Robert Vuijsje over schoolkeuze zoon
Gisteren in Het Parool een actueel stuk over het leidende schooladvies en de score op de objectieve Cito toets met een terugblik op zijn eigen schooltijd. De verwachting van de meester heeft een belangrijk effect op de leerling. Dat de zoon van Vuijsje ondanks de te lage verwachtingen toch goed scoort, maakt hem misschien juist bij uitstek een gymnasiumkind. https://www.parool.nl/amsterdam/robert-vuijsje-over-schoolkeuze-zoon-hij-twijfelt-of-ik-een-vwo-kind-ben~a4598996/?hash=26e226fe2bb26d3defaba6f6e1bf25e0bbcdbeb6
(Omdat het een plus artikel is, heb ik hieronder de integrale text gekopieerd)
Ondanks zijn hoge Cito-score kan de zoon van schrijver Robert Vuijsje na de zomer niet naar zijn voorkeursschool, het Barlaeus Gymnasium. Reden: de meester durfde het niet aan.
Vorige week zat ik met meester Tim na schooltijd in een klaslokaal. Het was een lokaal in dezelfde school als die waarop ik zelf heb gezeten, in een zijstraat van de Beethovenstraat, tot ik precies vijfendertig jaar geleden naar de middelbare school ging. We zaten hier voor topoverleg over de middelbare school van Sonny, mijn oudste zoon.
Maar eerst: wat is er veranderd in die vijfendertig jaar? Toen ik acht jaar geleden voor het eerst weer het schoolplein op liep van mijn lagere school, nu basisschool geheten, dacht ik: er is bijna niets veranderd.
Ik herkende zeker vijf leraren die hier al werkten toen ik de school verliet na de zesde klas, nu groep 8 geheten. Eerst dacht ik: hoe kan dat? In mijn beleving zaten die vijf leraren destijds tegen hun pensioen aan, ze moesten dik in de vijftig zijn geweest.
Rekenen
Ik begon te rekenen: als zij bijna dertig jaar later nog steeds op deze school werkten, hoe oud waren ze dan toen ik ze voor het laatst zag? Ze moeten eind twintig zijn geweest - bijna twintig jaar jonger dan ik nu ben, zeg maar. In mijn hoofd rekende ik verder: wanneer ik als twaalfjarige dacht dat iemand van 28 bijna met pensioen ging, hoe oud zullen kinderen nu dan denken dat ik ben?
Rekenen, dat was een dingetje in de tijd dat ik zelf op deze Montessorischool zat. Ik hield niet van rekenen, dus ik deed het niet. In mijn tijd heette de leraar niet Tim, we noemden hem Meneer Smit.
Ik kan me herinneren dat hij me één keer een rekenopdracht gaf, in de zesde klas. Een uur later gaf meneer Smit me de rekentoets terug en zei: "Mavootje." Aan Cito-toetsen deden ze in die tijd niet op deze school. Nadat je drie jaar bij een leraar in de klas had gezeten, besliste die zelf wel welk schooladvies een leerling kreeg.
Een vwo-kind
Ik kreeg een vwo-advies en meldde me aan op het Barlaeus Gymnasium. En daarna was ik automatisch een leerling van die school. Ik geloof niet dat er wachtlijsten bestonden. Zonder te kunnen rekenen kwam ik de eerste drie jaar door, waarna ik alle exacte vakken kon laten vallen en koos voor Gymnasium-A.
De laatste vijf jaar, waarvan de zesde klas twee keer, was ik op het Barlaeus onder vrijwel permanente invloed van softdrugs, net als al mijn vrienden.
Vandaar dat ik altijd heb gedacht: zo moeilijk kan het niet zijn geweest, als wij het allemaal hebben volbracht in halfcomateuze toestand. En dat was waarom ik hier nu na schooltijd met meester Tim in een klaslokaal zat.
In vijfendertig jaar is er toch iets veranderd. Over een vwo-advies wordt nu gesproken in bijna religieuze termen, alsof het alleen is weggelegd voor elfjarige studiebollen die nooit buitenspelen en alleen maar boeken lezen. Van die ouderwetse papieren boeken.
