Relaties Relaties

Relaties

Nina

Nina

07-06-2018 om 14:29

Eventjes graag jullie mening aub...


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Fransien

Fransien

08-06-2018 om 14:19

Je dochter

Weggaan of blijven is op dit moment even wat minder belangrijk dan je dochter. Mocht je man wegblijven, dan is dat zijn keuze. Ik vermoed overigens dat hij dat niet zal doen maar dat is iets anders.

Je dochter zit echt diep in de put en ziet geen uitweg meer, daar moet je nu iets mee. Ga alsjeblieft op zoek naar hulp voor haar, met of zonder je man. En ga gewoon iets leuks doen, ijsje eten, samen een rondje fietsen of wandelen, lekker even naar het zwembad, maar iets waarbij zij merkt dat ze er toe doet en dat ze goed is voor jou.

Opvoeding

Ik weet niet of de vader een narcist is. Ik denk dat hij vroeger zelf ook zo is opgevoed. Hij lijkt niet beter te weten, en dat terwijl hij zelf ook leraar is.

Dat dochter hem voor schut heeft gezet, zodat een te verwachten oudergesprek met een ‘collega’ die zo helemaal geen respect voor hem heeft, nu onprettig aanvoelt, zal hem ook wel dwars zitten.

Het ziet er gewoon niet hoopvol uit; dit komt niet meer goed.
Neem je dochter mee uit dat huis en biedt haar een ‘veilige’ plek bij je familie.

Het is fijn dat ze de docent vertrouwt en dat de docent haar serieus neemt.

Ik ben bang dat je man zijn dochter heeft verloren.

In Nederland bestaan er ‘ blijf van mijn lijf huizen’. Dat is ook geen pretje, maar in noodgevallen kunnen moeders met hun kind daar heen. Misschien dat je man zo wakker geschud wordt.

Sterkte voor je dochter.

Mari

Mari

08-06-2018 om 15:18

ach...

Elf jaar zeg je? Mijn hart gaat uit naar dat meiske dat geen (soms 'falend') kind mag zijn... en ook naar jou die dit allemaal aan moet zien. Je gaat beslist niet te ver. Hoe is deze man verder? Op basis van je verhaal kan ik me niet voorstellen dat je een warme empathische band met hem kunt opbouwen?

nav Flanagan

"In Nederland bestaan er ‘ blijf van mijn lijf huizen’. Dat is ook geen pretje, maar in noodgevallen kunnen moeders met hun kind daar heen. Misschien dat je man zo wakker geschud wordt."

Uit niets in deze draad heb ik de indruk gekregen dat Nina vreest voor fysiek geweld. Zo'n Blijfhuis is bepaald geen prettige plek, maar soms moet iemand nou eenmaal een veilig heenkomen zoeken dus het is goed dat ze er zijn. Maar in de situatie die hier aan de orde is, waarin de man vooral heel erg onaangenaam doet, maar er geen lichamelijk geweld plaatsvindt, zie ik niet in waarom een Blijfhuis een goed idee zou zijn.

In elk geval niet om wakker te schudden. Ook al niet omdat de vraag is 'hoe dan verder'. Als het antwoord is 'toch maar weer terug naar huis' dan zal man dat vermoedelijk opvatten als 'zie je wel, ze komt met hangende pootjes terug.'

Groeten,

Temet

Temet

Dat ben ik met je eens. Er is nu geen sprake van fysiek geweld. Maar ik lees toch een angst bij Nina omdat ze aangeeft het niet meer te trekken.
Als ze dan ook niet op familie kan terug vallen en geen vrienden heeft, weet ze in ieder geval waar ze, wanneer de nood heel hoog is, naar toe kan.
Soms kunnen die situaties zich zo voor doen. Dan is het fijn om een adres bij de hand te hebben.

Nu heeft Nina een baan, dus zal ze eerder, indien nodig, een vakantiehuisje boeken.
Het was maar om haar te doen realiseren dat ze 24/7 niet bang voor hem hoeft te zijn.

