Relaties Relaties

Relaties

Verder na ontrouw - deel 8


MRI schreef op 19-08-2022 om 14:30:

[..]

wat rot voor je allemaal. Ja ik vind t zelf opbiechten ook een goed teken. sterkte

Dankje ❤️

MRI

MRI

19-08-2022 om 17:11

Titiv schreef op 19-08-2022 om 16:55:

ik denk dat als je in de schijnwerpers staat als vrouw vd president bv dan moet je wel weg kijken maar ik weet zkr dat die vrouwen ook kapot gaan van binnen. En wie weet worden ze wel gedwongen, gechanteerd ofzo want daar kan alles... Als je bekend bent moet je nu eenmaal sterker zijn of igg sterk overkomen.
En er is trouwens meer bedrog dan we vaak denken, kijk naar al die bekende, beyonce is prachtig en toch ging jzay vreemd of bibi en waylon en las net nog dat 1 van de 5 tinder gebruikers getrouwd zijn

nou zeker

"Waar staan jullie nu als ik vragen mag? Zijn jullie nog samen?"

Ja Titiv. Wij zijn nog steeds samen. 
Het was een hele moeilijke zware tijd... maar uiteindelijk gaat het nu erg goed met ons. 
Ik geloof oprecht in tweede kansen, daar is mijn man tot op de dag van vandaag nog dankbaar voor.
Het is een bijzonder exemplaar. Heel geraffineerd geweest en tja wat zal ik zeggen zoals ik al zei heel fantasierijk en eigenlijk heeft hij een zeer extreme diepe leegte van binnen. Mijn man heeft zich zelfs als een ander voor gedaan bij dames. Eigenlijk is die documentaire daar een voorbeeld van.
Een verknipte jeugd is daar een onderdeel van. 

Ik was vanaf dag 1 dat ik mijn man ontmoette idolaat van hem. Het woord " verliefd zijn " was er niks bij.
Codepency komt daar absoluut bij kijken. 
Nu achteraf kan ik pas zien hoe ongezond het was.
Ik ben heel erg aan mezelf gaan werken, de tip die ik je gaf. Want ik wil vooral het goede voorbeeld aan mijn kind meegeven. Dat was ook de hoofd reden om te kijken wat er nog van onze relatie te redden viel. En we zijn een heel goed team. We praten meer en ik ben net sherlock Holmes. Hij, maar ook andere kunnen mij niet heel snel meer om de vinger winden. Niet meer naïef en beïnvloedbaar. 
Ons Kind heeft heel veel begeleiding nodig en momenteel gaat het buiten gewoon goed met hem. 
Man en ik stralen dit vertrouwen uit, wij waaien niet gauw meer om na deze extreme donderslag
Eigenlijk is het geen uniek verhaal. Wel heel bijzonder. Je leest wel eens van die vrouwen die dus bij een moordenaar blijven. Zo iemand voelde ik me. Zn hartenpijn en eigenlijk ook niet weg willen. Want je weet dat hij goed is in het bedriegen en manipuleren maar te gek op iemand bent.
" Vroeger" was dit normale liefde voor mij maar nu weet ik veel meer op een gezonde manier lief te hebben. Eigenlijk heeft mijn man mij uitgezocht omdat ik extreem empathisch ben. Een extreem inlevingsvermogen heb in mensen. Dat is mijn kracht maar ook mijn valkuil.
Ik vind het fijn dat ik ouder word, leer met de dag bij. Daarom lees ik ook die boeken en kijk ik dat soort doc, series.
Ik ga binnenkort ook starten met een hbo studie om mijn werk ervan te gaan maken.

Het lijkt wel een beetje een missie. Ik begrijp jullie zo ontzettend goed, de pijn is niet uit te drukken. Maar het is ontzettend belangrijk dat de partner zich volledig inzet. Ik merk aan mijn man dat hij dit doet. En wat ik al aan gaf, zekerheid heb ik niet meer en wat komt dat komt. 
Ik vind het in ieder geval een fijne gedachte dat ik mee kan geven aan mijn kind dat wij er alles aan hebben gedaan een warm gezin te vormen voor hem. EJ ik heb man inmiddels vergeven.
Dat betekent niet dat ik het vergeten ben, want hij is extreem ver gegaan. Je kunt hem zien als iemand met 8 vermoedelijke diagnoses waarbij de profs aan het wikken en wegen waren, hij had ( dat hoop ik tenminste maar dat is het jammere dat je nooit echt in iemands hoofd kunt kijken)  een diepe leegte, een verslaving in aandacht...