Zoals mijn zoon Sonny zei: "Tim weet niet zeker of ik een vwo-kind ben." Alle leerlingen op Sonny's school weten: als je geen vwo-kind bent, is er toch iets mis met je.
Zoals meester Tim zei: "Vwo durf ik niet aan voor Sonny."
Zoals ik zei: "Nou, ik durf het wel aan."
Een van die ouders?
Natuurlijk dacht ik terwijl we in het klaslokaal zaten: ben ik nu een van die ouders geworden? Een van de vaders die langs het voetbalveld staat uit te leggen dat zijn zoon de nieuwe spits van Ajax wordt? 'Alléén Jayden, níet overspelen, die anderen kunnen er allemaal geen klote van!'
Een van de ouders die hemel en aarde bewegen om te voorkomen dat hun kind de vernedering moet ondergaan van een lyceum delen met havisten in plaats van een categoriaal gymnasium bezoeken?
Een van de ouders die vindt dat hij voor zijn kinderen een plek mag opeisen op het Barlaeus Gymnasium omdat hij daar zelf op heeft gezeten?
Een van die ouders was ik dus geworden. In maart kreeg Sonny zijn schooladvies: havo-vwo. Meester Tim dacht dat Sonny wel de potentie had voor vwo, maar zijn resultaten lieten het niet zien. Sonny moest twaalf scholen opgeven.
Barlaeus
Zijn eerste keuze was het Barlaeus geweest, alleen kon hij zich zonder vwo-advies niet aanmelden voor een gymnasium. Begin april kregen we de uitslag van de loting: Sonny was geplaatst op een prima school in Zuid, niet ver van zijn huis, waar hij na de brugklas havo of vwo gaat doen.
En toen volgde eind april een evenement waarvan ik de planning nog steeds onbegrijpelijk vind: de Cito-toets. Dit is dus de volgorde: eerst schooladvies, dan plaatsing op een middelbare school en ten slotte, wanneer aan die middelbare school niets meer valt te veranderen, half mei de uitslag van de Cito-toets.
In het klaslokaal zat ik vorige week tegenover meester Tim met een triomf waar ik in feite niets meer aan had: de Cito-toets wees uit dat Sonny een vwo-score had gehaald.
En bij het lotingsysteem van de gemeente Amsterdam had hij een gunstig lotnummer waarmee hij op het Barlaeus zou zijn geplaatst.
Ik vertelde meester Tim: welke talen ik spreek, hoe ik schrijf, hoe ik naar de wereld kijk, wie vijfendertig jaar later nog steeds mijn beste vrienden zijn - het is allemaal gevormd op het Barlaeus. Het is een cruciaal schakelpunt in het leven van een kind. Met de school waar Sonny heen gaat na de zomer is niets mis. Alleen is het geen Barlaeus.
Te weinig gymnasia
Ik zie twee problemen in de huidige situatie. Ten eerste: Amsterdam heeft te weinig gymnasia. Of te veel vraag naar gymnasiumplekken, dat kan ook.
Van de zevenenhalfduizend achtstegroepers in Amsterdam zijn er zo'n zestig niet geplaatst binnen hun top 5 van scholen. De ouders van ongeveer twintig kinderen maken actief bezwaar.
Het gaat vooral om kinderen die zich hadden aangemeld voor gymnasia. De ouders van deze kinderen, een hoogopgeleid gezelschap met de nodige juridische kennis, hebben een praatgroep slash actiecomité opgericht om hun kind alsnog op een gymnasium te krijgen.
Op het Calandlyceum in Osdorp is in de vwo-klas nog genoeg plaats, maar op het Barlaeus hebben ze een wachtlijst van honderdvijftig kinderen. Te veel mensen willen dezelfde begeerde gymnasiumplekken.
Ten tweede: drie jaar geleden is de Cito-toets verplaatst van februari naar april, mede omdat de Cito-obsessie uit de hand liep. Rijke ouders konden zich bijlessen veroorloven om hun kinderen te drillen voor de Cito-toets.
