Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Mooi omschreven Gekke Henkie.
Ik heb zelf geen ervaring met rouw door overlijden. Maar een hele goede collega heeft een maand voordat het bij mij uitkwam haar partner verloren. Heel onverwachts. Met haar deel ik veel en andersom. Zij vertelde dat ( haar woorden) dat het haar vreselijk had gevonden om iemand te verliezen op de manier waarop ik dat heb meegemaakt. Ik noem het levend verlies. En voornamelijk door de herinneringen. Als iemand overlijd zijn de herinneringen zuiver. Je kan met liefde aan iemand terug denken. Nogmaals zijn haar woorden en niet die van mij want ik wil niets vergelijken. Maar er stond nog iemand bij en die had ook onverwachts haar partner verloren en die deelde die mening.
Anna Cara schreef op 31-05-2025 om 22:44:
[..]
Ik denk dat echt vergeven een hele klus is. Op het moment dat woorden of situaties je toch raken, heb je dan vergeven? Echt vergeven. Vergeten zal inderdaad onmogelijk zijn. En je hebt gelijk over dat als je erin zit het anders is dan als je erboven of erbuiten stapt. Het blijft verdrietig dat keuzes van een partner zo veel effect hebben.
In dacht in alle oprechtheid dat ik mijn man vergeven had. Althans ..ik had een hele goede poging gedaan. Maar wat bepaalt of je iemand vergeeft. Hoe voel je of je iemand vergeven hebt . Is een hele lastige. Je kunt het je wel voornemen en heel graag willen. Dat wilde ik destijds namelijk heel erg graag. Ik wilde het heel graag achter me laten. Hem vergeven. Ik kon zelfs begrip opbrengen omdat we zolang samen waren en het 1 keer was gebeurd.( was dus een leugen)
GekkeHenkie100 schreef op 01-06-2025 om 23:48:
Ik denk dat ik je vraag snap. Natuurlijk is dit een heel persoonlijke ervaring, dus ik wil voor niemand deze vergelijking maken. Maar kan het wel voor mijzelf en dat lijkt aan te sluiten bij jouw ervaring.
Trauma door noodlot (ken ik helaas ook van dichtbij en al van kind af aan) is ‘schone’ rouw. In mijn geval was het geconfronteerd worden met sterven in gezin op jonge leeftijd. Iets wat vanaf dat moment onlosmakelijk deel van mijn leven is. Zonder overigens mijzelf daarmee te identificeren of slachtoffer te vinden. De schone rouw is: het is verlies, verdriet en pijn - er zit allen geen verwijt aan vast. Niemand heeft ervoor gekozen, niemand valt iets te verwijten. Met een beetje mazzel resteren vooral mooie herinneringen en is de pijn het gemis daarvan. Dat maakt dat ik voor mijzelf kan zeggen dat ik ontrouw zonder meest het traumatische in mijn leven heb gevonden. Het is ook hier verlies, verdriet en pijn. Maar dan als gevolg van de keuzes van iemand anders (en ik vind dat de derde daar ook een rol in heeft) en nota bene degene die je heeft meest vertrouwde en die juist uit zou moeten zijn op jouw welbevinden.
Daarin heb ik dus ervaren dat er heel veel hersteld kan worden en ervaar ik veel winst in het verlies. En tegelijk zit het trauma ergens in mijn lijf.
Misschien is dat het dan wat het hier anders maakt - omdat mijn man (moet bijna 'ex' gaan typen denk ik..) niets doen tbv herstel. Dan komt de winst uit mijn verlies hopelijk ooit op een andere wijze in mijn leven.
Mag toch hopen dat dit ooit ergens goed voor blijkt te zijn..
Mijn winst van dit alles is dat ik meer vanuit mijn eigen behoeftes ben gaan leven. Ik ben ze gaan herkennen wat ik nou eigenlijk wil en ook wat ik niet wil.
Zo ervaar ik nu ook dat ik er niet voor gemaakt ben om mijn hele leven alleen te blijven. Maar ben wel bang dat ik een rugzak mee neem door dit alles. En dan doel ik op mijn naïeve blik die veranderd is ten aanzien van het elkaar vrijlaten binnen een relatie. En dat is wel 1 van de essentiële dingen die ik heel erg belangrijk vind.
Misschien komt dat ooit terug door het geven van tijd.
Peet52! schreef op 02-06-2025 om 14:48:
Mijn winst van dit alles is dat ik meer vanuit mijn eigen behoeftes ben gaan leven. Ik ben ze gaan herkennen wat ik nou eigenlijk wil en ook wat ik niet wil.