Ik hou teveel van hem, het klinkt gek maar hij is helemaal gek van mij geweest en dat stond er los van. Man kon met gemak een andere indentiteit aannemen maar ik kan er alleen maar vanuit gaan dat hij dat nu niet meer doet. Doet hij dat wel, al is het een mini leugen weet hij ook als dat ik er achterop onze relatie voorbij is. 
De eed is áltijd eerlijk zijn en naar mij toekomen.

Ik hoop zo dat jullie eruit komen. Gun jezelf De Tijd langzaam aan om de kracht te vinden in het investeren in je gezondheid, zowel geestelijk als lichamelijk. 
Gaan jullie naar therapie toe?

Peet, dit gevoel blijft zeker nog een hele tijd aanhouden. En op een geven moment heb je erop eens een dag niet aan gedacht. En zo slijt het zachtjes aan en ga je ook in tweede kansen geloven en man vergeven.

Ach ja, ik heb de waarheid ook niet in pacht. Misschien leef ik nog steeds met een oplichter, maar voor dit moment voel ik dit niet zo.
Maar ik heb voor mezelf al uit gemaakt dat het dan ook goed is, dan heb ik blijkbaar nog niet voldoende gezien en geleerd. Dan sta ik daarna gewoon weer op.

Titiv schreef op 19-08-2022 om 16:55:

ik denk dat als je in de schijnwerpers staat als vrouw vd president bv dan moet je wel weg kijken maar ik weet zkr dat die vrouwen ook kapot gaan van binnen. En wie weet worden ze wel gedwongen, gechanteerd ofzo want daar kan alles... Als je bekend bent moet je nu eenmaal sterker zijn of igg sterk overkomen.
En er is trouwens meer bedrog dan we vaak denken, kijk naar al die bekende, beyonce is prachtig en toch ging jzay vreemd of bibi en waylon en las net nog dat 1 van de 5 tinder gebruikers getrouwd zijn

En waarom zou dat moeten? Om zijn carriere te sparen?

Dat is ZIJN verantwoordelijkheid Tivit. Dit zegt meer over jou!

Pippeltje schreef op 19-08-2022 om 21:36:

[..]

En waarom zou dat moeten? Om zijn carriere te sparen?

Dat is ZIJN verantwoordelijkheid Tivit. Dit zegt meer over jou!

Nee om hun zelf te sparen. Wie weet hoe ze anders eindigen als ze bij die man weggaan... En zoals ik al zei in die wereld kunnen ze ook makkelijk gechanteerd worden ofzo, het is een moeilijk wereldje en zie er maar eens uit te stappen. Lijkt me niet makkelijk, als wij er al zo veel moeite mee hebben om weg te gaan, laat staan die vrouwen. Bij hun zit dezelfde liefde die wij voor onze mannen voelen maar dan in een hele andere wereld. Denk niet dat we dat moeten onderschatten en wat zegt wat over mij als ik vragen mag? En wat zegt 't dan over mij? 

Titiv schreef op 19-08-2022 om 22:31:

[..]

Nee om hun zelf te sparen. Wie weet hoe ze anders eindigen als ze bij die man weggaan... En zoals ik al zei in die wereld kunnen ze ook makkelijk gechanteerd worden ofzo, het is een moeilijk wereldje en zie er maar eens uit te stappen. Lijkt me niet makkelijk, als wij er al zo veel moeite mee hebben om weg te gaan, laat staan die vrouwen. Bij hun zit dezelfde liefde die wij voor onze mannen voelen maar dan in een hele andere wereld. Denk niet dat we dat moeten onderschatten en wat zegt wat over mij als ik vragen mag? En wat zegt 't dan over mij?

Dat waag ik in veel gevallen te betwijfelen. Geld, status en macht trekt aan voor veel mensen, daar komt weinig liefde aan te pas. En daarnaast blijft niet iedereen na vreemdgaan.

miss1984 schreef op 19-08-2022 om 21:04:

"Waar staan jullie nu als ik vragen mag? Zijn jullie nog samen?"

