Verder na ontrouw deel 2

Bobby

Kun je mooi schrijven en je beeldspraak GEWELDIG. Zou je een dikke knuffel geven x

Droom

Ik droomde weer over haar. Ze zei dat ik een ander moest gaan zoeken. Ze. Klonk lief en ik deed erg onaardig. Gaf geen antwoord en keurde haar geen blik waardig.

Citaat:

Dit hoorde ik van een lieve vriendin die het zelfde is overkomen als ons:

"Het eerste jaar is de hel.
Het tweede jaar is beter maar het blijft constant sluimeren.
Het derde jaar is als vroeger, het hangt niet meer tussen jullie in.
Het vierde jaar is veel beter dan vroeger".

Zij heeft dit weer van een vriend die ooit zijn vrouw bedroog.
Dus er is nog hoop dames!

nog even

en we moeten de overspelpleger dankbaar zijn!

Sidonia

Je bedoelt het heel goed maar weet je het is voor iedereen anders. Ze heeft t vast lief bedoelt en mss heeft t jou geholpen. Zelf kan ik er niets mee en al helemaal niet met de laatste zinnen. Overspel pleger dank baar zijn; NERVER NOOIT! Hokease geloof me als ik je niet persoonlijk aan wil vallen maar ik meen t; laat iedereen lekker de tijd nemen. T is een soort rouwen daar staat geen tijd voor. Toch?

Toch maar reageren

Al een paar keer heb ik een bericht gemaakt en steeds weer gedelete. Omdat ik geen zin heb om de goegemeente over me heen te krijgen. ik begin het gevoel te krijgen dat iets wordt recht gepraat wat krom is. Ik ben het dan ook eens met GitteNN. Ik had dit alles liever niet meegemaakt en nee, mijn huwelijk was prima, ook ten tijde van het vreemdgaan. Man had nooit eerder zulke aandacht gehad van een vrouw. Hij had mij veroverd en werd nu eens zelf verleid. Dat streelde zijn ego en hij liet zich verleiden. Nee, ik praat niets goed, hij was net zo schuldig als die vrouw. Met ons huwelijk was ten tijde van het vreemdgaan niets mis, hoogstens dat we 2 zorgenkindjes hadden, dat heeft hij zelf ook altijd gezegd, dat er niets mis was. Hij houdt van mij, heeft dat altijd gedaan maar was verliefd op haar. Tja... Het enige wat we geleerd hebben is dat het ons beiden (en ik met name natuurlijk) onnodig veel pijn heeft gedaan. Nee, ik ben niet "dankbaar" dat het gebeurt is. Zonder vreemdgaan was ons huwelijk mooier geweest, had het dat zilveren randje behouden. Dus bij mij gaat het "nu gaat het veel beter dan voorheen" er niet in, sorry. Nogmaals dit is mijn persoonlijke ervaring.

nee

atuurlijk hoef je de overspel pleger niet dankbaar te zijn: het leek mij helder dat het sarcastisch bedoeld was.

En natuurlijk verwerkt iedereen dit op zijn eigen manier. Ik heb het gelukkig nooit hoeven verwerken, ik zou het niet kunnen vrees ik.

been there, ik snap wel een beetje dat iemAND een soort uitweg, vlucht uit de werkelijkheid neemt met 2 zorgenkindjes. Niet om recht te praten zeker niet. Ik ben zelf ook wel eens verliefd geworden in een klote tijd; niet dat ik er iets mee gedaan heb, maar het kan wel lucht geven.

Hoi

lieve mensen,

Ik geloof dat ik degene ben geweest die ooit hier gedropt heeft 'de situatie' (daar is nu dus 'overspelpleger' van gemaakt) 'dankbaar' te zijn.
Dat is een heleboel posts geleden, maar dit 'dankbaar zijn' is weer aangehaald door Bobbie in #420.

Het wordt mij steeds meer duidelijk hoe mijn verhaal verschilt van alle andere verhalen hier, logisch ook.
Ik heb mijn (accepterende) visie op hele gebeuren ontwikkeld, omdat ik zie hoe scheef OE-man en ik zaten.
Mijn verhaal heb ik al ergens neergezet dus ik ga er verder niemand nog een keer mee vervelen
Voor mij is het allemaal heel begrijpelijk wat er is gebeurd, maar dat is in ónze stuatie.
Dus: "This time I see it trough the fingers, OE-man", zal ik maar zeggen.

