Verder na ontrouw deel 7

Over de Truus 1: had ik veel contact, ook ivm kinderen die bij elkaar in de klas zaten. Woonde 3 huisjes hiervandaan. Ze is gescheiden en hoopte dat mijn man mee ging. Dat heeft hij niet gedaan, en heeft het uiteindelijk gestopt omdat het ‘lastig’ werd…. Ergens vindt ik het ook wel wat naar voor haar. Heeft alles opgegeven en zit nu alleen met de kinderen. Aan de andere kant ben ik woest, ook zij heeft me zo voor de gek gehouden. Dat ik ook wel denk, lekker voor je! Ze woont gelukkig niet meer in de buurt.

truus 2: heb ik net indekt en ken ik niet omdat ze in het buitenland woont. Dat scheelt best veel…. Al ben ik erg nieuwsgierig hoe ze er uit ziet etc….. geen idee nu.

Truus 3: woont om de hoek en we komen elkaar dus vaak tegen🙈 ik heb in juli vorig jaar contact met haar gezocht naar aanleiding vd berichten die ik vond. Ze gaf aan dat ze elkaar wel eens tegenkwamen met de hond en heel fout, nummers hebben uitgewisseld. Contact was gestopt, ze wilde geen huwelijk kapot maken. Ik trapte erin….. ook van mijn man.
Hij is toen tijdelijk elders gaan wonen, maar achteraf is het gewoon op dezelfde voet verder gegaan. Paar keer per week elkaar ontmoeten, veel bellen/ appen etc.
Ook toen mijn man weer terug kwam en we er voor gingen is het nooit 1 moment minder geweest. Dat neem ik haar ook kwalijk! Uiteindelijk heb ik ze een paar weken later betrapt en ter plekke haar man gebeld 🙈 achteraf dacht ik, ben ook gek….. maar toen kon zij de keuze maken om voor haar man te kiezen. Soms spreek ik haar man nog, het gaat daar ook niet goed nog, maar ze werken er hard aan en ze toont oprecht berouw etc. Dat mis ik bij mij…..
Haar gun ik van alles…… niet netjes, maar het feit dat ik haar nog zo vaak zie maakt dat ik er steeds mee geconfronteerd wordt…

Even een update……
Behalve dat ik nog totaal van de leg ben, heb ik ook wel een soort modus gevonden om te functioneren.
Ik heb nog niet zo lang geleden 6 jaar geleerd en gestudeerd voor de allerleukste baan die er is, maar betekent wel dat ik wat verantwoordelijkheden heb en toch een soort door moet gaan. dat lukt gelukkig aardig en zorgt overdag voor wat afleiding.

We slapen apart, man vond dat raar, maar wil gewoon tijd om mijn gedachten op een rijtje te krijgen. 
Kinderen weten het niet… zijn gelukkig al in een leeftijd dat ze zelfstandig zijn. Vorig jaar hebben ze wel veel meegekregen en dat is heel naar geweest. Toen we het weer gingen proberen heeft het even geduurd voordat ze mijn man weer vertrouwden. ( helaas moesten we iets vertellen toen aangezien klein dorp, roddelcircuit etc) ik wil nu eerst wat meer helder hebben wat we gaan doen, of het gaat lukken omdat ik ze weer dit niet wil aan doen. Daarnaast zijn de boys niet gek en weten ze ook dat als het niet goed gaat, het bij mijn man vandaan komt. Ben ook dan erg bang dat hun band onherstelbaar beschadigd raakt….. ook vind ik het nu een … dit gun ik hem ook niet. Hoe hebben jullie dit gedaan net kinderen?

relatietherapie kan pas 16 aug ivm vakanties. I ieder geval kennismaking. Nu iemand die echt gespecialiseerd is in relatietherapie, dat was mijn voorwaarde. En hij heeft dat geregeld😉
Wel eerst nog benoemen: kunnen we het niet beter zo proberen? Heb je gezien hoe duur dat is…..   ik heb naar hem gekeken en gezegd als je dit het niet waard vind, en zonde van je geld vind, dan had je hem misschien in je broek moeten houden?
Toen ging hij bellen. Maar vind het dan zo’n droeftoeter…… ongelofelijk 😅

is die van mij als enige zo’n bijzonder exemplaar?