Ja Titiv. Wij zijn nog steeds samen.
Het was een hele moeilijke zware tijd... maar uiteindelijk gaat het nu erg goed met ons.
Ik geloof oprecht in tweede kansen, daar is mijn man tot op de dag van vandaag nog dankbaar voor.
Het is een bijzonder exemplaar. Heel geraffineerd geweest en tja wat zal ik zeggen zoals ik al zei heel fantasierijk en eigenlijk heeft hij een zeer extreme diepe leegte van binnen. Mijn man heeft zich zelfs als een ander voor gedaan bij dames. Eigenlijk is die documentaire daar een voorbeeld van.
Een verknipte jeugd is daar een onderdeel van.

Ik was vanaf dag 1 dat ik mijn man ontmoette idolaat van hem. Het woord " verliefd zijn " was er niks bij.
Codepency komt daar absoluut bij kijken.
Nu achteraf kan ik pas zien hoe ongezond het was.
Ik ben heel erg aan mezelf gaan werken, de tip die ik je gaf. Want ik wil vooral het goede voorbeeld aan mijn kind meegeven. Dat was ook de hoofd reden om te kijken wat er nog van onze relatie te redden viel. En we zijn een heel goed team. We praten meer en ik ben net sherlock Holmes. Hij, maar ook andere kunnen mij niet heel snel meer om de vinger winden. Niet meer naïef en beïnvloedbaar.
Ons Kind heeft heel veel begeleiding nodig en momenteel gaat het buiten gewoon goed met hem.
Man en ik stralen dit vertrouwen uit, wij waaien niet gauw meer om na deze extreme donderslag
Eigenlijk is het geen uniek verhaal. Wel heel bijzonder. Je leest wel eens van die vrouwen die dus bij een moordenaar blijven. Zo iemand voelde ik me. Zn hartenpijn en eigenlijk ook niet weg willen. Want je weet dat hij goed is in het bedriegen en manipuleren maar te gek op iemand bent.
" Vroeger" was dit normale liefde voor mij maar nu weet ik veel meer op een gezonde manier lief te hebben. Eigenlijk heeft mijn man mij uitgezocht omdat ik extreem empathisch ben. Een extreem inlevingsvermogen heb in mensen. Dat is mijn kracht maar ook mijn valkuil.
Ik vind het fijn dat ik ouder word, leer met de dag bij. Daarom lees ik ook die boeken en kijk ik dat soort doc, series.
Ik ga binnenkort ook starten met een hbo studie om mijn werk ervan te gaan maken.

Het lijkt wel een beetje een missie. Ik begrijp jullie zo ontzettend goed, de pijn is niet uit te drukken. Maar het is ontzettend belangrijk dat de partner zich volledig inzet. Ik merk aan mijn man dat hij dit doet. En wat ik al aan gaf, zekerheid heb ik niet meer en wat komt dat komt.
Ik vind het in ieder geval een fijne gedachte dat ik mee kan geven aan mijn kind dat wij er alles aan hebben gedaan een warm gezin te vormen voor hem. EJ ik heb man inmiddels vergeven.
Dat betekent niet dat ik het vergeten ben, want hij is extreem ver gegaan. Je kunt hem zien als iemand met 8 vermoedelijke diagnoses waarbij de profs aan het wikken en wegen waren, hij had ( dat hoop ik tenminste maar dat is het jammere dat je nooit echt in iemands hoofd kunt kijken) een diepe leegte, een verslaving in aandacht...

Ik hou teveel van hem, het klinkt gek maar hij is helemaal gek van mij geweest en dat stond er los van. Man kon met gemak een andere indentiteit aannemen maar ik kan er alleen maar vanuit gaan dat hij dat nu niet meer doet. Doet hij dat wel, al is het een mini leugen weet hij ook als dat ik er achterop onze relatie voorbij is.
De eed is áltijd eerlijk zijn en naar mij toekomen.

Ik hoop zo dat jullie eruit komen. Gun jezelf De Tijd langzaam aan om de kracht te vinden in het investeren in je gezondheid, zowel geestelijk als lichamelijk.
Gaan jullie naar therapie toe?

Peet, dit gevoel blijft zeker nog een hele tijd aanhouden. En op een geven moment heb je erop eens een dag niet aan gedacht. En zo slijt het zachtjes aan en ga je ook in tweede kansen geloven en man vergeven.

Ach ja, ik heb de waarheid ook niet in pacht. Misschien leef ik nog steeds met een oplichter, maar voor dit moment voel ik dit niet zo.
Maar ik heb voor mezelf al uit gemaakt dat het dan ook goed is, dan heb ik blijkbaar nog niet voldoende gezien en geleerd. Dan sta ik daarna gewoon weer op.