Maar dat neemt zéker niet weg dat hier anderen zijn die het totaal anders zien door hun eigen situatie en dan kan ik er inderdaad zó inkomen dat het écht (bijna) onvergeeflijk is!!!

Ik heb geprobeerd iedereen op een positieve manier mijn kant te laten zien, maar deze is gewoon te anders dan die van jullie, begrijp ik nu en dat bedoel ik niet op een verwaande manier ofzo.
Ik kan wel positiviteit en genuanceerdheid blijven posten maar dan voel ik me ook een beetje alsof ik een bord voor mijn snoet heb

Nu lijkt het misschien alsof ik ga afhaken, maar dat is niet zo.
Ik blijf lekker lezen hoor!

Dit was even een verklaring waar het 'dankbaar zijn' volgens mij vandaan kwam.

XXX

Been There

Soms heb ik namelijk het idee dat mensen hier mijn posts naar beneden halen omdat het zo'n ongelooflijk gevoelig onderwerp is (en dat is het) en maatschappelijk gezien zo ongeloofijk ongeaccepteerd, dat elke vorm van een 'andere kijk' op het vreemdgaan not-done is.

Maar deze kijk komt door mijn eigen situatie en hoe ik er op dít moment mee omga. Maar dan wordt dat gelijk geïnterpreteerd (heb ik get idee hoor) alsof het allemaal maar moet kunnen.

Ik ben er geloof ik niet zo goed in, om dan bijvoorbeeld een post als die van Bobbie te lezen #420, waarin ze mij letterlijk aanhaalt met een mix van eerder genoemde manieren van mijn kijk op de situatie en dat dát dan een 'modebeeld' zou zijn.
Ik had dat ook direct kunnen benoemen maarja, iedereen mag posten wat ze wil natuurlijk, daarom heb ik er niks van gezegd en ik heb dan ook weer geen zin in om daar dan weer tegen in te gaan, dus liet ik het even.

Ik heb soms ook een beetje de 'angst' om de hele goegemeente over me heen te krijgen, zoals jij het noemde.
Ik word wat spaarzamer met mijn reacties.

Soms lijkt dit topic ook meer te gaan over of vreemdgaan nou wel of niet kan in plaats van ruimte te maken van hoe nu verder.

Ps been there

Gooi t er gewoon uit hier. Altijd. Niet lang nadenken en toch maar reageren. Jou verhaal is ook een steun voor anderen en ik hoop ook dat t je oplucht! Door gaan girl!
Beetje domme vraag misschien maar hoe is t nu bij jullie?
Lfs GittNN

Ook ervaring

Nee je moet echt blijven schrijven wat bij jou past. Mss helpt t (in elk geval voor mij) om er toch nog even in t kort bij te vermelden wat je achtergrond dan is. Ik reageer vanuit mijn situatie en iemand anders waar mss meer roest in t huwelijk was weer anders. Maar dat moet niet. Om deze topic te laten werken moet iedereen kunnen zeggen wat hij/zij voelt. T is volgens mij allemaal bedoelt om elkaar te helpen of van je af te "gillen" wat je boos bang verdrietig eenzaam maakt toch? Steun daar gaat t om. Laten we dat vooral blijven inzien over iedereen die hier schrijft.
Lieve grt
Gitte NN

