Relaties Relaties

Relaties

Isolde67

Isolde67

24-07-2018 om 12:35

Vraag aan vrouwen met een moeilijke man


AnneJ

Ik vind het mooi wat je schrijft.
Alleen is het bij narcisme juist de kunst om wel je gedrag goed te overwegen, maar niet je gedrag zo aanpassen dat de narcist zich daar het fijnste bij voelt. Dat is wel een verschil met autisme. Je kunt dat wel soms doen, maar niet over het geheel genomen.

Romi

Romi

28-07-2018 om 21:31

Kaaskopje

Ook een verborgen narcist heeft sociale contacten hard nodig, hij speelt alleen een andere rol dan de openlijke narcist.

Romi

Romi

28-07-2018 om 21:41

Slecht gedrag

Dat mensen slecht gedrag niet verwachten bij hun naasten vind ik niet gek en lijkt me ook heel functioneel.
Waar ik geschokt over was was de interpretatie (ja, het blijft altijd een interpretatie) dat bij uitkomst 'niemand je gelooft'.
Met de werkelijkheid kan dat helaas weinig van doen hebben, zeker niet wat betreft hulpverlening. Hulpverlening komt zo veel akelig gedrag tegen dat verbazing wel erg vreemd zou zijn.

Wel is het een beproefde manier van (proberen om) troost (te) bieden. 'jee, wat je me nu vertelt, ik kan het gewoon niet geloven!'.
Het is een soort van medeleven dat je niet al te letterlijk moet nemen.
Dat 'niemand je gelooft' kan ik me gewoon niet voorstellen. Ik ken weinig mensen die nooit slachtoffer zijn geweest van 'slecht' gedrag.

Paasei

Paasei

28-07-2018 om 22:24

Verwachting

Weet je Romi, die verwachting waar je het over hebt is een waar woord..Zeker als je gaat scheiden van een 'cluster B' patient. De verwachting is nl dat scheidingen in onderling overleg worden geregeld. Dat je mediation toepast. Er een ouderschapsplan komt, met liefst 50/50 co-ouderschap. Die verwachting is zo ingesleten dat je vies aangekeken wordt als jou dat niet lukt. Als mediation niet werkt en zelfs de mediator je (in eerste instantie) niet serieus neemt, omdat die niet door de Grote Verhalen van (a.s.) ex heen kan prokken. Als je uiteindelijk bij een advocaat terecht komt en voor de rechtbank komt. Dan wordt je aangekeken alsof jij die trut bent die uit is op een vechtscheiding.

Isolde67

Isolde67

28-07-2018 om 22:25

Romi

"Waar ik geschokt over was was de interpretatie (ja, het blijft altijd een interpretatie) dat bij uitkomst 'niemand je gelooft'.
Met de werkelijkheid kan dat helaas weinig van doen hebben, zeker niet wat betreft hulpverlening. Hulpverlening komt zo veel akelig gedrag tegen dat verbazing wel erg vreemd zou zijn.

Wel is het een beproefde manier van (proberen om) troost (te) bieden. 'jee, wat je me nu vertelt, ik kan het gewoon niet geloven!'."

Ik denk dat het probleem is met 'niet geloven' dat mensen (hulpverleners of vrienden) vaak denken (en dat zeggen ze ook), dat het slechte gedrag van de narcist (die term valt dan niet denk ik) in stand wordt gelaten door de partner die hulp vraagt, of erger nog, dat dat slechte gedrag een gevolg is van het gedrag van de partner. Tenminste zo heb ik het ervaren en ik vermoed anderen ook.

Het probleem is dat het slechte gedrag zo slecht is, dat ik in al mijn naïviteit lang heb gedacht "dat kan toch niet, dat hij zo reageert, zelfs ALS mijn gedrag/reactie niet de schoonheidsprijs verdiende, dan verdien ik toch niet zo door hem behandeld te worden?" Echt, reacties waren vaak verbijsterend.

Dus dat is in elk geval mijn stelling: ik zal vast dingen niet goed doen, mijn gedrag zal vast tot irritatie kunnen leiden (nb omgekeerd natuurlijk ook). Maar om dan zo boos te worden of mij dagenlang dood te zwijgen om maar twee voorbeelden te noemen is niet normaal en staat in geen verhouding tot mijn ergerlijke gedraging (ik vind doodzwijgen sowieso nooit goed - alsof je je partner voor iets moet straffen - weird).

