Ik heb problemen met nieuwe baan vriend.
hallo allemaal,
Ik ben op zoek naar tips en meningen om de situatie misschien anders te bekijken.
Mijn vriend heeft altijd een eigen bedrijf gehad. Gewoon overdag van maandag t/m vrijdag. Hier is hij mee gestopt omdat het financieel te onzeker was. Hij heeft een buitenkansje gekregen en werkt nu in loondienst. Een ontzettend goed betaalde baan waar hij het ook naar zijn zin heeft. Alleen ik vind het verschrikkelijk! Hij werkt nu van maandag t/m donderdag van 12:00 tot 2 uur snachts. Plus een werkweekend per maand. Hij moet 2 uur naar zijn werk rijden, vandaar de lange dagen. Ik werk gewoon overdag. Dus ik zie hem nauwelijks meer. En als ik hem zie is hij moe. Door zijn werktijden ligt hij op vrije dagen tot de middag op bed. Ik wil eigenlijk gewoon dat hij een andere baan zoekt, met gewoon dagdiensten. Hij wil dit niet want heeft het naar zijn zin en het betaald zeer goed. Ik ben hier erg verdrietig over. Ik zou zelf nooit een baan nemen waardoor ik mijn vriend zo weinig zie. Dus het voelt voor mij alsof ik geen prioriteit ben en hij het helemaal niet erg vind mij zo weinig te zien. Vriend zegt dat hij het juist voor ons doet, voor financiele zekerheid en een mooie toekomst samen. Ik heb mijn vriend nu 2 weken niet gezien omdat ik ontploft ben. Ik heb hem eigenlijk een beetje laten kiezen tussen mij en zijn baan. Dit wil ik natuurlijk helemaal niet doen en ik wil hem niet kwijt. Ik voel me alleen zo verdrietig door zijn baan keuze. Wat vinden jullie hiervan? Is het normaal dat ik me niet belangrijk meer voel of moet ik er anders naar kijken? Alvast bedankt. 😊
Ik kan me voorstellen dat dit lastig is. Hebben jullie kinderen? Want dan ziet hij die dus ook praktisch nooit. Daar zou ik wel moeite mee hebben.
Een vier uur reistijd voor je werk per dag lijkt me op de lange termijn ook wel slopend.
Uiteindelijk moet hij wel zelf de keuze maken. Maar ofwel aan het werk zijn ofwel in bed liggen is ook geen leven. Als hij vrij is, doet hij dan wel iets in huis, doen jullie dan wel dingen samen?
MamaE schreef op 03-11-2025 om 11:14:
Ik kan me voorstellen dat dit lastig is. Hebben jullie kinderen? Want dan ziet hij die dus ook praktisch nooit. Daar zou ik wel moeite mee hebben.
Een vier uur reistijd voor je werk per dag lijkt me op de lange termijn ook wel slopend.
Uiteindelijk moet hij wel zelf de keuze maken. Maar ofwel aan het werk zijn ofwel in bed liggen is ook geen leven. Als hij vrij is, doet hij dan wel iets in huis, doen jullie dan wel dingen samen?
Ik heb een dochter van 8. Ik ben gescheiden. Dus samen met vriend geen kinderen. Hij doet weinig in huis. Maar ik werk maar 18 uur, dus vind het ook normaal dat ik het huishouden doe. Hij maait het gras, afwasje na het koken en verzorgd de auto's. We hebben 1x per maand een date avond, dan gaan we samen iets leuks doen. In zijn vrije weekend voornamelijk samen naar familie. Verder is er geen tijd.
Hij gaat dus om 12:00 de deur uit, is om 14:00 uur op zijn werk, werkt dan 10 uur en gaat om 0:00 uur weer naar huis en is dan om 2:00 weer thuis. Dan kan je vaak, na het rijden niet in een keer in je bed duiken (want je bent te wakker) dus als hij dan om 3:00 uur gaat slapen en hij slaapt 8 uur dan is hij om 11:00 uur weer wakker en moet hij een uur later weer vertrekken naar zijn werk. Poeh, ik zou er niet aan moeten denken en inderdaad er is dan 4 dagen lang geen privéleven meer. Is hem dat het geld waard?
Als hij dat weekend moet werken, is hij dan doordeweeks 2 dagen extra vrij?
