Mijn aanwezigheid roept al irritatie op bij mijn vrouw
Mijn vrouw en ik zijn beiden eind 30 en we hebben twee kinderen (8 en 6 jaar). Ik vind dat het tussen ons niet zo goed gaat helaas.
Een heel typisch voorbeeld van vanmorgen: ik sta op, loop naar de eetkamer om mijn vrouw en jongste dochter goedemorgen te zeggen, maar daar reageert ze al geïrriteerd op (mijn dochter is dan wel enthousiast). Dit gebeurt dan meerdere keren per week.
We hebben hier over gepraat en ze zegt dat dat komt doordat ze sinds corona vrijwel nooit meer alleen thuis is en tijd voor zichzelf nodig heeft. Ik wil haar best die ruimte geven als ze daar gewoon om zou vragen. Ik probeer haar al zoveel mogelijk te ontlopen in huis, maar weet niet wat ik verder nog kan doen (ik kan moeilijk ergens anders gaan wonen?).
Wat opvalt, is dat ze tegen de kinderen wel vrolijk en aardig doet. En terwijl ze vaak tijd voor zichzelf nodig zegt te hebben, gaat ze in het weekend vaak naar verjaardagen van haar familie aan de andere kant van het land. (Ik wil dan niet mee, omdat ik verjaardagen saai vind en het me dan ook de hele dag of het weekend kost.)
Op de momenten dat ze wel aardig tegen me is, vind ik haar een aantrekkelijke, intelligente en grappige vrouw. Maar wat ik vaak mis, is een knuffel/kusje als je elkaar weer ziet of in ieder geval het idee dat ze het nog leuk vindt dat ik er ben. Ik weet niet of ik dit nog lang volhoud, terwijl zij het wel best lijkt te vinden.
Ik heb het idee dat ik wel redelijk wat doe in het huishouden. Ik breng en haal de kinderen 3x per week naar school, doe de was, vaatwasser, boodschappen, bedden afhalen, opruimen (ook van haar).
Ik zou graag een fijne relatie willen, maar weet niet meer wat ik verder kan doen... Hebben jullie tips/ideeën?
Jippox schreef op 29-06-2022 om 12:38:
Als je vrouw keer op keer heeft aangeven dat ze meer alleen-tijd nodig heeft en dat ze dat nu uitsluitend krijgt door zelf weg te gaan, en dat jij desondanks altijd maar thuis bent. Dan snap ik wel dat de irritaties toenemen.
Dus nogmaals mijn vraag: hoe vaak ben jij van huis (zonder je vrouw) al dan niet samen met de kinderen?
Dit inderdaad. Sinds corona ben ik ook vrijwel niet meer alleen thuis geweest. En dat vind ik retezwaar. Zelf ben ik een paar dagen per week weg, maar dat is echt wat anders dan alleen thuis zijn. Dus ik heb afgesproken met mijn man dat hij minimaal twee dagen per week op kantoor werkt. En dat scheelt enorm. Geeft ruimte in mijn hoofd.
Ik meen me te herinneren dat er voor corona al eens een draadje heeft gelopen met de strekking "waarom heeft die vent van mij niet wat meer bezigheden buitenshuis, ik heb nou nooit eens het rijk alleen". En ik heb het er met een vriendin ook weleens over gehad. Kennelijk iets dat tamelijk veel voorkomt, vrouwen die gewoon eens het huis voor zichzelf willen hebben om hun eigen ding te doen.
Temet schreef op 29-06-2022 om 15:44:
Ik meen me te herinneren dat er voor corona al eens een draadje heeft gelopen met de strekking "waarom heeft die vent van mij niet wat meer bezigheden buitenshuis, ik heb nou nooit eens het rijk alleen". En ik heb het er met een vriendin ook weleens over gehad. Kennelijk iets dat tamelijk veel voorkomt, vrouwen die gewoon eens het huis voor zichzelf willen hebben om hun eigen ding te doen.
Ik hoor en lees dat ook echt héél vaak. Hoe zou het komen dat vooral vrouwen daar zo’n behoefte aan hebben? Mannen hoor ik er nooit over. Eerder tegenovergesteld : zij balen als hun vrouw weg is.
Pief schreef op 29-06-2022 om 15:26:
[..]