Wow heftig... Ik ben er stil van, je ziet 't in films en mijn man ging voor zover ik weet niet zo ver, en 't was maar 1 vrouw (voor zover ik weet weer) maar zelfs mijn situatie zag ik enkel in films en nu zit ik er zelf in, dus ik begrijp hoe je je voelt. Mijn man zei dat ook een keer in een gesprek, hij zei ik heb jou gekozen omdat ik wist dat je bij me zou blijven wat ik ook voor fouten zou maken, idd zoals een vrouw die bij een moordenaar blijft, hij wist dat ik zo was, en ik erken dat ook, vanaf de dag dat ik hem zag was ik over mijn oren en nog steeds, nog steeds ben ik echt verliefd, voor velen is 't op een gegeven moment houden van maar bij mij is 't echt nog steeds verliefdheid. En hij weet dat maar al te goed. Hij wou er geen gebruik van maken maar t gebeurde en volgens mij weet jij gewoon dat ik hem nooit laat gaan. Maar dat geld ook andersom, hij is mss wel vreemdgegaan maar kan mij ook echt niet loslaten, dat weet ik en dat merk ik aan alles weet je wel. los van die andere vrouw is hij idd ook gek op mij zoals jij zegt. Klinkt zo gek maar het is zo. Die andere vrouw zou hij nooit zoveel moeite in hebben gestoken, haar tranen deden hem niets en hij kon haar loslaten en vergeten. Ik probeer nu ook mijn verliefdheid om te zetten in een gezonde verliefdheid want voor 't vreemdgaan was ik al sherlock holmes, ik zocht al overal wat achter en kon echt heel verstikkend zijn, dat zie ik nu en dat laat ik nu meer los, wat hij ook heel fijn vind. Hierdoor zegt hij moet hij ook niet liegen, want hij loog vaak om de stomste dingen en uiteindelijk over grote dingen gewoon om mij maar niet te kwetsen of boos te maken... Ik begrijp wat hij bedoeld, maar idd hij moet naar mij komen, hij moet zich uiten en niet "rust" zoeken bij een ander want hij zegt nu ook zelf, die rust vond ik niet. 

Wij gaan niet naar therapie want hij wil dat echt niet, zelf ga ik wel maar ik heb er nog niet echt baat bij... Wel lees ik ook enorm veel en probeer ik me bezig te houden, ik probeer een betere versie van mezelf te worden en het trauma wat ik nu mee draag te verliezen, ik weet alleen nog niet goed hoe. Vergeven kan ik nog niet maar wil ik wel heel graag. Maar nu ben ik nog te boos.

Ik vind 't enorm knap dat jij en je man erdoor zijn gekomen en idd wie weet doet hij 't nog maar ik snap je zo, zolang jij 't niet weet is er een kans voor jullie en is 't goed zoals 't is. Ik voel dat ook zo. Mss trap ik nu ook wel gewoon in al zijn praatjes maar zolang dat zo is dan is dat zo. Dat maakt mij niet slecht. En hij weet ook heel goed dat als hij 't nog een keer doet dat ik weg ben. En dat meen ik ook echt. Ik weet dat ik dan zelfs niet eens meer met hem wil praten. Ik heb die beslissing al genomen en ben zelfs voorbereid. En hij weet dat heel goed. Volgens hem zit er daardoor ook een hoge muur om mij heen nu maja sorry not sorry... Die muur zal er voor altijd staan maar wie weet word die muur gewoon iets lager. Maar helemaal weg zal die muur nooit meer gaan. 

Titiv:"Wij gaan niet naar therapie want hij wil dat echt niet, zelf ga ik wel maar ik heb er nog niet echt baat bij... Wel lees ik ook enorm veel en probeer ik me bezig te houden, ik probeer een betere versie van mezelf te worden"

En wat doet hij?

Max88 schreef op 19-08-2022 om 23:27:

Titiv:"Wij gaan niet naar therapie want hij wil dat echt niet, zelf ga ik wel maar ik heb er nog niet echt baat bij... Wel lees ik ook enorm veel en probeer ik me bezig te houden, ik probeer een betere versie van mezelf te worden"

En wat doet hij?

