Lensimplantaten

Is helemaal niet meer zoveel. Kunnen ze nu nog iets doen om dat te verbeteren?
Heb jij nog andere oogproblemen?

Kennelijk had ik toch nog gezondere ogen dan ze dachten, ondanks de hoge oogdruk en dunner netvlies. Na de operatie had ik wel stevig verhoogde oogdruk, maar omdat ze dat wisten van tevoren, kreeg ik medicijnen en werd ik scherp in de gaten gehouden.

Wat een wonder, scherp zien! Vanaf mijn zesde had ik al een bril, eerste klas lagere school. Dus ik kon me helemaal niet herinneren dat ik ooit iets zag zonder bril.

Verdoving

De verdoving gaat met druppels. Je zit dan een half uur in een rijtje met andere patienten en krijgt om de zoveel minuten druppels. Was bij mij echt lopende band werk bijna

Je kunt dus zien wat de oogarts doet. Ik ging heel erg op iets anders focussen, want het idee alleen al, brrr. De assistente hield mijn hand vast, en aaide die ook, hahaha, lief hè.
5 minuten en toen was t klaar.

Kaaskopje

Ook bij mij hebben ze gestreefd naar een 0 waarde voor veraf bij het bepalen van de sterkte van de lenzen. Redelijk gelukt, is -0,25.
En de ervaring van Lampje is zo ongeveer ook de mijne. Vooral die heldere kleuren ineens. Prachtig. Ik heb de hele weg naar huis met open mond naar buiten zitten kijken. Nooit geweten dat verkeersborden zo knalblauw waren. En dan die nummerborden: geel!!!

Lampje

Mijn ogen zijn in een dermate slechte conditie dat opereren riskant is. Ik heb op mijn 11de al een netvliesloslating gehad. Dat is redelijk hersteld, maar het is niet bevordelijk voor de kwaliteit van het oog.

Na de staar en nastaar volgde ook nog een soort netvliesloslating (niet zoals eerst) in mijn rechteroog. Dat is redelijk hersteld maar er schijnt nog een vliesje aan mijn netvlies te trekken. Daardoor heb ik veel last van de zon als ik naar de zon toe fiets, of in de schemer of het donker zie ik echt amper iets met dat oog. Ik durf daardoor niet meer te fietsen als er een winters laaghangend zonnetje schijnt en ook niet als het donker wordt. Ik rij mensen van hun sokken of mezelf.

Daar ben ik weer!

Het heeft even geduurd, maar daar ben ik dan weer.

Pas geleden heb ik eindelijk de second opinion gehad in een zeer gespecialiseerd ziekenhuis.
De refractiechirurg daar was het deels eens met mijn eigen oogarts en deels met de opticiëns.
Hij was het met de oogarts eens voor wat betreft het soort te implanteren lens: monofocaal en niet multifocaal.
Hij was het met de opticiëns eens dat mijn brein erg flexibel is en dat er prima zo gecorrigeerd kan worden dat ik voor mijn dagelijks leven alleen een leesbril nodig zal hebben en alleen voor de wat extremere situaties misschien een bril voor veraf. Maar daarbij schetste hij scenario's dat ik dacht dat het voorlopig niet nodig zal zijn.

Het is nu meer het idee van wat Lampje gehad heeft en dat was natuurlijk wel een beetje wat ik hoopte.

Nu nog weer in overleg met mijn eigen oogarts. Ben wel benieuwd wat dat zal opleveren.

Vriendelijke groet,

Anne

Myoop

Neem gewoon een groter montuur met een leesgedeelte. Dat is in mijn ervaring het meest comfortabel. Ik heb lenzen met leesgedeelte en leesbril geprobeerd maar daar werd ik niet vrolijk van.

Ik zou persoonlijk niet gaan klooien met implantaten. Blijf zoveel mogelijk weg van het mes.

Ad Hombre

Ik weet niet hoe groot jouw dioptrieafwijkingen zijn, maar bij een afwijking van -12/-13 kiezen de meeste mensen echt niet meer voor een bril met een groot montuur. Dan krijg je namelijk enorme vertekening van het gezicht en van de ogen die door het effect van de sterkte van de glazen heel erg klein lijken. Doe daar dan een leesgedeelte met +2 in en je krijgt een heel bijzonder effect. Een groot montuur is voor mij ook nooit echt een optie geweest maar dat komt door de combinatie van gezichtsafwijkingen.