Dit inderdaad. Sinds corona ben ik ook vrijwel niet meer alleen thuis geweest. En dat vind ik retezwaar. Zelf ben ik een paar dagen per week weg, maar dat is echt wat anders dan alleen thuis zijn. Dus ik heb afgesproken met mijn man dat hij minimaal twee dagen per week op kantoor werkt. En dat scheelt enorm. Geeft ruimte in mijn hoofd.
Kan allemaal waar wezen. Maar dat kun je ook normaal zeggen, zeker omdat uit de openingsvraag blijkt dat hij het gesprek hierover aangegaan is. Als je iets wil moet je het zeggen en iemand er niet naar laten raden. En het oplossen door tegen iedereen aardig te doen zelfs tegen de stinkende kat ( bij wijze van spreken) maar te snauwen en te grauwen naar je echtgenoot.
Tuurlijk ik ben er ook niet bij ... En je hebt mannen met een bord voor hun kop. Maar helaas heb je ook kenau's erbij die op een niet zo'n plezante manier hun ongenoegen laten blijken.
En kunnen we stoppen met het kotswoord 'me time' . Ik weet niet zo goed waarom maar dit woord heeft me altijd al geïrriteerd. Wordt vaak gebruikt door vrouwen maar mannen hebben toch ook recht op eigen tijd...
Leene schreef op 29-06-2022 om 15:55:
[..]
Kan allemaal waar wezen. Maar dat kun je ook normaal zeggen, zeker omdat uit de openingsvraag blijkt dat hij het gesprek hierover aangegaan is. Als je iets wil moet je het zeggen en iemand er niet naar laten raden. En het oplossen door tegen iedereen aardig te doen zelfs tegen de stinkende kat ( bij wijze van spreken) maar te snauwen en te grauwen naar je echtgenoot.
Tuurlijk ik ben er ook niet bij ... En je hebt mannen met een bord voor hun kop. Maar helaas heb je ook kenau's erbij die op een niet zo'n plezante manier hun ongenoegen laten blijken.
En kunnen we stoppen met het kotswoord 'me time' . Ik weet niet zo goed waarom maar dit woord heeft me altijd al geïrriteerd. Wordt vaak gebruikt door vrouwen maar mannen hebben toch ook recht op eigen tijd...
Tuurlijk moet je dat netjes bespreken. Maar ik heb het wel een paar keer heel erg duidelijk moeten maken voordat het kwartje viel hoor. Meer dan tien keer. En dat was niet altijd supervriendelijk.
Het is geen normaal gedrag dat iemand al geïrriteerd raakt van je aanwezigheid. Ik herken dat alleen maar van mijn zus als puber. Die vond mijn bestaan en het feit dat ik vaak thuis was irritant.
Communicatie is het belangrijkste. Geef aan wat jij merkt bij je vrouw en vraag wat zij van jou nodig heeft.
Mijn man en ik hebben beide een ochtend per week dat we alleen thuis zijn, we niet hoeven te werken en dochter op school zit. Tuurlijk doen we dan doorgaans huishoudelijke taken of mijn man voorbereiding/nakijken van school, maar het hoeft niet acuut op dat moment. Als we eens met een kop koffie en wat lekkers in de tuin gaan zitten genieten van de vogeltjes is het ook goed. Ik heb ook wel tijd voor mezelf nodig, maar niet per se thuis. Ik kan ook in mijn eentje gaan wandelen of een dagje uit en daar echt van genieten.
Zonne2017 schreef op 29-06-2022 om 15:54:
[..]
Ik hoor en lees dat ook echt héél vaak. Hoe zou het komen dat vooral vrouwen daar zo’n behoefte aan hebben? Mannen hoor ik er nooit over. Eerder tegenovergesteld : zij balen als hun vrouw weg is.
Ik kan niet voor iedereen spreken maar ik, en veel vrouwen met mij, wil graag dat iedereen om me heen zich prettig voelt en daarom doe ik niet moeilijk over dingen die van mij niet per se hoeven maar die ik mijn man en kinderen ook niet wil ontzeggen: de radio aan (ik heb het liever stil), rekening houden met de tijden en plannen van anderen. Als ik alleen ben hoeft dat allemaal niet. Mijn man trekt zich daar minder van aan, die denkt gewoon “als het niet goed is dan hoor ik het wel” en doet zijn ding. Overigens houdt die echt wel rekening met mij, tenminste met de dingen die hij weet. Ik snauw hem niet af. Daar mag je echt best wat van zeggen want zo ga je niet met je partner om.