Beschadigde ziel

Hallo GiteNN, een docent van me zei ooit eens dat domme vragen niet bestaan So true
Ik las de tekst van Bobbie en herken wat ze schrijft. Je vraagt hoe het nu bij ons is.
Ik ben niet beter dan voor de ontrouw. Ik ben ook nog net zo sterk als daarvoor dat heeft me niet kunnen breken
Daardoor heb ik kunnen reageren zoals ik destijds gedaan heb, ik bleef sterk. Maar ik heb nu een beschadigde ziel. Merk dat ik argwanender ben, dat was ik voorheen niet. Ik stond veel vrijer in het leven destijds. Onze relatie is goed, want deze was altijd al goed. Ten tijde van de ontrouw heb ik gewankeld, heb ook gedacht dat als de kinderen er niet waren geweest ik zou zijn gaan scheiden. Waarom? Omdat ik vernederd was, niet omdat ik niet meer van hem hield. Mijn trots was gekrenkt, voelde me verraden. Nu na vele jaren ben ik blij dat ik deze weg heb gekozen. Zoals het er nu uitziet blijven we samen ook nadat de kinderen over een tijdje de deur uit zijn. En dat zegt al heel wat....maar ja, ik heb ook geleerd: zeg nooit "dat overkomt ons niet" Maar het streven is er!

Mijn verhaal enzo

Hoi Bobbie en GitteNN,

Maf hè wat je dan soms interpreteert terwijl het niet zo bedoelt is.
Ik weet van 2 andere dames hier die ongeveer dezelfde teksten hebben gebruikt. Ook allebei vanwege het feit dat ze kunnen verklaren waar de ontrouw vandaan kwam.
Als je dát namelijk kunt zien en herleiden scheelt dat zó in de verwerking.
Maar deze inzichtelijke woorden willen natuurlijk niet zeggen dat je jezelf, je partner, je omgeving en daarbij de hele wereld weer opnieuw aan het uitvinden bent met de nodige pijn, angst, wantrouwen en noem maar op.

Ik heb ooit in de draad van Fay mijn verhaal gedaan, omdat ze er naar vroeg.
Ik dacht hier ook druppelsgewijs wat achtergronden van mezelf te hebben losgelaten. Maar voor de liefhebbers komt ie nog een keer helemaal van tot Z....

Het vehaal van Ook Ervaring en OE-man:
Wij zijn nu 1 jaar en 7 maanden verder.

Jarenlang (+/- 7 jaar) geen intimiteit op welk gebied dan ook meer, vanuit mijn kant.
Ik alsmaar druk met kinderen (2 stuks), werk en huishouden.
OE-man draait(de) ook volledig mee, met gezin en huishouden en we deden, doen en verdelen alles samen, daar lag het niet aan.
Maar in mijn hoofd was er geen plaats meer voor hem, het was full house daarbinnen.
Mijn totale focus lag op het gezin, in plaats van te genieten van wat we samen hebben en uit het oog verloren waarom we ooit voor elkaar waren gevallen.
OE-man heeft door de jaren heen vaak aangegeven dat hij mij zo miste: de OE van vroeger. Ook het aspect je niet meer geliefd en begeerd voelen kwam voorbij.
Maar hij dacht, het komt wel weer. Maar het kwam niet meer.
Ik zat op slot. Als hij weer eens een poging waagde, wees ik hem of af, of ik reageerde geïrriteerd en gestressed.
Ruzie maken we niet, ook nooit gedaan.
Op een gegeven moment vroeg hij mij letterlijk of hij dan intiem met iemand anders mocht zijn, aangezien wij dat niet meer waren, hij had toen nog niks lopende met zijn Truus.
Je gelooft het niet: ik kop in het zand en heb gewoon niet gereageerd danwel geantwoord, oost indisch doof...
Langzaam aan is hij dat gedeelte van ons gaan loslaten, hij wilde mij nergens meer mee lastig vallen.
Voor de rest hadden we een prima (platonisch) huwelijk.

Ik kan me dat nu totaal niet meer voorstellen; dat eeuwige gezwijg en gevlucht van mezelf.
Niet aan gewerkt, niet alleen en niet samen. Stom!

OE-man werd op een gegeven moment wel steeds killer en bij mij ging er een knop om.
De kinderen werden steeds minder afhankelijk en ik kroop weer een beetje onder mijn steen vandaan.
Ik dacht eindelijk me over van alles heen te kunnen zetten en er aan te gaan werken.
Maaaar, ik kreeg toch een soort van argwaan toen er op een avond een vergeten telefoon naar mij lag te lonken.
Een stemmetje zei me dat er wat in te vinden was.
En ja, een appdraad met, wat later bleek, een collega. En deze draad sprak boekdelen.
Oh, hell!
Dit was nu ook weer niet de bedoeling.