Niet eerlijk
Dat is inderdaad niet eerlijk. Het oordeel van de leraar moest weer centraal staan. Alleen heb ik de laatste jaren te veel verhalen gehoord - vaak betrof het kinderen van wie de ouders of grootouders niet in Nederland waren geboren - over leerlingen die door hun leraren te laag werden ingeschaald.
De moeder van Sonny werd geboren in Brazilië, maar dat speelde hier geen rol, denk ik. Meester Tim maakte een eerlijke inschatting over de potentie van zijn leerling.
Zijn moeder en ik schatten die potentie hoger in. En vorige week konden we dat doen met de uitslag van zijn Cito-toets in handen. Heel graag had ik de uitslag van die objectieve toets in maart al willen hebben.
Column
Ik ben het met je eens Provinciaal, maar ik denk dat de column van Vuijsjes die roep om meer gymnasiumplekken geen goed doet. De column slaat nogal de plank mis. Ik vind het verzoek om de loting na de eindcito te doen heel logisch. Maar dan krijg je ook dat typisch gymnasiumkind Marietje 540 scoort op haar eindcito en kan zij dan nog wel naar het gymnasium? Het is altijd nadelig voor sommige kinderen, denk ik.
Zelf heb ik een voorkeur voor de manier waarop het nu gaat. Ik vond dat er teveel waarde werd gehecht aan de eindcito. Mijn beslist-niet-typische gymnasiumkind kreeg van de juf alleen een vwo-advies als hij heel hoog scoorde op de eindcito. Anders havo-vwo, waarmee hij in een vwo-klas kwam. Ik vond dat prima, maar hij niet. Hij is zeg maar de anti-nerd, maar wel gek op de dode talen de geschiedenis die erbij hoort. Hij heeft het gered, maar ik vond het gekkenwerk om zoveel waarde te hechten aan één toets. Mijn jongste wist zijn advies allang voor de eindtoets. Heel relaxed was dat, vooral met scholen kijken. Hij verknalde de eindcito ook nog behoorlijk. Beetje te relaxed waarschijnlijk 
Maar dat maakte dus niet uit. Was dat wel zo geweest dan had hij niet kunnen doen wat hij graag wilde. Dus alleen al bij mijn twee kinderen spelen verschillende belangen. De een heeft zich kunnen bewijzen met de eindcito, de ander had de mazzel dat de eindcito niet meer meetelde.
Provinciaal
Bah, provinciaal wat onsportief en ongefundeerd. Waar ik voor strijd is gelijke kansen, punt. Dit is geen strijd tussen de keuze voor breed versus categoraal, het is een strijd dat ieder kind gelijke kansen heeft bij de aanmelding bij scholen, even helemaal los van de lotingsproblematiek en los van waar je voor kiest.
Je schrijft: ‘misschien heeft hij geoefend voor de Cito of misschien was het krap 545’, waarmee je het vwo advies van Sonny in twijfel probeert te trekken. Vind je het vwo advies van Sonny, die een vwo Cito score haalde, minder waard dan het vwo advies van Sophie, die een score van 530 had? Want inderdaad, 1/3 van de kinderen in Amsterdam hebben een Cito score die (veel) lager dan het advies. Zij hebben juist profijt van dit systeem. Dat deze kinderen kansen krijgen op categorale scholen (waar dat voorheen niet zo was), is prima maar waarom dezelfde kansen misgunnen aan kinderen die met een hoge Cito score een hoger advies weten af te dwingen van hun meester of juf? Ik begrijp de weerstand hiertegen oprecht niet.
Je probeert het probleem van Sonny te ridiculiseren en mijn strijd in een verdachte hoek te plaatsen. Terwijl ik niet strijd voor mijn eigen kinderen, nee ik strijd voor gelijke kansen van kinderen die (structureel) onderschat worden door hun juf of meester. Deze kinderen hebben veelal een migratie-achtergronden en wonen bovengemiddeld vaak buiten de ring. “Mag” je op dit forum alleen opkomen voor je eigen schatje die een te laag advies dreigt te krijgen? Met dat soort draadjes over individueel leed staat het hier vol mee. Ik heb geen individueel probleem, maar kaart hier het structurele grote probleem van onderadvisering en ongelijke kansen voor de minder bevoorrechte kinderen aan. Het stuk van Vuijsje is een goede gelegenheid om dat opnieuw aan de orde te stellen.