En het vreemde is, dat mensen (hulpverleners/vrienden), kennelijk moeite hebben om door te krijgen dat het gedrag van de narcist inderdaad niet normaal is (ze vergeten de bijzonder extreme reacties op futiliteiten/gedrag van de partner of ze denken dat de partner het overdreven heeft, denk ik) en dus dingen gaan zeggen als "misschien kan jij dit of dat ..." of "misschien houd je dat gedrag in stand" of iets dergelijks.

Het blijft moeilijk om het uit te leggen aan mensen die het zelf niet meegemaakt hebben, terwijl ik het bij mensen die hier posten vaak in de eerste posting al door de regels door lees dat er een vergelijkbare situatie is als die ik meemaak. Zeg maar "ervaringsdeskundigen" herkennen het zo bij elkaar. Maar voor andere mensen blijft het ongelofelijk en onvoorstelbaar.

Isolde67

Isolde67

28-07-2018 om 22:32

Romi

Nog even. Jij schreef: "Dat 'niemand je gelooft' kan ik me gewoon niet voorstellen. Ik ken weinig mensen die nooit slachtoffer zijn geweest van 'slecht' gedrag."

Nee, mensen zullen vast wel geloven dat iemand slecht gedrag vertoont. Maar ze hebben niet door (begrijpen het niet), hoe consequent (of juist niet consequent, opeens doen ze weer leuk of lief) sommige mensen hun slechte gedrag vertonen. Dat je stelselmatig aan jezelf gaat twijfelen, gekleineerd en in de grond gestampt wordt, belachelijk gemaakt wordt bij je kinderen, je partner je gewoon nooit tot steun is, sterker nog, je het leven heel moeilijk maakt door steeds weer dwars te doen, niet te reageren, zodat je aldoor maar moet vragen om over iets belangrijks (m.b.t. kinderen, financien of wat dan ook) met hem te overleggen, je uitlacht als je ontdaan bent door iets naars dat je gezien of meegemaakt heb, aldoor kritiek op je heeft, je doet het nooit goed, en nog meer slecht gedrag. Echt, dat mensen zo stelselmatig slecht gedrag vertonen en dat dat NIET door jouw gedrag komt, maar door iets dat in henzelf zit, DAT kunnen mensen zich niet voorstellen en dat geloven ze dus ook niet.

Isolde67

Isolde67

28-07-2018 om 22:40

Paasei

Waar jij over schrijft, daar zit ik ook mee.

Als ik zeg dat ik wil scheiden, denk ik dat hij erg boos wordt. Ik denk ook dat hij het me dan financieel moeilijk wil maken (vindt nu al dat alles zijn geld is, wat niet zo is). Ik durf er niet op te vertrouwen dat hij het dan eerlijk en netjes wil regelen.

Gezien mijn ervaring bij de relatietherapeut, die hij inpakte, heb ik ook geen fiducie in een mediator.

Wat zou jij me adviseren? Meteen naar een advocaat die goed voor mijn belangen opkomt? Wel aangeven dat ik er in goed overleg uit wil komen, maar het fijn vind mijn eigen adviseur te hebben? En anders maar de bitch zijn die kennelijk een vechtscheiding wil, wat ik natuurlijk niet wil, maar hij is degene die *altijd* ruzie maakt, om de meest simpele dingen (we denken vaak verschillend over dingen en een normaal gesprek is vaak niet mogelijk met hem). Dus ik vrees het ergste.

ja precies

Een voorbeeldje. Wij zitten bij de ggz (omdat we de ouders zijn van een kind die daar behandeld wordt). Op een gegeven moment heeft mijn man het erover dat ik bazig ben. Dan zegt hij: je weet wat ik dan zeg he? Met een gemeen glimlachje. Nou wat dan, zeg ik. (Even uitleg tussendoor. Ik heb een moeder die nogal dominant is. Ik heb daar zelf last van gehad. Mijn man weet dat. De laatste jaren heeft hij vaak mij dan als hij boos was omdat hij mij bazig vond, mij met haar naam genoemd. Ik heb daar al op allerlei manieren op gereageerd. Ik weet dat als ik laat merken dat het me raakt, hij het nog vaak zal gebruiken. Dat is tenminste wat gebeurde. Ook zei ik wel eens: je lijkt op een kleuter die poep en plas zegt. Ook heb ik het verboden. Ook heb ik rustig gezegd: je mag mij bazig noemen, maar daarom hoef je mij niet met mijn moeder te vergelijken. De laatste tijd is het niet meer gebeurd. De reden daarvoor is eigenlijk dat ik niet meer probeer een gesprek te houden over andere dan praktische zaken. Nadat hij gezegd heeft dat ik niet moet zeuren want dat hij mij niet wil en ook weg zal gaan.) Ik had niet hoeven reageren toen hij vroeg, je weet wat ik dan altijd zeg he. Ik deed het toch. Hij noemde de naam van mijn moeder. Ik ging met een glimlach uitleggen aan de hulpverleenster waarom hij dat deed. Maar terwijl ik dat deed veranderde mijn glimlach in bijna huilen. Waarom vroeg je dat dan, zei ze. Als je het antwoord wist.