Kort gezegd kwam het hier op neer:
Man is niet verliefd geweest, kon gelijk stoppen, wilde mij nooit kwijt, danwel pijn doen, heeft nooit hoeven liegen want alles 'op lokatie na werk op zakenreis', maar hij was zó toe aan intimiteit.

Waarom OE-man dit niet zelf heeft opgebiecht: hij wilde mij immers nergens meer mee lastig vallen, want al zo vaak gedaan, maar wilde toch 'genieten' van zijn 'plastic fantastic' / 'friends with benefits'...Tja...
Ik heb het hem gelijk vergeven.

Toch wel weer lang verhaal
Bijna niet te doen om het kort te houden.

Joepie het is weer vrijdag!
Vanavond weer even borrelen, toch?
Proost alvast.

XXX

Ik heb even een off-day

Het vloog me vanochtend op de fiets ineens weer naar de strot. Nou ja, eigenlijk begon het gisteravond al, ik zat wat vakantieliefdeverhalen te lezen (moet je ook nooit doen als je eigen relatie niet zo lekker loopt). En het spoelde allemaal weer over me heen. Het me niet begrepen voelen, de groeiende afstand de afgelopen jaren en de onmacht daar wat aan te veranderen, het verdriet en de pijn van zo afgekeurd en afgewezen te worden door de man waar je van houdt, de pijn van het apart wonen, het verdriet en pijn van het proces van de scheiding, en daar bovenop zijn verliefdheid op en affaire met truus...

Ik weet niet waar ik heen moet met mijn boosheid, frustratie en verdriet. Dat is bij jullie allemaal ook lastig, maar in mijn geval, met een man die op dit moment niet eens van me houdt is het wel helemaal ingewikkeld. En net wat Bobbie schrijft, als je lacht, samen weer dingen onderneemt, je trouwdag viert, dan denken mensen al gauw dat alles weer koek en ei is.

Blij dat ik hier even kan schrijven, de tranen zitten hoog op dit moment....

Naïef?

Eerder in dit draadje heb ik ook een reactie geplaatst over mijn ervaring met een vreemdgaande echtgenoot. Beetje vergelijkbaar met Ook Ervaring. Ook ik geloof niet dat ik of 'het' (ons huwelijk of ik) er per se beter van is/zijn geworden. Maar ik ben wel realistischer geworden. Ik zie nu gewoon in dat het vertrouwen dat ik had in man (en eigenlijk ook wel een vanzelfsprekendheid) een beetje naïef was. In feite is vertrouwen in jezelf al niet zo vanzelfsprekend. Het is nooit te voorspellen wat je zelf gaat doen. En ik moet zeggen, ik kan dat nu echt met volle overtuiging zeggen. Helaas.
Dus daar ben ik wel anders tegenaan gaan kijken. En ik blijf erbij, het kan zover komen dat er mee om te gaan is. Dat het je niets meer doet. Maar e.e.a. ligt ook wel een beetje aan de omstandigheden, dat is waar.

Slechte dag

Vandaag heb ik een slechte dag, of het komt door veel te weinig slapen en eten of dat het bij het proces hoort ik weet het niet, maar heb vandaag een slechte dag.
Ik heb niets geks gezien of gemerkt, was juist op zoek naar iets van relatie therapie, misschien is dat iets voor ons.
Gisteren hebben we uren zitten praten zonder echt over het te hebben, maar wel over de gevoelens nou ja meer mijn gevoelens.
Maar goed vandaag was is ik aan het zoeken of therapie misschien het antwoord is.
En de standaard dingen als eerlijkheid etc kwamen voorbij.
En vragen kan je hem vergeven en wil je hem vergeven.
De cijfers liegen er niet om veel relaties halen het niet.
Maar dat was niet wat mij raakte, wat mij van streek maakte was een filmpje van een man die uitlegde waarom mannen vreemd gingen en ergens bijna op het einde zei hij iets van, in een dronken bui iets doen is wel iets anders dan de andere maanden lang voorliegen.
Juist ja 8 maanden lang leugens om haar te kunnen zien en hij kan 1000 x zeggen dat ze alleen gekust hebben, die leugens juist die doen zo'n zeer.
Wil ik hem vergeven ja, er is genoeg om voor te vechten maar of ik het kan...
In tegenstelling tot sommige hier ben ik wel van mening dat waar er 2 vechten, er 2 schuld hebben.
En dan bedoel ik niet zo zeer dat ik echt iets verkeerds hebt gedaan maar blijkbaar heb ik ook niet gezien dat er iets miste. Of was ik niet bereikbaar om zijn gemis met mij te delen.
En heb ik zelf in de tijd dat het minder ging ook niet harder aan de bel getrokken.
Dus tsja tanden elkaar en mij eraan vasthouden dat ook deze dag voorbij gaat.