Anne

Spannend!

Anne, heel veel succes en duimen dat alles goed gaat! Wanneer zijn de operaties?

Temet

Dank je wel, die kende ik nog niet.

Anne van Zicht

Ik ben wel heel benieuwd hoe het jou vergaat! Spannend is het zeker! Ik heb hetzelfde als jij: hoe is het als de implantaatlenzen erin zitten en je kunt niet meer accomoderen? Je weet wel wat je hebt maar niet wat je krijgt; je kunt niet even uitproberen...

Als het zicht wordt zoals het nu is met bril en ik alleen een leesbril nodig zou hebben dan geloof ik dat ik de stap zou durven zetten, maar zoals het advies er nu ligt van de optometrist word ik er nog niet heel blij van geloof ik. Ik wil er qua zicht niet op achteruit maar juist op vooruit of op z'n minst hetzelfde. De leesbril is onvermijdelijk dus dat calculeer ik wel in. Het is heel lastig om een keuze te moeten maken welke sterkte er dan wordt ingezet. Monofocaal is in ieder geval wel al het advies.

Ik ben nog maar net begonnen met het traject. Ik heb er lang over gedaan om er uberhaupt over te denken deze stap eventueel te zetten, ik heb het altijd afgehouden.
Naarmate je ouder wordt en de ongemakken groter gaan andere dingen een rol spelen in de overwegingen.
In november heb ik een afspraak in de kliniek met een beoordeling door de oogarts. Vooralsnog ziet alles er goed uit qua netvlies enzo.
Er is ook gesproken over evt voorzetlenzen, dat trekt me in eerste instantie niet maar ik neem het wel mee in de overwegingen.

Ik ben benieuwd bij welke verzekering jij zit en wat de overwegingen zijn voor medische indicatie. Maar dit zijn dingen die je niet openbaar moet delen...

Wanneer gaat e.e.a. plaatsvinden? Ik volg graag je bevindingen!

Ad Hombre

Mag ik vragen wat jouw sterkte is, zowel - als +?

Het is best makkelijk gezegd: dan neem je gewoon een groter montuur...
Wat Anne daarover schrijft is volledig waar namelijk...het ziet er echt niet uit en daarnaast wordt het ook een zwaar geheel en een 'kijk mij eens een bril hebben' idee. Ik dank je feestelijk. Dat trauma laat ik graag achter me...

Temet

Geweldig dat gedicht, ik kende 'm nog niet maar vind het, zoals zo veel van Annie M.G., zo treffend en zo humoristisch. En eerlijk gezegd ook heel herkenbaar. Want ik merk ook dat die bijziendheid me ook wel eens gelegenheid geeft de wereld als het ware wat buiten te sluiten en dat is niet altijd een nadeel . Maar al met al zijn de nadelen ondertussen zo veel groter dan dat kleine voordeeltje, dat ik zo ook niet makkelijk verder kan.

Groet,

Anne

Myoop

Ha ha, dat van dat trauma herken ik. Ik heb ook heel lang niet geweten dat de glazen dun geslepen konden worden en daar zat ik met m'n jampot. Er ging een wereld voor me open toen ik op m'n 16e lenzen mocht gaan dragen.

Op 2 manieren: ik was van die bril af. En beter nog, ik kon zoveel beter zien dan met bril. Een geweldige vooruitgang was dat. Pas nu ik weer altijd een bril draag, weet ik weer hoe het ooit was. Zo lang ik de combinatie bijna altijd lenzen en soms bril had, ging het ook nog wel. Het zicht wordt namelijk semi-permanent beïnvloedt door het dragen van lenzen. Pas na maanden geen lenzen dragen was het lenseffect weg. Nu is het zicht zeer suboptimaal, maar ik functioneer met wat beperkingen gewoon door. Dat schijnt heel bijzonder te zijn want volgens alle wetenschappelijke inzichten verricht mijn brein het onmogelijke door me enigszins met bril te laten functioneren.

