Irritaties met schoonfamilie

Niet happen en niet voeren.
Niet happen door niet te reageren maar door  oostindische doof niet te luisteren naar wat ze oppert.
Niet voeren door niet te reageren met info op wat ze oppert, waar ze weer op kan inspringen. Bv discussie koelkast of geldzaken.

Hou je man erbuiten, anders wordt hij een speelbal tussen jullie. Zie haar niet als je schoonmoeder, maar als een plaatsgenoot die je man kent, want het aard van het beestje ga jij niet veranderen.

Ik heb om die reden een mindfulnesscursus gevolg; heel fijn voor mijn rust.

Je kan je man niet verbieden met zijn moeder te bellen maar wat mij geholpen heeft is het principe van ene oor in en het andere oor uit. Ik bedoel, is er nog een reden dat jouw man en jij het moeten hebben over de telefoongesprekken die hij met haar voert? Worden daarin beslissingen genomen waar jij vanaf zou moeten weten of die hij met jou zou moeten maken ipv met haar? En die hij vervolgens vergeet met jou te delen als jullie het niet over de gevoerde telefoongesprekken zouden hebben? Dan zou ik dat met jouw man bespreken. Overigens vind ik 4x in de week veel maar ook dat kan je (en mag je imho) niet verbieden.

Voorbeeld: als jij niet wist van haar opmerking over de vloer en de ijskast (waarvan zij wil dat ze naar jouw schoonzus gaan) had je dan jullie eigen plan getrokken of was een en ander dan toch naar schoonzus gegaan omdat je man en zijn moeder dat hadden besproken? 
Ik zou zeggen, hoe minder informatie hoe minder het je dwars kan zitten.. tenzij blijkt dat jij op een zijspoor gezet wordt op deze manier. Maar dat moet je met je man bespreken en afstemmen. 

Elke keer als ik deze vragen lees denk ik gelijk: Dit is jouw kant, ik zou nu graag eens het verhaal van schoonmoeder willen horen. 
Dit komt eerlijk gezegd ook wel omdat wij bijna geen contact hebben met broer en schoonzus. Schoonzus komt uit een gezin waar heel andere gezinscultuur heerste. Dat geeft niets maar als je dan alleen maar kritiek kan uiten op de opvoeding die je man heeft gehad, dat is niet heel erg constructief. Het hele verhaal ga ik maar niet uit de doeken doen. Maar het komt hier op neer dat als je de vriendinnen van mijn schoonzus zou horen ze waarschijnlijk zullen zeggen "ach meid wat heb je het toch slecht getroffen met die schoonmoeder van je" terwijl mijn man, mijn vriendinnen en mijn andere schoonzus zeggen "hoe kun je nu in vredesnaam ruzie krijgen met jouw moeder! Maar hoe dan ook er is tussen schoonzus en ons bijna geen contact. Mijn ouders hebben nauwelijks band met de kleinkinderen (veel verdriet!) en sinds kort gelukkig wel weer meer contact met mijn broer.

Allereerst zou ik je willen zeggen: Onthoud je schoonmoeder niet haar kleinkind en je kind niet zijn oma. Tenzij er echt sprake is van psychisch en/of lichamelijke mishandeling. En nee dat is niet dat je kind een dag alleen appelmoes zou eten.
Kijk ik zou daar ook niet gelukkig mee zijn maar zolang ze niet regelmatig oppast is dat maar een enkele keer en gaat hij daar echt niet dood aan. En ik denk dan altijd maar 'de soep wordt heus niet zo heet gegeten als hij wordt opgediend" Ze zal hem echt niet alleen maar appelmoes geven. 
Je zegt dat ze toen ze een keer oppaste uit bed heeft gehaald en tot 11 uur heeft laten rondrennen. Maar ik neem aan dat ze geen slapend kind uit bed heeft gehaald, wat is er toen gebeurd? Is hij wakker geworden, geschrokken dat zijn papa of mama niet kwam? Onze jongste sliep al niet denderend maar als er oppas was dan rook hij dat gewoon en geen enkele oppas : moeder schoonmoeder, oppas meisje kreeg hem dan weer in bed. Of in ieder geval nauwelijks. Dat heeft geduurd tot hij een jaar of 4 was. De enkele keer dat wij oppas nodig hadden kwam het ook voor dat hij heel vrolijk beneden zat. Ook daarvan houden ze heus niet over zolang dat maar niet elke avond is.
Ik snap dat je je kind niet drie keer per week daar gaat brengen, dat hoeft ook niet maar een beetje meer relaxt mag je wel zijn.