Cpr enz

"In tegenstelling tot sommige hier ben ik wel van mening dat waar er 2 vechten, er 2 schuld hebben.
En dan bedoel ik niet zo zeer dat ik echt iets verkeerds hebt gedaan maar blijkbaar heb ik ook niet gezien dat er iets miste. Of was ik niet bereikbaar om zijn gemis met mij te delen.
En heb ik zelf in de tijd dat het minder ging ook niet harder aan de bel getrokken."

Misschien in jouw situatie, maar je kunt niet voor een ander spreken.

Ik kan ontzettend boos worden als ik een deel toegeschoven krijg van wat ik niet heb gedaan puur omdat een ander die mening is toegedaan. Niemand kent mijn situatie en kan daar over oordelen.

Ik heb niets gemist, daar ben ik te hypergevoelig voor, ik heb niets verkeerds gedaan, daarvoor ben ik teveel een eerlijke vechter en een conflictvermijder ben ik ook al niet. Ik signaleer, ik observeer, ik kaart aan en ik los op.

Maar het was vechten tegen de bierkaai en wat de reden was, die had ik nooit kunnen zien aankomen en in je eentje win je nooit de strijd voor 2.

Ik doe nooit mijn verhaal openbaar, dus hier ook niet, maar ik neem alleen verantwoording voor mijn deel als er een "mijn deel" was en niet omdat therapeutland of anderen zeggen dat het zo zou zijn. In de vorige eeuw waren het je ouders en opvoeding die de schuld kregen, nu moet je je je eigen deel toeeigenen, dat is verder prima. Had ik een deel gehad, dan had ik de verantwoording genomen.

Desondanks wens ik je een goede en betere dag vandaag, waar je zo snel mogelijk kunt uitkrabbelen en wens ik je kracht om je eigen pad te volgen en te komen waar je wilt zijn.

Eens

Ik ben het eens met Bobbie. Ik vind niet dat ik schuldig was aan man's ontrouw. Ok we hadden 2 zorgenkindjes en heel misschien kreeg manlief even iets meer aandacht, dat kan. nee, ik zie niet in waarom hij me zo nodig moest bedriegen met haar. Ze had niets extra's in mijn ogen, en toen bij hem de schellen van zijn ogen afvielen zag hij die ook niet. Het was de spanning daar ben ik van overtuigt, en hij ook. Triest ja.....hij beseft zich nu wel wat hij in handen heeft. Voor hem was het in die zin een wijze les, voor mij een onnodig litteken....

Been There e.a.

"Voor hem een wijze les, voor mij een onnodig litteken.
Mooier kun je het niet omschrijven!

Iedereen die even stuk zit wil ik heel veel sterkte wensen!
Ik drink straks een glaasje op jullie en op mezelf natuurlijk.
Ik lijk dan wel weer heppiedepeppie, maar ga natuurlijk soms ook nog wat heen en weer, ondanks mijn (in mijn ogen) 'milde vorm van'....

