaad een goede vriend die het kind gerust kan stellen of is het iemand die ook nog eens ten overstaande van het kind dat overstuur is met de jeugdzorgmedewerkers en de politie gaat discussieren, of is het zelfs iemand met een stevig stel vuisten? Ik vind het heel verstandig van de politie om niet toe te staan dat er nog meer mensen in deze hogedrukpan betrokken worden.

skik

Skik

We zien hetzelfde filmpje maar 'zien' er andere aspecten aan.
Ik zie ook wel een moeder die zich niet beheerst en niet 'vol' voor de overdracht gaat. Ik denk dat ze in een hevige tweestrijd verkeert en gewoon niet kalm KAN blijven omdat alles zich in haar verzet haar kind mee te geven. Dat zegt niets over de terechtheid van de uithuisplaatsing maar alles over de manier waarop een ouder gedwongen wordt om tegen haar wil haar kind over te dragen.
Wat dat aan drama oplevert. Dat zou anders moeten.
Drama met drama bestrijden, daar wil je vanaf.

Tegenstrijdigheden

Die tweestrijd leidt tot tegenstrijdigheden. De stress waarin deze moeder verkeert zegt niets over de realiteit van de bedreigingen of de realistische situatie. Wat moeder ook doet, het is nooit perfect.
Uit de reacties van moeder kun je geen conclusies trekken over haar geschiktheid, laat staan over haar emotionele balans voor deze tragedie, dit is hersenkoorts. Veroorzaakt door een bedreigende situatie waarin ze alle controle dreigt te verliezen.
In plaats van minder stress krijgt ze steeds meer stress. De jeugdbescherming jaagt hier de onveiligheid en de stress aan. Niet moeder.

Ik voed goed op de buren niet

http://www.ouders.nl/artikelen/nederlandse-moeders-houden-niet-zo-van-straffen
Er speelt nog iets anders mee. Je bent geneigd om je eigen wijze van opvoeden goed te keuren en de opvoeding van anderen af te keuren.
Wie mij nu zou ontmoeten zou, in het licht van onze geschiedenis met de kinderbescherming, altijd een vlekje kunnen opmerken waarna volstrekt duidelijk is dat de kinderbescherming zich toch niet voor niets met ons gezin heeft bemoeit.
De vraag is of al die huiselijke 'vlekjes', en geloof me iedereen heeft ze, in het vizier moeten zijn van jeugdbeschermers. Dat is met een kanon op een mug schieten.
En nu ben ik in een rustige toestand, alles is goed.
Deze moeder is in shock door dramatisch overheidsingrijpen. Elk vlekje is dan uitvergroot.
Lekker makkelijk om dan op grond van de angst en de paniek van moeder en niet erg doordachte acties maar te beoordelen dat de kinderbescherming hier niet voor niets 'ingrijpt'.
Dit is een momentopname.
Misschien is moeder wel een loeder, maar dat kun je niet beoordelen op grond van deze situatie. Dit gun je geen mens. Niemand weet hoe die zal reageren als je in deze mensonwaardige situatie terecht komt. Ik kon mijn hoofd in elk geval niet koel houden, al lukte dat net naar de buitenkant toe als het er op aankwam.
Totaal in shock was ik.

AnneJ

Je zegt dat je geen drama met drama moet bestrijden. Leg mij eens uit hoe je een ouder die stelselmatig alle hulp en maatregelen afwijst geruisloos kan bewegen mee te werken? En als dat niet zonder enige vorm van pressie kan, moet je het er dan maar bij laten zitten? Is dat geen vrijbrief voor ouders, ook voor ouders die hun kind mishandelen?

"De stress waarin deze moeder verkeert zegt niets over de realiteit van de bedreigingen of de realistische situatie." Ah, kijk eens aan. Geldt dat alleen voor nu, of ook voor de beschuldiging van de moeder dat de vader het kind mishandelt, waarvoor behalve haar aantijgingen geen aanwijzingen zijn?

