Relaties Relaties

Relaties

Verder na ontrouw - deel 8


@Haaika, verschrikkelijk om te lezen hoe hij op jouw verdriet reageerde. Hoe gaat het nu inmiddels met jullie? 
Voor ons is het nu 2,5 jaar geleden, maar soms kan het voelen als gisteren. Afgelopen week heb ik verteld hoeveel last ik er nog van heb en dat ik hulp nodig heb om het een plek te geven. Het helpt niet om de olifant te negeren die tussen ons in staat. Hij boos, woedend...moest maar eens klaar zijn want heeft geen zin om alles weer overhoop te halen. Ik stoute schoenen aangetrokken...als jij niet bereid bent hier aan te werken stevenen we alsnog op een scheiding af, it takes 2 to tango. 
Dus boek aangeschaft, die gaan we lezen, opdrachten maken en ik wil daarnaast ook iets van EMDR. 

Anna Cara

Anna Cara

29-06-2022 om 23:08 Topicstarter

En? Wat was het resultaat? 
Lijkt wel een cliffhanger 😂

Puinhoop schreef op 28-06-2022 om 01:57:

Dag Sann3,
Een twijfelachtig welkom bij deze club🙂
Eén ding wat voor mij als een paal boven water staat: de vreemdganger verbreekt het huwelijk. Ongeacht wat hij of zij als rechtvaardigingen aanvoert, het is diens verantwoordelijkheid.
Dus laat je niet uit het veld slaan door zo'n laf appje, alsjeblieft. Overspel is fout en stom en harteloos, ook als Truus de zondebok in jouw schoenen probeert te schuiven😝

Dank je wel Puinhoop 😘

Anna Cara schreef op 29-06-2022 om 23:08:

En? Wat was het resultaat?
Lijkt wel een cliffhanger 😂

Heeft een paar rusteloze nachten gehad, angst dat ik als nog zou gaan. Beloofd om met mij aan het werk te gaan met het boek!! 

Sann3, helaas, maar bij ons reageerde man hetzelfde: wóest gefrustreerd dat ik na zo'n lange tijd nog geen zand erover kon gooien en doorrrr👊
Ik gaf aan dat ik in therapie ging, eerst alleen, maar samen verder zou ik wel nodig vinden. Hij verklaarde dat als de therapeut dat nodig achtte, hij ook zou meedoen.
Kort daarna viel er nog een lijk uit de kast. Gelykkig toeval zorgde ervoor dat ik onverwacht ineens eerder mocht komen voor mijn eerste gesprek.
Uiteindelijk zijn we na een paar keer allen toch samen in therapie gegaan.
Aanvankelijk sputterde hij nog tegen hoe duur dat was. 'Weet je wat een scheíding kost!?', wierp ik tegen😉

Hoi!

Puinhoop:
Inderdaad, na de verhuizing (van huur naar koop, van ene kant van het land, naar de andere) begonnen de dames zich afgedankt te voelen en vonden ze het nodig om mij op de hoogte te brengen.

Dus net een ingrijpende verhuizing achter de rug, met veel geklus, waarvan ik helemaal op was, en toen kwam na anderhalve maand de biecht van de mevrouw nr. 2. Wat toch niet geheel als verrassing kwam, want ze was een zgn platonische vriendin van mijn man en kwam weleens bij ons over de vloer, en ondanks dat ik het vreemd vond, had ik haar hoger ingeschat.
Als hij haar slecht zou gaan behandelen, zou ze mij alles vertellen, waarna ik hem een trap haar richting in zou geven, had zij gedacht. Alleen om die reden al, heb ik me ingehouden. Maar later werd de reden dat ik het mijn kinderen niet aan kon doen. Ze waren net een beetje gewend op school en begonnen net een beetje te aarden. En ik zelf trouwen ook. 

Miss:
Helemaal waar, het kan overal gebeuren. Zelfs even ergens langs de kant van de weg, tijdens een tussenstop, op weg naar de winkel ofzo. Ik acht die vrouwen daar nu ook stom genoeg voor.
Ik heb over hem en ons echt wel een goed gevoel. Het is alleen dat ik nu weet waar hij toe in staat is. En dan komt de twijfel weer terug, of ik mijn tijd niet verdoe met deze man. En de basis zal vrees ik nooit zo zijn zoals ik vind dat het zou moeten zijn. 

Ik was er de laatste tijd wel vrij stabiel onder, maar het komt denk ik vooral omdat er nu weer steeds contact wordt gezocht door nr. 1. Die  wil mij laten inzien hoe slecht mijn man is omdat hij misbruik van haar heeft gemaakt en heeft gelogen. Dat ze zelf bewust meewerkte aan leugens....
Niet te filmen he?!