Een paar ideeën, als het zo ontzettend goed verdient, kan hij dan niet 30 uur in de week gaan werken i.p.v. 40 uur? En dat uitslapen moet dan minimaal zijn, met 8 uur slaap ben je meestal wel weer fit, langer slapen helpt dan vaak toch niet (is mijn persoonlijke ervaring maar misschien hebben anderen dat niet, maar ik word lamlendig na veel te lang in bed te hebben gelegen)
1968 schreef op 03-11-2025 om 11:31:
Hij gaat dus om 12:00 de deur uit, is om 14:00 uur op zijn werk, werkt dan 10 uur en gaat om 0:00 uur weer naar huis en is dan om 2:00 weer thuis. Dan kan je vaak, na het rijden niet in een keer in je bed duiken (want je bent te wakker) dus als hij dan om 3:00 uur gaat slapen en hij slaapt 8 uur dan is hij om 11:00 uur weer wakker en moet hij een uur later weer vertrekken naar zijn werk. Poeh, ik zou er niet aan moeten denken en inderdaad er is dan 4 dagen lang geen privéleven meer. Is hem dat het geld waard?
Als hij dat weekend moet werken, is hij dan doordeweeks 2 dagen extra vrij?
Een paar ideeën, als het zo ontzettend goed verdient, kan hij dan niet 30 uur in de week gaan werken i.p.v. 40 uur? En dat uitslapen moet dan minimaal zijn, met 8 uur slaap ben je meestal wel weer fit, langer slapen helpt dan vaak toch niet (is mijn persoonlijke ervaring maar misschien hebben anderen dat niet, maar ik word lamlendig na veel te lang in bed te hebben gelegen)
Dat zijn inderdaad zijn wektijden, van maandag t/m donderdag plus 1 weekend per maand. Hij kan inderdaad niet meteen slapen en ligt rond 3 uur op bed. 11 uur eruit en dan klaarmaken en weer aan het werk. Deze dagen slopen hem natuurlijk. Dus op vrije dagen slaapt hij meer dan 8 uur. En komt dan pas rond 13 uur uit bed. De vrijdag is hij sowieso altijd vrij, maar dan zo moe dat er die dag niks gebeurd. Hij gaat smiddags meestal even gamen of de auto wassen. Hij is natuurlijk ook nog tijd voor zichzelf nodig. Het is het hem allemaal waard. Hij verdiend ook echt bijzonder goed hoor, dus ik snap het ergens wel. Maar ik heb liever een vent met een gemiddeld loon en meer tijd samen. Naar 30 uur kan niet. Zijn functie moet fulltime.
Dan is hij vrij van vrijdag t/m maandagmorgen. Zie je geen kans om hem dan een keer tegen het lijf te lopen?
Er zijn wel vaker zulke problemen, bijvoorbeeld bij mensen die in de horeca werken, of verpleging, openbaar vervoer, vrachtwagenchauffeurs etc. Gelukkig vinden de meeste stellen wel een praktische oplossing.
tsjor schreef op 03-11-2025 om 11:48:
Dan is hij vrij van vrijdag t/m maandagmorgen. Zie je geen kans om hem dan een keer tegen het lijf te lopen?
Er zijn wel vaker zulke problemen, bijvoorbeeld bij mensen die in de horeca werken, of verpleging, openbaar vervoer, vrachtwagenchauffeurs etc. Gelukkig vinden de meeste stellen wel een praktische oplossing.
Ik werk gewoon overdag van 9 tot 14 uur. Precies onder schooltijd. Op woensdag ben ik vrij en zie ik hem dus wel in de ochtend. Van 11 tot 12, dat is niks! Vrijdag t/m zondag is hij vrij en zie ik hem dus smiddags en savonds. Maar dit is voor mij gewoon zo weinig. Ik was gewend hem elke avond thuis te hebben. Ik voel me nu zo alleen.
Zou het je wat rust geven om het eens een tijdje aan te kijken, bv een jaar? En dat je nu voor jezelf beslist dat je dan na dat jaar gaat kijken hoe het gegaan is, wat je ervan vindt en wat je er eventueel mee moet?
Het is nu nog nieuw en een flinke verandering en dat is sowieso erg wennen, zowel voor jou als voor hem. Komt tijd komt raad, zeggen ze altijd, en dat wil niet zeggen dat alles went maar het kan wel goed zijn om de tijd te nemen om alles eens aan te kijken, te wegen en in te laten zakken. Heb je er halverwege dat jaar al helemaal tabak van dan kun je ook eerder stappen zetten, maar nu eerst eens accepteren dat het voorlopig zo is en dat je niet gaat mopperen tot die periode voorbij is, geeft misschien wat lucht om eens te kijken wat er wel mogelijk is.
Zelf je avonden in gaan vullen bijvoorbeeld, andere afspraken maken over hoe jullie tijd voor samen maken en wat je dan samen doet.
Dat je je nu zo eenzaam en in de steek gelaten voelt, is iets van jou en ik denk dat je daar iets mee zou moeten, om te onderzoeken waar dit vandaan komt en hoe je dat aan kan pakken.