Wat zegt je vrouw als je het met haar bespreekt? En dan zonder verwijt bespreken maar met zinnen zoals “het valt me op dat…” “klopt het dat..”
Het kan van alles zijn maar zij is degene met wie je het moet bespreken,
Sini
Afsnauwen is natuurlijk echt niet netjes. sowieso niet. Maar ik kan dat ook goed. (en werk eraan!)
Maar voor mij voelt het echt wel logisch dat ik veel meer van mijn kinderen kan verdragen dan van mijn partner.
Met mijn kinderen heb ik een heel andere relatie. Ik vind ook dat ik er vooral voor hen moet zijn en zij niet voor mij.
Ik heb naar hen ook weleens minder leuk gereageerd maar probeer dat toch echt niet te doen en minder leuke emoties goed te parkeren, ik kan beter afstand bewaren.
Van partner verwacht ik veel meer wederkerigheid.
Natuurlijk is afreageren nooit ok. Maar partner zit veel vaker in mijn irritatiezone. Hij is ook echt veel irritanter dan mijn kinderen!
(En van hem verwacht ik ook wel wat meer rekening met me te houden als ik bijv erg moe ben door bijv nachtdiensten. Dan ben ik erg prikkelgevoelig en kan weinig hebben. Mijn kinderen ontloop ik dan maar met man moet ik wel het eea regelen en hij houdt niet altijd rekening dan met me)
Overigens zitten hier zeker ook wel wat echte issues tussen ons die daarin ook een rol spelen. (Waar we ook aan werken)
Ik zou zeker ook adviseren eens goed te praten.
Constant mijn partner om me heen hebben zou ik trouwens ook echt niet trekken.
Leene schreef op 29-06-2022 om 12:42:
[..]
Ik weet dat we het maar van een kant horen maar uit de vraag blijkt dat er in ieder geval niet duidelijk gecommuniceerd wordt. Ik denk dat wij vrouwen denken dat man het weet of moet weten maar dat is vaak niet zo... Mannen hebben duidelijkheid nodig. Lezen wat moeilijker tussen de regels door. Over het algemeen dan he.
Het is allemaal geen reden om continue geïrriteerd te zijn. Waarom moet deze man naar een clubje of vrienden ( wie weet heeft hij dat wel,) of misschien houd hij wel van lezen, met een boekje in een hoekje zogezegd.
we weten niet eens hoe vaak zij alleen thuis is.
Ik weet het ook niet zo goed hoor maar probeer ook een beetje aan de andere kant van het bootje te hangen.
In het 3e stukje van zijn tekst geeft hij zelf aan dat ze er over gesproken hebben en dat ze het heeft aangegeven vaker het huis voor zich alleen te willen hebben. Dat lijkt me vrij duidelijk.Moet ze dat elke keer / week opnieuw vragen, zou ik ook geirriteerd van raken.
Hij lost dat op door haar zoveel mogelijk te ontlopen in huis. Dat is goed bedoeld van hem maar niet hetzelfde als het huis een keer voor jezelf hebben. Dus hoe goed bedoeld ook dat was niet wat zij vroeg.
Vandaar mijn suggestie; Hij kan dit oplossen door bv een vaste avond iets met vrienden, sporten, club/ vereniging ofzo te gaan doen, zodat zij ook echt eens het huis voor zichzelf heeft. Blijft er nog genoeg ruimte over om op andere momenten bv te lezen.
En natuurlijk weten wij niet hoe het precies zit maar dat is met alle draadjes zo.
In mijn vorige huwelijk vond ik het vreselijk dat hij zich slecht verzorgde. Ongewassen en ongeschoren in kamerjas liefst de hele dag achter de laptop....doe je nog je best voor je vrouw? Om er aantrekkelijk uit te zien en beetje fit en fris te blijven? Staat zij altijd als eerste op omdat de kinderen vroeg wakker zijn, terwijl jij lekker uitslaapt en stinkend naar beneden komt? Dat laatste was bij mijn vorige huwelijk dus het geval (geen reden voor de breuk, maar blij dat ik daar nu niet meer tegenaan loop) Echt een kwestie van vragen en dan hopen dat zij eerlijk antwoord. En dan verder ieder de eigen verantwoordelijkheid nemen voor de relatie: allebei eerlijk en investeren.
