Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Izza schreef op 01-08-2025 om 14:21:
[..]
Jouw relatie was wellicht niet goed waardoor er ruimte was voor die derde (of een parallelle relatie). Maar dat is natuurlijk niet wat ik bedoel. Die derde komt er bij het openen niet tussen maar erbij of ernaast. Als een soort extra dat je elkaar kunt gunnen. Maar daarvoor moet je relatie wel heel goed zijn. Het is absoluut niet voor iedereen geschikt. En voorbeelden waarbij de relatie verkeerd ging kan je je afvragen of dat zo'n stabiele relatie was. Vormen van openheid moeten geen noodgreep zijn om maar iets te redden.
Met onze relatie was niets mis. Wel met hem! Achteraf ziet hij zichzelf terug en ziet daar een egoïstische man. Niet alleen omdat hij tot verraad in staat was maar zag ook andere nare eigenschappen die een pad bleken te zijn geweest waarop het vreselijk mis kon gaan. Met therapie is hij aan de slag gegaan en hij doet nog steeds heel erg zijn best om nooit meer die man te zijn. En dat gaat gepaard met vallen en weer opstaan.
Maar wat mij opvalt in jouw betoog is dat er eigenlijk veel raakvlakken zijn in vreemdgaan en een open relatie. Je schrijft dat de derde er niet tussen komt maar er naast. Laat dat nou ook vaak aan de hand zijn met vreemdgaan. Dat kan er ook vaak "naast" totdat het uitkomt natuurlijk want dan verandert het plezier in een nachtmerrie. Net als bij een open relatie het verandert in een probleem als er 1 verliefd wordt of de ander jaloers. En nog een raakvlak is dat er met diegene die een open relatie wil iets mis is. Net als met diegene die vreemdgaan. Noem het een bepaalde onrust, ontevredenheid, aandacht willen van een ander dan eigen partner, spanning nodig hebben, andere seksvormen etc en dan hoeft er niets mis te zijn met eigen relatie en houdt diegene die wil openen nog steeds van eigen partner..
Grappig die overeenkomsten.......
LifeEvent! schreef op 02-08-2025 om 01:49:
[..]
Met onze relatie was niets mis. Wel met hem! Achteraf ziet hij zichzelf terug en ziet daar een egoïstische man. Niet alleen omdat hij tot verraad in staat was maar zag ook andere nare eigenschappen die een pad bleken te zijn geweest waarop het vreselijk mis kon gaan. Met therapie is hij aan de slag gegaan en hij doet nog steeds heel erg zijn best om nooit meer die man te zijn. En dat gaat gepaard met vallen en weer opstaan.
Maar wat mij opvalt in jouw betoog is dat er eigenlijk veel raakvlakken zijn in vreemdgaan en een open relatie. Je schrijft dat de derde er niet tussen komt maar er naast. Laat dat nou ook vaak aan de hand zijn met vreemdgaan. Dat kan er ook vaak "naast" totdat het uitkomt natuurlijk want dan verandert het plezier in een nachtmerrie. Net als bij een open relatie het verandert in een probleem als er 1 verliefd wordt of de ander jaloers. En nog een raakvlak is dat er met diegene die een open relatie wil iets mis is. Net als met diegene die vreemdgaan. Noem het een bepaalde onrust, ontevredenheid, aandacht willen van een ander dan eigen partner, spanning nodig hebben, andere seksvormen etc en dan hoeft er niets mis te zijn met eigen relatie en houdt diegene die wil openen nog steeds van eigen partner..
Grappig die overeenkomsten.......
Wat een passief agressieve laatste zin weer. Enfin, je vergeet eén groot verschil: eerlijkheid. En dat maakt alle verschil, want dan hebben mensen een keuze en worden niet verraden.
LifeEvent! schreef op 02-08-2025 om 01:49:
[..]
Grappig die overeenkomsten.......
Ik vind het vooral grappig en bijzonder dat jij overeenkomsten ziet, terwijl er een levensgroot verschil is: eerlijkheid.
En nu ga jij natuurlijk weer zeggen dat je heel vaak hebt gehoord dat ook in een open relatie mensen niet eerlijk zijn.
Daar hebben jullie natuurlijk gelijk in. Ik vraag mij wel af hoe het zal gaan als de ander op de eerlijke vraag van openen van de relatie afwijzend reageert. Dan gaat het gevoel weer terug in het hok?
