Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Peet52! schreef op 03-11-2025 om 20:37:
Ik ben dan uiteindelijk gescheiden. Maar ik was ook bezig met de 3e partij. Ik was geobserdeerd. En ik kende haar niet eens. Het blijft een complexe eningewikkelde dynamiek . Als het een vriendin van mij geweest zou zijn dan had ik het w.s. nog erger gevonden. Vriendinnen doen elkaar dat niet aan!!!. En 2.5 jaar na vreemdgaan. Nou ik was na 4 jaar nog bezig met triggers. Dus wat voor de een sneller gaat ( het verwerken) duurt voor de ander langer. Is persoonlijk.
Voor mij was het een trauma. Nu weet ik was dit trauma nodig om mij wakker te schudden. Wakker te schudden uit het leven wat ik leidde op dat moment. Eigenlijk was dat geen leven. Ik was gevoelsmatig dood. Dus het was een geschenk. Ondanks alle pijn die ik mee gemaakt heb ben ik heel blij waar ik nu sta.
En ik heb zeker geen oordeel over mensen die verder gaan. Ik begrijp het heel goed. Ik ging verder met man omdat ik hem op dat moment nog niet kon loslaten. Pas toen ik met mezelf aan het werk ging, patronen herkende en ging doorbreken kon ik de stap maken. Toen kon ik hem pas loslaten.
En nu een jaar later. Kan ik erkennen dat dit het allerbeste is wat ik ooit heb kunnen doen. Maar ja wij hadden ook een enorme toxic relatie waarin ik mezelf helemaal kwijt was. En nu...ik kan eindelijk heel voorzichtig weer zeggen dat ik een heel groot deel weer terug gevonden heb van wie ik in de kern ben. En ik ben niet verbitterd. Ik ga nog steeds met ex man om. Ik heb de hele liefdes relatie los gelaten. Ik zie hem nu als de vader van onze kinderen. We zijn een gezin maar dan in een andere vorm.
En ex....die mist me nog steeds. Wil me terug. Denk hoe dan. Waarom. Waarom ben je dan zo vaak vreemd gegaan. Ik snap/ begrijp daar daadwerkelijk helemaal niets van!! En ik laat het bij hem. Ik wil alles niet eens meer weten. Terwijl ik heel intiutief weet dat dit ons hele huwelijk heeft plaatsgevonden. Maar ik dorst nooit de confrontatie aan te gaan als ik dat wel eens voelde.
En nu...mensen zeggen tegen me...jij straalt weer.
Gek hoe dat zo verschillend kan zijn. Zeker de 1e affaire heb ik eigenlijk nooit meer een seconde stil gestaan bij de AP. Ik vond het ongelooflijke L. de behanger, maar dat vond ik hem 15 jaar eerder ook al ( Ik kende hem). Bij de 2e wel iets meer, maar dat had vooral te maken met het feit dat ik een dergelijke gek niet bij mijn kinderen in de buurt wou hebben.
Maar echt er bij stil staan of er mee bezig zijn, zo heb ik er nooit in gestaan. Het was vooral bezig met mezelf, verwerken van de verschillende emoties en gedachtes die ik er bij had. Ik vond ze vooral zielig in de zin van hoe ik mijn ex ook maar zielig vond: Waardeloze basis voor een relatie, als beide van elkaar weet hoe de relatie tot stand gekomen is. Dat is wel gebleken.
De rest onderstreep ik wel: Ik voel me ook, de meeste tijd, een stuk beter. Ik zie nu pas in dat ik de 3 jaar tussen beide affaires eigenlijk in een soort emotieloze staat geleefd heb. Toen ik er in zat, leek het allemaal niet zo slecht ofzo. Maar achteraf zie ik wel in dat ik inderdaad al het respect voor mijn ex verloren was en dat het voor mij eigenlijk onherstelbaar beschadigd was. Waar dat het hem dan in zit, is iets waar ik nog niet achter ben. Of dat dan door de acties zelf komt, of omdat ik nooit het gevoel gehad heb achteraf dat ze echt serieus er aan werken wou.