Zo ervaar ik nu ook dat ik er niet voor gemaakt ben om mijn hele leven alleen te blijven. Maar ben wel bang dat ik een rugzak mee neem door dit alles. En dan doel ik op mijn naïeve blik die veranderd is ten aanzien van het elkaar vrijlaten binnen een relatie. En dat is wel 1 van de essentiële dingen die ik heel erg belangrijk vind.
Misschien komt dat ooit terug door het geven van tijd.
Dat kan zeker terugkomen, althans: dat deed het bij mij wel. Ten tijde van de ontrouw dacht ik dat ik nooit meer zou liefhebben of vertrouwen, maar dat is gewoon niet waar gebleken. Voor mij was dat ook wel de voorwaarde om weer aan een nieuwe relatie te beginnen, want zonder vertrouwen geen relatie. Ik heb dus na mijn scheiding best een tijd gewacht voordat ik in een nieuwe relatie stapte, en die relatie heeft geen standgehouden, maar dat lag niet aan een gebrek aan vertrouwen.
Persephone schreef op 02-06-2025 om 15:05:
[..]
Dat kan zeker terugkomen, althans: dat deed het bij mij wel. Ten tijde van de ontrouw dacht ik dat ik nooit meer zou liefhebben of vertrouwen, maar dat is gewoon niet waar gebleken. Voor mij was dat ook wel de voorwaarde om weer aan een nieuwe relatie te beginnen, want zonder vertrouwen geen relatie. Ik heb dus na mijn scheiding best een tijd gewacht voordat ik in een nieuwe relatie stapte, en die relatie heeft geen standgehouden, maar dat lag niet aan een gebrek aan vertrouwen.
Dat geeft hoop! Ben zelf verlaten/ingeruild en ervaar ook de angst nooit meer iemand te kunnen vertrouwen/liefhebben inderdaad. Heb haar altijd gezien als mijn beste maatje na zoveel jaar zo gemakkelijk ingeruild te worden is op dit moment (nu zo'n 6 maanden geleden) nog een diepe wond.
Buitenspel2024 schreef op 02-06-2025 om 12:40:
[..]
Misschien is dat het dan wat het hier anders maakt - omdat mijn man (moet bijna 'ex' gaan typen denk ik..) niets doen tbv herstel. Dan komt de winst uit mijn verlies hopelijk ooit op een andere wijze in mijn leven.
Mag toch hopen dat dit ooit ergens goed voor blijkt te zijn..
Dat jouw bijna ex zo weinig doet zorgt er niet alleen voor dat herstel uitblijft, het versterkt alleen nog maar de pijn en verwarring. Hij heeft jou daardoor nog zo lang laten zweven met allemaal vragen en emoties waar je geen kant mee op kon. Of zelfs aan jezelf ging twijfelen en/of grenzen ging verleggen (wat je vervolgens ook weer moet verwerken). Ongetwijfeld ga jij naarmate je meer loskomt van hem dit meer verwerken en er winst in vinden. Die zal staan naast de pijn. Gun jezelf ook dat je daar tijd voor neem en investeert in dat proces. Over een tijdje kun jij mensen hier een hart onder de riem steken met jouw verhaal. Maar.. first things first.
anoniemn schreef op 02-06-2025 om 15:19:
[..]
Dat geeft hoop! Ben zelf verlaten/ingeruild en ervaar ook de angst nooit meer iemand te kunnen vertrouwen/liefhebben inderdaad. Heb haar altijd gezien als mijn beste maatje na zoveel jaar zo gemakkelijk ingeruild te worden is op dit moment (nu zo'n 6 maanden geleden) nog een diepe wond.
Logisch, 6 maanden is echt nog maar heeeeeel kort. Gun jezelf gewoon de tijd, die nieuwe liefde komt heus wel weer.
Persephone schreef op 02-06-2025 om 16:02:
[..]
Logisch, 6 maanden is echt nog maar heeeeeel kort. Gun jezelf gewoon de tijd, die nieuwe liefde komt heus wel weer.