Dat bemoeizuchtige kan heel irritant zijn maar is er wel eens een gesprek geweest met je man en schoonmoeder?
"mam we waarderen je maar in ons huis doen we het op onze manier"
Als ze de vloer en koelkast al aan je schoonzus belooft heeft: gelijk lik op stuk geven "dat maken we zelf wel uit"
Verder heeft ze zeker weten heel goed door dat jij haar het liefst niet meer wil zien. Wat je dan vaak ziet is dat mensen óf zich ook terugtrekken en gaan mopperen en verdrietig zijn tegen andere mensen óf zich een soort wanhopig vastklemmen en toch blijven bellen. Misschien heeft ze wel geen idee meer hoe ze zich moet gedragen bij jullie omdat alles wat ze zegt of doet negatief door jou wordt gezien/ingevuld. En andersom. Dan is normale communicatie bijna niet meer mogelijk. 
Ik zou kostte wat kost de relatie goedhouden en met open vizier het gesprek aan gaan, wat jullie irriteert etc. En dan niet met de bedoeling dat je schoonmoeder zich maar in alle bochten moet wringen om precies zo te zijn als jullie dat willen. Maar om het meer leefbaar voor beiden te houden.
En weet je ik had ook heel verschillende opa's en oma's bij de een deden we veel meer spelletjes en die hield ons echt bezig. Bij de andere opa en oma rotzooiden we wat meer aan en kreeg we wel drie scheppen suiker in onze thee of mochten we 2 keer limonade. Is dat erg? helemaal niet, als kind heb ik aan beiden goede herinneringen. Als kind zie je dat toch anders.

Leene schreef op 23-02-2023 om 12:35:

Elke keer als ik deze vragen lees denk ik gelijk: Dit is jouw kant, ik zou nu graag eens het verhaal van schoonmoeder willen horen.
Dit komt eerlijk gezegd ook wel omdat wij bijna geen contact hebben met broer en schoonzus. Schoonzus komt uit een gezin waar heel andere gezinscultuur heerste. Dat geeft niets maar als je dan alleen maar kritiek kan uiten op de opvoeding die je man heeft gehad, dat is niet heel erg constructief. Het hele verhaal ga ik maar niet uit de doeken doen. Maar het komt hier op neer dat als je de vriendinnen van mijn schoonzus zou horen ze waarschijnlijk zullen zeggen "ach meid wat heb je het toch slecht getroffen met die schoonmoeder van je" terwijl mijn man, mijn vriendinnen en mijn andere schoonzus zeggen "hoe kun je nu in vredesnaam ruzie krijgen met jouw moeder! Maar hoe dan ook er is tussen schoonzus en ons bijna geen contact. Mijn ouders hebben nauwelijks band met de kleinkinderen (veel verdriet!) en sinds kort gelukkig wel weer meer contact met mijn broer.

Allereerst zou ik je willen zeggen: Onthoud je schoonmoeder niet haar kleinkind en je kind niet zijn oma. Tenzij er echt sprake is van psychisch en/of lichamelijke mishandeling. En nee dat is niet dat je kind een dag alleen appelmoes zou eten.
Kijk ik zou daar ook niet gelukkig mee zijn maar zolang ze niet regelmatig oppast is dat maar een enkele keer en gaat hij daar echt niet dood aan. En ik denk dan altijd maar 'de soep wordt heus niet zo heet gegeten als hij wordt opgediend" Ze zal hem echt niet alleen maar appelmoes geven.
Je zegt dat ze toen ze een keer oppaste uit bed heeft gehaald en tot 11 uur heeft laten rondrennen. Maar ik neem aan dat ze geen slapend kind uit bed heeft gehaald, wat is er toen gebeurd? Is hij wakker geworden, geschrokken dat zijn papa of mama niet kwam? Onze jongste sliep al niet denderend maar als er oppas was dan rook hij dat gewoon en geen enkele oppas : moeder schoonmoeder, oppas meisje kreeg hem dan weer in bed. Of in ieder geval nauwelijks. Dat heeft geduurd tot hij een jaar of 4 was. De enkele keer dat wij oppas nodig hadden kwam het ook voor dat hij heel vrolijk beneden zat. Ook daarvan houden ze heus niet over zolang dat maar niet elke avond is.
Ik snap dat je je kind niet drie keer per week daar gaat brengen, dat hoeft ook niet maar een beetje meer relaxt mag je wel zijn.