Wat betreft mijn proces: jarenlang hebben mensen in mijn omgeving geprobeerd te motiveren tot ooglaseren, maar ik heb dat altijd afgehouden omdat ik het onnodig vond m'n ogen aan risico's bloot te stellen als ik me kon redden met lenzen. Twee jaar geleden droeg ik met steeds meer moeite lenzen en dacht ik: oké, dan maar over naar de bril. Maar toen bleek dat niet beter te kunnen dan met de flink ondergecorrigeerde bril.

Ik ben via zo'n prescantraject binnen gekomen maar al gauw had iedereen in de gaten dat ik echt een medisch geval was. De verzekering (IZZ) heeft een machtiging afgegeven. Dat was wel een taai traject omdat er vanuit het ziekenhuis steeds wat informatie vergeten werd. Toen alles deugdelijk werd ingestuurd was het binnen een week rond.
Achteraf had ik het beter anders kunnen doen en me via de huisarts moeten laten doorverwijzen toen de opticien geen oplossing meer had voor een brilcorrectie. Omdat ik via de prescan in het niet vergoede traject was binnen gekomen, had de oogarts gek genoeg aanvankelijk geen goede reden om me door te verwijzen voor de second opinion. En toen ik terugkwam in mijn eigen ziekenhuis na de second opinion konden ze me slecht een afspraak geven omdat er geen oorspronkelijke verwijzing was.

Mij werd ook monofocale lenzen aangeraden. De bottleneck was bij mij ook de vraag welke reststerkte er over zou mogen blijven. Mijn eigen oogarts durfde alleen conservatief te adviseren met als gevolg dat ik dan met een bril voor lezen en veraf zou houden. Maar we waren het beide erover eens dat een second opninion verstandig zou zijn. Arts van de second opinion was minder behoudend en adviseerde reststerkte -1 en 0 na te streven. Adviseerde ook monofocale lenzen.
De voorzetlenzen zijn ook ter sprake geweest. Werden door alle partijen niet als serieuze optie gezien. Arts van de second opinion zei letterlijk: dat raad ik af want nu accommodeert u nog wel, maar dat duurt gezien je leeftijd niet meer zo lang. Dan hebben ze geen voordeel meer tov implantlenzen en als u dan later staar krijgt, moeten de voorzetlenzen er weer uit en moet u alsnog refractiechirurgie. Als u die implantlenzen nu neemt, krijgt u geen staar meer en bent u in één keer klaar.

Ondertussen heeft mijn oogarts dus het advies van de second opinion overgenomen. Halverwege de maand staat de eerste operatie gepland, begin volgende maand de tweede. Spannend.

Als je nog meer vragen hebt, hoor ik het wel!

Anne

Temet

Mijn leraren wisten een ding zeker: afkijken doet ze niet! Vroeger zag ik sommige fietsers voor paarden aan, maar nu doen ze mee aan een verdwijntruc van Hans Klok. Hoe hij het doet weet ik niet, maar ik zie ze niet

Jampotglazen

Nee, ik heb maar -5 of zo, dus dat valt nog redelijk dun te slijpen. Sterkte met je operatie Anne!

Dank je! Ik kijk er niet naar uit, maar wel naar het gehoopte resultaat!

Vriendelijke groet,

Anne

'Feest'van herkenning

Het is fijn om ervaringen van anderen te lezen, in het bijzonder van mensen met een vergelijkbare sterkte als ik en die dus weten wat het is om met zo'n hoge dioptrie te leven.

Ik zou bijna zeggen; een 'feest' van herkenning!

Ik heb vanaf ongeveer mijn 7e jaar een bril en ik wist echt niet wat mij overkwam toen ik met bril op de optiekwinkel uitstapte! Mam! Er zitten allemaal losse blaadjes aan de bomen! Voorheen had ik alleen maar groene bollen gezien! Ook ik ben op mijn 16e aan de lenzen gegaan, eerder mocht niet. Ook al was het dragen van lenzen niet optimaal, ik had er veel voor over om niet die bril meer op te moeten. Ik heb ze denk ik een jaar of 7 gedragen en toen moest ik echt stoppen op last van de oogarts. Second opinion leverde hetzelfde antwoord op.

