Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Anna Cara schreef op 04-08-2025 om 08:04:
Hey Peet, ja dat mag je vragen. Overigens herken ik wat je beschrijft over wat er moeilijk is bij verdergaan met je partner na vreemdgaan. Daarnaast zijn bepaalde triggers ook best pittig om mee te dealen.
Een relatie is een keuze. Dat heb ik heel helder sinds het gebeuren. Ik koos voor onderzoeken of verdergaan zou kunnen.
De gedachtes over hoe het zou zijn als gescheiden vrouw komen sinds het gebeuren af en toe op. Maar kunnen ook rustige onderzoekende gedachtes zijn zo van waar zou ik dan wonen en zal ik dan bepaalde bevriende stellen nog wel zien. Zou ik mij alleen voelen? Maar soms ook dwingendere gedachtes. Dat ik denk datdan alles geweldig(er) zou zijn in mijn leven. Met gedachte het gras is vast groener. Bijvoorbeeld als er onenigheid is of een stevige trigger langskomt. Dit kan ook de Truus zijn die nog steeds dichtbij woont. Zij bood zich nog járen erna aan. Ongegeneerd. Ook soms wishfull thinking gedachtes wat als het nooit was gebeurd? Natuurlijk ook soms uit angst. Ik heb het jaren niet gemerkt. Zou hij weer? Waarom? En grappig genoeg ook als ik mijn zin wil krijgen. Laatst over de inrichting van de huiskamer. We waren het oneens en ik betrapte mijzelf op gedachte dat ik 'dit gezeik' niet had gehad als we uit elkaar waren gegaan haha. Kon ik lekker alles zelf bepalen.
Ik vind het verdergaan na vreemdgaan niet altijd simpel. Rationeel en emotioneel. Wat valt jou overigens het meeste tegen nu je alleen verder bent gegaan? En wat is het fijnste?
Xxx
Het fijnste:
Dat ik mijn huis kan inrichten..zoals ik het wil. Heerlijk vind ik dat. Weet dat we 4 jaar geleden uit elkaar waren en ik de kringloop binnen liep en ik daar een ontzettende leuke kast zag staan. En toen dacht ik..die kan ik gewoon kopen. Ex vond dat toen we weer samen woonden een vreselijke kast. Staat nu nog bij hem want ik had geen ruimte. Maar inmiddels een huis toegewezen en dan gaat ie gewoon weer mee.
Verder de vrijheid die ik ervaar. Ik voelde me vaak gevangen in het huwelijk.
Ik heb meer tijd voor mezelf en voel me met de dag sterker. Mentaal en lichamelijk. Wandel dagelijks 5 en inmiddels al 6 kilometer. Pijnvrij.
Het huishouden kunnen doen in de avond. Eigenlijk mij eigen tijd indelen.
Mijn persoonlijke / spirituele groei. Hier kan ik erg van genieten. Ok voel inmiddels veel meer vrijheid in gedachten en in mijn manier van leven.
Geen last meer van triggers. Ik voel ze niet meer. Ik hoef er niets meer mee.
De minder fijne dingen
Ondanks mijn lijst wat ik fijn vind heb ik het ook heel zwaar gehad. In het begin het gevoel dat ik geamputeerd was van mijn ex. Ook omdat die verbinding zo sterk was de 4 jaar ervoor. We waren een twee eenheid in onze bubbel. Toen ik de sleutel kreeg van mijn huis. Al die goed bedoelde adviezen. Iedereen wilde helpen. Maar ik was overprikkeld. Kon niemand om me heen verdragen alleen ex. Oudejaars avond was echt een dieptepunt. Zag deze niet aankomen en dacht echt. Als ik er niet meer zou zijn zou ik het allemaal prima vinden. Alleen ex kon mij hieruit halen. Hierna heb ik nog 1 keer zo'n moment gehad. Dat waren echt wel heftige momenten.
De pijn ik voelde..inmense pijn dat ik dacht dat mijn kinderen nooit meer zouden komen. Ik zou tenslotte naar een flatje gaan. Maar die pijn..pffff die was heftig. Gelukkig bleek dit in de praktijk anders en voelen ze zich hier helemaal thuis.
Dat ik in de supermarkt liep en mijn tranen opeens begonnen te stromen..en deze niet meer wilde stoppen.
En dan de zomer en alle activiteiten die je dan hoort vanaf je balkon. En je je dan heel erg alleen kunt voelen. De feestdagen zoals koningsdag etc etc. En tuurlijk heb ik vriendinnen en kan ik bij veel mensen terrecht maar soms kon ik me zo alleen voelen.
En..soms de gedachte. Zou ik alleen oud worden. Ik weet het is nog maar kort geleden en zou nu ook nog geen vaste relatie willen maar soms overvalt dit gevoel me.