Zo af en toe blijven er ook wel dagen dat ik het liefst nog de hele dag in bed blijf liggen. Niet vaak hoor. Maar, moeilijkere dagen op komst (Trouwdag, verjaardag kinderen, kerst) en het feit dat het met ex altijd een beetje schaatsen blijft m.b.t. haar gemoedstoestand. 2 week geleden er voor het eerst heen "gemoeten" omdat zoon met haar geen kant op wou. Dan is het natuurlijk allemaal direct weer prima en moet ik blijven eten ( niet gedaan) blijven koffie drinken ( niet gedaan) en probeert ze me zelfs een kus te geven ( heel ferm nee gezegd). Die grenzen zijn voor haar vervolgens weer aanleiding om boos te doen. Tsja.
Hoewel ik dat steeds beter kan handelen als in: Ze krijgt daarin van mij dan niet meer de reactie die ze graag zou willen, blijf ik het intern wel lastig vinden dat ze dan weer zo doet. De " Jij hebt nooit van mij gehouden" of " Ik betekende niks voor jou" opmerkingen. Die blijven steken. Maar al minder als het deed, want ik kan het naast me neer leggen.
Blijven of niet blijven, verder gaan of niet verder gaan. Het is allemaal goed. Blijf dicht bij jezelf.
https://www.freejupiter.com/psychologists-explain-the-12-different-types-of-cheating-and-how-they-begin/
Voor wie het interesseert. Wat ik bijzonder vind is dat men 'affaires' met niet-personen als drugs of alcohol of gamen ook als vreemd gaan ziet.
Elpisto schreef op 04-11-2025 om 11:55:
[..]
Gek hoe dat zo verschillend kan zijn. Zeker de 1e affaire heb ik eigenlijk nooit meer een seconde stil gestaan bij de AP. Ik vond het ongelooflijke L. de behanger, maar dat vond ik hem 15 jaar eerder ook al ( Ik kende hem). Bij de 2e wel iets meer, maar dat had vooral te maken met het feit dat ik een dergelijke gek niet bij mijn kinderen in de buurt wou hebben.
Maar echt er bij stil staan of er mee bezig zijn, zo heb ik er nooit in gestaan. Het was vooral bezig met mezelf, verwerken van de verschillende emoties en gedachtes die ik er bij had. Ik vond ze vooral zielig in de zin van hoe ik mijn ex ook maar zielig vond: Waardeloze basis voor een relatie, als beide van elkaar weet hoe de relatie tot stand gekomen is. Dat is wel gebleken.
De rest onderstreep ik wel: Ik voel me ook, de meeste tijd, een stuk beter. Ik zie nu pas in dat ik de 3 jaar tussen beide affaires eigenlijk in een soort emotieloze staat geleefd heb. Toen ik er in zat, leek het allemaal niet zo slecht ofzo. Maar achteraf zie ik wel in dat ik inderdaad al het respect voor mijn ex verloren was en dat het voor mij eigenlijk onherstelbaar beschadigd was. Waar dat het hem dan in zit, is iets waar ik nog niet achter ben. Of dat dan door de acties zelf komt, of omdat ik nooit het gevoel gehad heb achteraf dat ze echt serieus er aan werken wou.
Zo af en toe blijven er ook wel dagen dat ik het liefst nog de hele dag in bed blijf liggen. Niet vaak hoor. Maar, moeilijkere dagen op komst (Trouwdag, verjaardag kinderen, kerst) en het feit dat het met ex altijd een beetje schaatsen blijft m.b.t. haar gemoedstoestand. 2 week geleden er voor het eerst heen "gemoeten" omdat zoon met haar geen kant op wou. Dan is het natuurlijk allemaal direct weer prima en moet ik blijven eten ( niet gedaan) blijven koffie drinken ( niet gedaan) en probeert ze me zelfs een kus te geven ( heel ferm nee gezegd). Die grenzen zijn voor haar vervolgens weer aanleiding om boos te doen. Tsja.Hoewel ik dat steeds beter kan handelen als in: Ze krijgt daarin van mij dan niet meer de reactie die ze graag zou willen, blijf ik het intern wel lastig vinden dat ze dan weer zo doet. De " Jij hebt nooit van mij gehouden" of " Ik betekende niks voor jou" opmerkingen. Die blijven steken. Maar al minder als het deed, want ik kan het naast me neer leggen.