Maar nu gaan jullie natuurlijk zeggen dat het wel met overeenstemming moet gebeuren. Wat ik vooral heb meegemaakt is dat de ander zich ofwel geen keus voelde hebben want bang was de partner te verliezen ofwel dat het alsnog stiekem ging gebeuren ofwel dat de ander die geen trek in dat open gedoe had in een constante spagaat van wantrouwen belandde.
Ik zie dus nog steeds overeenkomsten.
En zeker ik geloof ook dat als het met beider instemming verloopt en men gelijktijdig "uitgespeeld" was, ze nog lang en gelukkig samen verder konden leven. Dat is het ideaal plaatje als je van dat soort spelen houdt. Maar de mens is niet ideaal....
LifeEvent! schreef op 02-08-2025 om 12:38:
Daar hebben jullie natuurlijk gelijk in. Ik vraag mij wel af hoe het zal gaan als de ander op de eerlijke vraag van openen van de relatie afwijzend reageert. Dan gaat het gevoel weer terug in het hok?
Maar nu gaan jullie natuurlijk zeggen dat het wel met overeenstemming moet gebeuren. Wat ik vooral heb meegemaakt is dat de ander zich ofwel geen keus voelde hebben want bang was de partner te verliezen ofwel dat het alsnog stiekem ging gebeuren ofwel dat de ander die geen trek in dat open gedoe had in een constante spagaat van wantrouwen belandde.
Ik zie dus nog steeds overeenkomsten.
En zeker ik geloof ook dat als het met beider instemming verloopt en men gelijktijdig "uitgespeeld" was, ze nog lang en gelukkig samen verder konden leven. Dat is het ideaal plaatje als je van dat soort spelen houdt. Maar de mens is niet ideaal....
Ja jij blijft open relaties maar zien als een soort 'vreemdgaan met (al dan niet afgedwongen) toestemming, gedreven door hun egoïstische drijfveren naar lustvol gedrag. Maar ik kan me voorstellen dat polyamoureuze mensen het zien als een hele andere mindset: zij houden gewoon van meerdere mensen. Anyway: ik begrijp dan weer niet zo goed waarom je óf een monogame óf een poly amoreuze relatie moet propageren of te vuur en te zwaard moet bevechten. Laat iedereen gewoon lekker doen wat ze zelf willen zeker als men eerlijk is en de ander niet wil kwetsen. Ik heb p.a. relaties onderzocht en het is niets voor mij, maar heb bij (de verwachtingen rond) monogamie ook mijn twijfels. Dus nu kies ik voor single zijn (by default). Maar ik propageer het niet. Nou ja dat is te zeggen: ik denk dat het heel gezond zou zijn als iedere mens eens een periode van vijf jaar of zo single zou zijn. Maar daar is dan weer nooit een discours over.
MRI schreef op 02-08-2025 om 13:08:
[..]
Dus nu kies ik voor single zijn (by default). Maar ik propageer het niet. Nou ja dat is te zeggen: ik denk dat het heel gezond zou zijn als iedere mens eens een periode van vijf jaar of zo single zou zijn. Maar daar is dan weer nooit een discours over.
Haha eens, alhoewel ik daar al vele discussies over heb gevoerd, echter niet gestart vanuit mezelf!
Ik kies inmiddels ook al heel wat jaren bewust voor het single bestaan en vind het heerlijk!
“Maar een bewust happy single bestaat niet, maar als je dat lang genoeg volhoudt, ga je er misschien wel in geloven. Je hebt bindingsangst, verlatingsangst, bent verbitterd, te veeleisend etc etc. Of het andere stokpaardje: een mens is niet gemaakt om alleen te zijn/blijven!”
Zomaar een greep uit de vele discussies die er zijn gevoerd 
RoodVruchtje schreef op 02-08-2025 om 14:46:
[..]
Haha eens, alhoewel ik daar al vele discussies over heb gevoerd, echter niet gestart vanuit mezelf!
Ik kies inmiddels ook al heel wat jaren bewust voor het single bestaan en vind het heerlijk!
“Maar een bewust happy single bestaat niet, maar als je dat lang genoeg volhoudt, ga je er misschien wel in geloven. Je hebt bindingsangst, verlatingsangst, bent verbitterd, te veeleisend etc etc. Of het andere stokpaardje: een mens is niet gemaakt om alleen te zijn/blijven!”