Ik ben er nog steeds niet uit. Ze heeft gelijk denk ik dan. En dan weer denk ik: mag ik zo menselijk zijn dat ik het dit keer uitlokte omdat ik zo graag wilde dat iemand anders een keer zei dat hij dat hij dat niet kon maken. Ook vind ik het lastig dat ze helemaal niet weet dat ik al van alles heb geprobeerd om er boven te staan wat ook gedeeltelijk zeker wel gelukt is. Het leek of ze iets gevonden had wat haar beter doet begrijpen waarom hij dat gedrag blijft houden. Maar wat ik ook doe, als het hem uitkomt blijft hij dat gedrag toepassen.

mijn bericht

was een reactie op #126

Overleg?

Een dialoog van geven en nemen lijkt me nogal een lastige exercitie.
Zelf maakte ik een convenant waarin ik zoveel mogelijk ook de belangen en het perspectief van mijn a.s. ex meenam.
Zo min mogelijk financiele complicaties en een verdeling van de inboedel zodat beiden verder konden gaan.

Maar het grootste probleem waren de kinderen. Ex ging niet akkoord met de door mij voorgestelde omgangsregeling.

Maar ik maakte een convenant waar hij ja of nee op kon zeggen en dan stelde ik het eventueel bij. Dat bleek verder niet nodig.

Alleen de omgang bleek een probleem. Daar gingen hier de rechtzaken ook over.

Maar ik heb geen advocaat genomen die samen met mij die man wel even te lijf zou gaan.

Ik had een advocaat die in een vorig leven psycholoog was geweest. En daar heb ik veel aan gehad.

AnneJ

Werd jouw ex boos omdat je aangaf te willen scheiden? En werd hij toen ook gemeen?

Mijn man gaat als ik aangeef dat ik wil scheiden dat zelf nog harder roepen. Ook heeft hij gedreigd met iets wat hij niet precies wilde aangeven als ik zou gaan scheiden. (Deed me denken aan jonge kinderen die ik zie ik zie wat jij niet ziet spelen en een kleur noemen terwijl ze nog niks in gedachten hebben). Ook gezegd dat ik het niet zou redden alleen. Nu ik gezegd heb dat ik geen seksuele omgang meer wil voordat hij weet of hij met mij verder wil en daaraan wil werken, is het verhaal dat hij mij nooit heeft zien zitten en vast en zeker weg zal gaan.

Het boek van Storms verstopte ik onder de bank om even terug te gaan naar het oorspronkelijke onderwerp. Hij let er ook niet zo op wat ik lees. Maar je kunt toch altijd wel iets bedenken om het te verbergen.

Phryne Fisher

Phryne Fisher

28-07-2018 om 23:14

Thera

Mijn ex raakt mij niet meer omdat ik inmiddels zelf weet hoe ik in elkaar zit. Niet doorsnee maar zeker niet zo gek als hij me vond (vindt?). Naar de buitenwereld is hij heel charmant en gevat, maar ik weet na 25 jaar wel wat hem triggert. Soms doe ik dat expres bij hulpverlenersgesprekken voor ons kind. Dan gaat hij los en zie ik die dames kijken, stomverbaasd En dan ga ik achterover zitten en laat hen de discussie voeren.

Ik wil dat ook leren

Het is nodig om dat te leren denk ik. Ik las het ergens wel als tip voor als je bij een rechter bent. Maar dan moet je advocaat dat dus toepassen.