Dat bemoeizuchtige kan heel irritant zijn maar is er wel eens een gesprek geweest met je man en schoonmoeder?
"mam we waarderen je maar in ons huis doen we het op onze manier"
Als ze de vloer en koelkast al aan je schoonzus belooft heeft: gelijk lik op stuk geven "dat maken we zelf wel uit"
Verder heeft ze zeker weten heel goed door dat jij haar het liefst niet meer wil zien. Wat je dan vaak ziet is dat mensen óf zich ook terugtrekken en gaan mopperen en verdrietig zijn tegen andere mensen óf zich een soort wanhopig vastklemmen en toch blijven bellen. Misschien heeft ze wel geen idee meer hoe ze zich moet gedragen bij jullie omdat alles wat ze zegt of doet negatief door jou wordt gezien/ingevuld. En andersom. Dan is normale communicatie bijna niet meer mogelijk.
Ik zou kostte wat kost de relatie goedhouden en met open vizier het gesprek aan gaan, wat jullie irriteert etc. En dan niet met de bedoeling dat je schoonmoeder zich maar in alle bochten moet wringen om precies zo te zijn als jullie dat willen. Maar om het meer leefbaar voor beiden te houden.
En weet je ik had ook heel verschillende opa's en oma's bij de een deden we veel meer spelletjes en die hield ons echt bezig. Bij de andere opa en oma rotzooiden we wat meer aan en kreeg we wel drie scheppen suiker in onze thee of mochten we 2 keer limonade. Is dat erg? helemaal niet, als kind heb ik aan beiden goede herinneringen. Als kind zie je dat toch anders.

👍

Ik sluit me helemaal aan bij Max en Leene.
En nog een ervaringsverhaal: mijn zus woont in het buitenland en haar schoonouders hebben altijd een grote plaats gehad in het leven van haar kinderen omdat zij alle vakantie-opvang doen als de ouders niet vrij zijn (daar vrij gebruikelijk). Het is uren rijden dus de kinderen logeren daar dan. Dus van heel jongs af aan zijn haar kinderen zo'n 6-7 weken per jaar bij opa en oma (van vaders kant). Mijn zus ziet de kinderen dan dus 1 of 2 (of 3 in de zomer) weken niet.
Deze opa en oma doen veel dingen anders dan mijn zus en haar man. Ik begreep toen mijn kinderen (en de hare) veel kleiner waren, niet dat ze dat verdroeg. Ik vond het eerlijk gezegd ook een beetje raar dat ze de kinderen zo lang uitbesteedde.
De opa's en oma's van mijn kinderen zagen de kinderen veel en pasten ook graag op maar het moest dan allemaal toch een beetje op onze manier, en binnen onze kaders.
Nu zijn alle kinderen tieners. Ik zie dat haar kinderen echt een tweede thuis hebben en nog steeds heel graag vakanties doorbrengen bij die opa en oma. Mijn kinderen hebben een goede band met hun beide opa's en oma's maar willen er niet meer logeren, en 'oppassen' is ook ongemakkelijk geworden. Ze hebben namelijk niet echt oppas meer nodig en er is geen 'nieuw format'.
Achteraf heb ik veel bewondering voor hoe zij het gedaan hebben. It takes a village to raise a child. En sommige culturen begrijpen dat m.i. beter dan ik gewend ben. Het vereist dat ouders hun eigen positie kleiner maken en meer volwassenen écht toelaten in het leven van hun kind. En dan levert het zo veel op! Voor de kinderen, voor de opa/oma en in dit geval ook voor mijn zus en haar man.