XXX

aandeel

Ik denk dat je in de meeste gevallen van ontrouw in de relatie samen hier een aandeel in hebt.
Meestal gebeurt het omdat de partner zich ongelukkig voelt om wat voor reden dan ook.
Het is heel begrijpelijk dat je in eerste instantie denkt, ik heb hier géén aandeel in want hij heeft mij bedrogen en ik zou niet weten wat ik niet goed heb gedaan dus aan mij kan het niet liggen.
Maar laten we eerlijk zijn als je partner gelukkig en tevreden was met de relatie dan was hij niet ontrouw geweest want dan stond hij er niet open voor.
Je bent samen verantwoordelijk voor de relatie en soms raakt één van de twee ongelukkig maar heeft deze het niet gelijk door hoe dit komt.
Veel mannen zijn ook geen praters dus zullen het niet gauw over hun gevoelens hebben.
Er zullen ook genoeg mannen (of vrouwen) zijn die hun partner ook bedriegen met een ander terwijl ze eigen tevreden zijn met hun relatie, dat lijkt me erg moeilijk om te accepteren.
Bij ons bleek is door de relatietherapie heel duidelijk naar voren gekomen dat man ongelukkig was met hoe het in onze relatie ging en daarin heb ik gewoon ook een grote rol gehad.
Tuurlijk man had het moeten bespreken met mij en desnoods hulp moeten zoeken maar hij wist zelf niet goed waar het vandaan kwam en wat hij er mee moest.
Door de therapie is de onderste steen boven gehaald en kwam hij tot inzicht hoe het het heeft kunnen gebeuren.
Ik ben man absoluut niet dankbaar dat hij letterlijk mij heeft bedrogen maar ik ben wél dankbaar voor het feit dat onze relatie door deze crisis is wakker geschud en wij onze problemen hebben kunnen aanpakken.
Oké ik heb een groot litteken en we dragen samen een rugtas bij ons maar we hebben ook veel geleerd over elkaar, onze wensen en behoeften, hoe belangrijk het is om elkaar echt te zien en te horen en niet op de automatische piloot te leven.
Ja ik heb dagelijks nog wel last van wat gebeurt is, het gaat op en neer en mijn vertrouwen is aangetast.
Maar ook ben ik gegroeid in mijn zelfkennis, sta ik heel anders in het leven, ik ben makkelijker geworden, wil meer uit het leven halen en ik ben meer dankbaar voor alles.
Ben me echt bewust dat het ook heel anders heeft kunnen aflopen!
Nogmaals dit is hoe ik het zie en ervaar, voor een ieder zal dit anders zijn maar hier is de relatie beter dan voor de tijd ook al zijn we nu meer getekend door het hele gebeuren.
Kan me voorstellen dat als het negatief in je relatie afloopt en je geen therapie hebt gevolgd dat het dan heel anders zal voelen en je ook een stuk negatiever zult zijn.

Fijn weekend!

moeilijk (regenboog)

Ik vind het lastig reageren, want je doet snel iemand pijn en dat is het laatste dat ik wil.

Ik ben het erg oneens met sommige opvattingen en ook met sommige aannames.

Regenboog: "Kan me voorstellen dat als het negatief in je relatie afloopt en je geen therapie hebt gevolgd dat het dan heel anders zal voelen en je ook een stuk negatiever zult zijn."

Mijn relatie liep slecht af doordat ik de keuze maakte. Ik heb jaren therapie gehad, weet precies hoe dat in elkaar steekt, weet precies hoe therapeuten het aanpakken, doorzie de werkwijze (helaas), maar ik ben helemaal niet negatief eigenlijk. Mijn scheiding was het beste dat ik heb kunnen doen in een slechte situatie.

