raar gedrag van mezelf
Gene idee of dit hier goed staat hoor, maar ik loop tegen het volgende aan.
Sinds Corona moet ik 1 a 2 dagen thuis werken, dat bevalt me eigenlijk prima.
Nu heeft mijn man een zoon uit eerder huwelijk en hoewel hij niet bij ons woont/slaapt is hij 3 tot 4 avonden in de week bij ons. Meestal alleen eten, soms ook slapen. Verder dikke prima loopt ook goed hoor, is ook een aardige jongen (15) en erg rustig en sociaal behulpzaam en je hebt verder ook helemaal geen last van hem. Op de avonden dat hij bij ons komt eten blijkt dat hij dus vaak al uit school direct hier heen komt, dat wisten wij niet, maar daar zijn we sinds thuis werken achter gekomen. Hij vind het blijkbaar wel "chill" zo alleen bij ons thuis. Thuis moet hij het huis delen met mama en nog een stiefzus(met wie hij goed overweg kan hoor, maar ze is nogal een babbelbox) Wij vinden dit niet een heel groot probleem hij heeft nl ook een eigen sleutel. Niks aan de hand zou je zeggen toch... maar...
Nu komt mijn rare afwijking, sinds ik thuis werk merk ik dat ik het vervelend vind als er ineens al iemand om 13h thuis is (omdat er weer een uur is uitgevallen ) Hoe aardig ik deze persoon ook vind en/of hoe weinig ik ook last van iemand heb.Heb ik overigens ook als man lief ineens thuis komt terwijl ik 'm pas om 17h verwacht. Het voelt als een soort van inbreuk om mijn "rustige zelf in te delen werkdag" en geeft me het gevoel dat ik weer alert moet zijn en opletten en eventueel sociaal/zorgzaam moet zijn. De radio die ik dan beneden lekker aan heb (terwijl ik boven zit ;0 ) en dus net iets te hard staat gaat uit want de jongen wil in rust zijn huiswerk maken (ja echt ze bestaan) en tuurlijk kan ik boven dan muziek aan zetten, maar gek genoeg gaat mijn lekker flow van thuis werken dan wel een beetje eraf.
Uiteraard is dit geneuzel in de kantlijn, want hoe fijn is het wel niet dat het zo kan! Maar zijn er mensen die herkennen dat als je een dag alleen thuis denkt te zijn en halverwege blijkt dit niet zo te zijn, dan je dan stiekem wat teleurgesteld bent.
sorry rode krullenbol en wilgenkatje
ik haalde jullie namen doorelkaar.... Ik noemde wilgenkatje, maar reageerde op rode krullenbol.
Rode Krullenbol
Toch zit er wel wat in het advies van Ely. Ik denk dat er maar weinig mensen jouw berichten precies zo opvatten zoals jij het wilt. Als je gelezen wilt worden, moet je leesbaar schrijven. Mijn tips:
1. Geef je eigen mening. Het doet er meestal niet zo veel toe wat allerlei zangers en schrijvers ervan vinden. Antwoord liever op de vraag: wat vindt Rode Krullenbol?
2. Gebruik gewone taal. Je eigen stijl ontwikkelen is altijd leuk, maar pas op voor ouderwetse taal en ingewikkelde zinsconstructies. Dat komt over als interessantdoenerij. Je mag gewoon opschrijven wat je denkt, in gewone woorden.
3. Houd het kort. Je punt komt pas echt goed over als je er niet te veel voor, na, bij en naast schrijft.
Rode Krullenbol
De opmerkingen van Lou zijn al vaker gezegd, je hebt destijds ook je eigen draadje voor je lange epistels gekregen.
Ik moet heel eerlijk zeggen zodra een bericht van jou meer dan 2 regels heeft stop ik met lezen want dan is het voor mij over het algemeen onbegrijpelijk door de langdradigheid.
Eigen draadje
Als gast met een eigen draadje vanwege mijn monomane topic maak ik hier toch even bezwaar. RK heeft geen topic en reageert vanuit haar perspectief op diverse onderwerpen met een soort Kunstpoezieproza.
Niets mis mee. We zijn niet allemaal hetzelfde en je hoeft het niet te lezen.