Anne-X schreef op 03-11-2025 om 11:54:
[..]
Ik werk gewoon overdag van 9 tot 14 uur. Precies onder schooltijd. Op woensdag ben ik vrij en zie ik hem dus wel in de ochtend. Van 11 tot 12, dat is niks! Vrijdag t/m zondag is hij vrij en zie ik hem dus smiddags en savonds. Maar dit is voor mij gewoon zo weinig. Ik was gewend hem elke avond thuis te hebben. Ik voel me nu zo alleen.
Je ziet hem dus woensdagochtend, vrijdag, zaterdag en zondag? Dat klinkt niet als heel weinig hoor. Dat zijn 4 dagen. Alleen het is niet de standaard kantooruren. Bedenk dat jullie geen kerngezin zijn. Jij bent een alleenstaande ouder met een vriend. Zie jezelf ook zo. Jij bent verantwoordelijk voor je kind. Hij verder niet. Wat is zijn doel met deze baan en waar gaat dat geld heen? Naar zijn eigen rekening of betaald hij in verhouding ook meer van jullie gezamenlijke kosten? Hij kan natuurlijk ook zoveel werken omdat jij het huishouden doet. Maar stel dat geld staat op zijn eigen spaarrekening dan zie jij daar nooit meer wat van natuurlijk. En je schrijft dat jullie continu naar familie gaan in het weekend. Dat hoeft natuurlijk niet. Beperk die bezoekjes eens vanwege zijn baan. Daar heb je nu gewoon minder tijd en energie voor. Tijd samen ipv wekelijks naar familie of verjaardagen. Ga je leven anders inrichten en meer tijd in jezelf investeren ipv Alleen op de bank te zitten.
Bedenk even goed wat jij wilt in een relatie.
Izza schreef op 03-11-2025 om 15:06:
[..]
Je ziet hem dus woensdagochtend, vrijdag, zaterdag en zondag? Dat klinkt niet als heel weinig hoor. Dat zijn 4 dagen. Alleen het is niet de standaard kantooruren. Bedenk dat jullie geen kerngezin zijn. Jij bent een alleenstaande ouder met een vriend. Zie jezelf ook zo. Jij bent verantwoordelijk voor je kind. Hij verder niet. Wat is zijn doel met deze baan en waar gaat dat geld heen? Naar zijn eigen rekening of betaald hij in verhouding ook meer van jullie gezamenlijke kosten? Hij kan natuurlijk ook zoveel werken omdat jij het huishouden doet. Maar stel dat geld staat op zijn eigen spaarrekening dan zie jij daar nooit meer wat van natuurlijk. En je schrijft dat jullie continu naar familie gaan in het weekend. Dat hoeft natuurlijk niet. Beperk die bezoekjes eens vanwege zijn baan. Daar heb je nu gewoon minder tijd en energie voor. Tijd samen ipv wekelijks naar familie of verjaardagen. Ga je leven anders inrichten en meer tijd in jezelf investeren ipv Alleen op de bank te zitten.
Bedenk even goed wat jij wilt in een relatie.
Zo klinkt het inderdaad niet weinig. Maar als je gewend bent elke avond samen te zijn is het wel een flinke verandering. Hij heeft gewoon zijn eigen rekening. Hij betaald hier niks. Alleen soms avondeten als hij hier eet. Hij heeft ook gewoon nog zijn eigen huis. Maar hij woont praktisch bij mij omdat ik niet makkelijk naar hem kan vanwege dochter. Dat geld is voor een toekomst samen. Ooit een huis te kunnen kopen samen en dan natuurlijk wel alles delen. Ik ben gewoon niet het type om zoveel alleen te zijn. Dat is dus ook niet wat ik wil in een relatie! Maar hiervoor er een punt achter zetten vind ik ook wel ver gaan. Ik weet het niet.
AnnaPollewop schreef op 03-11-2025 om 14:35:
Zou het je wat rust geven om het eens een tijdje aan te kijken, bv een jaar? En dat je nu voor jezelf beslist dat je dan na dat jaar gaat kijken hoe het gegaan is, wat je ervan vindt en wat je er eventueel mee moet?
Het is nu nog nieuw en een flinke verandering en dat is sowieso erg wennen, zowel voor jou als voor hem. Komt tijd komt raad, zeggen ze altijd, en dat wil niet zeggen dat alles went maar het kan wel goed zijn om de tijd te nemen om alles eens aan te kijken, te wegen en in te laten zakken. Heb je er halverwege dat jaar al helemaal tabak van dan kun je ook eerder stappen zetten, maar nu eerst eens accepteren dat het voorlopig zo is en dat je niet gaat mopperen tot die periode voorbij is, geeft misschien wat lucht om eens te kijken wat er wel mogelijk is.