Waar ik wel moeite mee heb is een bepaalde (in mijn ogen) onderdanige rol.
"het is logisch dat mijn man vreemdging, want het liep niet lekker en daar heb ik een aandeel in." (ik citeer hier niemand)
Daarmee zeg je in feite: ik heb het verdiend, het was logisch, had ik maar zus of zo.
Nee (vind ik persoonlijk).
Degene die ongelukkig is kan daar over praten maar koos er blijkbaar voor dat niet te doen, niet duidelijk genoeg te doen.
Als het je (in deze gevallen) als vrouw niks had kunnen schelen verdien je het nog steeds niet. Wel werk je dan mee aan het niet herstellen van wat er wordt gezegd.
Veel vrouwen krijgen de kans niet.
Als je dan zegt: mannen praten niet over hun gevoelens, dan zet je ze eigenlijk weg als wezens die in beginsel achterlijk zijn.
Moet je ze op werk eens zien, of bij die hele leuke vrouw, dan zijn het ineens spraakzame wezens.
Alleen thuis niet, heel apart kan dat zijn.
In elk geval: je bent nooit schuldig aan de misstap van een ander.
Hoe erg hij ook vond een reden te hebben: vrouw luisterde niet, voelde me alleen, kon nergens over praten, drukte met kinderen, langs elkaar heen leven, jij hebt geen schuld dat dit kon gebeuren.
Hij heeft een mond.
Hij heeft hersens.
Hij was niet zielig.
Hij had een keuze.
Hij kon het gesprek aangaan, al had hij smekend op zijn knieen gemoeten.
Hij had kunnen scheiden als hij zo ongelukkig was.
Hij had kunnen waarschuwen.
Hij is niet gedwongen.
Hij had geen pistool op zijn hoofd.
Hij heeft in al die jaren genoeg tijd gehad om je aandacht te vragen.
Als hij je te druk vond had hij kunnen helpen ontlasten.
Als ze het allemaal zelf ook niet wisten, hadden ze zelf aan de bel moeten trekken ipv naar een ander te gaan.
Elk mens heeft een keuze en niemand heeft een reden of logisch en legaal excuus om vreemd te gaan.
Het is een excuus, geen reden.
Er zijn genoeg huwelijken en relaties zonder vreemdgaan, al lijkt het hier of men moeite heeft dat te geloven, want overal is wel wat.

Mijn partner, hoe gek het ook klinkt, was prima tevreden. Hij had niks nodig en wees af wat ik wilde geven. Ik had nooit ruzie, ik hield van hem. Er was geen keerzijde aan de pannenkoek, alleen dat schijnt niemand aan te nemen.

"Als je huwelijk goed was geweest had hij er niet voor opengestaan."
Daarmee zeg je toch dat als je huwelijk goed is dit niet gebeurt?
Of dat mannen die in een slechte relatie zitten de neiging hebben of de kans lopen vreemd te gaan? Dat het eigenlijk bijna logisch was dat het gebeurde?
Dat is toch omgekeerd denken? Niemand heeft een reden om vreemd te gaan, hoe slecht je huwelijk ook is, dat is nooit een reden.

Slechts een heel slecht en goedkoop excuus.

Zo kun je ( expres even heel zwart wit gesteld) een moord accepteren omdat iemand zo'n slechte jeugd heeft gehad. Ja sneu, net zo slecht als zovelen die niet kozen om het slechte pad op te gaan.

Ik snap dat je het zelf anders ervaart. Ik respecteer je gedachtes en gevoel, ik ben het er alleen mee oneens, dus voel je niet gekwetst oke?
Mijn man wist ons gehele huwelijk dat ik verraad nooit zou accepteren. Dat had ik hem al gezegd in onze verkeringstijd, ik ben daar altijd duidelijk in geweest, dat past niet bij mijn persoon om dat te accepteren. Wie er voor kiest dat toch te doen weet de gevolgen.

....

Nee hoor Bobbie, ik voel me absoluut niet gekwetst en ook niet aangesproken.
Ik hoop dat jij het ook niet zo hebt opgevat want het is mijn zoals ik erover denk en dan vooral in onze relatie.
Ik ben trouwens echt niet onderdanig hoor, nooit geweest, ik stond zelfs boven mijn man.
Ieder zijn menig ergens over en dat komt ook omdat een ieder het weer anders heeft beleefd dus we kunnen niets voor elkaar invullen.
Ik ben in feite wel dankbaar dat het ons is overkomen want ook ik ben er grotendeels beter van geworden.
Oké een litteken maar krijg je dat niet bij ieder traumatische ervaring?
Het leven kan keihard zijn en soms is het nodig om een levensles te leren.
Man heeft een fout gemaakt en dat is menselijk, ik zie in dat hij meer is dan die fout.
Ga hem het niet de rest van zijn leven verwijten...ik heb ook domme fouten gemaakt.
We zijn er om te leren van onze fouten en er beter van te worden.
Nee niemand heeft hem gedwongen om vreemd te gaan, waarom doet iemand het?
Geen idee, het is makkelijker om het te veroordelen vooral als het jezelf nog nooit is overkomen.
Ik zal nooit zeggen het kan mij niet gebeuren want dat weet ik niet.
Ik ben ook maar een mens....