verder heb ik aangegeven dat ik nog niet weet wat het gaat worden. Dit vindt hij naar om te horen. Ik heb aangegeven dat ik voor nu tijd nodig heb en dat ik bij hem iets moet zien gebeuren. Hij moet gaan handelen en mij het gevoel geven dat hij er voor gaat. Communiceren en dingen ontdekken. Omdat ik anders gewoon niet met hem verder kan omdat ik dan mezelf bescherm. Nog zo’n ‘grap’ kan ik echt niet aan…. En wil ik ook niet! 
of hij kiest voor ons, voor gezin etc. Of hij kiest voor zijn vrijheid en dat hij kan doen en laten wat hij wil. Maar beide kan niet en is geen optie voor mij.

wat een achtbaan…….

Puinhoop schreef op 27-07-2021 om 22:52:

Anna, dat zal je zeker goed hebben gedaan, dat oprechte berouw van je man! Heel invoelbaar, zoals je dat beschrijft.
De vreemdganger van Muppet komt vreselijk nonchalant over. Hij is ongenadig door de mand gevallen, maar doet net of zijn neus bloedt. Dat klinkt verre van berouwvol. Schaamte omdat zijn leugens zijn doorgeprikt, maar meer niet.
Maar Anna, jouw man z'n oprechte tranen, dat is wat je nodig hebt om hem te kunnen vergeven, nietwaar? Niet oppervlakkige schaamte, geen ellende wegens egoverlies, geen nepspijt omdat ze hun comfortabele dubbelleven kwijt zijn, geen angstyranen omdat ze bang zijn om hun gezin te verliezen, met alle materiële voordelen die dat biedt: maar echt besef wat hij jou hebben aangedaan, hoe hij je buitengesloten heeft, hoe hij zijn integriteit en jouw vertrouwen heeft verkwanseld, hoe hij jouw liefde voor hem een misschien nooit meer geheel te genezen wond heeft toegebracht.
De houding van jouw man gun ik alle dames en heren die hier meeschrijven van harte.

Dit is dus wat ik ook tegen hem zeg! Ik krijg nu het gevoel dat het allemaal wel meevalt of hij brengt / toont het gewoon enorm onhandig.

daar ben ik nog niet uit…. Niet om hem te beschermen maar wel omdat ik weet dat communiceren en zich uiten echt een ding voor hem is.altijd al geweest maar omdat ik dit wist had ik hier begrip voor. Dit heeft echt met zijn nare verleden te maken. 
al vaker aangegeven dat hij hier eigenlijk aan zou moeten werken omdat dit het hem zoveel makkelijker zou maken. Maar dat vond hij maar gedoe.

Nu heeft hij wat mij betreft geen keuze meer, hij zal er iets aan moeten gaan doen. In ieder geval als hij met ‘ons’ verder wil. Ik ga niet afwachten of hij weer ‘ vlucht’ of wat het dan ook is . En ik wil ook niet altijd moeten blijven denken, zou er weer wat zijn?

Je was mans genoeg om dit aan te gaan, dan nu volwassen worden en aan je zelf gaan werken. Of dit gaat lukken…. Is voor mij echt een groot vraagteken. Het kan zo maar zijn dat hij na een maand denkt, zo we hebben nu hard gewerkt terug naar het normale….. zo kan hij wel denken. Ook dit is voor mij geen optie en dat weet hij.

Ik hoop inderdaad ook dat mijn man het inzicht gaat krijgen net als de man van Anna. Dit gun ik ook iedereen in dezelfde situatie.

Muppet, 

Je gaat door een rouwproces en dat springt heen en weer. Je hebt ook echt wat te verwerken. Vergeet dat niet. Die gevoelens: lamgeslagen, boosheid, verdriet, vragen willen stellen. Humeur wisselingen. Heel herkenbaar voor mij. Wie is deze man geweest, kan hij wel trouw zijn? En, gaat hij mij weer pijn doen? En weer liegen?