Ik ga hier voor diversiteit .Er is al genoeg hokjesgeest in deze coronatijden.
AnneJ
Daar gaat het niet om. Natuurlijk hoef je het niet te lezen. Dat geldt voor alle bijdragen. Maar Rode Krullenbol wil zélf graag gelezen en begrepen worden. Logisch. Daarom geef ik tips voor haar. Heeft echt totaal niets met hokjesgeest te maken.
ja is zo AnneJ
RK moet vooral haar bijdrages blijven leveren natuurlijk. Diversiteit is belangrijk. En áls ik haar bijdrages lees, ben ik verrast door de hoge graad van taalvaardigheid en frisse kijk op zaken.
Dat gezegd hebbende moet ik toegeven dat ik haar bijdrages ook oversla. Te lang en te ingewikkeld en dat kan helemaal aan mijn intellectuele onvermogen liggen. Ik vind het ook wel wat jammer dat ik oversla want ik merkte toen ik het nog las wel dat ze heel zinnige dingen zei.
Eloquentie is een mooi ding maar dingen simpel en to the point kunnen verwoorden is ook een teken van een zekere wijsheid. Of gewoon makkelijker voor de lezer...
Maar ik ben het met je eens AnneJ: ieder mag hier posten, en diversiteit is een groot goed. Ik weet dat er ook mensen zijn die erg genieten van RK´s postings en zo niet dan scroll je door.
AnneJ #635
volgens mij heeft RK (heel) lang geleden juist wel een eigen draad gekregen...
https://www.ouders.nl/forum/off-topic-discussies/blog-van-rode-krullenbol
Ik probeer vaak wel de bijdrage te lezen, maar eerlijk gezegd snap ik het na 2 alinea's vaak ook al niet meer en geef het dan op. Als het echt belangrijk/waardevol/interessant is, zal ik nog wel eens ergens een samenvatting te lezen krijgen, hoop ik dan maar.
Ik beken dat ik de teksten van Rode Krullenbol ook niet lees. Nou ja, de eerste twee zinnen, en dan scroll ik door. Maar goed, er zullen ook mensen zijn die bij het zien van mijn naam snel wegklikken 😊. Zo is het leven op een forum.
Dank
Toch fijn om te weten dat ik niet de enige ben
Ik bedoelde het ook echt goed en mijn samenvatting was echt als check bedoeld. Helaas blijkt dus dat ik het echt niet snap.
Dat het niet samen te vatten zou zijn vind ik dan weer ingewikkeld, tuurlijk verlies je nuances als je samenvat maar je kan het toch proberen?
Idee
Bieb; jij schrijft dat je rode krullenbol haar bijdrage geweldig vindt, kan jij m misschien aan mij samenvatten of uitleggen?
Ely
Nou, allereerst hou ik wel van mooi taalgebruik waar uiteraard óók rake dingen in moeten staan. En dan vooral ook, omdat ze anders verwoord worden en/of een andere aanvliegroute of overweging.
Volkskrant
‘Waarom werken vrouwen niet?’ laat zien hoe hopeloos conservatief Nederland stiekem is
https://www.volkskrant.nl/a-bb874f47
Gr Angela
Leven en laten leven
Schrijven en vooral laten schrijven.
Ik vind het echt fantastisch hoe RK schrijft. (Wat is jouw achtergrond vroeg ik me af?) Jammer dat het niet bij iedereen binnenkomt, ga er eens voor zitten zou ik zeggen..
Inderdaad Zonne
Dat is een wat bredere invalshoek dan de (zo voorspelbare) journalistieke stukjes........
Poëtisch dus
Leuk dat jullie, Zonne en Bieb zo blij worden van de schrijfstijl en invalshoek, vooral de schrijfstijl snap ik want het is zeer poëtisch geschreven allemaal. Maar ik heb met mijn plank-mis-samenvatting aangetoond dat ik het niet snap. Dus vandaar mijn vraag: wil één van jullie voor mij samenvatten of uitleggen wat Rode Krullenbol (inhoudelijk) bedoelt?
Nee
Ik snap RK ook vaak niet en het is me echt te lang(dradig).