Je kan je afvragen wat er eerder was, de kip of het ei. Natuurlijk wordt een ouder er psychisch niet stabieler van een vechtscheiding en een dreigende uithuisplaatsing. Toen ik dit draadje zag wist ik al dat jij zou beweren dat de bemoeienis van jeugdzorg geen gevolg was van de psychische instabiliteit die de moeder ten toon spreidt, maar dat dat daar een gevolg van was. De uitspraken van de moeder die zij zelf op internet publiceert van voor de bemoeienis van jeugdzorg tot nu geeft mij de indruk dat het voordeel van de twijfel niet terecht is.

skik

op maat skik

Je kunt geen regeltje maken op 'Leg mij eens uit hoe je een ouder die stelselmatig alle hulp en maatregelen afwijst geruisloos kan bewegen mee te werken?'
Uit ervaring weet ik dat er een verhaal aan vooraf gaat waarin de ouder niet serieus genoemen is en de hulpverlener de plank kan misslaan of de eigen deskundigheid te hoog acht om zomaar geweigerd te kunnen worden door de ouder.
Maar ouders hebben ook rechten.
Hier gaat het spel op de wagen. Onenigheid tussen hulpverlening en ouder leidt dan tot een melding.
Zodra er sprake is van dwang krijg je de situatie waarin een ouder stelselmatig kan weigeren mee te werken.
En dat is echt veel sneller dan je denkt.
Hulpverleners en scholen hoeven geen moeite te doen om ouders te overtuigen van het nut van hun inzet, bij twijfel gooi je ze gewoon over de schutting van de zorgmelding: mogelijke kindermishandeling.
Zo simpel is dat.
Dwang is geen hulpverlening. Geen wonder dat ouders gaan tegenwerken. Je bent de regie kwijt.

Jeugdzorg in een vechtscheiding KIK

Zelfs jeugdzorg erkent dat hun bijdrage aan een vechtscheiding niet helpt. Er komt een derde vechtende partij bij.
Dat wil je toch niet. Je wil niets toevoegen aan drama, je wil dat het drama afneemt. Hoe doe je dat, dat zou de vraag moeten zijn.
Niet door de huidige inzet van jeugdzorg dus. Dat moet echt anders.

Het gaat niet om moeder

Tsjor weet goed uit te drukken hoe ik erin sta. Annej, je blijft maar doorgaan over hoe zielig de moeder is. Dat vind ik een verkeerde insteek. Niet consequent ook, want je empathisch vermogen is opeens tot nul gereduceerd als het om de rechten van vader gaat. Voor bijna elke ouder is het weghalen van een kind ondragelijk, dat is een gegeven. Maar dat gegeven hoeft niet altijd iets te zeggen over wat het beste is voor het kind.

Niet om moeder, niet om vader

Over vader weten we niets, over moeder zouden we het niet moeten hebben maar toch gaat het daar de hele tijd over.
Het zou moeten gaan over het drama dat een uithuisplaatsing is, kan dat niet anders?
Overigens ben ik ook zeer empatisch met vaders. De vader van mijn kinderen kreeg van mij een zeer royale omgangsregeling waarin ik alle veiligheden in kon bouwen.
Maar ik kan moeilijk zeggen: wat zielig voor die vader dat hij achter die deur maar zit te wachten en het geschreeuw hoort en zijn kind komt maar niet naar hem toe. Dat zou onzin zijn.
Daar gaat het niet over.

Hup naar Denemarken

http://www.gemeente.nu/Sociaal/Nieuws/2013/11/Deense-ervaring-Marktwerking-Jeugdzorg-is-problematisch-1416183W/
"Wat is kenmerkend aan de Jeugdzorg in Denemarken?
"Hier zijn verreweg de meeste uithuisplaatsingen vrijwillig. Dwang is wel mogelijk, en wordt uiteraard ook toegepast, maar niet in dezelfde mate als in Nederland."

http://kennisnetjeugd.nl/blog/77-is-nederland-wel-kampioen-uithuisplaatsen
"Zo kent Nederland 84 keer zo veel uithuisplaatsingen als Denemarken."
En ik heug me ook de cijfers dat in Nederland bijna 100% gedwongen is, dat kun je ook niet goed zien omdat het bijna allemaal gebeurt in het kader van een OTS, en in Denemarken maar in 8%

Dan gaat er toch wel ergens een belletje rinkelen zou ik denken.