Larisse

Larisse

08-06-2018 om 18:04

angst

Nina, voordat iedereen gaat speculeren over wat jouw angst is en waar je bang voor bent en er van alles langs komt, misschien beter om het aan jou te vragen.

Je gaf aan dat je het niet meer aan kon (of iets van die strekking).
Wil je aangeven waarom je dat schreef?
Waarom ben je bang het niet meer vol te houden?
Waar ben je bang voor?
Voor jezelf en/of voor je dochter?

margaretha

margaretha

08-06-2018 om 20:36

re nina

Cijfers als 9 / 10 voor frans en 10/10 voor nederlands zijn heel hoog. Die lagere voor een kwis tijdens een boottocht (zeeklas ?) telt vermoedelijk bijna niet mee. Ik herinner me ieg geen toetsen die meetelden van bos/ zeeklas. Een middelbare school kijkt naar cijfers maar ook naar het oordeel van de school. Weet je al hoe de huidige school denkt over wat je dochter aan zal kunnen, kan je dochter helpen om haar zelfvertrouwen op te krikken.
Ik weet in mijn stad dat er 2x per week een gratis inloopuur is bij gerechtelijke vragen , daar kunnen ze vast wel info geven over echtscheiding of anders het ocmw (daar zitten aardige mensen die er ook voor jou zitten en je op weg kunnen helpen).

Kaaskopje

Kaaskopje

08-06-2018 om 23:41

Geestelijke mishandeling

AnneJ, natuurlijk kun je vader niet volledig aan de kant schuiven, maar aangezien deze vader deze uitspraken doet, zou dat voor mij reden zijn om de "pappa"-dagen zo beperkt mogelijk te houden. Dochter mag meen ik op haar 12de zelf ook aangeven wat ze wil.

Geestelijke mishandeling bestaat ook, zoals jullie weten. Als kind heb ik "billenkoek" gehad. Dat mag nu niet meer, uitstekend. Maar ik denk dat ik mag stellen dat geestelijke klappen veel schadelijker kunnen zijn. Die gevoelige plek van de fysieke klap gaat wel over (ik heb het niet over zware mishandeling met botbreuken e d.), geestelijke klappen gaan in denkbeeldige "laadjes" en blijf je mee dragen.

De generatie van mijn ouders was hier nog niet zo mee bezig, maar de huidige generatie ouders van jonge kinderen kan weten hoe schadelijk geestelijke mishandeling is. Als je ermee te maken hebt, kan ik me voorstellen dat je het in eerste instantie niet doorhebt. Je groeit daar in mee. Maar als je ervan bewust geworden bent, moet je stappen nemen. Net als bij fysieke mishandeling van je kind. Als daar een herhalend en schaamteloos patroon in zit, blijf je ook niet, lijkt mij.

Stap 1 is dat dochter verteld moet worden dat ze trots mag zijn op wie ze is, haar schoolprestaties en de liefde van haar móeder losstaat van school- of sportprestaties of haar gedrag. Dát is normaal..

Stap 2: vraag overal advies, steun en hulp aan mensen die je vertrouwt. Schrijf je in op huurhuis-websites.

3: niet verslappen. Dochter moet zien en voelen dat er een verandering is ingezet die niet meer stopt.

Praktisch oplossen

Is het misschien mogelijk om een vakantiehuisje voor het weekend te regelen? Zodat je ieder weekend even echt rust hebt met je dochter.
Kan vader ook even tot zichzelf komen en voor zichzelf zorgen.

