Uit elkaar of niet?
Hoi allemaal, ik wil toch even iets van me afschrijven zonder “oordelen” ik ben op zoek naar tips en begrip want voel me niet veilig genoeg naar familie/vrienden.
mijn man en ik zijn nu bijna 7 jaar samen. SMOOR verliefd toen ik hem leerde kennen. Liefde op het eerste gezicht en ik denk andersom ook. Nu samen een mooi vrijstaand huis en twee kindjes (2&4). Nu komt het, het leven is zo lastig samen geworden. Hij reageert ALLES op me af. Moeilijke dag op het werk? Ik krijg volle laag, slechte nacht kinderen? Ik krijg de volle laag. Even druk gehad met alles. Ik krijg de volle laag. Tot aan kwetsen aan toe, ik huil ik smeek ik vraag zo vaak om te stoppen, zeg 1000 keer sorry en probeer het uit te praten. Hij blijft er bij, hij is onschuldig ik ben een zeikerd. Soms na een paar dagen (wanneer ik vol hou) zegt hij sorry maar meesta draait hij het zo dat het toch wel mijn schuld was. Als ik niks meer zeg, kan hij letterlijk dag erna zeggen ; zo ga je weer normaal doen, ik kan er wel tegen etc (terwijl hij met vanalles gaat roepen en afreageren tot hij reactie krijgt)
Als we geen kinderen hadden was ik weg, maar hij is een super goede papa, en zonder oordeel van anderen wil ik gewoon eerlijk zeggen dat ik (financieel) een goed leven heb door hem.
ik weet niet wat ik moet doen, hij maakt me zo klein, zo onzeker.
iemand met tips of goede hoop? Of goede verhalen na scheiding? Of moet ik het maar accepteren? Bedankt
Mama19912 schreef op 24-06-2023 om 13:56:
[..]
Ik ben inderdaad bang voor zijn boosheid en dat voelt hij ook, vind die heel vervelend en irritant(dan ga ik vaak sorry zeggen bijv als hij in zo’n bui is) hij wilt geen boeman zijn.
ik merk vaak wanneer ik dingen zonder hem doe, hij eigenlijk kwader wordt. Dan krijg ik vaak opmerkingen dat ik gelukkiger zonder hem ben. (Ik leg hem dan ook wel uit dat dat niet zo is maar het kwaad is al geschied) Of dat de kinderen “voelen” dat ik niet bij papa wil zijn etc. Dus soms vind ik het lastig wat dan wel helpt als het ware.
Bedankt voor je tips, ik ga daar mee aan de slag.
Maar ben je ook echt gelukkiger met hem dan zonder hem? Of zeg je dat wederom om maar uit het conflict te komen? Wat gebeurt er als je zegt dat je door dit gedrag van hem inderdaad gelukkiger zonder hem bent? En dat je dat wil aanpakken omdat je zo niet wil leven?
Gingergirl schreef op 24-06-2023 om 15:21:
[..]
Jij snapt mijn punt niet.
Ja ik ken de lijst. Er zijn tig van dit soort lijsten op internet te vinden. Prima als je meer informatie wilt over het onderwerp. Maar om zelf te gaan bepalen middels zo'n lijst dat iemand " hoog scoort" en daar dan maar mee naar een therapeut moet of dat het geen zin heeft verder te gaan; nee dat is niet zo te bepalen.
" als iemand boven de 35 scoort" ; nee iemand scoort niet boven de 35, jij vind dat diegene boven de 35 scoort. Dat zijn 2 verschillende dingen. Jij bent geen deskundige. Laat een deskundige dat maar bepalen of iemand hoog scoort en of het een indicatie is wat verder onderzocht moet worden. Dat is niet aan de persoon die ontevreden/ verdrietig/boos etc is om te bepalen, die zal het vanuit emotie al gauw " hoog" invullen. Die kan wel zijn / haar verhaal neerleggen bij een therapeut.
Ik denk dat jij en MRI beetje langs elkaar heen praten. Deze lijst kan prima door een ‘partner van’ worden ingevuld om te checken hoe hoog deze persoon scoort. En nee, dat is niet om een diagnose te stellen, maar wel omdat deze partner desbetreffend persoon al jaren kent en hiermee leeft. Het kan dus een prima handvat zijn om voor jezelf te bepalen of het zin heeft verdere professionele hulp in te schakelen.