Remedie

Ik weet wel een paar remedies.
Schaf de meldingsprotocollen af, dat leidt alleen maar tot onwerkbare relaties met ouders en kinderen, een standaard ingebouwde afstand waardoor echte hulp onmogelijk wordt. Weg met de kindermishandelingshysterie. Als er iets aan de knikker is, zorg je dat dat via de huisarts terecht komt bij een morele kinderbeschermingsorganisatie, die verstandig handelt en moreel met mensen omgaat en ja, zonodig dwingt.
Maar niet die zuigende invasie aan protocollen, aandachtsfunctionarissen, workshopjes, cursussen, die alle geld en aandacht voor werkelijke hulp wegzuigen.
Schaf de ZATteams af. Stel weer de ambulante begeleiders aan, deels in dienst van deskundige zorginstellingen of speciaal onderwijs, zodat er directe lijnen zijn naar die achterliggende voorzieningen.
Schaf al die intermediairs, POH's of hoe ze ook mogen heten, generalisten, wijkteams, af. Zorg voor een goed WMO loket bij de gemeente en bij de zorgverzekeraars. Minder is meer.

omgangsplan

Omgangsplan, ouderschapsplan, leidt alleen maar tot meer conflicten.
Afschaffen.
Op deze manier wordt het allemaal een stuk overzichtelijker, veiliger en goedkoper.
Stel de goede vraag: hoe stoppen ouders met vechtscheiden?
Misschien wel eerst eens ouders navragen die het wel gelukt is om met een moeilijke partner een consensus te bereiken. Zonder inzet van escalerende instanties als jeugdzorg en justitie.

Steek onder water Tsjor

Tsjor, ik vind je opmerking een steek onder water naar mij. Jammer. Dat niet iedereen zijn/haar moeilijke scheiding opgelost krijgt zoals jij hem opgelost kreeg, wil niet zeggen dat anderen het slechter doen voor hun kinderen. Om in jouw woorden te blijven: iedere situatie is anders. Heb het idee dat je daar vooral van doordrongen bent als AnneJ of ik iets zeg, maar niet als je zelf iets zegt wat over lastige scheidingen/omgangsperikelen etc. gaat. Dat jij het kennelijk goed hebt kunnen regelen, betekent nog niet dat jouw manier de universele oplossing voor iedereen is.

Je werkwijze over jeugdzorg, de vergelijking met de verjaardagsborrel, vind ik voortreffelijk.

Emine

Uit alle onderzoeken blijkt, dat een vechtscheiding slecht is voor kinderen. Het voorkomen van een vechtscheiding hoef je heus niet te doen zoals ik het gedaan heb, er zullen heel veel andere manieren zijn, ook allemaal goed, als ze maar een vechtscheiding voorkomen. Want een vechtscheiding is wel slecht voor kinderen, heel erg slecht, en nooit in hun belang. Mijn eigen ervaring geeft alleen maar aan, dat het wel kan, dat het wel mogelijk is, maar het vraagt wel veel van je als ouder. Iedereen zal een eigen manier daarin moeten vinden, mijn manier is alleen maar van betekenis voor mezelf. Op grond daarvan kan ik wel bepaalde bijdrages geven en dat doe ik ook. En als iemand daar iets aan heeft, mooi, ben ik blij. Alles wat bijdraagt aan het voorkomen of oplossen van een vechtscheiding is volgens mij van belang.
Als mensen niet uit de vechtscheiding komen, als een kind ingezet wordt in het gevecht tussen de ouders, als ouders alleen nog maar hun eigen gelijk zoeken en niet meer aan het belang van het kind denken, dan komt er een moment, waarop anderen dat gaan overnemen. Dan komen school, familie, buren, etc. naar voren, dan komt jeugdzorg in beeld en dan heb je nog een veel groter probleem. Maar dat grotere probleem los je helaas niet op, door iedereen maar weer buiten te sluiten, want daarmee heb je de vechtscheiding niet opgelost en heeft het kind niemand meer die voor hem/haar opkomt.
Je moet er alles aan doen om dat vóór te blijven. en ik denk dat dat in heel veel situaties ook echt wel mogelijk is.
De beste remedie tegen jeugdzorg is: zorg dat je niet in beeld komt.