Je vraagt tips. Ik adviseer je om vooral geen details meer te vragen. Ik heb twee pagina's in mijn telefoon gemaakt: eentje voor vragen. En eentje met wat zit mij (nog) dwars en waar ben ik boos over. Deze lijstjes bleef ik bewerken tot op de dag van vandaag. Een goede tip van therapeut was: als je wat wil vragen, wat kan je dan met het antwoord? Als je er niks mee kan, skip die vraag dan. Echt de helft vraag je om jezelf pijn mee te doen. 

Ik merkte dat ik vooral wilde weten waarom, wat heeft hem de grens naar sex doen overgaan (wat triggert hem om vreemd te gaan eigenlijk), wat ik fout had gedaan (niks! Geen enkel excuus is er voor vreemdgaan, het is zijn keuze geweest). En of hij mij weer pijn zou gaan doen. En of zij specialer was dan mij. Waarom hij van mij houdt. Waarom hij mij niet kwijt wil (bevestiging zocht ik). 

Mijn man was altijd duidelijk: hij houdt van mij. Wil mij niet kwijt. Ook tegen haar altijd gezegd, dat hielp mij. 

Ik ben aantal keer gaan zitten met mijn man en heb mijn vragen gesteld. Vond ie in begin verschrikkelijk. Werd zelfs boos. Dan gingen we later verder. Vroeg hem vooraf om nooit meer te liegen maar géén details te vertellen. 

Een aantal keer, ook recent heb ik hem verteld over wat het met mij heeft gedaan. En nu nog doet. Puur mijn gevoel. Dat raakte hem enorm. Dat hij dat veroorzaakt heeft is heftig om te horen. Ook jouw man kan dat hebben?

Hier posten hielp mij ook. 

xxx

Muppet,

Dankjewel voor je uitleg bovenstaande. Want ik kon het even niet meer volgen. Dus als ik het goed begrijp heb je vorig jaar of in het voorjaar ontdekt dat hij je bedrog en dat is ondanks dat hij heeft gezegd ik ben gestopt doorgegaan met vreemdgaan en daar ben je nu sinds kort achter gekomen?

Om misschien wat helderheid te krijgen in je hoofd kun je hier misschien wat mee. Mijn man vertelde dat het met deurtjes werkt. 
Je gaat vreemd, je zoekt de spanning,  de kick, de aandacht, whatever. En als je daar van terug komt doe je het deurtje weer dicht. Dan ben je thuis bij je warme nest. Je splits je een soort van op. 

Uiteindelijk ben ik er wel achter dat het verleden en opvoeding zeker een rol spelen in het doen wat ze doen. 
De één kan dit gewoon, de ander heeft een hoog empatisch vermogen ( daar ben ik er 1 van ) en zal deze stap niet gauw zetten. 

Ik kwam 4 maanden later na de eerste uitkomst achter meer truzen.
Toen wilde ik direct dat hij weg ging. Maar ik kreeg hem het huis niet uit. Toen heeft hij therapie ingeschakeld.
Hij gaf in de sessies bij de relatie therapie, waar ik heel snel klaar was aan dat hij dit vooral in verdrietige periodes deed. 
Hij deelde dit nooit met mij.

Of het waar is weet ik niet, wat ik nu wel weet voor mij zelf is dat ik per direct weg ga als hij nog 1 keer vreemdgaat.

Het is dus heel belangrijk dat je door de tijd heen jou grenzen gaat bewaken. Want blijkbaar stapt man, misschien meerdere mensen(?) direct over jou heen.

Ik zou daarmee aan de slag gaan. 
Dat heb ik gedaan.
Er werd ontzettend veel misbruik van mij gemaakt, moest er geklust worden, hup miss stond paraat. Had iemand mij beroepsmatig nodig, hup dan kwam miss wel eventjes.
Daar ben ik volledig mee gestopt. En heb wel te verstaan één echte vriendin over gehouden van de oude " vrienden ".
Ik heb andere contacten gezocht, opgedaan in de afgelopen jaren.

In mijn optiek is dat nog belangrijker dan, tja zoals je zegt dadelijk gaat hij over een maand alsnog weg?