Maar ik moet altijd glimlachen als ik haar stukjes doorscroll, geeft me altijd een blij gevoel.
En soms neem ik wel de moeite goed te lezen en vind ik het mooi wat ze schrijft, of ik het nu begrijp of niet. Het is iig prikkelend, op een mooie manier.
En ooit ga ik vast de tijd vinden het aandachtig te lezen.
Ely
Wat er iig aangegeven wordt is dat e.e.a. uit een nogal elitaire hoek komt (of misschien nog beter gezegd: vrouwen met een hoge opleiding en baan), waarbij dus geen enkele besef is over de situatie in hele ruime zin van de 'gewone' man/vrouw. Dat het (deels) opgeven van een goede baan nogal wat fin. consequenties zou kunnen hebben bij bijv. scheiding voor de vrouw, is logisch en reden om daar tegen te ageren. Nog los van het feit, dat die vrouw dat wrs ook helemaal niet wil. Maar dus ook niet begrijpt, en daar gaat het om, dat de 'gewone' man/vrouw in een hele andere situatie zit. Dat betaald werk wellicht helemaal niet zoveel voldoening en energie geeft enz. Én dat bij een evt. scheiding er financieel gezien helemaal niet zoveel verandert in het besteedbaar inkomen van zowel de man als de vrouw. En dát zou wel eens kunnen betekenen dat er dan andere keuzes gemaakt worden, andere prioriteiten, Leven en laten leven dus.
Bieb
Ik ben wel benieuwd wat je vindt van de kro/ncrv reeks ‘waarom werken vrouwen niet?’
Aflevering gisteren
Ik vond het wel leuk dat ze een stukje van Máxima hadden. Het gaat ook overal hetzelfde. Papa is gewoon thuis, maar belangrijke dingen moeten even met mama besproken worden.
Ik heb ook wel dingen meegemaakt. Zat ik 150 km verderop voor werk, telefoon uit, en zag in de pauze dat ik tien gemiste oproepen had van mijn schoonmoeder. Bleek dat mijn dochter oorontsteking had, opgehaald moest worden van het kdv en was inmiddels al bij de huisarts geweest. Volgens mijn schoonmoeder moest een moeder te allen tijde bereikbaar zijn. Vader had ze ook wel even geprobeerd, maar die kreeg niet de hele preek (terwijl hij in de buurt werkte).
Aan de meeste mannen heb je ook gewoon niets, dat is dan ook weer zo. Die gaan op hun deeltijddag sporten of een hek schilderen, en dan kan moeder ‘s avonds alsnog de was doen en 35 traktaties in elkaar knutselen.
Phryne Fisher
Hier in de omgeving een standaard grap dat de meestgestelde vraag aan papa is... (tromgeroffel): waar is mama?
😂
Lang van stof
Ely, grappig, ik vind het niets met poëzie te maken hebben 
ik wil het overigens niet samenvatten, omdat dat gewoon niet kan zonder af te doen aan nuances etc. Daarnaast is ‘kort van stof zijn’ niet mijn sterkste kant (zie ook een ander draadje over mensen die een monoloog houden). Zie je daar ga ik al.. pff en hieronder ook nog eens, schenk een glaasje in en vul je bakje met nootjes tot de rand zou ik zeggen.
Wat ik eerder ook al zei, plaats alles in de tijd. De strijd voor meer gelijkheid is ontstaan in een tijd waar voor je werd bepaald wat je plek binnen het gezin en in de maatschappij was. Hoewel er toen vast ook al vrouwen waren die deze plek best prima vonden, werd het als een algemeen vrouwenbelang gezien dat er gelijkheid en keuzevrijheid voor vrouwen moest komen. Met het afnemen van de macht van de kerk, anticonceptie, stemrecht, technologische ontwikkelingen en vrouwen op de barricades veranderde er dan ook vanalles.
Huidige ‘jonge’ moeders groeiden op in een andere tijd met een andere maatschappij, met andere problemen, andere opvoeding, veel keuzevrijheid en daarmee ook andere zaken om tegen te ageren.