Mijn zicht met bril is goed maar het feit dat ik nu weer naar een groter montuur moet met leescorrectie waarvan ik ook niet weet hoe dat eruit gaat zien en hoe ik dat in de praktijk ga ervaren stemt mij niet vrolijk.

Daarnaast is het zo dat ik graag motor rijd, dat gaat dus echt niet met mijn bril, ook niet met een 'speciale helm' voor brildragers. Dat deed ik voorheen ook nog wel met wegwerp lenzen maar gezien de heel erg droge ogen is het zicht verre van optimaal en kan ik ze maar een paar uurtjes verdragen. En eigenlijk is dat dus ook niet verstandig. Ook sportduiken en zwemmen is een probleem en ik ben daarnaast geen fan van het regenachtige weer. Ik zit veel op de fiets en als je doornat bent, je bril nat en beslagen, dan ben ik een gevaar op de weg en ik kan niet even óver m'n bril heen kijken om zicht te krijgen. Dat is dus afstappen, bril zien droog te krijgen en weer een stukje verder fietsen...

Natuurlijk is er te leven met een bril in mijn geval. Maar als het anders kan met goed zicht dan levert dat mij toch wel veel winst op...

Succes Anne!

Ik snap dat je niet uitkijkt naar de ingreep. Maar een beter zicht na de ingreep kan bijna niet anders in jouw geval!

En natuurlijk blijven er risico's maar meestal gaat de ingreep goed dus daar maar aan vast houden...

Heel veel sterkte en succes!

Blaadjes

en dakpannen )

Ik ben nu even te lui om te kijken of ik het al gezegd had, maar ik had dus vanaf mijn 5de lenzen. Achteraf gezien is daar niet helemaal goed mee omgegaan. Te lang met dezelfde lenzen, waardoor de bolling niet meer klopte. En ondanks lenzen moest ik toch altijd bijna met mijn neus tegen het schoolbord aangedrukt zitten met mijn schoolbankje. Ondanks de ongemakken vind ik dat ik geboft heb dat ik zo jong al aan de lenzen mocht. Mijn zussen moesten de puberteit in met jampotjes. Die kregen toen pas lenzen. Nu ben ik al 16 jaar tevreden met mijn veel dunnere bril. In de laatste periode met lenzen merkte ik al dat mijn ogen droger werden, dus lenzen zag ik niet meer zo zitten na de staaroperaties.

Mijn oudste zus heeft ook een rijbewijs, de 'middelste' zus heeft die ook, maar ik heb dat altijd eng gevonden. Ze ziet niet zo heel veel meer dan ik van nature had, maar ze is toch door de keuring gekomen en heeft dus het rijbewijs gehaald. Ze kon een tijd geleden alweer de reparatiekosten van de auto niet ophoesten, dus dat was het einde van haar rij'carrière'. Ik was stiekem opgelucht.

Runs in the family

Vanaf 5 jaar al aan de lenzen, jee. Wat een gedoe zal dat geweest zijn!

Maar het komt dus vaker in de familie voor in jouw geval. Hebben je kinderen er ook last van?
Ik ga er vanuit dat je kind(eren) hebt vanwege het feit dat je op dit forum zit.

Er zijn wel meerdere mensen in mijn familie die brildragend zijn maar niet met mijn sterktes. Mijn vader had iets van -4,5 meen ik. Mijn zoon is nu 16 en heeft ‘slechts’ -1,25. Op die leeftijd had ik al iets van -5/-6 ofzo en ik verwacht niet dat hij ook zo’n hoge sterkte zal krijgen.

Het vermoeden bestaat dat mijn afwijking veroorzaakt is door het feit dat mijn moeder , toen ze zwanger was van mij, is ingeënt tegen rode hond...

Myoop

Ja, het was zeker een gedoe. Mijn onderwijzers moesten ook leren om mijn lenzen eruit te halen en erin te doen en achteraf gezien hebben mijn ouders dit veel te lang laten voortduren. Pas toen ik naar het VO toe ging, ging er een lampje branden dat het wel handig zou zijn als ik zelf mijn lenzen kon inzetten. Ik zelf vond het een eng idee om dat te moeten doen en op de een of andere manier bedacht ik óók niet dat ik inmiddels wel wat groot was voor dat soort hulp. Maar goed, met twee uurtjes zweten en huilen (ja echt ) is het gelukt en toen dacht ik eigenlijk pas 'mijn hemel, dit had al veel eerder gekund'.