Blijven of niet blijven, verder gaan of niet verder gaan. Het is allemaal goed. Blijf dicht bij jezelf.
Het is idd duidelijk dat ze niet volledige verantwoordelijkheid heeft genomen en vooral zelfmedelijden heeft. Dan is er ook geen basis voor herstel.
Er is na de eerste affaire haar niet goed duidelijk geworden wat haar probleem is. En dan ligt herhaling op de loer.
Verdrietig voor jou, jullie kinderen en voor zichzelf.
Maar die verwijten die ze jou maakt!! Zo knap hoe rustig je blijft. In en intriest mens.
Ik wil je heel veel sterkte wensen in de situaties en herinneringen die zijn en die komen gaan! Blijf idd dicht bij jezelf ❤️
MRI schreef op 06-11-2025 om 10:15:
https://www.freejupiter.com/psychologists-explain-the-12-different-types-of-cheating-and-how-they-begin/
Voor wie het interesseert. Wat ik bijzonder vind is dat men 'affaires' met niet-personen als drugs of alcohol of gamen ook als vreemd gaan ziet.
"Wanneer een verslaving een relatie binnenkomt, kan het voelen alsof er een derde partij is ingetrokken. Iemands emotionele en fysieke energie kan zo gebonden raken aan alcohol of drugs dat de partner zich in de steek gelaten of vervangen voelt.
Vreemdgaan door middelenmisbruik gaat niet over ontrouw aan een ander persoon – het gaat over het verraden van vertrouwen, het verlies van betrouwbaarheid en de pijn van het zien dat iemand zijn of haar verslaving boven de relatie verkiest. Herstel en genezing zijn mogelijk, maar vereisen meestal zowel professionele hulp als persoonlijke inzet van beide partners"
Klopt, zo werd het ook door de psycholoog uitgelegd. Het principe is hetzelfde. Al is de fysieke ontrouw het meest moeilijk te verwerken.
LifeEvent! schreef op 07-11-2025 om 19:35:
[..]
Al is de fysieke ontrouw het meest moeilijk te verwerken.
Hier ben ik het, persoonlijk, niet mee eens of is dat voor mij geen vaststaand feit, maar puur persoonlijk dus.
RoodVruchtje schreef op 07-11-2025 om 20:19:
[..]
Hier ben ik het, persoonlijk, niet mee eens of is dat voor mij geen vaststaand feit, maar puur persoonlijk dus.
Geheel mee eens inderdaad. Het fysieke had ik helemaal niet zon issue mee. Het was alles er om heen. Het dubbelleven. De leugens. Het manipuleren. Dat fuckte met me.
Elpisto schreef op 08-11-2025 om 15:51:
[..]
Geheel mee eens inderdaad. Het fysieke had ik helemaal niet zon issue mee. Het was alles er om heen. Het dubbelleven. De leugens. Het manipuleren. Dat fuckte met me.
Dit en bij bijv. een drugsverslaving komt vaak riskant gedrag , onder invloed rijden enz. Een affaire zou ik kunnen vergeven maar de veiligheid van o.a. je kind in gevaar brengen door stiekem onder invloed te zijn terwijl je je "zorgtaken" doet nee ... en zo zal voor iedereen die grens anders zijn het zou Live Event sieren als ze eens haar mening niet als een feit zou neerzetten..
Anoniemvoornu schreef op 08-11-2025 om 16:06:
[..]
Dit en bij bijv. een drugsverslaving komt vaak riskant gedrag , onder invloed rijden enz. Een affaire zou ik kunnen vergeven maar de veiligheid van o.a. je kind in gevaar brengen door stiekem onder invloed te zijn terwijl je je "zorgtaken" doet nee ... en zo zal voor iedereen die grens anders zijn het zou Live Event sieren als ze eens haar mening niet als een feit zou neerzetten..