Te weinig in mijn ogen en drm is dit ook zooo zwaar. Drm probeer ik toch igg aan mezelf te werken. Ik kan niet in een hoekje blijven huilen. Het is niet dat hij niks doet, hij toont echt wel spijt en is heus veranderd in zijn doen en laten maar hij is een moeilijk mens geloof me, ook voor heel 't vreemdgaan maar toch hou ik van hem, en blijf ik proberen om vol te houden, om dit een plek te geven. Hij wil er gwn weg niet meer over praten, ook al heb ik soms die behoefte nog en ben ik soms nog heel verdrietig, hij wil er niets meer over horen. Dat vind ik heel moeilijk geloof me, hij word zelfs boos nu als ik erover begin. De eerste paar maanden mocht ik gillen hoor, boos zijn, gooien met dingen, ik heb hem zelfs geslagen, nu wil ik gwn soms m'n zorgen kwijt maar hij laat dat niet meer toe. Ik weet ook niet hoe ik er mee om moet gaan. Het is heel zwaar

Titiv schreef op 20-08-2022 om 00:13:

[..]

Te weinig in mijn ogen en drm is dit ook zooo zwaar. Drm probeer ik toch igg aan mezelf te werken. Ik kan niet in een hoekje blijven huilen. Het is niet dat hij niks doet, hij toont echt wel spijt en is heus veranderd in zijn doen en laten maar hij is een moeilijk mens geloof me, ook voor heel 't vreemdgaan maar toch hou ik van hem, en blijf ik proberen om vol te houden, om dit een plek te geven. Hij wil er gwn weg niet meer over praten, ook al heb ik soms die behoefte nog en ben ik soms nog heel verdrietig, hij wil er niets meer over horen. Dat vind ik heel moeilijk geloof me, hij word zelfs boos nu als ik erover begin. De eerste paar maanden mocht ik gillen hoor, boos zijn, gooien met dingen, ik heb hem zelfs geslagen, nu wil ik gwn soms m'n zorgen kwijt maar hij laat dat niet meer toe. Ik weet ook niet hoe ik er mee om moet gaan. Het is heel zwaar

Vreemdgaan verwerken kan wel 2 jaar duren. En dat is dat met therapie( heb ik gelezen) zonder therapie kan het nog langer duren.

Maar als je er samen niet meer over kunt praten. Hoe kun je het dan verwerken. 

Wat bij ons werkt is communiceren zonder verwijten.  

Vroeger gingen onze ruzies/ conflicten altijd over in verwijten. Er voelde zich altijd wel iemand aangevallen.

Wij hebben ook een tijd afgesproken dat we op 1 avond in de week stil zouden staan bij het vreemdgaan. Is een beetje erbij ingeschoten in verband met ziek worden man. 

Maar tijdens onze vakantie kwamen er bij weer dingen omhoog. Dan is hij de eerste die benoemt dat we er te weinig bij stil gestaan hebben.

En natuurlijk is het niet altijd leuk voor hem. Maar ja dat was voor mij het vreemdgaan niet.

Afgelopen week was ik weer 4 dagen niet te genieten . Dacht zelfs aan scheiden. Kun je nagaan. Ben je anderhalf jaar verder.

Titiv schreef op 20-08-2022 om 00:13:

[..]

Te weinig in mijn ogen en drm is dit ook zooo zwaar. Drm probeer ik toch igg aan mezelf te werken. Ik kan niet in een hoekje blijven huilen. Het is niet dat hij niks doet, hij toont echt wel spijt en is heus veranderd in zijn doen en laten maar hij is een moeilijk mens geloof me, ook voor heel 't vreemdgaan maar toch hou ik van hem, en blijf ik proberen om vol te houden, om dit een plek te geven. Hij wil er gwn weg niet meer over praten, ook al heb ik soms die behoefte nog en ben ik soms nog heel verdrietig, hij wil er niets meer over horen. Dat vind ik heel moeilijk geloof me, hij word zelfs boos nu als ik erover begin. De eerste paar maanden mocht ik gillen hoor, boos zijn, gooien met dingen, ik heb hem zelfs geslagen, nu wil ik gwn soms m'n zorgen kwijt maar hij laat dat niet meer toe. Ik weet ook niet hoe ik er mee om moet gaan. Het is heel zwaar

Vreemdgaan verwerken kan wel 2 jaar duren. En dat is dat met therapie( heb ik gelezen) zonder therapie kan het nog langer duren.

Maar als je er samen niet meer over kunt praten. Hoe kun je het dan verwerken. 

Wat bij ons werkt is communiceren zonder verwijten.  

Vroeger gingen onze ruzies/ conflicten altijd over in verwijten. Er voelde zich altijd wel iemand aangevallen.