Tsjor

Ik heb ook nooit gezegd....

....dat een vechtscheiding goed is voor kinderen. Ik dnek hierover precies hetzelfde als jij.

Alleen wordt op dit moment alles vechtscheiding genoemd. En dat is niet terecht. Ik vind het niet terecht dat een ouder die zijn/haar kind probeert te beschermen tegen de andere ouder, bv voor mishandeling, verslaving, ersnitge psychiatrische stoornis, ontvoeringsdreiging, zo ongeveer standaard een vechtscheiding verweten wordt.

Wanneer deze beschuldigingen evident onjuist zijn, is het natuurlijk wel een vorm van vechtscheiden, want dan is het gericht op eht treffen van de partner. Maar dat kan dus de inzet van jeugdzorg ook zijn. Beiden over de hoofden van de kinderen.

Ik blijf erbij dat er waarheidsvinding in de jeugdzorg moet komen. De andere ouder valselijk beschuldigen mag wat mij betreft streng gestraft worden. Strafrechtelijk wel te verstaan. Maar dat telt ook voor het misbruik maken van jeugdzorg, door deze in te zetten om het leven van de andere ouder te bemoeilijken. Dat mag net zo strafbaar zijna ls valse aangifte.

jeugdzorg als de boogeyman

http://farrarwilliams.wordpress.com/2011/06/13/the-boogeyman-whos-after-your-kids/
"CPS is my version of the boogeyman. When I make parenting decisions, I almost never think, that’s dangerous because there might be bad guys out there trying to hurt us. On the other hand, I think all the time, maybe I shouldn’t let my kids do this or that because someone might report us to CPS."

Je hebt gelijk Tsjor. Uit de buurt blijven en hopen dat de broodnodige hulpverleners voor je autistische kinderen het niet in hun bol krijgen om jou te melden.

Geen kruid tegen gewassen. Hopelijk kunnen ouders elkaar steunen als jeugdzorg aan de deur klopt. En waarschuwen dat je afstand houd tot de jeugdhulpverlening. Niet gaan babbelen, het zijn je vrienden niet.

hulp

Ik vroeg ooit thuiszorg aan omdat ik door ziekte de zorg voor mijn zeer jonge kinderen niet aankon. Maar nee, ik kon geen thuiszorg krijgen, ze waren daar geen "oppas". Wel kon er een gezinsbegeleider komen. Ik wist niet wat dat was en vroeg of die dan de was ging opvouwen en de babies verschonen. Nee, ze ging me leren hoe ik dat zelf moest doen! Gelukkig kon ik haar uitleggen dat ik dat voordat ik ziek werd prima kon, maar er nu de kracht niet voor had. Maar thuiszorg kreeg ik pas nadat ik met spoed geopereerd was, voor iets dat met rust ook vanzelf over had kunnen gaan maar nu levensbedreigend werd.

Geen gestoorde moeder of vader, geen vechtscheiding, maar ook geen hulp. Zo gaat het in Nederland. Het zou me dus ook niets verbazen als de moeder uit dit verhaal ook geen hulp heeft afgewezen, omdat ze die gewoon nooit aangeboden heeft gekregen. Gehoorzaamheid afdwingen is geen hulp.

en..

De eerste hulp, de tandarts, de aandachtsfunctionaris op school, de zuster op de kinderafdeling en de kraamafdeling, de opvangleidster, de schooljuf, de meteropnemer, de dierenbeschermer, de buurvrouw, je exvrouw, je schoonzusje, je gestoorde ex, de politie, de zwemleraar.
Al die mensen die jou kinderen omringen. Hopelijk wekt niets hun argwaan zodat ze tot melding overgaan.
Want melden moet, melden doet je goed.