En Sann3, mijn man reageerde juist heel positief op mijn verdriet. Ik mocht hem zelfs slaan! 
Nee zonder dollen, hij deed en doet alles voor me. Iedere keer weer dezelfde vragen beantwoorden, me troosten, naar therapieën, boeken lezen, gezonde broodjes maken, koken, me masseren, steeds laten weten hoe blij hij is dat we nog samen zijn enz. enz.
Nee daar ligt het in ieder geval niet aan!

Haaika, heb je haar dan niet al geblokkeerd? Of neem anders een nieuw en onbekend telefoonnummer. Ik neem aan dat ze niet voor de deur staat. 
Misschien ben je ook wat te ‘fatsoenlijk’ in je boodschap jullie niet meer te benaderen.

Flanagan, ze benaderd ons per post. Soms een brief aan hem, en omdat hij niet reageert, kun je er donder op zeggen dat ik ook weer wat krijg. Ik kan ze natuurlijk ongelezen wegmieteren en dat kan ik beter ook maar doen, de volgende keer. Als ik aangeef dat ze ons stalkt, doet ze dat af als bedreiging van mijn kant. Misschien is aangifte uiteindelijk wel de enige manier om haar te laten stoppen. Aangezien ze er haar levensdoel van heeft gemaakt hem te slopen.

MRI

MRI

30-06-2022 om 16:31

Haaika schreef op 30-06-2022 om 16:12:

Flanagan, ze benaderd ons per post. Soms een brief aan hem, en omdat hij niet reageert, kun je er donder op zeggen dat ik ook weer wat krijg. Ik kan ze natuurlijk ongelezen wegmieteren en dat kan ik beter ook maar doen, de volgende keer. Als ik aangeef dat ze ons stalkt, doet ze dat af als bedreiging van mijn kant. Misschien is aangifte uiteindelijk wel de enige manier om haar te laten stoppen. Aangezien ze er haar levensdoel van heeft gemaakt hem te slopen.

in ieder geval kan je een melding doen. 

Haaika schreef op 30-06-2022 om 16:12:

Flanagan, ze benaderd ons per post. Soms een brief aan hem, en omdat hij niet reageert, kun je er donder op zeggen dat ik ook weer wat krijg. Ik kan ze natuurlijk ongelezen wegmieteren en dat kan ik beter ook maar doen, de volgende keer. Als ik aangeef dat ze ons stalkt, doet ze dat af als bedreiging van mijn kant. Misschien is aangifte uiteindelijk wel de enige manier om haar te laten stoppen. Aangezien ze er haar levensdoel van heeft gemaakt hem te slopen.

In dat geval; bewaar de post als bewijsmateriaal, maar reageer niet.

Jeetje Haaika, dan verhuis je naar de andere kant van het land en word je nog steeds lastiggevallen. Zoals hierboven ook al wordt aangegeven; de post bewaren en er eventueel een zaak van maken. Ik denk niet dat ze zelf juridisch iets heeft om op te staan, maar met al die verhalen die je tegenwoordig hoort lijkt het me geen fijne situatie. Hoe is jouw man er zelf onder? 

Sann3, wat verdrietig dat dit jou ook is overkomen. Ik denk wel dat je op de goede weg bent op deze manier. Mijn ervaring met emdr is positief, het neemt het rauwe randje weg. Toch is het wel belangrijk dat je er ook met je man over kan praten. Daar moet ruimte voor zijn, want emdr is geen wondermiddel en erover praten is gewoon nodig voor de verdere verwerking, maar ook om dicht bij elkaar te blijven. In verbinding met elkaar, juist ook over de pijnpunten. 


Hier is het rustig. Hoe makkelijk mijn advies aan Sann3 ook lijkt, zelf moet ik dit ook eigenlijk veel meer doen. Ik merk dat ik mijn man veel uit de wind houd, de sfeer niet wil bederven, maar me soms zo ontzettend eenzaam voel. Alleen met mijn gedachten. Wanneer ik naar therapie ben geweest wordt er eigenlijk niet meer echt naar doorgevraagd. Dit ligt ook aan mezelf, ik wuif het al snel weg. Mijn man vindt dat wel prima, want voor hem is het ook alleen maar pijnlijk natuurlijk. Aan de ene kant heb ik nog een aantal belangrijke vragen, maar ik vind het heel moeilijk om die bespreekbaar te maken. Schuif het al maanden voor me uit, maar het zit me eigenlijk in de weg. Hoe doen jullie dat? 