Drietje
“Ik vind het verzoek om de loting na de eindcito te doen heel logisch. Maar dan krijg je ook dat typisch gymnasiumkind Marietje 540 scoort op haar eindcito en kan zij dan nog wel naar het gymnasium? Het is altijd nadelig voor sommige kinderen, denk ik.”
Now we’re getting somewhere. Ik zeg: doe de plaatsing/loting op scholen ná de uitslag van de Cito eindtoets. Het advies kan na de Cito immers nooit verlaagd worden nav de Cito uitslag, maar wèl naar boven aangepast worden. Dan kunnen dus in jouw voorbeeld Marietje, met haar vwo advies en Cito score van 540, EN Idris, wiens advies werd opgehoogd naar vwo omdat hij 549 scoorde, zich beiden aanmelden voor het gymnasium. Dan heb je gelijke kansen. Ik ben voor!
Goh
Volgens mij hebben wij in een straal van 10 km niet eens een categoraal gymnasium. Wel een categoraal antheneum en een mavo. Gymnasiumleerlingen moeten gewoon naar de scholengemeenschap of 12 km fietsen. En dan ook wel eerst loten (net als op de categorale mavo en atheneum).
Ik denk dat scholengemeenschappen gewoon in het hele land minder in trek zijn. Gek dat er daar dan zoveel van zijn.
Phryne Fisher
Het gaat er nu niet om wàt er allemaal te kiezen is (dat verschilt per regio en de afweging welke school je kiest mag iedereen helemaal zelf maken) maar dàt je bij de keuze wel gelijke kansen creëert voor alle kinderen die voor plaatsing in aanmerking komen: een bij de brugklas passend advies.
Je schrijft ‘en dan wel eerst loten’; vindt die loting plaatst voordat de uitslag van de eindtoets er is? M.a.w. kunnen de kinderen die na de uitslag van de eindtoets een hoger advies krijgen meedingen op hun (nieuwe) niveau of is de loting dan al geweest?
Vertrekken uit Amsterdam
Wat al die gymnasiumdraadjes en Vuijsje doen is een persoonlijke tegenvaller (ah niet naar dat dat prestigieuze gymnasium, jammer de bammer) verheffen tot een groot maatschappelijk onrecht. Aan incasseringsvermogen heeft een kind uiteindelijk meer dan aan die verrekte aoristus. Er zijn betere doelen om de barricades op te gaan dan een fossiele,elitaire schoolsoort in stand te houden.
Mijn zoon zit in V5 met Idriss en Samantha. Geen flauw idee van het oorspronkelijke schooladvies, in elk geval hebben ze zich in de brugklas kunnen bewijzen.
Ik heb een vriendin die uit Amsterdam vertrokken is omdat ze niet wilde dat haar cognitief zwakke en verder ook kwetsbare kind elke dag door detectiepoortjes moest.
Dat vind ik pas schrijnend. Dat kinderen die niet goed kunnen meekomen op school . en die niet met de gouden lepel in het mondje geboren zijn met ouders die niet voor hen kunnen opkomen, op dat soort massale instellingen aangewezen zijn.
Rijbewijs en cito
Ik weet niet meer wie het zei, maar rijbewijs en cito kun je absoluut niet met elkaar vergelijken.
Het rijbewijs is een afsluitende test die toetst of je de vaardigheden beheerst om de weg op te kunnen zonder dat je je eigen leven en dat van een ander in gevaar brengt.
De Eindcito is in tegenspraak tot de naam geen eindtoets ,als was het een basisschooldiploma. Je moet als een instaptoets zien: het heeft een enigszins voorspellende waarde welk schoolniveau een kind in principe aan zou kunnen. Maar niet meer dan dat.