Wij hebben ook een tijd afgesproken dat we op 1 avond in de week stil zouden staan bij het vreemdgaan. Is een beetje erbij ingeschoten in verband met ziek worden man. 

Maar tijdens onze vakantie kwamen er bij weer dingen omhoog. Dan is hij de eerste die benoemt dat we er te weinig bij stil gestaan hebben.

En natuurlijk is het niet altijd leuk voor hem. Maar ja dat was voor mij het vreemdgaan niet.

Afgelopen week was ik weer 4 dagen niet te genieten . Dacht zelfs aan scheiden. Kun je nagaan. Ben je anderhalf jaar verder.

miss1984 schreef op 19-08-2022 om 21:04:

"Waar staan jullie nu als ik vragen mag? Zijn jullie nog samen?"

Ja Titiv. Wij zijn nog steeds samen.
Het was een hele moeilijke zware tijd... maar uiteindelijk gaat het nu erg goed met ons.
Ik geloof oprecht in tweede kansen, daar is mijn man tot op de dag van vandaag nog dankbaar voor.
Het is een bijzonder exemplaar. Heel geraffineerd geweest en tja wat zal ik zeggen zoals ik al zei heel fantasierijk en eigenlijk heeft hij een zeer extreme diepe leegte van binnen. Mijn man heeft zich zelfs als een ander voor gedaan bij dames. Eigenlijk is die documentaire daar een voorbeeld van.
Een verknipte jeugd is daar een onderdeel van.

Ik was vanaf dag 1 dat ik mijn man ontmoette idolaat van hem. Het woord " verliefd zijn " was er niks bij.
Codepency komt daar absoluut bij kijken.
Nu achteraf kan ik pas zien hoe ongezond het was.
Ik ben heel erg aan mezelf gaan werken, de tip die ik je gaf. Want ik wil vooral het goede voorbeeld aan mijn kind meegeven. Dat was ook de hoofd reden om te kijken wat er nog van onze relatie te redden viel. En we zijn een heel goed team. We praten meer en ik ben net sherlock Holmes. Hij, maar ook andere kunnen mij niet heel snel meer om de vinger winden. Niet meer naïef en beïnvloedbaar.
Ons Kind heeft heel veel begeleiding nodig en momenteel gaat het buiten gewoon goed met hem.
Man en ik stralen dit vertrouwen uit, wij waaien niet gauw meer om na deze extreme donderslag
Eigenlijk is het geen uniek verhaal. Wel heel bijzonder. Je leest wel eens van die vrouwen die dus bij een moordenaar blijven. Zo iemand voelde ik me. Zn hartenpijn en eigenlijk ook niet weg willen. Want je weet dat hij goed is in het bedriegen en manipuleren maar te gek op iemand bent.
" Vroeger" was dit normale liefde voor mij maar nu weet ik veel meer op een gezonde manier lief te hebben. Eigenlijk heeft mijn man mij uitgezocht omdat ik extreem empathisch ben. Een extreem inlevingsvermogen heb in mensen. Dat is mijn kracht maar ook mijn valkuil.
Ik vind het fijn dat ik ouder word, leer met de dag bij. Daarom lees ik ook die boeken en kijk ik dat soort doc, series.
Ik ga binnenkort ook starten met een hbo studie om mijn werk ervan te gaan maken.

Het lijkt wel een beetje een missie. Ik begrijp jullie zo ontzettend goed, de pijn is niet uit te drukken. Maar het is ontzettend belangrijk dat de partner zich volledig inzet. Ik merk aan mijn man dat hij dit doet. En wat ik al aan gaf, zekerheid heb ik niet meer en wat komt dat komt.
Ik vind het in ieder geval een fijne gedachte dat ik mee kan geven aan mijn kind dat wij er alles aan hebben gedaan een warm gezin te vormen voor hem. EJ ik heb man inmiddels vergeven.
Dat betekent niet dat ik het vergeten ben, want hij is extreem ver gegaan. Je kunt hem zien als iemand met 8 vermoedelijke diagnoses waarbij de profs aan het wikken en wegen waren, hij had ( dat hoop ik tenminste maar dat is het jammere dat je nooit echt in iemands hoofd kunt kijken) een diepe leegte, een verslaving in aandacht...