Paasei

Paasei

28-07-2018 om 23:46

Tips

Er hadden zich bij ons incidenten voor gedaan die mij deden vrezen voor de veiligheid van de kinderen bij hun vader alleen. Dat wilde ik gewaarborgd hebben, zo goed als mogelijk. Onze poging tot mediation strandde daar op. Eerst omdat mediator mij niet geloofde, later (toen hij de ernst door kreeg en de gesprekken een andere wending kregen) omdat ex afspraken af ging zeggen. Het onderwerp financien, of iets anders, is nooit meer aan bod gekomen. Mijn tip voor Isolde; google eens op Stichting Labyrint in Persectief. Dat is een stichting voor familieleden van patienten. Zij begrepen mijn verhaal en hebben mij een goede advocate aangeraden, die begreep dat ik geen vechtscheiding wilde en ex in zijn waarde gelaten moest worden. Maar dat ik de verantwoordelijkheid voor de kinderen moest krijgen. En zo is het ook gelopen.

Tweede tip: ik weet niet of je veel last hebt van medelijden met hem. Had ik veel schuldgevoel; hij was immers ziek. Ik liet een zieke man in de steek. Zo voelde ik dat, toen. Gevolg was dat ik me financieel behoorlijk heb laten uitkleden. Ik had immers een baan, hij werkte niet (uitkering). Ik heb nooit gevraagd om alimentatie b.v. En daar heb ik nu spijt van. Niet voor mezelf, sta nog steeds achter die keuze. Maar voor de kinderen, nu ze studie-leeftijd hebben. Ex draagt geen euro bij en omdat er niets is geregeld komt hij daar mee weg. Let daar dus op.

Bedreigingen

De bedreigingen begonnen pas goed toen we vertrokken waren.
Dan ging ik in paniek met de kinderen naar de wijkrechercheur wat hij nu weer gezegd had. Dingen met moord en doodslag.
Dan zei de wijkrechercheur: dat moet hij ook niet zeggen.
Nou dan, was ik wel even gerust.

Maar ik heug me ook nog een incident dat ex een kind uit de opvang had gehaald en mij opriep om met hen naar mijn ouders te gaan waar een kind ziek thuis was, die zou hij dan ophalen.
Wat een paniek!
Ik overwoog even om niet in te stappen op de plaats waar hij mij wilde oppikken maar je kunt ook niet een kind daar alleen mee laten zitten.
Een doodsrit over de snelweg waarin ik kalm probeerde in te praten op ex.
Ik zag het gedoe al voor mij bij mijn toch al wat bejaarde ouders, mijn moeder ziek.
Maar uiteindelijk voor hun deur draaide hij zich in de auto om naar mijn dochter en zei: kijk goed naar je vader want je ziet hem nooit meer!
En dat was dat. We konden uitstappen.

Nou ja, zo heb ik er nog wel een aantal incidenten waarin je wel je kalmte moet zien te bewaken.

Ex kon zo lelijk tegen mij praten, afgezien van de bedreigende incidenten, dat ik een keer het schoolbord genomen heb en elke belediging aan mij gericht gescoord heb en hem aanmoedigde om verder te vertellen. Hij ging in de derde persoon tegen mij over mij praten en binnen een paar minuten had ik bijna 5 blokjes van vijf.
Dat was nog wel vreemd maar ook wat hilarisch.

Ik zal hier niet alles neerzetten, hoewel men mij nooit openlijk heeft gemeld mij te herkennen zou dat te ver gaan.

Kaaskopje

Kaaskopje

29-07-2018 om 02:23

Romi

Mijn vader is inmiddels 88, in oktober 89. Natuurlijk had hij ook sociale contacten nodig, maar dat hoeven er niet veel te zijn. Ik stel me zo voor dat niet alle narcisten een enorme vriendenschaar hebben. Hij had andere mensen nodig om zichzelf mee te kunnen vergelijken. Iedereen gaf hem wel op de een of andere manier bewijs dat hij de betere was. Hij gedoogde die mensen wel hoor, maar het was nooit zijn niveau.

Romi

Romi

29-07-2018 om 07:44

Kaaskopje

Je kent je vader natuurlijk het beste

Maar juist bij issues waar het bij jullie 'mis' ging, waar hij jou of anderen kwetste, klinkt het alsof hij dat niet deed om je te kwetsen/zijn eigen ego te strelen maar door zwart-wit denken en onwrikbare leefregels.