Dankjewel en inderdaad nog niet mee bezig 
alles is verder wel geregeld/afgerond dus nu eerst zelf maar eens wennen aan alles
Nav uitwisseling dacht ik terug aan een podcast waar ik destijds veel aan had. Het gaf woorden aan dingen die ik voelde maar niet de woorden voor kon vinden. In ‘Waar het op neerkomt’ aflevering S2E06 zegt ze: ‘vreemdgaan is verraad op verschillende niveaus. Het wordt ervaren als verraad, het is bedrog, het is afwijzing, het is verlating, het is vernedering.’ En later ‘Het is een verraad van alles waar liefde belooft tegen te beschermen.’ Nog verder: ‘je hele gevoel van eigenwaarde, weggedaan, bezoedeld, niet de moeite waard.’ Een mooie omschrijving van het tegenovergestelde van schone rouw. En precies wat Peet zegt: levend verlies.
Ik geloof en ervaar dat je hier niet je leven dan door belast hoeft te worden, hoewel het deel is geworden van het leven. Het is voor mij vooral een mooie beschrijving omdat het laat zien hoe serieus we de pijn, verdriet en emoties mogen nemen. Zo vaak denken mensen dat ze er snel overheen moeten stappen, soms ingegeven door de vreemdgaande partner.
GekkeHenkie100 schreef op 02-06-2025 om 18:34:
Nav uitwisseling dacht ik terug aan een podcast waar ik destijds veel aan had. Het gaf woorden aan dingen die ik voelde maar niet de woorden voor kon vinden. In ‘Waar het op neerkomt’ aflevering S2E06 zegt ze: ‘vreemdgaan is verraad op verschillende niveaus. Het wordt ervaren als verraad, het is bedrog, het is afwijzing, het is verlating, het is vernedering.’ En later ‘Het is een verraad van alles waar liefde belooft tegen te beschermen.’ Nog verder: ‘je hele gevoel van eigenwaarde, weggedaan, bezoedeld, niet de moeite waard.’ Een mooie omschrijving van het tegenovergestelde van schone rouw. En precies wat Peet zegt: levend verlies.
Ik geloof en ervaar dat je hier niet je leven dan door belast hoeft te worden, hoewel het deel is geworden van het leven. Het is voor mij vooral een mooie beschrijving omdat het laat zien hoe serieus we de pijn, verdriet en emoties mogen nemen. Zo vaak denken mensen dat ze er snel overheen moeten stappen, soms ingegeven door de vreemdgaande partner.
Heel herkenbaar inderdaad, deze omschrijvingen. Tel daarbij op dat de derde partij hier een vriendin was (vriendin/oud-collega van man die ik in al mijn goedheid nota bene zelf zo'n beetje binnen had gehaald toen ze het moeilijk had, terwijl ik al vond dat man meer aandacht aan haar besteedde dan ik prettig vond) en dan heb je ook nog eens op dat vlak verraad en bedrog en vernedering. Een uitnodiging voor Kerst accepteren terwijl je gevoelens hebt voor de man des huizes en in vol zicht van onze kinderen in de keuken staan flikflooien, werkelijk! En man is hier natuurlijk zeker ook hartstikke fout geweest, maar ik kan me toch ook met geen mogelijkheid voorstellen dat ik zoiets zou doen bij iemand die ik als een vriendin beschouw...
Mijn man heeft tot op de dag van vandaag altijd eindeloos geduld en begrip voor mijn pijn. We hadden het er gisteren nog over nav een opmerking die hij maakte en die voor mij een trigger was. Hij gaat dan uitgebreid in op het hoe en waarom en wat ik dan voel. En hoe hij het beter kan doen. En het is hier al een paar jaar geleden. Maar nog steeds neemt hij zijn verantwoordelijkheid zeer serieus. En dat is heel erg fijn. En naar mijn idee ook de enige mogelijkheid om samen verder te kunnen.
anoniemn schreef op 02-06-2025 om 15:19:
[..]
Dat geeft hoop! Ben zelf verlaten/ingeruild en ervaar ook de angst nooit meer iemand te kunnen vertrouwen/liefhebben inderdaad. Heb haar altijd gezien als mijn beste maatje na zoveel jaar zo gemakkelijk ingeruild te worden is op dit moment (nu zo'n 6 maanden geleden) nog een diepe wond.
Geduld en heb hoop. Over 3 jaar kan het heel anders zijn. Toevallig net een artikel gelezen wat voor impact dit allemaal heeft op je brein. Inderdaad zoek hulp erbij.
https://www.metronieuws.nl/lifestyle/relaties-seks/2025/06/scheiding-effect-brein-onderzoek/
Pennestreek schreef op 02-06-2025 om 19:33:
[..]