Nina

Nina

09-06-2018 om 09:26

Pfft

Ik ben op. Mijn man is gisteren ook ingestort en huilde. Dat hij aanzien wordt als slechte vader en dat ik het kind steun. Ik ben heel slecht in hem steunen blijkbaar. Hij gaf gisteren toe dat hij haar uitmaakt/kleineert, maar hij zegt er ook bij dat het dan mijn taak was als moeder om zijn lelijke boodschap mooier te maken tegenover het kind, zo van 'kijk kind, je vader zegt het zo, maar bedoelt het zo. Ik voel dan dat er iets niet klopt en zeg hem dat ook. Zijn reactie? Een partner moet achter de woordkeuze van de ander staan.
Ik kan niet weg, het zijn proefwerken en mijn familie woont hier te ver vandaan.
Ik slaap en eet heel slecht. Ik ben een slecht mens blijkbaar en daar heb ik het heel moeilijk mee.

Nina

Concentreer je op de gedachte dat je man niet klopt. In wat hij zegt en denkt.

Je moet manieren zien te vinden om niet uitgeput te raken.

Bijvoorbeeld door te bedenken dat hij jou niet wil snappen als je hem goedbedoeld dingen uitlegt.

En spreek hem tegen op een zo neutraal mogelijke manier. Zeg bijvoobeeld: dan denken wij daar blijkbaar verschillend over.

Steeds herhalen dat je er niet vanuit gaat dat hij het slecht bedoeld, maar dat het niet werkt en dat je zelf van mening bent dat het schadelijk is.

Proberen domweg in gesprekken het hiertoe te beperken en zeggen dat je als je te moe bent niet verder wilt praten.

Tetra

Tetra

09-06-2018 om 09:36

Toetsen?

Nina, die toetsen lijken nu misschien heel erg belangrijk. Maar als je nu echt weg wil omdat de situatie thuis niet houdbaar is, stellen die toetsen niets voor. Bespreek het op school, vraag uitstel en ga met je dochter naar je familie als dat is wat je wil.

En nog even

Het is natuurlijk niet waar dat partners achter elkaars woordkeuze moeten staan.

Het instorten van je man

Dat kan goed zijn.

Maar hij moet dan zelf wat daarmee. Wat hij automatisch doet is jou daarvoor verantwoordelijk maken (en dat ben je niet!) en ook op jou de last leggen om hem nu te verzorgen in zijn emotionele problemen. Maar dat moet hij zelf leren doen.

Je bent niet de rugzak van je man waar hij zijn emotionele problemen in kan stoppen als die voor hem overbodige ballast zijn.

Alleen al dat bedenken kan helpen.

Tijgeroog

Tijgeroog

09-06-2018 om 11:49

Draai het eens om

"Zijn reactie? Een partner moet achter de woordkeuze van de ander staan."

Als dat al zo zou zijn... dan moet hij jou dus ook steunen! Hij zegt dit wel, maar bedoelt dat jij achter zijn mening moet staan en geen eigen mening mag hebben.

margaretha

margaretha

09-06-2018 om 11:57

re nina

waar ongeveer woon je? je bent welkom , al zou het maar om een paar uurtjes zijn, even uitblazen in een andere omgeving. Zijn woorden zijn zijn verantwoording, die komen aan zoals hij ze uitspreekt en de reactie/ uitleg van een ander later daarna kunnen de impact wel ietsje verkleinen maar zeker niet helemaal.

Je weet het wel Nina

Dat zijn van die schijnbare opvoedingsregels als ouders moeten op een lijn zitten. Je voelt zelf dat dat niet deugt toch? Je man steunen om je kind te intimideren? Twee volwassenen tegen een kind. Dat zou ik echt onmiddellijk loslaten.

En een onafhankelijke positie gaan innemen. Slecht gedrag is slecht gedrag. Daar kun je de andere ouder niet in steunen. Zeg je man dat hij je kind niet meer opvoed. Hij kan het niet. Het hoeft ook niet. Hij kan het aan jou overlaten.
En als hij het toch doet stuur je hem weg. Of je gaat zelf weg met je dochter. Ga je maar even op haar kamer zitten samen. Maar je laat je man jou en je kind niet meer intimideren.
En leg hem dat ook uit. Dit is helemaal fout gegaan. Je bouwt elkaar op, je breekt elkaar niet af.