En daar gaat het bij een narcist om denk ik, niet zozeer dat hij een groot ego (of eigenlijk klein) heeft of de beste wil zijn/denkt dat hij dat is.
Maar dat hij zijn hele omgeving manipuleert steeds weer tbv zijn ego.

Ik meen begrepen te hebben dat je vader een zeer teruggetrokken bestaan leefde, dan heb ik me vergist.

Romi

Romi

29-07-2018 om 08:00

Kwaad in de wereld

Ik snap het ook wel.
Als je een partner hebt die je zo bespeelt en kwaad doet dan is dat natuurlijk je hele leven, dan beheerst het ook je hele leven. (en denken, enz)
In die zin is er dan wellicht minder oog voor ander kwaad in de wereld. Minder zicht op allerlei kwaad dat geïnfiltreerd is in ons hele leven en eigenlijk overduidelijk aanwezig is. En dus eigenlijk min of meer normaal is. Uiteraard niet gewenst, maar het is er nu eenmaal en daar moeten we allemaal mee dealen.

En misschien is er ook wel een automatische reflex van mensen dat ze denken dat het vast wel meevalt want je bent immers bij die persoon?
Als die persoon je zo kwaad doet zul je vast niet blijven?
Ik kan me wel voorstellen dat dat bij mensen meespeelt in hun oordeelsvorming. Dat ze er, volkomen automatisch, vanuit gaan dat je je redenen hebt om te blijven, dat je eea toch positief/niet helemaal negatief uitlegt en dat zij daar automatisch ook naar op zoek gaan.

En uiteraard, om 'slachtoffer' ook regie te geven.
Hetgeen slachtoffer juist vaak niet wil, hetzij door de dynamiek met partner hetzij door andere redenen. (en die redenen zijn misschien dezelfde om bij de narcist te komen/blijven)
De narcist kun je immers niet veranderen, ik geloof dat veel mensen dat intuïtief aanvoelen, maar de omgeving kun je assertiever maken.

Dat 'eigen aandeel' gaat dan niet om schuld, daar zijn de meeste mensen helemaal niet mee bezig.
Maar het gaat om een zo gelijkwaardig mogelijke relatie.

Als er kinderen in het spel zijn zien de meeste mensen alleen belang vd kinderen.
Als je partner triggert met bepaald gedrag zullen ze dat uitleggen als trigger om het lastig te maken voor de kinderen.
Het narcisme is er nu eenmaal, daar kan de narcist ook niet zoveel aan doen. Als partner van kun je wel iets anders leren.

AnneJ

ik wist niet dat het zo heftig is geweest. Van dat schoolborrd is creatief bedacht.

Romi, ikzal even een artikel zoeken voor je waarin de schrijver zegt dat hij schrikt van het feit dat vaak advies wordt gegeven om de narcist in de hulpverlening maar vooral een beetje naar de mond te praten. Kun je natuurlijk altijd nog zelf kiezen wat je het beste lijkt.

Het komt mijmakkijk over verder om te zeggen dat slachtoffers van narcisten mensen zijn die eigenlijk niet graag de regie hebben. Dat idee schijnt wel rond te gaan in hulpverlenerswereld. Ook daar las ik ergens over dat er tegenbewijzen voor zijn.

Doenja

Doenja

29-07-2018 om 09:18

Interessant

Dat slachtoffers van narcisten vaak mensen zouden zijn die niet graag de regie nemen in t leven kan ik echt het tegenbewijs voor leveren. Niet alleen heb ik heel veel op het theaterpodium gestaan met uitvoeringen, later heb ik tien jaar leiding gegeven bij een multinational en toen eigenaar van een eigen bedrijf waarbij ik mezelf ook als ‘merk’ en gezicht in de markt zet. Dat leverde ook steeds meer problemen op bij de narcisten in mijn omgeving! Mijn ex en zijn moeder konden t gewoon niet verdragen dat klanten voor mij kwamen. Net als bij een kapsalon wilden de klanten vooral door het gezicht van de zaak, de eigenaresse geholpen worden. Daar waren ze woedend over. Uiteindelijk is in de laatste maand van mijn huwelijk geprobeerd om met behulp van mijn medewerkers mijn bedrijf van me af te pakken, een coupe te plegen. Op de medewerkers is ingepraat om me af te zetten. Er is diefstal gepleegd, zaken expres fout laten lopen enorme paniek gezaaid en ze gaven mij daarvan de schuld. ‘Zie je nu wel dat je het niet meer in de hand hebt?? Geef het bedrijf maar aan mij ‘ (zei mijn schoonmoeder).
Binnen een maand probeerde mijn man me te wurgen en ben ik ter nauwernood aan de dood ontsnapt....