Is het niet voor de partner, danwel voor jezelf en dan nog is het aan de professional jou verder te helpen, op welke manier dan ook.
AlisonH schreef op 24-06-2023 om 15:34:
[..]
Maar ben je ook echt gelukkiger met hem dan zonder hem? Of zeg je dat wederom om maar uit het conflict te komen? Wat gebeurt er als je zegt dat je door dit gedrag van hem inderdaad gelukkiger zonder hem bent? En dat je dat wil aanpakken omdat je zo niet wil leven?
Nee ik ben niet gelukkiger zonder hem, soms misschien wel wat “zorg” vrijer als hij een slechte dag heeft. Maar stel, ik zou dit eerlijk tegen hem zeggen gaat hij gelijk in de aanval. Daar zou ik niet verder mee komen op dit moment, dan voelt hij zich veel te veel aangevallen (wat ik snap)
Ik weet niet of het uit eerdere reacties en berichten duidelijk is, maar praten gaat niet lukken. Daar staat hij gewoon echt niet voor open.
dan schreef op 24-06-2023 om 11:11:
[..]
Helpt het niet als je opstaat en duidelijk zegt: hier heb ik geen zin in, en daarna ergens anders gaat zitten?
Helpt wel om geen conflict te krijgen denk ik. Maar dan nog zal hij blijven morren. Misschien wat korter dus ik zal dit soort dingen moeten gaan proberen(al voelt dat niet als mij en vind ik het moeilijk om niks op te lossen of weer “vrede” te krijgen in huis)
Mama19912 schreef op 24-06-2023 om 13:56:
[..]
Ik ben inderdaad bang voor zijn boosheid en dat voelt hij ook, vind die heel vervelend en irritant(dan ga ik vaak sorry zeggen bijv als hij in zo’n bui is) hij wilt geen boeman zijn.
ik merk vaak wanneer ik dingen zonder hem doe, hij eigenlijk kwader wordt. Dan krijg ik vaak opmerkingen dat ik gelukkiger zonder hem ben. (Ik leg hem dan ook wel uit dat dat niet zo is maar het kwaad is al geschied) Of dat de kinderen “voelen” dat ik niet bij papa wil zijn etc. Dus soms vind ik het lastig wat dan wel helpt als het ware.
Bedankt voor je tips, ik ga daar mee aan de slag.
Hij geeft zijn angst en onmacht hier eigenlijk al bloot, dat jij gelukkiger gaat zijn zónder hem. Waarom leg jij dan uit dat dit niet zo is, want dat weet je nl helemaal niet, zeer grote kans dat dat wel zo is namelijk, zeker als hij zo destructief doorgaat met zijn angsten te botvieren op jou!
Hij saboteert zijn eigen relatie met jou, deze angst zit in HEM en enkel HIJ kan dit veranderen door hiermee aan de slag te gaan met een professional. En heel manipulerend ook nog toe te voegen dat de kinderen voelen dat mama zgn niet bij papa wil zijn.
Mama19912 schreef op 24-06-2023 om 16:17:
[..]
Nee ik ben niet gelukkiger zonder hem, soms misschien wel wat “zorg” vrijer als hij een slechte dag heeft. Maar stel, ik zou dit eerlijk tegen hem zeggen gaat hij gelijk in de aanval. Daar zou ik niet verder mee komen op dit moment, dan voelt hij zich veel te veel aangevallen (wat ik snap)
Ik weet niet of het uit eerdere reacties en berichten duidelijk is, maar praten gaat niet lukken. Daar staat hij gewoon echt niet voor open.
Maar als praten niet helpt zijn er niet veel opties meer open: jij blijft dit slikken, jullie gaan in therapie om andere patronen aan te leren of je gaat. Ik herken sommige dingen die je vertelt wel, ofschoon niet zo extreem: mijn man kleineerde me niet en deed ook niet heel lelijk, maar kon wel buiig zijn. Ik werd dan steeds voorzichtiger om hem vooral maar tevreden te houden en dat lukte niet en was voor hem irritant. Wij zijn in therapie gegaan. Ik denk niet dat we anders nog bij elkaar waren geweest.