Larisse

Larisse

09-06-2018 om 12:41

Manipulatie

Je schrijft: "Ik ben op. Mijn man is gisteren ook ingestort en huilde. Dat hij aanzien wordt als slechte vader en dat ik het kind steun. Ik ben heel slecht in hem steunen blijkbaar. Hij gaf gisteren toe dat hij haar uitmaakt/kleineert, maar hij zegt er ook bij dat het dan mijn taak was als moeder om zijn lelijke boodschap mooier te maken tegenover het kind, zo van 'kijk kind, je vader zegt het zo, maar bedoelt het zo. Ik voel dan dat er iets niet klopt en zeg hem dat ook. Zijn reactie? Een partner moet achter de woordkeuze van de ander staan.
Ik kan niet weg, het zijn proefwerken en mijn familie woont hier te ver vandaan.
Ik slaap en eet heel slecht. Ik ben een slecht mens blijkbaar en daar heb ik het heel moeilijk mee."

Wat hij doet is opeens heel zielig doen "Ik word gezien als slechte vader" en "gaf toe dat hij haar uitmaakt/kleineert", en vervolgens meteen jou de schuld ervan geven: "Ik ben heel slecht in hem steunen blijkbaar." en "dat het dan mijn taak was als moeder om zijn lelijke boodschap mooier te maken tegenover het kind".
Heel manipulatief!

Goed dat jij dan voelt dat het niet klopt "Ik voel dan dat er iets niet klopt en zeg hem dat ook"

En vervolgens: "Zijn reactie? Een partner moet achter de woordkeuze van de ander staan."
Klopt het dat hij dat laatste heel stellig zegt? Zo stellig, dat jij denkt "misschien heeft hij wel gelijk?"

Want vervolgens zit jij met een rotgevoel "Ik ben een slecht mens blijkbaar en daar heb ik het heel moeilijk mee."

Meisje, meisje, jij bent GEEN slecht mens! Je heb hierboven een draad vol met steunbetuigingen die jou vertellen dat jij het goede hebt gedaan. Laat je je man (1 persoon) bepalen dat je TOCH slecht bent, terwijl wij allemaal iets anders zeggen?

Duidelijk is, dat hij jouw zelfvertrouwen ondermijnt, dus niet goed is voor jou.
Je bent er duidelijk nog niet aan toe om daar tegenin te gaan of sterker nog, te concluderen dat je moet scheiden, en dat begrijp ik volkomen (veel herkenning en ben nog steeds getrouwd), maar het is nu belangrijk voor jou, dat je werkt aan je zelfvertrouwen, zoveel, dat je NU niet instort en voor je kind kunt opkomen.

Misschien helpt het voor jou dat je uit deze draad alle uitspraken haalt en in een apart document (in je telefoon?) opslaat, zodat je als je man weer dingen zegt waardoor jij aan je gevoel gaat twijfelen, je dat even kunt nalezen. Zodat je weer je zelfvertrouwen kunt hervinden en weet dat jouw gevoel jouw kompas is en dat dat goed is! Je kunt dat net zo vaak doen (de uitspraken die je helpen) teruglezen, totdat je dat niet meer nodig hebt.

Ik weet hoe moeilijk het is om niet aan jezelf te gaan twijfelen als iemand heel stellig uitspraken doet en vaardig met woorden jou telkens weer de schuld van iets (van alles!) geeft, maar op een gegeven moment heb je het door en raakt het je niet meer.

Blijf vooral schrijven om steun te zoeken als je het nodig hebt. Net zo lang tot je sterk genoeg bent om zonder te doen. En stel nu de prioriteit bij je dochter. Zo belangrijk dat ze liefde, steun en erkenning van jou krijgt (en van anderen).

Je hebt het nu moeilijk, maar omdat je hier hulp gezocht hebt (heel goed!) weet ik zeker dat je hieruit komt en dat jij er zelf ook sterker uit komt.