Ondanks de enorme veranderingen, ten gevolge van de strijd door vrouwen en andere ontwikkelingen, is dit ook nu nog steeds niet voor alle vrouwen voldoende. Zij zien nog op veel vlakken ongelijkheid, waardoor ze niet kunnen bereiken wat ze wel zouden willen. Ze zetten de strijd voor gelijke kansen tussen man en vrouw voort.
Maar nu komt het, in deze strijd voor en door vrouwen, lijkt het erop dat sommige vrouwelijke strijders zo in hun strijd opgaan dat ze zelfs hun eigen soort (de andersdenkende vrouw) aanvallen. Vrouwen die opkomen voor hun individuele belang (en daarmee opkomen voor een groep vrouwen met dezelfde individuele belangen) vallen vrouwen aan met andere individuele belangen! Amai.. Nu kunnen deze strijders proberen om alle vrouwen hetzelfde te laten denken (indoctrineren) of ze kunnen accepteren dat er verschillende opvattingen tussen vrouwen onderling ontstaan. (Zoals gelukkig passend in een democratische samenleving.)
Waarom niet gewoon strijden voor dat individuele belang in plaats van energie steken in het (passief) agressief bekeren van andere vrouwen? Er is immers nog genoeg om op te kauwen voor we aan elkaar hoeven te beginnen; zo zou bijv. de opvang voor kinderen nog ruimschoots verbeterd kunnen worden, de parttime mogelijkheden voor mannen, de salarissen voor mannen en vrouwen in lagere functies (zou de top wat in kunnen leveren of hoeven de poetsvrouw en kinderopvangjuf niet financieel onafhankelijk te zijn?) of hou het klein en geef als vrouw zelf aan dat je niet als eerste gebeld wil worden door school als je kind zijn/haar been heeft gebroken, etc etc.
Door dit soort zaken positief te veranderen, wordt de kans vergroot dat het voor een grotere groep vrouwen aanlokkelijk wordt mee te gaan in het werkende leven. Door de andersdenkenden aan te vallen zal een onderlinge strijd worden ontketend ipv een zusterschap tussen twee verschillende ordes. En hoe heb je een sterkere positie wanneer je iets wil bereiken, als groep of als verdeelde groep? (Denk aan een slapstick, waarbij een team het wedstrijdveld betreedt en al kissebissend over de opstelling in de eerste helft ten onder gaat.)
Afsluitend, de altijd terugkerende vraag die iedereen zichzelf zo nu en dan eens zou moeten stellen: ‘Wie ben jij om te zeggen dat.. jij wel weet wat het beste is voor alle vrouwen, voor de maatschappij, de mensheid?’.
Ben jij misschien een soort kerk uit de jaren ‘50 die ook wist wat het beste was voor iedereen? Of komt het omdat je een intellectueel bent? Of is het misschien je verworven rijkdom dat jou doet gelden?
Dus ja zullen we eens stoppen met elkaar op te eten? En al helemaal niet toestaan dat Sander Schimmelpenninck (als mansmens notabene) ook nog verdeeldheid onder ons vrouwen zaait?
Wat ik me afvroeg
Wat ik ook wel een interessante vraag vind.. wanneer bespreek je echt goed met elkaar hoe de rolverdeling in gezin er uit gaat zien?
Voor je samen besluit zwanger te worden of als je de 12 weken echo op zak hebt?
Valt daar nog winst te behalen?
Hoe zou dit bij de meeste stellen gaan? Hoe groot is de kinderwens van al die mannen? Hoe sterk is dat bij vrouwen? Hoeveel hangt af van praktische overwegingen? Hoeveel hangt af van die hoge hypotheek die is afgesloten?
Zonne
Maar daar gaat het helemaal niet om, of je je eigen soort afvalt of aanvalt. Als iemand niet of parttime wil werken gaat hij/zij vooral zijn gang maar. Het gaat er in de discussie vooral om dat ‘we’ er wel iets van vinden als een man dat doet, en het heel normaal vinden als een vrouw dat doet. En dat die manier van naar mannen- en vrouwenrollen alles beïnvloedt wat we/ze doen. Vrouwen zijn dus de verzorgende, en als ze veel werken blijven ze de verzorgende. Mooi voorbeeld daarvan zat ook in het programma. Twee alleenstaande ouders, een man en een vrouw, en dan de vraag ‘wat doe je als je kind een been breekt, en je moet net een heel belangrijke presentatie geven?’.