Ja dus? 
Neem de regie terug. Wat wil jij nu echt?
Realiseer je dat hij dit in zich heeft.
Bij mij zijn echt mijn oogkleppen af gegaan. Omdat ik mezelf jaren voor de gek hield. Dat zou hij toch nooit doen, tot het dus wel uitkwam.

Op mijn telefoon heb ik als achtergrond de tekst, Never put the key to your happiness in somebody elders pocket!

En dat helpt echt. Ga kijken naar handvaten war jou gaat helpen en niet hem.

Ik ben ook nog eens steeds op het lerende pad hoor. En volgens mij ben je nóóit uitgeleerd.

Sterkte, pak optijd je rust.

Muppet, ik bedoelde dat hij initiatief mocht tonen. Meer laten zien dat hij de relatie overeind wilt houden. Tegelijkertijd kan je nadenken en aangeven hoe je in de toekomst veranderd wilt hebben. 
Het is geen rancune of streven naar bewustwording wat hij jou en je gezin in het verleden heeft aangedaan, maar wat je wilt veranderen. Richt je op de toekomst; je wilt respect en dankbaarheid voelen, nu en later om niet te veranderen in een sloof die vanzelfsprekend het bed op maakt.

Oh al die meerdere Truus-dames! Ik kwam achter nr 1 en 2 op het zelfde moment. De partner van Truus 1 was het zo zat toen ze er achter kwam dat mijn man weer zat te klooien met een andere vrouw dat ze mij alles in 1 moment appte. Zo van: je man rommelt met een andere vrouw, dit deed hij 8 jaar geleden ook al met mijn vrouw. En ik kan niet meer leven met dit te weten en jij  niet. Hoppa! 

Man geeft ook aan het gezin goed buiten te sluiten als hij bij Truus was en haar vergeten als hij de deur weer binnen liep.

Mamame schreef op 27-07-2021 om 10:39:
... De therapeut zei dat ik het moet ombuigen naar een moment dat ik haar ook een fijn huwelijk gun en zelfs een fijn leven...

Ik ook blijf dat een lastige vinden. Truus een fijn huwelijk en een fijn leven gunnen. De affaire met mijn man was niet haar eerste buitenechtelijke uitstapje. Ze heeft eerder een affaire gehad, die ex- minnaar is op een gegeven moment zelfs voor haar van zijn toenmalige vrouw gescheiden, maar toen krabbelde zij ineens terug, wilde zij toch liever maar niet van haar man scheiden en heeft ze haar minnaar aan de kant gezet. Omdat die volgens haar toen ineens te claimend werd, te veel aan haar begon te trekken. Ik weet niet of haar man toen iets te weten is gekomen over die affaire, want toen die ex-minnaar moeilijk bleef doen, ging ze naar haar man met het verhaal dat ze gestalked werd en heeft hij het voor haar opgenomen en alles voor haar opgelost. Tenminste, dat verhaal heeft ze tegen mijn man zo verteld. Ze verdraaide de waarheid/ware toedracht over iets behoorlijk vaak, daar zijn we later, in de eerste periode na het uitkomen, wel achter gekomen door wat ze zei en hoe ze deed. DezeTruus was/is gewoon niet oprecht en had ook geen enkele spijt van haar daden, er was geen greintje berouw bij haar te bespeuren. Met zo'n superieure houding kan ik niks, dat wekt bij mij alleen maar weerstand op, negatieve gevoelens, de rillingen krijg ik daar van, neigingen om zo iemand in niet mis te verstane klare taal eens even heel duidelijk te maken hoe fout diegene bezig is met kapot maken van mensenlevens, met totaal geen rekening houden met niemand niet en alleen maar als hét grote slachtoffer in het geheel aan haar zielige zelf kan denken. Therapeut van mijn man en ik zelf dachten op hetzelfde moment, echter afzonderlijk van elkaar, want ik heb nooit met mans therapeut gesproken, dat het zomaar zo zou kunnen zijn, dat Truus aan een emotionele regulatiestoornis lijdt. Tegenwoordig is zoiets echter goed te behandelen, dus ik hoop wel dat dat op haar pad gekomen is/ooit nog gaat komen, alleen al in het belang van de kindjes die bij haar opgroeien...