Mama19912 schreef op 24-06-2023 om 16:17:
[..]
Nee ik ben niet gelukkiger zonder hem, soms misschien wel wat “zorg” vrijer als hij een slechte dag heeft. Maar stel, ik zou dit eerlijk tegen hem zeggen gaat hij gelijk in de aanval. Daar zou ik niet verder mee komen op dit moment, dan voelt hij zich veel te veel aangevallen (wat ik snap)
Ik weet niet of het uit eerdere reacties en berichten duidelijk is, maar praten gaat niet lukken. Daar staat hij gewoon echt niet voor open.
Lees je openingspost nog eens door, de wanhoop, de pijn, de onmacht. Hoe ben je zo zeker vh feit dat je niet gelukkiger zou zijn zonder hem, waar baseer je dat op?
Je hebt niet voor niets dit topic geopend lijkt mij, je openingspost is serieus best heftig, was het openen van dit topic een wanhoopsmomentje, dat je het nu bagatelliseert?
Dus je gaat nog minimaal 20 jaar zo door totdat kinderen 20+ zijn en uitwonend, zelfs praten kunnen jullie niet. Mag ik vragen wat jouw reden was dit topic te openen, welk advies zou je graag willen ontvangen?
RoodVruchtje schreef op 24-06-2023 om 16:28:
[..]
Lees je openingspost nog eens door, de wanhoop, de pijn, de onmacht. Hoe ben je zo zeker vh feit dat je niet gelukkiger zou zijn zonder hem, waar baseer je dat op?
Je hebt niet voor niets dit topic geopend lijkt mij, je openingspost is serieus best heftig, was het openen van dit topic een wanhoopsmomentje, dat je het nu bagatelliseert?
Dus je gaat nog minimaal 20 jaar zo door totdat kinderen 20+ zijn en uitwonend, zelfs praten kunnen jullie niet. Mag ik vragen wat jouw reden was dit topic te openen, welk advies zou je graag willen ontvangen?
Ja klopt je hebt gelijk, ik weet niet goed waarom. Denk me een beetje schaam.
Reden om dit topic te openen was inderdaad advies/luisterend oor/begrip dus daarvoor bedankt
graag gedaan, het is niet simpel. Ik bedacht net dat wat jij praten noemt ook niet goed kan zijn. Hoe praat jij?
Ik gebruikte bijv veel waarom jij dit en dat. Waarom is een aanvalswoord en roept verdediging op. Waarom doe jij dit? Probeer daarvan te maken: wat maakt dat.
Ook praten vanuit jezelf is beste. Ik heb last van abc. Dat doet xyz met mij. Ik wil mij veilig voelen en daarvoor is nodig ... ipv jij moet dat niet meer dien. Veryel wat je wel wil.
Het patroon van wie is de boef tips vind je in relatie boeken zoals van Sue Johnson.
Misschien dat je hier iets mee kan?
Ik vind de tips over vertel hem dat je aan weggaan denkt, wel interessant. Je titel hier is ook daarnaar.
Xxx
Mama19912 schreef op 24-06-2023 om 16:49:
[..]
Ja klopt je hebt gelijk, ik weet niet goed waarom. Denk me een beetje schaam.
Reden om dit topic te openen was inderdaad advies/luisterend oor/begrip dus daarvoor bedankt
Het schaamtegevoel, echt heel erg begrijpelijk! Maar heb jij ook het besef hoe ontzettend sterk jij bent dit topic te openen en jezelf zo ontzettend kwetsbaar op te stellen!!? Daar mag je zo heel erg trots op zijn 
Blijf ook vooral hier schrijven en probeer die schaamte even opzij te zetten, want het is plaatsvervangende schaamte voor je partner, niet jouw schaamte. Jij bent een moeder met 2 kleine kindjes die enkel probeert het gezin samen te houden, helaas ten koste van jezelf, maar genoeg mensen hier die naar je willen luisteren zonder oordelen en proberen advies te geven.