Doenja

Jij bent inderdaad al een heel duidelijk tegenbewijs.

Het lijkt mij dat de hulpverlenerswereld vaak toch echt last heeft van bepaalde aannames die rond gaan, hoewel ze dus ook aangevochten worden. Maar misschien werken ze prettiger. Alleen als het niet juiste aannames zijn moeten we ze dat niet gunnen.

Romi

Romi

29-07-2018 om 11:02

Met regie

bedoel ik in de relatie, het verwachten van anderen (zoals hulpverlening) wat je in feite alleen maar zelf kunt doen: je eigen grens bepalen en bewaken.

Natuurlijk moet je een narcist niet naar de mond praten. Maar zonder een stuk onderhandeling en paaien kun je niks.

Romi

"Met regie bedoel ik in de relatie, het verwachten van anderen (zoals hulpverlening) wat je in feite alleen maar zelf kunt doen: je eigen grens bepalen en bewaken."

En hier zit weer de aanname in. Overweeg ook eens wat volgens mij vaak aan de hand is. De partner wordt geen regie gegund in de relatie maar is daar wel voortdurend mee bezig hoe die regie te houden (degenen die dat niet doen gaan ook geen hulpverlening aanvragen lijkt mij). Tijdens de hulpverlening wordt daar wel hulp (niet omdat ze het zelf niet willen en niet al aanpakken) bij verwacht. Logisch. Dat hulpverlening dat op zich ziet als een teken dat de partner zelf niet goed is in regie bewaken, vind ik een fout.

"Natuurlijk moet je een narcist niet naar de mond praten. Maar zonder een stuk onderhandeling en paaien kun je niks."

Dit zegt niet zoveel. Wat vind je van het artikel?

Mari

Mari

29-07-2018 om 13:48

narcisme en hulpverlening.

Als hulpverleners echt goed getraind zouden zijn in herkennen van narcisme, zou men bij verdenking ervan de partner bij moeten staan. Hetzelfde wat men dient te doen als een vrouw/man/kind lichamelijk mishandeld wordt. Maar iedereen houdt zijn handen er liever van af onder het mom van 'een psychiater/ psycholoog dient eerst een diagnose te stellen"
Zeggen "dan ben je de narcist kwijt' impliceert dat de narcist vatbaar is voor redelijkheid en veranderingen. Dat is hij/zij niet en intussen sta je toe dat de mishandeling doorgaat. Zie elders op dit forum.
hier nog een artikel 'how to deal with a narcissist' https://www.aconsciousrethink.com/3842/deal-narcissist-method-guaranteed-work/

Romi

Romi

29-07-2018 om 23:54

Mari

Maar wat bedoel je dan met bijstaan? (van partner)
En waarom zoek je dan als partner van niet zelf hulp?

Thera, ik lees in het artikel niets nieuws tav wat ik zeg.

Kaaskopje

Kaaskopje

30-07-2018 om 00:01

Romi

Mijn vader manipuleerde ook. Woorden verdraaien, waardoor je aan jezelf ging twijfelen. Met liegen had/heeft hij ook geen moeite. Die ontdekking vond ik best erg. Dat verwacht je niet van je vader. Maar hij blijkt behoorlijk wat achterwege gelaten te hebben of regelrecht verzonnen te hebben. Tegenwoordig zijn ze bezorgd over ons hernieuwde contact mat familie. "Natuurlijk praten jullie dan over ons," aldus mijn moeder. Ja inderdaad, het beeld van mijn vader is er daardoor niet fraaier op geworden. Vervelend dat dat nu uitgekomen is.