Zomaar een greep uit de vele discussies die er zijn gevoerd
Oh haha, die discussies worden dan gevoerd op plaatsen waar ik niet kom. Ja je kan net zo goed van mensen die zo nodig altijd in een relatie zitten zeggen: "je bent bang, je kan niet alleen zijn, je hebt bindingsdwang,je zet jezelf opzij om maar een relatie te hebben'. En beide redenaties kunnen iets van waarheid in zich hebben. Maar waar het maar om gaat imo is dat zowel gebonden als alleen zijn, voor- en nadelen in zich dragen. Bijvoorbeeld conflicten in een relatie en eenzaamheid als single zijnde. En beide situaties hebben fijne dingen in zich. En zo zal het ook zijn met monogame en poly relaties.
Ook ik zie een relatie niet als de heilige graal. Maar voordat mijn man raar gedrag begon te vertonen en het vreemdgaan uitkwam, was ik wel meer geneigd om te denken dat het leven leuker was met een partner. Makkelijker. Tot degene die ik het meest vertrouwde en het meest van hield mijn wereld op zijn kop zette. Ik kreeg te maken met ongekende en ongewenste ervaringen en gevoelens. Ik woonde in een luchtkasteel en mijn prins op het witte paard bleek ... niet de man te zijn die ik altijd dacht dat hij was.
Weg vertrouwen.
Weg onbevangenheid.
Weg onvoorwaardelijkheid.
Weg respect.
En dat maakte dat ik serieus aan de slag ging met de vraag of ik alleen verder wilde gaan. Of samen. Beiden waren prima keuzes. Beiden met voor- en nadelen. In een tsunami van gedachtes en gevoelens koos ik het pad van verdergaan. Houden van iemand is een sterke emotie. Makkelijk vind ik het niet, verder gaan na jarenlang ontrouw. Soms peins ik over het andere pad. Zijn alle gescheiden singles happier? Hoe zou mijn leven dan nu zijn geweest? Romantiseer ik dat misschien? Wie weet. Wat ik wel weet is dat het effect van zijn keuze voor vreemdgaan uit lust (met een vriendin) mij for life heeft gegeven. Oók als ik zonder hem verder was gegaan. Mijn wereldbeeld is veranderd. Mijn beeld van relaties. Monogamie. Vrienden. Mijn zelfbeeld. Het is een life-changing experience voor mij.
Xxx
Anna Cara schreef op 03-08-2025 om 22:37:
Ook ik zie een relatie niet als de heilige graal. Maar voordat mijn man raar gedrag begon te vertonen en het vreemdgaan uitkwam, was ik wel meer geneigd om te denken dat het leven leuker was met een partner. Makkelijker. Tot degene die ik het meest vertrouwde en het meest van hield mijn wereld op zijn kop zette. Ik kreeg te maken met ongekende en ongewenste ervaringen en gevoelens. Ik woonde in een luchtkasteel en mijn prins op het witte paard bleek ... niet de man te zijn die ik altijd dacht dat hij was.
Weg vertrouwen.
Weg onbevangenheid.
Weg onvoorwaardelijkheid.
Weg respect.
En dat maakte dat ik serieus aan de slag ging met de vraag of ik alleen verder wilde gaan. Of samen. Beiden waren prima keuzes. Beiden met voor- en nadelen. In een tsunami van gedachtes en gevoelens koos ik het pad van verdergaan. Houden van iemand is een sterke emotie. Makkelijk vind ik het niet, verder gaan na jarenlang ontrouw. Soms peins ik over het andere pad. Zijn alle gescheiden singles happier? Hoe zou mijn leven dan nu zijn geweest? Romantiseer ik dat misschien? Wie weet. Wat ik wel weet is dat het effect van zijn keuze voor vreemdgaan uit lust (met een vriendin) mij for life heeft gegeven. Oók als ik zonder hem verder was gegaan. Mijn wereldbeeld is veranderd. Mijn beeld van relaties. Monogamie. Vrienden. Mijn zelfbeeld. Het is een life-changing experience voor mij.
Xxx
Poeh...zijn singles happier...mijn ervaring is nu meer regie over mijn leven. Stukje bij stukje vind je jezelf weer terug( mijn ervaring)
Wilde ook oud worden met man maar kon nog een leugen niet erbij hebben. Het wantrouwen zou blijven.Dus de keuze was gemaakt. Wil nu ook niet meer terug. Zoveel rustiger in mijn hoofd. Ik werd af en toe gek.