Ik hou teveel van hem, het klinkt gek maar hij is helemaal gek van mij geweest en dat stond er los van. Man kon met gemak een andere indentiteit aannemen maar ik kan er alleen maar vanuit gaan dat hij dat nu niet meer doet. Doet hij dat wel, al is het een mini leugen weet hij ook als dat ik er achterop onze relatie voorbij is.
De eed is áltijd eerlijk zijn en naar mij toekomen.

Ik hoop zo dat jullie eruit komen. Gun jezelf De Tijd langzaam aan om de kracht te vinden in het investeren in je gezondheid, zowel geestelijk als lichamelijk.
Gaan jullie naar therapie toe?

Peet, dit gevoel blijft zeker nog een hele tijd aanhouden. En op een geven moment heb je erop eens een dag niet aan gedacht. En zo slijt het zachtjes aan en ga je ook in tweede kansen geloven en man vergeven.

Ach ja, ik heb de waarheid ook niet in pacht. Misschien leef ik nog steeds met een oplichter, maar voor dit moment voel ik dit niet zo.
Maar ik heb voor mezelf al uit gemaakt dat het dan ook goed is, dan heb ik blijkbaar nog niet voldoende gezien en geleerd. Dan sta ik daarna gewoon weer op.

Ja die codepency die je beschrijft herken ik wel. Maar dan bij ons van beide kanten. Mijn man was ook altijd heel erg gek van mij. En toen we elkaar ontmoeten...de passie was enorm en de verliefdheid. Die was enorm!!.

Maar ik heb tijdens ons huwelijk me wel eens meerder malen afgevraagd of deze relatie wel goed voor me was. Er waren ook wel momenten dat ik dacht" wil ik wel oud worden met deze man". Vooral  omdat hij zo moeilijk was en de ruzies explosief . Tot ik op een gegeven moment mijn mond ging houden  Mijn vriendin zei altijd. Hij houdt zoveel van je..denk meer dan jij van hem. Of dat zo is dat weet ik niet. 

Maar we hebben elkaar nooit los kunnen laten. Hoe ongezond onze relatie soms ook was. Helaas wel de verbinding kwijtgeraakt. Onze relatie was eigenlijk een beetje in een rustig vaarwater beland.

Wat jij zegt over die emphatie herken ik ook. Ik heb het vreemdgaan en de gesprekken erover ook vanuit zijn perspectief bekeken. Ik had het daar bijv. met een vriendin over. Ik vertelde dat het voor hem ook een trauma was dat we uit elkaar waren. Ze zat me aan te kijken en dacht w.s. dat ik gek geworden was. Niet iedereen is in staat om verder  kijken. Maar ja..als je vreemdgaan wilt verwerken zul je dat wel moeten. Dan moet je beide kanten kunnen zien.

Ik denk ook dat het vreemdgaan los van mij stond.  Hij zegt dat hij niet verliefd was of er gevoelens waren .

maar tja..ik ben die jaren best wel wat grenzen over gegaan.. en nu zelfs de grens dat hij is vreemd gegaan.

Maar ik kan na dit alles wel met zekerheid zeggen dat hij mijn ware liefde is.  Welke kant het ook op gaat. Of we dit gaan overleven of niet.



Titiv schreef op 20-08-2022 om 00:13:

[..]

Te weinig in mijn ogen en drm is dit ook zooo zwaar. Drm probeer ik toch igg aan mezelf te werken. Ik kan niet in een hoekje blijven huilen. Het is niet dat hij niks doet, hij toont echt wel spijt en is heus veranderd in zijn doen en laten maar hij is een moeilijk mens geloof me, ook voor heel 't vreemdgaan maar toch hou ik van hem, en blijf ik proberen om vol te houden, om dit een plek te geven. Hij wil er gwn weg niet meer over praten, ook al heb ik soms die behoefte nog en ben ik soms nog heel verdrietig, hij wil er niets meer over horen. Dat vind ik heel moeilijk geloof me, hij word zelfs boos nu als ik erover begin. De eerste paar maanden mocht ik gillen hoor, boos zijn, gooien met dingen, ik heb hem zelfs geslagen, nu wil ik gwn soms m'n zorgen kwijt maar hij laat dat niet meer toe. Ik weet ook niet hoe ik er mee om moet gaan. Het is heel zwaar

Ik vind je dapper dat je aan de slag gaat, zelfs al doet hij niets. Jij hebt in elk geval wat te winnen want therapie is in 1e instantie een kado aan jezelf. Niet omdat je niet goed genoeg was, maar omdat je de beste versie van jezelf mag zijn in dit leven en het ook waar bent om dat te zijn. 