Larisse

Larisse

09-06-2018 om 12:45

zoals AnneJ zegt: als hij slecht gedrag vertoont, vervelende dingen zegt, jou de schuld geeft, zeg dan dat hij stopt "Nee, hier heb ik geen zin in". Of evt. "Nu niet" (maar eigenlijk bedoel je nooit niet).

Als hij dan niet stopt, ga je weg. En hetzelfde geldt voor je dochter.

Laat vervelende woorden van hem niet bij je aankomen. Dat moet je gewoon niet willen. Dat leidt ook nergens toe, behalve een slecht gevoel bij jou en je dochter. Dus afkappen en weg gaan.

En als jullie naar haar kamer gaan en hij gaat achter jullie aan, zeg dan "nee, nu niet, ga weg". Doet hij dat niet, ga dan met je dochter het huis uit.
En wees dan duidelijk: "Hier heb ik geen zin in" of "Dit is niet goed voor kind, dus we gaan even weg."

Biebel

Biebel

10-06-2018 om 08:19

Kom uit je zetel

Lieve Nina,

Om het in het Vlaams te houden: Stap uit uw zetel en in de actie. Ja, de vader doet van alles fout en onhandig en vervelend en wie weet welke psychiatrische stempels hij heeft, maar op dit moment zorg Jij ervoor dat het je kind blijft raken door de situatie te continueren. Nee, je bent absoluut geen slechte moeder, maar door nu in actie te komen word je een goede moeder.

Stel dat het zou gaan om iets fysieks, want dat vinden we altijd makkelijker. School belt dat je dochter is aangekomen met een gebroken arm. En heel vervelend: het is ontstaan omdat ze op fiets fietste die ervoor zorgde dat ze gevallen was.

Wat je dan doet: je haalt haar op, troost haar, gaat naar de huisarts of eerste hulp en laat het genezen. Voorlopig breng je haar met de auto of op een andere fiets, en kijkt daarna wat er met de fiets aan de hand is. Laat hem repareren of koopt een nieuwe. Kind blij want én ze geneest én het probleem waardoor het ontstaan is, is opgelost.

Nou is depressie geen gebroken arm. En wil ik het gedrag van vader niet vergelijken met een slechte kwaliteit fiets. Maar zie je wel het verschil? Van actie nemen naar je oren laten hangen, van iemand erbij halen die haar kan beter maken en úit de situatie halen naar juist de situatie continueren en blijven hangen in je eigen onmacht.

Weet je, niemand anders dan jij kan ervoor zorgen dat ze uit deze situatie komt. Niemand anders dan jij kunt haar naar iemand brengen die haar kan helpen genezen. Dus "haal die fiets bij haar weg". Verman jezelf.

Hoe je dat doet? Nu Rust creëren voor je dochter. Niet doordat je de tekst van je man vertaalt, maar doordat je hem weghoudt van je dochter. Wijs hem op zijn eigen woorden, dat hij van jullie weg wil. Doet hij dat niet, ga dan zelf. Naar familie, vrienden of boek een vakantiehuisje in de buurt.
Dat je man geen vrienden heeft en ruzie met familie is totaal niet belangrijk. Het gaat nl niet meer om hem, maar om het beter krijgen van je dochter. Rustplaats gevonden? Informeer je man pas als je er zit. Je weet dat je gevoelig bent voor zijn verhalen, dus vermijd ook zelf dat je ernaar gaat luisteren. Zet de energie die je nodig had om hier te schrijven en luisteren om in activiteit.
Mocht het je nu pas morgen of later lukken om weg te gaan, dan is de communicatiestijl van Larisse een tijdelijke "spalk". En die proefwerken waar je het over had? Die zijn echt niet van belang. Bedenk je: de mentor heeft de moeite genomen met jullie hierover in gesprek te komen. Die wil heus wel meedenken hoe je dit eventueel kunt oplossen.