Zelf je avonden in gaan vullen bijvoorbeeld, andere afspraken maken over hoe jullie tijd voor samen maken en wat je dan samen doet.Dat je je nu zo eenzaam en in de steek gelaten voelt, is iets van jou en ik denk dat je daar iets mee zou moeten, om te onderzoeken waar dit vandaan komt en hoe je dat aan kan pakken.
Mijn vriend heeft deze baan al 9 maand. Het is niet echt super nieuw dus. Ik heb het al aangekeken maar kan er nog steeds niet tegen. Ik moet er inderdaad zelf wat mee dat ik me zo eenzaam voel. Maar dat is nog niet gelukt. Het zit gewoon in mijn hoofd dat hij deze baan nooit had genomen als hij van me houd en bij mij wil zijn. Ik snap dat gewoon niet.
Ik snap je gevoel. Dit is niet de relatie die je wilde toen je eraan begon. Hij heeft eenzijdig de relatie veranderd op een manier die jij niet wilt. Het is tijd om je relatie en je wensen eens goed onder de loep te nemen. Dat kun je in je eentje doen door je gevoelens op te schrijven, je kunt het bv met een coach bespreken, of samen met hem naar een relatietherapeut gaan.
P.S. Dat hij niet meebetaalt aan gwl-kosten vind ik ook niet netjes van hem, zeker niet nu hij zo'n dikke baan heeft.
Anne-X schreef op 03-11-2025 om 15:17:
[..]
Hij heeft gewoon zijn eigen rekening. Hij betaald hier niks. Alleen soms avondeten als hij hier eet. Hij heeft ook gewoon nog zijn eigen huis. Maar hij woont praktisch bij mij omdat ik niet makkelijk naar hem kan vanwege dochter.
Sorry, maar als ik deze zinnen lees, klink jij als een heel goedkoop logeer-adres met benefits...?
Alias1 schreef op 03-11-2025 om 15:33:
[..]
Sorry, maar als ik deze zinnen lees, klink jij als een heel goedkoop logeer-adres met benefits...?
Hij gebruikt hier natuurlijk ook niks. Eten haalt hij wel zelf. Hij doucht hier, dat is het enige. Maar hij rijd hier ook heen, wat hem 3 kwartier kost. Dus dat voelt dan eerlijk.
" Ooit een huis te kunnen kopen samen en dan natuurlijk wel alles delen."
Dat klinkt prachtig, maar ik zie wat beren op de weg. Ten eerste is het de vraag of je relatie dit gaat overleven - als je je nu al in de steek gelaten voelt dan lijkt me dat geen basis om te gaan samenwonen.
Ten tweede: dan wordt dat huis gekocht op basis van zijn dikke inkomen. Wordt jij dan wel gelijkwaardig mede-eigenaar van die woning, en wat als het tussen jullie toch fout loopt? Want dan kan jij die woonlasten natuurlijk niet opbrengen van je 18 uur werk per week, en dan sta je dus uiteindelijk op straat.
Dit is duidelijk niet wat jij wilt van een relatie. Het zou meer voor de hand liggen dat jij meer gaat werken - dan kan jij ook bijdragen aan de spaarpot voor het gezamenlijke huis, als jullie dat willen - en dat hij een baan zoekt waarin hij meer tijd heeft voor een gezinsleven met jullie.
Overigens kan ik me als ex-zelfstandige ook wel een beetje verplaatsen in jouw vriend: het is best lekker om na jaren van onzekerheid een vast salaris te hebben, zeker als dat ook nog eens veel hoger is dan het inkomen dat je als zelfstandige gewend was. Dit nog helemaal los van het "ik doe dit voor ons samen"-argument. Maar zoals het nu gaat, gaat het duidelijk niet lekker, dus ik zou toch maar eens een goed gesprek met je vriend hebben.
Ik zou de discussie nu dus niet voeren over geld, want dat leidt af van waar het werkelijk om gaat; je ziet hem heel weinig en als je hem ziet is hij vooral moe en heeft weinig energie om dingen te ondernemen.
Ik zou de weekenden ook niet meer alleen besteden aan visite bij familie.
Heb je eigen hobby's? Misschien kun je iets van oppas regelen voor een vaste avond in de week zodat jij ook een keer wat voor jezelf kan gaan doen. Als je elke avond thuis zit en niet weg kan vanwege je kind, kan ik me voorstellen dat je je sociaal gezien dan eenzaam kunt voelen zonder partner.