Anna Cara

Anna Cara

20-08-2022 om 08:04 Topicstarter

Mooi gesproken Max88.

Titiv: Door zelf te veranderen, verandert vaak je partner ook. Dus door aan jezelf te werken, ga je anders in je schoenen staan. Vanuit de eigen therapie ging ik dan in gesprek met mijn man. Vertelde mijn leerpunten. Vertelde over waar ik over gehuild had daar. Wat ik moeilijk vond. Welke vragen steeds terug kwamen in mijn hoofd. 

Misschien ook iets voor jou als aanpak om wel in gesprek te komen met je partner. 

Ja dat had ik idd bedacht, ik moet nu zelf anders in 't leven staan en wie weet wat dat met hem doet. Hij wil vrolijk verder en ik vind dat moeilijk maar het is wel een kans die ik moet pakken. Hij vraagt ook dan na therapie en hoe ging het? Eik moet ik enkel op die momenten dan m'n hart luchten naar hem en niet meer out of the blue. 

Peet52! schreef op 20-08-2022 om 01:26:

[..]

Vreemdgaan verwerken kan wel 2 jaar duren. En dat is dat met therapie( heb ik gelezen) zonder therapie kan het nog langer duren.

Maar als je er samen niet meer over kunt praten. Hoe kun je het dan verwerken.

Wat bij ons werkt is communiceren zonder verwijten.

Vroeger gingen onze ruzies/ conflicten altijd over in verwijten. Er voelde zich altijd wel iemand aangevallen.

Wij hebben ook een tijd afgesproken dat we op 1 avond in de week stil zouden staan bij het vreemdgaan. Is een beetje erbij ingeschoten in verband met ziek worden man.

Maar tijdens onze vakantie kwamen er bij weer dingen omhoog. Dan is hij de eerste die benoemt dat we er te weinig bij stil gestaan hebben.

En natuurlijk is het niet altijd leuk voor hem. Maar ja dat was voor mij het vreemdgaan niet.

Afgelopen week was ik weer 4 dagen niet te genieten . Dacht zelfs aan scheiden. Kun je nagaan. Ben je anderhalf jaar verder.

[..]

Ja die codepency die je beschrijft herken ik wel. Maar dan bij ons van beide kanten. Mijn man was ook altijd heel erg gek van mij. En toen we elkaar ontmoeten...de passie was enorm en de verliefdheid. Die was enorm!!.

Maar ik heb tijdens ons huwelijk me wel eens meerder malen afgevraagd of deze relatie wel goed voor me was. Er waren ook wel momenten dat ik dacht" wil ik wel oud worden met deze man". Vooral omdat hij zo moeilijk was en de ruzies explosief . Tot ik op een gegeven moment mijn mond ging houden Mijn vriendin zei altijd. Hij houdt zoveel van je..denk meer dan jij van hem. Of dat zo is dat weet ik niet.

Maar we hebben elkaar nooit los kunnen laten. Hoe ongezond onze relatie soms ook was. Helaas wel de verbinding kwijtgeraakt. Onze relatie was eigenlijk een beetje in een rustig vaarwater beland.

Wat jij zegt over die emphatie herken ik ook. Ik heb het vreemdgaan en de gesprekken erover ook vanuit zijn perspectief bekeken. Ik had het daar bijv. met een vriendin over. Ik vertelde dat het voor hem ook een trauma was dat we uit elkaar waren. Ze zat me aan te kijken en dacht w.s. dat ik gek geworden was. Niet iedereen is in staat om verder kijken. Maar ja..als je vreemdgaan wilt verwerken zul je dat wel moeten. Dan moet je beide kanten kunnen zien.

Ik denk ook dat het vreemdgaan los van mij stond. Hij zegt dat hij niet verliefd was of er gevoelens waren .

maar tja..ik ben die jaren best wel wat grenzen over gegaan.. en nu zelfs de grens dat hij is vreemd gegaan.

Maar ik kan na dit alles wel met zekerheid zeggen dat hij mijn ware liefde is. Welke kant het ook op gaat. Of we dit gaan overleven of niet.



Ja idd die verwijten, dat is wat hem boos maakt en dan gaat hij mij ook dingen verwijten en pats er is ruzie. Dat moet stoppen. 

Reageer op dit bericht

Je moet je bericht bevestigen voor publicatie, je e-mailadres wordt niet gepubliceerd.