Angela67

Angela67

30-07-2018 om 08:42

meer hulp voor jezelf

Wat ik me afvraag is het volgende: als je - na een ongetwijfeld bizarre tijd, waarin je niet weet dat je gemanipuleerd wordt en steeds minder jezelf wordt - door hebt dat je nog steeds last hebt van trauma's, is het dan echt noodzakelijk dat iemand tegen je zegt dat het 'normaal' is dat je er last van hebt, dat het 'erkend' wordt door een hulpverlener? De reden dat ik dit zeg is de volgende: als je het bekijkt vanuit 'coaching' en je vindt een goede coach, dan is het uitgangspunt jouw hulpvraag. Niet wat die coach ervan vindt. Het gaat er tenslotte om dat je weer sterk genoeg wordt om op jezelf te vertrouwen, whatever de oorzaak van het trauma. Telkens weer terug naar de vraag - samen met die coach - hoe je je foute gedachten en gevoelens kunt omturnen in helpende gedachten. En hoe je je zelf kunt leren helpen op de moment dat dat moeilijk is. Ik kan me namelijk voorstellen dat een coach of hulpverlener - als het goed is - geen waardeoordeel gaat geven over wat er toen gebeurd is (en of jij wel of niet gek was zeg maar). Het gaat om het hier en nu: hoe kan iemand je helpen om nú om te gaan met wat je voelt/vindt en hoe kun je je opstellen tegenover ex-partner/ex-omgeving als dat nog moet?
gr Angela

Doenja

Doenja

30-07-2018 om 10:09

Angela nuttige vragen

Je stelt goede vragen! Waar ik wel n kanttekening bij heb is dat je vind dat een therapeut geen oordeel gaat geven over wat er gebeurt is. Dat hij alleen maar moet zeggen dat het heftig is. Maar waarom is het in t geval van geestelijke manipulatie onwenselijk dat er wordt uitgesproken dat het heftig en pijnlijk is? Dat is het toch ook? Gebeurt toch ook niet met andere zaken die er in t leven voorkomen? Het wekt de indruk dat het niet waar kan zijn, niet echt. En het geeft wederom t idee aan t slachtoffer dat de reactie overdreven is, hysterisch. Lijkt me weer dezelfde dreun. Ik wil juist wel weten van een coach/therapeut wat hij ervan vind. Maar een coach is veel te licht als het gaat om dit soort diepgewortelde trauma’s. Daar vergis je je in. Er is te weinig kennis bij de 1e lijns zorg om dit aan te pakken.
Wat je wel goed zegt is dat een therapeut het beste kan helpen met hoe om te gaan als het even heel moeilijk is, veel flashbacks en herinneringen. Daar zou ik bij gebaat zijn maar heb ik nog niet gevonden.
Mijn houding en reactie tegen mijn ex heb ik zelf moeten vinden. Toen wist ik nog niet wat er aan de hand was. Compleet t contact verbreken kan en mag wettelijk niet ivm de kinderen. En hij en zijn moeder weten me nog regelmatig te treffen. Maar daar hebben meer gescheiden mensen last van.

Mari

Mari

30-07-2018 om 11:41

Angela/ Romi

Eigenlijk kan de hulpverlener het slachtoffer in deze het beste benaderen als zou ze/hij dat doen met iemand met het Stockholmsyndroom (= in Stockholm was ooit een gijzeling, gijzelaars waren getraumatiseerd maar hadden ook een sterke binding met de gijzelnemers, ook een reden) .

Vele overeenkomsten door de dubbele (trauma) binding die heel diep ingrijpt en tevens de toxische hechting dieper maakt. https://narcissisticbehavior.net/the-place-of-stockholm-syndrome-in-narcissistic-victim-syndrome/

Een goede hulpverlener bijvoorbeeld Grannon die ik elders noem, geeft dan de client de validatie van het een zowel als het ander: ja je bent getraumatiseerd, ja je hebt een binding met deze persoon waar uit het heel moeilijk los te komen valt en waardoor je niet meer kunt zien wat normaal gedrag van de ander is en wat niet. Maar we gaan er ook aan werken jou weer op te bouwen.

Ook in dit draadje komt naar voren hoe gecompliceerd het is: ga je samen naar de hv dan kunnen bepaalde interventies niet want 'dan ben je de narcist kwijt'. Vervolgens komt de vraag 'waarom gaat het slachtoffer niet alleen (terecht natuurlijk) daaropvolgend: ja maar als ze alleen gaat, doet validatie van de hv er niet toe. Nou om de dooie dood wel,
het is van vitaal belang gezien te worden in de complexiteit van de stress als gevolge van narcistisch misbruik. Dat geeft heel specifieke symptomen. Eenmaal in balans kun je gaan kijken wat je vatbaar maakte voor een relatie als dit. Niet eerder

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.