Dan heb je duidelijk het artikel niet gelezen. Ik heb nl een gedeelte in het Nederlands vertaald.
En idd het gedeelte waar ik het mee eens ben.
Bij fysieke ontrouw zijn er trouwens ook leugens en bedrog.
LifeEvent! schreef op 08-11-2025 om 18:21:
[..]
Dan heb je duidelijk het artikel niet gelezen. Ik heb nl een gedeelte in het Nederlands vertaald.
En idd het gedeelte waar ik het mee eens ben.
Bij fysieke ontrouw zijn er trouwens ook leugens en bedrog.
Klopt, zo werd het ook door de psycholoog uitgelegd. Het principe is hetzelfde. Al is de fysieke ontrouw het meest moeilijk te verwerken.
- Laat ik het verduidelijken voor je dit bovenstaande stuk is jouw mening geen feit , ik zou een affaire bijvoorbeeld veel makkelijker verwerken /vergeven dan als mijn man stiekem drugs zou gebruiken terwijl hij ons kind op de achterbank heeft en/of een ander aanrijdt... en het boven water komt. Snap je het nu beter?
Ik zie een verslaving voornamelijk als een probleem van de ander. Ik betrek dat niet op mijzelf, het maakt mij niet onzeker en het voelt niet alsof mij iets wordt aangedaan. Een ander maakt in de eerste plaats zichzelf kapot. En daarnaast heb ik ook wel begrip omdat je het kunt zien als een ziekte en vaak is het verdoving van problemen. Heel erg naar maar het raakt mij niet als persoon (buiten dat ik het vreselijk zou vinden voor de ander). Een affaire zie ik echt als totaal wat anders. Daar heb ik als persoon echt last van. Verschillende zaken dus.
Voor beide is wel van toepassing dat ik zo niet in het leven sta. En ook geen partner wil die zich hiermee inlaat. Dus stoppen en anders stoppen ik er zelf mee. Jarenlang iemands hand vasthouden tijdens de zoveelste terugval is echt zonde van mijn eigen leven en tijd.
Anoniemvoornu schreef op 08-11-2025 om 19:12:
[..]
Klopt, zo werd het ook door de psycholoog uitgelegd. Het principe is hetzelfde. Al is de fysieke ontrouw het meest moeilijk te verwerken.
- Laat ik het verduidelijken voor je dit bovenstaande stuk is jouw mening geen feit , ik zou een affaire bijvoorbeeld veel makkelijker verwerken /vergeven dan als mijn man stiekem drugs zou gebruiken terwijl hij ons kind op de achterbank heeft en/of een ander aanrijdt... en het boven water komt. Snap je het nu beter?
Je dikgedrukte zin staat ook letterlijk in het artikel hoor.
Als je het artikel had gelezen, had je je aanval op mij achterwege kunnen laten 🤣
LifeEvent! schreef op 08-11-2025 om 19:57:
[..]
Je dikgedrukte zin staat ook letterlijk in het artikel hoor.
Als je het artikel had gelezen, had je je aanval op mij achterwege kunnen laten 🤣
Staat er niet , mischien je engels bij spijkeren
LifeEvent! schreef op 08-11-2025 om 19:57:
[..]
Je dikgedrukte zin staat ook letterlijk in het artikel hoor.
Als je het artikel had gelezen, had je je aanval op mij achterwege kunnen laten 🤣
Ze zegt toch duidelijk dat ze het zou kunnen vergeven andere dingen erger zijn VOOR HAAR! Ieder heeft zn eigen autonomie toch! Ga je nou voor iedereen bepalen wat ie moet denken voelen vinden ook nog?
Anoniemvoornu schreef op 08-11-2025 om 21:20:
[..]
Staat er niet , mischien je engels bij spijkeren
"While it’s often the most visible form of cheating, it can also be the hardest to forgive or recover from." 🤔
LifeEvent! schreef op 09-11-2025 om 01:34:
[..]
"While it’s often the most visible form of cheating, it can also be the hardest to forgive or recover from." 🤔
Ik zal je helpen .. er staat it can also be , dit betekend het kan ook het moeilijkst zijn , dus niet het is het moeilijkst...