Het was zeker niet makkelijk om te scheiden. Maar blijven was voor mij geen optie meer. Ik heb er zeker geen spijt van dat ik deze stap gezet heb.
Overigens dat wij die 4 jaar aan ons huwelijk werkte na het vreemdgaan had ik hetzelfde als wat jij benoemt. Het wikken en wegen wat te doen. Rationeel versus emotioneel.
LifeEvent! schreef op 04-08-2025 om 18:37:
https://www.telegraaf.nl/buitenland/man-50-veroordeeld-voor-huwelijk-met-drie-vrouwen-tegelijkertijd-partners-wisten-van-niets/81633091.html
Polygamie. Man moet onderzocht worden als onderdeel van een straf of hij geestelijk gezond is🤣
En het zou wel volkomen normaal gedrag zijn als de vrouwen het van elkaar wisten volgens bepaalde mensen hier ? Vreemde redenering 🤔
Als jouw niveau dat van de Telegraaf is begrijp ik dat je het niet kunt begrijpen.
Dat jullie relatie niet goed was en er een affaire is geweest staat los van stellen die in gezamenlijkheid zaken besluiten.
En als toevoeging. Wat betreft dat huis. Dit ging niet zonder slag of stoot. Ik heb er echt voor gevochten als het ware. Echt mijn best voor gedaan. De oude ik zou gedacht hebben. Nou daar heb ik geen zin in maar de nieuwe ik dacht. Ik ga er alles aan doen.
En toen ik de mail kreeg dat ik het huis had. Best onzeker. Moest de huur hier opzeggen. Mijn veilige plek na de scheiding. Maar ook het gevoel. Straks gaat er weer van alles mis want dat ben je zo gewend van de laatste jaren.
En gewoon een beslissing die ik helemaal alleen gemaakt hebt. Draagt ook weer bij aan mijn zelfstandigheid en dat ik me weer zekerder voel.
Izza schreef op 04-08-2025 om 21:29:
[..]
Als jouw niveau dat van de Telegraaf is begrijp ik dat je het niet kunt begrijpen.
Dat jullie relatie niet goed was en er een affaire is geweest staat los van stellen die in gezamenlijkheid zaken besluiten.
Niveau van een Telegraaf?
Ik vraag mij af wat je doel is om elke keer te herhalen dat onze relatie niet goed was. Ben jij een therapeut? Oh nee jouw motto is, "een affaire komt door een slechte relatie".
Alle uitleg, podcast en verhalen hier ten spijt, blijf je dit volhouden. Bedenk mij nu dat dit jouw verhaal blijkbaar is geweest!!! Daarom is je man een affaire begonnen, jullie relatie was slecht. En daarom is het bij iedereen nu hetzelfde.
MRI schreef op 04-08-2025 om 20:00:
[..]
Wil je het wel begrijpen? Als een dame ervan zou weten heeft zij een keuze. Dan kan ze zeggen 'je doet maar, ik ben weg'. Dat is de kracht van eerlijkheid: je geeft de ander de mogelijkheid van een keuze. Als iemand met een open relatie niet eerlijk is, is het gewoon vreemdgaan. En kenmerkend (en de grootste kwetsing) voor vreemdgaan is de leugenachtigheid. Dat is het verraad.
En btw: wat rot dat je man zich zo slecht voelt over wat hij deed. Dat is niet goed voor het vrij blijven van verslavingsgevoelig gedrag. Je schuldig voelen is zelfvernietigend en wordt vaak weer gedempt met verslavingsgedrag. Spijt hebben en accountable zijn is natuurlijk een ander verhaal, dan vergeef je jezelf dat je menselijk falen hebt, maar je gaat je niet heel slecht voelen over wie jij bent of was. Dat schijnt veel helender te werken. Volgens mij werkt van Zessen daar ook mee.
Klopt. Onze therapeut benoemt het ook. En 2 vrienden van hem zijn er alert op. Dat hij daar niet in moet blijven hangen want daardoor gevaar loopt zich te gaan verdoven om dat slechte gevoel niet te voelen. Eigenlijk wat tijdens de affaire steeds gebeurde. Schuldgevoel en dan toch weer naar truus om zichzelf weer even beter te voelen om zichzelf weer slechter te voelen. De zgn cirkel van verslaving Zichzelf vergeven hoort er ook bij zeker omdat hij wel gelooft dat God hem vergeven heeft. Dat is rationeel zegt hij. Gevoelsmatig is het soms anders, is hij bang voor de consequenties. Net als bij koning David bv in de Bijbel die zijn kind verloor na overspel.
Verschil is nu wel dat ik er alert op ben en mijzelf geen rad meer voor ogen draai. Hij is nu van het roken af en aandacht van vrouwen nodig hebben (verslaving) en probeert door de week niet meer te drinken.