Positief vind ik dat je haar irritatie opmerkt en wil weten waarom zodat je er iets aan kunt doen!
Tijdens de eerste coronaperiode werd ik ook geprikkeld doordat er opeens altijd iemand om me heen was. Bleek daar niet zo goed tegen te kunnen. En werd dus ook snauwerig.
Praten was toch echt het toverwoord.
Ontlopen de hele dag in je eigen huis, is niet te doen.
Wel kan je tijden afspreken,dat ieder iets voor zich zelf doet in een eigen ruimte. En daarvoor en daarna is er dan gewoon weer ruimte voor gezellig samen zijn.
Nog handiger is het als je daadwerkelijk uit huis bent. Nu er weer meer op kantoor gewerkt wordt, gaat man juist op mijn nietwerkdag naar kantoor en andersom ook.
Leene schreef op 29-06-2022 om 15:55:
[..]
En kunnen we stoppen met het kotswoord 'me time' . Ik weet niet zo goed waarom maar dit woord heeft me altijd al geïrriteerd. Wordt vaak gebruikt door vrouwen maar mannen hebben toch ook recht op eigen tijd...
Noemen we het oplaadtijd? Weet nog wel 15jr geleden dat ik met toen jong kind eens besprak met mijn oma. Dat ik zo graag me-time wilde. En dat sorry natuurlijk iets was voor de moderne tijd.
Ze begon keihard te lachen. Dat wilde we vroeger ook hoor. Alleen noemde we dat niet zo.
Maar opa kwam thuis uit zijn werk en die trok zich dan altijd terug met de krant en een drankje. En dan ging ik koken. Had hij even rust.
Als de kinderen naar school waren had ik ook rond koffietijd even tijd voor mezelf, gewoon even zitten.En bijna alle vrouwen die ik kende, gingen op zaterdagochtend (als de kinderen naar school waren,dat was toen nog zo) naar de kapper. Je ging elke zaterdag om je haar te laten föhnen. En als het uitliep kon je man de kinderen ophalen. Oma gaf aan dat ze dol was op de zaterdag. Bijna halve dag beetje ontspannen, en dan begon het weekend. En dat ze het huishouden vooral door de weeks deed.
AlisonH schreef op 29-06-2022 om 16:40:
[..]
Ik kan niet voor iedereen spreken maar ik, en veel vrouwen met mij, wil graag dat iedereen om me heen zich prettig voelt en daarom doe ik niet moeilijk over dingen die van mij niet per se hoeven maar die ik mijn man en kinderen ook niet wil ontzeggen: de radio aan (ik heb het liever stil), rekening houden met de tijden en plannen van anderen. Als ik alleen ben hoeft dat allemaal niet. Mijn man trekt zich daar minder van aan, die denkt gewoon “als het niet goed is dan hoor ik het wel” en doet zijn ding. Overigens houdt die echt wel rekening met mij, tenminste met de dingen die hij weet. Ik snauw hem niet af. Daar mag je echt best wat van zeggen want zo ga je niet met je partner om.
Ja, ik denk dat over het algemeen vrouwen veel meer ´aanstaan´ om op te letten wat iedereen nodig heeft. Ik zag in mijn relaties dat mannen veel eerder zich terug konden trekken achter de krant of de computer en dan tijdenlang stil zijn en met zijn eigen dingen bezig. Ze wilden dan wel graag dat ik er toch was, ging ik dan weg omdat ze toch iets voor zichzelf deden, dan vonden ze mij vaak ongezellig. Ik was dan altijd alert op wat de ander nodig had, ik kon slecht dan dingen voor mijzelf gaan doen. Of tot mijzelf komen. En geloof me, dat heb ik heel erg geprobeerd maar ik bleef ´aanstaan´. Ik ben wel van de oudere generatie, misschien kunnen vrouwen het tegenwoordig in relaties beter. Op mijn werk of alleen kwam ik dan weer helemaal bij mijzelf.
Als de vrouw in deze ook zo in elkaar zit, kan ik me voorstellen dat het tot irritatie leidt bij haar. Onterecht natuurlijk en vooral als ze je afsnauwt. Maar eerder iets om eerlijk naar te kijken van beide kanten en samen naar oplossingen te zoeken