Leene schreef op 23-02-2023 om 12:35:

Elke keer als ik deze vragen lees denk ik gelijk: Dit is jouw kant, ik zou nu graag eens het verhaal van schoonmoeder willen horen.
Dit komt eerlijk gezegd ook wel omdat wij bijna geen contact hebben met broer en schoonzus. Schoonzus komt uit een gezin waar heel andere gezinscultuur heerste. Dat geeft niets maar als je dan alleen maar kritiek kan uiten op de opvoeding die je man heeft gehad, dat is niet heel erg constructief. Het hele verhaal ga ik maar niet uit de doeken doen. Maar het komt hier op neer dat als je de vriendinnen van mijn schoonzus zou horen ze waarschijnlijk zullen zeggen "ach meid wat heb je het toch slecht getroffen met die schoonmoeder van je" terwijl mijn man, mijn vriendinnen en mijn andere schoonzus zeggen "hoe kun je nu in vredesnaam ruzie krijgen met jouw moeder! Maar hoe dan ook er is tussen schoonzus en ons bijna geen contact. Mijn ouders hebben nauwelijks band met de kleinkinderen (veel verdriet!) en sinds kort gelukkig wel weer meer contact met mijn broer.

Allereerst zou ik je willen zeggen: Onthoud je schoonmoeder niet haar kleinkind en je kind niet zijn oma. Tenzij er echt sprake is van psychisch en/of lichamelijke mishandeling. En nee dat is niet dat je kind een dag alleen appelmoes zou eten.
Kijk ik zou daar ook niet gelukkig mee zijn maar zolang ze niet regelmatig oppast is dat maar een enkele keer en gaat hij daar echt niet dood aan. En ik denk dan altijd maar 'de soep wordt heus niet zo heet gegeten als hij wordt opgediend" Ze zal hem echt niet alleen maar appelmoes geven.
Je zegt dat ze toen ze een keer oppaste uit bed heeft gehaald en tot 11 uur heeft laten rondrennen. Maar ik neem aan dat ze geen slapend kind uit bed heeft gehaald, wat is er toen gebeurd? Is hij wakker geworden, geschrokken dat zijn papa of mama niet kwam? Onze jongste sliep al niet denderend maar als er oppas was dan rook hij dat gewoon en geen enkele oppas : moeder schoonmoeder, oppas meisje kreeg hem dan weer in bed. Of in ieder geval nauwelijks. Dat heeft geduurd tot hij een jaar of 4 was. De enkele keer dat wij oppas nodig hadden kwam het ook voor dat hij heel vrolijk beneden zat. Ook daarvan houden ze heus niet over zolang dat maar niet elke avond is.
Ik snap dat je je kind niet drie keer per week daar gaat brengen, dat hoeft ook niet maar een beetje meer relaxt mag je wel zijn.

Dat bemoeizuchtige kan heel irritant zijn maar is er wel eens een gesprek geweest met je man en schoonmoeder?
"mam we waarderen je maar in ons huis doen we het op onze manier"
Als ze de vloer en koelkast al aan je schoonzus belooft heeft: gelijk lik op stuk geven "dat maken we zelf wel uit"
Verder heeft ze zeker weten heel goed door dat jij haar het liefst niet meer wil zien. Wat je dan vaak ziet is dat mensen óf zich ook terugtrekken en gaan mopperen en verdrietig zijn tegen andere mensen óf zich een soort wanhopig vastklemmen en toch blijven bellen. Misschien heeft ze wel geen idee meer hoe ze zich moet gedragen bij jullie omdat alles wat ze zegt of doet negatief door jou wordt gezien/ingevuld. En andersom. Dan is normale communicatie bijna niet meer mogelijk.
Ik zou kostte wat kost de relatie goedhouden en met open vizier het gesprek aan gaan, wat jullie irriteert etc. En dan niet met de bedoeling dat je schoonmoeder zich maar in alle bochten moet wringen om precies zo te zijn als jullie dat willen. Maar om het meer leefbaar voor beiden te houden.
En weet je ik had ook heel verschillende opa's en oma's bij de een deden we veel meer spelletjes en die hield ons echt bezig. Bij de andere opa en oma rotzooiden we wat meer aan en kreeg we wel drie scheppen suiker in onze thee of mochten we 2 keer limonade. Is dat erg? helemaal niet, als kind heb ik aan beiden goede herinneringen. Als kind zie je dat toch anders.