Bermbrand
Ervoor. Mijn dochter heeft dus niet meegeloot en toen haar schooladvies werd opgehoogd na de eindcito moest ze naar de scholengemeenschap.
Kenfan
Je schetst een vals beeld. Het gaat niet om de kinderen van bevoorrechte ouders zoals jij en Vuijsje (en ik). Het gaat niet om dat ene ‘prestigieuze gymnasium’. Het gaat ook niet over brede scholengemeenschappen.
Het gaat om de kinderen die uit minder kansrijke gezinnen komen. Dat deze kinderen te maken hebben met onderadvisering en via een hoge score op de eindtoets een hoger advies kunnen afdwingen. Het gaat erom dat zij dan dezelfde kansen krijgen bij de aanmelding voor de middelbare school. Het gaat erom dat zij dan zèlf mogen kiezen naar welke school ze gaan, breed of categoraal.
Je schrijft ook over een school in Amsterdam met detectiepoortjes. Hoe lang is dat geleden? Welke school is dat? Ik ken nl geen middelbare school in Amsterdam met detectiepoortjes. Ouders en achtstegroepers oriënteren zich in Amsterdam zeer breed, en ik heb geen detectiepoortjes gezien noch gehoord dat een school dat heeft.
Wat ik hier merk
is dat in bijdragen zo schamper wordt gedaan over het feit dat iemand graag wil dat zijn/haar kind naar dezelfde school gaat als waar hij/zij zelf met zoveel plezier op heeft gezeten.
Het punt moet zijn, dat wat iemands beweegredenen ook zijn (en ja, ook ik zou ik gekielhaald worden als ik in een openbaar stuk mijn kinderen met naam en zo noemde, dus ik vind het niet zo handig), die mogelijkheid, of liever die kans op die mogelijkheid, er gewoon moet zijn.
Ik heb zelf op een school in Utrecht gezeten waar ik bijzonder prettige herinneringen aan heb. Enkele van mijn vroegere klasgenoten zijn daar weer docent geworden. Als ik nu in Utrecht had gewoond, zou ik het best leuk hebben gevonden als mijn kinderen daar naartoe zouden gaan. Geen halszaak, maar toch wel heel leuk. Nu gaat het in de column om het Barlaeus, en is dat toevallig nogal gewild (en gepriviligeerd, en wekt het daarom irritatie op...) maar ik snap het punt van de schrijver wel.
En wat Bermbrand zegt, zover had ik nog niet eens doorgedacht. Een kind dat geplaatst wordt in de gewenste klas maar minder presteert, wordt door de school wel bijgestoomd, kind dat graag wil maar in een gemengde klas zit of van een andere school komt, moet een 7,5 gemiddeld staan??
Verder wordt er meteen ook heel schamper gedaan over de betreffende zoon. Alsof hij toch wat minder kan leren of presteren. Ik begrijp dit totaal niet. Veel kinderen gaan pas in de loop van hun schoolse bestaan het licht zien, en zijn uiteindelijk misschien wel beter geschikt voor zo'n school dan de kindertjes die wat braaf en onopvallend aan de regeltjes voldoen.
Dat op de man spelen van zo'n kind vind ik walgelijk, ook al heeft deze vader het kind er zelf bij gehaald, toch doe je dat niet. Je kunt iets vinden van de vader, maar NIET van het kind. Bah.
In het stuk van Vuijsje speelt nog iets: hij geeft aan: ook als je niet aan alle eisen voldoet, kun je aardig terecht komen, kan een school je vormen, kan een bepaalde atmosfeer heel prettig en goed voor je zijn.
En vooral dat is iets waar de laatste jaren met al die eisen aan voorbij is gegaan. Gelukkig komen er nu de mogelijkheden om bv. voor sommige vakken op VWO-niveau examen te doen als je HAVO doet, althans, zo waren de plannen. Of dat met dit kabinet nog wordt doorgezet weet ik eigenlijk niet.
reacties
Ja hoor Kenfan die mag wel Gewoon omdat die andere uit de sport komt en je met die uiteinden van bepaalde ledematen prima iets in één van die gaten in je hoofd kan doen tijdens het leren. Dat is geen extra uitdaging.