Anna Cara, zo herkenbaar, wat je schrijft over hoe je man er in staat:

"Mijn man heeft de afgelopen weken enorm laten blijken dat hij zich verschrikkelijk voelt over alles wat hij gedaan heeft. En wat het met mij deed en doet. Het is het zo niet waard geweest zei hij. Hij had al eerder gezegd dat hij niet goed meer eruit wist te komen (zij wilde haar man inwisselen, hij nooit - ook overigens door Truus gezegd). Dat hij afgelopen week zo heftig huilde. Echt voelde wat een pijn het heeft gedaan. En daar weer verontschuldiging voor aanbood, maar dit keer voelde ik het echt. Dat deed mij goed. Niet alleen sorry maar echt diep verdriet bij hem zien. Besef wat hij kwijt is geraakt en kapot heeft gemaakt voor sex met een ander."

Dit geldt ook voor mijn man zo. Hij wil dit echt never nooit meer meemaken. Alleen blijft bij mij wel ergens nog steeds die angst bestaan, dat hij het zomaar weer zou kunnen doen, omdat hij het nu eenmaal gedaan heeft. Hij weet hoe hij mij "voor de gek kan houden", want dat lukte hem toen ook prima, 3 1/2 jaar lang. Zeker als alles straks eenmaal echt achter de rug is, de hele toestand van de affaire meer en meer naar de achtergrond verdwijnen zal, de bladzijdes van dit hoofdstuk echt al een heel groot aantal pagina's terug zullen zijn en ik er niet meer over nadenken zal of ik mijn vertrouwen in hem in twijfel moet trekken of niet. Maar hij begrijpt dat wel, dat ik die angst heb. En hij vindt het vreselijk dat hij dat bij mij veroorzaakt heeft.

Oh, Muppet, ik moest je echt even compleet gelijk geven om deze opmerking van je:
"En hij heeft dat geregeld😉
Wel eerst nog benoemen: kunnen we het niet beter zo proberen? Heb je gezien hoe duur dat is….. ik heb naar hem gekeken en gezegd als je dit het niet waard vind, en zonde van je geld vind, dan had je hem misschien in je broek moeten houden?"

Precies, was dan de fout niet ingegaan. Met recht noem je hem daarvoor een droeftoeter.

De tips die oa. Anna Cara, Miss Mamame en Flanagan je geven, kan ik alleen maar beamen en je hetzelfde aanraden.

En dan dit wat je schrijft:

" ...verder heb ik aangegeven dat ik nog niet weet wat het gaat worden. Dit vindt hij naar om te horen. Ik heb aangegeven dat ik voor nu tijd nodig heb en dat ik bij hem iets moet zien gebeuren. Hij moet gaan handelen en mij het gevoel geven dat hij er voor gaat. Communiceren en dingen ontdekken. Omdat ik anders gewoon niet met hem verder kan omdat ik dan mezelf bescherm. Nog zo’n ‘grap’ kan ik echt niet aan…. En wil ik ook niet!
of hij kiest voor ons, voor gezin etc. Of hij kiest voor zijn vrijheid en dat hij kan doen en laten wat hij wil. Maar beide kan niet en is geen optie voor mij...."

Helemaal mee eens, dat is wat nu van belang is. Je hebt immers altijd een keuze. Aan hem de keuze. Aan jou het recht om tijd te krijgen om alles te verwerken en voor jezelf de keuze te maken of je verder wil gaan met hem, indien hij door wil zetten met aan zichzelf en de relatie te werken, of gewoon niet meer. 
Sterkte.

hoe lang duurt dat op handen dragen? Hier idem en het bevalt me prima

Hemf schreef op 28-07-2021 om 21:02:

hoe lang duurt dat op handen dragen? Hier idem en het bevalt me prima

na anderhalf jaar hier nog steeds maar het neemt nu wel af wat ik meer dan logisch vind, er moet weer gelijkwaardigheid komen.