Nou ja, dat is dan ook vrij selectief. Als er hier iemand komt klagen over zijn of haar ex, dan vinden we dat andere verhaal ineens niet interessant.

Dat komt voort uit een soort oer-idee van je kinderen hun opa's en oma's niet willen onthouden. Waar ik overigens 10000% voor ben. Maar soms is het niet anders. En dat is het wel lullig dat je met de standaard drogreden aan komt " kinderen mogen bij opa en oma vaak net even wat meer". 

Ja, duh. Dat snapt elke ouder wel. Een enkeling daargelaten. Het gaat om de excessen en het feit dat als ik zeg dat ik iets niet hebben wil ( in alle redelijkheid) dat het dan ook niet gebeurd. En dat is dus inderdaad niet dat mijn kinderen niet 10 snoepjes extra mogen, of tot laat op blijven. Maar dan moet je meer denken aan, om eens een voorbeeld te noemen, een 7-jarige die met oma naar een theatervoorstelling gaat, thuis komt en de boel er onder spuugt. En dan, enigzins verdrietig, verteld dat die een zak banaantjes, een zak apekoppen, een zak chips, 3 glazen cola, een zak gele m&ms en een bak popcorn heeft opgegeten. En als je dan, enigzins voorzichtig dat een aantal week later aanstipt, te horen krijgt " Ja, maar hij moet toch zelf die grens aangeven" en op mijn antwoord dat kind 7 is en dat nog niet zo heel erg goed kan " Nou, als ik dat soort dingen niet meer mag, neem ik hem gewoon niet meer mee".

Ik ga hier dan maar even niet de andere 100001 voorbeelden neerpennen van wat daar allemaal gebeurd is en de omgang met onze kinderen zijn niet het enige voorbeeld waarom we helaas geen contact meer met ze hebben, maar de dooddoener dat je ondanks alles die relatie goed moet houden, is complete BS en vind ik best wel een beetje stuitend richting TS. Dat je schoonzus wellicht irrationeel een beslissing gemaakt heeft, wil niet zeggen dat iedereen die in deze situatie komt dat op die manier luchtig gedaan heeft. 

Kortom, elke situatie is anders en de een heeft te veel controledrift maar de ander heeft echt waardeloze schoonouders. Als je eerst een heel vervelende schoonmoeder hebt en vervolgens jaren later een heel vervelende schoondochter zou dat overigens wel te denken kunnen geven.
Ik had ook best wel wat aan te merken op mijn schoonouders, inmiddels zijn ze te oud om nog wrok te koesteren en mijn kinderen zijn volwassen. Hoe erg het allemaal was is me inmiddels ook wel wat ontschoten.
En we hebben de relatie altijd zo werkbaar mogelijk gehouden, dat heb ik van huis uit zo geleerd en ik ben zelf niet bepaald een makkelijke dochter of schoondochter. Toch hebben ze mij ook nooit afgeschreven. Dus.

Elpisto schreef op 23-02-2023 om 14:44:

[..]

Nou ja, dat is dan ook vrij selectief. Als er hier iemand komt klagen over zijn of haar ex, dan vinden we dat andere verhaal ineens niet interessant.

Dat komt voort uit een soort oer-idee van je kinderen hun opa's en oma's niet willen onthouden. Waar ik overigens 10000% voor ben. Maar soms is het niet anders. En dat is het wel lullig dat je met de standaard drogreden aan komt " kinderen mogen bij opa en oma vaak net even wat meer".

Ja, duh. Dat snapt elke ouder wel. Een enkeling daargelaten. Het gaat om de excessen en het feit dat als ik zeg dat ik iets niet hebben wil ( in alle redelijkheid) dat het dan ook niet gebeurd. En dat is dus inderdaad niet dat mijn kinderen niet 10 snoepjes extra mogen, of tot laat op blijven. Maar dan moet je meer denken aan, om eens een voorbeeld te noemen, een 7-jarige die met oma naar een theatervoorstelling gaat, thuis komt en de boel er onder spuugt. En dan, enigzins verdrietig, verteld dat die een zak banaantjes, een zak apekoppen, een zak chips, 3 glazen cola, een zak gele m&ms en een bak popcorn heeft opgegeten. En als je dan, enigzins voorzichtig dat een aantal week later aanstipt, te horen krijgt " Ja, maar hij moet toch zelf die grens aangeven" en op mijn antwoord dat kind 7 is en dat nog niet zo heel erg goed kan " Nou, als ik dat soort dingen niet meer mag, neem ik hem gewoon niet meer mee".