Dan: morgenvroeg naar de huisarts. Print uit wat je hier gezegd hebt. Zorg dat je dochter hulp krijgt en jijzelf ook. Want het klinkt alsof je zo vast zit in de denkpatronen, dat je hier zelf niet uit gaat komen.

Ik kan me voorstellen dat ik klink als een botte Nederlandse, zeker omdat je mijn zachte G niet hoort. Maar ik durf het je te zeggen omdat ik vermoed dat je het wel aankunt, en ik hoop (met name voor je dochter) dat het je een zet de goede kant op geeft. Maak gebruik van alle moederliefde in je hart om de juiste acties voor je dochter te nemen, en gebruik ons als je plek zoekt voor je twijfels. Je kunt het!

margaretha

margaretha

10-06-2018 om 12:06

re biebel

Je hebt gelijk met je advies aan Nina behalve over die toetsen. Althans dat vermoed ik. Ik gok erop dat haar dochter in klas 6 (groep 8 ) zit en dat het ieg om de laatste toetsen van het schooljaar gaat, misschien ook om de Vlaamse ijkingstoetsen. Van de Nederlandse cito toetsen zeg je toch ook niet dat ze onbelangrijk zijn. Ze tellen behoorlijk mee om naar een middelbare school te mogen. Dus op je huidige school de situatie uitleggen/ bepraten en zo mogelijk al navragen op de school van je keuze voor volgend jaar hoe zij omgaan met mogelijk tegenvallende resultaten door deze situatie. En ok.... gezondheid is belangrijker dan cijfers.

weggaan of niet

Twee keer nu het advies eigenlijk aan Nina: je moet weggaan.
Dat kan een overweging zijn, dat is wat anders dan zeggen: je moet weggaan en anders doe je iets niet goed.

Het is geen depressie lijkt mij en het lijkt meer op een persoonlijkheidsstoornis.
De vader is in paniek.
De dochter heeft het niet alleen nu ineens moeilijk. Maar nu ziet ze ook de spanning tussen vader en moeder. Dan is het belangrijk dat het kind gerustgesteld wordt, dat gezegd wordt dat het de bedoeling is dat het beter gaat worden. Dat het niet aan het kind ligt, de ongerustheid van de vader over haar prestaties niet, maar ook niet de 'ruzie' nu tussen papa en mama.

Er zoveel mogelijk even uit gaan en iets 'gewoons leuks' doen met het kind of bijvoorbeeld voorstellen eens in een andere omgeving te gaan zitten waar zij huiswerk kan doen. Ik weet niet of het werkt. Maar probeer creatief te zijn. Vooral als het kind in de stress zit kunnen gewone dingen (hoeft niet gelijk pretpark) goed doen. Al is het alleen maar als bewijs dat de ouder nog op het idee kan komen ondanks alle spanning om zoiets te bedenken.

juf Ank

juf Ank

10-06-2018 om 15:39

ouders

moeten elkaar steunen (in alles wat tegen het kind gezegd wordt) en op een lijn zitten zijn twee heel verschillende dingen.
Ouders moeten eerst zorgen met elkaar op een lijn te zitten zodat ze geen totaal verschillende dingen tegen het kind zeggen.
En elkaar ondersteunen in de opvoeding als ouders zijnde is heul heul heul iets anders dan 'met zijn 2 en als ouders tegen het kind', Anne J. Waarschijnlijk heeft het met je eigen referentiekader te maken dat je dat zo ziet. Heb je altijd een partner gehad waarmee je niet op een lijn kwam of komt?

Maar samen met je kind en je partner zit je in een opvoedingssituatie en om die wereld voor je kind zo voorspelbaar mogelijk, veilig en niet verwarrend te maken is het zeer handig als je het als ouders met elkaar eens bent over bepaalde zaken. En dat je ongeveer hetzelfde reageert op bepaald gedrag.Hoe breng je anders bepaalde waarden en normen over? het is de essentie van opvoeden dat je het kind grootbrengt in een minimale eenduidigheid.
Dat heeft helemaal niets te maken met "met zijn tweeen tegen een, is gemeen" wat wel een heel simplistische en kinderlijke manier is van denken over opvoeding.

juf Ank

Ik vind het een beetje verwarrend wat je schrijft en dat komt denk ik om dat de man van Nina dat niet zo mooi voor ogen heeft als jij om samen op één lijn te gaan zitten.