Maar dat het een impact heeft op je leven..dat zeker. Denk af en toe ook wel eens. Verdorie..2018. We zijn nu 7 jaar verder en nu kan ik eindelijk zeggen dat het een beetje rustiger wordt. Maar soms met momenten dat je je ook heel alleen kan voelen. Maar weegt dat op tegen die onrust. Nee daar moet je doorheen. Althans zo ervaar ik het.
Ik vond vooral dat onvoorwaardelijke vertrouwen wat weg was een hele moeilijke. En het gevoel dat er gelogen/ dingen verwegen/ geheimen waren. En dat ik het niet door gehad hebt. En dat mijn ex man een keuze voor mij in tijd heeft gemaakt door het te verzwijgen.
Mag ik vragen waarom je die gedachten soms hebt? Voor jullie is het toch ook al een poos geleden?
Hey Peet, ja dat mag je vragen. Overigens herken ik wat je beschrijft over wat er moeilijk is bij verdergaan met je partner na vreemdgaan. Daarnaast zijn bepaalde triggers ook best pittig om mee te dealen.
Een relatie is een keuze. Dat heb ik heel helder sinds het gebeuren. Ik koos voor onderzoeken of verdergaan zou kunnen.
De gedachtes over hoe het zou zijn als gescheiden vrouw komen sinds het gebeuren af en toe op. Maar kunnen ook rustige onderzoekende gedachtes zijn zo van waar zou ik dan wonen en zal ik dan bepaalde bevriende stellen nog wel zien. Zou ik mij alleen voelen? Maar soms ook dwingendere gedachtes. Dat ik denk datdan alles geweldig(er) zou zijn in mijn leven. Met gedachte het gras is vast groener. Bijvoorbeeld als er onenigheid is of een stevige trigger langskomt. Dit kan ook de Truus zijn die nog steeds dichtbij woont. Zij bood zich nog járen erna aan. Ongegeneerd. Ook soms wishfull thinking gedachtes wat als het nooit was gebeurd? Natuurlijk ook soms uit angst. Ik heb het jaren niet gemerkt. Zou hij weer? Waarom? En grappig genoeg ook als ik mijn zin wil krijgen. Laatst over de inrichting van de huiskamer. We waren het oneens en ik betrapte mijzelf op gedachte dat ik 'dit gezeik' niet had gehad als we uit elkaar waren gegaan haha. Kon ik lekker alles zelf bepalen.
Ik vind het verdergaan na vreemdgaan niet altijd simpel. Rationeel en emotioneel. Wat valt jou overigens het meeste tegen nu je alleen verder bent gegaan? En wat is het fijnste?
Xxx
Mijn man zegt te hopen dat ik ooit op een dag naar hem kan kijken (staat geen tijd voor zegt hij en is nu nog te vroeg na 2 jaar) zonder de gedachte aan wat hij gedaan heeft. Heb gezegd dat de tussenpozen dat ik er niet aan denk steeds langer worden maar er idd nog dagelijks zijn. Ook afhankelijk van hoe ik mij voel (moe, hormonen, werk, vriendschappen etc)
Dat stemt hem verdrietig. Hij denkt niet meer aan die periode met truus en als hij er aan denkt voelt hij weerzin over haar en zichzelf. Dat ze zo laag zijn gezonken. Hij denkt wel aan de periode na het ontdekken toen hij eenzaam en wanhopig zonder zijn gezin ruim een jaar in een huisje zat en dat door eigen schuld. DAT wil hij nooit meer meemaken.
Als ik navraag bij gescheiden vrienden is het bij hen, ook na jaren, het bedrog van hun ex partner in gedachten. Maar is er nu weer een nieuwe liefde en nieuwe herinneringen. Maar als het met de Kids niet goed gaat kan er een weemoedig verdriet opspelen dat hun oorspronkelijk gezin kapot is gegaan.
Maar ook wij die gekozen hebben voor vergeving en doorgaan met partner maken nieuwe herinneringen.
Het is een zwarte periode geweest en de schaduw van het verleden zal af en toe nog over het heden hangen maar ook vaak breekt de zon weer door.