Ik ga hier dan maar even niet de andere 100001 voorbeelden neerpennen van wat daar allemaal gebeurd is en de omgang met onze kinderen zijn niet het enige voorbeeld waarom we helaas geen contact meer met ze hebben, maar de dooddoener dat je ondanks alles die relatie goed moet houden, is complete BS en vind ik best wel een beetje stuitend richting TS. Dat je schoonzus wellicht irrationeel een beslissing gemaakt heeft, wil niet zeggen dat iedereen die in deze situatie komt dat op die manier luchtig gedaan heeft.

Je projecteert nogal op een hele sterkte post van Leene, denk dat TO daar ook niet erg mee geholpen zal zijn.

En hoe kom je erbij dat als iemand hier komt klagen over een partner of ex dat de andere kant er dan opeens niet meer toe doet? Ik lees toch zeer regelmatig goeie spiegels op dit forum in verschillende topics!

RoodVruchtje schreef op 23-02-2023 om 14:56:

[..]

Je projecteert nogal op een hele sterkte post van Leene, denk dat TO daar ook niet erg mee geholpen zal zijn.

En hoe kom je erbij dat als iemand hier komt klagen over een partner of ex dat de andere kant er dan opeens niet meer toe doet? Ik lees toch zeer regelmatig goeie spiegels op dit forum in verschillende topics!

Ik vind de post opzich vrij spot on hoor, wat betreft de uitleg dat je inderdaad soms er het zijne van moet denken. Maar dat "ten koste van alles" goed houden van de band met schoonouders, is wel heel erg ongenuanceerd. Dat word dan gereduceerd tot een eigen interpretatie van "wat extra schepjes suiker' in de thee, maar ik kan me niet voorstellen dat dat nou daadwerkelijk issues zijn waar een ouder over valt. 

Elpisto schreef op 23-02-2023 om 15:01:

[..]

Ik vind de post opzich vrij spot on hoor, wat betreft de uitleg dat je inderdaad soms er het zijne van moet denken. Maar dat "ten koste van alles" goed houden van de band met schoonouders, is wel heel erg ongenuanceerd. Dat word dan gereduceerd tot een eigen interpretatie van "wat extra schepjes suiker' in de thee, maar ik kan me niet voorstellen dat dat nou daadwerkelijk issues zijn waar een ouder over valt.

Dat zou je inderdaad denken, maar helaas, ze bestaan wel degelijk. Oma gaf altijd een ‘wegga-snoepje’ en dat terwijl er een uur later gegeten moest worden, zeer onbehoorlijk en ondermijnend gedrag van oma! Dezelfde oma was overigens wel goed genoeg om 3x per week als opvang te dienen tijdens de baby-fase, dat dan weer wel 🤪, maar op de leeftijd van het ‘wegga-snoepje’ werd er daardoor een kdv gezocht.

Gelukkig ook maar 1 extreem geval, maar ik lees ook niets schrikbarends in de openingspost.

Elpisto schreef op 23-02-2023 om 15:01:

[..]

Ik vind de post opzich vrij spot on hoor, wat betreft de uitleg dat je inderdaad soms er het zijne van moet denken. Maar dat "ten koste van alles" goed houden van de band met schoonouders, is wel heel erg ongenuanceerd. Dat word dan gereduceerd tot een eigen interpretatie van "wat extra schepjes suiker' in de thee, maar ik kan me niet voorstellen dat dat nou daadwerkelijk issues zijn waar een ouder over valt.

Lees de topics over schoonouders/grootouders maar eens op Ouders Online. Let wel, de uitzonderingen daargelaten want er kan veel leed zijn en daar doe ik niets aan af, maar ik bedoel echt de ( in mijn ogen zinloze) ergernissen.😄