Juf Ank

En wat als dat op een lijn komen gewoon niet lukt? Moet altijd dezelfde partij toegeven om de lieve vrede? Of om en om? Misschien is het soms wel her beste om het duidelijk oneens te zijn over bepaalde dingen, als die ene lijn er gewoon niet in zit. Dat kan ook duidelijkheid geven.

Groeten,

Temet

juf Ank

juf Ank

10-06-2018 om 16:46

tja....

Je zult op basis van argumenten dan op een bepaald moment een beslissing moeten nemen en soms moet je dan een beetje water bij de wijn doen.
Je kunt in elk geval niet van alles naar je kind roepen en vervolgens van je partner eisen dat hij/zij het met je eens is.
Daar moet je op een bepaald moment toch gewoon uit kunnen komen?
Misschien heb ik makkelijk praten. Wij hadden nooit zo heel veel moeite op dat gebied eens te worden.

juf Ank

Dat is fijn voor je.
AnneJ bedoelde toch dan precies hetzelfde als jij dat dat niet kan wat je beschrijft over de man van Nina? Het leek net of je haar aanviel..

Onderhandelingshuishouden

MIjn ouders zaten min of meer op dezelfde golflengte. Maar als er discussies waren dan waren wij daar vaak ook bij en werden er uiteindelijk ook in betrokken.
MIjn ouders waren uiteindelijk ook heel erg hun eigen mens en tegelijk redelijk in hun argumentatie.
MIjn partner werd uiteindelijk onredelijk in zijn argumentatie, dat werd een heel ander geval. Hij was er gelukkig wel gevoelig voor om zaken aan mij over te laten hoewel dat voor hem dubbel was en is.
Het redeneren om je gelijk te halen en je ego te beschermen geeft echt een hele andere lading dan het op de bal zoeken naar evenwicht en elkaar tegemoet komen.

Op een lijn zitten...

Op een lijn zitten is een mooi streven als er geen sprake is van beschadiging van het kind. Maar dit is een totaal andere situatie.

Ik krijg de indruk dat juf Ank het draadje niet helemaal goed gelezen heeft.

Als een ouder dingen zegt die schadelijk zijn (in de trant van: je doet er niet toe, je bent dom, je bent de moeite niet, je bent niet goed genoeg), wil je dan werkelijk dat de andere ouder op 1 lijn blijft? Nee zeker niet, dan neem je het op voor het kind!

juf Ank

juf Ank

10-06-2018 om 19:52

absoluut wel, cato

Ik zou niet weten waarom jij denkt dat ik het niet gelezen heb.
Wat de man van Nina dat soort nare kwetsende dingen roept, dan zit je niet echt op een lijn en ik vind ook zeker niet dat je op zo'n moment achter je partner moet blijven staan, dat is nog schadelijker voor het kind.
Voor mij valt dat dan onder wat ik zeg: de een kan niet zomaar van alles roepen naar het kind en vervolgens verwachten dat de ander achter hem of haar blijft staan. Stel je voor. dan wordt je door beide ouders afgewezen!!

Wat ik bedoel te zeggen is dat als je goed op elkaar ingespeeld bent, met elkaar intensief gesproken hebt hoe dit te doen samen, dan kan het niet zo zijn dat een ouder ineens allerlei dingen zegt waar je het echt niet mee eens bent en lijnrecht staat t.o. wat je afgesproken hebt. Als je echt op een lijn zit dan zeg als vanzelf dingen waarmee de ander het eens is. Op een ongeduldige uitschieter na, misschien, maar dan weet je dat zelf ook wel.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.