Ik praat man zijn fout niet recht maar hier waren er wel 2 fout, of eigenlijk 3 want "zij" heeft ook haar aandeel erin.

Liefs Regenboog

verschillend

Ik heb wel het idee dat vooral degenen die niet samen verder zijn gegaan er heel anders over denken dan de stellen die wel samen zijn verder gegaan.
Ik bedoel dit niet kwaad hoor en ook niemand in het bijzonder maar het valt me gewoon op.
Er is bij ons meer mildheid naar de overspelige toe, anders zal het ook lastig worden om door te gaan lijkt me.
En dat heeft niets met onderdanigheid te maken....hier niet.
Hier kwam het doordat ik man echt goed heb leren kennen tijdens de half jaar durende therapie en ook zijn pijn en verdriet heb gezien.

Zoveel verschillende mensen met verschillende verhalen, meningen, ervaringen, noem maar op.
Iedereen reageert vanuit zijn eigen straatje.

Ik heb in iedergeveval zó ontzettend veel geleerd van onze situatie.
Wat betreft mijzelf, OE-man en onze relatie, alles is altijd in beweging, niets staat vast, in het hele leven niet.
Al mijn verwachtingen en vastgeroeste denkpatronen heb ik na de uitkomst overboord gegooid.
En zie daar; een betere relatie met OE-man en bovenal met mijzelf!

Ik ben blij dat ik nooit stellig ben geweest in mijn uitspraken tijdens mijn verkering met OE-man wbt 'vreemdgaan', sterker nog ik had géén idee.
Je weet namelijk allemaal niet hoe het loopt in het leven.

An open mind is a joy forever.

Hulp inroepen van een relatietherapeut

Ik lees vaak over het inschakelen van een relatietherapeut. Maar dan vraag ik mij toch af of men niet twijfelt aan de route van het inschakelen van een relatietherapeut. Waarom kan men wel een een derde vertellen wat er je grieft en kan het inschakelen van een therapeut een herstel bewerkstelligen en wilt dit zonder therapeut niet lukken?
Wat ontbreekt er dan? Hoe zit het met het vertrouwen in de kracht van de liefde tussen een tweetal? Ik vind de kracht van de liefde van een andere orde dan de kracht van boosheid en verdriet door ontrouw. De kracht van de liefde is die kracht wat je gezin staande houdt. Ik hoop dat jullie begrijpen wat ik bedoel.

Eens beleefde ik een 'matige' fase en was dit zacht uitgedrukt. Ik liep steeds tegen een muur. Het had wel niet met vreemd gaan te maken, maar het ging de verkeerde kant op. Uiteindelijk sprak ik een bekende die mij leerde hoe te focussen op wat voor mij belangrijk was en datgene daarbuiten los te laten. Die bekende vroeg ook of ik wilde dat hij met mijn man ging praten. Ik gaf aan dat ik dat mijn taak vond. Ik heb die taak ook opgepakt en wel op de momenten die ik geschikt vond. Oftewel de 'veilige' onopgedrongen momenten. Maar wel met een duidelijke boodschap. Langzaam is die 'matige' fase overgewaaid. Met veel tranen en moeilijke gesprekken maar wel tot een herstel.
Eigenlijk zou ik mij onzeker hebben gevoeld over het herstel als dit via een derde (therapeut) werd bereikt.
Je bent getrouwd en je bent samen een team. Dat hou ik mij zeer sterk voor ogen. Het is mijn basis.

---
Dalen komen in elk gezin voor. Een zorgelijke situatie kan, voor je het weet, werken als een bom. Herstel werkt m.i. pas als je als team die bom ontschadelijjk maakt.
Het maakt je huwelijk niet sterker maar het bevestigt het bestaan van de kracht van kameraadschap.het inschakelen van een therapeut zou mij doen twijfelen aan de sterkte van die kracht.
Ik ben benieuwd of anderen dit herkennen.