Vuijsje zet ik meteen buitenspel, hoe kun je zo over je kind schrijven die nog naar de brugklas moet. Wat is er hier met de privacy van je kind gebeurd? Wat voor oetlul is dit dat je zo de start in de brugklas van je kind te grabbel gooit. Inderdaad: ah jij bent Sonny die niet naar deze school wilde, welkom
Bermbrand: helemaal eens, loting moet na uitslag Cito. Dat is dus de eerste keer wel gebeurd en daarna niet meer? Bizar. Niet nodig. Cito kan overigens best wel 2 wk eerder met uitslag vlak voor de meivakantie.
Mirreke
Dank voor je reactie. Ik heb dezelfde verwondering die jij goed onder woorden brengt. Het lijkt bijna op een soort leedvermaak. Ik schreef eerder al dat kinderen als Sonny juist respect en steun verdienen ipv hoon.
Triva
Ja, in het eerste jaar dat het advies leidend werd (2015) startte ook de centrale loting en werd gewacht tot na de heroverwegingrn afgerond waren. De centrale loting werd één groot debacle. De heroverwegers kregen van osvo de schuld van de chaos. De echte reden van de chaos is echter het feit dat het aanbid niet matcht bij de vraag en slechte organisatie. De eerste ‘verbetering’ die osvo in 2016 doorvoerde was dat niet meer gewacht werd op de heroverwegers.
Niet meer wachten op de heroverwegers met de centrale loting is domweg een schandalige manier van osvo om de vraag af te knijpen ten koste van deze groep kinderen.
Hoon?
Hoon en leedvermaak? Nee, dat lees ik hier niet.
Triva
"Vuijsje zet ik meteen buitenspel, hoe kun je zo over je kind schrijven die nog naar de brugklas moet. Wat is er hier met de privacy van je kind gebeurd? Wat voor oetlul is dit dat je zo de start in de brugklas van je kind te grabbel gooit."
Inderdaad, maar BN-er he, verslaafd aan (media-)aandacht...
respect en steun
Respect en steun omdat Sonny nu slechts naar het Fons Vitae of Nicolaaslyceum mag? Serieus? Ik vind het schadelijk om zo met je kinderen in de krant (of op tv) te gaan Wat vind jij daarvan Bermbrand? Die jongen moet nu ook veel druk voelen om vwo te halen. Dit is ook geen goed voorbeeld van de achterstelling van een deel van de kinderen. Vuijsje roept met deze column hoon over zich af en het kind is de dupe.
Provinciaal
Nee, lezen svp en geen koppeling leggen tussen 2 verschillende zaken. Rare manier om de discussie naar je hand te zetten.
Respect en steun dat Sonny met een hoge Cito score alsnog vwo advies weet af te dwingen.
In mijn eerste post schreef ik al over het effect dat de meester of juf op een kind heeft, verwachtingen, je gaat ernaar staan. De meester zag geen vwo kind in Sonny. Desondanks weet hij met de Cito eindtoets alsnog eek vwo advies af te dwingen.
Opkomen voor je kind
Vuijsje komt op voor het belang van zijn kind, hij ziet we even potentie in zijn zoon. Net als vele, vele (!) ouders hier. Hij zet zijn talent, schrijven, in om iets te veranderen in dit systeem die Cito ophogers op achterstand zet bij de schoolkeuze. Zo zie ik het, ander perspectief dan jij.
Ik ben erg blij dat er ouders zijn die zich willen inzetten voor meer dan hun eigen kind. Je moet maar durven. Vuijsje schreef ook dat hij vertrouwen heeft in zijn zoon en dat de school van plaatsing ook een prima school is. Lees je dat ook?