Heel herkenbaar inderdaad, deze omschrijvingen. Tel daarbij op dat de derde partij hier een vriendin was (vriendin/oud-collega van man die ik in al mijn goedheid nota bene zelf zo'n beetje binnen had gehaald toen ze het moeilijk had, terwijl ik al vond dat man meer aandacht aan haar besteedde dan ik prettig vond) en dan heb je ook nog eens op dat vlak verraad en bedrog en vernedering. Een uitnodiging voor Kerst accepteren terwijl je gevoelens hebt voor de man des huizes en in vol zicht van onze kinderen in de keuken staan flikflooien, werkelijk! En man is hier natuurlijk zeker ook hartstikke fout geweest, maar ik kan me toch ook met geen mogelijkheid voorstellen dat ik zoiets zou doen bij iemand die ik als een vriendin beschouw...
Mijn man heeft tot op de dag van vandaag altijd eindeloos geduld en begrip voor mijn pijn. We hadden het er gisteren nog over nav een opmerking die hij maakte en die voor mij een trigger was. Hij gaat dan uitgebreid in op het hoe en waarom en wat ik dan voel. En hoe hij het beter kan doen. En het is hier al een paar jaar geleden. Maar nog steeds neemt hij zijn verantwoordelijkheid zeer serieus. En dat is heel erg fijn. En naar mijn idee ook de enige mogelijkheid om samen verder te kunnen.
Wat pijnlijk wat was en wat mooi wat is!
Lieve allemaal,
ten eerst; wat ontzettend verdrietig om te lezen dat er veel van jullie door hetzelfde zijn gegaan. Ik ben er drie weken geleden achter gekomen dat mijn man een affaire had van een paar weken. Ik heb appjes gelezen omdat ik een vermoeden had (gelukkig maar een paar want het spookt steeds door mijn hoofd) maar daar stonden ook zinnen in als ‘hou van jou’ ‘mooie vrouw’ ‘ben zo gelukkig met jou’. Toen ik m’n man aansprak biechtte hij gelijk op verliefd op haar te zijn, en drie keer vreemd met haar vreemd te zijn gegaan, als in: all the way. Mij hart brak in 1000 stukjes, ik zag mijn hele toekomstbeeld van mijn gezinnetje in duigen vallen en oh mijn kids…. Inmiddels zijn we drie weken verder, wil hij voor z’n gezin gaan, is de enorme schokwave wat gekalmeerd, wil ik proberen om in relatietherapie te gaan (want anders zal ik áltijd blijven denken ‘wat als’ we dat geprobeerd hadden) maar sjonge, ik vind het zo ingewikkeld allemaal. ‘Waarom doet hij ons dit aan’ ‘kan ik hem ooit nog vertrouwen’ zoveel gedachtes in m’n hoofd. En de andere vrouw heeft haar kinderen ook bij ons op school dus kom haar vrijwel elke dag tegen.. We wonen in een dorp dus het ging allemaal snel rond en het gevoel dat iedereen ons aankijkt.. Over twee weken is er waarschijnlijk weer een nieuwe hype en ik moet me helemaal niks aantrekken van anderen.. maar nogmaals.. alles bij elkaar is zo moeilijk ❤️🩹 In één klap alle vertrouwen weg en het zal nooit meer hetzelfde zijn denk ik? Ik merk ook zeer veel afstand tussen ons. Ik kan me geen leven zonder hem voorstellen maar ik moet ook niet denken aan een kus oid. Hadden jullie dit ook aan het begin? Alles moet weer bij 0 beginnen voelt het..
Wat vreselijk Eva! Bedenk dat er echt goede mogelijkheden zijn om er samen uit te komen. Maar dat kost veel tijd (een jaar is niets). En inzet van jullie beiden. Belangrijk is om te bedenken dat jullie oude relatie voorbij is. Die komt niet meer terug en dat voelt als een rouwproces. Wat ervoor in de plaats kan komen is een nieuwe relatie. Die kan zelfs sterker worden. Maar het vertrouwen is weg en je begint inderdaad weer bij 0. Deze ervaring zal jullie beiden veranderen. En een affaire zal je nooit vergeten (een blijvende smet). Maar vergeving is mogelijk en ook noodzakelijk. Anders kom jij niet verder. Heel belangrijk is om achter de reden te komen. Waarom was hij niet gelukkig? Wat miste er dat hij dit wilde? Iets in hemzelf of in jullie relatie? Veel partners willen of kunnen dat niet beantwoorden want ze willen je geen pijn doen. Maar gedrag heeft altijd een reden en aanleiding. Als je daar niet aan werkt kom je niet verder en bestaat er kans op herhaling.