Bij een vriendin waarbij het 11 jaar geleden is en zij wel met partner verder is gegaan, hoor ik dit positief geluid ook dat er echt periodes zijn dat ze haar man kan zien zonder terug te denken aan wat hij heeft gedaan. Dat stemt hoopvol🙏
Een vorm van openheid (er zijn diverse vormen) heeft niets te maken met vreemdgaan. Het grote verschil is inderdaad eerlijkheid en samen tot dat punt komen. In een rustig tempo en onderling overleg. Veel onwetende mensen zien de extra personen direct als een soort partners zoals in een affaire. Maar daar hoeft helemaal geen sprake van te zijn. Je kunt ook swingen (samen dus), af en toe een uitstapje met verschillende personen. En een emotionele band of afhankelijkheid (zoals in een affaire vaker zsl gebeuren) hoeft hier niet. Je maakt vooraf met alle partijen afspraken en bespreekt je thuissituatie. Er is geen smet op de relatie (zo zie ik een affaire) en geen jarenlang triggers en trauma om te overwinnen.
Soms kan de extra persoon dingen bieden die thuis niet kunnen (bijvoorbeeld door een ziekte, maar ook bepaalde voorkeuren of kinks). En soms zit het puur in iets vanuit mensen zelf. Een affaire aangaan is echt veel makkelijker dan een relatie openen! Lekker in het geheim doen wat je wilt. En als single kan je open relateren.
Izza schreef op 04-08-2025 om 16:56:
Een vorm van openheid (er zijn diverse vormen) heeft niets te maken met vreemdgaan. Het grote verschil is inderdaad eerlijkheid en samen tot dat punt komen. In een rustig tempo en onderling overleg. Veel onwetende mensen zien de extra personen direct als een soort partners zoals in een affaire. Maar daar hoeft helemaal geen sprake van te zijn. Je kunt ook swingen (samen dus), af en toe een uitstapje met verschillende personen. En een emotionele band of afhankelijkheid (zoals in een affaire vaker zsl gebeuren) hoeft hier niet. Je maakt vooraf met alle partijen afspraken en bespreekt je thuissituatie. Er is geen smet op de relatie (zo zie ik een affaire) en geen jarenlang triggers en trauma om te overwinnen.
Soms kan de extra persoon dingen bieden die thuis niet kunnen (bijvoorbeeld door een ziekte, maar ook bepaalde voorkeuren of kinks). En soms zit het puur in iets vanuit mensen zelf. Een affaire aangaan is echt veel makkelijker dan een relatie openen! Lekker in het geheim doen wat je wilt. En als single kan je open relateren.
Die vrije ( met afspraken, dus ook weer niet zo vrij) seks heeft in het hippietijdperk ook niet zoveel lol opgeleverd. Mensen moeten vooral doen wat ze willen, maar mijn koppie thee is het niet.
https://www.telegraaf.nl/buitenland/man-50-veroordeeld-voor-huwelijk-met-drie-vrouwen-tegelijkertijd-partners-wisten-van-niets/81633091.html
Polygamie. Man moet onderzocht worden als onderdeel van een straf of hij geestelijk gezond is🤣
En het zou wel volkomen normaal gedrag zijn als de vrouwen het van elkaar wisten volgens bepaalde mensen hier ? Vreemde redenering 🤔
LifeEvent! schreef op 04-08-2025 om 18:37:
https://www.telegraaf.nl/buitenland/man-50-veroordeeld-voor-huwelijk-met-drie-vrouwen-tegelijkertijd-partners-wisten-van-niets/81633091.html
Polygamie. Man moet onderzocht worden als onderdeel van een straf of hij geestelijk gezond is🤣
En het zou wel volkomen normaal gedrag zijn als de vrouwen het van elkaar wisten volgens bepaalde mensen hier ? Vreemde redenering 🤔
Wil je het wel begrijpen? Als een dame ervan zou weten heeft zij een keuze. Dan kan ze zeggen 'je doet maar, ik ben weg'. Dat is de kracht van eerlijkheid: je geeft de ander de mogelijkheid van een keuze. Als iemand met een open relatie niet eerlijk is, is het gewoon vreemdgaan. En kenmerkend (en de grootste kwetsing) voor vreemdgaan is de leugenachtigheid. Dat is het verraad.
En btw: wat rot dat je man zich zo slecht voelt over wat hij deed. Dat is niet goed voor het vrij blijven van verslavingsgevoelig gedrag. Je schuldig voelen is zelfvernietigend en wordt vaak weer gedempt met verslavingsgedrag. Spijt hebben en accountable zijn is natuurlijk een ander verhaal, dan vergeef je jezelf dat je menselijk falen hebt, maar je gaat je niet heel slecht voelen over wie jij bent of was. Dat schijnt veel helender te werken. Volgens mij werkt van Zessen daar ook mee.