Mama19921, je zou ook eens kunnen kijken naar de website tele-onthaal (in België) of in Nederland de Luisterlijn. Dan kun je anoniem chatten om je gedachten eens tegen iemand aan te houden, dat is meer privé dan een openbaar forum. Zij kunnen je ook tips geven, net als hier.
Gingergirl schreef op 24-06-2023 om 15:21:
[..]
Jij snapt mijn punt niet.
Ja ik ken de lijst. Er zijn tig van dit soort lijsten op internet te vinden. Prima als je meer informatie wilt over het onderwerp. Maar om zelf te gaan bepalen middels zo'n lijst dat iemand " hoog scoort" en daar dan maar mee naar een therapeut moet of dat het geen zin heeft verder te gaan; nee dat is niet zo te bepalen.
" als iemand boven de 35 scoort" ; nee iemand scoort niet boven de 35, jij vind dat diegene boven de 35 scoort. Dat zijn 2 verschillende dingen. Jij bent geen deskundige. Laat een deskundige dat maar bepalen of iemand hoog scoort en of het een indicatie is wat verder onderzocht moet worden. Dat is niet aan de persoon die ontevreden/ verdrietig/boos etc is om te bepalen, die zal het vanuit emotie al gauw " hoog" invullen. Die kan wel zijn / haar verhaal neerleggen bij een therapeut.
Ik zeg nu voor de derde en laatste keer; 1 het is een indicatie en geen diagnose 2 en iedereen staat vrij zich op de hoogte te stellen waar het therapeutisch spektrum jammerlijk gefaald heeft de afgelopen tien jaar in diagnose stelling mbt cluster b persoonlijkheidsstoornissen., de verhalen zijn schrijnend te noemen 4 cluster b personen gaan meestal niet naar een therapeut want met hen is niks aan de hand en dus 5 blijven velen die niet hun licht opsteken voortmodderen in de relatie in de veronderstelling dat bepaald gedrag mede aan hen ligt en veranderbaar is.
Wij gaan het niet eens worden dus ik ga verder niet met je in discussie. Verlaat je vooral op alleen maar therapeuten. Ik wou dat ik dat niet gedaan had.
Mama19912 schreef op 24-06-2023 om 16:19:
[..]
Helpt wel om geen conflict te krijgen denk ik. Maar dan nog zal hij blijven morren. Misschien wat korter dus ik zal dit soort dingen moeten gaan proberen(al voelt dat niet als mij en vind ik het moeilijk om niks op te lossen of weer “vrede” te krijgen in huis)
Ik begrijp dat het moeilijk voelt maar het is wellicht het proberen waard. Niet in discussie gaan, ook geen excuses aanbieden maar gelijk opstaan waarbij je duidelijk zegt: hier heb ik geen zin in en ergens anders heen gaan. Dan kan hij in zijn eentje zitten mokken.
RoodVruchtje schreef op 24-06-2023 om 16:15:
[..]
Ik denk dat jij en MRI beetje langs elkaar heen praten. Deze lijst kan prima door een ‘partner van’ worden ingevuld om te checken hoe hoog deze persoon scoort. En nee, dat is niet om een diagnose te stellen, maar wel omdat deze partner desbetreffend persoon al jaren kent en hiermee leeft. Het kan dus een prima handvat zijn om voor jezelf te bepalen of het zin heeft verdere professionele hulp in te schakelen.
Is het niet voor de partner, danwel voor jezelf en dan nog is het aan de professional jou verder te helpen, op welke manier dan ook.
ja precies, een handvat om verder gaan met professionele hulp, niet meer en niet minder.
Vraag jezelf af waar je eigenwaarde is... Werkelijk niemand heeft het recht een ander zo te behandelen. En dit gaat al jaren zo blijkbaar. En kinderen of niet hier zou ik geen energie meer insteken. Want door jou zo te behandelen beschadigd hij jouw kinderen ook.
Kies voor jezelf en de kinderen. Er zijn ook mannen die het beste in jou naar boven halen. En waarvoor je niet hard moet werken of therapie hoeft te doorstaan. Gun jezelf zo iemand ipv dit.