Mijn dochters hebben wel een bril nodig, dat zit ergens rond de -1 en -2. Een neef van mij, de zoon van mijn zus, heeft het wel, maar hij zit op de sterkte van mijn vader zo'n beetje, -9/-10. In de rest van de familie komt het ook voor, van vaderskant. Ons gezin spant geloof ik wel de kroon.

Ik weet nog dat ik op de lagere school -11 had en achteraf, maar ja dat is achteraf, had daar naar mij idee al een minnetje bij gemoeten. Mijn oogarts noemde het een 'ziekte' die tot stilstand zou komen als ik rond de 40 zou zijn, de tijd dat veel mensen aan een leesbril toe zijn. De leesbril had ik al rond mijn 36ste bovenop mijn lenzen. Met 40 jaar had ik staar. En vanaf dat moment draag ik een bril.

Ook slecht

Mijn dochter van nu 19 heeft ook sinds ze vijf maanden had lenzen en ze kan ze zelf in- en uitdoen sinds ze een jaar of acht was. Maar de lezen van 19 jaar geleden zijn natuurlijk niet te vergelijken met de lenzen die Kaaskopje kreeg op haar vijfde. Helaas ziet mijn dochter 10% met lenzen, zonder lenzen nog minder.
Ik, als vader, heb ook zeer slechte ogen en zie zo’n dertig proecht met mijn lenzen, ben nu 55 en draag gelukkig nog steeds harde lenzen van -14, geen last van droge ogen.
Ik zou heel graag implantaatlenzen willen, maar durf de operatie niet aan, te bang dat het misgaat. Ik kan me nu redden op de fiets, met het ov en op mijn werk bij de gemeente, te bang dat ik blind word.
Sterkte met de operatie.

Dop

Als jij nu tevreden bent met wat je ziet en kunt doen, zou ik ook niet aan je ogen gaan morrelen. Zeker als je zulke 'slechte' ogen hebt, zal de conditie van je ogen misschien te wensen overhouden en dan zijn er risico's. Ik wilde die kant in dit draadje niet teveel benoemen, maar ik heb daar wel mee te maken. Als een beetje geluk bij een ongeluk heb ik tgv staar aan beide ogen nieuwe lenzen in mijn oog gekregen. Ik zie dat nog steeds als 'geluk' omdat ik het nog steeds zo fijn vind om gewoon zonder bril meer te kunnen zien dan vroeger. Maar ik heb daarna nog nastaar gehad, dat is niet erg, dat schieten ze met laser weg. Vervolgens is het glasvochtvlies wat gaan 'blubberen' waardoor ik vertekend beeld kreeg, dat is redelijk hersteld, maar er zit nog wel een klein vliesje aan mijn netvlies vast en doordat dat aan mijn netvlies trekt, zie ik rechts echt heel slecht. Dat is een vorm van macula pucker, vitreomaculair tractie syndroom. De oogarts durft dit niet te opereren, omdat hij bang is dat het meer kwaad dan goed kan doen.

Het is ábsoluut niet gezegd dat iedereen die aan zijn ogen laat 'rommelen' voor lensimplantaten hiermee te maken krijgt, maar het is zeker iets om nadrukkelijk te bespreken bij de oogarts.

Dop 2

Bij je dochter is dus eigenlijk ook geen sprake meer van slechtzienheid begrijp ik? Hoe gaat het met haar op het gebied van opleiding en werk?
En jij met 30 procent is ook niet veel. Ik zit daar dan nog boven met 40 procent. Door het genoemde syndroom, ben ik wat onzeker geworden op de fiets. Met fel zonlicht kan het zomaar zijn dat ik de bus pak, omdat ik last heb van schaduw van bomen en dergelijke. Of ik mis compleet een fietser die van rechts komt. Ook niet zo handig. Overzie jij met die 30 procent alles nog wel goed?