Ik denk wel in deze discussie ben ik nou zo slim of... Hoe kun je nou niet zien hoe het werkt?
Phryne
Na het zien van het programma is het naar mening onmogelijk het niét zien
Phryne
Ik heb vergelijkbare ervaringen met bellen door school. Ik zou eigenlijk wel eens een landelijk afgekondigde richtlijn willen dat scholen en opvangorganisaties de komende tien jaar in voorkomende gevallen altijd eerst de vader bellen en pas na twee vergeefse pogingen ook moeder.
Gewoon om tussen de oren te krijgen dat die gedeelde ouderlijke verantwoordelijkheid niet pas relevant is bij een scheiding.
Groeten,
Temet
landelijke richtlijn bellen
Kan die dan ook uitgebreid worden naar het bellen van dochters en zonen van bejaarde ouders? Verzorgingshuizen, verpleeghuizen, ziekenhuizen, ouderenorganisaties etc bellen meestal eerst de dochter en vaak zelfs de schoondochter
Zonne, bespreken
`Wat ik ook wel een interessante vraag vind.. wanneer bespreek je echt goed met elkaar hoe de rolverdeling in gezin er uit gaat zien?
Voor je samen besluit zwanger te worden of als je de 12 weken echo op zak hebt?
Valt daar nog winst te behalen?`
Je kan afspreken wat je wilt maar als je gaat scheiden en de vader weigert co ouderschap en willen alleen een 1x in de veertien dagen weekend regeling, dan heb je geen poot om op te staan.
De wettelijke gelijkheid zit er dan in dat je als moeder ook je kind zou kunnen weigeren te verzorgen.
landelijke richtlijn bellen
en dan die richtlijn ook graag uitbreiden naar de kinderen... dat als er iets aan de hand is, dat ze ook papa kunnen bellen. Hier is het gebruikelijk dat IK gebeld wordt als er iets aan de hand is met Tinejongste... Terwijl papa het echt met even veel liefde oppakt/verzorgt/regelt etc. Maar er wordt gewoon altijd als eerste aan mij gedacht. En dan wordt ik privé geappt, terwijl we gewoon een thuisgroepsapp hebben, zodat je in 1x meer mensen bereikt... zucht...
Phryne
"Mooi voorbeeld daarvan zat ook in het programma. Twee alleenstaande ouders, een man en een vrouw, en dan de vraag ‘wat doe je als je kind een been breekt, en je moet net een heel belangrijke presentatie geven?’.
Ik denk wel in deze discussie ben ik nou zo slim of... Hoe kun je nou niet zien hoe het werkt?"
Vind het wel een grappig voorbeeld.....
Wat zou moeder doen of moeten doen?
Óf dan maar niet naar de presentatie en kind ophalen
Óf zeggen dat ze vader maar moeten bellen
Óf het de school/opvang maar laten oplossen
Wat zou vader doen of moeten doen?
Óf dan maar niet naar de presentatie en kind ophalen
Óf zeggen dat ze moeder maar moeten bellen
Óf het de school/opvang maar laten oplossen
Zie: de opties zijn gelijk..... ook al zal de keuze (misschien??) van vader of moeder niet gelijk zijn. Maar ze hebben nog steeds allebei dezelfde opties. En stel dat vader voor optie 2 kiest (hij moet naar een belangrijke presentatie en moeder niet), dat kan en dan zou het op zich niet raar zijn, dat dan moeder het op zicht neemt. En nu andersom. Moeder heeft die belangrijke presentatie. De vraag is: wat zou haar letten (áls het haar al zou letten......) om te zeggen dat ze vader maar moeten bellen? Omdat ZIJ vindt dat dat zijzelf kind moet begeleiden? Als haar rol als moeder? Zoiets? Ín dat geval hou je het als vrouw zélf in stand óf je vindt als vrouw daadwerkelijk dat dat meer bij de moederrol hoort. M.i. heeft dus de vrouw zelf de regie in handen wat ze wel of niet doet óf vindt.