Verder is de bom behoorlijk ontploft tussen mijn man en zijn familie. Mijn man ziet nu in dat hij veel eerder naar mij had moeten luisteren en achter mij had moeten gaan staan, toen ik aangaf geen contact meer met hen te willen nadat zij zich ook zeer neerbuigend over mij hadden uitgesproken. Hij accepteerde die neerbuigendheid zowel naar mij toe als naar hem persoonlijk, maar ik niet. Ik heb hem nergens toe gedwongen, alleen voor mezelf wel die keuze gemaakt. Het was zijn proces, hij moest er op zijn manier achter komen en inzien hoe ongezond deze mensen (voor hem) zijn. Nu zegt hij, je had het mogen eisen. Zo zie ik het niet. Mijn therapeut vroeg wat ik ervan vond, maar ik heb er eigenlijk helemaal niet over nagedacht. Ik heb voor mezelf die keuze gemaakt en op zich accepteerde mijn man die en begreep hij het ook heel goed, maar was hij zelf nog niet zover. Nu wel. Moet ik daar dan boos om zijn geweest? Hij baalt er zelf wel van. Ik ben vooral opgelucht dat het nu duidelijk is en ik ze niet meer hoef toe te staan in mijn en ons leven. Ik heb veel aan jouw eerdere adviezen gedacht @Flanagan en er ook veel aan gehad, nogmaals dank daarvoor!

Lentebloem, ik las je post en las veel herkenning; ik wist niet dat de familie van je man een rol speelde in je pijn. Even tot begin terug gelezen of ik aan die goede adviezen mijzelf ook kan optrekken. (Komende week een bruiloft en totaal geen zin die toentertijd ongeïnteresseerde mensen tegen te komen.)
Het liefst zou ik willen dat mijn man, net als jouw man, ging inzien hoe zijn familie zich naar mij opstelt en hier eens iets van tegen hen durft te zeggen. Maar zijn familie ( en ook mijn familie) is al aan het uitdunnen en onze kinderen geven aan geen herhaling van het spanningsveld te willen meemaken. Aan mij de keus om te accepteren dat die familie ook niet perfect is en mij meer te richten op gebeurtenissen die mij waardevol zijn.
Ik merk wel dat ik in een tijd met een aantal feesten, de dagen op de kalender afturf, in de zin van ‘ook weer gehad’. Ik slaap er tijdelijk ook minder goed door.

Het doet mij goed te lezen dat Lentebloem zo sterk uit haar misère geklommen is. Fijn, als je samen sterk kan staan.

Anna Cara

Anna Cara

02-07-2022 om 08:11 Topicstarter

lentebloem, je vraagt dit:  Aan de ene kant heb ik nog een aantal belangrijke vragen, maar ik vind het heel moeilijk om die bespreekbaar te maken. Schuif het al maanden voor me uit, maar het zit me eigenlijk in de weg. Hoe doen jullie dat?

Ik heb mijn man toendertijd gezegd dat ik last had van onbeantwoorde zaken en dat ik deze vragen aan hem wil stellen. Om rust te krijgen. Niet om hem weer iets voor de voeten te gooien. Hij mocht dag/tijd bepalen. Wel op korte termijn. We zijn er echt voor gaan zitten. En een keer gaan wandelen. 

Belangrijke tip: vraag jezelf vooraf bij elke vraag eerst af: waarom wil ik dit weten en wat kan ik er daarna dan mee. Als het antwoord is dat je er niks mee kan: skip die vraag dan. Je zegt dat je last hebt. Onderzoek eerst goed waarom je last hebt én of een antwoord je echt zou helpen. 

Hoor graag van je als je het achter de rug hebt en of het je hielp. 

ik ben een tijdje bij een psycholoog geweest en zij adviseerde mij de vragen niet te stellen... de antwoorden die mijn man zou geven zouden alleen maar weer nieuwe vragen oproepen... ik heb daar over nagedacht en zit zeker wat in. 2 jaar geleden wist ik nog niets van zijn affaire... nu 2 jaar later heb ik nog steeds wel vragen maar de antwoorden gaan voor mij niet meer uitmaken... aangezien ik behoorlijk nieuwsgierig aangelegd ben weet ik zeker dat ik er alleen maar meer vragen door krijg in mijn hoofd.... hier ook alles stabiel... zeker nu troela niet meer op de zaak is. Haar contract is niet verlengd dus manlief en ik zijn dat gisteravond uitgebreid gaan vieren..👹

Reageer op dit bericht

Je moet je bericht bevestigen voor publicatie, je e-mailadres wordt niet gepubliceerd.