Hmmm
Heeft Vuijsjes dit soms op verzoek van de belangenclub van Bermbrand geschreven? Ik kan me moeilijk voorstellen, Bermbrand, dat je echt denkt dat dit stuk het belang van Sonny dient. Een kind inzetten op deze manier? Volledig herkenbaar voor iedereen? Ik kan me het bijna niet voorstellen...
Drietje
De suggestie dat Vuijsje deze brief op mijn verzoek of op verzoek van VSA heeft geschreven is echt werkelijk belachelijk en schadelijk.
Kun je ingaan op mijn eerdere reactie op jou? Ik meen dat je het gewoon eens bent met mijn stelling dat de heroverwegers dezelfde kansen moeten krijgen bij aanmelding.
Ik stop nu met reageren op bijdragen die puur op de persoon spelen, ik wil graag het gesprek aan op inhoud.
ehmmmm
En hoe zit het dan met Hugo Borst die over z'n lieve oude moedertje schrijft en op die manier de wantoestanden in de zorg aankaart?
En weten jullie nog dat Youp van t Hek een enorme heisa heeft geschopt over een aanbieder van mobiele telefonie. Was dat niet ook omdat een van zijn kinderen in een soort Catch 22 terecht was gekomen?
Roos Schlikker die woedend uithaalde omdat na een ongelukkige val en het overlijden daarna van haar moeder, haar vader (82 of zo?) door de politie was aangehouden en zonder enige geestelijke zorg in de cel was gezet, als mogelijke verdachte?
En wat dachten jullie van Harriet Duurvoort de regelmatig schrijft over haar zoon met autisme en de ramp die passend onderwijs heet.
Of die columnist van de Volkskrant die over zijn zoon met autisme schrijft...
Ook BN'ers die hun positie gebruiken om de aandacht? Of om misstanden meer aandacht te geven, of om gewoon hun frustratie over hoe sommige dingen in Nederland geregeld zijn te uiten?
Nogmaals, ik zou zo'n column niet moeten schrijven (en het ook op deze manier niet willen!), maar ik ken daarnaast genoeg gewone ouders die bloggen over hun kind, of die met hun kind in het nieuws treden omdat ze anders ook niet meer weten wat ze moeten doen.
Deze vader heeft het middel genomen wat hij kent. Hij is schrijver, en heeft het gepubliceerd.
Bermbrand
Zeker ben ik het eens met gelijke kansen voor alle kinderen. Alleen al om het lotingssysteem zou ik nooit in Amsterdam willen wonen. Maar je plaatst een column, waarvan jij vindt dat deze de zaak goed bepleit. Maar veel mensen lezen iets heel anders in deze column. Ik ook. En vervolgens reageer je op iedereen die niet in jouw straatje reageert nogal heftig met 'Bah' en Schande'. Dat vind ik vreemd, vandaar mijn gedachte dat er een link is.
Mirreke, de moeder van Hugo Borst hoeft niet over enkele weken een geheel nieuwe school en klas binnen te lopen waar iedereen weet dat hij zich 'te goed' voelt voor deze school en zijn vader al helemaal. Kind van 12 hè!
Mirreke
Het verschil is natuurlijk dat die mensen echt wat te klagen hebben. Want uiteindelijk is de klacht hier alleen gebaseerd op het feit dat zoon niet naar de meest gewenste school kan. Hij kan wel naar een school, naar een goede school zelfs, en hij kan gewoon VWO doen. Hij is alleen niet op de school van zijn voorkeur geplaatst. Dat kan gebeuren. Dat is even jammer, even uithuilen maar als straks de nieuwe school is begonnen en de eerste vrienden zijn gemaakt is het leed ook weer zo vergeten. En dan zal hij vast een prima schooltijd hebben op deze school.
Ik hou niet zo van de terminologie 1e wereld problemen om allerlei redenen maar dit is er natuurlijk een typisch voorbeeld van.
Er is voor deze jongen gewoon een goede school beschikbaar en hij kan ook gewoon een gymnasium stroming volgen mocht zijn voorkeur daar naar uit gaan.
Het is nu eenmaal zo. Als er 400 kinderen naar school A willen en er zijn maar 200 plaatsen dan zal er altijd een deel afvallen. Vraag en aanbod kan je nooit perfect op elkaar aansluiten in een grote stad waar er gewoon veel leerlingen en veel scholen zijn. Het is makkelijker om in een kleine stad met 2 scholen vraag en aanbod r sluitend te krijgen.
Drietje
Geen categorie groot maatschappelijk onrecht. Wel een probleem is de positie van niet-westerse leerlingen. Hun onderadvisering en de segregatie in het onderwijs. Maar daar is deze column geen illustratie van.
Drietje
Ten eerste, het gaat niet zozeer om het lotingssysteem maar om het feit dat heroverwegers niet dezelfde kansen hebben omdat tegen die tijd de plaatsing al afgerond is. Dat is een landelijk probleem dat in Amsterdam door dat vermadelijke lotingssysteem hele duidelijke consequenties heeft. Waar ik nou benieuwd naar ben is hoe dat elders gaat.
Ten tweede vind ik het inderdaad heftig hoe hier door sommigen gereageerd wordt op een eerlijke column van een vader over zijn zoon die een hoger advies weet af te dwingen. Ik reageer daar inderdaad op, heb namelijk een ander perspectief en daarnaast probeer ik vooral bij het onderwerp te blijven waar het om gaat (niet breed versus categoraal bijvoorbeeld). Vuijsje komt op voor zijn kind die (net als vele, vele ouders hier) in eerste instantie een te laag advies kreeg wat bepaalde gevolgen heeft. Hij stelt zich kwetsbaar op, de vraag ‘ben ik 1 van die ouders geworden?, stelt hij herhaaldelijk. En dat Sonny zich ‘te goed’ zou voelen voor de school van plaatsvind is jouw conclusie want dat beweert hij nergens. Sterker, er staat dat de school van plaatsing ‘ook prima’ is en dat hij er vertrouwen in heeft dat Sonny een leuke tijd zal hebben.
Vuijsje heeft de moed om zijn talent in te zetten om iets meer te bereiken voor deze groep kinderen. Net als Hugo Borst en vele anderen. Op dit forum staat het vòl met draadjes over help-mijn-kind-krijgt-een-te-laag-advies en lees ook eens het draadje over welke eisen gesteld worden aan opstromen, dan snap je waarom. Waarom krijgt Vuijsje dan zoveel hoon en leedvermaak in plaats van begrip voor het op dit forum? Het is een hier breed gedeeld probleem en waarom dan geen steun dat hij de moed heeft zijn nek uit te steken voor deze groep? Is het omdat hij een beroemd schrijver is en een bevoorrecht leven leidt? Helaas is het zo dat de ouders van kinderen die onderadvisering vaker treft, zich minder snel laten horen of geen stem krijgen. Daarom vind ik het fijn dat Vuijsje dit wèl doet.
Als ik Vuijsje zou kennen zou ik hem iig ab-so-luut afraden op dit forum mee te doen. Het was mijn inschattingsfout dat zijn verhaal hier in goede aarde zou vallen, gezien het feit dat dit probleem zo ongeveer het meest besproken onderwerp is in deze afdeling. Ik heb zelf nooit in die situatie gezeten, maar ik zet me wel in om het geluid van ouders te laten horen bij de overstap van basisschool naar voortgezet onderwijs omdat ik eerlijke kansen belangrijk vind. En dan schrijft jij vervolgens op dat Vuijsje in opdracht van mij of ‘mijn belangenclub’ heeft geschreven. Wat wil je daar in vredesnaam mee aantonen denk ik dan, dat Vuijsje niet oprecht is? Of dat mijn bijdrage ‘verdacht’ is? Het was geen vriendelijk bedoelde link die je tussen Vuijsje en mij legde. Je zou hiervoor best je excuses kunnen maken.
Ik vind...
Drietje
De ad homnimem is de discussie techniek die mij raakt en sinds jouw verdachtmaking ook persoonlijk, zie de bijdrage van provinciaal die hopelijk snel verwijderd wordt. Daar mag je best je excuses voor aanbieden.
*hominem
Correctie
